‘महाराष्ट्र टाइम्स श्रावण क्वीन’ या स्पर्धेपासून सुरु झालेला एका सर्वसामान्य मुलीचा प्रवास आज हिंदी आणि मराठी चित्रपट श्रुष्टीतील यशस्वी अभिनेत्रीपर्यंत येऊन पोहचलाय. 

आपल्या मुलीमधील प्राणीप्रेम लक्षात घेता, तिने प्राण्यांची डॉक्टर म्हणून काम करावं अशी तिच्या वडिलांची इच्छा होती. वडील निर्माते असले, तरी स्वतःमधील हिमतीच्या आणि मेहनतीच्या जोरावर आज तिने यशाचा उच्चांक गाठला आहे.

 ‘क्षणभर विश्रांती’ म्हणत सुरु झालेली तिची अभिनयातील कारकीर्द अगदी सुस्साट सुरु आहे. अभिनयाएवढंच प्राणी आणि  निसर्ग यांच्यावर जीवापाड प्रेम करणारी ही गुणी अभिनेत्री म्हणजे पुजा सावंत. ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’ ‘स्टार ऑफ द विक’ च्या माध्यमातून जाणून घेऊया या सुंदर अभिनेत्रीबद्दल…. 

• 

संपूर्ण नाव : पुजा विलास सावंत

जन्म तारीख आणि ठिकाण : २५ जानेवारी १९९०, मुंबई   

शिक्षण : बी ए 

बालपण माझं निसर्गसोबतीत….

सर्वसामान्य कुटुंबात वाढलेल्या मला सुरुवातीपासूनच निसर्ग आणि प्राण्यांविषयी प्रचंड प्रेम वाटायचं. त्यामुळे माझ बालपण खूप मजेत, आणि निसर्गाच्या सानिध्यात गेलं. आजोबांचं छान फार्महाउस होत. तिथेच माझ बालपण गेलं. त्याचंमुळे आणि तेव्हापासूनच मला निसर्ग आणि प्राण्यांविषयी प्रचंड प्रेम निर्माण झालं. निसर्ग आणि प्राण्यांविषयीची ओढ मला तेव्हा पासून जाणवत होती. माझे आजोबा (आईचे बाबा) बाळ बागवे लालबागच्या नवहिंद बाल मित्र मंडळात कार्यरत होते. कामगार रंगभूमीचे अमिताभ बच्चन अशी त्यांची ओळख होती. त्यांनी अनेक नाटकांमध्ये काम केलं होतं. त्यांच्या या आवडीमुळेच कदाचित अभिनय माझ्यात येत गेला. मी कधीही अभिनय शिकले नव्हते. घरातील नाटकाच्या तालमी आणि आजोबांचा मंचावरील वावर पाहत मी मोठी होत गेले आणि तिथूनच खरी अभिनयाची ओढ लागली. 

ओळख वापरली नाही…

माझे वडील विलास सावंत एक निर्माता म्हणून गेली काही अनेक वर्षे कार्यरत आहेत. पण त्यांच्या ओळखीमुळे मला अभिनय क्षेत्रात काम मिळालं असं कधीच झाल नाही. उलट मी त्यांची मुलगी आहे म्हणून मला काम मिळावं हे मलाही न पटणार होत आणि म्हणूनच मी माझी ती ओळख कधीचं वापरली नाही. मला मुळात प्राण्यांची डॉक्टर बनण्याची इच्छा होती. त्यामुळे मीही शिक्षण पूर्ण करून माझी ती इच्छा पूर्ण करावी असं त्यांचं मत होतं. अभिनय हे केवळ आवडं म्हणून कर असं त्याचं स्पष्ट मत होत. पण योगायोगाने मी अभिनेत्री झाले. ‘श्रावण क्वीन’पासून सुरु झालेला माझा प्रवास आज अभिनेत्री पर्यत येऊन यशस्वीपणे सुरु असल्याचा आनंद आहे.

कौतुकं झालं….

‘क्षणभर विश्रांती’ हा माझा पहिला चित्रपट. या चित्रपटात काम करताना खूप मजा आली. चित्रपटाचं शुटींग सुरु झाल्यावर पाहिल्याचं क्लोज शॉटवेळी माझं प्रचंड कौतुकं झालं होत. सचित पाटील, सिद्धार्थ जाधव,कादंबरी कदम आणि सिनेमॅटोग्राफर संजय जाधव यांनी माझं केलेलं कौतुकं आजही चांगलच लक्षात आहे. प्रेक्षकांनीही हा चित्रपट उचलून धरला.

• 

मराठी वरचढ…

मराठी आणि हिंदी चित्रपट श्रुष्टीत काम करताना मला फारसा फरक जाणवत नाही. चित्रपटासाठी लागणार ‘बजेट’ वगळता अनेक गोष्टींमध्ये मराठी चित्रपट श्रुष्टी कायम अग्रस्थानी आहे. सगळीकडे सिनेमा हे माध्यम मात्र सारखचं आहे. काम करण्याची पद्धत सोडली तर मराठी चित्रपट नेहमीच मला वरचढ वाटतो. माझ्या मते तर बॉलीवूडपेक्षा उत्तम सिनेमे हे मराठीत बनतात आणि त्याचमुळे मला मराठीत काम करायला सर्वाधिक आवडतं.

कास्टिंग काऊच नाहीच…

मराठीत आणि हिंदीतही काम करताना मला कास्टिंग काऊचंचा अनुभव कधीच आला नाही. माझ्या सुदैवाने मला प्रत्येकवेळी चांगली माणस मिळाली, चांगल्या माणसांबरोबर सतत काम करत राहिले. त्यामुळे या गोष्टीपासून मी नेहमी लांब राहिले आहे. त्यामुळे असा काही प्रकार माझ्यासोबत घडला तर मी काय रीॲक्ट करेन हे आतातरी सांगणं शक्य नाहीये. 

नकार मलाही मिळालेत…

हल्लीच एका प्रोजेक्टच्या निमित्तानं मला नकार मिळाला आहे. अगदी सगळ्या गोष्टी व्यवस्थित जमून येतात आणि मग नंतर मला तो प्रोजेक्ट करता येणारं नाही असं सांगण्यात येतं. पण ठीक आहे, कारणं जे काम मला मिळणार आहे, ते मिळण्यापासून मला कोणीही अडवू शकत नाही. यात मला वाईट वाटलं नाही. हा पण मला मिळालेलं प्रत्येक काम मी उत्तम पद्धतीने पूर्ण करण्याच्या नेहमी प्रयत्नांत असते. शिवाय, रंगावरून आजही इंडस्ट्रीमध्ये अनेकदा नकार दिले जातात ही खरंतर लाजिरवाणी गोष्ट आहे. मला रंगावरून अद्याप कोणी बोललं नाही. मुळात मी कोणाला ते बोलण्याची संधी दिली नाही. मुळात माझ्याबद्दल मला कोणी रंग किंवा कोणत्याही गोष्टींवर कोणी टीका करणं, मला पटत नाही. त्यामुळे माझ्या या परखड स्वभावामुळे अजून कोणाची तशी हिम्मतही झाली नाही.  

नवीन चित्रपटांची नांदी…

२८ फेब्रुवारीला मी आणि गश्मीर महाजनीची मुख्य भूमिका असणारा ‘बोनस’ चित्रपट प्रेक्षकांच्या भेटीला येतं आहे. मार्च मध्ये ‘विजेता’ हा चित्रपट प्रदर्शित होईल. सोबतच, ‘दगडी चाळ २’चंही चित्रिकरण सध्या सुरु आहे. त्यामुळे तो चित्रपटही याच वर्षात प्रदर्शित होईल.   

नेहमी वेगळं काम हवं…

कधीही काम निवडतात मी कोणत्याही चौकटीत न राहता भूमिकेचा विचार करते. चित्रपटाची कथा ऐकतानाचं मला ती भूमिका आवडली तर मी ती फिल्म नक्की करते. मग त्यावेळी चित्रपटाचा दिग्दर्शक कोण असेल? निर्माता कोण असेल? अशा कोणत्याही गोष्टींचा अजिबात विचार करत नाही. मी स्मिता पाटील यांची प्रचंड मोठी चाहती आहे. त्यामुळे त्यांच्यावर एखादा चित्रपट बनला आणि त्यात मला त्यांची भूमिका साकारला मिळावी असं माझ स्वप्नं आहे. आणि तो माझा ‘ड्रीम रोल’ आहे.

• 

नाटकाची भीती वाटते, पण…

लवकरच एका वेबसिरीजच्या माध्यमातून मी प्रेक्षकांच्या भेटीला येणारं आहे. तूर्तास त्याबद्दल अधिक काही सांगता येत नाही. पण लवकरच ते सरप्राईज लोकांना कळेल. नाटकात काम करायला मात्र मला भीती वाटते. मुळात तुम्ही रंगमंचावर असता, त्यामुळे तुमच्यावर खूप मोठी जबाबदारी असते. हावभाव, शब्द या सगळ्यांचं भान राखून नाटकं करावं लागत. त्यामुळे एवढ्यात मी नाटकं करेन असं मला वाटत नाही.    

प्राण्यांबरोबरचं रमते…

खरं सांगायचं तर, मी फक्त प्राण्यांबरोबर सर्वाधिक रमते. शुटींग नसेल किंवा कधी कामातून ओसंत मिळाला कि मी घरी थांबून माझ्या सगळ्या लाडक्या जिवलग प्राण्यांबरोबर वेळ घालवणं पसंत करते. माझ्या घरी कुत्रे, मांजरी, विविध पक्षी आहेत. विशेष म्हणजे यातील एकही प्राणी मी आवडं म्हणून विकत पाळायला घेतलेला नाहीये. प्राण्यांसाठी मी नेहमी काहीन काही करते. निसर्ग-प्राणी आणि माझं एक वेगळं नातं आहे. येत्या काळात त्यांच्यासाठी एक वेगळ स्वप्नं मी पाहतेय. 

ट्रोल झाले…

कलाकार म्हटलं कि ट्रोलिंग होतंच, चांगल्या-वाईट कमेंट्स आल्याचं. पण माझ्याबाबतीत असे प्रकार फार क्वचित घडलेत. अलिकडेच माझ्या एका फोटोशूटवर अनेकांनी कमेंट्स केल्या. पण त्या कमेंट्सपैकी चांगल्या कमेंट्समुळे ट्रोल किंवा वाईट कमेंट्सची संख्या असल्याचं माझ्या लक्षात आलं. पण कधी ट्रोलिंग होऊच नये असं वाटतं. पण अनेकदा ‘मराठी मुलींनी असं वागणं चुकीचं आहे’. असं म्हणाऱ्या कमेंट्स वाचून संताप येतो. फक्त मराठी मुलींनी संस्कृती जपायची का? संस्कृतीचं जतन झालचं पाहिजे. पण सगळ्या अपेक्षा फक्त मुलींकडून का? आणि मुळात मराठी मुली म्हणून त्यांच्यावर तुम्ही बंधन घालता. मुळात मला माझ्या संस्कृतीचा फार अभिमान आहे. त्यामुळे मला संस्कृतीचं भान बाळगायला सांगणं चुकीचंच.

• 

• 

सुपर फॅशन फंडा… 

तुम्ही जे वस्त्र परिधान करता, ते तुम्हाला स्वतःला आवडण गरजेचं असतं असं मला वाटतं. तुम्ही जे काही घालाल त्यात तुम्हाला अवघडल पण येऊ नये या मताची मी आहे. त्यामुळे मला जे आवडेल, आणि माझ्या मते मला जे चांगलं दिसेल अशाचं गोष्टी लक्षात घेऊन मी माझी फॅशन ठरवत असते. त्यात मग तुम्हाला लोकं वाईट म्हणाले तरी, तुम्ही स्वतःला आवडणं फार गरजेचं आहे. आणि हीच माझ्यासाठी फॅशनची व्याख्या आहे. 

फिटनेस मंत्रा…

मला खाण्याची खूप आवड आहे. भात खाल्याशिवाय मी जगू शकत नाही. मला प्रचंड गोड खायला आवडतं. मग अभिनेत्री म्हणून फीत राहण्यासाठी मी खाणं कधीचं थांबवलं नाही. मात्र मी नियमित व्यायाम करते. जीमिंगवर माझा कटाक्ष असतो. पहाटे ५ किंवा ५.३० ला माझ्या दिवसाची सुरुवात होते. मनसोक्त व्यायाम केल्यानंतर मग पुढे माझ्या कामाला सुरुवात होते.  

रॅपिड फायर

० पुजाच टोपणनाव 

-बोजू

० पुजा अभिनेत्री नसती तर…

-प्राण्यांची डॉक्टर 

० स्वतःमधील खूप आवडणारी गोष्ट 

-प्राणी प्रेम

० स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट

-मला खोट सहन होत नाही आणि पटकन रडू येतं.

० पुजाचा लाईफ फंडा 

-सतत हसत रहा

० पुजाचा क्रश 

-ह्रितिक रोशन

० स्वतः काम केलेला आवडता चित्रपट

-नीलकंठ मास्त्तर, लपाछपी   

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

• 

वडील पोलिसात नोकरीला त्यामुळे त्यांच्या सततच्या बदल्यांमुळे हा पठ्या खर्या अर्थाने ‘बारा गावाचं पाणी’ त्याच्या लहानपणीच प्यायलाय. 

परदेशात वाईल्ड लाईफ कॉन्सर्वेशमधून मास्टर्स केल्यानंतरही त्याने आपली आवडं जपत कला क्षेत्राच्या दिशेने त्याचा मोर्चा वळवला. 

अभिनय, लेखन, दिग्दर्शन अशा पायऱ्या चढत तो आता निर्मिती क्षेत्रातही पाउल टाकतोय. एकांकिका, नाटकं, चित्रपट आणि मालिका असा चौफेर वावर असणारा आणि कोणत्याही विषयावर अगदी परखडपणे व्यक्त होणारा अभिनेता म्हणजे हेमंत ढोमे. ‘प्लॅनेट मराठी’च्या स्टार ऑफ द विक च्या माध्यमातून जाऊन घेऊया अवलियाबद्दल…. 

संपूर्ण नाव : हेमंत दयानंद ढोमे   

जन्म तारीख आणि ठिकाण : २१ मार्च, शिरूर (पुणे)  

शिक्षण : एम.एस.सी इन वाईल्ड लाईफ कॉन्सर्वेश (युके)

बालपणीच प्यायलो बारा गावाचं पाणी…

माझा जन्म पुण्यातील पण, शालेय जीवनाची सुरुवात ठाण्यात झाली. परंतु बाबांची पोलिसातील नोकरी असल्यामुळे त्यांची कामानिमित्त सतत बदली व्हायायची. त्यामुळे आम्ही सतत स्थलांतर करत असत. पहिलीला मी रायगड जिल्ह्यातील माणगावला गेलो. रायगडमध्ये असलो तरी माणगाव, पोलादपूर (दुसरी असताना), म्हसळा (तिसरी), मग चौथी ते सातवी आम्ही कर्जतला आलो. मग आठवीत मी खोपोलीला शाळेत प्रवेश घेतला. नववी नागोठणे, दहावी पनवेल आणि मग अकरावी ते पुढील शिक्षणाला पुण्याला गेलो. त्यानंतर एमएससी करता युकेला गेलो. त्यामुळे ‘बारा गावचं पाणी पिणे’, ही म्हण माझ्या बाबतीत अगदी तंतोतंत जुळते. पण खरं सांगता, दरवर्षी माझी शाळा बदलते पर्यायी मित्रही बदलले याचं मला फार वाईट वाटायचं. त्यामुळे मला फक्त माझ्या कर्जतच्या शाळेतील मित्र लक्षात आहेत. जिथे मी फार अधिक काळ राहिलो होतो. पण बालपणं मजेत गेलं. 

