गुढीपाडवा आणि काही तरी गोड धोड खालल्या शिवाय आपले सण हे पूर्ण होतंच नाही. मराठी सण आणि अगदी साग्रसंगीत जेवणं हे एक समीकरण आहे, मग गोड म्हणून जेवण्याच्या ताटात हमखास दिसणारं “श्रीखंड किंवा आम्रखंड” अगदी पारंपारिक जेवणात पुरी आणि श्रीखंडाचा बेत हा ठरलेला असतो. आज गुढीपाडव्याच्या निमित्ताने आम्ही अश्या एका कुटूंबाची गोष्ट सांगणार आहोत की जी गेली अनेक वर्षे घरच्या घरी श्रीखंड बनवतात. भिडे कुटूंब गेली अनेक वर्षे हा व्यवसाय करत आहेत.
लोकांना काहीतरी छान आणि उत्तम प्रकारचं घरगुती प्रकारे बनवलेलं खायला मिळावं म्हणून हा व्यवसाय त्यांनी सुरू केला. हे कुटूंब त्यांच्या या श्रीखंड व्यवसायाची गोष्ट सांगत आहेत. जाणून घेऊयात त्यांच्या कडून त्यांची ही चवीच्या सुखाची गोष्ट…
चविष्ट खाण्याची आवड आमच्या घरी आधीपासूनच आणि त्यात पण कोणाच्या घरी बनवलेलं असेल तर क्या बात! बाहेरून आणून खाणं हे आमच्या घरी तस कमी प्रमाणात आहे.
८-९ वर्षांपूर्वी घरी काहीतरी फंक्शन होत तेव्हा बाबांनी पहिल्यांदा घरी श्रीखंड बनवलं ते पण आजीच्या मार्गदर्शनाखाली. अर्थातच ते अप्रतिम झालेलं याबद्दल वादच नाही. पण मग हळू हळू नातेवाईकांना खायला दिल त्यांना पण ते आवडलं. मग बाबांच्या काही मित्रांना दिल खायला ते तर खाऊनच खुश झाले. ते म्हणाले “अरे एवढं चांगलं बनवतोस, तर आम्ही हे विकत घेऊ” ही आमची पहिली ऑफिशियल ऑर्डर. यात आजींनी भयंकर सपोर्ट केलाय. तीच म्हणाली बाबांना कर सुरू बघू किती ऑर्डर येतात ते आणि नंतर तर फक्त mouth publicity वर पुढच्या सगळ्या ऑर्डर मिळत गेल्या. आधी अंबरनाथ, मग हळू हळू कल्याण आणि आता डोंबिवली मध्ये पण बऱ्याच प्रमाणात आमचं श्रीखंड आणि आम्रखंड दोन्ही जात. आता जाऊन कुठे आम्ही फेसबुक पेज तयार केलंय.
बरं आणि एवढी मोठी ऑर्डर असून सुदधा बनवणारी आम्ही तिघच लोक. मी आणि आई बाबा. दूध आणायचं, ते तापवायच, मग चक्का टांगायचा, तो काढून त्यात साखर टाका, हातानी फेटा, आणि बाकीचे सोपस्कार पार पडले की ते पोचवायला जा. या सगळ्यात दुसरं काही बघायला वेळच नसतो पण एक नक्की भयंकर मजा येते हे सगळं करायला.
पूर्वी फक्त सणावाराला मिळायचं पण आता ते पूर्ण वेळ करायचा विचार आहे. उद्दिष्ट एकच आपल्याला जे चांगलं बनवता येत ते लोकांना खायला मिळायला हव. कारण आमच्या डोक्यात एकच असत “चव सुखाची आवड पोटाची”
कुठलंही चित्र रेखाटण्यासाठी फक्त पेन्सिल, कागद आणि रंग यांचीच आवश्यकता नसते. तर कलात्मक नजर असेल, तर प्रत्येक गोष्टीतून काहीतरी नवीन साकारलं जाऊ शकतं हे ज्या अवलियाने सातत्याने दाखवून दिलं, तो अवलिया कलाकार म्हणजे मराठमोळा चेतन राऊत. टाकाऊ वस्तूंच्या वापरातून काहीतरी कलात्मक साकारण्याची त्याची जिद्द आजही सुरु आहे. टाकाऊ वस्तूंच्या वापरातून त्यानं यापूर्वी साकारलेल्या सर्व कलाकृतींची नोंद विश्वविक्रम म्हणून नोंद झाली आहे. आता २०१६ च्या आयआयटी मुंबईच्या ‘मूड इंडिगो’ या फेस्टिव्हलपासून सुरू झालेला त्याचा हा नाबाद प्रवास अजूनही सुरू आहे. आपली प्रत्येक कलाकृती ही इतरांपेक्षा वेगळी असावी हा चेतनचा प्रयत्न असतो. अनेक नवीनवीन विश्वविक्रमानावर भारताचं नावं कोरण्याच स्वप्नं तो जपतोय आणि जगतोयही.
आज ‘मराठी राजभाषा दिना’ निमित्त मराठीचा झेंडा अटकेपार नेणाऱ्या मराठमोळ्या चेतन राऊत विषयी….
कोण आहे चेतन राऊत? ठाण्यातल्या वाडा इथल्या एका आदिवासी पाड्यात राहणाऱ्या मराठमोळ्या चेतनने मुंबईच्या जे जे स्कूल ऑफ आर्टमधून फाईन आर्टस् या विषयात पदवी संपादन केली. प्रिंट मेकिंग या विषयात राष्ट्रीय पुरस्कार मिळवून त्यानं मोठ्या कष्टानं पदव्युत्तर शिक्षण पूर्ण केलं. शेतकरी कुटुंबातल्या असलेल्या चेतनच्या घरच्या परिस्थितीमुळे त्याचे इंजिनीअर बनण्याचं स्वप्न अपूर्णच राहिलं. मात्र आजपर्यंत तब्बल दहा वर्ल्ड रेकॉर्डसची चेतनच्या नावावर नोंद आहे. त्याच्या या सगळ्या विक्रमांची नोंद इंडिया बुक ऑफ रेकॉर्ड, युनिक वर्ल्ड रेकॉर्ड आणि लिम्का बुक ऑफ रेकॉर्ड, वर्ल्ड रेकॉर्ड इंडिया मध्ये नोंद झाली आहे. येत्या काळात अनेक नवी विक्रम करण्याचा त्याचा मानस आहे.
विश्वविक्रम १
कलाकृती केव्हा साकारली : डिसेंबर २०१६
चार हजारहून अधिक कॅसेट्सचा वापर करून चेतनने पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांचं व्यक्तिचित्र साकारलं होतं. कॅसेट हा प्रकार आता दुर्मिळ झाला आहे. पण याचा वेगळा उपयोग चेतनने करण्याचं ठरवलं. चार हजारहून अधिक कॅसेटचा वापर करून चेतनने पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांचं व्यक्तीचित्र साकारलं होत. सर्वसाधारणपणे एखादी भव्य कलाकृती साकारताना तिचं चौकोनी किंवा गोलाकार स्वरूपात पिक्सलेट केलं जातं. परंतु आयताकृती कॅसेटचा वापर करून जगात पहिल्यांदाच अशाप्रकारचे पोर्ट्रेट चेतननं साकारलं होत. १५ फूट बाय २० फूट एवढ्या मोठ्या आकारमानाचे हे चित्र होत. त्यासाठी तब्बल सात महिने फिरून चेतनने धारावी, उपनगरातील झोपडपट्टी, भंगारवाला आदी ठिकाणांहून चेतन कॅसेट्स गोळा केल्या होत्या.
विश्वविक्रम २
कलाकृती केव्हा साकारली : डिसेंबर २०१६
१२० बाय ३६ फूट आकारमानाच्या या थ्रीडी स्ट्रीट पेंटिंगचीही लिम्का बुकमध्ये नोंद होणार आहे. भारतात थ्रीडी स्ट्रीट पेंटिंग विषयी फारशी जागृती नाही, परंतु विदेशात या कलाकृतीला विशेष मान आहे. हाच मान स्वदेशी देखील मिळावा यासाठी चेतनचे प्रयत्न सुरु आहे. तत्कालीन बहुचर्चेचा विषय असलेल्या ‘नोटबंदी’वर हे भव्यचित्र बेतलेलं आहे. सध्या सर्वत्र एटीएमच्या बाहेर लोकांच्या लांबच लांब रांगा आपल्याला पाहायला मिळतात. या प्रकरणातील ताणामुळे काही नागरिकांना स्वतःचा जीव देखील गमवावा लागला आहे. हेच दाहक वास्तव चेतनने त्याच्या चित्रातून व्यक्त केलं होत.
विश्वविक्रम ३
कलाकृती केव्हा साकारली : मे २०१७
मुंबईतल्या चोरबाजार, मुंब्रा, लॅमिंग्टन रोड या ठिकाणच्या जुन्या सीडी विक्रेत्यांशी संपर्क साधून चेतनने हजारो सीडीज मिळवल्या. पिक्सेल आणि थ्रीडी पेंटिंग यांचं फ्युजन असणारं शिवरायांचं मोझॅक आर्ट या सीडीजच्या माध्यमातून त्याने साकारलं. तब्बल चार-पाच महिन्यांच्या प्रयत्नांतून चेतननं ७५ हजारपेक्षा जास्त सीडीज गोळा केल्या होत्या. ११० फुट x ९० फुट या भव्य आकाराचं हे जगातलं सर्वात मोठं पोट्रेट ठरलं. सीडीज गोळा केल्यानंतर त्यांना चित्रानुसार कोडिंग करणं आणि इतर कामांत पाच-सहा दिवसांचा वेळ लागल्याचं चेतन सांगतो. तर सीडी जमिनीवर पसरवून पोट्रेट साकारण्यास चोवीस तासांहून अधिक वेळ लागतो असं चेतननं सांगितलं.
