सहा जिगरी आणि फंडू दोस्तांची दुनियादारी करत त्यानं अनेकांची मनं जिंकली.

 ‘दिल दोस्ती दुनियादारी’ म्हणत सगळ्यांच्या भेटीला आलेला शिस्तप्रिय आणि शांत सुजय, शिकारीमधील वेगळ्या भूमिकेमुळे प्रेक्षकांच्या चर्चेचा विषय बनला. “प्लॅनेट मराठी मॅगझीन” च्या ‘स्टार ऑफ द विक’ च्या माध्यमातून जाणून घेऊयात या दिलखुलास आणि स्पष्टवक्ता असलेल्या अभिनेता “सुव्रत जोशी” विषयी….  

• संपूर्ण नाव : सुव्रत शेखर जोशी
• जन्म तारीख आणि ठिकाण : २२ एप्रिल १९८५, पुणे 
• लग्नाचा वाढदिवस : ११ एप्रिल
• शिक्षण : फर्ग्युसन कॉलेज, पुणे
• नॅशनल स्कूल ऑफ ड्रामा (एनएसडी) दिल्ली

सुव्रत, अभिनय आणि करीअर…

माझ्या घरी नाटक आणि चित्रपट बघण्याचं वातवरण होत. माझे वडील पत्रकार होते. शिवाय, ते चित्रपटांसाठी लिखाणही करायचे. त्यामुळे लहानपणापासूनच मला ते अनेक नाटकं आणि सिनेमा बघायला घेऊन जायचे. म्हणून अगदी माझ्या लहानपणापासूनच या संपूर्ण माध्यमाविषयी खूप आवड आणि कुतूहलही होत. माझ्या या आवडीपोटी शाळेत असल्यापासूनच नाटकांमध्ये भाग घ्यायला सुरुवात केली होती. त्यानंतर कॉलेजमध्ये असताना पुरुषोत्तम करंडक, फिरोदिया अशा विविध कॅम्पस थिएटरची परंपरा असलेल्या स्पर्धांच्या निमित्ताने विविध एकांकिका आणि नाटकांमध्ये मी सातत्याने काम करायला लागलो. अखेर कॉलेजच्या संपूर्ण पाच वर्षाच्या प्रवासात आपण फक्त आणि फक्त ‘नाटकं’चं केल्याचं लक्षात आलं आणि म्हणून मी अभिनय क्षेत्रात करिअर करण्याचा निर्णय घेतला. मला जेवढा अभिनय करायला आवडतो तेवढं मला इतर काही आवडत नाही. त्यामुळे माझ्या आवडीपोटी मी अभिनय क्षेत्रात उडी घेतली. सोबतच, डॉ. श्रीराम लागू यांनी नाट्यक्षेत्रात सर्व्वोत्तम काम करणाऱ्यासाठी ‘तन्वीर सन्मान’ पुरस्काराची सुरुवात केली होती. तो पहिला पुरस्कार डॉ. इब्राहिम अल्का जेजे यांना मिळाला आणि त्यांना बघूनच माझा अभिनय क्षेत्रात येण्याच्या निर्णयाला प्रोत्साहन मिळालं. पुण्यातील शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर पुढील शिक्षणासाठी दिल्लीत एनएसडीमध्ये प्रवेश मिळवला. तेथील शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतरही अनेक वर्ष मी दिल्लीत नाटकांमध्ये काम करण्यास सुरुवात केली. ‘किंगडम ऑफ ड्रीम्स’ या थिएटरच्या एका नाटकात मला मुख्य भूमिका मिळाली आणि तिचं माझ्या पहिल्या व्यावसाईक कामाची सुरुवात होती.         

वेगळ्या भूमिकांच्या शोधात…

‘दिल दोस्ती….’ नंतर मालिकांमध्ये काम करण्याच्या ज्या कमी ऑफर्स आल्या त्या ‘दिल दोस्ती…’मधील माझ्या भुमिकेसारख्याच होत्या. त्यामुळे त्या मालिका आणि तसेच रोल पुन्हा करण्यात मला रस वाटला नाही. माझ्यामते, आपण एकदा केलेलं काम आणि त्यानंतर पुन्हा तसचं काम करणं हे प्रेक्षकांच्या दृष्टीने मलाही कंटाळवाण वाटतं. दुसरी गोष्ट म्हणजे, मालिकांमध्ये काम करायचं असेल तर त्या मालिकेचा लेखक अत्यंत चांगला असणं खूप गरजेचं आहे. वेगळी कथा, वेगळे सिन्स आणि वेगळा अभिनय हा फार महत्वाचा आहे असं मला वाटतं. मुळात वास्तवाशी जवळीक साधणारा अभिनय आणि कथा असाव्यात असं मला वाटतं. परंतु दुर्दैवाने फार कमी मालिकांमध्ये असं चित्र पहायला मिळतं. त्यामुळे मला हवी तशी वेगळी मालिका न मिळाल्यामुळे मी ‘दिल दोस्ती…’नंतर कोणतीही मालिका स्वीकारली नाही.

मालिका, वेब, नाटक की चित्रपट

मला नाटक सर्वाधिक आवडतं. नाटकाइतकी सुंदर गोष्ट मनुष्याने आजपर्यंत बनवली नाहीये असं मला मनोमन वाटतं. मला चित्रपट बघायला खूप आवडतात. अर्थात, त्यात काम करणही आवडतं. परंतु त्या माध्यमात मी अजून शिकत आहे आणि अजून बरंच काही शिकण्यासारखं आहे. त्यामुळे चित्रपट आणि वेब (लॉंग फॉर्म सिरीज) मध्ये काम करण्याची दाट इच्छा आहे. वेबमुळे लोकांमध्ये नवनवीन पद्धतीचा वेगळा कॉन्टेंट तयार करण्याची क्षमता निर्माण झाली आहे. माझ्या संकल्पनेतून पुढे आलेला ‘भारतीय डिजिटल पार्टी (भाडीपा)’च्या ‘विषय खोल’ या चॅनलसाठी ‘व्ही-मॅन’ नावाचा एक नवा कार्यक्रम केला आहे. विशेष म्हणजे त्या कार्यक्रमासाठी मी सहलेखक म्हणूनही काम केलं आहे. वेब हे एक वेगळ आणि मनोरंजक माध्यम आहे त्यामुळे ते काम करताना खूप मजा आली. मला अनेक वर्षात कोणतीही मालिका बघताना फार मजा आली नाही. ‘दिल दोस्ती…’ करताना आम्हाला खूप मजा आली तशी मजा प्रेक्षकांनाही आली असेल. प्रेक्षकांनीही त्याबद्दल आवर्जून सांगावं.

‘शिकारी’चा सुखद धक्का…

महेश मांजरेकर सर आणि विजू माने यांनी माझं ‘अमर फोटो स्टुडिओ’मधील काम पाहिलं होतं.  त्यानंतर मी ‘आषाढ बार’नावाचं प्रायोगिक नाटकं करत होतो. ते बघण्यासाठी विजूसर आले होते आणि तो प्रयोग झाल्यावर त्यांनी मला ‘शिकारी’साठी विचारलं. खरतर, ‘शिकारी’ माझ्याकडे आला त्यावेळी मलाच आश्चर्याचा पण सुखद धक्का बसला होता. कारण , तोपर्यंत मी साकारलेल्या सगळ्याचं भूमिका अत्यंत सहृदयी आणि चांगला व्यक्तिमत्वाच्या होत्या. त्यामुळे विजूसर ज्यावेळी माझ्याकडे आले त्यावेळी मात्र खूप आनंद झाला होता. माझ्यापेक्षा ‘शिकारी’मधील माझी भूमिका अत्यंत वेगळी होती. एखादी भूमिका साकारताना त्यात खरेपणा यावा हा सगळ्यात महत्त्वाचा भाग असतो. त्यामुळे ‘शिकारी’च्या निमित्ताने वेगळ काम प्रेक्षकांसमोर घेऊन येण्याची संधी मला मिळाली. त्यात कोल्हापूरी ठसका असलेली भाषा मला बोलायची असल्याकारणाने ती भाषा शिकावी लागली. त्यासाठी माझा मित्र रोहित हळदीकर आणि विजूसरांनी मदत केली. मुख्यतः चित्रपटात एखादा बोल्ड सीन करताना तो विभस्त होऊन लोकांमध्ये चुकीचा संदेश जाण्याची शक्यता असते. त्याबद्दल थोडी भीती होती परंतु विजूसरांनी सगळं छान जमवून आणलं होतं.      

नव्या भूमिका लवकरच….

