वडील पोलिसात नोकरीला त्यामुळे त्यांच्या सततच्या बदल्यांमुळे हा पठ्या खर्या अर्थाने ‘बारा गावाचं पाणी’ त्याच्या लहानपणीच प्यायलाय. 

परदेशात वाईल्ड लाईफ कॉन्सर्वेशमधून मास्टर्स केल्यानंतरही त्याने आपली आवडं जपत कला क्षेत्राच्या दिशेने त्याचा मोर्चा वळवला. 

अभिनय, लेखन, दिग्दर्शन अशा पायऱ्या चढत तो आता निर्मिती क्षेत्रातही पाउल टाकतोय. एकांकिका, नाटकं, चित्रपट आणि मालिका असा चौफेर वावर असणारा आणि कोणत्याही विषयावर अगदी परखडपणे व्यक्त होणारा अभिनेता म्हणजे हेमंत ढोमे. ‘प्लॅनेट मराठी’च्या स्टार ऑफ द विक च्या माध्यमातून जाऊन घेऊया अवलियाबद्दल…. 

संपूर्ण नाव : हेमंत दयानंद ढोमे   

जन्म तारीख आणि ठिकाण : २१ मार्च, शिरूर (पुणे)  

शिक्षण : एम.एस.सी इन वाईल्ड लाईफ कॉन्सर्वेश (युके)

बालपणीच प्यायलो बारा गावाचं पाणी…

माझा जन्म पुण्यातील पण, शालेय जीवनाची सुरुवात ठाण्यात झाली. परंतु बाबांची पोलिसातील नोकरी असल्यामुळे त्यांची कामानिमित्त सतत बदली व्हायायची. त्यामुळे आम्ही सतत स्थलांतर करत असत. पहिलीला मी रायगड जिल्ह्यातील माणगावला गेलो. रायगडमध्ये असलो तरी माणगाव, पोलादपूर (दुसरी असताना), म्हसळा (तिसरी), मग चौथी ते सातवी आम्ही कर्जतला आलो. मग आठवीत मी खोपोलीला शाळेत प्रवेश घेतला. नववी नागोठणे, दहावी पनवेल आणि मग अकरावी ते पुढील शिक्षणाला पुण्याला गेलो. त्यानंतर एमएससी करता युकेला गेलो. त्यामुळे ‘बारा गावचं पाणी पिणे’, ही म्हण माझ्या बाबतीत अगदी तंतोतंत जुळते. पण खरं सांगता, दरवर्षी माझी शाळा बदलते पर्यायी मित्रही बदलले याचं मला फार वाईट वाटायचं. त्यामुळे मला फक्त माझ्या कर्जतच्या शाळेतील मित्र लक्षात आहेत. जिथे मी फार अधिक काळ राहिलो होतो. पण बालपणं मजेत गेलं. 

झाली अभिनयाची सुरुवात…

त्याकाळी खोपडी दारू प्यायल्यामुळे कर्जत, खालापूर सारख्या भागांत अनेकांचा मृत्यू झाला होता. बाबा पोलिसात असल्यामुळे या गोष्टींविषयी सतत बोललं जायचं, शिवाय, माझ्या बाबांनीही व्यसनमुक्तीविषयी जनजागृतीसाठी महत्त्वाची पावलं उचलायला सुरुवात केली होती. आमच्या शाळेकडून सुद्धा व्यसनमुक्तीवर आधारित पथनाट्य बसवली होती. त्यामुळे अगोदरपासून अभिनयाची आवड असणाऱ्या मला यानिमित्तानं संधी मिळाली. त्यानंतर अकरावीला मी पुण्याला गरवारे कॉलेजला प्रवेश घेतला. मग पुरुषोत्तम करंडक, फिरोदिया करंडक आणि विविध एकांकिका आणि अभिनय स्पर्धांमध्ये भाग घेण्यास सुरुवात केली. त्यामुळे अभिनयाची लहानपणापासून आवडं होती. मग पथनाट्य आणि विविध स्पर्धा यांच्यातून भाग घेऊन ही आवडं वाढत गेली. मग ‘समन्वय’ नावाच्या आमच्या नाट्य संस्थेच्या माध्यमातून ‘लूझ कंट्रोल’ या प्रायोगिक नाटकाचे भारतात आणि भारताबाहेर अनेक प्रयोग केले. या नाटकाचं लेखनही मी केल होत. त्याचं खूप कौतुक झालं. अनेक ठिकाणी मला लिखाणासाठी आणि अभिनयासाठी पारितोषिक मिळाली. त्यामुळे होणाऱ्या कौतुकातून काम करण्याची अधिकाधिक उर्जा मिळत गेली. 

आवडं माझ्यासाठी महत्त्वाची…

मी आयपीएस अधिकारी व्हावं अशी माझ्या बाबांची इच्छा होती. त्यामुळे मी स्पर्धा परीक्षा द्याव्यात या दृष्टीने मी कॉलेज सुरु असताना, त्यासोबतीने स्पर्धा परीक्षांचीही तयारी करतं होतो. परंतु अभिनयाची जास्त आवडं वाटू लागली आणि आपण याचं क्षेत्रात काहीतरी करावं असं मला वाटत होतं. मास्टर्स करण्यासाठी युकेला गेल्यावर अडीच वर्ष तिकडे होतो. त्याकाळातही आपल्याला अभिनय करायचा आहे हे सतत डोक्यात असायचं. वाईल्ड लाईफ विषयी मला प्रचंड आवडं आहे. त्यात मला जमेल त्या पद्धतीने मी काम करतं होतो, अजूनही करतोय. पण, अभिनय, लेखन आणि दिग्दर्शक म्हणून आपणं काम करावं हे मनाशी पक्क केलं आणि त्या दृष्टीने पावलं उचलली. अभिनय ही मुळची आवडं. मी लिखाण करतचं होतो. मग हळूहळू दिग्दर्शकाच्या भूमिकेत जाण्यास सुरुवात केली. पूर्ण शिकल्याशिवाय दिग्दर्शनाला सुरुवात करायची नाही हे मनाशी पक्क केल होतं. कदाचित त्याचमुळे दिग्दर्शनाचा योग खूप उशिरा आला. जवळपास दहा वर्ष या क्षेत्रात काम केल्यानंतर मी दिग्दर्शक म्हणून कामाला सुरुवात केली.

नाटकात रमतो…

मी चित्रपट आणि मालिकांमध्ये काम करतं असलो तरी नाटकात काम करणं मला सर्वाधिक आवडतं. त्यानंतर अनुक्रमे सिनेमा आणि टेलिव्हिजन. त्यामुळे नाटकं हे माझं लाडकं माध्यम आहे असं म्हणायला हरकत नाही. परंतु, टेलिव्हिजनवर काम करणं हे सगळ्यात अवघड काम आहे हे सत्यही नाकारता येणारं नाही. पण मी नाटकं किंवा सिनेमात रमतो. 

• 

शाब्बासकी मोलाची…

एका स्पर्धेसाठी क्षितीज पटवर्धन लिखित-दिग्दर्शित एका एकांकिकेत मी अभिनय केला होता. त्यामुळे ती माझी पहिली एकांकिका पण, मी केलेली पथनाट्यातील काम माझ्या अजूनही लक्षात आहेत. त्यावेळी त्याकामाचं खूप कौतुकही व्हायचं. पथनाट्यात मी साकारलेला सोंगाड्या आणि मावशीच्या माझ्या भूमिकांसाठी मला शाब्बासकी मिळाली. त्यावेळी गंभीर भूमिकाही साकारल्या पण विनोदी भूमिकांचं खूप कौतुक झालं. त्यामुळे कलाकार म्हणून लोकांना जे आवडतं ते देतं रहायचं या विचाराने नेहमी वेगळं साकारायच्या प्रयन्तात असतो. 

लवकरच वेगळी भूमिका….

• 

जवळपास दोन वर्षानंतर मी एका चित्रपटामध्ये महत्त्वाच्या भूमिकेत प्रेक्षकांना बघायला मिळणार आहे. माझा जवळचा मित्र, प्रियदर्शन जाधव दिग्दर्शित आगामी ‘चोरीचा मामला’ या चित्रपटात मी एक मध्यवर्ती आणि वेगळी भूमिका साकारतोय. शिवाय ‘झिंमा’ नावाचा एक चित्रपटही मी करत आहे. मी आणि माझी पत्नी क्षिती असं आमची निर्मिती असणारा आणि मी दिग्दर्शित केलेला हा सिनेमा आहे. त्यामुळे पहिली चित्रपट निर्मिती, माझं दिग्दर्शन आणि सात बायकांच्या वेढ्यात अडकलेल्या एका पुरुषाची कथा सांगणारा हा वेगळा सिनेमा लवकरच प्रेक्षकांच्या भेटीला येईल. शिवाय इतर अनेक प्रोजेक्टही सुरु होण्याच्या मार्गावर आहेत. शिवाय, एका चांगल्या नाटकाच्या मी शोधात आहे. सोबतीने एक नाटकं लिहून ते पूर्णत्वास नेण्याच्या मार्गावर आहे. 

ड्रीमरोल निराळाच… 

ड्रीम रोल ही संकल्पना मुळात माझ्यासाठी नाही. कोणीतरी साकारलेली एखादी व्यक्तिरेखा किंवा भूमिका आपण साकारण्यात मजा नाही असं मला वाटतं. त्यामुळे, एखाद्या नाटकात किंवा सिनेमात मी ‘पांडू’ (उदाहरणार्थ) साकारला तर तो पांडू लोकांसाठी ड्रीमरोल वाटावा या दृष्टीने मी काम करेन. त्यामुळे मी केलेला एखादा रोल अनेक पिढ्या लोकांच्या लक्षात राहिलं या साठी मी काम करेन. त्यामुळे मला मिळणारी प्रत्येक भूमिका माझ्यासाठी ड्रीमरोल आहे.   

इंडस्ट्रीमधील हे खुपत….

इंडस्ट्रीमध्ये काम करताना एकमेकांविषयी असणारी इर्षा, असूह्या आणि स्पर्धा हे ज्यावेळी एका वेगळ्या पातळीवर पोहचतात त्याची फार चीड येते. दुसऱ्याच चांगलं काम आपणं बघू शकत नाही एवढी ती स्पर्धा टोकावर पोहोचलेली असते. मराठी इंडस्ट्री ही तेव्हाचं मोठी होईल, जेव्हा सगळे एकत्र मिळून काम करतील, असं मला वाटतं. एकत्र येऊन जेव्हा दुसऱ्याचा सिनेमा तेवढ्याच उत्साहात प्रमोट करतील, त्याचं कौतुकं करतील त्यावेळी याची सुरुवात होईल. हल्ली आपल्याचं लोकांमध्ये खूप मोठी स्पर्धा पाहायला मिळते. त्यामुळे वर्षभरात जवळजवळ शंभर सिनेमे येतात. त्यातील फार कमी लक्षात राहतात. जर हे सिनेमे समजा एकाच दिवशी आले तर त्याचा उपयोग होणारा नाही. त्यामुळे आपल्याआपल्यातील स्पर्धा थांबवून संपूर्ण इंडस्ट्री अधिकाधिक प्रगल्भ बनवण्याचा आपणं प्रयत्न करणं गरजेचं आहे.  

वेळीच व्यक्त व्हा…

जे वाईट आहे त्याबद्दल व्यक्त व्हायलाच हवं हे अगदी माझ्या लहानपणापासून माझ्या पालकांनी मला शिकवलं होतं. काय वाचावं, काय सोडून द्यावं. राजकारणा आणि समाजकारणाची आवडं अशा अनेक गोष्टी मला वडिलांनी शिकवल्या. त्यामुळे प्रत्येकाची ही जडणघडण होणं गरजेचं आहे. मी कोणत्याही पक्षाचा किंवा व्यक्तीचा समर्थक नाही. कोणत्याही जाती-धर्मांचा पगडा मला मान्य नाही. आपणं भारतीय आहोत या मताचा मी आहे. शिवाय आपण माणूस आहोत हे त्याहून महत्त्वाचं आहे. परंतु हल्ली देशातील परिस्थिती बघता जिथे मला व्यक्त व्हावसं वाटत तिथे मी व्यक्त होतो. याचा परिणाम म्हणून मला धमक्यांचे फोन वगैरेही येतात. शिवाय, कलाकार हा सॉफ्ट टार्गेट असल्यामुळे अनेकदा मला ट्रोल केल जातं. पण त्याचा मला फरक पडत नाही. इंटरनेट स्वस्त झाल्याचा हा मोठा गैरफायदा आहे मला वाटतं. कारणं, लोकांना कधी कुठे काय बोलावं याचं भानं उरतं नाही आणि मग गरज असेल तरी व्यक्त होणं त्यांना जमत नाही. शिवाय, भाषे पलीकडे जाऊन सर्वानीच विचार करायला हवा असं मला वाटत. 

प्रत्येक प्रतिक्रिया मोलाची…

काही सिनेमे ही केवळ ‘मनोरंजन पट’ असतात, त्याचा हेतू मनोरंजन हा एवढाच असतो. परंतु सिनेमे आणि नाटकं ही केवळ प्रबोधनासाठीचं असतात असा अनेकांचा समज असतो. पण तस अजिबात नसतं. शिवाय, आपलं काम हे काहींना आवडू शकतं, काहींना नाही आवडू शकतं. त्यामुळे जर सिनेमा सगळ्यांनाचं आवडला तर त्यातही काहीतरी चुकतयं असं मला वाटतं. त्यामुळे एखादा चित्रपट कोणाला आवडतं नसेल तरी त्यातूनही मला अनेक गोष्टी शिकता येतात. यातूनच स्वतःशी स्पर्धा निर्माण होते. शिवाय येत्या काळातील ऐतिहासिक सिनेमाच्या लाटेत आपणं काहीतरी वेगळा विषय घेऊन मीही काहीतरी नवीन घेऊन येण्याच्या प्रयत्नात आहे. लोकांना इतिहास बघायला आवडतोय, आणि तो अत्यंत चांगल्या प्रकारे मांडला जातोय हे सुखावह आहे. त्यामुळे येत्या काळात नक्कीच मी ही काही ऐतिहासिक करण्याच्या प्रयत्नात असणार् आहे.

नवीन वर्षाची आव्हान खूप…

आपल्या हातून खूप चांगलं काम घडलं पाहिजे म्हणून मी नवीन वर्षात अधिक मेहनत करणार आहे. लेखक, दिग्दर्शक, अभिनेता आणि आता निर्माता म्हणून शक्य तेवढ्या चांगल्या कामांतून आपणं प्रेक्षकांच्या लक्षात राहावं म्हणून काम करतं राहण्याचा माझा प्रयत्न कायम असेल. मनोरंजनपट करत विविध विषयांवर भर देत. मराठी सिनेमाचा यशाचा आकडा वाढवण्याच्या दृष्टीने माझ्या परीने सर्वतोपरी प्रयत्न करीन. 