विश्वविक्रम ४
कलाकृती केव्हा साकारली : डिसेंबर २०१७
आय आय ती मुंबईच्या ‘मूड इंडिगो’ या नामांकित फेस्टिवलच्या २०१७ सालच्या ‘कार्निव्हल’ या थीमनुसार आयआयटी कॅम्पसमध्ये भव्य कॅसल उभारण्यात आला होता. विशेष म्हणचे हे कॅसल दीड लाखाहून अधिक ‘कागदी कप’च्या सहाय्यानं तयार केल होतं. या कॅसलची उंची २२ फुट आणि रुंदी १६ असल्याची माहिती चेतन राऊत यानं दिली. प्रदीप सावंत, रोहित पवार, अविनाश ऐवाले या मित्रांच्या मदतीनं हे भव्य इन्स्टॉलेशन तो साकारणार होत.
विश्वविक्रम ५
कलाकृती केव्हा साकारली : जानेवारी २०१८
कित्येकदा जुन्या कम्प्युटरचे भाग टाकाऊ म्हणून भंगारमध्ये टाकून दिले जातात. यातल्या कीबोर्डच्या बटणांचा उपयोग करून घेत चेतनने ही कलाकृती साकारली होती. भंगार म्हणून टाकून दिलेल्या कीबोर्डसची बटणं चेतननं जमा केली. त्यासाठी तो साकीनाका, ९० फिट रोड, कल्याण शीळफाटा आणि कुर्ला मार्केट अशा विविध ठिकाणी फिरला. स्क्रॅप मार्केटमधून त्यानं आपल्या या नव्या कलाकृतीसाठी बटणं गोळा केली आहेत. कलाम यांचं हे पोट्रेट तयार करण्यासाठी चेतननं ८७ हजारांहून अधिक (साधारण २५ हजार कीबोर्ड्सची) बटणांचा वापर केला. पोट्रेट अधिक आकर्षक बनवण्यासाठी ही बटणं नऊ रंगांमध्ये रंगवण्यात आली. या कलाकृतीचं खास आकर्षण म्हणजे, डॉ. कलाम यांचा वाढदिवस, त्यांना मिळालेले पुरस्कार, त्यांचं नावं आणि अशा अनेक गोष्टी पोट्रेटमध्ये दिसत होत्या.
विश्वविक्रम ६
कलाकृती केव्हा साकारली : सप्टेंबर २०१८
चौदा हजार पंचमुखी रुद्राक्षांचा वापर करून चेतन शिवरायांचं पोट्रेट साकारलं असून, त्याची नोंद रेकॉर्डबुक्समध्ये झाली आहे. महाराष्ट्राचं दैवत असलेल्या छत्रपती शिवाजी महाराजांचं त्यानं तयार केलेलं नवं पोट्रेटही असंच चर्चेत आहे. ६ फूट लांब आणि ७ फूट रुंद आकाराच्या या मोझॅकची ‘इंडिया बुक ऑफ रेकॉर्ड’ आणि ‘युनिक वर्ल्ड रेकॉर्ड’मध्ये नोंद करण्यात आली आहे. ही रुद्राक्षं त्यानं खास नेपाळहून आणली आहेत. इतक्या रुद्राक्षांचा वापर केलेलं हे जगातलं पहिलंवहिलं मोझॅक आहे. सलग बहात्तर तासांच्या मेहनतीनंतर ही कलाकृती साकारली गेली. २८ रंग छटा असणाऱ्या या पोट्रेटमध्ये महाराजांच्या चेहऱ्यावर विविध सात रंगांच्या छटांचे बारकावे चेतनने दाखवले आहेत.
विश्वविक्रम ७
कलाकृती केव्हा साकारली : जानेवारी २०१९
हिंदुहृदयसम्राट शिवसेनाप्रमुख बाळासाहेब ठाकरे यांचं भव्य पोर्ट्रेट चेतनने त्याच्या वाढदिवसाचं अवचीत्य साधून साकारलं होत. यासाठी तब्बल तेवीस हजार पंचमुखी रुद्राक्ष वापरण्यात आली होती. ८ बाय ८ फूट आकाराचे हे पोट्रेट चेतनच्या अनेक गाजलेल्या कलाकृतींपैकी महत्त्वाचे व्यक्तिचित्र होय.
विश्वविक्रम ८
कलाकृती केव्हा साकारली : ऑगस्ट २०१९
चंद्रयान उड्डाणाच्या धर्तीवर डॉ. विक्रम साराभाई यांचं १२ बाय १० फुट आकाराचं पोर्ट्रेट साकारलं होतं. तब्बल पाच हजार पाचशे कागदी विमानांचा वापर करून ही कलाकृती साकारल्याचं चेतन सांगतो. सहा विविध रंगी कागदी विमानांचा यासाठी उपयोग करण्यात आला होता.
विश्वविक्रम ९
कलाकृती केव्हा साकारली : ऑक्टोबर २०१९
आपल्या एकापेक्षा एक कलाकृतींनी मुंबई आयआयटी गाजवणाऱ्या चेतन राऊत या मराठी कलाकारानं कानपूर आयआयटीही गाजवलं. विशेष म्हणजे आयआयटी, मुंबईच्या ‘मूड इंडिगो’तल्या त्याच्या वेगवेगळ्या कलाकृती पाहून त्याला गेल्याचं वर्षी कानपूर आयआयटीनं खास निमंत्रित केलं होतं. यावेळी चेतननं तब्बल सात हजार प्लास्टिक बॉल्सचा वापर करून साकारलेली जोकरची ही कलाकृती चर्चेचा विषय ठरली. मुंबईच्या संदेश कॉलेजमधले ऋषिकेश माने, मनोज जाधव, अविनाश शिवशरन, अतुल गाडगे, आदर्श पवार अशी चेतनची टीम आहे. जगातलं सर्वात मोठं, प्लास्टिक बॉलचं मोझेक पोर्ट्रेट कानपूर कॅम्पसमध्ये साकारण्यात आलं होत. हे पोट्रेट साकारून, त्यांच्या ६ हजार चेंडूंच्या पोट्रेटचा रेकॉर्ड चेतन आणि त्याच्या टीमनं स्वत:च मोडला आहे. या जोकरसाठी तब्बल सात हजार विविधरंगी प्लास्टिक चेंडूंचा वापर करण्यात आला होता. ८ बाय १० फुटांच्या या पोट्रेटनं सर्वांची मनं जिंकली.
विश्वविक्रम १०
कलाकृती केव्हा साकारली : जानेवारी २०२०
यावर्षाच्या सुरुवातीलाच तब्बल २ लाख पणत्यांचा वापर करून चेतनने रामदरबार सजवला होता. सहा रंगांच्या एकूण २ लाख पणत्या वापरून त्याने ६० बाय ९० फुट आकाराचे भव्य रामदरबाराचे पोर्ट्रेट साकारले होते.
‘महाराष्ट्र टाइम्स श्रावण क्वीन’ या स्पर्धेपासून सुरु झालेला एका सर्वसामान्य मुलीचा प्रवास आज हिंदी आणि मराठी चित्रपट श्रुष्टीतील यशस्वी अभिनेत्रीपर्यंत येऊन पोहचलाय.
आपल्या मुलीमधील प्राणीप्रेम लक्षात घेता, तिने प्राण्यांची डॉक्टर म्हणून काम करावं अशी तिच्या वडिलांची इच्छा होती. वडील निर्माते असले, तरी स्वतःमधील हिमतीच्या आणि मेहनतीच्या जोरावर आज तिने यशाचा उच्चांक गाठला आहे.
‘क्षणभर विश्रांती’ म्हणत सुरु झालेली तिची अभिनयातील कारकीर्द अगदी सुस्साट सुरु आहे. अभिनयाएवढंच प्राणी आणि निसर्ग यांच्यावर जीवापाड प्रेम करणारी ही गुणी अभिनेत्री म्हणजे पुजा सावंत. ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’ ‘स्टार ऑफ द विक’ च्या माध्यमातून जाणून घेऊया या सुंदर अभिनेत्रीबद्दल….
संपूर्ण नाव : पुजा विलास सावंत
जन्म तारीख आणि ठिकाण : २५ जानेवारी १९९०, मुंबई
शिक्षण : बी ए
बालपण माझं निसर्गसोबतीत….
सर्वसामान्य कुटुंबात वाढलेल्या मला सुरुवातीपासूनच निसर्ग आणि प्राण्यांविषयी प्रचंड प्रेम वाटायचं. त्यामुळे माझ बालपण खूप मजेत, आणि निसर्गाच्या सानिध्यात गेलं. आजोबांचं छान फार्महाउस होत. तिथेच माझ बालपण गेलं. त्याचंमुळे आणि तेव्हापासूनच मला निसर्ग आणि प्राण्यांविषयी प्रचंड प्रेम निर्माण झालं. निसर्ग आणि प्राण्यांविषयीची ओढ मला तेव्हा पासून जाणवत होती. माझे आजोबा (आईचे बाबा) बाळ बागवे लालबागच्या नवहिंद बाल मित्र मंडळात कार्यरत होते. कामगार रंगभूमीचे अमिताभ बच्चन अशी त्यांची ओळख होती. त्यांनी अनेक नाटकांमध्ये काम केलं होतं. त्यांच्या या आवडीमुळेच कदाचित अभिनय माझ्यात येत गेला. मी कधीही अभिनय शिकले नव्हते. घरातील नाटकाच्या तालमी आणि आजोबांचा मंचावरील वावर पाहत मी मोठी होत गेले आणि तिथूनच खरी अभिनयाची ओढ लागली.