अनेक गोष्टी पाईपलाईनमध्ये आहेत. अभिनेत्री मृण्मयी देशपांडे लिखित आणि दिग्दर्शित एका चित्रपटात मी काम केलं आहे. लवकरच तो चित्रपट सर्वांच्या भेटीला येईल अशी अपेक्षा आहे. (भाडीपा)’च्या ‘विषय खोल’ या चॅनलसाठी ‘व्ही-मॅन’ नावाचा एका नवा कार्यक्रम.शिवाय, ‘शाही पेहरेदार’ नावाचं हिंदी आणि उर्दू भाषेतील नाटकं करतोय. अप्रतिम संहिता असलेल्या या नाटकाचा प्रयोग नक्की बघा. २८ सप्टेंबरला मुंबईतील एनसीपीएलला सायंकाळी ७ वाजता हा प्रयोग आहे. ‘सत्ता आणि हिंसा’, ‘ड्युटी आणि दोस्ती’ यांच्यावर भाष्य करणार हे नाटकं नक्की बघा. त्याव्यतिरिक्त समीर जोशी यांच्या पुढील चित्रपटात काम करतोय. अत्यंत गोड आणि कौटुंबिक गोष्ट असलेल्या या चित्रपटाविषयी तूर्तास काही सांगत नाही.

तिची माझी लव्हस्टोरी….

सखी आणि माझ कसं जमलं असा प्रश्न अनेकांना पडतो. पण कसं जमलं यापेक्षा कुठल्याही नात्यात आपण प्रामाणिक असणं महत्वाचं असतं असं मला वाटतं. कोणतीही घाई न करता एकमेकांना समजून घेऊन निर्णय घेणं फार आवश्यक असतं. सखी आणि मी लग्न करण्याआधीही बराच वेळ घेतला. ‘दिल दोस्तीच्या…’सेटवर आमची पहिली भेट झाली. आमच्यात एकमेकांविषयी आकर्षण होतं. त्यामुळे सुरुवातीचे काही महिने आम्ही या नात्याबद्दल फारसे गंभीर नव्हतो. ज्याप्रकारे आम्ही दोघही स्वतंत्र आणि मुक्त विचारांचे आहोत. आमचं स्वातंत्र्य अबाधित राहावं याची आम्हा दोघांनाही काळजी आणि इच्छा असते. त्यामुळे सिरिअस कमिटमेंटमध्ये वैगरे नव्हतो. त्यानंतर मात्र आम्ही हळूहळू प्रेमात पडलो. मालिकेचा पहिला एपिसोड टेलिकास्ट होण्याआधीचं आम्ही एकमेकांसोबत होतो. लव्हस्टोरीपेक्षाही आम्हाला समानता हा गुण फार महत्वाचा वाटतो त्यामुळे आमच्या नात्यामध्येही सगळ्याचं गोष्टी समानतेने व्हाव्या यासाठी आम्ही सतत प्रयत्नशील असतो. आयुष्यातील प्रत्येक निर्णयात एकमेकांना खंबीरपाने पाठींबा देण्याची आमची कमिटमेंट आहे आणि तेच आमच्यासाठी खरं प्रेम आहे. शिवाय, ‘माणूस आणि कलाकार म्हणून आम्ही संपूर्ण आयुष्य एकत्र समृद्ध करणं’, हि आमची प्रेमाची व्याख्या आहे.       

सखी-सुव्रत जोडी पुन्हा एकत्र काम करणार…?

सखी आणि मला एकत्र काम करायला आवडेल. पण तेही संहितेवर अवलंबून आहे. आम्हाला दोघांनाही ती संहिता आवडायला पाहिजे. शिवाय एखाद्या नटाचं वैयक्तिक आयुष्य कुठल्याही ठिकाणी यावं असं वाटतं नाही. मला आणि सखीला आमचं वैयक्तिक आयुष्य जपायला खूप आवडतं. त्यामुळे सखी बरोबर प्रियकर किंवा मित्र अशा भूमिकांपलीकडे काही भूमिका असतील तर आम्हाला एकत्र काम करायला नक्की आवडेल.  

ड्रीम रोलची व्याख्या वेगळी…

माझ्या डोक्यात ड्रीम रोल वैगरे अजून नाही. पण मला नसरुद्दिन शहा, श्रीराम लागू, डॅनिअल डे-लुईस यांच्या सारखं काम करायला नक्की आवडेल. हे नट ज्या ताकतीने आणि पद्धतीने काम करतात त्या पद्धतीच काम मलाही करता यावं हे माझ ड्रीम आहे. कुठलाही रोल मिळाला तरी ते त्याचं ताकतीने कराव असं माझ नेहमी ड्रीम आहे.

बरंच काही खुपतंय…

इंडस्ट्रीमधील काही गोष्टी नक्कीचं खुपतात. पहिली गोष्ट म्हणजे आपल्याकडे कार्यनीती (Work Ethics) फार चांगले नाहीत. भारतीय मनोवृतीत असणारा बेशिस्त व्यवहार, मग तो वेळ पाळण्याच्या बाबतीत असो किंवा आर्थिक व्यवहारांच्या बाबतीत. या सगळ्या गोष्टींमध्ये बऱ्याच प्रमाणात विषमताही आहे. नटांना आता सुदैवाने बरे पैसे मिळू लागले आहेत. परंतु, नटांव्यतिरिक्तच्या कलाकारांना (स्पॉटदादा, लाईटमन, बॅकस्टेज) अजूनही न्याय्य मोबदला मिळत नाही. त्यामुळे आपला व्यवहार अधिक शिस्तशीर व्हायला हवा आणि या सगळ्यांना योग्य मोबदला मिळायला हवा. दुसरी गोष्ट म्हणजे, पत्रकारिता, विशेषतः ‘एंटटेनमेंट मिडिया’ ज्या पद्धतीने इंडस्ट्रीला विविध माध्यमातून सादर करत ते सादर करण्याची पद्धत मला खटकते. मालिकांमधील आयुष्य, आणि सेटवर केलेली मजा याचं गोष्टी दाखवल्यामुळे, फक्त मजा करायला जातात लोक असा एक भ्रम तयार केला जातो. खरंतर, मालिकांच आयुष्य अत्यंत स्ट्रेसफुल असतं, त्यामुळे फक्त गोड-गुलाबी बाजू दाखवण्यापेक्षा त्याची गंभीर बाजुही दाखवणं गरजेच आहे असं मला नक्की वाटतं.         

अभिनेता नसतो तर…

अभिनेता नसतो तर, मला शास्त्रीय गायक व्हायला नक्की आवडलं असतं. शिवाय शास्त्रज्ञ होणं, चित्रकलेची ओढ असल्यामुळे मला पेंटर होणंही आवडलं असतं. खर पाहता मला बरंच काही-काही करून बघायला आवडलं असतं. ट्रेकिंगची प्रचंड आवड असल्यामुळे कदाचित मी ट्रेकरही बनलो असतो.   

छंद माझे अनेक…

मला स्वयंपाक बनवायला प्रचंड आवडतं. सोबतच, वाचन करणं, चित्र काढणं या गोष्टी खूप आवडतात. वेगवेगळ्या ठिकाणी फिरणं आणि तिथल्या वेगवेगळ्या लोकांशी गप्पा मारायला मला खूप आवडतं. तिथल्या सांस्कृतिक गोष्टी, तिथला इतिहास, तिथले प्रश्न, तिथल्या लोकांच्या जगण्याच्या आणि भविष्याविषयीच्या संकल्पना, तत्वज्ञान मला समजून घ्यायला आवडतं.  

सगळ्यात सोपा फिटनेस फंडा…..

‘सातत्य’ हा माझ्या फिटनेसचा मूलमंत्र म्हणता येईल. मला डायटिंग करणं खूप आवडतं. मी विविध पद्धतीचे डाएट ट्राय करत असतो. सध्या ‘लो-कार्ब-हाय-प्रोटीन’ आणि ‘इंटरमिडट फास्टिंग’ करण्याचा प्रयत्न केला, त्याचा फार उत्तम रिझल्टही मिळाला. गेली बरीच वर्ष मी पांढरी साखर खाणं बंद केलं आहे. ‘इट लोकल’ हा नियम मी प्रकर्षाने पाळतो. परदेशातून आणलेल्या महागड्या भाज्या खाण्यात काही पॉइंट नसतो. ज्या भाज्या बाजारात स्वस्त मिळतात त्या खाव्यात. निसर्गाने एखाद्या काळात एखादी भाजी मुबलक प्रमाणात तयार केली आहे, याचा अर्थ आरोग्याच्या दृष्टीने आपण त्या भाज्या खाणं अपेक्षेत आहे. असा ‘निसर्ग सुलभ’ आणि साध्या नियमांना फॉलो करणारा माझा डाएट आणि फिटनेस फंडा आहे.         