• 

रॅपिड फायर 

० हेमंतचं टोपणनाव 

-भैया (माझी लहान बहिण मला याचं नावाने हाक मारते)

० हेमंतची आवडती अभिनेत्री

-मेरील स्ट्रीप, स्मिता पाटील, रत्ना पाठक-शहा, सुप्रिया पाठक, क्रीती सॅनन 

० स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट?

-आळस 

० स्वतःमधील आवडणारी गोष्ट? 

-खरेपणा 

० हेमंतचा विक पॉईंट?

-जेवण

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

http://www.planetmarathi.org

http://www.planetmarathimagazine.com

सोलापूर सारख्या शहरातून येऊन अभिनय क्षेत्रात आपल्या अभिनयाची छाप पाडणारी अभिनेत्री “दीप्ती धोत्रे”
 “डोंब” या चित्रपटातून अभिनयात पदार्पण करून “मुळशी पॅटर्न” या चित्रपटाने दिप्तीच्या अभिनय कौशल्याला वाव देत, दीप्ती खऱ्या अर्थाने प्रेक्षकांच्या भेटीला आली. 

दिप्तीच्या अनेक चित्रपटांना पुरस्कार मिळाले असून अभिनयाच्या सोबतीने दिप्तीने जिम्नॅस्टिक सुद्धा केलंय. 
दिप्तीच्या अभिनय कारकिर्दीच्या प्रवासातील अनेक चढ उतार आणि तिच्या आगामी कामांबद्दल काही खास गप्पा जाणून घेऊ या “प्लॅनेट मराठी मॅगझीन” च्या “स्टार ऑफ द वीक” मधून….

• 

संपूर्ण नाव : दीप्ती शंकर धोत्रे 
जन्मठिकाण : सोलापूर 
वाढदिवस : १० जानेवारी 
शिक्षण :  एमबीए ( MBA ) 

“एक सुटकेस घेऊन मुंबईत आले आणि….
 फ्लॉप चित्रपट ते चित्रपटाचा आलेख….”

     अभिनयाचा कोणत्याही प्रकारचा गंध नसलेल्या मध्यमवर्गीय कुटूंबातून मी या क्षेत्रात आले आहे. पण आपल्यात कुठेतरी अभिनयाचा एक किडा आहे यांची जाणीव झाली. कॉलेज मध्ये असताना हौशी रंगमंच्या माध्यमातून मी पहिलं नाटक केलं. इथून कुठेतरी एक गोष्ट उमगली की आपण अभिनयात करियर करू या. अभिनयात कुठंवर काय करू किंवा मुंबईत माझं असं कोणी रहात नसताना अगदीच अनपेक्षित पणे अभिनयासाठी मुंबईत आले. काॅलेज पूर्ण होत असताना मी आमच्या शहरातील लोकल न्यूज चॅनेल साठी अँकर म्हणून काम केलं. मग पुण्यात एमबीए करण्यासाठी आले, तेव्हा असं वाटलं यार आपल्याला हे करायचं नाहीये. मला काही तरी वेगळं करायचंय या ध्यासाने मी एक सुटकेस घेऊन मुंबईत आले. मुंबईत आल्यावर एक वेगळ्या तऱ्हेचा स्ट्रगल होता, या मुंबईने मला आयुष्यात खूप काही दिलंय. मुंबईतली पहिली नोकरी दूरदर्शन मध्ये अँकर म्हणून मिळाली. पण इथे राहून आपल्याला अभिनयात काही करता येणार नाही हे समजलं आणि मी ती नोकरी सोडली. इथून खऱ्या प्रवासाला सुरुवात झाली. ठाण्यातून अंधेरीत रहायला गेले आणि तिथे वेगवेगळ्या दिग्दर्शकांना भेटणं, ऑडिशन देणं सुरू झालं. हे सुरू असताना जवळपास दोन वर्षांनी मला पहिला चित्रपट मिळाला. “डोंब” हा माझा पहिला चित्रपट जो येत्या २७ डिसेंबर २०१९ ला प्रदर्शित होणार आहे. माझा स्ट्रगल हा वेगळा होता कारण लोकं कामासाठी धडपड करतात मी ते करत असताना मी लागोपाठ आलेली कामं केली, फिल्म्स केल्या, पण माझ्या फिल्म्स प्रदर्शित झाल्या नाहीत. अगदी तरुण वयात एक बॅग घेऊन कामासाठी मुंबईत आले खरी पण केलेली काम कुठे दिसत नसल्याने घरच्यांकडून या बद्दल अनेक प्रश्न विचारले जायचे. या सगळ्यात माझ्या घरचे आणि खास करून माझी आई माझ्या मागे खंबीरपणे उभी होती. माझी स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी ते सगळेच माझ्या पाठीशी होते. हा सगळा काळ थोडा धडपडीचा असताना मी थोडी हिंदी चित्रपट सृष्टी कडे वळले “धारा ३०२” ही हिंदी फिल्म मी केली. पण फिल्म येऊन ती फ्लॉप गेली तर हा  काळ थोडा कठीण होता म्हणून मी मधलं एक वर्ष काही काम न करता स्वतःला वेळ दिला. आपण काय केलं पाहिजे हे स्वतःला समजवल त्या नंतर मी मुळशी पॅटर्न, भिरकीट, भोंगा, हे चित्रपट केले मग इथून माझ्या चित्रपटाचा एक अनोखा आलेख तयार होत गेला.

• 

“वागणूक आहे वेगळी कारण….”        

 चित्रपट हा चित्रपट असतो त्यामुळे मराठी आणि हिंदी असा फरक करून चालत नाही पण यात फिल्म चा सेटअप, प्रोडक्शन हाऊस, कॅमेरा या सगळ्या गोष्टी सारख्या असताना फक्त भाषा वेगळी असते. फिल्म आणि त्यांची टीम यावरून कळतं की तुम्हाला तिकडे कशी वागणूक मिळते. 

“व्यायामाची वेडी”

    कॉलेज मध्ये असताना मी बास्केटबॉल चॅम्पियन होते. कुठलाही खेळ म्हंटल की फिट राहणं हे आपसूक पणे येतंच, त्यामुळे खेळा व्यतिरिक्त व्यायाम करावा वर्कआउट करावं असं काही माहीत नव्हतं, पण जेव्हा मुंबईत आले तेव्हा फक्त कामासाठी लोकांना भेटणं, ऑडिशन देणं, हेच चालू असताना यात स्वतःसाठी फिट राहायला व्यायाम करायचा असतो हे मला माहित नव्हतं. पण जेव्हा हिंदी चित्रपट केला तेव्हा माझे सहकलाकार एवढे फिटनेस च्या बाबतीत काटेकोर होते हे बघून मला फिटनेस ची वेगळी बाजू समजली. मी त्यांच्याकडून फिटनेस च्या अनेक गोष्टी शिकले. माझा सहकलाकार हा जिम्नॅस्टिक करायचा ते बघून मला खूप भारी वाटायचं, मग मी जिम्नॅस्टिक शिकले. हे करून मला स्वतः मध्ये फार फरक जाणवला त्या नंतर मला फिटनेस च महत्व कळलं. व्यायाम करून आपण मानसिक आणि शारीरिक रित्या किती फिट राहतो यांची मला जाणीव झाली म्हणून मी आता नियमित व्यायाम, जिमिंग करते.

“मुळशी पॅटर्न आहे खास” 

    आपण चित्रपट करतो पण ते प्रदर्शित होत नाही आहेत तर हा एक काळ माझ्यासाठी माझ्या करियर साठी आव्हानात्मक होता. कोणतीही फिल्म मिळण्यापेक्षा आपण जे काम केलं ते लोकांसमोर येत नाही हे फार दुःखद होतं.  मधल्या या काळात मी डिप्रेशन मध्ये गेले, पण कुठेतरी आपल्याला एक सकारात्मक दृष्टिकोन ठेवून आयुष्यात काहीतरी करायचं असतं हे जाणवलं. मला मानसिकरित्या स्टेबल राहण्यासाठी व्यायामाने फार मदत केली. करियर मधली ५ वर्ष फार कठीण होती. भविष्यात काय होईल माहीत नाही पण काम करत राहू आणि पुढे जात राहू हे मनात ठेवून काम करत राहिले. मुळशी पॅटर्न प्रदर्शित झाला आणि त्याला वेगळ्या प्रकारचं यश मिळालं हा वेगळ्या उंचीवरचा सिनेमा केल्याचं सुख मला मिळालं. या चित्रपटाने मला ओळख दिली. यातून मी आयुष्यातल्या प्रत्येक प्रसंगाला सकारात्मक दृष्टीने घ्यायला लागले. 

“प्रत्येक कामाने काहीतरी शिकवलं” 

    माझं एक ठरलंय की प्रत्येक चित्रपटातुन काही न काही शिकेन आणि मी ते शिकतेय. प्रवीण तरडे सरांसोबत मुळशी पॅटर्न करताना मला फार मज्जा आली. सगळी टीम कमालीची आहे. स्वतः प्रवीण सर एवढे एनरजेटीक आहेत, त्यांची कामाची पद्धत आणि काम करण्याचा उत्साह हा वेगळा आहे. त्यांची काम करून घेण्याची पद्धत खूप मस्त आहे, आणि सेटवर प्रत्येक कलाकाराला त्यांच्या कडून  मिळणारी वागणूक फार वेगळी आणि उत्तम आहे. आपण आपल्या कामातून सगळीकडे उत्तमरित्या परफॉर्म केलं पाहिजे हे मी या सेटवर शिकले. भोंगा करताना महेश लिमये सरांसोबत काम करण्याचा थोडं दडपण होत पण इथे सगळ्यांनी छान समजून घेऊन मस्त काम केलं. मी अगदी कमीवेळात चांगलातल चांगलं काम कसं करावं हे शिकले. मी आताच विजेता हा चित्रपट केला, चित्रपट मला आयुष्यात संयम काय असतो हे शिकवून गेला. 

“विद्या बालन ते विकी कौशल” 

भविष्यात मला विद्या बालन, रणवीर सिंग आणि विकी कौशल सोबत काम करायचंय.
“अभिनय करते कारण..” 
     मला ज्या कामात सुख मिळतं, मी जिथे मनाने आणि आत्म्याने मनापासून काम करू शकते, तिथे मी काम करते, जिथे मला माझ्या भावना व्यक्त करता येतात तिथे मला काम करायला आवडतं, म्हणून मी मॉडेलिंग करणार नाही. पैशासाठी किंवा प्रसिद्धीसाठी मी काम न करता, अभिनय हा मी माझ्या स्वतःच्या आवडीसाठीसाठी करते. 

“कामाची भव्यदिव्यात आणि अभ्यासपूर्ण कामाचा अनुभव” 

  करियर च्या सुरवातीला मी अनेक गोष्टी केल्या मग त्यात एडिटिंग, असिस्टंट एडिटिंग मग प्रणव दिवार (दिग्दर्शक) यांनी मला विचारलं की मला असिस्टं करशील का? मग मोठ्या प्रोजेक्ट ची काम कशी होतात यांचा अनुभव घेता आला. हिंदी मध्ये प्रत्येक गोष्टीचा सखोल अभ्यास केला जातो. 
“बघण्याचा दृष्टिकोन बदलला पाहिजे” 
    जेव्हा आपण नवीन असतो तेव्हा आपल्याला जज करणारी खूप लोक असतात. इथे प्रत्येक जण हा वेगळ्या वेगळ्या भागातून आलेला असतो. तर इथे येणाऱ्या प्रत्येकाची देहबोली वेगळी असते. त्यामुळे प्रत्येक व्यक्तीला नवीन गोष्टी शिकायला आणि त्या आत्मसात करायला वेळ जातो, यामुळे आपल्याकडे फार पटकन एखाद्याला जज केलं जातं. लुक्स, ड्रेसिंग, भाषेवरून मला सुद्धा इथे वेगळ्या दृष्टीकोनातून बघितलं गेलं, साहजिकचपणे मला या गोष्टी शिकायला वेळ गेला. 

“बोल्ड करेन पण…” 

  मी एखादी बोल्ड भूमिका करेन पण ती त्या गोष्टीला अनुसरून असली पाहिजे. गोष्टीची गरज असल्यास नक्की बोल्ड भूमिका करेन.

स्लॅम बुक 

 आवडता अभिनेता :  रणवीर सिंग, विकी कौशल 
आवडती अभिनेत्री :  विद्या बालन 
सिंगल आहेस की कमिटेड : सिंगल 
फिरण्याची आवडती जागा : सिंगापूर, दुबई
कोणती गाडी आवडते : स्पोर्ट्स कार
खऱ्या आयुष्यातली दीप्ती कशी आहे : मी खऱ्या आयुष्यात जशी आहे तशीच स्क्रीन वर असते. मी खूप आत्मविश्वासू, भावुक आणि डेअरिंगबाज आहे. 
अभिनया व्यतिरिक्त काय आवडतं : डान्स, जिम्नॅस्टिक, गायन 

अभिनयाच्या सोबतीने जिम्नॅस्टिक करून फिटनेसचा अनोखा फंडा जपणारी, बोल्ड भूमिका साकारुन खऱ्या आयुष्यात तितकीच हळवी असणारी अभिनेत्री दीप्ती धोत्रे.

सेल्फ मेड अशी अनोखी ओळख संपादन करून आजवर तिने चित्रपट सृष्टी मध्ये स्वतःचा वेगळा ठसा उमटवला आहे तिच्या पुढील वाटचाली साठी खूप खूप शुभेच्छा..

मुलाखत : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी) 

२०१९ सालाच्या उत्तरार्धाच्या दिशेने सगळ्यांचा प्रवास सुरु झाला आहे. गेल्या वर्षभरात अनेक चांगल्या-वाईट अनुभवांच्या आठवणींची शिदोरी घेऊन येत्या वर्षाला सामोरं जाण्यासाठी सगळेच सज्ज झाले आहेत. मराठी आणि हिंदी चित्रपटांतून झळकलेल्या काही मराठी कलाकारांनी सगळ्यांचं लक्ष वेधून घेतलं. अगदी काही मिनिटांसाठी चित्रपटात झळकलेले हे कलाकार आणि त्यांच्या भूमिका भाव खाऊन गेल्या. या सरत्या वर्षाला निरोप देताना मागील वर्षभरातील चित्रपटांतून झळकत ‘स्टार’ बनलेल्या मंडळींसोबत ‘टीम प्लॅनेट मराठी’ने खास गप्पा मारल्या आहेत.