ओळख वापरली नाही…
माझे वडील विलास सावंत एक निर्माता म्हणून गेली काही अनेक वर्षे कार्यरत आहेत. पण त्यांच्या ओळखीमुळे मला अभिनय क्षेत्रात काम मिळालं असं कधीच झाल नाही. उलट मी त्यांची मुलगी आहे म्हणून मला काम मिळावं हे मलाही न पटणार होत आणि म्हणूनच मी माझी ती ओळख कधीचं वापरली नाही. मला मुळात प्राण्यांची डॉक्टर बनण्याची इच्छा होती. त्यामुळे मीही शिक्षण पूर्ण करून माझी ती इच्छा पूर्ण करावी असं त्यांचं मत होतं. अभिनय हे केवळ आवडं म्हणून कर असं त्याचं स्पष्ट मत होत. पण योगायोगाने मी अभिनेत्री झाले. ‘श्रावण क्वीन’पासून सुरु झालेला माझा प्रवास आज अभिनेत्री पर्यत येऊन यशस्वीपणे सुरु असल्याचा आनंद आहे.
कौतुकं झालं….
‘क्षणभर विश्रांती’ हा माझा पहिला चित्रपट. या चित्रपटात काम करताना खूप मजा आली. चित्रपटाचं शुटींग सुरु झाल्यावर पाहिल्याचं क्लोज शॉटवेळी माझं प्रचंड कौतुकं झालं होत. सचित पाटील, सिद्धार्थ जाधव,कादंबरी कदम आणि सिनेमॅटोग्राफर संजय जाधव यांनी माझं केलेलं कौतुकं आजही चांगलच लक्षात आहे. प्रेक्षकांनीही हा चित्रपट उचलून धरला.
मराठी वरचढ…
मराठी आणि हिंदी चित्रपट श्रुष्टीत काम करताना मला फारसा फरक जाणवत नाही. चित्रपटासाठी लागणार ‘बजेट’ वगळता अनेक गोष्टींमध्ये मराठी चित्रपट श्रुष्टी कायम अग्रस्थानी आहे. सगळीकडे सिनेमा हे माध्यम मात्र सारखचं आहे. काम करण्याची पद्धत सोडली तर मराठी चित्रपट नेहमीच मला वरचढ वाटतो. माझ्या मते तर बॉलीवूडपेक्षा उत्तम सिनेमे हे मराठीत बनतात आणि त्याचमुळे मला मराठीत काम करायला सर्वाधिक आवडतं.
कास्टिंग काऊच नाहीच…
मराठीत आणि हिंदीतही काम करताना मला कास्टिंग काऊचंचा अनुभव कधीच आला नाही. माझ्या सुदैवाने मला प्रत्येकवेळी चांगली माणस मिळाली, चांगल्या माणसांबरोबर सतत काम करत राहिले. त्यामुळे या गोष्टीपासून मी नेहमी लांब राहिले आहे. त्यामुळे असा काही प्रकार माझ्यासोबत घडला तर मी काय रीॲक्ट करेन हे आतातरी सांगणं शक्य नाहीये.
नकार मलाही मिळालेत…
हल्लीच एका प्रोजेक्टच्या निमित्तानं मला नकार मिळाला आहे. अगदी सगळ्या गोष्टी व्यवस्थित जमून येतात आणि मग नंतर मला तो प्रोजेक्ट करता येणारं नाही असं सांगण्यात येतं. पण ठीक आहे, कारणं जे काम मला मिळणार आहे, ते मिळण्यापासून मला कोणीही अडवू शकत नाही. यात मला वाईट वाटलं नाही. हा पण मला मिळालेलं प्रत्येक काम मी उत्तम पद्धतीने पूर्ण करण्याच्या नेहमी प्रयत्नांत असते. शिवाय, रंगावरून आजही इंडस्ट्रीमध्ये अनेकदा नकार दिले जातात ही खरंतर लाजिरवाणी गोष्ट आहे. मला रंगावरून अद्याप कोणी बोललं नाही. मुळात मी कोणाला ते बोलण्याची संधी दिली नाही. मुळात माझ्याबद्दल मला कोणी रंग किंवा कोणत्याही गोष्टींवर कोणी टीका करणं, मला पटत नाही. त्यामुळे माझ्या या परखड स्वभावामुळे अजून कोणाची तशी हिम्मतही झाली नाही.
नवीन चित्रपटांची नांदी…
२८ फेब्रुवारीला मी आणि गश्मीर महाजनीची मुख्य भूमिका असणारा ‘बोनस’ चित्रपट प्रेक्षकांच्या भेटीला येतं आहे. मार्च मध्ये ‘विजेता’ हा चित्रपट प्रदर्शित होईल. सोबतच, ‘दगडी चाळ २’चंही चित्रिकरण सध्या सुरु आहे. त्यामुळे तो चित्रपटही याच वर्षात प्रदर्शित होईल.
नेहमी वेगळं काम हवं…
कधीही काम निवडतात मी कोणत्याही चौकटीत न राहता भूमिकेचा विचार करते. चित्रपटाची कथा ऐकतानाचं मला ती भूमिका आवडली तर मी ती फिल्म नक्की करते. मग त्यावेळी चित्रपटाचा दिग्दर्शक कोण असेल? निर्माता कोण असेल? अशा कोणत्याही गोष्टींचा अजिबात विचार करत नाही. मी स्मिता पाटील यांची प्रचंड मोठी चाहती आहे. त्यामुळे त्यांच्यावर एखादा चित्रपट बनला आणि त्यात मला त्यांची भूमिका साकारला मिळावी असं माझ स्वप्नं आहे. आणि तो माझा ‘ड्रीम रोल’ आहे.
नाटकाची भीती वाटते, पण…
लवकरच एका वेबसिरीजच्या माध्यमातून मी प्रेक्षकांच्या भेटीला येणारं आहे. तूर्तास त्याबद्दल अधिक काही सांगता येत नाही. पण लवकरच ते सरप्राईज लोकांना कळेल. नाटकात काम करायला मात्र मला भीती वाटते. मुळात तुम्ही रंगमंचावर असता, त्यामुळे तुमच्यावर खूप मोठी जबाबदारी असते. हावभाव, शब्द या सगळ्यांचं भान राखून नाटकं करावं लागत. त्यामुळे एवढ्यात मी नाटकं करेन असं मला वाटत नाही.
प्राण्यांबरोबरचं रमते…
खरं सांगायचं तर, मी फक्त प्राण्यांबरोबर सर्वाधिक रमते. शुटींग नसेल किंवा कधी कामातून ओसंत मिळाला कि मी घरी थांबून माझ्या सगळ्या लाडक्या जिवलग प्राण्यांबरोबर वेळ घालवणं पसंत करते. माझ्या घरी कुत्रे, मांजरी, विविध पक्षी आहेत. विशेष म्हणजे यातील एकही प्राणी मी आवडं म्हणून विकत पाळायला घेतलेला नाहीये. प्राण्यांसाठी मी नेहमी काहीन काही करते. निसर्ग-प्राणी आणि माझं एक वेगळं नातं आहे. येत्या काळात त्यांच्यासाठी एक वेगळ स्वप्नं मी पाहतेय.
ट्रोल झाले…
कलाकार म्हटलं कि ट्रोलिंग होतंच, चांगल्या-वाईट कमेंट्स आल्याचं. पण माझ्याबाबतीत असे प्रकार फार क्वचित घडलेत. अलिकडेच माझ्या एका फोटोशूटवर अनेकांनी कमेंट्स केल्या. पण त्या कमेंट्सपैकी चांगल्या कमेंट्समुळे ट्रोल किंवा वाईट कमेंट्सची संख्या असल्याचं माझ्या लक्षात आलं. पण कधी ट्रोलिंग होऊच नये असं वाटतं. पण अनेकदा ‘मराठी मुलींनी असं वागणं चुकीचं आहे’. असं म्हणाऱ्या कमेंट्स वाचून संताप येतो. फक्त मराठी मुलींनी संस्कृती जपायची का? संस्कृतीचं जतन झालचं पाहिजे. पण सगळ्या अपेक्षा फक्त मुलींकडून का? आणि मुळात मराठी मुली म्हणून त्यांच्यावर तुम्ही बंधन घालता. मुळात मला माझ्या संस्कृतीचा फार अभिमान आहे. त्यामुळे मला संस्कृतीचं भान बाळगायला सांगणं चुकीचंच.
सुपर फॅशन फंडा…
तुम्ही जे वस्त्र परिधान करता, ते तुम्हाला स्वतःला आवडण गरजेचं असतं असं मला वाटतं. तुम्ही जे काही घालाल त्यात तुम्हाला अवघडल पण येऊ नये या मताची मी आहे. त्यामुळे मला जे आवडेल, आणि माझ्या मते मला जे चांगलं दिसेल अशाचं गोष्टी लक्षात घेऊन मी माझी फॅशन ठरवत असते. त्यात मग तुम्हाला लोकं वाईट म्हणाले तरी, तुम्ही स्वतःला आवडणं फार गरजेचं आहे. आणि हीच माझ्यासाठी फॅशनची व्याख्या आहे.
फिटनेस मंत्रा…
मला खाण्याची खूप आवड आहे. भात खाल्याशिवाय मी जगू शकत नाही. मला प्रचंड गोड खायला आवडतं. मग अभिनेत्री म्हणून फीत राहण्यासाठी मी खाणं कधीचं थांबवलं नाही. मात्र मी नियमित व्यायाम करते. जीमिंगवर माझा कटाक्ष असतो. पहाटे ५ किंवा ५.३० ला माझ्या दिवसाची सुरुवात होते. मनसोक्त व्यायाम केल्यानंतर मग पुढे माझ्या कामाला सुरुवात होते.
वडील पोलिसात नोकरीला त्यामुळे त्यांच्या सततच्या बदल्यांमुळे हा पठ्या खर्या अर्थाने ‘बारा गावाचं पाणी’ त्याच्या लहानपणीच प्यायलाय.
परदेशात वाईल्ड लाईफ कॉन्सर्वेशमधून मास्टर्स केल्यानंतरही त्याने आपली आवडं जपत कला क्षेत्राच्या दिशेने त्याचा मोर्चा वळवला.