झाली अभिनयाची सुरुवात…

त्याकाळी खोपडी दारू प्यायल्यामुळे कर्जत, खालापूर सारख्या भागांत अनेकांचा मृत्यू झाला होता. बाबा पोलिसात असल्यामुळे या गोष्टींविषयी सतत बोललं जायचं, शिवाय, माझ्या बाबांनीही व्यसनमुक्तीविषयी जनजागृतीसाठी महत्त्वाची पावलं उचलायला सुरुवात केली होती. आमच्या शाळेकडून सुद्धा व्यसनमुक्तीवर आधारित पथनाट्य बसवली होती. त्यामुळे अगोदरपासून अभिनयाची आवड असणाऱ्या मला यानिमित्तानं संधी मिळाली. त्यानंतर अकरावीला मी पुण्याला गरवारे कॉलेजला प्रवेश घेतला. मग पुरुषोत्तम करंडक, फिरोदिया करंडक आणि विविध एकांकिका आणि अभिनय स्पर्धांमध्ये भाग घेण्यास सुरुवात केली. त्यामुळे अभिनयाची लहानपणापासून आवडं होती. मग पथनाट्य आणि विविध स्पर्धा यांच्यातून भाग घेऊन ही आवडं वाढत गेली. मग ‘समन्वय’ नावाच्या आमच्या नाट्य संस्थेच्या माध्यमातून ‘लूझ कंट्रोल’ या प्रायोगिक नाटकाचे भारतात आणि भारताबाहेर अनेक प्रयोग केले. या नाटकाचं लेखनही मी केल होत. त्याचं खूप कौतुक झालं. अनेक ठिकाणी मला लिखाणासाठी आणि अभिनयासाठी पारितोषिक मिळाली. त्यामुळे होणाऱ्या कौतुकातून काम करण्याची अधिकाधिक उर्जा मिळत गेली. 

आवडं माझ्यासाठी महत्त्वाची…

मी आयपीएस अधिकारी व्हावं अशी माझ्या बाबांची इच्छा होती. त्यामुळे मी स्पर्धा परीक्षा द्याव्यात या दृष्टीने मी कॉलेज सुरु असताना, त्यासोबतीने स्पर्धा परीक्षांचीही तयारी करतं होतो. परंतु अभिनयाची जास्त आवडं वाटू लागली आणि आपण याचं क्षेत्रात काहीतरी करावं असं मला वाटत होतं. मास्टर्स करण्यासाठी युकेला गेल्यावर अडीच वर्ष तिकडे होतो. त्याकाळातही आपल्याला अभिनय करायचा आहे हे सतत डोक्यात असायचं. वाईल्ड लाईफ विषयी मला प्रचंड आवडं आहे. त्यात मला जमेल त्या पद्धतीने मी काम करतं होतो, अजूनही करतोय. पण, अभिनय, लेखन आणि दिग्दर्शक म्हणून आपणं काम करावं हे मनाशी पक्क केलं आणि त्या दृष्टीने पावलं उचलली. अभिनय ही मुळची आवडं. मी लिखाण करतचं होतो. मग हळूहळू दिग्दर्शकाच्या भूमिकेत जाण्यास सुरुवात केली. पूर्ण शिकल्याशिवाय दिग्दर्शनाला सुरुवात करायची नाही हे मनाशी पक्क केल होतं. कदाचित त्याचमुळे दिग्दर्शनाचा योग खूप उशिरा आला. जवळपास दहा वर्ष या क्षेत्रात काम केल्यानंतर मी दिग्दर्शक म्हणून कामाला सुरुवात केली.

नाटकात रमतो…

मी चित्रपट आणि मालिकांमध्ये काम करतं असलो तरी नाटकात काम करणं मला सर्वाधिक आवडतं. त्यानंतर अनुक्रमे सिनेमा आणि टेलिव्हिजन. त्यामुळे नाटकं हे माझं लाडकं माध्यम आहे असं म्हणायला हरकत नाही. परंतु, टेलिव्हिजनवर काम करणं हे सगळ्यात अवघड काम आहे हे सत्यही नाकारता येणारं नाही. पण मी नाटकं किंवा सिनेमात रमतो. 

• 

शाब्बासकी मोलाची…

एका स्पर्धेसाठी क्षितीज पटवर्धन लिखित-दिग्दर्शित एका एकांकिकेत मी अभिनय केला होता. त्यामुळे ती माझी पहिली एकांकिका पण, मी केलेली पथनाट्यातील काम माझ्या अजूनही लक्षात आहेत. त्यावेळी त्याकामाचं खूप कौतुकही व्हायचं. पथनाट्यात मी साकारलेला सोंगाड्या आणि मावशीच्या माझ्या भूमिकांसाठी मला शाब्बासकी मिळाली. त्यावेळी गंभीर भूमिकाही साकारल्या पण विनोदी भूमिकांचं खूप कौतुक झालं. त्यामुळे कलाकार म्हणून लोकांना जे आवडतं ते देतं रहायचं या विचाराने नेहमी वेगळं साकारायच्या प्रयन्तात असतो. 

लवकरच वेगळी भूमिका….

• 

जवळपास दोन वर्षानंतर मी एका चित्रपटामध्ये महत्त्वाच्या भूमिकेत प्रेक्षकांना बघायला मिळणार आहे. माझा जवळचा मित्र, प्रियदर्शन जाधव दिग्दर्शित आगामी ‘चोरीचा मामला’ या चित्रपटात मी एक मध्यवर्ती आणि वेगळी भूमिका साकारतोय. शिवाय ‘झिंमा’ नावाचा एक चित्रपटही मी करत आहे. मी आणि माझी पत्नी क्षिती असं आमची निर्मिती असणारा आणि मी दिग्दर्शित केलेला हा सिनेमा आहे. त्यामुळे पहिली चित्रपट निर्मिती, माझं दिग्दर्शन आणि सात बायकांच्या वेढ्यात अडकलेल्या एका पुरुषाची कथा सांगणारा हा वेगळा सिनेमा लवकरच प्रेक्षकांच्या भेटीला येईल. शिवाय इतर अनेक प्रोजेक्टही सुरु होण्याच्या मार्गावर आहेत. शिवाय, एका चांगल्या नाटकाच्या मी शोधात आहे. सोबतीने एक नाटकं लिहून ते पूर्णत्वास नेण्याच्या मार्गावर आहे. 

ड्रीमरोल निराळाच… 

ड्रीम रोल ही संकल्पना मुळात माझ्यासाठी नाही. कोणीतरी साकारलेली एखादी व्यक्तिरेखा किंवा भूमिका आपण साकारण्यात मजा नाही असं मला वाटतं. त्यामुळे, एखाद्या नाटकात किंवा सिनेमात मी ‘पांडू’ (उदाहरणार्थ) साकारला तर तो पांडू लोकांसाठी ड्रीमरोल वाटावा या दृष्टीने मी काम करेन. त्यामुळे मी केलेला एखादा रोल अनेक पिढ्या लोकांच्या लक्षात राहिलं या साठी मी काम करेन. त्यामुळे मला मिळणारी प्रत्येक भूमिका माझ्यासाठी ड्रीमरोल आहे.   

इंडस्ट्रीमधील हे खुपत….

इंडस्ट्रीमध्ये काम करताना एकमेकांविषयी असणारी इर्षा, असूह्या आणि स्पर्धा हे ज्यावेळी एका वेगळ्या पातळीवर पोहचतात त्याची फार चीड येते. दुसऱ्याच चांगलं काम आपणं बघू शकत नाही एवढी ती स्पर्धा टोकावर पोहोचलेली असते. मराठी इंडस्ट्री ही तेव्हाचं मोठी होईल, जेव्हा सगळे एकत्र मिळून काम करतील, असं मला वाटतं. एकत्र येऊन जेव्हा दुसऱ्याचा सिनेमा तेवढ्याच उत्साहात प्रमोट करतील, त्याचं कौतुकं करतील त्यावेळी याची सुरुवात होईल. हल्ली आपल्याचं लोकांमध्ये खूप मोठी स्पर्धा पाहायला मिळते. त्यामुळे वर्षभरात जवळजवळ शंभर सिनेमे येतात. त्यातील फार कमी लक्षात राहतात. जर हे सिनेमे समजा एकाच दिवशी आले तर त्याचा उपयोग होणारा नाही. त्यामुळे आपल्याआपल्यातील स्पर्धा थांबवून संपूर्ण इंडस्ट्री अधिकाधिक प्रगल्भ बनवण्याचा आपणं प्रयत्न करणं गरजेचं आहे.  

वेळीच व्यक्त व्हा…

जे वाईट आहे त्याबद्दल व्यक्त व्हायलाच हवं हे अगदी माझ्या लहानपणापासून माझ्या पालकांनी मला शिकवलं होतं. काय वाचावं, काय सोडून द्यावं. राजकारणा आणि समाजकारणाची आवडं अशा अनेक गोष्टी मला वडिलांनी शिकवल्या. त्यामुळे प्रत्येकाची ही जडणघडण होणं गरजेचं आहे. मी कोणत्याही पक्षाचा किंवा व्यक्तीचा समर्थक नाही. कोणत्याही जाती-धर्मांचा पगडा मला मान्य नाही. आपणं भारतीय आहोत या मताचा मी आहे. शिवाय आपण माणूस आहोत हे त्याहून महत्त्वाचं आहे. परंतु हल्ली देशातील परिस्थिती बघता जिथे मला व्यक्त व्हावसं वाटत तिथे मी व्यक्त होतो. याचा परिणाम म्हणून मला धमक्यांचे फोन वगैरेही येतात. शिवाय, कलाकार हा सॉफ्ट टार्गेट असल्यामुळे अनेकदा मला ट्रोल केल जातं. पण त्याचा मला फरक पडत नाही. इंटरनेट स्वस्त झाल्याचा हा मोठा गैरफायदा आहे मला वाटतं. कारणं, लोकांना कधी कुठे काय बोलावं याचं भानं उरतं नाही आणि मग गरज असेल तरी व्यक्त होणं त्यांना जमत नाही. शिवाय, भाषे पलीकडे जाऊन सर्वानीच विचार करायला हवा असं मला वाटत. 

प्रत्येक प्रतिक्रिया मोलाची…

काही सिनेमे ही केवळ ‘मनोरंजन पट’ असतात, त्याचा हेतू मनोरंजन हा एवढाच असतो. परंतु सिनेमे आणि नाटकं ही केवळ प्रबोधनासाठीचं असतात असा अनेकांचा समज असतो. पण तस अजिबात नसतं. शिवाय, आपलं काम हे काहींना आवडू शकतं, काहींना नाही आवडू शकतं. त्यामुळे जर सिनेमा सगळ्यांनाचं आवडला तर त्यातही काहीतरी चुकतयं असं मला वाटतं. त्यामुळे एखादा चित्रपट कोणाला आवडतं नसेल तरी त्यातूनही मला अनेक गोष्टी शिकता येतात. यातूनच स्वतःशी स्पर्धा निर्माण होते. शिवाय येत्या काळातील ऐतिहासिक सिनेमाच्या लाटेत आपणं काहीतरी वेगळा विषय घेऊन मीही काहीतरी नवीन घेऊन येण्याच्या प्रयत्नात आहे. लोकांना इतिहास बघायला आवडतोय, आणि तो अत्यंत चांगल्या प्रकारे मांडला जातोय हे सुखावह आहे. त्यामुळे येत्या काळात नक्कीच मी ही काही ऐतिहासिक करण्याच्या प्रयत्नात असणार् आहे.

नवीन वर्षाची आव्हान खूप…

आपल्या हातून खूप चांगलं काम घडलं पाहिजे म्हणून मी नवीन वर्षात अधिक मेहनत करणार आहे. लेखक, दिग्दर्शक, अभिनेता आणि आता निर्माता म्हणून शक्य तेवढ्या चांगल्या कामांतून आपणं प्रेक्षकांच्या लक्षात राहावं म्हणून काम करतं राहण्याचा माझा प्रयत्न कायम असेल. मनोरंजनपट करत विविध विषयांवर भर देत. मराठी सिनेमाचा यशाचा आकडा वाढवण्याच्या दृष्टीने माझ्या परीने सर्वतोपरी प्रयत्न करीन. 

• 

रॅपिड फायर 

० हेमंतचं टोपणनाव 

-भैया (माझी लहान बहिण मला याचं नावाने हाक मारते)

० हेमंतची आवडती अभिनेत्री

-मेरील स्ट्रीप, स्मिता पाटील, रत्ना पाठक-शहा, सुप्रिया पाठक, क्रीती सॅनन 

० स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट?

-आळस 

० स्वतःमधील आवडणारी गोष्ट? 

-खरेपणा 

० हेमंतचा विक पॉईंट?

-जेवण

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

http://www.planetmarathi.org

http://www.planetmarathimagazine.com

२०१९ सालाच्या उत्तरार्धाच्या दिशेने सगळ्यांचा प्रवास सुरु झाला आहे. गेल्या वर्षभरात अनेक चांगल्या-वाईट अनुभवांच्या आठवणींची शिदोरी घेऊन येत्या वर्षाला सामोरं जाण्यासाठी सगळेच सज्ज झाले आहेत. मराठी आणि हिंदी चित्रपटांतून झळकलेल्या काही मराठी कलाकारांनी सगळ्यांचं लक्ष वेधून घेतलं. अगदी काही मिनिटांसाठी चित्रपटात झळकलेले हे कलाकार आणि त्यांच्या भूमिका भाव खाऊन गेल्या. या सरत्या वर्षाला निरोप देताना मागील वर्षभरातील चित्रपटांतून झळकत ‘स्टार’ बनलेल्या मंडळींसोबत ‘टीम प्लॅनेट मराठी’ने खास गप्पा मारल्या आहेत.

मोलकरीण गाजली

२१ जूनला प्रदर्शित झालेल्या ‘कबीर सिंग’ या चित्रपटाने बॉक्स ऑफिसवर चांगलीच कमाई केली. हा चित्रपट प्रदर्शित झाला आणि त्यातील एक व्हिडीओ क्लिप सर्वत्र प्रचंड प्रमाणात व्हायरल झाली. चित्रपटाचा मूळनायक असलेला कबीर सिंग म्हणजेच अभिनेता शाहिद कपूर त्याच्या मोलकरणीच्या मागे पळत असलेली ती क्लिप प्रेक्षकांनी उचलून धरली. हळूहळू चित्रपटातील त्या दृश्याला साजेसे अनेक मिम्सही व्हायरल झाले. शाहिद ज्या मोलकरणीच्या मागे पळत असतो ती मोलकरीण साकारलेली अभिनेत्री म्हणजे वनिता खरात. अवघ्या काही मिनिटांच्या या सीनमुळे प्रेक्षकांबरोबरीने संपूर्ण मराठी आणि हिंदी इंडस्ट्रीचंही लक्ष वनिताने वेधून घेतलं आणि ती या काही मिनिटांत स्टार झाली. कीर्ती कॉलेजमध्ये शिकत असताना, ‘नहीतो गोली मार दुंगा….’ या एकांकीकेमधून तिच्या अभिनयातील वाटचालीला सुरुवात झाली. पुढे विविध मालिकांमधून वेगवेगळ्या भूमिका तिने साकारल्या. त्या सोबतच, ‘कॉमेडीची बुलेट ट्रेन’, ‘महाराष्ट्राची हास्य जत्रा’ अशा कार्यक्रमांमधूनही तिने काम केलं. ‘कबीर सिंग’ मधील मोलकरणीच्या भूमिकेसाठी सिलेक्शन झालं आणि मग काम करताना आलेल्या अनुभवांविषयी  सांगताना वनिता म्हणते, ‘शुटींग सुरु झाल्यावर सुरुवातीला थोडं दडपण आलं होतं, आणि माझा पहिला सीन एवढा भारी झाला कि सेटवरील सगळ्यांनी माझ्यासाठी टाळ्या वाजवल्या. शिवाय, स्वतः शाहिद कपूरने माझ्या कामाचं कौतुक केलं. चार दिवसांच्या शुटींगनंतर माझं ते काम एवढ गाजेल अशी कल्पना ही केली नव्हती. पण चित्रपटाच्या प्रोमोमध्येही मी झळकले आणि नेटकर्यांनी विविध मिस आणि ट्रोल करून मला प्रसिद्धीच्या शिखरावर ठेवलं. पुढे ती सांगते, प्रत्येक कलाकाराला पुढे जाण्यासाठी एका संधीची गरज असते. मला या चित्रपटामुळे ही संधी मिळाली. असं वनिता आवर्जून सांगते. या चित्रपटानंतर वनिताला बॉलीवूड मधून अनेक ऑफर्सही आल्या. पण काही कारणांमुळे ती काम करणं शक्य झाल नाही. असं वनिता सांगते.    