रॅपिड फायर 

•  सखी कोणत्या भूमिकेत तुला जास्त आवडते? बायको की मैत्रीण? सखी मला सगळ्याच भूमिकांमध्ये आवडते आणि सगळ्याचं भूमिकांमध्ये तिच्याबद्दल मला काहीनाही तक्रारी असतात. त्यामुळे एक पर्याय निवडणं कठीण आहे.
•  पुणे की मुंबई? दोन्ही शहरांनी मला भरभरून दिलंय. शिवाय मी मुंबईपेक्षा जास्त दिल्लीत राहिलो आहे. आता मी लंडनला राहतोय तर हे शहरही मला खूप आवडलंय. त्यामुळे कोणत्याही एका शहराची निवड नाही होऊ शकत.  
•  होस्टिंग की अभिनय ?अभिनय
•  सुव्रत चा विक पॉईंट? सखी 
  

नवीन वर्षाची सुरुवात…

     भारतीय संस्कृतीत आणि खासकरून आपल्या महाराष्ट्रात “गुढीपाडवा” हा सण अगदी उत्साहाने साजरा केला जातो. चैत्र शुद्ध प्रतिपदा म्हणजे गुढीपाडवा आणि याच दिवशी आपल्या मराठी नववर्षाची अगदी जोरदार सुरुवात होते. सगळेच नव्या वर्षाचं जोशात स्वागत करतात. घरोघरी गुढी उभारली जाते. ही गुढी उभारून तिची मनोभावे पूजा केली जाते. गुढी उभारून नवं वर्षाच्या एकमेकांना शुभेच्छा दिल्या जातात. साडेतीन मुहूर्तांपैकी एक मुहूर्त हा गुढीपाडव्याचा असतो. या मंगलदिनी अनेक नव्या गोष्टीची खरेदी केली जाते. 

• 

• 

• 

“मराठमोळ स्वागत”  

   गुढीपाडव्याच्या दिवशी अनेक ठिकाणी शोभा यात्रांच आयोजन केलं जातं. मुंबईत अनेक ठिकाणी या शोभा यात्रा दरवर्षी उत्साहाने पार पाडतात. गिरगाव, ठाणे,डोंबिवली, कल्याण अश्या अनेक ठिकाणी दरवर्षी नव्या संकल्पना घेऊन या शोभा यात्रा नव्या वर्षाच्या मुहूर्तावर आयोजित केल्या जातात. ढोल ताशांच्या गजरात, मराठमोळ्या पारंपरिक पोशाखात सगळे एकत्र येऊन नव्या वर्षाच स्वागत करतात. 

“परंपराच्या सोबतीने सेलिब्रेशन”  

  गुढीपाडवा हा सण आपल्या कडे मोठ्या उत्साहात साजरा करतात. याच सोबतीने आपल्या परंपरा जपून या सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. अनेक ठिकाणी पारंपरिक तऱ्हेनं गुढीपाडवा साजरा केला जातो. 

• 

• 

“गोड – धोड स्वागत”  –   आपल्याकडे सगळेच सण मोठया थाटामाटात साजरे करण्याची परंपरा आहे. महाराष्ट्रीन संस्कृती मध्ये प्रत्येक सणाला खास स्वयंपाक तयार केला जातो आणि सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. पाडव्याला सुद्धा घरोघरी  अगदी गोड धोड जेवण बनवून या सणाची शोभा वाढवली जाते. पुरी-भाजी, मसाले भात, श्रीखंड-पुरी चा बेत हा हमखास आखला जातो आणि या सणाचं अगदीच आपुलकीने, लज्जतदार पणे स्वागत केलं जातं.

“वेशभूषेला अनोखी झालर”  –   गुढीपाडव्याला सगळेच पारंपारीक वस्त्र परिधान करतात. यात नऊवारीचा अनोखा थाट असतो. नऊवारी साडी, झब्बा कुर्ता, धोती, कोल्हापुरी, नऊवारीला शोभून दिसणारी नथ असा एकदम अनोखा आणि हटके पारंपारीक वेष परिधान करून सणाला एक वेगळंच महत्व प्राप्त होत.

सौजन्य  : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी)

मराठी टेलिव्हिजन विश्वातील चॉकलेट बॉय म्हणून ओळखला जाणारा दिलखुलास अभिनेता. 
आपल्या अभिनयाच्या जोरावर प्रेक्षकांच्या मनात घर करून राहिलेला “जय ” असो किंवा बापमाणुस मधील “सूर्या” अश्या बहुपैलू या आठवड्याचा स्टार ऑफ द वीक

“सुयश टिळक” सोबत प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या निमित्ताने मारलेल्या काही खास गप्पा..!! 

“आठवणी कॅमेऱ्यात टिपायला आवडतात” 
फोटोग्राफी ची आवड खूप लहानपणा पासून आहे. त्याला कारणीभूत माझी आजी आहे. ती उत्तम फोटोग्राफर होती. हि आवड कधी आणि केंव्हा लागली हे कळलंच नाही. सुरूवातीला फार बेसिक कॅमेरा मध्ये फोटो काढायचो. मग ते पुढे अनेक स्पर्धांसाठी पाठवायला लागलो तेव्हा त्यासाठी बक्षीसं मिळायची. मग कुठेतरी पटकन लक्षात आलं कि आपल्याला हे जमतंय मग मी आवड जोपासण्यासाठी फोटोग्राफीचं शिक्षण घ्यायचं असं ठरवलं “शॅडोज फोटोग्राफी” इथून फोटोग्राफीचा अभ्यास केला. माझ्यासाठी फोटोग्राफी फार खास आहे जेव्हा मी स्वतः एकटा असतो. तेंव्हा मला काही गोष्टी ते क्षण जपून ठेवायला आवडतात. आणि कॅमेरात कैद करायला आवडतात. ती एक आठवण म्हणून आपल्या सोबत आयुष्यभर राहते. आठवणी या आपल्या आयुष्यात फार महत्वाच्या असतात. असंख्य गोष्टी नकळत आपल्या कॅमेरा मध्ये टिपल्या जातात. एखादा फोटो काढून तो क्षण आपल्याला जगता येतो आणि यातून मला आनंद मिळतो.

“स्विमिंगची आवड”
माझ्या अनेक गोष्टी लहानपणी पासून सुरु झाल्या आहेत. त्यातलं एक स्विमिंग. आई वडिलांमुळे याची आवड लागली. एक धम्माल म्हणून स्विमिंग करतो आता कुठेही पाणी दिसलं कि उडी मारून पोहल्या शिवाय शांत बसत नाही.

“सोशली जोडलो गेलो” 
सोशल मीडिया वर व्यक्त होतो. माझ्या मते ते एक फार चांगलं माध्यम आहे. ते फार उत्तम रित्या तसेच सेन्सिबल पणे याचा वापर केला पाहिजे. सोशल मीडिया वरून अनेक चांगल्या गोष्टी करता येतात. काही अनोखा संदेश लोकांना देता येणार असेल किंवा काही गोष्टी लोकांपर्यंत पोहचवता येणार असतील तर ते सुद्धा आपण करायला हवं. या व्हर्चुअल जगात फक्त लाईक्स आणि कंमेट्स यातचं न रमता आपल्याला अनेक अनोख्या आणि कलात्मक पद्धतीने सोशल माध्यमाचा वापर करता येतो.

“बेस्ट कॉम्प्लिमेंट”
अनेक कॉम्प्लिमेंट्स येतात. मी सोशल मिडियाच्या माध्यमातून अनेक सामाजिक संस्थाशी जोडलो गेलो. ज्यांच्या सोबतीने मला काही वेगळं काम करता येतंय. जे खूप विविध तऱ्हेने आज काम करत आहेत. अश्या अनेक एनजीओ शी जोडलो गेलो. जी काही अनोखी लोकं इथून जोडली गेली हीच माझ्यासाठी बेस्ट कॉम्प्लिमेंट आहे. 

“इंडस्टीत एकत्र येऊन कामं करायला हवी” 
इंडस्ट्रीत न आवडणारी गोष्ट हीच कि खूप गुप्तता पाळली जाते. प्रत्येक नव्या प्रोजेक्ट्स बाबतीत फार गुप्तता पाळली जाते. तर खरंच याची गरज आहे का? असं मला वाटत . हि सर्वात न आवडणारी गोष्ट आहे. इंडस्ट्रीत बदल घडायला हवा हे सांगायला मी फार नवखा आहे. एक गोष्ट नक्कीच होऊ शकते ती कि सगळ्यांनी एकत्र येऊन काम केलं तर ते जास्त मस्त काम होऊ शकतं. ग्रुप मध्ये होणारी कामं किंवा या सगळ्यात प्रत्येक ठिकाणी कामातली चढाओढ वाढते. जर एक फॅमिली म्हणून एकत्र येऊन प्रत्येक नव्या गोष्टीचा विचार केला तर ते काम त्याहून उत्तम रित्या पार पाडलं जाऊ शकतं. कल्पनांची देवाणघेवाण आणि बाकी गोष्टींवर चर्चा घडून जास्त चांगल्या प्रकारे एक “हेल्दी कॉम्पिटिशन” होऊ शकते. खूप उत्तम काम लोकांपर्यंत पोहचू शकत नाही मग यामुळे लोकांना काही अनोख्या कलाकृती पाहायला मिळत नाहीत.