अभिनय, लेखन, दिग्दर्शन अशा पायऱ्या चढत तो आता निर्मिती क्षेत्रातही पाउल टाकतोय. एकांकिका, नाटकं, चित्रपट आणि मालिका असा चौफेर वावर असणारा आणि कोणत्याही विषयावर अगदी परखडपणे व्यक्त होणारा अभिनेता म्हणजे हेमंत ढोमे. ‘प्लॅनेट मराठी’च्या स्टार ऑफ द विक च्या माध्यमातून जाऊन घेऊया अवलियाबद्दल….
संपूर्ण नाव : हेमंत दयानंद ढोमे
जन्म तारीख आणि ठिकाण : २१ मार्च, शिरूर (पुणे)
शिक्षण : एम.एस.सी इन वाईल्ड लाईफ कॉन्सर्वेश (युके)
बालपणीच प्यायलो बारा गावाचं पाणी…
माझा जन्म पुण्यातील पण, शालेय जीवनाची सुरुवात ठाण्यात झाली. परंतु बाबांची पोलिसातील नोकरी असल्यामुळे त्यांची कामानिमित्त सतत बदली व्हायायची. त्यामुळे आम्ही सतत स्थलांतर करत असत. पहिलीला मी रायगड जिल्ह्यातील माणगावला गेलो. रायगडमध्ये असलो तरी माणगाव, पोलादपूर (दुसरी असताना), म्हसळा (तिसरी), मग चौथी ते सातवी आम्ही कर्जतला आलो. मग आठवीत मी खोपोलीला शाळेत प्रवेश घेतला. नववी नागोठणे, दहावी पनवेल आणि मग अकरावी ते पुढील शिक्षणाला पुण्याला गेलो. त्यानंतर एमएससी करता युकेला गेलो. त्यामुळे ‘बारा गावचं पाणी पिणे’, ही म्हण माझ्या बाबतीत अगदी तंतोतंत जुळते. पण खरं सांगता, दरवर्षी माझी शाळा बदलते पर्यायी मित्रही बदलले याचं मला फार वाईट वाटायचं. त्यामुळे मला फक्त माझ्या कर्जतच्या शाळेतील मित्र लक्षात आहेत. जिथे मी फार अधिक काळ राहिलो होतो. पण बालपणं मजेत गेलं.
झाली अभिनयाची सुरुवात…
त्याकाळी खोपडी दारू प्यायल्यामुळे कर्जत, खालापूर सारख्या भागांत अनेकांचा मृत्यू झाला होता. बाबा पोलिसात असल्यामुळे या गोष्टींविषयी सतत बोललं जायचं, शिवाय, माझ्या बाबांनीही व्यसनमुक्तीविषयी जनजागृतीसाठी महत्त्वाची पावलं उचलायला सुरुवात केली होती. आमच्या शाळेकडून सुद्धा व्यसनमुक्तीवर आधारित पथनाट्य बसवली होती. त्यामुळे अगोदरपासून अभिनयाची आवड असणाऱ्या मला यानिमित्तानं संधी मिळाली. त्यानंतर अकरावीला मी पुण्याला गरवारे कॉलेजला प्रवेश घेतला. मग पुरुषोत्तम करंडक, फिरोदिया करंडक आणि विविध एकांकिका आणि अभिनय स्पर्धांमध्ये भाग घेण्यास सुरुवात केली. त्यामुळे अभिनयाची लहानपणापासून आवडं होती. मग पथनाट्य आणि विविध स्पर्धा यांच्यातून भाग घेऊन ही आवडं वाढत गेली. मग ‘समन्वय’ नावाच्या आमच्या नाट्य संस्थेच्या माध्यमातून ‘लूझ कंट्रोल’ या प्रायोगिक नाटकाचे भारतात आणि भारताबाहेर अनेक प्रयोग केले. या नाटकाचं लेखनही मी केल होत. त्याचं खूप कौतुक झालं. अनेक ठिकाणी मला लिखाणासाठी आणि अभिनयासाठी पारितोषिक मिळाली. त्यामुळे होणाऱ्या कौतुकातून काम करण्याची अधिकाधिक उर्जा मिळत गेली.
आवडं माझ्यासाठी महत्त्वाची…
मी आयपीएस अधिकारी व्हावं अशी माझ्या बाबांची इच्छा होती. त्यामुळे मी स्पर्धा परीक्षा द्याव्यात या दृष्टीने मी कॉलेज सुरु असताना, त्यासोबतीने स्पर्धा परीक्षांचीही तयारी करतं होतो. परंतु अभिनयाची जास्त आवडं वाटू लागली आणि आपण याचं क्षेत्रात काहीतरी करावं असं मला वाटत होतं. मास्टर्स करण्यासाठी युकेला गेल्यावर अडीच वर्ष तिकडे होतो. त्याकाळातही आपल्याला अभिनय करायचा आहे हे सतत डोक्यात असायचं. वाईल्ड लाईफ विषयी मला प्रचंड आवडं आहे. त्यात मला जमेल त्या पद्धतीने मी काम करतं होतो, अजूनही करतोय. पण, अभिनय, लेखन आणि दिग्दर्शक म्हणून आपणं काम करावं हे मनाशी पक्क केलं आणि त्या दृष्टीने पावलं उचलली. अभिनय ही मुळची आवडं. मी लिखाण करतचं होतो. मग हळूहळू दिग्दर्शकाच्या भूमिकेत जाण्यास सुरुवात केली. पूर्ण शिकल्याशिवाय दिग्दर्शनाला सुरुवात करायची नाही हे मनाशी पक्क केल होतं. कदाचित त्याचमुळे दिग्दर्शनाचा योग खूप उशिरा आला. जवळपास दहा वर्ष या क्षेत्रात काम केल्यानंतर मी दिग्दर्शक म्हणून कामाला सुरुवात केली.
नाटकात रमतो…
मी चित्रपट आणि मालिकांमध्ये काम करतं असलो तरी नाटकात काम करणं मला सर्वाधिक आवडतं. त्यानंतर अनुक्रमे सिनेमा आणि टेलिव्हिजन. त्यामुळे नाटकं हे माझं लाडकं माध्यम आहे असं म्हणायला हरकत नाही. परंतु, टेलिव्हिजनवर काम करणं हे सगळ्यात अवघड काम आहे हे सत्यही नाकारता येणारं नाही. पण मी नाटकं किंवा सिनेमात रमतो.
शाब्बासकी मोलाची…
एका स्पर्धेसाठी क्षितीज पटवर्धन लिखित-दिग्दर्शित एका एकांकिकेत मी अभिनय केला होता. त्यामुळे ती माझी पहिली एकांकिका पण, मी केलेली पथनाट्यातील काम माझ्या अजूनही लक्षात आहेत. त्यावेळी त्याकामाचं खूप कौतुकही व्हायचं. पथनाट्यात मी साकारलेला सोंगाड्या आणि मावशीच्या माझ्या भूमिकांसाठी मला शाब्बासकी मिळाली. त्यावेळी गंभीर भूमिकाही साकारल्या पण विनोदी भूमिकांचं खूप कौतुक झालं. त्यामुळे कलाकार म्हणून लोकांना जे आवडतं ते देतं रहायचं या विचाराने नेहमी वेगळं साकारायच्या प्रयन्तात असतो.
लवकरच वेगळी भूमिका….
जवळपास दोन वर्षानंतर मी एका चित्रपटामध्ये महत्त्वाच्या भूमिकेत प्रेक्षकांना बघायला मिळणार आहे. माझा जवळचा मित्र, प्रियदर्शन जाधव दिग्दर्शित आगामी ‘चोरीचा मामला’ या चित्रपटात मी एक मध्यवर्ती आणि वेगळी भूमिका साकारतोय. शिवाय ‘झिंमा’ नावाचा एक चित्रपटही मी करत आहे. मी आणि माझी पत्नी क्षिती असं आमची निर्मिती असणारा आणि मी दिग्दर्शित केलेला हा सिनेमा आहे. त्यामुळे पहिली चित्रपट निर्मिती, माझं दिग्दर्शन आणि सात बायकांच्या वेढ्यात अडकलेल्या एका पुरुषाची कथा सांगणारा हा वेगळा सिनेमा लवकरच प्रेक्षकांच्या भेटीला येईल. शिवाय इतर अनेक प्रोजेक्टही सुरु होण्याच्या मार्गावर आहेत. शिवाय, एका चांगल्या नाटकाच्या मी शोधात आहे. सोबतीने एक नाटकं लिहून ते पूर्णत्वास नेण्याच्या मार्गावर आहे.
ड्रीमरोल निराळाच…
ड्रीम रोल ही संकल्पना मुळात माझ्यासाठी नाही. कोणीतरी साकारलेली एखादी व्यक्तिरेखा किंवा भूमिका आपण साकारण्यात मजा नाही असं मला वाटतं. त्यामुळे, एखाद्या नाटकात किंवा सिनेमात मी ‘पांडू’ (उदाहरणार्थ) साकारला तर तो पांडू लोकांसाठी ड्रीमरोल वाटावा या दृष्टीने मी काम करेन. त्यामुळे मी केलेला एखादा रोल अनेक पिढ्या लोकांच्या लक्षात राहिलं या साठी मी काम करेन. त्यामुळे मला मिळणारी प्रत्येक भूमिका माझ्यासाठी ड्रीमरोल आहे.
इंडस्ट्रीमधील हे खुपत….
इंडस्ट्रीमध्ये काम करताना एकमेकांविषयी असणारी इर्षा, असूह्या आणि स्पर्धा हे ज्यावेळी एका वेगळ्या पातळीवर पोहचतात त्याची फार चीड येते. दुसऱ्याच चांगलं काम आपणं बघू शकत नाही एवढी ती स्पर्धा टोकावर पोहोचलेली असते. मराठी इंडस्ट्री ही तेव्हाचं मोठी होईल, जेव्हा सगळे एकत्र मिळून काम करतील, असं मला वाटतं. एकत्र येऊन जेव्हा दुसऱ्याचा सिनेमा तेवढ्याच उत्साहात प्रमोट करतील, त्याचं कौतुकं करतील त्यावेळी याची सुरुवात होईल. हल्ली आपल्याचं लोकांमध्ये खूप मोठी स्पर्धा पाहायला मिळते. त्यामुळे वर्षभरात जवळजवळ शंभर सिनेमे येतात. त्यातील फार कमी लक्षात राहतात. जर हे सिनेमे समजा एकाच दिवशी आले तर त्याचा उपयोग होणारा नाही. त्यामुळे आपल्याआपल्यातील स्पर्धा थांबवून संपूर्ण इंडस्ट्री अधिकाधिक प्रगल्भ बनवण्याचा आपणं प्रयत्न करणं गरजेचं आहे.