• 

नव्या हिंदी भूमिकेत प्रेक्षक भेटीला

नितेश तिवारी दिग्दर्शित ‘छिछोरे’ हा चित्रपट ६ सप्टेंबरला प्रदर्शित झाला. बॉक्सऑफिसवरही या चित्रपटाने भरघोस कमाई केली. या चित्रपटात मराठमोळा अभिनेता प्रसाद जवादे यानेही काम केल आहे. ट्रेनमधील अवघ्या काही मिनिटांच्या एका दृश्याने सगळ्यांचं लक्ष वेधून घेतलं. या दृष्यात  प्रसादने साकारलेली भूमिका भलतीच भाव खाऊन गेली. या चित्रपटासाठी प्रसाद सोबत अनेक कलाकारांनी या भूमिकेसाठी ऑडीशन दिल्या होत्या पण त्या सगळ्यांमधून अखेर प्रसादची निवड करण्यात आली. ज्या सीनमध्ये प्रसादने काम केल आहे, तो सीन चित्रपट प्रदर्शित झाल्यानंतर अनेक दिवस सोशल मिडीयावर व्हायरल झाला होता. या भूमिकेबद्दल विचारले असता प्रसाद सांगतो, ‘आपल्याला नितेश तिवारी सारख्या दिग्दर्शकासोबत काम करण्याची संधी मिळते याचा मला आनंद होता. चित्रपटातील माझ्या सीनचं तीन-चार तासांत पॅकअप झाल होत. त्यावेळी या भूमिकेचं एवढ कौतुक होईल असा विचारही मी केला नव्हता. पण तो सीन प्रोमोमध्येही दाखवण्यात आला होता. त्यानंतर हा चित्रपट प्रदर्शित होण्याअगोदरच विविध कामांसाठी विचारण्यात आलं होत. कदाचित या छोट्या भूमिकेमुळे माझ्यासाठी इतर संधी आल्या असतील’, असे प्रसाद आवर्जून सांगतो. लवकरच एका हिंदी चित्रपटाच्या माध्यमातून प्रसाद एका वेगळ्या भूमिकेतून प्रेक्षकांच्या भेटीला येणार आहे.         

• 

• 

सचिन’ने साकारला ‘द सचिन’

‘दि झोय फॅक्टर’ हा चित्रपट ६ सप्टेंबरला सर्वत्र प्रदर्शित झाला. या चित्रपटामधील एका सीन मध्ये सचिन तेंडूलकरसारखा लुक असणारा एक मराठमोळा अभिनेता झळकला तो म्हणजे अभिनेता सचिन देशपांडे. मराठी मालिका आणि चित्रपटांत काम करताना म्हणावं तसं यश मिळतं नव्हतं. एके दिवशी ‘सिटी ऑफ ड्रीम्स’ यावेबसिरीजच्या ऑडिशनसाठी सचिनला फोन आला. त्याचं  कास्टिंगही झालं. पण काही कारणास्तव एक दिवसाच्या शूटनंतर त्याची भूमिका वगळण्याचा निर्णय घेण्यात आला आणि सचिनचं ते काम थांबलं. मग काही दिवसांनी त्याला त्यांच्याकडून ‘झोयाफॅक्टर’ या हिंदी चित्रपटातील रोलच्या ऑडिशनसाठी विचारण्यात आलं. ऑडिशन झालं, पण सचिनला कोणती भूमिकासाकारायची आहे याचा काहीचं अंदाज नव्हता. ‘इंडियन क्रिकेट टीम मधील एका सिनिअर प्लेअरचा रोल तू करणारं’, एवढचं त्याला सांगण्यात आलं होतं. लुक टेस्टला गेल्यावर सचिनचे केस कर्ल्स (कुरळे) करावे लागणार असल्याचं त्याला सांगण्यात आलं. त्यानंतर हा लुक सचिन तेंडूलकर यांच्याशी साम्य साधणारा असावा असं त्याच्या लक्षात आलं आणि क्रिकेट बेस्ड या चित्रपटात सचिनला ‘द सचिन तेंडूलकर’ साकारण्याची संधी मिळाली. मग तयारी करता त्यांच्या विविध व्हिडीओ पाहण्यास सुरुवात केली. तो क्रिकेट टेक्निक्स शिकला. ते ग्राउंडवर येताना कसे येतात? त्यांचा ग्राउंडवरील वावर कसा असतो? या आणि अशा अनेक बारकाव्यांचा त्याने अभ्यास केला. तिकडे काम करण्याचा सचिनचा अनुभव अर्थात भारी होता. फायनल मॅचच्या सिक्वेन्सचंशुटींग सुरु होत. त्या शुटींगसाठी आलेल्या अनेक कॅमेरामॅननी सचिन(तेंडूलकर) यांच्या अनेक मॅचचं त्यांच्या कॅमेऱ्यातून टिपल्या होत्या. शुटींग संपल्यानंतर त्यांच्यातील दोन कॅमेरामॅननी सचिन जवळ जाऊन कामाचं भरभरून कौतुक केलंचं. शिवाय, तो बऱ्याच अंशी सचिन सरांसारखा दिसतो आणि शूटला मी तसाचं भासलो असं त्यांनी सांगितलं. सोबतच, जेव्हा कधी तेसचिन सरांना भेटतील तेव्हा ‘सचिन’ने खूप चांगला ‘सचिन’ साकारला असं त्यांना आवर्जून सांगणार असल्याचंही बोलून दाखवलं. त्यामुळे हे चांगलं काम माझ्या नशिबी आलं यात धन्यता आहे, असं सचिन सांगतो.

चिंधी लई भारी    

संजय जाधव दिग्दर्शित ‘खारी बिस्कीट’ हा चित्रपट मागील महिन्यात प्रदर्शित झाला. बहिण-भावाच्या भावनिक नातेसंबंधावर आधारित या चित्रपटातील सर्व कलाकार मंडळींबरोबरीने एक पात्र खूप गाजलं आणि सगळ्यांच्याच लक्षात राहिलं, ते म्हणजे ‘चिंधी’. ‘चिंधी’ ही व्यक्तिरेखा साकारली आहे अभिनेता मंदार मांडवकर याने. एम. डी कॉलेजच्या ‘नाट्यांगण’पासून सुरु झालेला मंदारचा प्रवास ‘१०० डेज’, हास्यजत्रा, ‘रात्रीस खेळ चाले’, लक्ष्य अशा विविध मालिकांमधून लहान मोठ्या भूमिका साकारत सुरु होता. बत्ताशी, रडारड झाली पाहिजे, नदीकाठचा प्रकार, मद्रास कॉफ्फी अशा एकांकिकापासून सुरु झालेल्या मंदारचा आज चित्रपटपर्यंत येऊन पोहचला आहे. अखेर ‘खारी बिस्कीट’च्या निमित्ताने मराठी चित्रपटश्रुष्टीत पदार्पण करत त्याने अलोट प्रसिद्धीही कमावली. या चित्रपटाच्या ऑडीशन उत्तमरित्या पार पडली आणि अखेर मंदारच्या नावावर शिक्का मोर्तब करण्यात आला. चित्रपटाच्या प्रोसेस दरम्यान अनेक गोष्टी शिकता आल्या. चित्रपट क्षेत्रात नवखा असल्यामुळे अनेक गोष्टी मंदारसाठी नव्या होत्या. त्यामुळे शुटींगनंतर मंदारने केस कापले होते त्यावरूनही अनेक किस्से झाले शिवाय दिग्दर्शकांकडून अनेक नव्या गोष्टी शिकता आल्याच तो आवर्जून सांगतो. चित्रपटातून मिळालेल्या प्रसिधीबद्दल मंदार सांगतो, ‘खारी बिस्कीट, च्या निम्मिताने स्वप्न सत्यात उतरलं आहे. संजय जाधव यांच्य्सोबत काम करायला मिळणं ही माझ्यासाठी खूप मोठी आणि महत्त्वाची बाब आहे. त्यामुळे मिळालेल्या प्रसिद्धीमुळे मी एका रात्रीत सास्तर झालो असेल कि नसेल मला सांगता येणार येणार नाही. परंतु एका रात्रीत अनेक स्टार माणसांच्या ओळखी झाल्या हे नक्की समाधन देणार आहे’. लवकरच एका मालिकेच्या माध्यमातून मंदार सगळ्यांच्या भेटीला येतं आहे.   

• 

-अजय उभारे (प्लॅनेट मराठी)

मेकॅनिकॅल इंजिनिअर म्हणून शिक्षण पूर्ण करून, त्यांनी स्वतःचा व्यवसाय थाटला. क्रीडा क्षेत्रात करिअर करण्याचं त्याचं स्वप्न होतं. पण काही कारणामुळे ते शक्य झाल नाही. पुढे जाऊन या आपण करत असलेल्या गोष्टींपेक्षा वेगळ्या असणाऱ्या मॉडेलिंग कडे तो वळाला. अनेक जाहिरातींमधून नावारूपास येऊन पुढे जाऊन मराठी, हिंदी, तमिळ, तेलगु, गुजराती, बंगाली बरोबरच हॉलीवूडपटामध्येही त्याने महत्त्वपूर्ण काम केलं फोटोग्राफी आणि भटकंतीची  आवड जपत त्यांनी अनेक पुस्तकाचं लेखन केलं. चित्रपटातील विविध भूमिकांबरोबरीने त्यांच्या विविध पुस्तकांनाही अनेक पुरस्कार मिळाले आहे. ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’च्या ‘स्टार ऑफ द विक’च्या माध्यमातून जाणून घेऊया एवर्ग्रीन आणि अष्ठपैलू व्यक्तिमत्व असणाऱ्या मॉडेल, अभिनेता आणि लेखक मिलिंद गुणाजी बद्दल…

संपूर्ण नाव : मिलिंद गुणाजी

जन्म तारीख आणि ठिकाण : २३ जुलै १९६१, मुंबई

शिक्षण : मेकॅनिकॅल इंजिनिअरिंग, पॉलिमर टेक्नोलॉजी

अभिनय केवळ योगायोग

माझं बालपण अगदी मजेत गेलं. लहान असताना किंवा अगदी कॉलेजमधील जीवनात माझा खेळण्याकडे अधिक कल असायचा. त्यामुळे चित्रपट आणि स्टार याबद्दल मला कुतूहल किंवा आकर्षण कधीच नव्हतं. त्यामुळे आवडं नाही म्हटल्यावर मी फारसे चित्रपट बघत नसे. पण, मला नाटकं बघायला प्रचंड आवडायचं. विशेष म्हणजे मराठी नाटकांविषयी विशेष आकर्षण असायचं. माझ्या आई-बाबांना नाटकं पाहण्याची आवड असल्यामुळे ते मला अनेकदा नाटकं बघयला घेऊन जात. कदाचित याचमुळे ही आवड वाढत गेली असावी…. हॉलीवूडच्या चित्रपटांच त्यावेळी भलतच अप्रूप असायचं. पण खेळामधील माझी आवडं लक्षात घेता, ‘आपण क्रीडा क्षेत्राचीच करिअर म्हणून निवड करायची असं’ त्यावेळी ठरवलं होतं. त्या दृष्टीने मी प्रयत्नही करतं होतो. त्यात क्रिकेट आणि बॅटमींटन हे माझे आवडीचे खेळ. यात मी उच्च स्थरांपर्यंत खेळलो आहे. अखेर हे सगळ सुरु असताना मी माझ इंजिनिअरिंगपर्यंतच शिक्षण पूर्ण करून गोव्यात स्वतःचा कारखाना सुरु केला. कालांतराने हा व्यवसाय बंद करून एका नवीन व्यवसायाची सुरुवात केली. यात मी मार्केटिंगवर काम करत असल्याने मुंबईतून काम सांभाळनं सहज शक्य व्हायचं. त्यामुळे, ‘काम झाल्यानंतर फावल्या वेळेत करायचं काय?’ असा प्रश्न पडला होता. बरं, क्रीडा क्षेत्रात करिअर करायचा विचारही माझ्या डोक्यात कायम होताचं. पण कंपनीच्या एका कामादरम्यान माझ्या उजव्या खांद्याला इजा झाली आणि त्यामुळे स्पोर्ट्सपर्सन म्हणून करिअर करण्याचा माझा विचार मागे पडला. मग माझ्या काही मित्रांनी, ‘तुझी पर्सनालीटी उत्तम आहे, तर तू मॉडेलिंग कर…’ असं सुचवलं. म्हणून मी त्या काळचे आघाडीचे फोटोग्राफर असणार्‍या गौतम राजाध्यक्ष यांची भेट घेतली. मुळात इंजिनिअर म्हणून शिक्षण घेऊन नंतर व्यवसायात रमलेल्या मला या क्षेत्राची फारशी माहिती नव्हती. आमच्या भेटीच्या अगदी दुसर्‍याच दिवशी गौतम सरांनी मला माझे फोटो काढण्यासाठी बोलावलं. त्यानंतर त्याकाळच्या नामांकित एजन्सीजमध्ये माझे फोटो देऊन आलो. काही तासांत  शंतनू शेगडे कडून मला फोन आला. अनेक नामांकित ब्रॅन्डसाठी काम करणाऱ्या एजन्सीमधून फोन आल्यानं मला आनंद झाला होता. मला स्क्रीनटेस्ट साठी बोलावण्यात आला. पण स्क्रीनटेस्ट म्हणजे काय हे मला अजिबात माहिती नव्हतं. अखेर माझ्या पहिल्या शुटिंगसाठी झाल्यानंतर दिल्लीला रवाना झालो. त्यानंतर हळूहळू चित्रपटाच्या ऑफर्स यायला  सुरुवात झाली. सुरुवातीला या ऑफर्स मी नाकारत होतो. या दरम्यान अनेक मोठ्या जाहिरातींसाठी मी काम केलं. आणि इथून माझा इंडस्ट्रीमधील प्रवास सुरु झाला. मग विविध मालिका आणि चित्रपटामधून मी काम करत राहिलो.

रातोरात झालो स्टार…

‘कुरुक्षेत्र’ नावाच्या मालिकेमध्ये मी काम केलं. माझं ते काम बघून मुकेश भट्ट यांनी मला फोन करून भेटायला बोलवलं आणि ‘फरेब’ चित्रपटामधील मध्यवर्ती भूमिकेसाठी मला विचारण्यात आल. ‘फरेब’ मधील माझ्या खलभूमिकेचं खूप कौतुक झालं. त्या वर्षाच्या सगळ्याच मानाच्या आणि नामांकित पुरस्कारांच्या नामांकनाच्या यादीत माझं नाव होतं. या चित्रपटामुळे मी रातोरात स्टार झालो आणि इथून माझी खरी सुरुवात झाली असं मला वाटत. त्यानंतर ‘विरासत’ चित्रपटातील माझी खलभूमिका गाजली, त्या भूमिकेसाठीही सलग दोन वर्ष अनेक पुरस्कार मला मिळाले. मग नायक आणि खलनायक साकारत करिअरला सुरुवात झाली. आतापर्यंत तब्बल दोनशेहून अधिक चित्रपटांमधून मी काम केल आहे. शिवाय, अजूनही मॉडलिंग करतो.