मोलकरीण गाजली

२१ जूनला प्रदर्शित झालेल्या ‘कबीर सिंग’ या चित्रपटाने बॉक्स ऑफिसवर चांगलीच कमाई केली. हा चित्रपट प्रदर्शित झाला आणि त्यातील एक व्हिडीओ क्लिप सर्वत्र प्रचंड प्रमाणात व्हायरल झाली. चित्रपटाचा मूळनायक असलेला कबीर सिंग म्हणजेच अभिनेता शाहिद कपूर त्याच्या मोलकरणीच्या मागे पळत असलेली ती क्लिप प्रेक्षकांनी उचलून धरली. हळूहळू चित्रपटातील त्या दृश्याला साजेसे अनेक मिम्सही व्हायरल झाले. शाहिद ज्या मोलकरणीच्या मागे पळत असतो ती मोलकरीण साकारलेली अभिनेत्री म्हणजे वनिता खरात. अवघ्या काही मिनिटांच्या या सीनमुळे प्रेक्षकांबरोबरीने संपूर्ण मराठी आणि हिंदी इंडस्ट्रीचंही लक्ष वनिताने वेधून घेतलं आणि ती या काही मिनिटांत स्टार झाली. कीर्ती कॉलेजमध्ये शिकत असताना, ‘नहीतो गोली मार दुंगा….’ या एकांकीकेमधून तिच्या अभिनयातील वाटचालीला सुरुवात झाली. पुढे विविध मालिकांमधून वेगवेगळ्या भूमिका तिने साकारल्या. त्या सोबतच, ‘कॉमेडीची बुलेट ट्रेन’, ‘महाराष्ट्राची हास्य जत्रा’ अशा कार्यक्रमांमधूनही तिने काम केलं. ‘कबीर सिंग’ मधील मोलकरणीच्या भूमिकेसाठी सिलेक्शन झालं आणि मग काम करताना आलेल्या अनुभवांविषयी  सांगताना वनिता म्हणते, ‘शुटींग सुरु झाल्यावर सुरुवातीला थोडं दडपण आलं होतं, आणि माझा पहिला सीन एवढा भारी झाला कि सेटवरील सगळ्यांनी माझ्यासाठी टाळ्या वाजवल्या. शिवाय, स्वतः शाहिद कपूरने माझ्या कामाचं कौतुक केलं. चार दिवसांच्या शुटींगनंतर माझं ते काम एवढ गाजेल अशी कल्पना ही केली नव्हती. पण चित्रपटाच्या प्रोमोमध्येही मी झळकले आणि नेटकर्यांनी विविध मिस आणि ट्रोल करून मला प्रसिद्धीच्या शिखरावर ठेवलं. पुढे ती सांगते, प्रत्येक कलाकाराला पुढे जाण्यासाठी एका संधीची गरज असते. मला या चित्रपटामुळे ही संधी मिळाली. असं वनिता आवर्जून सांगते. या चित्रपटानंतर वनिताला बॉलीवूड मधून अनेक ऑफर्सही आल्या. पण काही कारणांमुळे ती काम करणं शक्य झाल नाही. असं वनिता सांगते.    

• 

नव्या हिंदी भूमिकेत प्रेक्षक भेटीला

नितेश तिवारी दिग्दर्शित ‘छिछोरे’ हा चित्रपट ६ सप्टेंबरला प्रदर्शित झाला. बॉक्सऑफिसवरही या चित्रपटाने भरघोस कमाई केली. या चित्रपटात मराठमोळा अभिनेता प्रसाद जवादे यानेही काम केल आहे. ट्रेनमधील अवघ्या काही मिनिटांच्या एका दृश्याने सगळ्यांचं लक्ष वेधून घेतलं. या दृष्यात  प्रसादने साकारलेली भूमिका भलतीच भाव खाऊन गेली. या चित्रपटासाठी प्रसाद सोबत अनेक कलाकारांनी या भूमिकेसाठी ऑडीशन दिल्या होत्या पण त्या सगळ्यांमधून अखेर प्रसादची निवड करण्यात आली. ज्या सीनमध्ये प्रसादने काम केल आहे, तो सीन चित्रपट प्रदर्शित झाल्यानंतर अनेक दिवस सोशल मिडीयावर व्हायरल झाला होता. या भूमिकेबद्दल विचारले असता प्रसाद सांगतो, ‘आपल्याला नितेश तिवारी सारख्या दिग्दर्शकासोबत काम करण्याची संधी मिळते याचा मला आनंद होता. चित्रपटातील माझ्या सीनचं तीन-चार तासांत पॅकअप झाल होत. त्यावेळी या भूमिकेचं एवढ कौतुक होईल असा विचारही मी केला नव्हता. पण तो सीन प्रोमोमध्येही दाखवण्यात आला होता. त्यानंतर हा चित्रपट प्रदर्शित होण्याअगोदरच विविध कामांसाठी विचारण्यात आलं होत. कदाचित या छोट्या भूमिकेमुळे माझ्यासाठी इतर संधी आल्या असतील’, असे प्रसाद आवर्जून सांगतो. लवकरच एका हिंदी चित्रपटाच्या माध्यमातून प्रसाद एका वेगळ्या भूमिकेतून प्रेक्षकांच्या भेटीला येणार आहे.         

• 

• 

सचिन’ने साकारला ‘द सचिन’

‘दि झोय फॅक्टर’ हा चित्रपट ६ सप्टेंबरला सर्वत्र प्रदर्शित झाला. या चित्रपटामधील एका सीन मध्ये सचिन तेंडूलकरसारखा लुक असणारा एक मराठमोळा अभिनेता झळकला तो म्हणजे अभिनेता सचिन देशपांडे. मराठी मालिका आणि चित्रपटांत काम करताना म्हणावं तसं यश मिळतं नव्हतं. एके दिवशी ‘सिटी ऑफ ड्रीम्स’ यावेबसिरीजच्या ऑडिशनसाठी सचिनला फोन आला. त्याचं  कास्टिंगही झालं. पण काही कारणास्तव एक दिवसाच्या शूटनंतर त्याची भूमिका वगळण्याचा निर्णय घेण्यात आला आणि सचिनचं ते काम थांबलं. मग काही दिवसांनी त्याला त्यांच्याकडून ‘झोयाफॅक्टर’ या हिंदी चित्रपटातील रोलच्या ऑडिशनसाठी विचारण्यात आलं. ऑडिशन झालं, पण सचिनला कोणती भूमिकासाकारायची आहे याचा काहीचं अंदाज नव्हता. ‘इंडियन क्रिकेट टीम मधील एका सिनिअर प्लेअरचा रोल तू करणारं’, एवढचं त्याला सांगण्यात आलं होतं. लुक टेस्टला गेल्यावर सचिनचे केस कर्ल्स (कुरळे) करावे लागणार असल्याचं त्याला सांगण्यात आलं. त्यानंतर हा लुक सचिन तेंडूलकर यांच्याशी साम्य साधणारा असावा असं त्याच्या लक्षात आलं आणि क्रिकेट बेस्ड या चित्रपटात सचिनला ‘द सचिन तेंडूलकर’ साकारण्याची संधी मिळाली. मग तयारी करता त्यांच्या विविध व्हिडीओ पाहण्यास सुरुवात केली. तो क्रिकेट टेक्निक्स शिकला. ते ग्राउंडवर येताना कसे येतात? त्यांचा ग्राउंडवरील वावर कसा असतो? या आणि अशा अनेक बारकाव्यांचा त्याने अभ्यास केला. तिकडे काम करण्याचा सचिनचा अनुभव अर्थात भारी होता. फायनल मॅचच्या सिक्वेन्सचंशुटींग सुरु होत. त्या शुटींगसाठी आलेल्या अनेक कॅमेरामॅननी सचिन(तेंडूलकर) यांच्या अनेक मॅचचं त्यांच्या कॅमेऱ्यातून टिपल्या होत्या. शुटींग संपल्यानंतर त्यांच्यातील दोन कॅमेरामॅननी सचिन जवळ जाऊन कामाचं भरभरून कौतुक केलंचं. शिवाय, तो बऱ्याच अंशी सचिन सरांसारखा दिसतो आणि शूटला मी तसाचं भासलो असं त्यांनी सांगितलं. सोबतच, जेव्हा कधी तेसचिन सरांना भेटतील तेव्हा ‘सचिन’ने खूप चांगला ‘सचिन’ साकारला असं त्यांना आवर्जून सांगणार असल्याचंही बोलून दाखवलं. त्यामुळे हे चांगलं काम माझ्या नशिबी आलं यात धन्यता आहे, असं सचिन सांगतो.

चिंधी लई भारी    

संजय जाधव दिग्दर्शित ‘खारी बिस्कीट’ हा चित्रपट मागील महिन्यात प्रदर्शित झाला. बहिण-भावाच्या भावनिक नातेसंबंधावर आधारित या चित्रपटातील सर्व कलाकार मंडळींबरोबरीने एक पात्र खूप गाजलं आणि सगळ्यांच्याच लक्षात राहिलं, ते म्हणजे ‘चिंधी’. ‘चिंधी’ ही व्यक्तिरेखा साकारली आहे अभिनेता मंदार मांडवकर याने. एम. डी कॉलेजच्या ‘नाट्यांगण’पासून सुरु झालेला मंदारचा प्रवास ‘१०० डेज’, हास्यजत्रा, ‘रात्रीस खेळ चाले’, लक्ष्य अशा विविध मालिकांमधून लहान मोठ्या भूमिका साकारत सुरु होता. बत्ताशी, रडारड झाली पाहिजे, नदीकाठचा प्रकार, मद्रास कॉफ्फी अशा एकांकिकापासून सुरु झालेल्या मंदारचा आज चित्रपटपर्यंत येऊन पोहचला आहे. अखेर ‘खारी बिस्कीट’च्या निमित्ताने मराठी चित्रपटश्रुष्टीत पदार्पण करत त्याने अलोट प्रसिद्धीही कमावली. या चित्रपटाच्या ऑडीशन उत्तमरित्या पार पडली आणि अखेर मंदारच्या नावावर शिक्का मोर्तब करण्यात आला. चित्रपटाच्या प्रोसेस दरम्यान अनेक गोष्टी शिकता आल्या. चित्रपट क्षेत्रात नवखा असल्यामुळे अनेक गोष्टी मंदारसाठी नव्या होत्या. त्यामुळे शुटींगनंतर मंदारने केस कापले होते त्यावरूनही अनेक किस्से झाले शिवाय दिग्दर्शकांकडून अनेक नव्या गोष्टी शिकता आल्याच तो आवर्जून सांगतो. चित्रपटातून मिळालेल्या प्रसिधीबद्दल मंदार सांगतो, ‘खारी बिस्कीट, च्या निम्मिताने स्वप्न सत्यात उतरलं आहे. संजय जाधव यांच्य्सोबत काम करायला मिळणं ही माझ्यासाठी खूप मोठी आणि महत्त्वाची बाब आहे. त्यामुळे मिळालेल्या प्रसिद्धीमुळे मी एका रात्रीत सास्तर झालो असेल कि नसेल मला सांगता येणार येणार नाही. परंतु एका रात्रीत अनेक स्टार माणसांच्या ओळखी झाल्या हे नक्की समाधन देणार आहे’. लवकरच एका मालिकेच्या माध्यमातून मंदार सगळ्यांच्या भेटीला येतं आहे.   

• 

-अजय उभारे (प्लॅनेट मराठी)

मेकॅनिकॅल इंजिनिअर म्हणून शिक्षण पूर्ण करून, त्यांनी स्वतःचा व्यवसाय थाटला. क्रीडा क्षेत्रात करिअर करण्याचं त्याचं स्वप्न होतं. पण काही कारणामुळे ते शक्य झाल नाही. पुढे जाऊन या आपण करत असलेल्या गोष्टींपेक्षा वेगळ्या असणाऱ्या मॉडेलिंग कडे तो वळाला. अनेक जाहिरातींमधून नावारूपास येऊन पुढे जाऊन मराठी, हिंदी, तमिळ, तेलगु, गुजराती, बंगाली बरोबरच हॉलीवूडपटामध्येही त्याने महत्त्वपूर्ण काम केलं फोटोग्राफी आणि भटकंतीची  आवड जपत त्यांनी अनेक पुस्तकाचं लेखन केलं. चित्रपटातील विविध भूमिकांबरोबरीने त्यांच्या विविध पुस्तकांनाही अनेक पुरस्कार मिळाले आहे. ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’च्या ‘स्टार ऑफ द विक’च्या माध्यमातून जाणून घेऊया एवर्ग्रीन आणि अष्ठपैलू व्यक्तिमत्व असणाऱ्या मॉडेल, अभिनेता आणि लेखक मिलिंद गुणाजी बद्दल…