वेळीच व्यक्त व्हा…
जे वाईट आहे त्याबद्दल व्यक्त व्हायलाच हवं हे अगदी माझ्या लहानपणापासून माझ्या पालकांनी मला शिकवलं होतं. काय वाचावं, काय सोडून द्यावं. राजकारणा आणि समाजकारणाची आवडं अशा अनेक गोष्टी मला वडिलांनी शिकवल्या. त्यामुळे प्रत्येकाची ही जडणघडण होणं गरजेचं आहे. मी कोणत्याही पक्षाचा किंवा व्यक्तीचा समर्थक नाही. कोणत्याही जाती-धर्मांचा पगडा मला मान्य नाही. आपणं भारतीय आहोत या मताचा मी आहे. शिवाय आपण माणूस आहोत हे त्याहून महत्त्वाचं आहे. परंतु हल्ली देशातील परिस्थिती बघता जिथे मला व्यक्त व्हावसं वाटत तिथे मी व्यक्त होतो. याचा परिणाम म्हणून मला धमक्यांचे फोन वगैरेही येतात. शिवाय, कलाकार हा सॉफ्ट टार्गेट असल्यामुळे अनेकदा मला ट्रोल केल जातं. पण त्याचा मला फरक पडत नाही. इंटरनेट स्वस्त झाल्याचा हा मोठा गैरफायदा आहे मला वाटतं. कारणं, लोकांना कधी कुठे काय बोलावं याचं भानं उरतं नाही आणि मग गरज असेल तरी व्यक्त होणं त्यांना जमत नाही. शिवाय, भाषे पलीकडे जाऊन सर्वानीच विचार करायला हवा असं मला वाटत.
प्रत्येक प्रतिक्रिया मोलाची…
काही सिनेमे ही केवळ ‘मनोरंजन पट’ असतात, त्याचा हेतू मनोरंजन हा एवढाच असतो. परंतु सिनेमे आणि नाटकं ही केवळ प्रबोधनासाठीचं असतात असा अनेकांचा समज असतो. पण तस अजिबात नसतं. शिवाय, आपलं काम हे काहींना आवडू शकतं, काहींना नाही आवडू शकतं. त्यामुळे जर सिनेमा सगळ्यांनाचं आवडला तर त्यातही काहीतरी चुकतयं असं मला वाटतं. त्यामुळे एखादा चित्रपट कोणाला आवडतं नसेल तरी त्यातूनही मला अनेक गोष्टी शिकता येतात. यातूनच स्वतःशी स्पर्धा निर्माण होते. शिवाय येत्या काळातील ऐतिहासिक सिनेमाच्या लाटेत आपणं काहीतरी वेगळा विषय घेऊन मीही काहीतरी नवीन घेऊन येण्याच्या प्रयत्नात आहे. लोकांना इतिहास बघायला आवडतोय, आणि तो अत्यंत चांगल्या प्रकारे मांडला जातोय हे सुखावह आहे. त्यामुळे येत्या काळात नक्कीच मी ही काही ऐतिहासिक करण्याच्या प्रयत्नात असणार् आहे.
नवीन वर्षाची आव्हान खूप…
आपल्या हातून खूप चांगलं काम घडलं पाहिजे म्हणून मी नवीन वर्षात अधिक मेहनत करणार आहे. लेखक, दिग्दर्शक, अभिनेता आणि आता निर्माता म्हणून शक्य तेवढ्या चांगल्या कामांतून आपणं प्रेक्षकांच्या लक्षात राहावं म्हणून काम करतं राहण्याचा माझा प्रयत्न कायम असेल. मनोरंजनपट करत विविध विषयांवर भर देत. मराठी सिनेमाचा यशाचा आकडा वाढवण्याच्या दृष्टीने माझ्या परीने सर्वतोपरी प्रयत्न करीन.
मेकॅनिकॅल इंजिनिअर म्हणून शिक्षण पूर्ण करून, त्यांनी स्वतःचा व्यवसाय थाटला. क्रीडा क्षेत्रात करिअर करण्याचं त्याचं स्वप्न होतं. पण काही कारणामुळे ते शक्य झाल नाही. पुढे जाऊन या आपण करत असलेल्या गोष्टींपेक्षा वेगळ्या असणाऱ्या मॉडेलिंग कडे तो वळाला. अनेक जाहिरातींमधून नावारूपास येऊन पुढे जाऊन मराठी, हिंदी, तमिळ, तेलगु, गुजराती, बंगाली बरोबरच हॉलीवूडपटामध्येही त्याने महत्त्वपूर्ण काम केलं फोटोग्राफी आणि भटकंतीची आवड जपत त्यांनी अनेक पुस्तकाचं लेखन केलं. चित्रपटातील विविध भूमिकांबरोबरीने त्यांच्या विविध पुस्तकांनाही अनेक पुरस्कार मिळाले आहे. ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’च्या ‘स्टार ऑफ द विक’च्या माध्यमातून जाणून घेऊया एवर्ग्रीन आणि अष्ठपैलू व्यक्तिमत्व असणाऱ्या मॉडेल, अभिनेता आणि लेखक मिलिंद गुणाजी बद्दल…
संपूर्ण नाव : मिलिंद गुणाजी
जन्म तारीख आणि ठिकाण : २३ जुलै १९६१, मुंबई
शिक्षण : मेकॅनिकॅल इंजिनिअरिंग, पॉलिमर टेक्नोलॉजी
अभिनय केवळ योगायोग
माझं बालपण अगदी मजेत गेलं. लहान असताना किंवा अगदी कॉलेजमधील जीवनात माझा खेळण्याकडे अधिक कल असायचा. त्यामुळे चित्रपट आणि स्टार याबद्दल मला कुतूहल किंवा आकर्षण कधीच नव्हतं. त्यामुळे आवडं नाही म्हटल्यावर मी फारसे चित्रपट बघत नसे. पण, मला नाटकं बघायला प्रचंड आवडायचं. विशेष म्हणजे मराठी नाटकांविषयी विशेष आकर्षण असायचं. माझ्या आई-बाबांना नाटकं पाहण्याची आवड असल्यामुळे ते मला अनेकदा नाटकं बघयला घेऊन जात. कदाचित याचमुळे ही आवड वाढत गेली असावी…. हॉलीवूडच्या चित्रपटांच त्यावेळी भलतच अप्रूप असायचं. पण खेळामधील माझी आवडं लक्षात घेता, ‘आपण क्रीडा क्षेत्राचीच करिअर म्हणून निवड करायची असं’ त्यावेळी ठरवलं होतं. त्या दृष्टीने मी प्रयत्नही करतं होतो. त्यात क्रिकेट आणि बॅटमींटन हे माझे आवडीचे खेळ. यात मी उच्च स्थरांपर्यंत खेळलो आहे. अखेर हे सगळ सुरु असताना मी माझ इंजिनिअरिंगपर्यंतच शिक्षण पूर्ण करून गोव्यात स्वतःचा कारखाना सुरु केला. कालांतराने हा व्यवसाय बंद करून एका नवीन व्यवसायाची सुरुवात केली. यात मी मार्केटिंगवर काम करत असल्याने मुंबईतून काम सांभाळनं सहज शक्य व्हायचं. त्यामुळे, ‘काम झाल्यानंतर फावल्या वेळेत करायचं काय?’ असा प्रश्न पडला होता. बरं, क्रीडा क्षेत्रात करिअर करायचा विचारही माझ्या डोक्यात कायम होताचं. पण कंपनीच्या एका कामादरम्यान माझ्या उजव्या खांद्याला इजा झाली आणि त्यामुळे स्पोर्ट्सपर्सन म्हणून करिअर करण्याचा माझा विचार मागे पडला. मग माझ्या काही मित्रांनी, ‘तुझी पर्सनालीटी उत्तम आहे, तर तू मॉडेलिंग कर…’ असं सुचवलं. म्हणून मी त्या काळचे आघाडीचे फोटोग्राफर असणार्‍या गौतम राजाध्यक्ष यांची भेट घेतली. मुळात इंजिनिअर म्हणून शिक्षण घेऊन नंतर व्यवसायात रमलेल्या मला या क्षेत्राची फारशी माहिती नव्हती. आमच्या भेटीच्या अगदी दुसर्‍याच दिवशी गौतम सरांनी मला माझे फोटो काढण्यासाठी बोलावलं. त्यानंतर त्याकाळच्या नामांकित एजन्सीजमध्ये माझे फोटो देऊन आलो. काही तासांत शंतनू शेगडे कडून मला फोन आला. अनेक नामांकित ब्रॅन्डसाठी काम करणाऱ्या एजन्सीमधून फोन आल्यानं मला आनंद झाला होता. मला स्क्रीनटेस्ट साठी बोलावण्यात आला. पण स्क्रीनटेस्ट म्हणजे काय हे मला अजिबात माहिती नव्हतं. अखेर माझ्या पहिल्या शुटिंगसाठी झाल्यानंतर दिल्लीला रवाना झालो. त्यानंतर हळूहळू चित्रपटाच्या ऑफर्स यायला सुरुवात झाली. सुरुवातीला या ऑफर्स मी नाकारत होतो. या दरम्यान अनेक मोठ्या जाहिरातींसाठी मी काम केलं. आणि इथून माझा इंडस्ट्रीमधील प्रवास सुरु झाला. मग विविध मालिका आणि चित्रपटामधून मी काम करत राहिलो.