• 

भटकंती माझी आवडं…

कॉलेजमध्ये असल्यापासून मला विविध गड-किल्ले, डोंगर-दऱ्यामधून फिरायला मला प्रचंड आवडतं होतं. विविध ठिकाणची माहिती असणारी अनेक दिग्गजांची पुस्तक मी वाचायचो. मला फोटोग्राफीची आवडं असल्यामुळे, मी माझी जीप काढून अनेकदा वेगवेगळ्या ठिकाणी फिरायला जात असे. मग फिरायला गेल्यावर जवळपासच्या एखाद्या गावकऱ्याला भेटून त्याच्या कडून त्या ठिकाणची सगळी माहिती, इतिहास जाणून घ्यायचो आणि त्याची नोंद करून ठेवायचो. असं करता-करता माझ्याकडे माहितीचा संग्रह झाला. मग ‘लोकप्रभा’ नावाच्या साप्ताहिकामध्ये लिहिण्यास सुरुवात केली. माळशेज घाटावर आधारित माझ्या त्या लेखाचं नाव होत ‘महाराष्ट्राचे कुलुमनाली-माळशेज घाट’. माझ्या त्या लेखाला प्रचंड प्रतिसाद मिळाला. मॉडेलअसताना मी भटकंतीही करतो यामुळे लोकांना माझ्याबद्दल फार अप्रूप वाटायचं. मग यातूनच ‘अनोखी पर्यटन स्थळे’ हा माझा स्तंभलेख सतत पाच वर्ष सुरु होता. मग ‘माझी मुलूखगिरी’ नावाचं माझ पुस्तक प्रकाशित झाल. आज या पुस्तकाची सोळावी आवृतू बाजारत आहे. याच पुस्तकच इंग्रजीत भाषांतर करण्यात आलं. आणि अखेर याच पुस्तकावर आधारीत ‘भटकंती’ या कार्यक्रमाची सुरुवात झाली आणि तो कार्यक्रम अनेक काळ चालला. मग ‘भटकंती’ शो करताना नव्याने गवसलेल्या ठिकाणांवर आधारीत ‘भटकंती’ नावच पुस्तक लिहिलं ज्याची आता नववी आवृत्ती आहे. अशा तब्बल बारा पुस्तकांचं मी लेखन केल. यातील ‘अनवट ‘ नावाच्या पुस्तकाला राज्य शासनाचा पुरस्कारही मिळाली आहे. मग ‘डिस्कव्हर महाराष्ट्र’या नव्या प्रोडक्शनची मी सुरुवात करून त्याचे साधारण २५ भाग केले याचा आनंद  आहे.

नव्या भूमिका…

सध्या प्लॅनेट मराठीचीच निर्मिती असलेला आणि शंतनू रोडे दिग्दर्शित ‘गोष्ट एका पैठणीची’ या एका माझ्या चित्रपटाच शुटींग सुरु आहे. त्याबरोबरच, यज्ञेश शेट्टीच्या ‘विंग्ज ऑफ गोल्ड’ चित्रपटाचाही मी महत्वाचा भाग आहे. शिवाय, एका तेलगु चित्रपटाची शुटींग लवकरच सुरु होईल. यासोबतच, एखाद्या चांगल्या प्रोजेक्टच्या निमित्तानं वेबवर झळकता आलं तर मी नक्की वेबकडे वळेन.

• 

भाषेचाच फरक…

कुठेही काम करताना फायनान्स फार महत्वाचा असतो. मी मराठी, हिंदी, तेलगु, तमिळ अशा विविध भाषांतील चित्रपटामध्ये काम केल आहे. शिवाय हॉलीवूडच्या चित्रपटामधून मी काम केल आहे. या सगळ्यात मला हॉलीवूड आणि साउथ इंडस्ट्रीची कामाची पद्धत आणि प्रोफेशनललीझम प्रचंड आवडतं. तिकडे सगळ्या गोष्टी परफेक्ट असतात. पण चित्रपटाचा दर्जा पहिला तर आपले मराठी चित्रपट उच्च दर्जाचे असतात यात वाद नाही. फक्त त्याला व्यवस्थित सिनेमागृह मिळून ते लोकांपर्यंत व्यवस्थित पोहचले तर त्याला तोड उरणार नाही आणि लोकांनाही त्याची मजा घेता येईल.

• 

फिटनेस फंडा…

योग्य आहार आणि नियमित व्यायाम हा माझा फिटनेस फंडा आहे. शिवाय कमीत कमी दहा-बारा हजार पावलं मी दररोज चालतो. शिवाय नियमित जीम् करण्यावरही माझा कटाक्ष असतो.

• 

राजकारणात रस नाही…

मी आणि सध्याचे मुख्यमंत्री उद्धवजी ठाकरे, आम्ही एका कॉलनीत राहतो. त्यामुळे लहानपणापासून आमच्यात मैत्री आहे. त्यानाही फोटोग्राफीची आवडं आहे त्यामुळे आमच चांगलं जमतं. हेलिकॉप्टरमधून त्यांनी केलेल्या अनेक फोटोशूटवेळी आम्ही एकत्र काम फोटो काढले आहेत. अनेक किल्लेही आम्ही एकत्र फिरलो आहे. त्यावर आधारित एक पुस्तकही प्रकशित होऊन साधारण दहा दिवसात आठ हजारप्रतींची विक्री झाली आहे. त्यामुळे आम्ही खूप चांगले मित्र आहोत. पण, मला राजकारणात अजिबात रस नाही.

• 

रॅपिड फायर…

आवडता अभिनेता

रोबिन विल्यम, किंग मार्टिन, बमन इराणी, अमिताभ बच्चन, दिलीपकुमार

स्वतः काम केलेला आवडता चित्रपट

– ‘विरासत’ आणि ‘फरेब’ माझे आवडते चित्रपट पण ‘गॉड मदर’मधील माझी भूमिका मला आवडते.      

स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट

-खूप हायपर होतो. खूप वाट बघणं मला आवडतं नाही.

स्वतःमधील आवडणारी गोष्ट

-मी एखादी गोष्ट हातात घेतली कि ती मी पूर्ण करतो, माझी ही वृत्ती मला खूप आवडते.

आवडतं पर्यटन स्थळ

-हरिश्चंद्रगड

मिलिंद गुणाजींचा विक पॉइंट

-मी हळवा आहे , त्यामुळे भावनेच्या आहारी लवकर जातो. ज्यामुळे लोक मला फसवू शकतात.

अभिनय, मॉडेलिंग, लेखन, फोटोग्राफी?

-फोटोग्राफी

• 

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

“घडलंय बिघडलंय” “शेजारी शेजारी पक्के शेजारी”, “कॉमेडी ची बुलेट ट्रेन”, “डब्बा गुल”, “फु बाई फु“, अश्या विविध मालिका आणि कॉमेडी शो मधून घराघरात पोहचलेली. 

विनोदाच्या अनोख्या कौशल्याने सगळयांना खळखळून हसवणारी कॉमेडी ची राणी “प्राजक्ता हनमघर” 

माणसात रमणारी तरीही एकांत आवडणाऱ्या या कॉमेडीच्या राणीचा अनोखा प्रवास आणि प्लॅनेट मराठीच्या नव्या चित्रपटातल्या तिच्या नव्या भूमिके बद्दल काही खास गप्पा जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझीन मधून…

प्राजक्ता हनमघर
संपूर्ण नाव : प्राजक्ता हनमघर
जन्मठिकाण : मुंबई 
वाढदिवस : २३ सप्टेंबर 
लग्नाचा वाढदिवस : १४ ऑगस्ट 
शिक्षण : एम.ए. मराठी 

• 

“विनोदाने मला गंभीरपणे घेतलं”  

    “हास्याची राणी” अशी ओळख असणं फार मस्त आहे.  इतकी वर्षे केलेल्या कामाचं चीज झालंय असं वाटतंय. मी असं नेहमीच म्हणते मी अनेक वर्षे विनोदाला गंभीर पणे घेतलं तर एक वेळ अशी आली विनोदाने मला गंभीर पणे घेतलं. 
“कलेसाठी रुईयात गेले” 
मी शाळेत असल्यापासून अभिनय करत होते. कॉलेज मध्ये हे सगळं अनुभवण्यासाठी मी खास “रुईया” कॉलेज मध्ये ऍडमिशन घेतलं. रुईयात कलेला फार वाव आहे म्हणून मी तिथे जाऊन शिक्षण पूर्ण केलं. 

“विनोदाचा गंध सापडला” 

मी नेहमी म्हणते माझा बाप प्रोड्युसर नाही त्यामुळे जे रोल येतील त्या उत्तम प्रकारे पार पाडायच्या इतकंच माझ्या हातात होतं. विविध कामं करताना, वेगळ्या भूमिका अनुभवताना मला जाणवलं की आपल्याला विनोदाचा वेगळा गंध आहे म्हणून मी विनोदाकडे वळले. “घडलंय बिघडलंय” ही पहिली मालिका करताना मला जाणवलं की आपल्याला विनोद चांगल्या प्रकारे करता येतो, इथे माझी आणि विनोदाची गट्टी जमली म्हणून मी विनोदी भूमिका करायला लागले. 

“ग्लॅमर मुळे बदल झाला नाही” 

   अभिनेत्री झाल्यावर नक्कीचं ग्लॅमर येत पण मी तशी फार मातीतली आणि माणसांमधली आहे त्यामुळे या ग्लॅमर ने  माझ्यात काही फार बदल झाला नाही असं मला वाटतं. 

    “स्पष्टवक्ती ते प्रेमळ प्राजक्ता” 

       खऱ्या आयुष्यातली प्राजक्ता खुप स्पष्टवक्ती आहे. खरं बोलणारी, आपल्या माणसांवर प्रेम करणारी, कामावर निष्ठा असणारी, कामात जीव ओतून काम करणारी, खूप वाचन करणारी, सतत डोळे उघडे ठेवून सगळ्या गोष्टींकडे बघणारी आणि व्यक्त होणारी आहे. 

“प्रासंगिक विनोदावर भर देते”  

      मला असं वाटतं प्रत्येकात विनोद ओळखण्याचे, करण्याचे गुण कमी जास्त प्रमाणात असतात. आता आपण विनोद करू या अर्थाने मी कधीच विनोद करायला जात नाही. खूप छोट्या प्रसंगातून एका तिरकस दृष्टीकोनातून आपोआप विनोद निर्मिती होत असते, त्यामुळे तो प्रयत्नपूर्वक करायला मी जात नाही. माझा प्रासंगिक विनोदावर भर आहे. 

“आदर्श आहे कारण….” 

     माझी पहिली मालिका “श्रीरंग गोडबोलें” सोबत केली, त्यामुळे ते माझ्या फार जवळचे आहेत. मालिकेचे लेखक, दिग्दर्शक तेच होते. या सगळ्या प्रवासात मी त्यांच्या कडून अनेक गोष्टी कळत-नकळत शिकत होते. रंगा सरांकडून मी खूप गोष्टी शिकले. सध्या प्लॅनेट मराठी सोबत मी एक नवा चित्रपट करते तर या चित्रपटाचा दिग्दर्शक “शंतनू रोडे” त्याच्याकडून गेल्या काही दिवसात मी प्रचंड गोष्टी शिकले. मी एवढा कामावर प्रेम असलेला त्याच्या सारखा दिग्दर्शक पाहिला नाही आहे. शंतनु ची कामावरची निष्ठा आणि कामावरच प्रेम या गोष्टी खूप भारावून टाकतात. या दोन व्यक्ती खूप मस्त आहेत. 

“साजेसा रोल मिळाल्याचा आनंद”

      प्लॅनेट मराठी च्या “गोष्ट एका पैठणीची” या आगामी चित्रपटात मला एक छान रोल मिळाला आहे. मला साजेसा असा हा बेस्ट रोल आहे. प्लॅनेट मराठी सोबत काम करताना छान वाटतंय, प्रत्येक कलाकाराला योग्य त्या सोयी सुविधा प्लॅनेट ने उपलब्ध करून दिल्यात आहेत म्हणून काम करायला खूप मज्जा येते. 
“तरुणाईची कौतुकास्पद कामगिरी” 
    आपल्या कडची तरुण मंडळी काही तरी नवीन करतात याचा आनंद आहे. खूप गोष्टींमधून विनोद निर्मिती चा अनोखा प्रयत्न आजची पिढी करत आहे तर हे नक्कीच कौतुकास्पद आहे. नवीन कलाकार, नवीन कला निर्मिती करतात याचा आनंद आहे. 

स्लॅम बुक….

आवडता चित्रपट – असे अनेक चित्रपट आहेत जे मी पुन्हा पुन्हा पाहिले आहेत. खूप चित्रपट आवडीचे आहेत. 
आवडता विनोदी कलाकार – सतीश तारे 
आवडता अभिनेता – मोहन जोशी
आवडती अभिनेत्री – रंजनाबाई ( रंजना देशपांडे ) 
आवडती डिश – केळ्याचे वेफर्स आणि चहा
आवडत सोशल मीडिया – फेसबुक 
आवडत नाटक – वाडा चिरेबंदी / संगीत देवबाभळी 
आवडत पुस्तक – कीप मुविंग 
आवडता लेखक – महेश एलकुंचवार 
आवडती वेबसेरीज –  मेड इन हेवन / इंनसाइड एज  

मुलाखत : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी) 

www.planetmarathi.org

www.planetmarathimagazine.com

 “महाराष्ट्राचा सुपरस्टार” मधून घराघरात पोहचलेला “माझिया प्रियाला” मधला प्रेमळ अभि ते माझ्या नवऱ्याची बायको” मधला गुरुनाथ सुभेदार अश्या विविध भूमिकांनी प्रेक्षकांच्या मनात अधिराज्य करणारा अभिजीत खांडकेकर. 

नाटक, चित्रपट, मालिका आणि एक बहुपैलु निवेदक. स्टाईल चा अनोखा अंदाज जपून त्याने आज स्वतःची वेगळी ओळख निर्माण केली आहे. प्लॅनेट मराठी मॅगझीन “स्टार ऑफ द वीक” मधून आम्ही काही खास गप्पा मारल्या आहेत….

 अभिजीत खांडकेकर 
वाढदिवस : ७ जुलै १९८६ 
जन्मठिकाण : पुणे 
शिक्षण : मास कम्युन्यूकेशन (mass communation) 

• 

“मालिका मुळे करिअरला नवीन वळण” 

अभिनेता म्हणून माझ्या आयुष्यातला पहिला शो म्हणजे ‘महाराष्ट्राचा सुपरस्टार’ इथून आम्ही सगळेच कलाकार म्हणून लोकांसमोर आलो. एक कलाकार म्हणून करियरची सुरुवात इकडून झाली. मग झी सारखं मोठं चॅनेल आणि मग अभिनयासाठी लागणाऱ्या अनेक गोष्टी इथून शिकत गेलो. महाराष्ट्राचा सुपरस्टार या शो मुळे मी प्रकाशझोतात आलो. सगळे एक अभिनेता म्हणून ओळखायला लागले. या कार्यक्रमामुळे अभिनय क्षेत्रातील स्ट्रगल कमी झाला. अनेक ठिकाणी ऑडिशन देणं सुरू झालं. दिग्दर्शक आणि काही प्रोडक्शन ला भेटी देणं चालू असताना एकीकडे चित्रपट आणि मालिकांसाठी ऑडिशन देत असताना मला “माझिया प्रियाला” ही मालिका मिळाली. पहिली मालिका मिळणं हा आयुष्याला कलाटणी देणारा क्षण होता, कारण तेव्हा सासू सुनांच्या मालिका येत असताना त्यात एखादी रोमॅंटिक मालिका येणं आणि लोकांना ही प्रेम कहाणी आवडणं त्यात लोकांचा त्याला उत्तम प्रतिसाद मिळणं. मग माझा खऱ्या अर्थाने इथून प्रवास सुरु झाला. माझिया प्रियाला नंतर जवळपास ६ वर्ष मी दुसरी मालिका केली नाही. मग या मधल्या काळात इव्हेंट्स, चित्रपट यांच्यासाठी मी निवेदक म्हणून काम केलं. ६ वर्षांनी “माझ्या नवऱ्याची बायको” या मालिकेसारखी संधी मला मिळाली आता सव्वा तीन वर्षे ही मालिका करतो आहे. लोकांना सुद्धा ही मालिका आवडत आहे आणि लोकप्रिय ठरते आहे. 