संपूर्ण नाव : मिलिंद गुणाजी

जन्म तारीख आणि ठिकाण : २३ जुलै १९६१, मुंबई

शिक्षण : मेकॅनिकॅल इंजिनिअरिंग, पॉलिमर टेक्नोलॉजी

अभिनय केवळ योगायोग

माझं बालपण अगदी मजेत गेलं. लहान असताना किंवा अगदी कॉलेजमधील जीवनात माझा खेळण्याकडे अधिक कल असायचा. त्यामुळे चित्रपट आणि स्टार याबद्दल मला कुतूहल किंवा आकर्षण कधीच नव्हतं. त्यामुळे आवडं नाही म्हटल्यावर मी फारसे चित्रपट बघत नसे. पण, मला नाटकं बघायला प्रचंड आवडायचं. विशेष म्हणजे मराठी नाटकांविषयी विशेष आकर्षण असायचं. माझ्या आई-बाबांना नाटकं पाहण्याची आवड असल्यामुळे ते मला अनेकदा नाटकं बघयला घेऊन जात. कदाचित याचमुळे ही आवड वाढत गेली असावी…. हॉलीवूडच्या चित्रपटांच त्यावेळी भलतच अप्रूप असायचं. पण खेळामधील माझी आवडं लक्षात घेता, ‘आपण क्रीडा क्षेत्राचीच करिअर म्हणून निवड करायची असं’ त्यावेळी ठरवलं होतं. त्या दृष्टीने मी प्रयत्नही करतं होतो. त्यात क्रिकेट आणि बॅटमींटन हे माझे आवडीचे खेळ. यात मी उच्च स्थरांपर्यंत खेळलो आहे. अखेर हे सगळ सुरु असताना मी माझ इंजिनिअरिंगपर्यंतच शिक्षण पूर्ण करून गोव्यात स्वतःचा कारखाना सुरु केला. कालांतराने हा व्यवसाय बंद करून एका नवीन व्यवसायाची सुरुवात केली. यात मी मार्केटिंगवर काम करत असल्याने मुंबईतून काम सांभाळनं सहज शक्य व्हायचं. त्यामुळे, ‘काम झाल्यानंतर फावल्या वेळेत करायचं काय?’ असा प्रश्न पडला होता. बरं, क्रीडा क्षेत्रात करिअर करायचा विचारही माझ्या डोक्यात कायम होताचं. पण कंपनीच्या एका कामादरम्यान माझ्या उजव्या खांद्याला इजा झाली आणि त्यामुळे स्पोर्ट्सपर्सन म्हणून करिअर करण्याचा माझा विचार मागे पडला. मग माझ्या काही मित्रांनी, ‘तुझी पर्सनालीटी उत्तम आहे, तर तू मॉडेलिंग कर…’ असं सुचवलं. म्हणून मी त्या काळचे आघाडीचे फोटोग्राफर असणार्‍या गौतम राजाध्यक्ष यांची भेट घेतली. मुळात इंजिनिअर म्हणून शिक्षण घेऊन नंतर व्यवसायात रमलेल्या मला या क्षेत्राची फारशी माहिती नव्हती. आमच्या भेटीच्या अगदी दुसर्‍याच दिवशी गौतम सरांनी मला माझे फोटो काढण्यासाठी बोलावलं. त्यानंतर त्याकाळच्या नामांकित एजन्सीजमध्ये माझे फोटो देऊन आलो. काही तासांत  शंतनू शेगडे कडून मला फोन आला. अनेक नामांकित ब्रॅन्डसाठी काम करणाऱ्या एजन्सीमधून फोन आल्यानं मला आनंद झाला होता. मला स्क्रीनटेस्ट साठी बोलावण्यात आला. पण स्क्रीनटेस्ट म्हणजे काय हे मला अजिबात माहिती नव्हतं. अखेर माझ्या पहिल्या शुटिंगसाठी झाल्यानंतर दिल्लीला रवाना झालो. त्यानंतर हळूहळू चित्रपटाच्या ऑफर्स यायला  सुरुवात झाली. सुरुवातीला या ऑफर्स मी नाकारत होतो. या दरम्यान अनेक मोठ्या जाहिरातींसाठी मी काम केलं. आणि इथून माझा इंडस्ट्रीमधील प्रवास सुरु झाला. मग विविध मालिका आणि चित्रपटामधून मी काम करत राहिलो.

रातोरात झालो स्टार…

‘कुरुक्षेत्र’ नावाच्या मालिकेमध्ये मी काम केलं. माझं ते काम बघून मुकेश भट्ट यांनी मला फोन करून भेटायला बोलवलं आणि ‘फरेब’ चित्रपटामधील मध्यवर्ती भूमिकेसाठी मला विचारण्यात आल. ‘फरेब’ मधील माझ्या खलभूमिकेचं खूप कौतुक झालं. त्या वर्षाच्या सगळ्याच मानाच्या आणि नामांकित पुरस्कारांच्या नामांकनाच्या यादीत माझं नाव होतं. या चित्रपटामुळे मी रातोरात स्टार झालो आणि इथून माझी खरी सुरुवात झाली असं मला वाटत. त्यानंतर ‘विरासत’ चित्रपटातील माझी खलभूमिका गाजली, त्या भूमिकेसाठीही सलग दोन वर्ष अनेक पुरस्कार मला मिळाले. मग नायक आणि खलनायक साकारत करिअरला सुरुवात झाली. आतापर्यंत तब्बल दोनशेहून अधिक चित्रपटांमधून मी काम केल आहे. शिवाय, अजूनही मॉडलिंग करतो.

• 

भटकंती माझी आवडं…

कॉलेजमध्ये असल्यापासून मला विविध गड-किल्ले, डोंगर-दऱ्यामधून फिरायला मला प्रचंड आवडतं होतं. विविध ठिकाणची माहिती असणारी अनेक दिग्गजांची पुस्तक मी वाचायचो. मला फोटोग्राफीची आवडं असल्यामुळे, मी माझी जीप काढून अनेकदा वेगवेगळ्या ठिकाणी फिरायला जात असे. मग फिरायला गेल्यावर जवळपासच्या एखाद्या गावकऱ्याला भेटून त्याच्या कडून त्या ठिकाणची सगळी माहिती, इतिहास जाणून घ्यायचो आणि त्याची नोंद करून ठेवायचो. असं करता-करता माझ्याकडे माहितीचा संग्रह झाला. मग ‘लोकप्रभा’ नावाच्या साप्ताहिकामध्ये लिहिण्यास सुरुवात केली. माळशेज घाटावर आधारित माझ्या त्या लेखाचं नाव होत ‘महाराष्ट्राचे कुलुमनाली-माळशेज घाट’. माझ्या त्या लेखाला प्रचंड प्रतिसाद मिळाला. मॉडेलअसताना मी भटकंतीही करतो यामुळे लोकांना माझ्याबद्दल फार अप्रूप वाटायचं. मग यातूनच ‘अनोखी पर्यटन स्थळे’ हा माझा स्तंभलेख सतत पाच वर्ष सुरु होता. मग ‘माझी मुलूखगिरी’ नावाचं माझ पुस्तक प्रकाशित झाल. आज या पुस्तकाची सोळावी आवृतू बाजारत आहे. याच पुस्तकच इंग्रजीत भाषांतर करण्यात आलं. आणि अखेर याच पुस्तकावर आधारीत ‘भटकंती’ या कार्यक्रमाची सुरुवात झाली आणि तो कार्यक्रम अनेक काळ चालला. मग ‘भटकंती’ शो करताना नव्याने गवसलेल्या ठिकाणांवर आधारीत ‘भटकंती’ नावच पुस्तक लिहिलं ज्याची आता नववी आवृत्ती आहे. अशा तब्बल बारा पुस्तकांचं मी लेखन केल. यातील ‘अनवट ‘ नावाच्या पुस्तकाला राज्य शासनाचा पुरस्कारही मिळाली आहे. मग ‘डिस्कव्हर महाराष्ट्र’या नव्या प्रोडक्शनची मी सुरुवात करून त्याचे साधारण २५ भाग केले याचा आनंद  आहे.

नव्या भूमिका…

सध्या प्लॅनेट मराठीचीच निर्मिती असलेला आणि शंतनू रोडे दिग्दर्शित ‘गोष्ट एका पैठणीची’ या एका माझ्या चित्रपटाच शुटींग सुरु आहे. त्याबरोबरच, यज्ञेश शेट्टीच्या ‘विंग्ज ऑफ गोल्ड’ चित्रपटाचाही मी महत्वाचा भाग आहे. शिवाय, एका तेलगु चित्रपटाची शुटींग लवकरच सुरु होईल. यासोबतच, एखाद्या चांगल्या प्रोजेक्टच्या निमित्तानं वेबवर झळकता आलं तर मी नक्की वेबकडे वळेन.

• 

भाषेचाच फरक…

कुठेही काम करताना फायनान्स फार महत्वाचा असतो. मी मराठी, हिंदी, तेलगु, तमिळ अशा विविध भाषांतील चित्रपटामध्ये काम केल आहे. शिवाय हॉलीवूडच्या चित्रपटामधून मी काम केल आहे. या सगळ्यात मला हॉलीवूड आणि साउथ इंडस्ट्रीची कामाची पद्धत आणि प्रोफेशनललीझम प्रचंड आवडतं. तिकडे सगळ्या गोष्टी परफेक्ट असतात. पण चित्रपटाचा दर्जा पहिला तर आपले मराठी चित्रपट उच्च दर्जाचे असतात यात वाद नाही. फक्त त्याला व्यवस्थित सिनेमागृह मिळून ते लोकांपर्यंत व्यवस्थित पोहचले तर त्याला तोड उरणार नाही आणि लोकांनाही त्याची मजा घेता येईल.

• 

फिटनेस फंडा…

योग्य आहार आणि नियमित व्यायाम हा माझा फिटनेस फंडा आहे. शिवाय कमीत कमी दहा-बारा हजार पावलं मी दररोज चालतो. शिवाय नियमित जीम् करण्यावरही माझा कटाक्ष असतो.

• 

राजकारणात रस नाही…

मी आणि सध्याचे मुख्यमंत्री उद्धवजी ठाकरे, आम्ही एका कॉलनीत राहतो. त्यामुळे लहानपणापासून आमच्यात मैत्री आहे. त्यानाही फोटोग्राफीची आवडं आहे त्यामुळे आमच चांगलं जमतं. हेलिकॉप्टरमधून त्यांनी केलेल्या अनेक फोटोशूटवेळी आम्ही एकत्र काम फोटो काढले आहेत. अनेक किल्लेही आम्ही एकत्र फिरलो आहे. त्यावर आधारित एक पुस्तकही प्रकशित होऊन साधारण दहा दिवसात आठ हजारप्रतींची विक्री झाली आहे. त्यामुळे आम्ही खूप चांगले मित्र आहोत. पण, मला राजकारणात अजिबात रस नाही.

• 

रॅपिड फायर…

आवडता अभिनेता

रोबिन विल्यम, किंग मार्टिन, बमन इराणी, अमिताभ बच्चन, दिलीपकुमार

स्वतः काम केलेला आवडता चित्रपट

– ‘विरासत’ आणि ‘फरेब’ माझे आवडते चित्रपट पण ‘गॉड मदर’मधील माझी भूमिका मला आवडते.      

स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट

-खूप हायपर होतो. खूप वाट बघणं मला आवडतं नाही.

स्वतःमधील आवडणारी गोष्ट

-मी एखादी गोष्ट हातात घेतली कि ती मी पूर्ण करतो, माझी ही वृत्ती मला खूप आवडते.

आवडतं पर्यटन स्थळ

-हरिश्चंद्रगड

मिलिंद गुणाजींचा विक पॉइंट

-मी हळवा आहे , त्यामुळे भावनेच्या आहारी लवकर जातो. ज्यामुळे लोक मला फसवू शकतात.

अभिनय, मॉडेलिंग, लेखन, फोटोग्राफी?

-फोटोग्राफी

• 

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

“घडलंय बिघडलंय” “शेजारी शेजारी पक्के शेजारी”, “कॉमेडी ची बुलेट ट्रेन”, “डब्बा गुल”, “फु बाई फु“, अश्या विविध मालिका आणि कॉमेडी शो मधून घराघरात पोहचलेली. 

विनोदाच्या अनोख्या कौशल्याने सगळयांना खळखळून हसवणारी कॉमेडी ची राणी “प्राजक्ता हनमघर” 

माणसात रमणारी तरीही एकांत आवडणाऱ्या या कॉमेडीच्या राणीचा अनोखा प्रवास आणि प्लॅनेट मराठीच्या नव्या चित्रपटातल्या तिच्या नव्या भूमिके बद्दल काही खास गप्पा जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझीन मधून…

प्राजक्ता हनमघर
संपूर्ण नाव : प्राजक्ता हनमघर
जन्मठिकाण : मुंबई 
वाढदिवस : २३ सप्टेंबर 
लग्नाचा वाढदिवस : १४ ऑगस्ट 
शिक्षण : एम.ए. मराठी 

• 

“विनोदाने मला गंभीरपणे घेतलं”  

    “हास्याची राणी” अशी ओळख असणं फार मस्त आहे.  इतकी वर्षे केलेल्या कामाचं चीज झालंय असं वाटतंय. मी असं नेहमीच म्हणते मी अनेक वर्षे विनोदाला गंभीर पणे घेतलं तर एक वेळ अशी आली विनोदाने मला गंभीर पणे घेतलं. 
“कलेसाठी रुईयात गेले” 
मी शाळेत असल्यापासून अभिनय करत होते. कॉलेज मध्ये हे सगळं अनुभवण्यासाठी मी खास “रुईया” कॉलेज मध्ये ऍडमिशन घेतलं. रुईयात कलेला फार वाव आहे म्हणून मी तिथे जाऊन शिक्षण पूर्ण केलं. 

“विनोदाचा गंध सापडला” 

मी नेहमी म्हणते माझा बाप प्रोड्युसर नाही त्यामुळे जे रोल येतील त्या उत्तम प्रकारे पार पाडायच्या इतकंच माझ्या हातात होतं. विविध कामं करताना, वेगळ्या भूमिका अनुभवताना मला जाणवलं की आपल्याला विनोदाचा वेगळा गंध आहे म्हणून मी विनोदाकडे वळले. “घडलंय बिघडलंय” ही पहिली मालिका करताना मला जाणवलं की आपल्याला विनोद चांगल्या प्रकारे करता येतो, इथे माझी आणि विनोदाची गट्टी जमली म्हणून मी विनोदी भूमिका करायला लागले. 

“ग्लॅमर मुळे बदल झाला नाही” 

   अभिनेत्री झाल्यावर नक्कीचं ग्लॅमर येत पण मी तशी फार मातीतली आणि माणसांमधली आहे त्यामुळे या ग्लॅमर ने  माझ्यात काही फार बदल झाला नाही असं मला वाटतं. 

    “स्पष्टवक्ती ते प्रेमळ प्राजक्ता” 

       खऱ्या आयुष्यातली प्राजक्ता खुप स्पष्टवक्ती आहे. खरं बोलणारी, आपल्या माणसांवर प्रेम करणारी, कामावर निष्ठा असणारी, कामात जीव ओतून काम करणारी, खूप वाचन करणारी, सतत डोळे उघडे ठेवून सगळ्या गोष्टींकडे बघणारी आणि व्यक्त होणारी आहे. 

“प्रासंगिक विनोदावर भर देते”  

      मला असं वाटतं प्रत्येकात विनोद ओळखण्याचे, करण्याचे गुण कमी जास्त प्रमाणात असतात. आता आपण विनोद करू या अर्थाने मी कधीच विनोद करायला जात नाही. खूप छोट्या प्रसंगातून एका तिरकस दृष्टीकोनातून आपोआप विनोद निर्मिती होत असते, त्यामुळे तो प्रयत्नपूर्वक करायला मी जात नाही. माझा प्रासंगिक विनोदावर भर आहे. 

“आदर्श आहे कारण….” 