रातोरात झालो स्टार…
‘कुरुक्षेत्र’ नावाच्या मालिकेमध्ये मी काम केलं. माझं ते काम बघून मुकेश भट्ट यांनी मला फोन करून भेटायला बोलवलं आणि ‘फरेब’ चित्रपटामधील मध्यवर्ती भूमिकेसाठी मला विचारण्यात आल. ‘फरेब’ मधील माझ्या खलभूमिकेचं खूप कौतुक झालं. त्या वर्षाच्या सगळ्याच मानाच्या आणि नामांकित पुरस्कारांच्या नामांकनाच्या यादीत माझं नाव होतं. या चित्रपटामुळे मी रातोरात स्टार झालो आणि इथून माझी खरी सुरुवात झाली असं मला वाटत. त्यानंतर ‘विरासत’ चित्रपटातील माझी खलभूमिका गाजली, त्या भूमिकेसाठीही सलग दोन वर्ष अनेक पुरस्कार मला मिळाले. मग नायक आणि खलनायक साकारत करिअरला सुरुवात झाली. आतापर्यंत तब्बल दोनशेहून अधिक चित्रपटांमधून मी काम केल आहे. शिवाय, अजूनही मॉडलिंग करतो.
भटकंती माझी आवडं…
कॉलेजमध्ये असल्यापासून मला विविध गड-किल्ले, डोंगर-दऱ्यामधून फिरायला मला प्रचंड आवडतं होतं. विविध ठिकाणची माहिती असणारी अनेक दिग्गजांची पुस्तक मी वाचायचो. मला फोटोग्राफीची आवडं असल्यामुळे, मी माझी जीप काढून अनेकदा वेगवेगळ्या ठिकाणी फिरायला जात असे. मग फिरायला गेल्यावर जवळपासच्या एखाद्या गावकऱ्याला भेटून त्याच्या कडून त्या ठिकाणची सगळी माहिती, इतिहास जाणून घ्यायचो आणि त्याची नोंद करून ठेवायचो. असं करता-करता माझ्याकडे माहितीचा संग्रह झाला. मग ‘लोकप्रभा’ नावाच्या साप्ताहिकामध्ये लिहिण्यास सुरुवात केली. माळशेज घाटावर आधारित माझ्या त्या लेखाचं नाव होत ‘महाराष्ट्राचे कुलुमनाली-माळशेज घाट’. माझ्या त्या लेखाला प्रचंड प्रतिसाद मिळाला. मॉडेलअसताना मी भटकंतीही करतो यामुळे लोकांना माझ्याबद्दल फार अप्रूप वाटायचं. मग यातूनच ‘अनोखी पर्यटन स्थळे’ हा माझा स्तंभलेख सतत पाच वर्ष सुरु होता. मग ‘माझी मुलूखगिरी’ नावाचं माझ पुस्तक प्रकाशित झाल. आज या पुस्तकाची सोळावी आवृतू बाजारत आहे. याच पुस्तकच इंग्रजीत भाषांतर करण्यात आलं. आणि अखेर याच पुस्तकावर आधारीत ‘भटकंती’ या कार्यक्रमाची सुरुवात झाली आणि तो कार्यक्रम अनेक काळ चालला. मग ‘भटकंती’ शो करताना नव्याने गवसलेल्या ठिकाणांवर आधारीत ‘भटकंती’ नावच पुस्तक लिहिलं ज्याची आता नववी आवृत्ती आहे. अशा तब्बल बारा पुस्तकांचं मी लेखन केल. यातील ‘अनवट ‘ नावाच्या पुस्तकाला राज्य शासनाचा पुरस्कारही मिळाली आहे. मग ‘डिस्कव्हर महाराष्ट्र’या नव्या प्रोडक्शनची मी सुरुवात करून त्याचे साधारण २५ भाग केले याचा आनंद आहे.
नव्या भूमिका…
सध्या प्लॅनेट मराठीचीच निर्मिती असलेला आणि शंतनू रोडे दिग्दर्शित ‘गोष्ट एका पैठणीची’ या एका माझ्या चित्रपटाच शुटींग सुरु आहे. त्याबरोबरच, यज्ञेश शेट्टीच्या ‘विंग्ज ऑफ गोल्ड’ चित्रपटाचाही मी महत्वाचा भाग आहे. शिवाय, एका तेलगु चित्रपटाची शुटींग लवकरच सुरु होईल. यासोबतच, एखाद्या चांगल्या प्रोजेक्टच्या निमित्तानं वेबवर झळकता आलं तर मी नक्की वेबकडे वळेन.
भाषेचाच फरक…
कुठेही काम करताना फायनान्स फार महत्वाचा असतो. मी मराठी, हिंदी, तेलगु, तमिळ अशा विविध भाषांतील चित्रपटामध्ये काम केल आहे. शिवाय हॉलीवूडच्या चित्रपटामधून मी काम केल आहे. या सगळ्यात मला हॉलीवूड आणि साउथ इंडस्ट्रीची कामाची पद्धत आणि प्रोफेशनललीझम प्रचंड आवडतं. तिकडे सगळ्या गोष्टी परफेक्ट असतात. पण चित्रपटाचा दर्जा पहिला तर आपले मराठी चित्रपट उच्च दर्जाचे असतात यात वाद नाही. फक्त त्याला व्यवस्थित सिनेमागृह मिळून ते लोकांपर्यंत व्यवस्थित पोहचले तर त्याला तोड उरणार नाही आणि लोकांनाही त्याची मजा घेता येईल.
फिटनेस फंडा…
योग्य आहार आणि नियमित व्यायाम हा माझा फिटनेस फंडा आहे. शिवाय कमीत कमी दहा-बारा हजार पावलं मी दररोज चालतो. शिवाय नियमित जीम् करण्यावरही माझा कटाक्ष असतो.
राजकारणात रस नाही…
मी आणि सध्याचे मुख्यमंत्री उद्धवजी ठाकरे, आम्ही एका कॉलनीत राहतो. त्यामुळे लहानपणापासून आमच्यात मैत्री आहे. त्यानाही फोटोग्राफीची आवडं आहे त्यामुळे आमच चांगलं जमतं. हेलिकॉप्टरमधून त्यांनी केलेल्या अनेक फोटोशूटवेळी आम्ही एकत्र काम फोटो काढले आहेत. अनेक किल्लेही आम्ही एकत्र फिरलो आहे. त्यावर आधारित एक पुस्तकही प्रकशित होऊन साधारण दहा दिवसात आठ हजारप्रतींची विक्री झाली आहे. त्यामुळे आम्ही खूप चांगले मित्र आहोत. पण, मला राजकारणात अजिबात रस नाही.
रॅपिड फायर…
आवडता अभिनेता
रोबिन विल्यम, किंग मार्टिन, बमन इराणी, अमिताभ बच्चन, दिलीपकुमार
स्वतः काम केलेला आवडता चित्रपट
– ‘विरासत’ आणि ‘फरेब’ माझे आवडते चित्रपट पण ‘गॉड मदर’मधील माझी भूमिका मला आवडते.
स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट
-खूप हायपर होतो. खूप वाट बघणं मला आवडतं नाही.
स्वतःमधील आवडणारी गोष्ट
-मी एखादी गोष्ट हातात घेतली कि ती मी पूर्ण करतो, माझी ही वृत्ती मला खूप आवडते.
आवडतं पर्यटन स्थळ
-हरिश्चंद्रगड
मिलिंद गुणाजींचा विक पॉइंट
-मी हळवा आहे , त्यामुळे भावनेच्या आहारी लवकर जातो. ज्यामुळे लोक मला फसवू शकतात.
“घडलंय बिघडलंय” “शेजारी शेजारी पक्के शेजारी”, “कॉमेडी ची बुलेट ट्रेन”, “डब्बा गुल”, “फु बाई फु“, अश्या विविध मालिका आणि कॉमेडी शो मधून घराघरात पोहचलेली.
विनोदाच्या अनोख्या कौशल्याने सगळयांना खळखळून हसवणारी कॉमेडी ची राणी “प्राजक्ता हनमघर”
माणसात रमणारी तरीही एकांत आवडणाऱ्या या कॉमेडीच्या राणीचा अनोखा प्रवास आणि प्लॅनेट मराठीच्या नव्या चित्रपटातल्या तिच्या नव्या भूमिके बद्दल काही खास गप्पा जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझीन मधून…
प्राजक्ता हनमघर संपूर्ण नाव : प्राजक्ता हनमघर जन्मठिकाण : मुंबई वाढदिवस : २३ सप्टेंबर लग्नाचा वाढदिवस : १४ ऑगस्ट शिक्षण : एम.ए. मराठी
“विनोदाने मला गंभीरपणे घेतलं”
“हास्याची राणी” अशी ओळख असणं फार मस्त आहे. इतकी वर्षे केलेल्या कामाचं चीज झालंय असं वाटतंय. मी असं नेहमीच म्हणते मी अनेक वर्षे विनोदाला गंभीर पणे घेतलं तर एक वेळ अशी आली विनोदाने मला गंभीर पणे घेतलं. “कलेसाठी रुईयात गेले” मी शाळेत असल्यापासून अभिनय करत होते. कॉलेज मध्ये हे सगळं अनुभवण्यासाठी मी खास “रुईया” कॉलेज मध्ये ऍडमिशन घेतलं. रुईयात कलेला फार वाव आहे म्हणून मी तिथे जाऊन शिक्षण पूर्ण केलं.
“विनोदाचा गंध सापडला”
मी नेहमी म्हणते माझा बाप प्रोड्युसर नाही त्यामुळे जे रोल येतील त्या उत्तम प्रकारे पार पाडायच्या इतकंच माझ्या हातात होतं. विविध कामं करताना, वेगळ्या भूमिका अनुभवताना मला जाणवलं की आपल्याला विनोदाचा वेगळा गंध आहे म्हणून मी विनोदाकडे वळले. “घडलंय बिघडलंय” ही पहिली मालिका करताना मला जाणवलं की आपल्याला विनोद चांगल्या प्रकारे करता येतो, इथे माझी आणि विनोदाची गट्टी जमली म्हणून मी विनोदी भूमिका करायला लागले.