“कलाकार आहे नशीबवान” 

    एक अभिनेता म्हणून नेहमीच वेगवेगळ्या भूमिका साकारता येतात, एक वेगळं आयुष्य जगून बघता येतं. आपल्याला रोजच्या आयुष्यात एकाच रोल मध्ये जगावं लागतं तर कलाकारांचं असं नसतं. कलाकार हा फार नशीबवान असतो कारण त्याला विविध भूमिका जगता येतात आणि साकारता येतात. माझ्या पहिल्या मालिकेत मी अगदी एक आदर्श नवरा, मुलगा, प्रियकर होतो अशी एक रामासारखी भूमिका बजावत असताना आताच्या मालिकेत एकदम विरुद्ध भूमिका साकारतो आहे. नकारात्मक भूमिका साकारायला मिळते आहे. माझ्यासाठी प्रत्येक रोल किंवा भूमिका साकारणं हे आव्हानात्मक आहे. मला असं नेहमी वाटतं की एक अभिनेता म्हणून मी प्रत्येक भूमिकेत दिसलो पाहिजे, नव्या भूमिका साकारल्या पाहिजे.

“मालिकेनंतर रंगभूमी कडे वळेन” / “लवकरचं नाटकात काम करेन”

रंगभूमीवर काम करण्यासाठी जो वेळ द्यावा लागतो तो डेलीसोप मुळे देता येत नाही म्हणून काही काळ नाटकापासून मी लांब आहे. मध्यंतरी मालिका चालू असताना मी एक व्यावसायिक नाटक केलं ज्याचे २५ प्रयोग सुद्धा झाले. आता मालिका संपल्या नंतर मी एखादं नाटक करेन. 

 “बायको माझी डिझायनर” 

फॅशन आयकॉन असं नाही सांगता येणार. जर कोणी काही वेगळं आणि चांगलं ट्राय केलं असेल आणि त्यात काही वेगळं प्रयोग असेल तर मला ते ट्राय करून बघायला आवडतं. अगदी रणबीर पासून आयुषमान किंवा मराठीत असे अनेक कलाकार आहेत जे उत्तम स्टाईल ट्राय करतात. फॅशन बद्दल एक उत्तम नजर असली पाहिजे, फॅशन सेन्स असला पाहिजे. माझ्या फॅशन च्या  बाबतीत माझी बायको सुखदा ही मला नेहमी मदत करते तिच्याकडे एक बेस्ट डिजाईनर वृत्ती आहे. आमच्या या निमित्ताने काही आवडी निवडी जुळतात, मला काही तरी ट्राय करून बघायचं असतं मग ती त्यासाठी सल्ले देते. तीच कधीतरी माझ्यासाठी काहीतरी डिजाईन करते. सतत काहीतरी नवीन आणि वेगळं करण्याचा माझा प्रयत्न असतो. 

• 

“निवेदक ते अभिनेता” 

निवेदक आणि सूत्रसंचालक हे काम आज सुद्धा चालू आहे. सध्या मी अभिनय आणि निवेदक म्हणून काम करतो आहे. मी माझं करियर निवेदनापासून सुरू केलंय. वयाच्या १६ वर्षी एका लोकल वृत्त वाहिनी साठी वृत्त निवेदक म्हणून मी काम केलं त्यानंतर रेडिओ मध्ये मी पाच ते सहा वर्षे मी काम केलं. अभिनेता होण्याआधी मी विविध माध्यमातून निवेदन करत होतो. आता टेलिव्हिजन वर आल्यावर अभिनेता आणि निवेदक हे कॉम्बिनेशन तयार होतं तर तेव्हा सारेगमप चे दोन सिजन केले. झी च्या अनेक कार्यक्रमांसाठी निवेदन केलं. देशात परदेशात अनेक निवेदनाची काम केली. तर माझ्यात असलेल्या दोन्ही कलांमुळे मी अभिनय आणि निवेदक अशी दुहेरी भूमिका बजावतो आहे. 

• 

“भविष्यात सुखदा सोबत काम करायचं” 

सुखदा आणि मला नक्कीच सोबत काम करायला आवडेल. आम्ही अजून सोबत काम नाही केलंय पण भविष्यात नक्कीच सोबत काम करू. या पूर्वी आम्ही दोघांनी सोबत थोडंफार काम केलंय. काही जाहिराती, एक नाटक आणि स्टार प्रहाव वर आम्ही एक एपिसोडिक काम केलंय. ती सुद्धा तिच्या हिंदी आणि मराठी नाटकात व्यस्त आहे. मला फार हेवा वाटतो ती पृथ्वी थिएटर सारख्या संस्थेसाठी एवढं उत्तम काम करते तर नक्कीच मला तिच्यासोबत काहीतरी वेगळं काम करायला आवडेल. 

“क्षेत्र ग्लॅमरस असलं तरी मी ग्लॅमरस नाही” 

माझं क्षेत्र ग्लॅमरस आहे पण मी ग्लॅमरस नाही आहे असं मला नेहमी वाटतं. अभिनयाला एक वलय आहे ग्लॅमर आहे पण या व्यतिरिक्त मी एक माणूस म्हणून जगतो. आपल्याकडे अभिनयाला एक एवढं मोठं वलंय प्राप्त झालंय की लोकं त्याला वेगळ्या दृष्टीकोनातून बघतात. इथे लोकांकडून मिळणारं प्रेम खूप आहे. मी स्वतःला फार भाग्यवान समजतो की मला एवढं प्रेम आणि कामामुळे प्रसिद्धी मिळते. पण यांची दुसरी बाजू अशी की तुम्हाला पब्लिक फिगर म्हणून फार गोष्टी जपून कराव्या लागतात. राजकारण्या नंतर अभिनेत्यांवर सुद्धा बारकाईने नजर ठेवली जाते. खऱ्या आयुष्यात मला फार साधं जगायला आवडतं. कारण प्रसिद्धी ही एका बुडबुडया सारखी आहे. आज आहे तर उद्या नाही. त्यामुळे तुम्ही त्याच्यात किती वाहवत जायचं हे आपल्यावर आहे. मला माझी माणसं जपून ठेवायला आवडतात, आजूबाजूला सतत कोणीतरी हवं असतं, साध्या साध्या गोष्टी मध्ये आनंद मी शोधत असतो. त्यामूळे क्षेत्राला जरी वलंय असलं तरी मी खऱ्या आयुष्यात मी ग्लॅमरस नाही. 

• 

स्लॅमबुक ….

आवडता चित्रपट : जिंदगी ना मिलेगी दोबारा
आवडती जागा : फिरण्यासाठी चांगली सोबत असेल तर कुठेही फिरायला आवडतं.
आवडता अभिनेता : रणवीर सिंग, अमिर खान, शाहरुख खान. 
आवडती अभिनेत्री : जुलिया रॉबर्ट्स. 
आवडती डिश : आजकाल घरगुती जेवणं आवडायला लागलंय. (अगदी साधा वरण भात, नॉनव्हेज) 
आवडत सोशल मीडिया : इन्स्टाग्राम 
आवडते गायक , गायिका : अवधूत गुप्ते, महेश काळे, अजय-अतुल, श्रेया घोषाल, बेला शेंडे. 
आवडत नाटक : प्रशांत दामलेंची सगळी नाटकं
आवडत पुस्तक :  पुलं च कुठलंही पुस्तक 
आवडता लेखक : पुलं देशपांडे 
आवडती वेबसिरीज : सेक्रेड गेम्स, फ्रेंड्स 

मुलाखत : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी) 

http://www.planetmarathi.org

www.planetmarathimagazine.com

“काटा रुते कुणाला ते साथ दे तू मला ” अश्या बहुपैलू मालिकांमध्ये आपल्या कामाची किमया दाखवणारा अभिनेता!
हिंदी, बंगाली अश्या बहुभाषिक नाटकांतून रंगभूमी गाजवणारा, मराठी इंडस्ट्रीत अगदी रोक ठोक मत मांडून नेहमी व्यक्त होत राहणारा अभिनेता पियुष रानडे.. 
आजच्या प्लॅनेट मराठी च्या स्टार ऑफ द वीक मध्ये पियूष सोबत काही खास गप्पा आम्ही घेऊन आलो आहोत….

संपूर्ण नाव : पियुष विभास रानडे.
वाढदिवस : २८ मार्च १९८३
जन्मठिकाण : नागपूर
शिक्षण : बडोदा 
(बी. कॉम,  बॅचलर इन परफॉर्मिंग आर्टस्)

“ती साडेतीन वर्ष मोलाची” 

अभिनेता म्हणून प्रसिद्धीस येण्याच्या आधीचा प्रवास माझ्यासाठी फार खास आणि अविस्मरणीय आहे. ३ वर्ष बडोद्यात नाटक केलं जेंव्हा मुंबईत यायचंय असं ठरवलं त्या आधी मी “सीए” (Chartered Accountant) करणार होतो पण सीए व्हायचं हे ठरवण्याच्या आधी मी एक खेळाडू होतो. मी राष्ट्रीय स्तरावर व्हाॅलीबाॅल खेळायचो. तेंव्हा असं ठरवलं कि खेळात आपण काही तरी करिअर घडवू या. पण या सगळ्यात माझं कोरिया मध्ये खेळाण्यासाठी माझी निवड झाली पण माझी १२ विच्या बोर्डाची परीक्षा होती. तेंव्हा आलेली संधी मी थांबवली पण कुठेतरी करियर आणि शिक्षण पूर्ण करायचं होत हे डोक्यात असल्यामुळे हि संधी हातातून गेली आणि नंतर अशी संधी आलीच नाही. १२ वि नंतर मी कॉमर्स कडे वळलो. अनेकांनी सांगितलं कि मॉडेलिंग चालू कर पण कुठेतरी एक गोष्ट मनात आली कि आपण पटकन एखाद्या गोष्टीत रमणारे नाही आहोत. एका ठिकाणी मला राहायला कधीच नाही आवडत. आयुष्यात नेहमी साहसी गोष्टी करण्याची हौस होती. नव्या अनुभवाची जोड आपल्या आयुष्यात हवी असल्यास कधीच एका ठिकाणी जास्त वेळ अडकून पडायला नको असं मला वाटत. मग मी खूप भटकत राहिलो. भटकत असताना मग मी ठरवलं चला मॉडेलिंग करू या. या गोष्टीचा फायदा असा झाला कि घरून पैसे घेणं बंद केलं. रॅम्प मॉडेलिंग, ऍड फिल्म्स मधून येणाऱ्या पैशातून मी माझे व्यवहार करू लागलो. मग या गोष्टी फार गांभीर्याने करू लागलो. तेंव्हा Grasson Mister India होत त्यासाठी मी फॉर्म भरला पण मग मला असं वाटलं कि माझी तयारी झाली नव्हती, तर मग ते काही मी केलं नाही. तेंव्हा माझ्या बाबांनी जे आता [हेडऑफ डिपार्टमेंट वाद्य विभाग MS विद्यापीठ बडोदा मध्ये ] तर ते व्हॉयलीन वादक आहेत. माझ्या घरात संगीताचं वातावरण आहे. माझे आजोबा गॉलियर घराण्याचे व्हॉयलीन वादक होते. आजोबा सोबत बाबा सुद्धा त्या घराण्यात व्हॉयलीन वाजवायचे. माझ्या घरात कुठेतरी या कला रुजत होत्या त्यामुळे त्या आपसूक माझ्यात आल्या. मी ज्या कॉलेज मधून नाटक शिकलो त्या कॉलेजचे माझे आजोबा एक्स डीन होते. माझं बीकॉम झाल्यानंतर आपण जॉब करायचा हे ठरलं होत तर बाबांनी सहज मला एकदा कॉलेजला बोलवलं तिथे एक नाटकाची तालीम चालू होती तर तिथं काय सुरु आहे हेच माझ्या लक्षात येत नव्हतं. कोणी तरी रंगमंचावर उभं आहे तर काही समजत नव्हतं. मी बाहेर आलो तर त्या नाटकाचा दिग्दर्शक त्या कॉलेज चा विद्यार्थी होता. वडील कॉलेज मध्ये असल्या कारणाने एक वट होती. घरी गेल्यावर बाबांनी विचारलं कि काय ठरवलं? तर माझ्या बाबांची आणि मला ज्या महेश सरांनी मला अभिनयाचे धडे दिले त्यांची हि शक्कल होती मला नाटक आणि रंगभूमीवर काम करण्यासाठी तयार करण्याची. माझे स्वतःचे प्लॅन्स फार सेट होते पण आईने विचारलं कि तुला खरंच असं बोरिंग आयुष्य जगायचं का? तू एवढा कल्पक आहेस तर तुला वाटतं तू नोकरी करणार आहेस? पण माझे आई बाबा आणि घरच्यांनी फार पाठींबा दिला. आई ने फार प्रयोगशीलतेने जगण्याचा एक विचार माझ्या पुढे मांडला. मग विचार करायला लागलो मग म्हंटल करून बघू या. मग बाबांना संगितलं कि आपण फॉर्म भरायला जाऊयात. सुरुवात झाली मग ३ वर्ष इथे रुळलो कि माझा असंख्य वेळ कॉलेज, नाटक यातच जाऊ लागला. सेटवर झाडू मारण्यापासून ते अगदी सेट लावणं, लाईट्स, मेकअप, वेशभूषा, नाटकात काम केलं. दिग्दर्शन केलं हे सगळं मी रंगभूमी मुळे शिकलो आणि तरीही मला माहित नव्हतं कि आपण यातच करिअर घडवणार आहोत.  छान वातावरणात रमलो आणि शिकत गेलो. माझे निकाल यातून चांगले यायला लागले. लोकांना काम आवडू लागलं मग चांगली नाटक करण्याची संधी मिळत गेली. हिंदी, इंग्रजी, बंगाली अश्या बहुभाषात काम केलं . मग दुसऱ्या वर्षात आल्यावर आपण इथेच करियर घडवून इथे काम  करायचं हे पक्क झालं. माझ्या बॅचलर च्या ३ ऱ्या वर्षी मला अभिनयात गोल्ड मेडल मिळालं. लता मंगेशकर यांच्या कडून पदवी प्रदान सोहळ्याच्या वेळी मला त्याच्या हातून सन्मानित करण्यात आलं. १ वर्ष बडोद्यात राहिलो नाटकातून काम करत होत त्यानंतर मुंबई गाठली आणि खरंतर इथून खऱ्या प्रवासाची सुरुवात झाली. मुंबईत आल्यावर मला काहीच काम नव्हतं. राहायचं कुठे, काय करायचं हा शोध सुरु असताना कांदिवलीच्या मिलिटरी कॉलनी मध्ये राहायला लागलो. छोट्या जागेत ६ जण राहायचो त्यात घरचं भाड. एका क्षणाला आपण किती पैसे आई बाबांकडून घेणार म्हणून काम शोधायला लागलो. मुंबई सारख्या शहरात पारखण्याची खरी सुरुवात झाली. अनेक सवयी इथे येऊन बदलल्या. मी अनेकदा घरची किल्ली विसरलो कि कांदिवली किंवा बोरिवली स्टेशन वर झोपायचो.  तेंव्हा सकाळी बाहेर पडून एवढं ट्रेन मधून अंधेरीत जाई पर्यंत भयानक भिजलेला असायचो. अश्या कपड्यात ऑडिशन ला कसं जाणार म्हणून इन्फिनिटी मॉल असो किंवा एखाद कॉफी शॉप जिथे एसी असेल तिथे जाऊन कपडे सुकवून मग ऑडिशन ला जायचो. घरी आल्यावर जेवण म्हणून पार्ले जी च बिस्कीट आणि चहा हे जेवण, थोडं बजेट वाढलं तर वडापाव आणि आमची पार्टी म्हणजे खिचडी. हा सगळा प्रवास किमान साडेतीन वर्ष चालला पण याच अनुभवातून या प्रवासातून शिकत गेलो. मुंबई हे एकमेव शहर आहे कि ज्यात जान आहे. या साडेतीन वर्षात एका क्षणाला पैसे कुठून कमवायचे  म्हणून रघुलीला मॉल मध्ये मी जॉब केला. हा जॉब होता इंटरव्हल मध्ये पॉपकॉर्न विकण्याचा हे काम सुद्धा केलं. जी लोकं माझ्या सोबत या प्रवासात होती त्या सगळ्यांचे मी फार आभार मानतो. आम्ही ६ जण अजून सुद्धा संपर्कात आहोत. माझी फार कमी हक्काची लोकं आहेत.