     माझी पहिली मालिका “श्रीरंग गोडबोलें” सोबत केली, त्यामुळे ते माझ्या फार जवळचे आहेत. मालिकेचे लेखक, दिग्दर्शक तेच होते. या सगळ्या प्रवासात मी त्यांच्या कडून अनेक गोष्टी कळत-नकळत शिकत होते. रंगा सरांकडून मी खूप गोष्टी शिकले. सध्या प्लॅनेट मराठी सोबत मी एक नवा चित्रपट करते तर या चित्रपटाचा दिग्दर्शक “शंतनू रोडे” त्याच्याकडून गेल्या काही दिवसात मी प्रचंड गोष्टी शिकले. मी एवढा कामावर प्रेम असलेला त्याच्या सारखा दिग्दर्शक पाहिला नाही आहे. शंतनु ची कामावरची निष्ठा आणि कामावरच प्रेम या गोष्टी खूप भारावून टाकतात. या दोन व्यक्ती खूप मस्त आहेत. 

“साजेसा रोल मिळाल्याचा आनंद”

      प्लॅनेट मराठी च्या “गोष्ट एका पैठणीची” या आगामी चित्रपटात मला एक छान रोल मिळाला आहे. मला साजेसा असा हा बेस्ट रोल आहे. प्लॅनेट मराठी सोबत काम करताना छान वाटतंय, प्रत्येक कलाकाराला योग्य त्या सोयी सुविधा प्लॅनेट ने उपलब्ध करून दिल्यात आहेत म्हणून काम करायला खूप मज्जा येते. 
“तरुणाईची कौतुकास्पद कामगिरी” 
    आपल्या कडची तरुण मंडळी काही तरी नवीन करतात याचा आनंद आहे. खूप गोष्टींमधून विनोद निर्मिती चा अनोखा प्रयत्न आजची पिढी करत आहे तर हे नक्कीच कौतुकास्पद आहे. नवीन कलाकार, नवीन कला निर्मिती करतात याचा आनंद आहे. 

स्लॅम बुक….

आवडता चित्रपट – असे अनेक चित्रपट आहेत जे मी पुन्हा पुन्हा पाहिले आहेत. खूप चित्रपट आवडीचे आहेत. 
आवडता विनोदी कलाकार – सतीश तारे 
आवडता अभिनेता – मोहन जोशी
आवडती अभिनेत्री – रंजनाबाई ( रंजना देशपांडे ) 
आवडती डिश – केळ्याचे वेफर्स आणि चहा
आवडत सोशल मीडिया – फेसबुक 
आवडत नाटक – वाडा चिरेबंदी / संगीत देवबाभळी 
आवडत पुस्तक – कीप मुविंग 
आवडता लेखक – महेश एलकुंचवार 
आवडती वेबसेरीज –  मेड इन हेवन / इंनसाइड एज  

मुलाखत : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी) 

www.planetmarathi.org

www.planetmarathimagazine.com

आपण अभिनय क्षेत्रासाठी बनलोच नाही. कारण तिथे काम करणारी लोकं फारचं वेगळी असतात. त्यामुळे आपल्यासारख्या सर्वसामान्य मुलीला हे जमणारच नाही असा तिचा समज होता. फाईन आर्टिस्टमधून शिक्षण घेत असताना तिने एक नाटक पाहिलं आणि व्यक्त होण्याच्या माध्यमाचा कॅनव्हास तिनं बदलला. 

आजवर विविध एकांकिका, नाटकं, मालिका आणि चित्रपटात तिने काम केलं आहे. तर ‘फु बाई फु’ म्हणतं कॉमेडीचं उत्तम टायमिंग साधत तिने प्रेक्षकांना मनमुराद हसवलंय. पुढे ‘एका पेक्षा एक’ या डान्स शो मधून आपल्या अदांनी अवघ्या रसीकांच्या मनावर राज्य करणारी अभिनेत्री म्हणजे हेमांगी कवी. ‘प्लॅनेट मराठी’च्या ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’मधील ‘स्टार ऑफ द विक’च्या निमित्तानं जाणून घेऊया या दिलखुलास व्यक्तिमत्वाविषयी…

संपूर्ण नाव : हेमांगी चंद्रकांत कवी
जन्म तारीख आणि ठिकाण : २६ ऑगस्ट, ठाणे
लग्नाचा वाढदिवस : २५ डिसेंबर
शिक्षण : फाईन आर्ट्स (सर जे. जे. स्कुल ऑफ आर्ट)

मिमिक्री माझा स्ट्रॉंग पॉईंट
माझं बालपण खूप मस्त मजेत गेलं. आम्ही कळव्यात राहायला होतो. आत्ताच्या मानाने कळवा हे त्यावेळी निमगाव होतं. त्यामुळे गावातील मज्जा अनेक गंमती-जंमतीचा मनमुराद आनंद घेतं मी बालपण जगले. लहानपणी घरी येणाऱ्या पाहुण्यांची नक्कल करणं मला प्रचंड आवडतं असे. त्यामुळे पाहुणे गेल्यावर त्यांची मिमिक्री करण्याचा माझा तास सुरु व्हायचा. बरं, माझ्या या सवयीकरता मला माझ्या आई-वडिलांनी कधीच रोखलं नाही. त्यामुळे खेळकर आणि मजेशीर वातावरणात मी वाढले. परंतु, आपण लोकांच्या नकला करतोय, यालाच अभिनय म्हणतात हेही मला न कळणार होत. असं सगळं सुरु असताना, शालेय शिक्षण संपवून ‘जे. जे.’मध्ये प्रवेश मिळवला. त्यावेळी कॉलेजच्या ‘युथ फेस्टिव्हल’ला गेले असता, माझा नाटकाशी पहिल्यांदा संमंध आला. त्यापूर्वी मी एकही नाटक पाहिलं नव्हतं. शाळेत स्नेहसंम्मेलनासाठी स्टेजवर डान्स करण्यापुरता माझा काय तो या कला क्षेत्राशी संमंध. त्यामुळे युथ मधील नाटक पाहून, चित्रकलेव्यतिरिक कला साकारण्याचा हा हि वेगळा ‘कॅनव्हास’ आहे माझ्या लक्षात आलं. तोपर्यंत चित्रपट बघणं, परंतु आपल्यासारखे सर्वसामान्यही त्यात कामं करू शकतात, हा विचारही माझ्या मनात आला नव्हता. पण युथ मधील त्या एकांकिका बघून, आपणही कलाकार म्हणून व्यक्त होण्याचं माध्यम अभिनय असावं असं ठरवून मी पेंटिंग सोबतच अभिनयाकडे वळले. मग विविध एकांकिका आणि नाटकांमधून कामं करायला लागले. त्यावेळी विजू माने, मंदार देवस्थळी यांनी मला अभिनयाच्या बाराखडीपासून शिकण्यास खूप मदत केली अनेक बारकावे समजावून सांगितले आणि यातून मी शिकत गेले. त्यामुळे यांच्याकडून  मिळालेल्या मार्गदर्शनाचा आणि लहानपणीच्या मिमिक्रीचा माझ्या पुढील कामांमध्ये खूप उपयोग झाला. सुरुवातीला अभिनय क्षेत्र आपल्यासाठी नाहीच . तिथे काम करणारी लोकं फार वेगळी असतात. त्यामुळे माझ्यासारख्या सर्वसामान्य मुलीला हे जमणारंचं नाही असा माझा समाज होता. पण नंतर स्वतः इथे काम करायला लागल्यावर हा गैरसमज दूर झाला.

रंगावरून अनेकांनी नाकारलं…
स्ट्रगल हा जरी सगळ्यांच्याच वाट्याला आला तरी प्रत्येकासाठी तो वेगळा असतो. त्यामुळे, ‘अभिनयासाठी घर सोडलं, स्टेशनवर राहिलीये.’ असा स्ट्रगल देवकृपेने माझ्या वाट्याला आला नाही. मात्र, माझ्या रंगावरून मला अनेकदा डावललं गेलं. ही काळीचं आहे, हि सावळ्या वर्णाची आहे त्यामुळे हि ‘हिरोईन’ नाही होऊ शकतं असं म्हणतं काम मिळवण्यासाठी अनेक नकार मी पचवले. पण त्यावेळीही, कदाचित मी त्यांच्या कास्टिंगमध्ये बसतं नसेल असं म्हणतं सकारात्मक ऊर्जा घेऊन नेहमी पुढे चालतं राहिले. विशेष म्हणजे सहा विविध चॅनेलकरता पायलट शूट केल्यानंतर आमची लीड काळी नको या एका कारणावरून मला ती कामं सोडावी लागली होती. त्यामुळे रंगामुळे मिळालेल्या नाकारांमुळे कधीच हार मानली नाही. तुमच्याकडे टॅलेंट असेल तर, तुम्ही कसे दिसताय याकडे कोणी लक्ष देतं नाही या मताची मी आहे आणि हे लक्षात ठेऊनच काम करतेय. त्यामुळे ज्यांनी मला नाकारलं हे त्यांचं नुकसान आहे माझं नाही हे समीकरण मी कायम लक्षात ठेवते.

अभिनयाची धुडगूस… 
‘क्रौर्य’ नावाच्या एकांकिकेत मी काम केलं होतं. यात मला फक्त एका विंगेतून दुसऱ्या विंगेत जायचं होतं. पण ते करतानाही माझा थरकाप उडाला होता. मग ‘सेल्फ पोट्रेट’ नावाची दुसरी एकांकिका मिळाली. त्यावेळी फाईन आर्टिस्ट आहे पण हे छान अभिनय करतात. शिवाय, त्यात माझा थोडा डान्सही (त्यावेळी मला डान्स येतं नव्हता) होता, त्यामुळे माझ्या या कामाची वाहवाही झाली. मग विजू मानेंनी मला त्यांच्या नाटकात काम करण्याची संधी दिली. माझं ते काम बघून ‘वादळवाट’ मालिकेसाठी कास्टिंग करण्यात आलं आणि पुढे असंच कामातून काम मिळतं गेलं. मग ‘अनधिकृत’ नावाचं नाटक केलं ज्यात अशोकमामांसोबत (अशोक सराफ) यांच्यासोबत काम करण्याची संधी मिळाली. मग त्याचं कौतुक झालं. अखेर ‘धुडगूस’च्या निमित्ताने मोठा ब्रेक मिळाला.धुडगूस हा माझा पहिला चित्रपट. धुडगूसमधील माझ्या कामाचं प्रचंड कौतुक झालं, मला अनेक पुरस्कारही मिळाले.        

अनं मी डान्स करायला लागले…
‘फू बाई फू’चं पर्व संपलं आणि ‘एका पेक्षा एक’चं नवं पर्व सुरू होणारं होतं. मी स्किटमध्ये नाचते(गणपती डान्स), ते बघून मला ‘एका पेक्षा एक’मध्ये सहभागी होण्याकरता विचारण्यात आलं. मला डान्स येतं नाही, मी तो कधीच शिकले नाही. त्यामुळे काही एपिसोड्स झाल्यानंतर मला काढून टाका किंवा मी आपोआपचं स्पर्धेतून बाद होईन असं मी त्यावेळी बोलले होते. शिवाय, प्राजक्ता माळी, प्रार्थना बेहरे यांसारखे डान्सर्स त्या स्पर्धेत होते, त्यामुळे त्यांच्यासमोर आपला काही टिकावं लागणार नाही हे मी मनात पक्क केलं होत. पण स्पर्धा सुरु झाली, मी नाचू लागले आणि त्याकरता लोकांनी भरभरून प्रेम दिलं. अखेर या स्पर्धेच्या अंतिम पाच स्पर्धकांमध्ये मीही होते याचा आनंद आहे. ओमकार शिंदे आणि अजिंक्य शिंदे यांनी मला एका पेक्षा एक च्या मंचावर डान्स शिकवला आणि मी तिथून नाचायला शिकले.

     

म्हणून घेतला ब्रेक…
मध्यंतरीच्या काळात म्हणजे ‘फुलपाखरू’ मालिका करण्याआधी मी बराच काळ मालिका केली नाही. कारण, मला मालिकेसाठी कोणी विचारलंच नाही. पण त्याचवेळी ‘ती फुलराणी’, ‘ओवी’, ‘थष्ठ’ अशी माझी नाटकं अगदी छान चालू होती. त्यामुळे नाटकं सुरु असताना त्या कलाकाराला मालिकेसाठी विचारायचं नाही असं त्यावेळी ठरलेलं असायचं म्हणून त्या दरम्यान मला मालिकांपासून ब्रेक घ्यावा लागला. पण या ब्रेकमध्ये नाटकांबरोबरीने भरपूर वाचन केलं. नवनवीन टेक्नॉलॉजीसोबत स्वतःला अपडेट करत राहिले. पण आता मात्र एक हिंदी मालिकेमध्ये काम करत आहे. शिवाय हिंदी वेबसिरीजसाठीची बोलणी सुरु आहेत. परंतु तूर्तास मालिकेचा जम बसेपर्यंत वेबकडे वळणार नाही. 

टिकटॉक पाहून ऑडिशन्सला बोलावलं…
टिकटॉकवर व्हिडीओ बनवणं मला खूप आवडतं. खरंतर त्या व्हिडीओ बनवणं खूप आव्हानात्मक असतं असं मला वाटतं. त्यामुळे लोक त्याकडे फक्त टाईमपास किंवा वेगळ्या नजरेने पाहत असले तरी, त्या व्हिडीओ बनवणं खूप कठीण असतं. लोकं कोणत्याही गोष्टीच्या बाबतीत फार लवकर व्यक्त होतात. ‘फू बाई फू’च्या वेळी लोकांनी त्या शोला त्यातील विनोदाला नावं ठेवली पण आज त्याचं शोचं एक वेगळं व्हर्जन असणाऱ्या ‘चला हवा येऊ द्या’वर लोक भरभरून प्रेम करत आहेत. टिकटॉकच्या बाबतीतही तसंच काहीसं झालं आहे. खरं सांगायचं तर, माझ्या वेबच्या तीन ऑडिशन्ससाठी माझ्या टिकटॉक वरील व्हिडीओ बघून मला विचारण्यात आलं आहे. त्यातील एक ‘बंगाली’ भूमिकेसाठीही ऑडिशन्ससाठी मला बोलावण्यात आलं आहे. पण लागोपाठ तीन लोकांनी मला ऑडिशन्ससाठी विचारलं हि त्या माध्यमाची ताकद आहे. त्यामुळे, कदाचित येत्या काळात आगळ्यावेगळ्या भूमिकेच्या निमित्तानं वेबवर झळकेनही. तूर्तास साल्या गोष्टी गुलदस्त्यात आहेत.     

त्या कविता नव्हे…
मला लिहायला आवडतं. पण माझं मलाच माहित नाही. पावसाळा आला कि मला सुचतं आणि त्या ओळी मी माझ्या सोशल अकाऊंट्स वरून पोस्ट करते. अनेकांना त्या कनेक्ट होतात. त्यामुळे खूप लोक त्याचं कौतुकं करतात. मुळात मला पाऊस, श्रावण प्रचंड आवडतो. त्यातून उत्स्फूर्त मला सुचतं जात आणि ते मी लिहिते. परंतु मी जे खरडते त्याला कविता म्हणू नका. त्या कविता नाहीत.