“सहकार्याने पर्यावरणात बदल घडवू” 
पर्यावरण आणि प्राणीप्रेम हे सगळ्यांना असतं पण त्या बद्दल काय कोणी काय करतंय का हे खूप महत्वाचं आहे. सहकार्य हा एकच मार्ग आहे, जिथून आपण काही तरी पर्यावरणाच्या आजच्या स्तिथीला तोंड देऊ शकतो. माणूस सुद्धा या सगळयाचा एक  भाग आहे. हल्ली बदलणारं पर्यावरण आणि वातावरणात होणारे बदल याबद्दल लोकांनी जाणून घ्यायला हवंय. आतापण काही फार निरोगी वातावरणात जगत नाही आहोत. आणि जगात हा मुद्दा फार ऐरणीवर आहे याचा विचार प्रत्येक माणसाने केला पाहिजे. आपल्याकडे होणारा प्लास्टिकचा वापर किती आहे आणि आपण किती त्याचा वापर करतोय हे जाणून घेणं गरजेचं आहे. अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीचा सारासार विचार करायला हवा. नव्या गोष्टीची निर्मिती होत असताना जुन्या गोष्टीची विल्हेवाट लावणं देखील तेवढं गरजेचं आहे. आपल्याला जगण्यासाठी लागणारं निरोगी वातारण निर्माण होत नाही. पुढच्या काही वर्षात हे चित्र फार भयानक होईल. सगळ्यांनी या गोष्टी चा विचार करून त्यावर तोडगा काढायला हवा.

“इंडस्ट्रीत सगळ्यांसोबत काम करायला आवडेल” 
आता कुठे माझी सुरुवात आहे. अजून खूप काम करायचंय. पण “तुंबाड” पहिल्या नंतर मला राही बर्वे सोबत काम करायचंय. त्यांच्यासारखा जर दिग्दर्शक असेल तर काम करायला नक्कीच आवडेल.

“खऱ्या आयुष्यातला सुयश”
खऱ्या आयुष्यात सुयश फार निसर्गात रमणारा आहे. मला फार माणसं जवळ लागत नाहीत. मी एकटा जास्त असतो. मला शांतपणा आणि एकांतात राहायला जास्त आवडतं. निसर्गात रमायला आणि खूप पुस्तकं वाचायला आवडतात. काही वेळा मला पटकन राग येतो आणि मी त्यावर लगेच बोलून जातो, व्यक्त होतो. मला रिग्रेट ठेवायला आवडत नाही जे मनात आहे ते बोलून मोकळा होणारा मी आहे. मग यामुळे समोरच्याला वाईट वाटलं तरी काही वाटतं नाही कारण ते माझं फार स्पष्ट मत असतं. मी खूप स्पष्ट आणि पारदर्शक आहे. गोष्टी लपवायला मला आवडत नाहीत. मी फार शांत आणि आनंदी असतो. 

“नवी मालिका : एक घर मंतरलेल” 
मुळातं या मालिकेला भयपट म्हणता येणार नाही हि एक रहस्यमय कथा आहे. आणि हा सगळा एक थरार आहे. थ्रिलर रहस्य यातून प्रेक्षकांना अनुभवयाला मिळणार आहे. अश्या पद्धतीचा विषय मला या निमित्ताने करायला मिळतोय याचा जास्त आनंद आहे. मी आजवर अनेक प्रेमकथा, फॅमिलीच्या निगडित मालिका केल्या याला प्रेक्षकांनी फार प्रेम दिलंय काही वेगळ्या भुमिका करून पाहिल्या. या मालिकेतील “क्षितिज निंबाळकर” ची भूमिका माझ्या फार जवळची आहे. खूप हटके गोष्टी जमावणारा मुलगा आहे. गूढ स्वभावाच्या माणसाची भूमिका मी पार पाडतोय.त्याला गोष्टीच्या कथा आणि त्यामागची कहाणी जाणून घ्यायला आवडते. तो फार सरळ माणूस आहे. माझ्या फार जवळ जाणारी हि नवी भूमिका आहे. त्यामुळे मला ते करायला खूप मज्जा येतेय.

“ट्रोलर्स ना इंटरटेन करू नये” 
प्रत्येकाची अशी एक वेगळी पद्धत असते. आपल्या फॅन्सना समजून घेण्याची, त्यांना रिस्पॉन्स देण्याची. मी लोकांना यावर अजिबात इंटरटेन करत नाही. माझं आयुष्य फार खाजगी आहे मी माझ्या वैयक्तिक आयुष्यात कोणा सोबत आहे, काय करतोय, कुठे जातोय, कोण जवळचं आहे याच्याशी लोकांचं काही देणंघेणं नसावं. मी जे पडद्यावर करतो ते तुमच्या मनोरंजनासाठी तर त्यावर तुम्ही नक्कीचं आम्हाला कामाच्या बाबतीत कामाची पोचपावती द्या. पण हल्ली  सोशल मीडिया मुळे असं झालंय कि आपण कोणाच्या हि वैयक्तिक आयुष्यावर बोलू शकतो असा एक लोकांचा गैरसमज झाला आहे. हा फार वाईट आणि त्रासदायक आहे. लोकांना व्यक्त होण्याची काही सीमा राहिलेली नाहीये. लोकं बोलताना कुठलाही विचार न करता, हव्या त्या भाषेत हवं ते बोलतात. प्रेमाबद्दल आदर आहे पण लोकं कोणाच्याही खाजगी जीवनाबद्दल हव्या त्या तऱ्हेने व्यक्त होतात. इथे काही तरी मर्यादा हव्यात. वाटेल ते सल्ले देतात. हवे ते अंदाज लावतात. याबद्दल मी फार पटकन बोलतो. मी लोकांच्या अश्या कंमेटस् डिलीट करून टाकतो. अश्या लोकांना आपण पुन्हा काही रिप्लाय दिला तर ते प्रकरण अजून कुठेतरी वाढतं. जशी आमची काही जवाबदारी आहे तशी लोकांची आमच्या बद्दल बोलताना त्यांनी भान ठेवण्याची गरज वाटते. माणूस म्हणून तुम्ही कोणाला दुखवत नाही आहात ना हा विचार व्यक्त होताना, ट्रोल करताना करायला हवा. मी सगळयांना विनंती करेन कि व्यक्त होताना एकदा समोरच्या माणसाचा विचार नक्कीच करा. आमच्या जीवनातील वैयक्तिक भावनांशी जेव्हा तुम्ही खेळता तेव्हा आम्ही विरोध का करू नये! 

“अभिनेता नसतो तर पडद्यामागची दुनिया अनुभवली असती” 
अभिनेता नसतो तर मी नक्कीच फोटोग्राफर म्हणून या इंडस्ट्रीत आलो असतो. पडद्यामागे काम करायला मला आवडलं असतं. कॅमेराच्या मागे दिग्दर्शक म्हणून काम करण्याची इच्छा आहे.  अभिनेता नसतो तर नक्कीच हा प्रवास सुरु झाला असता. लोकांच्या प्रेमामुळे मी अभिनेता आहे. म्हणून जोवर अभिनेता आहे तोवर इथे काम करेन पण त्या नंतर मला पडद्यामागे राहून काम करायला जास्त आवडेल. 

“वीक पॉईंट आणि प्लस पॉईंट ” 
वीक पॉईंट हा आहे कि मी फार पटकन लोकांवर विश्वास ठेवतो आणि प्लस पॉईंट हा कि मी कोणाबद्दल कधीच मनात अढी ठेवून रहात नाही.

“भविष्यात बोल्ड विषयावर विचार करून काम करेन” 
विषय कितपत चांगला आणि मजबूत आहे यावरून ठरवेन पण विनाकारण बोल्ड सीन करण्याची गरज नसेल तर नक्कीच त्याचा विचार करून निर्णय घेईन. हल्ली अनेक वेब सिरीज येतात त्यामध्ये फार बोल्डनेस हाताळला जातो. काही वेळा याची गरज नसताना हा एक ट्रेंड म्हणून करायचा तर हे व्यर्थ आहे. हे करताना मी १० वेळा विचार करेन. लोकांना आवडतंय म्हणून फक्त त्या मध्ये बोल्ड सीन करावेत कि, त्या विषयाची गरज आहे म्हणून ते करायचं या गोष्टीचा विचार करून मी ते काम करेन.

रॅपिड फायर! “हे” कि “ते”-

१ } मालिका, नाटक कि चित्रपट : नाटक

२ }  फोटोग्राफी, अभिनय कि स्विमिंग : अभिनय

३ } मुंबई कि पुणे : मुंबई

४ } पुढचं पाऊल, दुर्वा कि बाप माणूस? :बाप माणूस

५ } आवडती अभिनेत्री हर्षदा खानविलकर, सई ताम्हनकर, तेजस्विनी पंडित, ऋता दुर्गुळे, सुरुची अडारकर : सई ताम्हनकर

६ } आवडता अभिनेता : सुबोध भावे, अंकुश चौधरी, आस्ताद काळे, सिद्धार्थ चांदेकर, सिद्धार्थ जाधव : अंकुश चौधरी

• 

• 

• 

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे “सुयश टिळक” या बहुगुणी अभिनेत्याला खूप साऱ्या शुभेच्छा.