“अधुरी एक कहाणी” या मालिकेत एक छोटासा रोल केला होता. महेश तागडे यांनी दिग्दर्शन केलेली हि मालिका. तेंव्हा वैभव चिंचाळकर आणि कार्तिक केंढे हे दोघे त्यांचे असिस्टंट होते. त्यांच्या प्रोडक्शन ला माझं काम आवडलं आणि त्यांनी मग मला “काटा रुते कुणाला” या मालिकेसाठी विचारलं आणि मला यात मुख्य भूमिका मिळाली. या बाबतीत घरी काही सांगितलं नव्हतं. जेंव्हा पहिल्या महिन्याचा चेक हाती आला तेव्हा मी घरी गेलो आणि आई बाबांना खुश खबर दिली. त्या दोघांना याचा फार आनंद झाला मग असा प्रवास सुरु झाला. नंतर कार्तिक केंढें सोबत “लज्जा” मालिका केली. आपण स्वतः किती खमके झालो आहोत याची जाणीव मला त्या साडेतीन वर्षात झाली.

“मराठीत कन्टेन्ट ची श्रीमंती पण व्यावसायिकतेच काय??” 
मराठी मध्ये कला आहे, कन्टेन्ट आहे, आणि इथली माणसं खरी आहेत मग ते अगदी कलाकारांपासून ते दिग्दर्शक यांच्या पर्यंत प्रत्येक जण खरा आहे. उत्तम काम करणारी लोकं इथे आहेत. हिंदीत तेवढ्या तोडीस तोड काम करणारी लोक नाही आहेत. मराठी मध्ये व्यावसायिकता नाही आहे जी हिंदीत आहे. मराठी मधली लोक हा व्यावसाईक पणा जपत नाहीत मग तो कॉऑर्डिनेशन च्या बाबतीत असो किंवा लोकांना कामाच्या वेळा कळवण्याच्या बाबतीत. आपल्याकडे कलाकरांना सर्रास पणे गृहीत धरलं जातं जे नको व्हायला. आपली इंडस्ट्री ग्रेड १ ची मानली जाते आपल्याकडे एवढा उत्तम कन्टेन्ट, कथा आहे तर हा कामातील व्यावसायिक पणा जपला पाहिजे. चोख काम करून व्यावसायिकता जपली पाहिजे. अनेकदा आपल्याकडे कामाच्या बाबतीत एकमेकांना विचारलं नाही जात. कोण कोणत्या प्रोजेक्ट्स साठी कोणत्याही तऱ्हेनं काम करतात. आपण कन्टेन्ट च्या बाबतीत श्रीमंत आहोत तर व्यावसायिकता सुद्धा तेवढीच हवी. 

“संगीता सोबत अतूट नातं” / “घरात संगीतमय वारसा” 
माझी आत्ये बहीण, आत्या या दोघी गातात. माझे बाबा सितार वादक आहेत. आजोबा स्वतः व्हॉयलीन वादक होते ते आता हयात नाहीत. मी गाण्याच्या रियाजाला माझ्या आजोबांच्या समोर बसायचो, गुरु शिष्य परंपरा असं होत. आजोबा गायचे नाहीत पण त्यांना गाण्याची पारख होती ते मला नेहमी प्रेरित करायचे. मी त्यांच्याकडून शिकलो. शाळेत असताना मी घरी येऊन रियाज करायचो. मी फक्त गात नाही तर मी तबला, हार्मोनियम, पियानो, सिंथेसायजर देखील वाजवतो. घरात हा गाण्याचा आणि वाद्य कलांचा संगम असल्यामुळे मला गायला आवडतं. संगीत हि एक अशी भावना आहे जी माणसाला जवळ आणू शकते आणि जोडून ठेवते. प्रत्येक माणसात कुठेतरी संगीत असायला हवंच.

“फिटनेसच् व्यसन” 
रोज सकाळी तुम्ही उठता तेव्हा आरश्या समोर उभं राहून ते आरश्यासमोरील व्यती बघून आपल्याला फ्रेश वाटायला हवं. फिट राहायलाच हवं. स्वतःवर प्रेम करणं फार महत्वाचं आहे असं मला वाटत. जेंव्हा आपण फिट राहतो तेव्हा आपण फार सुंदर दिसतो. इंडस्ट्रीत एक व्यक्ती आहे जी आज सुद्धा तेवढीच फिट आणि हॅण्डसम दिसते ते म्हणजे अनिल कपूर. ते अजून सुद्धा तितकेच तरुण आहेत त्यांचं स्वतःवर प्रेम आहे. स्वतःची काळजी घेणं मग ती शारीरिक असो मानसिक असो, या बाबतीत फिट राहणं गरजेचं आहे. आपण कोणाही सोबत नातं जोडलं तरी जगात सगळ्यात छान नातं आपलं आपल्या सोबतच असतं. मला फिटनेसच महत्व आहे कारण मी फक्त या इंडस्ट्रीत आहे म्हणून नाही तर मी एक खेळाडू आहे तर म्हणून हि एक फिट राहण्याची सवय आहे. मला धावायला आवडतं. मी सध्या जिम ला जातो. कार्डिओला मी मैदानात जातो तिथे वर्क आऊट करतो. जेंव्हा वजनाचा व्यायाम असतो तेव्हा मी कामावरून येऊन रात्री जिम ला जातो. मी फिटनेस च्या बाबतीत कधीच हलगर्जीपणा करत नाही आणि करू ही शकत नाही. फिटनेस साठी लोक कंटाळा करतात. आपण स्वतःपुरता अर्धा तास तरी काढायला हवा.  दिवसभरात आपण अनेक वेळ फोन वर असतो तर यातून वेळ काढून आपण फिट राहण्यासाठी पाऊल उचललं पाहिजे. मराठीत अगदीच कमी सहकलाकार फिटनेस बाबतीत वेळ काढतात . स्वतःच्या शरीराची काळजी घेऊन स्वतःच्या बुद्धीची देखील काळजी घटली जाते. वर्क आऊट केलं कि मनाला मिळणार समाधान काही वेगळंच असतं जर मी काही नाही केलं तर मला बैचैन व्हायला होतं. चांगल्या गोष्टी खाणं आणि नियमित वर्क आऊट करणं या बाबतीत मी शिस्तबद्ध आहे.

“खटकणारी गोष्ट हीच, व्यावसायिकता जपा” 

 इंडस्ट्रीत खटकणारी गोष्ट हीच कि आपल्याकडे कोणताही प्रोजेक्ट्स करताना पहिलं वाक्य हेच असत कि बजेट नाही आहे. बजेट च्या बाबतीत मला आजवर अपेक्षित केलेलं काहीही मिळालं नाही. कुठे ना कुठे तडजोड हि करावी लागते. आपल्याकडे बजेट नसल्यामुळे सुरुवात इथून केली जाते. जर बजेट नसेल तर शो का करावा? आणि एवढचं असेल तर बजेट वाढवून काम करावं तर हा बदल आपल्या मराठी इंडस्ट्रीत झाला पाहिजे. सुरुवात बजेट नाही आहे इथपासून करू नये तर हे कुठेतरी बदल करून घडलं पाहिजे. उद्या मी निर्माता झालो तर बजेट च्या बाबतीत मी समोरच्याला कल्पना देऊन कामाबद्दल सांगून विषय बोलून गोष्टी पुढे घेऊन जाईन. कलाकाराच्या कामाच्या वेळा या फिक्स असायला हव्यात हे झालं तर कुठेतरी बाकी कलाकार त्यांच्या वेळेत येऊन काम करतील हि एक वेळेची शिस्त आपल्याकडे रुळली पाहिजे. कामात व्यावसायिकता यायला हवी. गृहीत धरलं नाही गेलं पाहिजे.

“मल्टिकरिअर घडवलं असतं” 
अभिनेता नसतो तर मल्टिकरिअर घडवलं असतं. मी पटकन एखाद्या ठिकाणी सेटल होणाऱ्या मधला नव्हतो. मी C.A झालो असतो, खेळाडू झालो असतो. मध्यंतरी मीएनडीए ची तयारी ही करत होतो. आर्मीत जाऊ या या साठी फार तयारी करत होतो पण या बाबतीत आई थोडी हळवी झाली म्हणून तेव्हा मी त्या परिस्थितीत नाही गेलो. मी एमबीए ची परीक्षा दिली. ४ पैकी ३ पेपरात मी पास झालो. मला मध्ये सामाजिक कार्यकर्ता व्हायची हवा डोक्यात होती. मला तेव्हा लोकांनी कॉलेज मधल्या राजकारणात खेचण्याचा प्रयत्न केला पण मी जर तिकडे गेलो असतो तर मला नाटकासाठी किंवा बाकी मुलांसाठी काही करता आलं नसतं. मग मी अभिनेता झालो पण मी अभिनया सोबत क्रिएटिव्ह क्षेत्रात काम केलंय. नुकतंच मी २ कथा लिहिल्या आहेत ते २ प्रोजेक्ट्स लवकरच प्रेक्षकांच्या समोर येतील.

• 

• 

• 

“सोर्टेड आयुष्य आणि बरचं काही” 

खऱ्या आयुष्यात मी फार सरळ मार्गी वागणारा, खूप स्पष्ट बोलणारा आहे. मी खऱ्या आयुष्यात फार फ्लो मध्ये असतो म्हणजे मला राग येतो, माझी चिडचिड होते, मी शांत असतो, मला रडू येतं, मला हसू येतं. अश्या अनेक भावनांसोबत मी जगत असतो. मला कुठलीच भावना थांबवायला आवडत नाही. जेंव्हा आपण खुश असतो तेव्हा लोकं सांगतात तेव्हा लोक सांगतात कि हसत रहा, पण जेंव्हा राग येतो तेव्हा लोकं का सांगतात शांत रहा?? तर हि सुद्धा एक भावना आहे नं! प्रत्येक भावना मुक्त छंदात जगता आली पाहिजे. माणसाने राग कधीच थांबवू नये कारण हि एक साधी भावना आहे जिथे आपण आपलं मन मोकळं करून टाकतो जे मनात आहे ते बोलून टाकतो. एकदा आपला राग बाहेर पडला कि आपण मनातून निर्मळ होतो. प्रत्येक माणसाने त्याचा भावना थांबवू नयेत असं मला वाटतं . कामाच्या बाबतीत मी फार प्रामाणिक आहे. मला वेळेच्या आधी कामावर जायला आवडतं. मग लोक कधीतरी याचा वेगळ्या दृष्टीकोनातून विचार करतात आपल्याला त्यांच्या नजरेतून पारखत असतात. मी माझं काम चोख पार पाडतो. आपल्या आयुष्यात आपली अशी एक जागा असते तिथे प्रत्येकाने जगावं आणि इतरांना जगू द्यावं. माझा फार साधा सोप्पा फंडा आहे, दुसऱ्याच्या आयुष्यात काय चाललंय हे बघण्यापेक्षा स्वतःच्या आयुष्यात काय चाललंय हे सुधारणं फार महत्वाचं आहे. मी खूप जास्त लोकांना मदत करतो मला ते आवडतं. लोकांचा त्रास बघणं नाही आवडत. मला एकत्र राहणं फार आवडत. कधी कधी एकटं राहणं हे फार त्रासदायी असत हे मी अनुभवलंय त्यामुळे मी आता फार मानसिकरीत्या मजबूत झालो आहे. मी आयुष्यात फार सोर्टेड आहे. मला माझं कौतुक आहे कि मी फार मजबूत झालो आहे याचा अभिमान आहे . सेटवर सुद्धा मी टीम मध्ये असतो. सेटवर काही भांडणं झाली तरी मला ते आवडत नाही. मी तसा शांत आहे. सगळ्यांसोबत बोलायला थोडा वेळ जातो.

“भावनांची गोष्ट” 
भावना [इमोशन्स] हाच माझा प्लस आणि वीक पॉईंट आहे. मी कोणाच्याही बाबतीत पटकन हळवा होतो मग ती मैत्री असो किंवा कोणत्याही व्यक्तीला मदत करणं असू देत मी हळवा होतो. हि माझ्यासाठी चांगली गोष्ट आहे. माझ्यात माणुसकी आहे. चेहऱ्यावर मुखवटा घालून आत एक भाव आणि बाहेर एक भाव असं वागणं मला नाही जमत. जे आहे ते तोंडावर आहे. भावना हा माझा वीक पॉईंट आहे कारण तुमच्या स्वभावाचा कोणीतरी गैरफायदा घेत. मग मला थोडं हुशारीने वागावं लागतं. मी हि हुशारी कामाच्या बाबतीत दाखवतो. मी पटकन लोकांवर विश्वास ठेवतो. या जगातला प्रत्येक माणूस हा चांगला असतो पण परिस्तिथी त्याला वाईट बनवते.

• 

• 

“कलाकारांचं होणार वर्गीकरण चुकीचं आहे, कलाकार हा कलाकारचं असतो”
मला असं वाटत नाही कि मालिकांमधल्या कलाकारांना चित्रपटासाठी विचारलं जात नाही उलट हल्ली मालिकेतील कलाकार हे जास्त प्रसिद्ध असतात. मालिकेचे कलाकार, चित्रपटाचे कलाकार किंवा नाटकाचे कलाकार हे वर्गीकरण मुळात चुकीचं आहे. कलाकार हा नेहमीच कलाकार असतो. तो मालिकेत काम करतो, चित्रपटात किंवा नाटकात काम करतो हे जे वर्गीकरण कुठून आलंय हे मला माहित नाही. मी चित्रपटात, नाटकात, मालिकेत तिन्ही माध्यमात काम करताना काम करणारा कलाकार महत्वाचा असतो. जर तुम्ही चांगलं काम केलं तर तुम्ही नक्कीच पुढे जाणार आहात. मला हे वर्गीकरण पटत नाही. कलाकार हा कलाकार असतो तो कुठेही काम करू शकतो.

“आणि अश्या वेळेस माणसांची खरी पारख होते” 
काम असताना आपण जगाचे हिरो असतो. मग जो माणूस आपल्याला ओळखतो अश्या वेळी त्या व्यक्तीला उत्तर देणं हे आपलं कर्तव्य असतं. आणि जो माणूस आपल्याला ओळखत नाही तर अश्या लोकांना उत्तर देण्याचा काही प्रश्नच उरत नाही. जेंव्हा आपल्याकडे काम असतं तेंव्हा सतत आपल्या बाजूला लोकांची होणारी गर्दी असते. आपल्याकडे एक ग्लॅमर असतं. नेहमीच आपण सगळीकडे प्रकाश झोतात असतो. मग आपण कसे हि असो तेंव्हा आपल्या बाजूला लोकांची चंगळ असतेच. जेंव्हा एखाद्या व्यक्ती कडे काम असतं तेव्हा सगळेच त्याच्या सोबत असतात. ती व्यक्ती सगळ्यांचं आकर्षण असते मग हे होतंच. यात महत्वाची गोष्ट अशी आहे कि जेव्हा आपल्याकडे काम नसत तेंव्हा खरी पारख होते. लोकं आपलं निरीक्षण करतात. काम नसतं तेंव्हा साहजिकपणे लोकांचा आपल्याकडे बघण्याचा दृष्टीकोन हा पटकन बदलतो. अश्या वेळी आपल्याला समजून घेऊन आपल्याला प्रेरीत करून आधार देणारी माणसं फार कमी असतात. जेंव्हा काम असतं तेव्हा कौतुक होतं पण काम नसताना लोकांच्या नजरा बदलतात. काम नसताना कोण तुम्हाला आधार देऊन जे आहे त्या कामाची पोचपावती देतं हि गोष्ट फार मोठी आहे. आपल्याला प्रेरित करणारी लोकं फार कमी आहेत.