लवकरचं ब्रश हातात घेईन…
मी फाईन आर्ट्सची विद्यार्थीनी असल्यामुळे रंग आणि ब्रश आणि कॅनव्हास हे माझं व्यक्त होण्याचं एक माध्यम. परंतु आवड जपत मी अभिनयाकडे वळले. त्यामुळे अनेकदा हातात ब्रश घेणं होत नाही. दररोज मेकअप करताना हातात ब्रश घेते. परंतु आता मला चित्र रेखाटण्यासाठी ब्रश पुढं हातात घ्यायचाय. खूप धावपळं होती, अनेक गोष्टी करायच्या होत्या. नाटकं त्याचे दौरे, मालिका, चित्रपट या सगळ्यात खूप वेळ जातो. परंतु लवकरचं पेंटिंग सुरु करेन. माझ्या हातात ब्रश नसला तरी, तासनतास मनात एक ब्रश कायम विविध भूमिका रंगवत असतं आणि त्याची मदत मला अभिनयात होते.

खोटेपणा नकोच…
आपल्याकडे लोक कोणत्याही चांगल्या वाईट गोष्टींविषयी बोलत नाही, व्यक्त होतं नाहीत. इंडस्ट्रीमधील मला हि खटकणारी गोष्ट आहे. कदाचित बोलल्यानंतर होणारे दुष्परिणाम भोगण्याची तयारी नसल्यामुळे हे होत असले. किंवा इतर अनेक कारणांमुळे लोक बोलणं टाळतात. एखादी गोष्ट नाही आवडली तर त्याबद्दल कोणी बोलत नाही. उलट एखाद्याच्या ‘गुडबुक्स’मध्ये राहण्यासाठी त्याच व्यक्तीची खोटी तारीफ केली जाते. त्यामुळे अशा खोट्यांच्या दुनियेत जगणारे मला नाही आवडतं. आणि हि एकमेव गोष्ट मला खटकते.

फिटनेस फंडा
प्रेरणा बावडेकर या माझ्या डायटिशिअन आहेत. त्यांच्या मार्गदर्शनानुसार मी डाएट फॉलो करते. त्याचे खूप छान परिणाम मला दिसत आहेत. शिवाय जेव्हा शक्य होईल तेव्हा जिमला जाते. पण, सकाळ-संध्याकाळ मी न चुकता साधारणपणे ४५ मिनिट चालतेच. चालण्यासारखा दुसरा व्यायाम नाही आणि ते खरं आहे. कोणत्याही महागड्या साधनांशिवाय होणारा हा एक उत्तम व्यायाम आहे. या सगळ्या बरोबरचं गोडं आणि तेलकट पदार्थांवर ताबा मिळवला आहे. 

रॅपिड फायर

हेमांगी अभिनेत्री नसती तर?
– चित्रकार

हेमांगीचा आवडता अभिनेता?
–(अनेक आहेत) अरुण सरनाईक, अशोक सराफ, सचिन पिळगावकर, लक्ष्मीकांत बेर्डे, सतीश दुभाषी, दिलीप प्रभावळकर, अमिताभ बच्चन, नसरुद्दीन शहा, शाहरुख खान, इरफान खान, आयुषमान खुराना……

हेमांगीचा फर्स्ट क्रश
–शाहरुख खान

हेमांगीचा आवडता चित्रपट
–(खूप आहेत) दिल वाले दुल्हनिया ले जायेंगे, तारे जमीन पर, दिल चाहता है आणि स्मिता पाटील यांचे सगळेच चित्रपट 

स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट
–पटकन रिऍक्ट होणं (ते कधी चांगलं तर कधी वाईटही असतं)

स्वतःमधील खूप  आवडणारी गोष्ट
–मी फार चिंता करत नाही, टेन्शन घेत नाही

हेमांगीचं आवडतं ठिकाणं
–माझं गावं (म्हसवड,सातारा), युएस, लंडन, रोम, इटली हे सगळं आवडतं

हेमांगीचा लाईफ फंडा
–भरपूर हसा आणि एकचं लाईफ आहे त्याचा आनंद घ्या. लोक काय म्हणतील (लोक काहीचं म्हणतं नसतात किंवा खूपकाही म्हणतं असतात) पण तुम्हाला काय योग्य वाटतं ते करा.

डान्स कि कॉमेडी
–डान्सिकल कॉमेडी आणि कॉमिकल डान्स

सगळ्यात जास्त वापरलं जाणारं सोशल मिडिया अँप
–इन्स्टाग्राम

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

www.planetmarathimagazine.com

www.planetmarathi.org

 “महाराष्ट्राचा सुपरस्टार” मधून घराघरात पोहचलेला “माझिया प्रियाला” मधला प्रेमळ अभि ते माझ्या नवऱ्याची बायको” मधला गुरुनाथ सुभेदार अश्या विविध भूमिकांनी प्रेक्षकांच्या मनात अधिराज्य करणारा अभिजीत खांडकेकर. 

नाटक, चित्रपट, मालिका आणि एक बहुपैलु निवेदक. स्टाईल चा अनोखा अंदाज जपून त्याने आज स्वतःची वेगळी ओळख निर्माण केली आहे. प्लॅनेट मराठी मॅगझीन “स्टार ऑफ द वीक” मधून आम्ही काही खास गप्पा मारल्या आहेत….

 अभिजीत खांडकेकर 
वाढदिवस : ७ जुलै १९८६ 
जन्मठिकाण : पुणे 
शिक्षण : मास कम्युन्यूकेशन (mass communation) 

• 

“मालिका मुळे करिअरला नवीन वळण” 

अभिनेता म्हणून माझ्या आयुष्यातला पहिला शो म्हणजे ‘महाराष्ट्राचा सुपरस्टार’ इथून आम्ही सगळेच कलाकार म्हणून लोकांसमोर आलो. एक कलाकार म्हणून करियरची सुरुवात इकडून झाली. मग झी सारखं मोठं चॅनेल आणि मग अभिनयासाठी लागणाऱ्या अनेक गोष्टी इथून शिकत गेलो. महाराष्ट्राचा सुपरस्टार या शो मुळे मी प्रकाशझोतात आलो. सगळे एक अभिनेता म्हणून ओळखायला लागले. या कार्यक्रमामुळे अभिनय क्षेत्रातील स्ट्रगल कमी झाला. अनेक ठिकाणी ऑडिशन देणं सुरू झालं. दिग्दर्शक आणि काही प्रोडक्शन ला भेटी देणं चालू असताना एकीकडे चित्रपट आणि मालिकांसाठी ऑडिशन देत असताना मला “माझिया प्रियाला” ही मालिका मिळाली. पहिली मालिका मिळणं हा आयुष्याला कलाटणी देणारा क्षण होता, कारण तेव्हा सासू सुनांच्या मालिका येत असताना त्यात एखादी रोमॅंटिक मालिका येणं आणि लोकांना ही प्रेम कहाणी आवडणं त्यात लोकांचा त्याला उत्तम प्रतिसाद मिळणं. मग माझा खऱ्या अर्थाने इथून प्रवास सुरु झाला. माझिया प्रियाला नंतर जवळपास ६ वर्ष मी दुसरी मालिका केली नाही. मग या मधल्या काळात इव्हेंट्स, चित्रपट यांच्यासाठी मी निवेदक म्हणून काम केलं. ६ वर्षांनी “माझ्या नवऱ्याची बायको” या मालिकेसारखी संधी मला मिळाली आता सव्वा तीन वर्षे ही मालिका करतो आहे. लोकांना सुद्धा ही मालिका आवडत आहे आणि लोकप्रिय ठरते आहे. 

“कलाकार आहे नशीबवान” 

    एक अभिनेता म्हणून नेहमीच वेगवेगळ्या भूमिका साकारता येतात, एक वेगळं आयुष्य जगून बघता येतं. आपल्याला रोजच्या आयुष्यात एकाच रोल मध्ये जगावं लागतं तर कलाकारांचं असं नसतं. कलाकार हा फार नशीबवान असतो कारण त्याला विविध भूमिका जगता येतात आणि साकारता येतात. माझ्या पहिल्या मालिकेत मी अगदी एक आदर्श नवरा, मुलगा, प्रियकर होतो अशी एक रामासारखी भूमिका बजावत असताना आताच्या मालिकेत एकदम विरुद्ध भूमिका साकारतो आहे. नकारात्मक भूमिका साकारायला मिळते आहे. माझ्यासाठी प्रत्येक रोल किंवा भूमिका साकारणं हे आव्हानात्मक आहे. मला असं नेहमी वाटतं की एक अभिनेता म्हणून मी प्रत्येक भूमिकेत दिसलो पाहिजे, नव्या भूमिका साकारल्या पाहिजे.

“मालिकेनंतर रंगभूमी कडे वळेन” / “लवकरचं नाटकात काम करेन”

रंगभूमीवर काम करण्यासाठी जो वेळ द्यावा लागतो तो डेलीसोप मुळे देता येत नाही म्हणून काही काळ नाटकापासून मी लांब आहे. मध्यंतरी मालिका चालू असताना मी एक व्यावसायिक नाटक केलं ज्याचे २५ प्रयोग सुद्धा झाले. आता मालिका संपल्या नंतर मी एखादं नाटक करेन. 

 “बायको माझी डिझायनर” 

फॅशन आयकॉन असं नाही सांगता येणार. जर कोणी काही वेगळं आणि चांगलं ट्राय केलं असेल आणि त्यात काही वेगळं प्रयोग असेल तर मला ते ट्राय करून बघायला आवडतं. अगदी रणबीर पासून आयुषमान किंवा मराठीत असे अनेक कलाकार आहेत जे उत्तम स्टाईल ट्राय करतात. फॅशन बद्दल एक उत्तम नजर असली पाहिजे, फॅशन सेन्स असला पाहिजे. माझ्या फॅशन च्या  बाबतीत माझी बायको सुखदा ही मला नेहमी मदत करते तिच्याकडे एक बेस्ट डिजाईनर वृत्ती आहे. आमच्या या निमित्ताने काही आवडी निवडी जुळतात, मला काही तरी ट्राय करून बघायचं असतं मग ती त्यासाठी सल्ले देते. तीच कधीतरी माझ्यासाठी काहीतरी डिजाईन करते. सतत काहीतरी नवीन आणि वेगळं करण्याचा माझा प्रयत्न असतो. 

• 

“निवेदक ते अभिनेता” 

निवेदक आणि सूत्रसंचालक हे काम आज सुद्धा चालू आहे. सध्या मी अभिनय आणि निवेदक म्हणून काम करतो आहे. मी माझं करियर निवेदनापासून सुरू केलंय. वयाच्या १६ वर्षी एका लोकल वृत्त वाहिनी साठी वृत्त निवेदक म्हणून मी काम केलं त्यानंतर रेडिओ मध्ये मी पाच ते सहा वर्षे मी काम केलं. अभिनेता होण्याआधी मी विविध माध्यमातून निवेदन करत होतो. आता टेलिव्हिजन वर आल्यावर अभिनेता आणि निवेदक हे कॉम्बिनेशन तयार होतं तर तेव्हा सारेगमप चे दोन सिजन केले. झी च्या अनेक कार्यक्रमांसाठी निवेदन केलं. देशात परदेशात अनेक निवेदनाची काम केली. तर माझ्यात असलेल्या दोन्ही कलांमुळे मी अभिनय आणि निवेदक अशी दुहेरी भूमिका बजावतो आहे. 

• 

“भविष्यात सुखदा सोबत काम करायचं” 

सुखदा आणि मला नक्कीच सोबत काम करायला आवडेल. आम्ही अजून सोबत काम नाही केलंय पण भविष्यात नक्कीच सोबत काम करू. या पूर्वी आम्ही दोघांनी सोबत थोडंफार काम केलंय. काही जाहिराती, एक नाटक आणि स्टार प्रहाव वर आम्ही एक एपिसोडिक काम केलंय. ती सुद्धा तिच्या हिंदी आणि मराठी नाटकात व्यस्त आहे. मला फार हेवा वाटतो ती पृथ्वी थिएटर सारख्या संस्थेसाठी एवढं उत्तम काम करते तर नक्कीच मला तिच्यासोबत काहीतरी वेगळं काम करायला आवडेल. 

“क्षेत्र ग्लॅमरस असलं तरी मी ग्लॅमरस नाही” 

माझं क्षेत्र ग्लॅमरस आहे पण मी ग्लॅमरस नाही आहे असं मला नेहमी वाटतं. अभिनयाला एक वलय आहे ग्लॅमर आहे पण या व्यतिरिक्त मी एक माणूस म्हणून जगतो. आपल्याकडे अभिनयाला एक एवढं मोठं वलंय प्राप्त झालंय की लोकं त्याला वेगळ्या दृष्टीकोनातून बघतात. इथे लोकांकडून मिळणारं प्रेम खूप आहे. मी स्वतःला फार भाग्यवान समजतो की मला एवढं प्रेम आणि कामामुळे प्रसिद्धी मिळते. पण यांची दुसरी बाजू अशी की तुम्हाला पब्लिक फिगर म्हणून फार गोष्टी जपून कराव्या लागतात. राजकारण्या नंतर अभिनेत्यांवर सुद्धा बारकाईने नजर ठेवली जाते. खऱ्या आयुष्यात मला फार साधं जगायला आवडतं. कारण प्रसिद्धी ही एका बुडबुडया सारखी आहे. आज आहे तर उद्या नाही. त्यामुळे तुम्ही त्याच्यात किती वाहवत जायचं हे आपल्यावर आहे. मला माझी माणसं जपून ठेवायला आवडतात, आजूबाजूला सतत कोणीतरी हवं असतं, साध्या साध्या गोष्टी मध्ये आनंद मी शोधत असतो. त्यामूळे क्षेत्राला जरी वलंय असलं तरी मी खऱ्या आयुष्यात मी ग्लॅमरस नाही. 

• 

स्लॅमबुक ….