टेलिव्हिजन विश्वातली लक्षवेधी अभिनेत्री, एक मॉडेल ते अभिनेत्री हा अभिनय क्षेत्रातील प्रवास लिलया पार पाडणारी. 
प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या “स्टार ऑफ द वीक” च्या ह्या आठवड्यात जाणून घेऊया अनेक दर्जेदार मालिकांमध्ये आपल्या अभिनयाची प्रभावी पणे छाप पाडणारी अभिनेत्री

“अक्षया गुरव”

“स्वतःच्या विश्वाची निर्मिती ” 

    करियरची सुरुवात मुळात हि मॉडेलिंग पासून झाली. घरातली कोणतीही व्यक्ती या क्षेत्रात नसून सुद्धा इथे येऊन स्वतःची वेगळी ओळख निर्माण केली. मॉडेलिंग करता करता ऑडिशन देत होते. रंगभूमीवर काम केलं. २ एकांकिका केल्या. एकांकिका करता करता २०१३ मध्ये एक शो केला मग मालिकेसाठी विचारलं गेलं. अगदी पद्धतशीर पणे त्या साठी ऑडिशन दिले मग त्या साठी निवड झाली ती माझी प्रमुख अभिनेत्री म्हणून पहिली मालिका “राधिका” … आयुष्यात पहिल्यांदा कॅमेरा फेस करायचा होता मनात भिती होती. २०१४-१५ रोजी स्टार प्रवाह वर “मानसीचा चित्रकार” हि मालिका केली त्यात पुन्हा मुख्य भूमिका मिळाली. मग लव्ह लग्न लोचा नावाची मालिका केली. २०१६ मध्ये मी डीडी नॅशनल वर एक कार्यक्रम केला त्या कार्यक्रमाची सूत्रसंचालक होते. आणिसध्या कलर्स मराठी वाहिनी वरील “राधा प्रेम रंगी रंगली” हि माझी चवथी मालिका. अश्या प्रकारे हा प्रवास स्वतःच्या जिद्दीवर आणि ध्येय ठेवून स्वतःच उभं केलेलं हे विश्व आहे. अजून खऱ्या अर्थाने प्रवास चालू होणार आहे आता कुठे टीव्ही वर काम करतेय. लवकरच चित्रपट करायचा आहे आणि मोठ्या पडद्यावर स्वतःला बघायला फार उत्सुक आहे. 

• 

• 

“खंबीर पाठिंबा आणि घडत गेलेला प्रवास ” 

      मॉडेलिंग करताना खूप फिट राहावं लागतं आणि टेलिव्हिजन करताना कामाच्या वेळा या वेगळ्या असतात त्यामुळे तेवढं फिट राहणं शक्य नसतं. बाकी कामाच्या गडबडीत आपलं स्वतःकडे दुर्लक्ष होत. जेंव्हा मॉडेलिंग करत असतो तेव्हा संपूर्ण वेळ हा त्यासाठी दिला जातो. मला फक्त मॉडेलिंग करायचं नव्हतं मी रॅम्प शो, ब्युटी कॉन्टेस्ट केल्या आणि अचानक किंवा पटकन टीव्ही कडे वळले. या क्षेत्रात येण्याचं असं काही ठरलं नव्हतं. मला मॉडेलिंग करायचं होत कॉर्पोरेट जॉब करायचा होता. काहीचं न ठरवता या क्षेत्रात पदार्पण झालयं. माझ्या परिवाराचा पाठिंबा फार खंबीर होता आज त्यांच्यामुळे मी इथे आहे. 

 “कमर्शियल फिल्मस् करायला आवडतील” 
     मी झोया अख्तर, इमतीयाझ अली यांची खूप मोठी फॅन आहे. यांच्या सोबत चित्रपट करायला नक्कीच आवडेल. आपल्या मराठीत सतीश राजवाडे, नागराज मंजुळे, अवधूत गुप्ते यांच्या सोबत इंडस्ट्रीत काम करण्याची इच्छा आहे.    “उत्तम स्क्रिप्ट सोबत वेब करायला आवडेल”
      वेब सिरीज करायला नक्कीच आवडेल. आपण काळानुसार चालत आहोत हल्ली चा काळ हा वेब कन्टेन्ट आणि सिरीज चा आहे. वेब आता कुठे नावारूपाला येतंय. प्रेक्षक वर्ग वेब बघायला लागलाय हि एक चांगली गोष्ट आहे. नवख्या कलाकारांना हि एक संधी आहे. मनोरंजन करण्यासाठी नवा मंच उभा राहिला आहे. मला वेब सिरीज करायला नक्कीच आवडेल. पण सध्या चालू असलेल्या प्रत्येक सिरीज मध्ये बोल्ड सीन असतात. पण असे सीन करणं हा ज्याचा त्याचा वैयक्तिक प्रश्न आहे. मराठीत वेब कन्टेन्ट हा येतोय ही नक्कीच कौतुकास्पद बाब आहे. वेगळ्या विषयासह मराठी इंडस्ट्री आपल्या समोर येत आहे. सुजय डहाकेची एक सिरीज पाहिली ती त्याने कमाल केली आहे.
“नवर्यासोबत अजून काम करायचं” 

    खरंतर आमच्या दोघांचा काम करण्याचा योग ५-६ महिन्यापूर्वी जुळून आला. आम्ही आजवर एकत्र काम केलेलं नाही. एकमेकांच्या सेटवर फार कमी जातो दोघे स्वतःच्या कामात असतो. नुकतीच त्याने एक हॉरर वेब सिरीज केली त्यात मी अभिनेत्री म्हणून काम केलं. आणि तो (भूषण वाणी) त्याचा डीओपी होता. अगदीच छोटा पण मस्त अनुभव होता. त्याची काम करण्याची पद्धत छान आहे. खूप शांत डोकं ठेवून तो काम पूर्ण करत असतो. समजुतीने काम करतो.

“खादाडी ते फिटनेस फ्रिक” 
   मी खूप फूडी आहे सेट वर जेवताना फार काही काही चमचमीत खायला मिळतं. मग अनेक सहकलाकारांचे डब्बे सेट वर शेयर होतात. मला कधी उशिरा शूट ला जायचं असेल तेंव्हा मी स्वतः जेवण बनवून नेते. मला खूप काही खायला आवडत पाणीपुरी किंवा कोणत्या ठिकाणी काय खास खायला मिळतं तिथल्या खाण्याचा गोष्टी एक्सप्लोर करायला मला प्रचंड आवडतात. पण मी आता लवकरच योगा आणि डान्स क्लास लावणार आहे. जसा मला वेळ मिळेल तसा खादाडी करून फिटनेस ठेवणं हे मी सांभाळून घेते. वर्क आऊट पेक्षा मला खाणं आणि झोपणं फार प्रिय आहे. या क्षेत्रात असल्याने फिट हे राहावंच लागतं.

• 

“बोल्डनेस ला मर्यादा हव्यात ” 
    अर्थात अश्या तर्हेच्या बोल्ड भूमिका करायला आवडतील पण त्या बोल्डनेस ला सुद्धा माझ्या दृष्टीने काही मर्यादा असतील. एखादी बोल्ड भुमिका आलीच तर नक्की त्याचा विचार करेन. एखादा चांगला दिग्दर्शक किंवा डिओपी असल्यास मी काम करेन. माझा सहकलाकार कोण आहे या सगळ्या गोष्टींचा सारासार विचार करून मी तेंव्हा तो निर्णय घेईन.

“प्रेक्षकांच प्रेम हा अवर्णनीय अनुभव” 

अनेक अनुभव आहेत. लोक भेटल्यावर नेहमी सांगतात “अरे तू अशी नाही आहेस मग त्या मालिकेत का अशी वागतेस?? माझ्या सासूबाईंना सुद्धा अनेक जण विचारतात कि मी खऱ्या आयुष्यात सुद्धा अशीच वागते का? मग त्यावरून घरी फार मजेशीर किस्से घडतात. शिवाजी पार्कला रंगपंचमी खेळायला गेलो होतो तिथे एक लहान मुलगी आणि तिची आई माझ्या सोबत फोटो काढायला आली एवढा रंग लावून सुद्धा आपल्याला लोक ओळखतात त्यांना आपलं काम आवडतं हि मिळणारी कामाची पोचपावती असते. लोकं आपल्याला फॉलो करतात आणि आपल्यावर एवढं प्रेम करतात. अनेक जण येता जाता खूप कॉम्प्लिमेंट देतात. तर आज आम्ही जे काही आहोत ते फॅन्स मुळे आहोत त्यांच्या कडून आम्हाला काम करण्याची वेगळीच ऊर्जा मिळते. 