“१८ वर्षांची जिवाभावाची मैत्री ”  
जवळच्या व्यक्ती इंडस्ट्रीत मधल्या माझे २ मित्र. माझे १८ वर्षाचे सोबती अमित कान्हेरे आणि प्रतिक. हे दोघे सुद्धा माझ्यासाठी फार जवळचे आहेत. दोघे हिंदी इंडस्ट्रीत काम करतात. आम्ही कॉलेज पासून मित्र आहोत. आम्हाला तेंव्हा वाटलं नव्हतं कि आमची मैत्री कुठवर टिकेल, पण आम्ही योगायोगाने आज पर्यंत सोबत आहोत. त्या दोघांनी मी जसा आहे तसं मला स्वीकारलं. कधीच मला judge नाही केलंय. ते मला प्रत्येक क्षणी शिकवत असतात माझ्याकडून काही वाईट गोष्ट घडली मी कुठेही चुकलो तर मला माझी चूक योग्य वेळी दाखवून देतात. चांगल्या गोष्टीचं कौतुक करून वाईट गोष्टी केल्या तर त्या देखील समजावून सांगतात. जगण्यासाठी कोणाच्या परवानगीची गरज नाही आहे जसं आहे तसं आयुष्य जगत रहा हे मला माझ्या बाबांनी सांगितलंय. स्वतःच्या मर्जीने जगण्यासाठी ते मला पाठींबा देतात. माझ्या प्रत्येक क्षणी माझ्या सोबत राहणारे माझे हे जीवाभावाचे मित्र आहेत.  अभिनेत्री श्रेया बुगडे हि माझ्या बहीणी सारखा आहे तर अभिनेत्री समिधा गुरु ही जवळची मैत्रीण आहे.

रॅपिड फायर हे कि ते

आवडती अभिनेत्री : श्रेया बुगडे, प्रिया मराठे, समिधा गुरू, तेजस्विनी पंडित : श्रेया बुगडे
आवडता अभिनेता :हर्षद अटकरी, भूषण प्रधान, स्वप्नील जोशी : हर्षद अटकरी
मालिका, नाटक की चित्रपट : नाटक
गाणं कि खाणं? : खाऊन गाणं
सर्वात जास्त कोणत्या सोशल मीडिया चा वापर करतोस? इंस्टाग्राम की फेसबूक? : इंस्टाग्राम

हो की नाही…

१ ) सेलिब्रिटी असल्याचा फायदा कधी घेतलाय का?   
नाही! मी सेलेब्रिटी असल्याचा फायदा कधीच नाही घेतला. मी सेलिब्रिटी नसतो तरी मला सगळं मिळालं असतं.
२ ) कधी कोणत्या सहकलाकारासोबत prank केलाय का?   
  मी प्रत्येक वेळी अनेक सहकलाकारासोबत प्रॅन्क करतो आणि असं करायला आवडत कारण यामुळे सेटवर एक खेळीमेळीचं वातावरण असायला हवं. त्यामुळे असं काहीतरी करून थोडं मजेशीर वागता येतं.
३ )  कधी कोणाचा टूथ ब्रश वापरलाय का?    
हो मी आईचा टूथब्रश वापरला होता. मी विसरून जातो गोष्टी कुठे असतात त्यामुळे हे झालंय. 
४ ) क्रश कोणत्या को स्टार वर? 
 माझं सगळ्या को स्टार वर प्रेम आहे. प्रत्येक सहकलाकार हा क्रश आहे त्यामुळे आमच्या कामाची केमेस्ट्री खुलून दिसते. 
५ ) कधी ड्रिंक करून कोणाला फोन केलाय का? 
खरंतर नाही केला कोणाला फोन. कारण ड्रिंक केल्यानंतर होश मध्ये नसतो आणि मग फोन हरवून जातो. मला सगळ्या गोष्टी व्यवस्थित ठेवायला नाही आवडतं. 
६ ) एखाद्याला फेक फोन केलायं का? 
फेक फोन म्हणून प्रॅन्क केला होता. ते कस्टमर केयर च्या नंबर सारखा प्रॅन्क कॉल २ ते ३ दिवस चालला आणि नंतर हे फोन प्रकरण घरापर्यंत आलं.
७ ) सोशल मीडिया वर ट्रोल झाला आहेस का? 
हो सोशल मीडिया वर ट्रोल झालो आहे. ट्रोल होणं चांगली गोष्ट आहे मला अश्या मजेशीर अफवा आवडतात. मी याकडे सकारात्मक नजरेने बघतो.
८ ) सेटवर कोणाची खिल्ली उडवली आहे का?
सेटवर बऱ्याचदा मी खिल्ली उडवली आहे. अंजलीच्या सेटवर सुरुची, रेशम, हर्षद तर नव्या मालिकेच्या सेटवर प्रिया मराठे. पण मी नेहमीच मर्यादेत राहून खिल्ली उडवली आहे.

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे बहुगुणी अभिनेता “पियुष रानडे” ला भावी आयुष्यासाठी खूप साऱ्या शुभेच्छा..

नवीन वर्षाची सुरुवात…

     भारतीय संस्कृतीत आणि खासकरून आपल्या महाराष्ट्रात “गुढीपाडवा” हा सण अगदी उत्साहाने साजरा केला जातो. चैत्र शुद्ध प्रतिपदा म्हणजे गुढीपाडवा आणि याच दिवशी आपल्या मराठी नववर्षाची अगदी जोरदार सुरुवात होते. सगळेच नव्या वर्षाचं जोशात स्वागत करतात. घरोघरी गुढी उभारली जाते. ही गुढी उभारून तिची मनोभावे पूजा केली जाते. गुढी उभारून नवं वर्षाच्या एकमेकांना शुभेच्छा दिल्या जातात. साडेतीन मुहूर्तांपैकी एक मुहूर्त हा गुढीपाडव्याचा असतो. या मंगलदिनी अनेक नव्या गोष्टीची खरेदी केली जाते. 

• 

• 

• 

“मराठमोळ स्वागत”  

   गुढीपाडव्याच्या दिवशी अनेक ठिकाणी शोभा यात्रांच आयोजन केलं जातं. मुंबईत अनेक ठिकाणी या शोभा यात्रा दरवर्षी उत्साहाने पार पाडतात. गिरगाव, ठाणे,डोंबिवली, कल्याण अश्या अनेक ठिकाणी दरवर्षी नव्या संकल्पना घेऊन या शोभा यात्रा नव्या वर्षाच्या मुहूर्तावर आयोजित केल्या जातात. ढोल ताशांच्या गजरात, मराठमोळ्या पारंपरिक पोशाखात सगळे एकत्र येऊन नव्या वर्षाच स्वागत करतात. 

“परंपराच्या सोबतीने सेलिब्रेशन”  

  गुढीपाडवा हा सण आपल्या कडे मोठ्या उत्साहात साजरा करतात. याच सोबतीने आपल्या परंपरा जपून या सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. अनेक ठिकाणी पारंपरिक तऱ्हेनं गुढीपाडवा साजरा केला जातो. 

• 

• 

“गोड – धोड स्वागत”  –   आपल्याकडे सगळेच सण मोठया थाटामाटात साजरे करण्याची परंपरा आहे. महाराष्ट्रीन संस्कृती मध्ये प्रत्येक सणाला खास स्वयंपाक तयार केला जातो आणि सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. पाडव्याला सुद्धा घरोघरी  अगदी गोड धोड जेवण बनवून या सणाची शोभा वाढवली जाते. पुरी-भाजी, मसाले भात, श्रीखंड-पुरी चा बेत हा हमखास आखला जातो आणि या सणाचं अगदीच आपुलकीने, लज्जतदार पणे स्वागत केलं जातं.

“वेशभूषेला अनोखी झालर”  –   गुढीपाडव्याला सगळेच पारंपारीक वस्त्र परिधान करतात. यात नऊवारीचा अनोखा थाट असतो. नऊवारी साडी, झब्बा कुर्ता, धोती, कोल्हापुरी, नऊवारीला शोभून दिसणारी नथ असा एकदम अनोखा आणि हटके पारंपारीक वेष परिधान करून सणाला एक वेगळंच महत्व प्राप्त होत.

सौजन्य  : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी)

मराठी टेलिव्हिजन विश्वातील चॉकलेट बॉय म्हणून ओळखला जाणारा दिलखुलास अभिनेता. 
आपल्या अभिनयाच्या जोरावर प्रेक्षकांच्या मनात घर करून राहिलेला “जय ” असो किंवा बापमाणुस मधील “सूर्या” अश्या बहुपैलू या आठवड्याचा स्टार ऑफ द वीक

“सुयश टिळक” सोबत प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या निमित्ताने मारलेल्या काही खास गप्पा..!! 

“आठवणी कॅमेऱ्यात टिपायला आवडतात” 
फोटोग्राफी ची आवड खूप लहानपणा पासून आहे. त्याला कारणीभूत माझी आजी आहे. ती उत्तम फोटोग्राफर होती. हि आवड कधी आणि केंव्हा लागली हे कळलंच नाही. सुरूवातीला फार बेसिक कॅमेरा मध्ये फोटो काढायचो. मग ते पुढे अनेक स्पर्धांसाठी पाठवायला लागलो तेव्हा त्यासाठी बक्षीसं मिळायची. मग कुठेतरी पटकन लक्षात आलं कि आपल्याला हे जमतंय मग मी आवड जोपासण्यासाठी फोटोग्राफीचं शिक्षण घ्यायचं असं ठरवलं “शॅडोज फोटोग्राफी” इथून फोटोग्राफीचा अभ्यास केला. माझ्यासाठी फोटोग्राफी फार खास आहे जेव्हा मी स्वतः एकटा असतो. तेंव्हा मला काही गोष्टी ते क्षण जपून ठेवायला आवडतात. आणि कॅमेरात कैद करायला आवडतात. ती एक आठवण म्हणून आपल्या सोबत आयुष्यभर राहते. आठवणी या आपल्या आयुष्यात फार महत्वाच्या असतात. असंख्य गोष्टी नकळत आपल्या कॅमेरा मध्ये टिपल्या जातात. एखादा फोटो काढून तो क्षण आपल्याला जगता येतो आणि यातून मला आनंद मिळतो.

“स्विमिंगची आवड”
माझ्या अनेक गोष्टी लहानपणी पासून सुरु झाल्या आहेत. त्यातलं एक स्विमिंग. आई वडिलांमुळे याची आवड लागली. एक धम्माल म्हणून स्विमिंग करतो आता कुठेही पाणी दिसलं कि उडी मारून पोहल्या शिवाय शांत बसत नाही.

“सोशली जोडलो गेलो” 
सोशल मीडिया वर व्यक्त होतो. माझ्या मते ते एक फार चांगलं माध्यम आहे. ते फार उत्तम रित्या तसेच सेन्सिबल पणे याचा वापर केला पाहिजे. सोशल मीडिया वरून अनेक चांगल्या गोष्टी करता येतात. काही अनोखा संदेश लोकांना देता येणार असेल किंवा काही गोष्टी लोकांपर्यंत पोहचवता येणार असतील तर ते सुद्धा आपण करायला हवं. या व्हर्चुअल जगात फक्त लाईक्स आणि कंमेट्स यातचं न रमता आपल्याला अनेक अनोख्या आणि कलात्मक पद्धतीने सोशल माध्यमाचा वापर करता येतो.

“बेस्ट कॉम्प्लिमेंट”
अनेक कॉम्प्लिमेंट्स येतात. मी सोशल मिडियाच्या माध्यमातून अनेक सामाजिक संस्थाशी जोडलो गेलो. ज्यांच्या सोबतीने मला काही वेगळं काम करता येतंय. जे खूप विविध तऱ्हेने आज काम करत आहेत. अश्या अनेक एनजीओ शी जोडलो गेलो. जी काही अनोखी लोकं इथून जोडली गेली हीच माझ्यासाठी बेस्ट कॉम्प्लिमेंट आहे. 

“इंडस्टीत एकत्र येऊन कामं करायला हवी” 
इंडस्ट्रीत न आवडणारी गोष्ट हीच कि खूप गुप्तता पाळली जाते. प्रत्येक नव्या प्रोजेक्ट्स बाबतीत फार गुप्तता पाळली जाते. तर खरंच याची गरज आहे का? असं मला वाटत . हि सर्वात न आवडणारी गोष्ट आहे. इंडस्ट्रीत बदल घडायला हवा हे सांगायला मी फार नवखा आहे. एक गोष्ट नक्कीच होऊ शकते ती कि सगळ्यांनी एकत्र येऊन काम केलं तर ते जास्त मस्त काम होऊ शकतं. ग्रुप मध्ये होणारी कामं किंवा या सगळ्यात प्रत्येक ठिकाणी कामातली चढाओढ वाढते. जर एक फॅमिली म्हणून एकत्र येऊन प्रत्येक नव्या गोष्टीचा विचार केला तर ते काम त्याहून उत्तम रित्या पार पाडलं जाऊ शकतं. कल्पनांची देवाणघेवाण आणि बाकी गोष्टींवर चर्चा घडून जास्त चांगल्या प्रकारे एक “हेल्दी कॉम्पिटिशन” होऊ शकते. खूप उत्तम काम लोकांपर्यंत पोहचू शकत नाही मग यामुळे लोकांना काही अनोख्या कलाकृती पाहायला मिळत नाहीत.

“सहकार्याने पर्यावरणात बदल घडवू” 
पर्यावरण आणि प्राणीप्रेम हे सगळ्यांना असतं पण त्या बद्दल काय कोणी काय करतंय का हे खूप महत्वाचं आहे. सहकार्य हा एकच मार्ग आहे, जिथून आपण काही तरी पर्यावरणाच्या आजच्या स्तिथीला तोंड देऊ शकतो. माणूस सुद्धा या सगळयाचा एक  भाग आहे. हल्ली बदलणारं पर्यावरण आणि वातावरणात होणारे बदल याबद्दल लोकांनी जाणून घ्यायला हवंय. आतापण काही फार निरोगी वातावरणात जगत नाही आहोत. आणि जगात हा मुद्दा फार ऐरणीवर आहे याचा विचार प्रत्येक माणसाने केला पाहिजे. आपल्याकडे होणारा प्लास्टिकचा वापर किती आहे आणि आपण किती त्याचा वापर करतोय हे जाणून घेणं गरजेचं आहे. अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीचा सारासार विचार करायला हवा. नव्या गोष्टीची निर्मिती होत असताना जुन्या गोष्टीची विल्हेवाट लावणं देखील तेवढं गरजेचं आहे. आपल्याला जगण्यासाठी लागणारं निरोगी वातारण निर्माण होत नाही. पुढच्या काही वर्षात हे चित्र फार भयानक होईल. सगळ्यांनी या गोष्टी चा विचार करून त्यावर तोडगा काढायला हवा.

“इंडस्ट्रीत सगळ्यांसोबत काम करायला आवडेल” 
आता कुठे माझी सुरुवात आहे. अजून खूप काम करायचंय. पण “तुंबाड” पहिल्या नंतर मला राही बर्वे सोबत काम करायचंय. त्यांच्यासारखा जर दिग्दर्शक असेल तर काम करायला नक्कीच आवडेल.

“खऱ्या आयुष्यातला सुयश”
खऱ्या आयुष्यात सुयश फार निसर्गात रमणारा आहे. मला फार माणसं जवळ लागत नाहीत. मी एकटा जास्त असतो. मला शांतपणा आणि एकांतात राहायला जास्त आवडतं. निसर्गात रमायला आणि खूप पुस्तकं वाचायला आवडतात. काही वेळा मला पटकन राग येतो आणि मी त्यावर लगेच बोलून जातो, व्यक्त होतो. मला रिग्रेट ठेवायला आवडत नाही जे मनात आहे ते बोलून मोकळा होणारा मी आहे. मग यामुळे समोरच्याला वाईट वाटलं तरी काही वाटतं नाही कारण ते माझं फार स्पष्ट मत असतं. मी खूप स्पष्ट आणि पारदर्शक आहे. गोष्टी लपवायला मला आवडत नाहीत. मी फार शांत आणि आनंदी असतो. 

“नवी मालिका : एक घर मंतरलेल” 
मुळातं या मालिकेला भयपट म्हणता येणार नाही हि एक रहस्यमय कथा आहे. आणि हा सगळा एक थरार आहे. थ्रिलर रहस्य यातून प्रेक्षकांना अनुभवयाला मिळणार आहे. अश्या पद्धतीचा विषय मला या निमित्ताने करायला मिळतोय याचा जास्त आनंद आहे. मी आजवर अनेक प्रेमकथा, फॅमिलीच्या निगडित मालिका केल्या याला प्रेक्षकांनी फार प्रेम दिलंय काही वेगळ्या भुमिका करून पाहिल्या. या मालिकेतील “क्षितिज निंबाळकर” ची भूमिका माझ्या फार जवळची आहे. खूप हटके गोष्टी जमावणारा मुलगा आहे. गूढ स्वभावाच्या माणसाची भूमिका मी पार पाडतोय.त्याला गोष्टीच्या कथा आणि त्यामागची कहाणी जाणून घ्यायला आवडते. तो फार सरळ माणूस आहे. माझ्या फार जवळ जाणारी हि नवी भूमिका आहे. त्यामुळे मला ते करायला खूप मज्जा येतेय.