“ग्लॅमर मुळे बदल झाला नाही”
अभिनेत्री झाल्यावर नक्कीचं ग्लॅमर येत पण मी तशी फार मातीतली आणि माणसांमधली आहे त्यामुळे या ग्लॅमर ने माझ्यात काही फार बदल झाला नाही असं मला वाटतं.
“स्पष्टवक्ती ते प्रेमळ प्राजक्ता”
खऱ्या आयुष्यातली प्राजक्ता खुप स्पष्टवक्ती आहे. खरं बोलणारी, आपल्या माणसांवर प्रेम करणारी, कामावर निष्ठा असणारी, कामात जीव ओतून काम करणारी, खूप वाचन करणारी, सतत डोळे उघडे ठेवून सगळ्या गोष्टींकडे बघणारी आणि व्यक्त होणारी आहे.
“प्रासंगिक विनोदावर भर देते”
मला असं वाटतं प्रत्येकात विनोद ओळखण्याचे, करण्याचे गुण कमी जास्त प्रमाणात असतात. आता आपण विनोद करू या अर्थाने मी कधीच विनोद करायला जात नाही. खूप छोट्या प्रसंगातून एका तिरकस दृष्टीकोनातून आपोआप विनोद निर्मिती होत असते, त्यामुळे तो प्रयत्नपूर्वक करायला मी जात नाही. माझा प्रासंगिक विनोदावर भर आहे.
“आदर्श आहे कारण….”
माझी पहिली मालिका “श्रीरंग गोडबोलें” सोबत केली, त्यामुळे ते माझ्या फार जवळचे आहेत. मालिकेचे लेखक, दिग्दर्शक तेच होते. या सगळ्या प्रवासात मी त्यांच्या कडून अनेक गोष्टी कळत-नकळत शिकत होते. रंगा सरांकडून मी खूप गोष्टी शिकले. सध्या प्लॅनेट मराठी सोबत मी एक नवा चित्रपट करते तर या चित्रपटाचा दिग्दर्शक “शंतनू रोडे” त्याच्याकडून गेल्या काही दिवसात मी प्रचंड गोष्टी शिकले. मी एवढा कामावर प्रेम असलेला त्याच्या सारखा दिग्दर्शक पाहिला नाही आहे. शंतनु ची कामावरची निष्ठा आणि कामावरच प्रेम या गोष्टी खूप भारावून टाकतात. या दोन व्यक्ती खूप मस्त आहेत.
“साजेसा रोल मिळाल्याचा आनंद”
प्लॅनेट मराठी च्या “गोष्ट एका पैठणीची” या आगामी चित्रपटात मला एक छान रोल मिळाला आहे. मला साजेसा असा हा बेस्ट रोल आहे. प्लॅनेट मराठी सोबत काम करताना छान वाटतंय, प्रत्येक कलाकाराला योग्य त्या सोयी सुविधा प्लॅनेट ने उपलब्ध करून दिल्यात आहेत म्हणून काम करायला खूप मज्जा येते. “तरुणाईची कौतुकास्पद कामगिरी” आपल्या कडची तरुण मंडळी काही तरी नवीन करतात याचा आनंद आहे. खूप गोष्टींमधून विनोद निर्मिती चा अनोखा प्रयत्न आजची पिढी करत आहे तर हे नक्कीच कौतुकास्पद आहे. नवीन कलाकार, नवीन कला निर्मिती करतात याचा आनंद आहे.
स्लॅम बुक….
आवडता चित्रपट – असे अनेक चित्रपट आहेत जे मी पुन्हा पुन्हा पाहिले आहेत. खूप चित्रपट आवडीचे आहेत. आवडता विनोदी कलाकार – सतीश तारे आवडता अभिनेता – मोहन जोशी आवडती अभिनेत्री – रंजनाबाई ( रंजना देशपांडे ) आवडती डिश – केळ्याचे वेफर्स आणि चहा आवडत सोशल मीडिया – फेसबुक आवडत नाटक – वाडा चिरेबंदी / संगीत देवबाभळी आवडत पुस्तक – कीप मुविंग आवडता लेखक – महेश एलकुंचवार आवडती वेबसेरीज – मेड इन हेवन / इंनसाइड एज
Sakhi – friend, companion, confidante and much more.
On International Women’s day, when the world celebrates womanhood and felicitates women from different fields,there have been innumerable cases of crimes against women on day today basis in every corner of our country. To change the mindset or to severe the rules, nothing seems to work when it comes to women harassment. Although there are organizations that help aware the people about the same,some preventive measures are also needed to be taken in this matter.
Idea and Vodaphone jointly came up with a launch of unique service,a safety related alert service for its women subscribers named SAKHI.
This service is currently available in few states.
Women Customers can register and activate Idea Sakhi in two simple steps: Step1: Call on a multi-lingual toll-free number 1800-123-100 Step2: Register Emergency Contacts (Friends & Family). Up to 10 mobile numbers can be saved as Emergency Contacts.
A registered Idea Sakhi customer will: • Receive a 10-digit proxy number, with which she can recharge her connection at any retail store without revealing her actual mobile number. • Receive 10 minutes of free local/STD calls, 10 SMS and 100MB data when her balance reaches < Re. 1 or if she exhausts her data pack.
To send an Emergency or a Safe Alert, the Sakhi user will need to: ● Give a missed call to 55100 to send an Emergency Alert. A call, flash and SMS with the location and time details of the Sakhi user will be sent to the Emergency Contacts, alerting them. ● Call 55100 and press 2 to send a Safe Alert. SMS with the location and time details of the Sakhi user will be sent to the Emergency Contacts, for assistance.
Although there have been diffreent kind of app and services available in case of alert and also mapping, one of them being the SAFECITY which is a platform that crowdsources stories of abuse and maps the location of places and areas in city that has higher rates of crime, violence, harassment. It works cohesively with the Mumbai Police Dept and helps in providing info about such places. This map on the link helps SAFECITY to create an alert and also marks the place as UNSAFE .
It says ,”If you have been sexually harassed or abused in public spaces anywhere in the world, please share your story with us on this crowdmap. You can report anonymously in under 2 minutes.”
Alternatively you can download the app from google store or go to the website.
भारतीय संस्कृतीत आणि खासकरून आपल्या महाराष्ट्रात “गुढीपाडवा” हा सण अगदी उत्साहाने साजरा केला जातो. चैत्र शुद्ध प्रतिपदा म्हणजे गुढीपाडवा आणि याच दिवशी आपल्या मराठी नववर्षाची अगदी जोरदार सुरुवात होते. सगळेच नव्या वर्षाचं जोशात स्वागत करतात. घरोघरी गुढी उभारली जाते. ही गुढी उभारून तिची मनोभावे पूजा केली जाते. गुढी उभारून नवं वर्षाच्या एकमेकांना शुभेच्छा दिल्या जातात. साडेतीन मुहूर्तांपैकी एक मुहूर्त हा गुढीपाडव्याचा असतो. या मंगलदिनी अनेक नव्या गोष्टीची खरेदी केली जाते.
Photo Credit : Kshitij Bhide
“मराठमोळ स्वागत”
गुढीपाडव्याच्या दिवशी अनेक ठिकाणी शोभा यात्रांच आयोजन केलं जातं. मुंबईत अनेक ठिकाणी या शोभा यात्रा दरवर्षी उत्साहाने पार पाडतात. गिरगाव, ठाणे,डोंबिवली, कल्याण अश्या अनेक ठिकाणी दरवर्षी नव्या संकल्पना घेऊन या शोभा यात्रा नव्या वर्षाच्या मुहूर्तावर आयोजित केल्या जातात. ढोल ताशांच्या गजरात, मराठमोळ्या पारंपरिक पोशाखात सगळे एकत्र येऊन नव्या वर्षाच स्वागत करतात.
Photo Credit: Kshitij Bhide
“परंपराच्या सोबतीने सेलिब्रेशन”
गुढीपाडवा हा सण आपल्या कडे मोठ्या उत्साहात साजरा करतात. याच सोबतीने आपल्या परंपरा जपून या सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. अनेक ठिकाणी पारंपरिक तऱ्हेनं गुढीपाडवा साजरा केला जातो.
“गोड – धोड स्वागत” – आपल्याकडे सगळेच सण मोठया थाटामाटात साजरे करण्याची परंपरा आहे. महाराष्ट्रीन संस्कृती मध्ये प्रत्येक सणाला खास स्वयंपाक तयार केला जातो आणि सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. पाडव्याला सुद्धा घरोघरी अगदी गोड धोड जेवण बनवून या सणाची शोभा वाढवली जाते. पुरी-भाजी, मसाले भात, श्रीखंड-पुरी चा बेत हा हमखास आखला जातो आणि या सणाचं अगदीच आपुलकीने, लज्जतदार पणे स्वागत केलं जातं.
Photo Credit: Kshitij Bhide
“वेशभूषेला अनोखी झालर” – गुढीपाडव्याला सगळेच पारंपारीक वस्त्र परिधान करतात. यात नऊवारीचा अनोखा थाट असतो. नऊवारी साडी, झब्बा कुर्ता, धोती, कोल्हापुरी, नऊवारीला शोभून दिसणारी नथ असा एकदम अनोखा आणि हटके पारंपारीक वेष परिधान करून सणाला एक वेगळंच महत्व प्राप्त होत.