• 

• 

• 

• 

“सणासुदीला सुट्टी हवी ” 
इंडस्ट्रीत खुपणारी अशी कोणती गोष्ट नाही आहे फक्त सणासुदीला आम्हाला कोणाला सुट्टी नसते त्यामुळे घरच्यांसोबत वेळ फार कमी घालवता येतो त्या सगळ्या मालिकांच्या निर्मात्यांना, चॅनेलला हीच एक विनंती आहे कि सणासुदीला सुट्टी द्या. 

“स्पष्टवक्तेपणा भावतो” 
    मी फार पटकन बोलते. स्पष्टवक्ती आहे त्यामुळे लोकांना कुठेतरी हि गोष्ट पटत नाही. कोणी खोटं बोललं तर ते मला पटत नाही.   अनेकांकडून मिळणारी एक कॉम्प्लिमेंट आहे कि माझं मन फार निर्मळ आहे. लोकांनी चांगलं बोलावं, ऐकावं, चांगल्या गोष्टी करण्यासाठी एखाद्याला प्रोत्साहित  करावं. 
“बिग बॉस नको रे!” 
     मी बिग बाॅस च्या २ ऱ्या पर्वात जाणार नाही आहे मी माझ्या सोशल मीडिया वर या संबधित एक पोस्ट सुद्धा टाकली आहे. माझे काही प्रोजेक्ट्स लाइन अप आहेत त्यामुळे मी काही जाणार नाही. मला घरी बसून बिग बॉस बघायला आवडेल. मला त्यात जाऊन ड्रामा नाही करता येणार. जो खूप खरा माणूस आहे स्पष्ट बोलणारा त्याने बिग बॉस मध्ये जाऊच नये. बिग बॉस मध्ये सगळेच नौटंकी आणि नाटकी लोक राहू शकतात. मला खऱ्या लोकांच्या सोबत राहायला आवडतं.

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे अक्षया गुरव ह्या देखण्या अभिनेत्री ला खूप साऱ्या शुभेच्छा.. 

मराठी टेलिव्हिजन विश्वात नव्याने उदयास आलेला चेहरा

“प्राजक्ता गायकवाड” 

 “नांदा सौख्य भरे” या मालसिक्कीम छोट्या पडद्यावर पदार्पण करून आता नावाजलेल्या “स्वराज्य रक्षक संभाजी” या बहुचर्चित मालिकेत “येसूबाई” यांची भूमिका ती अगदी लिलया पार पाडते आहे.प्राजक्ता अभिनयासोबतीने नृत्यात सुद्धा पारंगत आहे. शिक्षण सांभाळून ती अभिनयाकडे सुद्धा तेवढंच बारकाईने लक्ष देऊन अभिनय करते. प्राजक्ता ही एक कलाकार म्हणून जेवढी प्रसिद्ध आहे तेवढीच ती एक डान्सर म्हणून सुद्धा नाव कमावते आहे. अभिनय, डान्स आणि या सगळ्यांच्या सोबत सामाजिक बांधिलकी जपून प्राजक्ताला समाजकार्याची सुद्धा आवड आहे. एवढी मोठी आणि ऐतिहासिक भूमिका ती कशी साकारते आणि तिच्या आजवचरच्या अभिनयाचा प्रवास कसा होता हे जाणून घेऊया प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या या आठवड्याच्या स्टार ऑफ द वीक मधून… 

तुझ्या पार्श्वभूमी बद्दल काय सांगशील? 
     खरंतर आधीच्या ज्या दोन्ही मालिका होत्या “नांदा सौख्य भरे आणि तू माझा सांगाती ” यातली प्रत्येक भूमिका ही वेगळी होती. नांदा सौख्य भरे मध्ये एक कॉलेज मध्ये जाणारी मुलगी तसेच तू माझा सांगाती मध्ये संत सखू ची भूमिका होती तर त्याला एक वेगळा टच होता.  एकमेकांपेक्षा आणि वेगळ्या भूमिका दोन्ही मालिकेत साकारल्या, आणि आता येसूबाईची भूमिका ही या दोन्ही पेक्षा फारच वेगळी अशी भूमिका साकारायला मिळतेय.  

   
अभिनय क्षेत्रातलं पहिलं पाऊल? 
      “जेव्हा एखादा कलाकार नवीन भूमिका करत असतो तेव्हा प्रत्येक वेळेस ती भूमिका त्याला नवीन जन्म देते, असं माझं वैयक्तीक मत आहे.” त्यामुळे प्रत्येक नवा रोल हा एक अनोखं पाऊल असतं. माझ्या अभिनयाची सुरुवात शाळेत असताना झाली. वक्तृत्व स्पर्धा, जिल्हास्तरीय – राज्यस्तरीय नाटकं ह्या सगळ्यांमध्ये माझा सहभाग असायचा. 
छोट्या पडद्यावर येसूबाई साकारल्यावर एकदमचं प्रसिद्धी आणि नावारूपाला आल्यानंतर खाजगी

आयुष्यात बदल जाणवतो का?
येसूबाई साकारून १ वर्ष पूर्ण झाल्यानंतर हे एक वर्ष इतकं काही देऊन गेलंय. आपण काम करताना प्रेक्षकांचा कधीच हिरमोड होऊ नये हेच डोक्यात ठेवुन प्रत्येक कलाकाराने काम करायला हवं असं मला वाटतं. अनुभव खूप भन्नाट आणि मस्त असतात. फॅन फॉलोइंग सुद्धा वाढलंय आता कुठे ही गेली की लोक आधी मुजरा आणि नमस्कार करतात, पाया पडतात, कधीचं कोणी अरे तुरे करून बोलत नाही प्रत्येकांच्या बोलण्यात एक मान असतो त्यांच्यासाठी आम्ही खरेतर देव आहोत. अश्या तऱ्हेने आम्हाला सगळीकडे आदरपूर्वक वागवलं जातं.

पण मला लोकं प्रत्येक भूमिकेत सांभाळून घेतात प्रत्येक भूमिकेवर तेवढंच प्रेम करतात. सोशल मीडियावर एखादा फोटो अपलोड केला तरी लोक त्यावर अगदी भरभरून कौतुक करतात. एकदा मी वारीतून दर्शन करून निघाले आणि तिथून निघताना एक आजोबा भेटले तर अचानक रडायला लागले. मला काहीचं समजत नव्हतं ते अचानक पाया पडले तर ते म्हंटले बाळा मी तुझ्या नाही तर तू साकारत असलेल्या व्यक्तीरेखेच्या येसूबाईच्या पाया पडतोय ही कामाची पोचपावती होती आणि हे एवढं सुख देणारं होतं की लोक आपल्या भूमिका वर किती प्रेम करतात याचा अनुभव आला त्यांची प्रतिक्रिया आयुष्यभर लक्षात राहील.  

येसूबाई यांसारख्या ऐतिहासिक भूमिका साकारताना विशेष मेहनत घ्यावी लागली असणारं. भिती किंवा दडपण येतं का? 
    मला जेव्हा कळालं मी ही भूमिका करतेय तेव्हा मला अमोल दादांनी पहिला प्रश्न असा केला होता की तुला घोडेस्वारी, तलवार बाजी येते का? मी तिथे नाही असं म्हणून आले होते पण त्या माझ्या नाही म्हणण्यात सुद्धा एवढी सकारात्मकता होती की पुण्यात आल्या नंतर पुढच्या आठ दिवसात मी सगळं शिकले. घोडेस्वारी, तलवारकाठी आणि हे सगळं होऊन शूटींग सुरू व्हायला १५ दिवस होते. मला एक लिस्ट दिली त्यात अनेक पुस्तकांची, कादंबऱ्याची, चरित्र कथा आहेत हे सगळं वाचून त्या भूमिकेसाठी माझा अभ्यास झाला. मग सेट वर लाठीकाठी, घोडेस्वारीचा सराव असे. हा एक प्रकारे त्या भूमिकेसाठीचा अभ्यासचं होता. अजून सुद्धा हा अभ्यास चालूच आहे आणि हे सगळं करून मी सीन करायला उभी राहते तेव्हा अमोल दादा कडून खुप शिकायला मिळतं. एक सहकलाकार म्हणून त्याला सांभाळून घेणं इथपासून ते संवाद कसे करावेत हे सगळं त्याचा कडून शिकतेय. दडपण असं नाही आलं कारण आपण जीव ओतून काम केल्यावर प्रेक्षकांकडून कमालीचा प्रतिसाद आला. त्या प्रतिसादामुळे काम करण्याची ओढ वाढते. सुरुवातीला थोडं साडी, दागिने सांभाळण्यात अडचण आली, पण नंतर हे सगळं सांभाळून घ्यायला जमत गेलं. आमची टीम एवढी मस्त आहे की कधी अडचण आलीच नाही. 