“ट्रोलर्स ना इंटरटेन करू नये” 
प्रत्येकाची अशी एक वेगळी पद्धत असते. आपल्या फॅन्सना समजून घेण्याची, त्यांना रिस्पॉन्स देण्याची. मी लोकांना यावर अजिबात इंटरटेन करत नाही. माझं आयुष्य फार खाजगी आहे मी माझ्या वैयक्तिक आयुष्यात कोणा सोबत आहे, काय करतोय, कुठे जातोय, कोण जवळचं आहे याच्याशी लोकांचं काही देणंघेणं नसावं. मी जे पडद्यावर करतो ते तुमच्या मनोरंजनासाठी तर त्यावर तुम्ही नक्कीचं आम्हाला कामाच्या बाबतीत कामाची पोचपावती द्या. पण हल्ली  सोशल मीडिया मुळे असं झालंय कि आपण कोणाच्या हि वैयक्तिक आयुष्यावर बोलू शकतो असा एक लोकांचा गैरसमज झाला आहे. हा फार वाईट आणि त्रासदायक आहे. लोकांना व्यक्त होण्याची काही सीमा राहिलेली नाहीये. लोकं बोलताना कुठलाही विचार न करता, हव्या त्या भाषेत हवं ते बोलतात. प्रेमाबद्दल आदर आहे पण लोकं कोणाच्याही खाजगी जीवनाबद्दल हव्या त्या तऱ्हेने व्यक्त होतात. इथे काही तरी मर्यादा हव्यात. वाटेल ते सल्ले देतात. हवे ते अंदाज लावतात. याबद्दल मी फार पटकन बोलतो. मी लोकांच्या अश्या कंमेटस् डिलीट करून टाकतो. अश्या लोकांना आपण पुन्हा काही रिप्लाय दिला तर ते प्रकरण अजून कुठेतरी वाढतं. जशी आमची काही जवाबदारी आहे तशी लोकांची आमच्या बद्दल बोलताना त्यांनी भान ठेवण्याची गरज वाटते. माणूस म्हणून तुम्ही कोणाला दुखवत नाही आहात ना हा विचार व्यक्त होताना, ट्रोल करताना करायला हवा. मी सगळयांना विनंती करेन कि व्यक्त होताना एकदा समोरच्या माणसाचा विचार नक्कीच करा. आमच्या जीवनातील वैयक्तिक भावनांशी जेव्हा तुम्ही खेळता तेव्हा आम्ही विरोध का करू नये! 

“अभिनेता नसतो तर पडद्यामागची दुनिया अनुभवली असती” 
अभिनेता नसतो तर मी नक्कीच फोटोग्राफर म्हणून या इंडस्ट्रीत आलो असतो. पडद्यामागे काम करायला मला आवडलं असतं. कॅमेराच्या मागे दिग्दर्शक म्हणून काम करण्याची इच्छा आहे.  अभिनेता नसतो तर नक्कीच हा प्रवास सुरु झाला असता. लोकांच्या प्रेमामुळे मी अभिनेता आहे. म्हणून जोवर अभिनेता आहे तोवर इथे काम करेन पण त्या नंतर मला पडद्यामागे राहून काम करायला जास्त आवडेल. 

“वीक पॉईंट आणि प्लस पॉईंट ” 
वीक पॉईंट हा आहे कि मी फार पटकन लोकांवर विश्वास ठेवतो आणि प्लस पॉईंट हा कि मी कोणाबद्दल कधीच मनात अढी ठेवून रहात नाही.

“भविष्यात बोल्ड विषयावर विचार करून काम करेन” 
विषय कितपत चांगला आणि मजबूत आहे यावरून ठरवेन पण विनाकारण बोल्ड सीन करण्याची गरज नसेल तर नक्कीच त्याचा विचार करून निर्णय घेईन. हल्ली अनेक वेब सिरीज येतात त्यामध्ये फार बोल्डनेस हाताळला जातो. काही वेळा याची गरज नसताना हा एक ट्रेंड म्हणून करायचा तर हे व्यर्थ आहे. हे करताना मी १० वेळा विचार करेन. लोकांना आवडतंय म्हणून फक्त त्या मध्ये बोल्ड सीन करावेत कि, त्या विषयाची गरज आहे म्हणून ते करायचं या गोष्टीचा विचार करून मी ते काम करेन.

रॅपिड फायर! “हे” कि “ते”-

१ } मालिका, नाटक कि चित्रपट : नाटक

२ }  फोटोग्राफी, अभिनय कि स्विमिंग : अभिनय

३ } मुंबई कि पुणे : मुंबई

४ } पुढचं पाऊल, दुर्वा कि बाप माणूस? :बाप माणूस

५ } आवडती अभिनेत्री हर्षदा खानविलकर, सई ताम्हनकर, तेजस्विनी पंडित, ऋता दुर्गुळे, सुरुची अडारकर : सई ताम्हनकर

६ } आवडता अभिनेता : सुबोध भावे, अंकुश चौधरी, आस्ताद काळे, सिद्धार्थ चांदेकर, सिद्धार्थ जाधव : अंकुश चौधरी

• 

• 

• 

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे “सुयश टिळक” या बहुगुणी अभिनेत्याला खूप साऱ्या शुभेच्छा.

टेलिव्हिजन विश्वातली लक्षवेधी अभिनेत्री, एक मॉडेल ते अभिनेत्री हा अभिनय क्षेत्रातील प्रवास लिलया पार पाडणारी. 
प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या “स्टार ऑफ द वीक” च्या ह्या आठवड्यात जाणून घेऊया अनेक दर्जेदार मालिकांमध्ये आपल्या अभिनयाची प्रभावी पणे छाप पाडणारी अभिनेत्री

“अक्षया गुरव”

“स्वतःच्या विश्वाची निर्मिती ” 

    करियरची सुरुवात मुळात हि मॉडेलिंग पासून झाली. घरातली कोणतीही व्यक्ती या क्षेत्रात नसून सुद्धा इथे येऊन स्वतःची वेगळी ओळख निर्माण केली. मॉडेलिंग करता करता ऑडिशन देत होते. रंगभूमीवर काम केलं. २ एकांकिका केल्या. एकांकिका करता करता २०१३ मध्ये एक शो केला मग मालिकेसाठी विचारलं गेलं. अगदी पद्धतशीर पणे त्या साठी ऑडिशन दिले मग त्या साठी निवड झाली ती माझी प्रमुख अभिनेत्री म्हणून पहिली मालिका “राधिका” … आयुष्यात पहिल्यांदा कॅमेरा फेस करायचा होता मनात भिती होती. २०१४-१५ रोजी स्टार प्रवाह वर “मानसीचा चित्रकार” हि मालिका केली त्यात पुन्हा मुख्य भूमिका मिळाली. मग लव्ह लग्न लोचा नावाची मालिका केली. २०१६ मध्ये मी डीडी नॅशनल वर एक कार्यक्रम केला त्या कार्यक्रमाची सूत्रसंचालक होते. आणिसध्या कलर्स मराठी वाहिनी वरील “राधा प्रेम रंगी रंगली” हि माझी चवथी मालिका. अश्या प्रकारे हा प्रवास स्वतःच्या जिद्दीवर आणि ध्येय ठेवून स्वतःच उभं केलेलं हे विश्व आहे. अजून खऱ्या अर्थाने प्रवास चालू होणार आहे आता कुठे टीव्ही वर काम करतेय. लवकरच चित्रपट करायचा आहे आणि मोठ्या पडद्यावर स्वतःला बघायला फार उत्सुक आहे. 

• 

• 

“खंबीर पाठिंबा आणि घडत गेलेला प्रवास ” 

      मॉडेलिंग करताना खूप फिट राहावं लागतं आणि टेलिव्हिजन करताना कामाच्या वेळा या वेगळ्या असतात त्यामुळे तेवढं फिट राहणं शक्य नसतं. बाकी कामाच्या गडबडीत आपलं स्वतःकडे दुर्लक्ष होत. जेंव्हा मॉडेलिंग करत असतो तेव्हा संपूर्ण वेळ हा त्यासाठी दिला जातो. मला फक्त मॉडेलिंग करायचं नव्हतं मी रॅम्प शो, ब्युटी कॉन्टेस्ट केल्या आणि अचानक किंवा पटकन टीव्ही कडे वळले. या क्षेत्रात येण्याचं असं काही ठरलं नव्हतं. मला मॉडेलिंग करायचं होत कॉर्पोरेट जॉब करायचा होता. काहीचं न ठरवता या क्षेत्रात पदार्पण झालयं. माझ्या परिवाराचा पाठिंबा फार खंबीर होता आज त्यांच्यामुळे मी इथे आहे. 

 “कमर्शियल फिल्मस् करायला आवडतील” 
     मी झोया अख्तर, इमतीयाझ अली यांची खूप मोठी फॅन आहे. यांच्या सोबत चित्रपट करायला नक्कीच आवडेल. आपल्या मराठीत सतीश राजवाडे, नागराज मंजुळे, अवधूत गुप्ते यांच्या सोबत इंडस्ट्रीत काम करण्याची इच्छा आहे.    “उत्तम स्क्रिप्ट सोबत वेब करायला आवडेल”
      वेब सिरीज करायला नक्कीच आवडेल. आपण काळानुसार चालत आहोत हल्ली चा काळ हा वेब कन्टेन्ट आणि सिरीज चा आहे. वेब आता कुठे नावारूपाला येतंय. प्रेक्षक वर्ग वेब बघायला लागलाय हि एक चांगली गोष्ट आहे. नवख्या कलाकारांना हि एक संधी आहे. मनोरंजन करण्यासाठी नवा मंच उभा राहिला आहे. मला वेब सिरीज करायला नक्कीच आवडेल. पण सध्या चालू असलेल्या प्रत्येक सिरीज मध्ये बोल्ड सीन असतात. पण असे सीन करणं हा ज्याचा त्याचा वैयक्तिक प्रश्न आहे. मराठीत वेब कन्टेन्ट हा येतोय ही नक्कीच कौतुकास्पद बाब आहे. वेगळ्या विषयासह मराठी इंडस्ट्री आपल्या समोर येत आहे. सुजय डहाकेची एक सिरीज पाहिली ती त्याने कमाल केली आहे.
“नवर्यासोबत अजून काम करायचं” 

    खरंतर आमच्या दोघांचा काम करण्याचा योग ५-६ महिन्यापूर्वी जुळून आला. आम्ही आजवर एकत्र काम केलेलं नाही. एकमेकांच्या सेटवर फार कमी जातो दोघे स्वतःच्या कामात असतो. नुकतीच त्याने एक हॉरर वेब सिरीज केली त्यात मी अभिनेत्री म्हणून काम केलं. आणि तो (भूषण वाणी) त्याचा डीओपी होता. अगदीच छोटा पण मस्त अनुभव होता. त्याची काम करण्याची पद्धत छान आहे. खूप शांत डोकं ठेवून तो काम पूर्ण करत असतो. समजुतीने काम करतो.

“खादाडी ते फिटनेस फ्रिक” 
   मी खूप फूडी आहे सेट वर जेवताना फार काही काही चमचमीत खायला मिळतं. मग अनेक सहकलाकारांचे डब्बे सेट वर शेयर होतात. मला कधी उशिरा शूट ला जायचं असेल तेंव्हा मी स्वतः जेवण बनवून नेते. मला खूप काही खायला आवडत पाणीपुरी किंवा कोणत्या ठिकाणी काय खास खायला मिळतं तिथल्या खाण्याचा गोष्टी एक्सप्लोर करायला मला प्रचंड आवडतात. पण मी आता लवकरच योगा आणि डान्स क्लास लावणार आहे. जसा मला वेळ मिळेल तसा खादाडी करून फिटनेस ठेवणं हे मी सांभाळून घेते. वर्क आऊट पेक्षा मला खाणं आणि झोपणं फार प्रिय आहे. या क्षेत्रात असल्याने फिट हे राहावंच लागतं.

• 

“बोल्डनेस ला मर्यादा हव्यात ” 
    अर्थात अश्या तर्हेच्या बोल्ड भूमिका करायला आवडतील पण त्या बोल्डनेस ला सुद्धा माझ्या दृष्टीने काही मर्यादा असतील. एखादी बोल्ड भुमिका आलीच तर नक्की त्याचा विचार करेन. एखादा चांगला दिग्दर्शक किंवा डिओपी असल्यास मी काम करेन. माझा सहकलाकार कोण आहे या सगळ्या गोष्टींचा सारासार विचार करून मी तेंव्हा तो निर्णय घेईन.

“प्रेक्षकांच प्रेम हा अवर्णनीय अनुभव” 

अनेक अनुभव आहेत. लोक भेटल्यावर नेहमी सांगतात “अरे तू अशी नाही आहेस मग त्या मालिकेत का अशी वागतेस?? माझ्या सासूबाईंना सुद्धा अनेक जण विचारतात कि मी खऱ्या आयुष्यात सुद्धा अशीच वागते का? मग त्यावरून घरी फार मजेशीर किस्से घडतात. शिवाजी पार्कला रंगपंचमी खेळायला गेलो होतो तिथे एक लहान मुलगी आणि तिची आई माझ्या सोबत फोटो काढायला आली एवढा रंग लावून सुद्धा आपल्याला लोक ओळखतात त्यांना आपलं काम आवडतं हि मिळणारी कामाची पोचपावती असते. लोकं आपल्याला फॉलो करतात आणि आपल्यावर एवढं प्रेम करतात. अनेक जण येता जाता खूप कॉम्प्लिमेंट देतात. तर आज आम्ही जे काही आहोत ते फॅन्स मुळे आहोत त्यांच्या कडून आम्हाला काम करण्याची वेगळीच ऊर्जा मिळते. 

• 

• 

• 

• 

“सणासुदीला सुट्टी हवी ” 
इंडस्ट्रीत खुपणारी अशी कोणती गोष्ट नाही आहे फक्त सणासुदीला आम्हाला कोणाला सुट्टी नसते त्यामुळे घरच्यांसोबत वेळ फार कमी घालवता येतो त्या सगळ्या मालिकांच्या निर्मात्यांना, चॅनेलला हीच एक विनंती आहे कि सणासुदीला सुट्टी द्या. 

“स्पष्टवक्तेपणा भावतो” 
    मी फार पटकन बोलते. स्पष्टवक्ती आहे त्यामुळे लोकांना कुठेतरी हि गोष्ट पटत नाही. कोणी खोटं बोललं तर ते मला पटत नाही.   अनेकांकडून मिळणारी एक कॉम्प्लिमेंट आहे कि माझं मन फार निर्मळ आहे. लोकांनी चांगलं बोलावं, ऐकावं, चांगल्या गोष्टी करण्यासाठी एखाद्याला प्रोत्साहित  करावं. 
“बिग बॉस नको रे!” 
     मी बिग बाॅस च्या २ ऱ्या पर्वात जाणार नाही आहे मी माझ्या सोशल मीडिया वर या संबधित एक पोस्ट सुद्धा टाकली आहे. माझे काही प्रोजेक्ट्स लाइन अप आहेत त्यामुळे मी काही जाणार नाही. मला घरी बसून बिग बॉस बघायला आवडेल. मला त्यात जाऊन ड्रामा नाही करता येणार. जो खूप खरा माणूस आहे स्पष्ट बोलणारा त्याने बिग बॉस मध्ये जाऊच नये. बिग बॉस मध्ये सगळेच नौटंकी आणि नाटकी लोक राहू शकतात. मला खऱ्या लोकांच्या सोबत राहायला आवडतं.

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे अक्षया गुरव ह्या देखण्या अभिनेत्री ला खूप साऱ्या शुभेच्छा..