आवडता चित्रपट : जिंदगी ना मिलेगी दोबारा
आवडती जागा : फिरण्यासाठी चांगली सोबत असेल तर कुठेही फिरायला आवडतं.
आवडता अभिनेता : रणवीर सिंग, अमिर खान, शाहरुख खान. 
आवडती अभिनेत्री : जुलिया रॉबर्ट्स. 
आवडती डिश : आजकाल घरगुती जेवणं आवडायला लागलंय. (अगदी साधा वरण भात, नॉनव्हेज) 
आवडत सोशल मीडिया : इन्स्टाग्राम 
आवडते गायक , गायिका : अवधूत गुप्ते, महेश काळे, अजय-अतुल, श्रेया घोषाल, बेला शेंडे. 
आवडत नाटक : प्रशांत दामलेंची सगळी नाटकं
आवडत पुस्तक :  पुलं च कुठलंही पुस्तक 
आवडता लेखक : पुलं देशपांडे 
आवडती वेबसिरीज : सेक्रेड गेम्स, फ्रेंड्स 

मुलाखत : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी) 

http://www.planetmarathi.org

www.planetmarathimagazine.com

आपल्याला आवडतं म्हणून अभिनय करायचं असं अनेकांना वाटतं. पण यात काम मिळेल कि नाही हि भीतीही असतेच. त्यामुळे आवड असली तरी आपण नोकरीच करायची असं मनाशी पक्क करत तिने एमबीए पर्यंतचं शिक्षण पूर्ण केल. पण अखेर आवड ती अभिनयाकडे वळली. इथे स्थिरावली. 

‘जुळून येती रेशीम गाठी’, ‘मन उधाण वाऱ्याचे’ अशा मालिका तर ‘चि. व चि. सौ. का.’ या चित्रपटातून तिने प्रेक्षकांची मन जिंकली. त्यानंतर ‘बिग बॉस मराठी’च्या पहिल्या पर्वातील ती अंतिम स्पर्धकांमधील एक ठरली. 

येत्या काळात नवीन नाटक, चित्रपट, मालिका आणि वेबसोबत तिला निर्मिती क्षेत्राकडे वळायचं. प्लॅनेट मराठी मॅगझीनच्या स्टार ऑफ द वीक मधून जाणून घेऊया अभिनेत्री शर्मिष्ठा राऊत बद्दल…  

संपूर्ण नाव : शर्मिष्ठा भरत राऊत 

जन्म तारीख आणि ठिकाण : २२ एप्रिल, मुंबई  

शिक्षण : एमबीए, फायनान्स 

अभिनयावर शिक्का मोर्तब… 

ठाण्यात एकत्रित कुटुंबात माझं बालपण अगदी आनंदात गेलं. लगोरी, लपंडाव, चोर पोलीस हे आमचे आवडीचे खेळ. लहानपणी मी खूप खोडकर होते. अभिनय क्षेत्राकडे वळण्याचा माझा अजिबातच विचार नव्हता. सर्वसामान्यासारखी मलाही ९ ते ६ नोकरी करायची आहे असं माझं सोप्प गणित होत. त्यासाठी मी एमबीए फायनान्सचं शिक्षणही घेतलं. छंद म्हणून मी बालनाट्यांमधून काम केलं करायचे, सोबतचं सातवीत असल्यापासून अनेक प्रायोगिक नाटकांमध्येही मी काम करत होते.भरतनाट्यमचं ही प्रशिक्षण घेतलं आहे. शाळेत पथनाट्यामध्ये काम करण्यापासून माझी अभिनयाची सुरुवात झाली. पथनाट्यातील मूळ सूत्रधाराच्या भूमिकेत असणारी मी अर्ध्याहून अधिक संवाद विसरले होते. तरी अभिनयाचं उत्तेजनार्थ पारितोषिक मला मिळालं होतं. कॉलेजमध्ये  असताना विविध स्पर्धांमधून आमचा ग्रुप सहभाग घ्यायचा त्यांच्यासोबत मीही काम करायचे. एवढं सगळं मी करत असले तरीही अभिनय क्षेत्राचा मी करिअर म्हणून अजिबातच विचार केला नव्हता. कॅम्पस इंटरव्ह्यूमध्ये मला नोकरीही मिळाली होती. त्याच्या सोबतीने केवळ आवड जपता यावी म्हणून मी सुरुवातीचा काही काळ ज्युनिअर आर्टिस्ट म्हणून काम केलं. त्यानंतर काही वर्षांनी मला मी मराठी वाहिनीवर मालिकेत काम करण्याची संधी मिळाली. इथे स्थिरावता आलं नाही तर एमबीएचा पर्याय माझ्या सामोरं होताच. त्यामुळे स्वतःला दोन वर्षांचा अवधी देत मी ही संधी स्विकारली. या दोन वर्षात स्ट्रगल सुरु होता. ही दोन वर्ष संपत आली  आणि त्याचं दरम्यान ‘मन उधाण वाऱ्याचे’ या मालिकेत मला काम मिळालं. प्रमुख खलनायिका असलेली हि माझी पहिली भूमिका ठरली. मग माझा प्रवास सुस्साट सुरु झाला. ‘उंच माझा झोका’, ‘जुळून येती रेशीम गाठी’ अशा मालिकांसोबत ‘चि. व चि.सौ.का’ या चित्रपटातही काम केलं. पुढे जाऊन निर्माती म्हणून या क्षेत्रात काम करायचं माझं स्वप्न आहे आणि म्हणून त्यातील अनेक बारकावे शिकण्यासाठी दोन चित्रपटांसाठी कार्यकारी निर्मिती म्हणून काम पाहिलं. त्यामुळे अभिनयाचं किंवा या क्षेत्रातील कोणतंही रीतसर प्रशिक्षण मी घेतलं नसलं तरी मिळणाऱ्या कामांमधून आणि सहकालाकरांकडून नेहमी शिकत राहून आज पर्यंत हा प्रवास सुरु आहे.

छंद व्यवसाय बनतो तेव्हा… 

अभिनय क्षेत्रात जम बसला नाही तर हे क्षेत्र सोडून परत नोकरीकडे वळण्याचा माझा विचार अभिनयातील माझं काम सुरु झाल्यामुळे खुंटला गेला. सुदैवानं कामातून काम मिळतं गेली. तुमचा छंद ज्यावेळी तुमचा व्यवसाय बनतो त्यावेळी आपोआपच त्यातून काहीतरी चांगलं घडतं हे माझ्या बाबतीतही घडलं. शिवाय, मॅनेजमेंट माझ्या रक्तात असल्यामुळे तिथल्या शिक्षणाचा, तिथल्या सवयीचा मला इथे चांगला उपयोग होतो. आताही एक्झी-प्रोड्युसर म्हणून काम करताना मॅनेजमेंटमधील सगळ्या स्किल्स वापरून काम करते. त्यामुळे शिक्षणाचा सगळीकडेच छान उपयोगही होत आहे. सोबतच या क्षेत्रात अभिनय सोडल्यास मला येत्या काळात निर्माती म्हणून नाव मिळवायचं आहे. आताच्या काळातील या क्षेत्रातील स्पर्धा बघता एक जोडधंदा असणं अत्यंत गरजेचं असतं असं मला वाटतं. त्यामुळे फूड इंडस्ट्रीमध्ये मला माझा बिझनेस सुरु करायचा आहे. त्यामुळे माझं एखादं रेस्टोरंट किंवा फूडजॉईन असावं असं माझं स्वप्नं आहे.  पण कामाच्या बाबतीत हे क्षेत्र शाश्वत नसल्यामुळे जोडधंदा असणं गरजेचंच आहे असं मला वाटतं .

पहिलं प्रोत्साहन महत्त्वाचं… 

• 

• 

शाळेत असताना ‘लोकसंख्या’ नावाचं पथनाट्य केलं होत. स्क्रिप्टमधील अर्ध्याहून अधिक पान आपण गाळली आहेत. मग आपल्याला काही बक्षीस मिळणार नाही हे गृहीत धरूनच मी मैत्रिणीसोबत मागे मस्ती करत बसले होते. अचानक मला उत्तेजनार्थ बक्षीस मिळाल्याचं जाहीर झालं. त्यावेळी माझ्या शिक्षकांनी फार कौतुकाने माझ्याकडे पाहिलं होतं.. त्यातून मला प्रोत्साहन मिळालं आणि मी हळूहळू अभिनय करायला लागले. त्यामुळे माझ्या शाळेतील अष्टपुत्रे बाई आणि चोपडे बाई यांचा मला अभिनय क्षेत्राकडे वळवण्यासाठी मोलाचा वाटा आहे. मला बक्षीस देताना त्यांनी मला दिलेली शाब्बासकी आणि त्यांनी माझ्यावर टाकलेला विश्वास हे माझ्यासाठी खूप महत्त्वाचं आहे. 

फटकळ स्वभावाची मी… 

मी फटकळ स्वभावाची आहे. माझ्या जे मनात आहे तेच माझ्या तोंडावर येतं. माझ्या या स्वभावाचा मला इंडस्ट्रीमध्ये खूप फायदा झाला. कामाच्या बाबतीत सांगायचं झाल्यास, नशिबाने मला फसवणार कोणी मिळालं नाही. त्यामुळे काम मिळवण्यासाठी कोणत्याही गैरप्रकाराला सामोरं जाण्याची वेळ माझ्यावर आली नाही. कामातून अनेक काम मिळतं गेली. माझ्या स्वभाव पाहता अनेक खलभूमिका मिळाल्या. स्पष्टवक्ती असल्यामुळे मी या सगळ्यात फारशी अडकली नाही.  नायिकेपेक्षाही मला खलनायिका साकारणं सर्वाधिक आवडतं. प्रत्येक व्यक्तीत कमी-अधिक प्रमाणात राग, ईर्षा असतेच. आपण जे नाही आहोत ते साकारण्यात खरी मजा आहे. त्यामुळे माझ्यातील थोड्या फार राग आणि ईर्षेला प्रेक्षकांसमोर मांडण्यासाठी शंभर टक्के प्रयत्नशील असते.चित्रपट आणि नाटकात वेळेची मर्यादा असल्यामुळे खलभूमिकेतील अनेक घटना थोडक्यात मांडल्या जातात. मात्र मालिकांमध्ये याच घटना अधिक वेगळ्यापद्धतीनेही मांडल्या जातात. त्यामुळे स्वतःला पटेल अश्या पद्धतीने केलेलं काम आपोआपचं प्रेक्षकांपर्यंत पोहोचतं.

नाटक माझ्यासाठी रिफ्रेशमेंट 

मला सगळ्या माध्यमांपैकी नाटकं आणि टेलेव्हीजन हि दोन माध्यमं सर्वाधिक आवडतं. मी अनेक वर्ष मालिकांमधून विविध भूमिका साकारल्या. त्यातील अनेक मालिका खूप मोठा काळ चालल्या. परंतु मालिका करताना सोबतीने विविध नाटकांतील कामही सुरु असतात. त्यामुळे मालिकेतील भूमिकेचा कंटाळा आला तरी तो कंटाळा सुरू करण्याचं काम नाटकं करतं. शिवाय, नाटकाच्या निमित्तानं अनेक प्रेक्षकांना भेटता येतं, त्यांचे अभिप्राय जाणून घेता येतात. त्यामुळे मालिकेच्या सेटवर गेल्यावर मी फ्रेश असते. त्यामुळे मालिका कितीही काळ चालली तरी मला कंटाळा येत नाही. मुळात माझं माझ्या कामावर प्रचंड प्रेम असल्यामुळे मला त्याचा कधीच कंटाळा येत नाही येणार नाही. त्यामुळे सततच्या कामांतून मी नेहमी आनंदी आणि उत्साही असते. कदाचित त्याचंमुळे सोशल मिडीयावर मला ‘लेडी रणवीर सिंग’ वैगरेंच्या कमेंट येतात. जसं टेलिव्हिजनमुळे घराघरात पोहचता येतं तसं वेबसिरीज हे युथपर्यंत पोहचण्याचं प्रभावी माध्यम आहे.  आता येत्या काळात वेबकडे वळण्याचा विचार आहे. वेळ आणि कामाची संधी मिळाली तर वेबसिरीज करायलाही आवडेल.  शिवाय सध्या एका नवीन नाटकाच्या शोधात आहे.

ड्रीम रोल… 

माझ्या ड्रीम रोल बद्दल सांगायचं झाल्यास मला ऐतिहासिक भूमिका साकारायची आहे. त्यातही आनंदीबाईं जोशी पडद्यावर साकारण्याची संधी मिळाली तर मी ती नक्की स्वीकारेन. शिवाय,सध्या सुरु असलेल्या ‘स्वामिनी’ मालिकेतही मला काम करण्याची संधी काही कारणांमुळे हुकली. शिवाय एक प्रेमकथेवर आधारित  काम करण्याची प्रचंड इच्छा आहे. शिवाय, हिंदीमध्ये रोहीत शेट्टी, संजय लीला भन्साली, नसरुद्दीन शहा, अमिताभ बच्चन, इरफान खान, नवाजुद्दीन सिद्धीकी यांच्या सोबत काम करण्याचं माझं स्वप्नं आहे.    

कधीकधी प्रेक्षकही चुकतात… 

आम्हा कलाकारांवर प्रेक्षकांचं प्रचंड प्रेम असतं. आमच्या प्रत्येक कामावर ते भरभरून प्रेम करतात. परंतु अनेकदा त्यांचं वागणं चुकीचं असतं. आपण कुठे आहोत, परिस्थिती काय आहे याचं काही भान न ठेवता फोटो किंवा सेल्फी काढायला येतात. त्यांचं हे वागणं खरंच चुकीचं असतं. शिवाय, अनेकदा कलाकार खात असताना वैगरे चाहते  लपून फोटो काढतात हे प्रचंड खटकतं. मला स्वतःला हि गोष्ट अजिबातच आवडतं नाही. जेवतानाच वेळ प्रत्येक व्यक्तीचा त्याने स्वतःला दिलेला वेळ असतो. त्यामुळे त्यावेळी कोणीही कोणालाही त्रास देऊ नये असं मला वाटतं.  सोबतच, अनेकदा मालिका लांबली कि, ‘मालिका केव्हा बंद करणार.’ ‘खूप बोरिंग दाखवता बुवा तुम्ही, ते बंद करा’ असं प्रेक्षक सांगतात.पण एका मालिकेवर अनेक लोकांची पोट अवलंबून असतात. आमच्यासाठी हे काम आहे. हे प्रेक्षक विसरतात. यावर माझं असं सांगणं असतं, ‘प्रेक्षकांच्या हाती रिमोट असतो, त्यांनी चॅनल बदलावं.’ प्रत्येक प्रोजेक्टचं एक ठराविक वय असतं. प्रेक्षकांवर अनेक गणित अवलंबून असतात. हे त्यांनी लक्षात घेऊन व्यक्त व्हायला हवं.  तुम्ही पाहता म्हणून त्या मालिकांना टीआरपी मिळतो. मालिका पाहणं तुम्ही थांबवलं कि आपोआपच मालिका बंद होईल. त्यामुळे प्रेक्षकांचं असं म्हणणं मन दुखावणार असतं.  