अमोल कोल्हे सारख्या अनुभवी आणि आपल्या व्यक्तिरेखेशी एकनिष्ठ असणाऱ्या कलाकारासोबत काम करतानाचा अनुभव कसा आहे? 
  सातवीत असताना आम्ही अमोल दादा सोबत महानाट्य केलं होतं “शिवपुत्र संभाजी” म्हणून त्याचे अजून सुद्धा प्रयोग चालू आहेत आणि एक गोष्ट सांगायला एवढा आनंद होतो की “की तेव्हा त्या नाटकात मी लहान येसुबाईची भूमिका साकारली होती आणि आता मोठ्या येसुबाई ची भूमिका साकारायला मिळतेय कदाचित हा एक मी योगायोग समजते.” अमोल दादा कडून अनेक गोष्टी शिकायला मिळतात. एकतर त्यांचं वाचन एवढं अफाट आहे या विषयावर त्यांचा एवढा अभ्यास आहे की त्यांना संवाद असे पाठ करायला लागत नाही. एखाद वाक्य कसं आणि कुठल्या प्रकारे घ्यायचं, कुठल्या शब्दाला वजन दयायचं, ते घोडेस्वारी खूप अफलातून करतात. ते मी त्यांच्या कडून शिकले. ऐतिहासिक मालिका करताना एक थाट आणि रुबाबदारपणा अंगवळणी असणं गरजेचं असतं. महाराणी येसूबाईची भूमिका करताना मला हा रुबाबदारपणा साकारण्यासाठी मला दादांनी फार मदत केली.   

   
मालिकेमध्ये काम करत असताना, तुला जर आता रंगभूमी कडे परत जाण्याचा योग आला तर तुझा निर्णय काय असेल? 
        मला नक्कीच रंगभूमीवर काम करायाला आवडेल. अभिनय क्षेत्राचा पाया रंगभूमी आहे. जर एखादी चांगली कथा आली तर मी नक्कीच पुन्हा रंगभूमीवर काम करेन. 

कोणत्या दिग्दर्शक / अभिनेता/ अभिनेत्री सोबत सिनेमा करण्याची इच्छा आहे? 
   हा प्रश्न फार अवघड आहे. मला साऊथचे चित्रपट बघायला फार आवडतात तर मला नागार्जून सोबत काम करायला आवडेल. एकदा तरी त्यांच्या सोबत काम करायचं. 

भावी आयुष्यात एखादी बोल्ड भूमिका ऑफर झाली तर करशील का?   

या बद्दल अजून काही विचार केला नाही तशी काही ऑफर आलीच तर तेव्हा विचार करेन. पण आता सध्या येसूबाईची भूमिका एन्जॉय करते आहे.

तुझा चाहतावर्ग हा झपाट्याने वाढतोय. त्यांच्यातलाचं एखादा गमतीदार किंवा लक्षात राहिलेला प्रसंग?
       मी बाबांसोबत चांदी खरेदी साठी गेले होते. एकतर पुणेकर असल्यामुळे अगदी चेहऱ्यावर स्टोल वैगरे बांधून फिरते. आम्ही दुकानात गेलो त्यानंतर माझ्या फक्त आवाजाने त्यांनी मला ओळखलं की येसूबाईची भूमिका करतेस नं? असं विचारलं आणि मी पटकन हो म्हंटलं. मग त्यांची ७५ वर्षांची आई, बायको त्यांनी माझं एवढं आदरातिथ्य केलं एखाद्या देवीची पूजा करावी असं सगळं केलं. फॅन्स किती काय काय करतात याच बेस्ट अनुभव होता. आणि हे सगळं झाल्यावर मी २-३ हजाराची खरेदी केली मग मी किती पैसे झाले असं काकांना विचारलं तेंव्हा त्यांनी दिलेलं उत्तर अस होत की “ महाराजांनी त्या वेळेस आम्हाला सोनं चांदी वाटली म्हणून आता आमच्याकडे सोनं आहे, त्यामुळे आम्ही त्यांच्या सूनबाईं कडून पैसे घेणार नाही. हा किस्सा आयुष्यभर लक्षात राहणारा आहे. एखाद्या कलाकारावरचं प्रेम हे यातून दिसून येतं.

प्लॅनेट मराठी च्या तर्फे या स्टार अभिनेत्री प्राजक्ता गायकवाड ला खूप खूप शुभेच्छा !!

नाटकातून अभिनय क्षेत्रात पदार्पण करून बहुरुपी भूमिका साकारणारे “निलेश दिवेकर”आमच्या या आठवड्याचे स्टार ऑफ द वीक आहेत

नाटक, मालिका, जाहिरात आणि चित्रपट हा अनोखा प्रवास ते अजून सुद्धा तेवढ्याच सहजतेने पार पाडत आहेत.. अनेक छोट्या पण लक्षवेधी भूमिका चोख पणे करण्याची शैली निलेश यांच्या कडे आहे. आशुतोष गोवारीकर, राजकुमार हिराणी, महेश मांजरेकर , अमोल गुप्ते, अभिजित पानसे, अश्या बड्या दिग्दर्शकांसोबत तसेच बिग बी अमिताभ बच्चन, अजय देवगण, संजय दत्त, सतीश शाह, स्मृती इराणी, शेखर सुमन, गोविंदा, सोनाली बेंद्रे ते आता बहुचर्चित ठाकरे सिनेमा निमित्ताने नवाझुद्दीन सिद्दीकी अश्या बॉलिवूड स्टार्स सोबत काम करण्याची संधी यांना मिळाली आणि त्यांनी संधीच सोन करून अनेक कमालीच्या भूमिका साकारल्या… “स्टार ऑफ द वीक” च्या निमित्ताने आम्ही त्यांच्याबद्दल अधिक जाणून घेण्याचा प्रयत्न केला..

१. तुमच्या पार्श्वभूमी बद्दल काय सांगाल?
   हा प्रवास अजून सुद्धा चालूच आहे. अभिनयाची पार्श्वभूमी सांगायची झाली तर दुसरीत असल्यापासून मी नाटक करायला सुरुवात केली. शाळेत असताना बालनाट्य करायला सुरुवात केली इथून अभिनयाची आवड निर्माण झाली.  नाटक हा माझा आवडीचा विषय होता मग कॉलेज सुद्धा असंच शोधायचं होतं की जिथे ही नाट्य चळवळ सुरू राहील मग रुईया मध्ये ऍडमिशन घेतलं. रुईया नाट्यवलंय अनेक एकांकिका केल्या. नाटक आणि माझं नात रूढ झालं. अगदी कोणतीही भूमिका करायचो. मग इंटर कॉलेज साठी नाटक, एकांकिका केल्या. अश्यात आयनटी, उन्मेश, सवाई या स्पर्धा साठी एकांकिका करण्याची संधी मिळाली. “सती” एकांकिकेसाठी अनेक पारितोषिक मिळवली. तेव्हा एवढा आनंद व्हायचा की ते क्षण आज सुद्धा पटकन आठवतात. नाट्यदर्पण पटकावला तेव्हा मिळालेलं अवॉर्डस फिल्मफेयर सारखे वाटायचे. मग नाटकाच्या सोबतीने प्रवास सुरु झाला अश्यात राजन वाघदारे यांच्या कडून एका हिंदी मालिकेसाठी ऑडिशन साठी बोलवण्यात आलं. तेव्हा मी ८०० एपिसोड केले हिंदी मालिकेसाठी. जवळपास १००० एपिसोड एकंदरीत हिंदी मालिकांसाठी केले. मग रुईया नाक्यावर महेश मांजरेकर यांच्या सोबत भेट झाली आम्ही दोघांनी एकत्र काम केलं वास्तव मध्ये. या काळात अनेक काम मिळत गेली आणि यातून शिकून, काम करून आज इथवर पोहचलो आहे. 

२. अभिनयातील पहिलं पदार्पण? 

  नाटक चालूच होत पण खऱ्या अर्थाने “अंधायुद्ध” हिंदी फिल्म केली तेव्हा अगदी छोटा रोल होता पण तेव्हा हिंदी फिल्म्स मध्ये काम करणं एवढं मोठं वाटायचं की त्याच अप्रूप होत ही पहिली फिल्म केली नाना पाटेकरांसोबत काम करायला मिळाल. मग वास्तव, फेरारी की सवारी, अश्या अनेक फिल्म्स करत गेलो. 