आयुष्यात अनेक संकटांवर मात करून अनेक कठीण प्रसंगांना सामोरं जाऊन त्याने त्याच्या जिद्दीच्या जोरावर खूपमोठं यश प्राप्त केलंय. जिद्द आणि चिकाटी यांच्या जोरावर आयुष्यात आलेलं शारीरिक अपंगत्व यांच्यावर हसत हसतमात करून त्याने खूप काही कमवलंय. त्याची हि अनोखी संघर्ष गाथा त्याला पीएचडीच्या यशस्वी पायरी पर्यंत घेऊनगेली. “परीक्षित शहा” याने अख्या जगाला दाखवून दिलंय कि कोणत्याही परिस्थितीला सामोर जाऊन जग जिंकता येतं.परीक्षित ला जन्मतःच शारीरिक अपंगत्व आलंय. पण त्याने त्याच्या इच्छाशक्ती यांच्या जोरावर शिक्षण पूर्ण केलंयआणि आज त्याने पीएचडीच्या प्रवेश परीक्षेत पहिल्याच प्रयत्नात यश प्राप्त करून एक वेगळी ओळख निर्माण केलीआहे. हा प्रेरणादाई प्रवास आपण परीक्षित कडून जाणून घेऊ या….
“परीक्षित शहा” याने अख्या जगाला दाखवून दिलंय कि कोणत्याही परिस्थितीला सामोर जाऊन जग जिंकता येतं. परीक्षित ला जन्मतःच शारीरिक अपंगत्व आलंय. पण त्याने त्याच्या इच्छाशक्ती यांच्या जोरावर शिक्षण पूर्ण केलंय आणि आज त्याने पीएचडीच्या प्रवेश परीक्षेत पहिल्याच प्रयत्नात यश प्राप्त करून एक वेगळी ओळख निर्माण केली आहे. हा प्रेरणादाई प्रवास आपण परीक्षित कडून जाणून घेऊ या…. मला जन्मापासूनचं Osteogenesis Imperfecta आजार आहे त्यामुळे मला शारीरिक अपंगत्व आलंय. पण मला शिकायचं होतं ही एक मनापासून ईच्छा होतीच की आपण शिकू या आणि काही तरी करूया. मग शिक्षण सुरू झालं ४ वर्ष गुजरात मध्ये प्राथमिक शिक्षण, त्यानंतर वडिलांचं निधन झाल्यानंतर मी पनवेल ला आलो इथून पुढे शिक्षण सुरू राहिलं .
मग त्यानंतर MA इकॉनॉमिक्स साठी ऍडमिशन घेतलं. मुंबई विद्यापीठाच्या पीइटी परीक्षेत पास झालो आणि आता पुन्हा नव्या प्रयत्नशील यशा सोबत पीएचडी ची प्रवेश प्रकिया यशस्वीरीत्या पार केली या सोबतीने सध्या ब्लॉगिंग, डिजिटल मार्केटिंग, बुक review ची कामे सातत्याने चालू आहेत. इथेच नं थांबता मी आणि माझा गुवाहाटी इथला मित्र “चिन्मय शर्मा” दोघे मिळुन डिजिटल मीडियासाठी काम करतोय. संपूर्ण दिवस याचं कामात मन लावून याचं क्षेत्रात काम करण्याचा मानस आहे. तसेच मी ब्लॉगिंग आणि अर्थशास्त्रावर लेख लिहितो. एकदा पीएचडी झाल्यावर मी प्रोफेसर किंवा लेक्चरल या कामाचा विचार करतोय पण सध्या सगळा वेळ हा डिजिटल मार्केटिंग आणि पीएचडीच्या रिसर्च यांच्या कामासाठी वापरतोय. भविष्यात यातचं पुढे काही तरी करण्याचा प्रयत्न आहे.
या सगळ्यात मला माझ्या आईने आणि वडिलांनी फार सहकार्य केलं. माझ्या शिक्षणासाठी त्यांनी जवळपास एक वर्षा आधी पासूनच तयारी सुरू केली. जेंव्हा सरकारने मला विशेष परवानगी देण्यासाठी नकार दिला तेव्हा गुजरात हायकोर्टात जाण्याची त्यांची तयारी आणि हिंमत त्यांनी दाखवली. अभ्यासा व्यतिरिक्त पण इतर स्पर्धांमध्ये भाग घ्यायला आई पूर्ण तयारी करून द्यायची. जामनगर आणि पनवेल इथल्या शिक्षणासाठी वि. के. हायस्कूल आणि CKT कोलेज येथील शिक्षक, प्राध्यापक तसेचं इतर लोकांचा खूप सहकार्य लाभलं.
Parikshit Shah
आम्ही अजून मावशीच्या घरात राहतोय आणि त्या शिवाय मामाचा पण सपोर्ट आहे. १० वी नंतर मीडिया मुळे मी प्रकाश झोतात आलो तेव्हा अनेक लोकांनी मदत केली आज मी जो काही आहे तो सगळ्यांचा पाठिंबा लाभल्यामुळे. मला कधीचं कसली खंत जाणवली नाही. कारण जी परिस्थिती आहे त्यावर मात करून काय करता येईल यावर माझं लक्ष असतं. माझ्या आजूबाजूच्या लोकांकडून नेहमीच सहकार्य मिळतंय. त्यांच्या सहकार्यामुळे इथवर पोहचलो त्यासाठी त्यांचे आभार
आजवरचा प्रवास हा फार उत्तम आहे. अनेक लोकांकडून खूप काही शिकायला मिळतं. एखाद दुसरा वाईट अनुभव आलाय पण प्रत्येक अनुभव शिकवून जातो. सुरुवातीच्या काळात मी काँग्रेसच्या volunteers ग्रुप मध्ये काम केलं तिथे अनेकांसोबत ओळख झाली. मग बुक review वैगरे करायला सुरुवात केली. दोन पुस्तकांचं अनुवादन केलं. ब्लॉग्स लिहायला लागलो. लोकांनी पसंती दर्शवली, मार्गदर्शन केलं. मी “बिगबॉस” मधल्या माझ्या आवडत्या स्पर्धकावर ब्लॉग लिहिला त्यांनी ते वाचून त्याला उत्तरं दिली. सध्या राजकीय पक्ष आणि बॉलीवूड मधल्या काही लोकांचं इंटरनेट मार्केटिंगसाठी काम करतो तेंव्हा त्यांना जवळून अनुभवायला मिळतं. त्यांच्याकडून नेहमीच माझ्या कामाला दाद मिळते. माझ्या अनुभवांना आणि कामाला मिळणारा प्रतिसाद यामुळे मी खुपचं खुश आहे.
महाराष्ट्रीयन संस्कृती आणि जेवणाचा थाट आणि अस्सल चव तुम्हाला अनुभवायची असेल तर हा लेख नक्की वाचा.. आपल्या महाराष्ट्राची खाद्य संस्कृती आणि परंपरा जपण्याचा अनोखा प्रयत्न अनोख्या ठिकाणी केला जातोय. नवी मुंबई मधे असलेल्या या हॉटेल मध्ये जेवणाची पारंपरिक पद्धत थाटात पार पडतेय.. “राजमान्य” या हॉटेल मध्ये हा जेवणाचा अनोखा उत्सव साजरा केला जातो. आम्ही इथल्या काही खास पदार्थांबद्दल जाणून घेतलंय….
नवी मुंबईतील वाशी इथे असलेलं हे “राजमान्य ” !
नवी मुंबईतील वाशी इथे असलेलं हे “राजमान्य” खव्ययेगिरी
करणाऱ्या लोकांना आपल्या महाराष्ट्रीयन जेवणाचा आस्वाद घेण्यासाठी हे हॉटेल
स्थापन करण्यात आलंय. आपल्याकडे असलेली खाद्य संस्कृती आणि पारंपारिक
पदार्थांची अस्सल चव इथे चाखायला मिळतेय. आपल्या समृद्ध आणि विविध
पारंपारिक पदार्थांचा ठेवा जपण्यासाठी हा अनोखा थाट इथे मांडला गेला आहे.
येणाऱ्या प्रत्येक खवय्याच् अगदी मराठमोळ्या तुतारीने स्वागत करून
त्याचं आदरातिथ्य केलं जातं. कदाचित हाच राजमान्य चा अनोखा थाट आहे असं
म्हणायला हरकत नाही. “थाट जेवणाचा , महाराष्ट्र संस्कृतीचा” ही अनोखी संकल्पना आपल्या समोर घेऊन आलेयत “राजमान्य” हॉटेल… इथे
तुम्हाला अनेक अस्सल आणि पारंपरिक पदार्थ चाखायला मिळतात. कोल्हापुरी,
कोंकणी, तुळजापूरी, पुणेरी, नागपुरी, कोळी, आगरी आणि मालवणी अश्या
महाराष्ट्रातील विविध खाद्य संस्कृतीचे पदार्थ एकाच ठिकाणी खायला मिळतात.
नुकताचं इथे “थाळी महोत्सव” अगदी उत्साहात पार पडला. थाळी महोत्सवात अनेक थाळीचा साज होता यात नागपुरी (सावजी थाळी), कोल्हापुरी, पुणेरी, महाराष्ट्रीयन, एवढ्या थाळींची चव अनुभवायला मिळाली.
सावजी चिकन-मटण, सूप, तांबडा रस्सा, पांढरा रस्सा, तुळजापूरी झणझणीत चिकन-मटण, कोंकणी मासे, मालवणी स्पेशल कोंबडी वडे, सोलकढी आणि बरंच काही अशी एकदम पारंपरिक चव इथे आल्यावर अनुभवयाला मिळते
नुसतं नाव ऐकून तोंडाला पाणी सुटेल एवढया पदार्थांची रेलचेल इथे आहे. पुरणपोळी आणि कटाची आमटी, भात आणि कुरडई हा अस्सल मेनू सुद्धा इथे चाखायला मिळतो.. आणि तुम्हाला इथे एवढी विविधता मिळते की मेनू कार्ड बघून आपण चक्रावून जातो. गोडाला खास आणि हटके पुरणपोळी, मोदक, तिळगुळ पान, आईस्क्रीम सुद्धा खायला मिळतं.
शाकाहारी आणि मांसाहारी खाणाऱ्यांना “राजमान्य” ही एक पर्वणी आहे. तुम्ही सुद्धा तुमच्या जिभेचे चोचले पुरवायला आणि या अनोख्या मेजवानीचा आस्वाद घ्यालाय इथे नक्की जाच्…!!!!!