ट्रोलर्स त्रासदायक… 

आयुष्यात मी कधीही ट्रोल झाली नाहीये. बिग बॉसच्या पहिल्या पर्वात मी स्पर्धक म्हणून बिग बॉसच्या घरात गेले होते त्याही वेळीही मी ट्रोल झाले नाही. पण बिग बॉसच्या दुसऱ्या पर्वात एका टास्कसाठी आत गेली असता प्रचंड वाईट पद्धतीने मला ट्रोल केलं गेलं. त्याचा खूप त्रासही होतो. पण या सगळ्याची सवय झाली आहे आणि म्हणूनच ट्रोल आणि ट्रोलर्सना दुर्लक्षित करायला मी शिकले आहे. पण उगाच कुटुंबाला होणारा त्रास संताप आणणारा असतो. पण,माझ्यात खूप सहनशक्ती आहे हे मला ‘बिग बॉस’मुळे लक्षात आलं. एखाद्या वाईट गोष्टीकडे सहजपणे दुर्लक्ष करता येऊ शकतं हे कळलं. आयुष्यात महत्त्वाच्या अशा अनेक गोष्टी मी यातून शिकले.

आमचं नातं स्पेशल..

‘जुळून येती रेशीम गाठी’ या मालिकेच्या निमित्ताने ललित प्रभाकर सोबत ओळख झाली. त्या मालिकेत आम्ही भाऊ-बहीण साकारत होतो. मालिका संपल्यानंतर मात्र आम्ही हे नातं कायम जपलं आहे. आजही प्रत्येक रक्षाबंधन, भाऊबीजला आम्ही भेटतो. त्यामुळे ऑफ स्क्रीनही आमचं नातं तेवढंच घट्ट आहे.

 झटपट बोल… 

 शर्मिष्ठाचं टोपणनाव (निक नेम)

-शमा 

शर्मिष्ठा अभिनेत्री नसती तर… 

-बिझनेस वुमन 

अभिनयाव्यतिरिक्त काय आवडतं?

-कुकिंग, 

शर्मिष्ठाचं फर्स्ट क्रश?

– खूप आहेत… पण त्यातही श्रेयस तळपदे, सुमित राघवन, आमिर खान, अमिताभ बच्चन 

स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट

-प्रेमापोटी कोणावरही पटकन विश्वास ठेवते 

स्वतःमधील आवडणारी गोष्ट 

-सध्या एकही नाहीये (अजून शोधतेय, कारण अनेक गोष्टी शिकतं आहे)

शर्मिष्ठाचा वीक पॉइंट 

-लोकांवर पटकन विश्वास ठेवते पण त्याचा नंतर त्रास होतो. 

शर्मिष्ठाची स्ट्रेंथ

-माझे बाबा 

शर्मिष्ठाचा लाईफ फंडा 

-वाईट गोष्टींकडे दुर्लक्ष करा, काही मनात ठेऊ नका आणि आनंदाने जीवन जगा 

शर्मिष्ठाची आवडती अभिनेत्री 

-स्मिता पाटील, शबाना आझमी 

आयुष्यात न विसरता येणारा क्षण 

-बिग बॉस पहिल्या पर्वाची फायनलिस्ट झाले तो क्षण 

इंडस्ट्रीमधील चांगल्या मैत्रिणी 

-मधुगंधा कुलकर्णी, सुकन्या मोने, वंदना गुप्ते 

सर्वाधिक वापरलं जाणार सोशल मिडिया अप

-इंस्टाग्राम  

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

www.planetmarathi.org

www.planetmarathimagazine.com

• 

सध्या सगळीकडे चर्चा रंगली आहे ती बहुचर्चित  “पानिपत ” या चित्रपटाची. चित्रपटाचा दिमाखदार ट्रेलर सगळ्यांच्या भेटीला आला असून एवढा भव्यदिव्य ट्रेलर बघून सगळ्यांना चित्रपटांची उत्सुकता आहे. आशुतोष गोवारीकर दिग्दर्शित “पानिपत” या चित्रपटात अनेक मराठी चेहरे सुद्धा झकळणार आहेत. या चित्रपटाची चर्चा फारच रंगली असून या चित्रपटात संजय दत्त्त, क्रिती सॅनन, अर्जुन कपूर, आणि पद्मिनी कोल्हापूरे यांच्या मुख्य भूमिका असून यांत नेमके कोणते मराठी कलाकार असणार आहेत यावर एक नजर टाकू या.

• 

• 

     कास्टिंग डिरेक्टर रोहन मापुस्कर यांनी या चित्रपटातील कलाकारांचं कास्टिंग केलंय. योग्य भूमिकांना वाव देण्यासाठी कास्टिंग ही मुख्य भूमिका त्यांनी अगदी लिलया पार पाडली असून या ऐतिहासिक चित्रपटात अनेक  मराठी कलाकार आपल्याला बघायला मिळणार आहेत. जवळपास ३२ मराठी कलाकार आपल्याला “पानिपत” या चित्रपटांत बघायला मिळणार असून यात कृतिका देव (राधिका बाई) , अर्चना निपणकर (आनंदी बाई) , गश्मीर महाजनी (जनकोजी शिंदे) , प्रदीप पटवर्धन, सागर तळाशीकर यांच्या सोबतीने भली मोठी मराठी कलाकारांची टीम या चित्रपटात झळकणार आहे. 

   चित्रपटात दिसणारा भव्यदिव्य  सेट, त्यांचे डिजाईन आणि त्यांची अनोखी योजना ही नितीन देसाई यांनी साकारली आहे. नितीन देसाई यांच्या आर्ट डिरेक्टर  आणि डिझायनर म्हणून सगळ्यांना माहीत आहेत मराठी पासून बॉलिवूड पर्यंत त्यांचा हा  प्रवास  अनोखा आणि लक्षणीय आहे. पानिपत या चित्रपटात मराठ्यांच्या इतिहास भव्य दिव्य पडद्यावर उलगडणार आहे. सोबतीने अजय -अतुल यांचं संगीत आपल्याला पानिपत मध्ये अनुभवायला मिळणार आहे.

• 

• 

   भव्यदिव्य अश्या लक्षणीय “पानिपत” या चित्रपटातील मराठी कलाकार तारकांना प्लॅनेट मराठी कडून खूप खूप शुभेच्छा!

• 

नेहा कदम – प्लॅनेट मराठी

http://www.planetmarathimagazine.com

http://www.planetmarathi.og

स्पेशल इंटरव्ह्यू (जुई बेंडखळे)

एक छोटी मुलगी टिव्ही समोर उभी राहून टिव्हीमधील विविध पात्रांचा डान्स आणि अभिनय कॉपी करायची. तिच्या लहानपणापासून, ‘मला हिरोईन बनायचंय.’ हे तिचं ठामपणे सांगणं, सत्यात उतरलंय. नुकत्याच प्रदर्शित झालेल्या समीर आठल्ये दिग्दर्शित ‘बकाल’ या पहिल्या ऍक्शनपटात ती प्रमुख अभिनेत्री म्हणून सगळ्यांसमोर आली. लहानपणापासून विविध डान्स रिआलिटी शो मधून आपणं तिच्या धम्माल आणि ठसकेदार डान्स पहिला आहे. तसेच विविध सौंदर्य स्पर्धांमधून हा चेहरा अनेकांच्या ओळखीचा बनला आहे. ‘बकाल’ हा तिचा पहिला चित्रपट असला तरी, स्क्रीनवरील तिचा वावर आणि आत्मविश्वास पाहून प्रेक्षक तिच्या अभिनयाचं भरभरून कौतुक करतं आहेत. ‘बकाल’च्या निमित्तानं सिनेक्षेत्रात पदार्पण केलेल्या अभिनेत्री ‘जुई बेंडखळे’ने ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’ सोबत दिलखुलास गप्पा मारल्या आहेत.        

• 

• 

• 

पालकांनी ओळखलं टॅलेंट….  
साधारणपणे तीन-साडेतीन वर्षांची असेन. टिव्ही लाऊन डान्स करण्याची माझी सवय लक्षात घेऊन, माझ्या पालकांनी मला डान्स क्लासमध्ये घातलं. माझ्या या आवडीमधील सातत्याची जोडं मिळाली आणि मला मी सहा वर्षांची असताना टिव्हीवरील ‘बुगी-वुगी’ या लोकप्रिय डान्स शोमध्ये भाग घेण्याची संधी मिळाली. या शोच्या अंतिम स्पर्धकांमध्ये मी ही होते. त्यानंतर याचं शोच्या विविध सिझन्समध्ये तब्बल आठ वेळा मी सहभागी झाले. त्यानंतर ‘एका पेक्षा एक – सिझन ४’ या ‘छोटे चॅम्पिअन’स्पेशल डान्स रिअलिटी शोमध्येही स्पर्धक म्हणून सहभागी होते. या स्पर्धेचीही रनरअप ठरले. त्यानंतर हळूहळू मॉडेलिंग, विविध ब्रांडसाठी फोटोशुट अशी काम करायला सुरुवात केली. पुढे जाऊन ‘मिस नवी मुंबई’ आणि सौंदर्य विश्वातील मानाची समजल्या जाणाऱ्या ‘महाराष्ट्र टाइम्स – श्रावणक्वीन- २०१७’ या स्पर्धेची उपविजेती बनण्याचा मान मिळवला. त्यानंतर अनेक ठिकाणी ऑडिशन्स देण्याचे माझे प्रयत्न सुरु होते. पण विविध अडचणी येतं होत्या. अखेर समीर आठल्ये दिग्दर्शित ‘बकाल’ या पहिल्यावहिल्या ऍक्शनपटात प्रमुख अभिनेत्री म्हणून काम करण्याची संधी मिळाली.

 
 
पाठींबा महत्त्वाचा….
माझ्या लहानपणापासूनचं, मला अभिनय क्षेत्रातच काम करायचं हे मी मनाशी पक्क केलं होत आणि त्या दृष्टीने वाटचालही तेव्हापासूनच सुरु झाली होती. मराठी कुटुंबातील अनेक मुलींना मॉडेलिंग, अभिनय यांसारख्या क्षेत्रात काम करायचं झाल्यास कुटुंबाकडून फारसा पाठींबा मिळत नाही. माझ्या बाबतीत मात्र हे चित्र अगदी उलट होत. माझ्या पालकांबरोबर, आमच्या कुटुंबातील प्रत्येकाने मला माझ्या प्रत्येक निर्णयासाठी खूप मोठा पाठींबा दिला.
शिक्षणालाही प्राधान्य…
लहानपणापासून अभिनेत्री बनण्याचं माझं स्वप्न असलं तरी, माझ्या अभ्यासाकडे मी कधीही दुर्लक्ष होऊ दिलं नाही. ‘खूप अभ्यास केला तरचं आपण यशस्वी होऊ शकतो.’ हा विचार मुळात माझ्या बाबांना न पटणारा होता आणि त्यामुळेच त्यांनी वेळोवेळी माझी आवडं ओळखून मला पाठींबा दिला. पण निदान पदवी पर्यंतच शिक्षण पूर्ण कर असं ते नेहमी सांगायचे. दहावीनंतर आपणं ‘लॉ’ करावं आणि सोबतचं सीएस (कंपनी सेक्रेटरी) करण्याचा माझा विचार होता. पण नंतर मी मुंबईच्या जय हिंद कॉलेजमध्ये ‘मास-मिडिया’ करता प्रवेश घेतला. पहिल्या वर्षी ‘मिस नवी मुंबई’मध्ये भाग घेतला होता. मग सुरुवातीचे अनेक महिने कॉलेजला जाता आलं नाही. त्यामुळे मला परीक्षेला न बसता सहा विषयांमध्ये केटी लागली. त्याचं वर्षीच्या अंतिम परीक्षेत मी तब्बल बारा विषयांचा अभ्यास करून पास झाले. हा प्रकार सातत्त्याने तीनही वर्षी घडला. त्यातही मास-मिडियाची विद्यार्थिनी असल्यामुळे भरमसाठ असाईनमेंट असायच्या. माझ्या सततच्या गैरहजेरीमुळे मला कोणीही त्यांच्या ग्रुप असाईनमेंटमध्ये सहभागी करून घेत नसल्याने मला त्या गोष्टीही एकटीने पूर्ण कराव्या लागतं होत्या. आपण स्वतः हा निर्णय घेतल्यामुळे माझी आवड आणि अभ्यास या दोघांनाही अंतर पडू न देता. दोन्हीकडे मन लाऊन मेहनत करत राहिले. आता पुढील शिक्षणाचा विचार सुरु आहे.

• 

 
 
पहिला चित्रपट मिळाला…
श्रावणक्वीन नंतर बकालच्या ऑडिशनसाठी फोन आला होता. तब्बल दोनशे मुलींमधून माझी प्रमुख अभिनेत्री म्हणून निवड करण्यात आली याचा आनंद आहे. सुरुवातीला दोन वेगवेगळ्या पध्दतीचे डायलॉग झाल्यानंतर मला दिग्दर्शकांनी परत वेगळे डायलॉग्ज दिले. त्यानंतर, ‘मी डान्सर आहे. मला तुम्हाला डान्स करून दाखवायचाय.’हे सांगितलं. माझा हा आत्मविश्वास त्यांना खूप आवडल्याचं त्यांनी सांगितलं. ऑडिशन झालं आणि एक महिन्याने मला फोन आला. ‘तुला ड्रायव्हिंग येतं का?’ हे विचारण्यासाठी आलेल्या या फोनवर खरंतर मी मोठ्या आत्मविश्वासाने पण ‘हो, येते’ (ड्रायविंग नीटस जमत नसल्यामुळे) असं खोटं सांगितलं होत. मग मला फिल्म साइन करण्यासाठी बोलावण्यात आलं.
निरीक्षण आलं कामी…
मराठी चित्रपट म्हटलं की, मराठी चोखं येणं अत्यंत गरजेचं असतं. पण लहानपणापासून सतत इंग्रजी भाषेशी सबंध येत असल्यामुळे, माझं मराठी फारस चांगलं नव्हतं. त्यामुळे चित्रपट मिळाल्यानंतर मी मराठीवर काम केलं. माझ्या भूमिकेसाठी आवश्यक अनेक गोष्टी मी ट्रेनमधून प्रवास करताना, कॉलेजमध्ये असताना माझ्या निरीक्षणातून शिकले होते. दिसणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तीकडून नवीन शिकत आणि त्यांचे स्वभाव, वागणूक मी आधीपासून टिपत होते. त्याचा उपयोग मला ‘बकाल’मधील भूमिकेसाठी झाला.  

• 

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)