३. मराठी आणि बॉलिवूड इंडस्ट्रीत काम करताना काय वेगळेपण जाणवतं?    हिंदीत ना एक “स्टार पॉवर” आहे जी आपल्या मराठीत नाही आहे. मराठीत काम करण्याचा अनुभव नक्कीच छान आहे पण हिंदीत काम करताना सुद्धा अनेक अनुभव येतात.  आपल्याकडे एखादा चित्रपट जेव्हा टेलिव्हिजन वर येतो तेव्हा आपल्याला त्याची कहाणी समजते आणि अस होत अरे हा चित्रपट किती भारी आहे, हा चालायला हवा होता वगैरे वगैरे.. हिंदीत एखादा तगडा कलाकार असेल तर तो चित्रपट हिट होतो आणि चालू राहतो. मराठी प्रेक्षक वर्ग सुजाण आहे ते प्रत्येक गोष्ट बारकाईने बघतात. मराठी चित्रपट हा खूप लोकांपर्यंत पोहचत नाही याचं दुःख वाटतं. आपल्याकडे होणार प्लॅंनिंग थोडं चुकतंय. मराठीच मार्केट छोट आहे. ग्रँड लेवल ला काम करणारे चित्रपट कमी आहेत. वेगळेणा हा प्रत्येक ठिकाणी असतोच. आपल्या मराठीत एखाद्या चित्रपटावर फार कमी लोक मेहनत घेऊन काम करतात तर हा वेगळेपणा नक्कीच जाणवतो.

४. यापूढे कुठली अशी खास भूमिका करायचं स्वप्न आहे?   

मला जेम्स बॉण्ड करायला नक्की आवडेल. प्रत्येक भूमिका ही फार पटकन येते आणि आपल्याकडून ती घडून जाते. आपण विचार सुद्धा करू शकत नाही की कधी कधी ही भूमिका आपल्याला करायला मिळेल पण ती येते आणि आपल्याकडून घडून जाते. मला जेम्स बॉण्ड फार आवडतो त्यामुळे मला त्याची भूमिका साकारायला नक्की आवडेल.

५. अभिनयाच्या सोबतीने आवडणारी अशी एक खास गोष्ट?    मला अनेक गोष्टी करायला आवडतात. क्रिकेट, बॅटमिंटन खेळायला फार आवडतात. पण खास गोष्ट अशी की मला स्कुबा डायविंग करायला आणि पाण्याखालचं ते अनोखं विश्व अनुभवायला आवडतं. जशी संधी मिळते तश्या मी तमाम गोष्टी करतो. 

   ६. वास्तव मधला खरा संजु बाबा अर्थात संजय दत्त आणि संजु मधला संजु बाबाची भुमिका साकारणारा रणबीर कपूर या दोघांपैकी काम करताना जास्त कोण भावलं?
    मुळात दोन लोकांची तुलना कधीच होऊ शकत नाही.  प्रत्येकाचा स्वभाव अनोखा असतो. दृष्टी वेगळी असते त्यामुळे दोघही फार बेस्ट आहेत.  संजय दत्त मित्र आहे त्यामुळे तो माणूस म्हणून देखील तेवढा उत्तम आहे. संजू ची भूमिका “रणबीर” पेक्षा कोणीच उत्तम करू शकल नसतं. संजूच्या भूमिकेला रणबीर ने खूप योग्य रित्या पार पाडलंय. तो एकदम परफेक्ट होता त्यामुळे या दोन्ही व्यक्ती मस्त आहेत. रील आणि रियल आयुष्यात हे दोघे हिरो आहेत.

७. आज वर तुमच्या चित्रपटसृष्टीतील करीअर बद्दल समाधान आहे का?   

एक अभिनेता म्हणून अभिनेता कधीच समाधानी नसतो. त्याला दरवेळी नवं काही तरी करायचं असतं. अभिनेता हा शेवटचा श्वासापर्यंत अभिनेता म्हणून जगत असतो. नेहमीच कष्ट करून कामं केली की कामाचं समाधान मिळत.  कॅडल मार्च या चित्रपटाच्या चित्रकारणीच्या वेळी शूट करताना तब्येत बिघडली तेव्हा हॉस्पिटलमध्ये दाखल झालो पण थोडा आराम करून कामावर रुजू झालो आणि चित्रकरण संपवलं. चित्रपट रिलीज झाला त्यानंतर त्या चित्रपटातील माझ्या भूमिकेसाठी पुरस्कार मिळाला तेंव्हा कामाचं समाधान प्राप्त झालं. हा किस्सा आयुष्यभर लक्षात राहणारा आहे. असे अनुभव कामाला ऊर्जा देणारे असतात. पण कामाच्या बाबतीत कलाकारांने कधीच समाधानी होऊ नये त्याने नेहमीच नवीन काहीतरी करायला हवं.

८. एकूणच इंडस्ट्री मधील खुपणारी गोष्ट किंवा खंत? 

  इंडस्ट्रीत अनेक गोष्टीत चांगले वाईट अनुभव येत असतात. खंत या गोष्टीची आहे की अनेक गोष्टींची पूर्वयोजना नसते.  कधी कधी आपल्या भावनिक गोष्टी यांच्या आड येतात. इथे प्रत्येकाने दिलेल्या शब्दाची जाण ठेवून काम करावं असच वाटतं.

• 

• 

• 

   
९. हक्काचा जवळचा व्यक्ती? 

खूप आहेत कोणाएकाचं नाव घेऊन चालणार नाही. आपल्याला घडवणारी अनेक लोकं असतात. माझा मित्रपरिवार एवढा मोठा आहे की प्रत्येक व्यक्ती ही जवळची आहे. 

प्लॅनेट मराठी तर्फे निलेश दिवेकर यांना अनेक शुभेच्छा !!!

The year was 2003 when Sandeep Sawant’s Shwaas narrated the tale of a young boy battling cancer that garnered both critical and popular accolade in Maharashtra and revived the fortunes of not only Marathi films but was also India’s entry to the Oscar.

A decade later, it came as no fluke to see Marathi content being consistently honored at the National Awards and case in point are movies like Faster Fene Dombivali Fast, Court and Harischandrachi Factory or for that matter, Sairat hitting the bull’s eye.

Today, cinema is undergoing a wave of change and particularly, Hindi cinema where several big ticket releases failed to hit the marquee in 2018. One of the reasons is the spread of web content such as NetFlix and Amazon Prime taking the market by storm and secondly, the dearth of good content where a strong impression is being slowly built that the audience can no longer be taken for a ride. It begs a very important question when it comes to Marathi substance where web content is not only the big thing with the audience lapping good content and the odds of films being made in the state of Maharashtra working at the box office.

Noted filmmaker Nikhil Mahajan in a newspaper column spoke on how 90 percent of Marathi films bombed at the box office and of course, it’s a question of the economics of film-making.

The next big stop for Marathi content is the digital web and there is a huge potential that can be exploited in churning out good content for an increasingly restless audience.

While figures may get tricky on viewership, recent media publications quoted that 54 percent of the market is being occupied by Zee Marathi as per 2018 figures according to an interview given by Ajay Bhalwankar of Sony Marathi to Economic Times. It makes us hopeful that there is and will always be space for filmmakers to showcase quality content on the web.

The question is, how Marathi cinema and sitcoms can be part of the wave of change and showcasing their products considering the growth of mobile penetration in this segment.

As a web portal, Planet Marathi has taken the leap ahead in combining various genres, right from showcasing arts and culture in Maharashtra to talk shows like Faces, Lai Bhaari with Amit Bhandari and Manja Bole hosted by famed actor and filmmaker Mahesh Manjrekar.  The stakes are high on the web and it’s all for grab looking at the Broadcast Audience Research Council (BARC) data for 2016 that forecasted Marathi GEC genre growth by a massive 145 percent in terms of viewership.

Prashen Kyawal, who is associated with films as a journalist and film critic, who reviewed the serial Date with Saie with Sai Tamhankar and now a Creative Producer for SD Motion Pictures has just released the Hindi film RAKKHOSH which is currently garnering rave reviews and bagging several awards is a staunch believer in curated web platform or digital media where Marathi cinema can witness tremendous growth.

“The digital and web media portal is opening up as a medium of expression for each and every community. In the same way, the Marathi speaking community is also looking to express itself in the web content space echoing their culture and varied emotions. The young generation is nowadays hooked to binge watching on the web space but at the same time looking forward to viewing content in their local languages. The success of the focus platform like ZEE5 in showcasing regional content in terms of language shows the potential of Marathi as a language, its might in web media and the digital space. It’s only going to soar higher.”

In the past, we have seen megastar Amitabh Bachchan who produced the Marathi film Vihir in 2010 and way back in 1994 he even made a special appearance in Deepak Sawant’s Akka. There is no dearth of leading superstars from Riteish Deshmukh playing the hero in Mowli to Madhuri Dixit making her big Marathi debut, Bucket List. The more, the merrier.We need the big stars to come forward to not only produce but act and promote Marathi content being showcased. It whittles down to a change in attitude for regional cinema that carries a huge potential to succeed and big stars must come ahead to promote regional content across several regional languages not limited to Marathi.

This post is written by our guest author Vishal ,who is an ex Fergusson Collegiate, an independent blogger & journalist residing in Mauritius.