भारतीय आणि पाश्चात्य संगतीचा सुंदर मिलाफ घडवून आपल्या व्हायोलिन मधून सादर करणारी व्हायोलिनिस्ट “श्रुती भावे” 
“इंडिवा” सारख्या बँड मधून आपल्या कामाची जादू संपूर्ण जगाला दाखवून देणारी तरुण वादक, अनेक दर्जेदार कार्यक्रम लिलया पार पाडणारी व्हायोलिनिस्ट “श्रुती भावे” सोबत गप्पा काही खास गप्पा प्लॅनेट मराठीच्या स्टार ऑफ द वीक मध्ये….

• संपूर्ण नाव : श्रुती राजेंद्र भावे 
• जन्मठिकाण : नागपूर
• वाढदिवस : २१ ऑक्टोबर 
• शिक्षण :  एमए संगीत ( MA in Music ) 

“आईमुळे व्हायोलिनिस्ट झाले”           माझं कुटूंब हेच कला या क्षेत्रातलं आहे. आई बाबा संगीतकार आहेत. आई सरिता भावे ही व्होकोलिस्ट आहे आणि बाबा व्हायोलिन वादक आणि सिव्हिल इंजिनियर होते. तर साहजिकचं त्यांच्या माझ्याकडून या क्षेत्रात यावं अशी अपेक्षा होती. माझं शालेय जीवन हे कथक्क शिकण्यात गेलं पण हे काही पुढे पूर्णपणे जोपासता नाही आलं. कॉलेज मध्ये असताना आईला वाटलं की मी व्हायोलिन शिकावं. मी त्यात गाणं गायचे. सुरूवातीला शिकण्यासाठी नकार देऊन मी हे वाद्य जबरदस्तीने हाती घेतलं, मग हळूहळू हे शिकण्याची आवड निर्माण झाली. वयाच्या २४ व्या वर्षी मी माझी कला लोकांसमोर सादर केली. माझ्या करियरची सुरुवात थोडी उशिरा झाली. यात आधी शास्त्रीय संगीत, मग सोबतीला नाट्य संगीत आणि मग सारेगमप ला पहिल्यांदा वाजवायला मिळालं. त्यात मध्ये मी रेल्वेत सरकारी नोकरी केली. तिकडून राम राम ठोकून पुन्हा ४ ते ५ महिने मी मग कामाच्या शोधात होते. तेव्हा मधल्या काळात असंच ऑर्केस्ट्रा मध्ये वाजवणं, विविध कार्यक्रमात वाजवणं असं चालू असताना मला हंमसिका अय्यर “इंडिवा” साठी विचारलं. इकडे उभं राहून व्हायोलिन वाजवायचं होतं. हा अनुभव घेत पुढे विविध बँड मध्ये वाजवून मग स्वतःचे काही कार्यक्रम केले आणि असा हा प्रवास चालू आहे. 

“आणि गाण्याची संधी मिळाली” 

       आषाढ घन सुंदरा” हे गाणं ज्यांनी बनवलं आहे आशिष

“व्हायोलिन वाजवणं चॅलेंजिग आहे” 
      खरंतर हे वाद्य पाश्चात्य देशात आणि दक्षिण भारतात  अगदी प्रत्येक मुलगी व्हायोलिन वाजवताना आपल्याला बघायला मिळेल. कारण तिकडच्या प्रत्येक घरात कुठेतरी संगीत आहे. हे तिकडे परंपरागत चालू आहे. त्यांच्याकडे मुलांना हे शिकवलं जातं. आपल्याकडे एखादं गाणं ऐकलं की मग गाणं शिकण्याची किंवा वाद्य शिकण्याची आवड निर्माण होते. पालकांनी त्यांची जवाबदारी म्हणून एखादं वाद्य शिकवलं असं आपल्याकडे नाही आहे. आईमुळे मी हे शिकले माझ्यात ते शिकण्याची आणि पुढे नीट सांभाळून घेऊन काम करण्याची जिद्द होती म्हणून आजवर जे काही काम केलं ते शिकून केलं गेलंय. या क्षेत्रात काम करण्यासाठी शिकण्याची तयारी आणि संयम असावा लागतो. मला एखादं वाद्य वाजवणं हे फार चॅलेंजिंग वाटतं कारण हे आपलं शरीर नाही आहे हे आपल्या शरीराबाहेरचा एक भाग आहे, म्हणून त्यांच्या सोबत नाळ जोडायला वेळ जातो. आता कुठे आपल्याकडे लोकांना त्यांची कला दाखवायला मिळते आहे. आधीच्या लोकांच्या मानसिकतेमुळे या क्षेत्रात फार कमी मुली आल्या आहेत असं मला वाटतं.

“शिकण्याचा पाया भक्कम हवा” 
     या क्षेत्रात येणाऱ्या सगळ्यांना एवढचं सांगेन की पाया खूप मजबूत असला पाहिजे. शास्त्रीय संगीत शिकण्याला काही पर्याय नाही. वेस्टर्न क्लासिकल किंवा इंडियन क्लासिकल शिका हे लक्षात घेऊन या क्षेत्रात यावं. नवीन शिकून त्यातून काहीतरी करण्याची एक तयारी आणि मानसिकता असली पाहिजे. काहींना फक्त शास्त्रीय करायचं असतं तर काहींना फक्त ऑर्केस्ट्रा, बॉलीवूड  करायचं असतं, तर जे काही कराल त्याचा पाया भक्कम असू द्यात. आपल्यात संयम असायला हवा. 

“कामाच्या अपेक्षा करून पैसे न मिळणं” 
    इंडस्ट्रीत खटकणाऱ्या गोष्टी म्हणजे कधी कधी जे संगीतकार (म्युजिशियन) असतात ते व्हायोलिन हे वाद्य समजतं नाहीत. जर मला एखादं गाणं व्हायोलिन वर वाजवायचं असेल तर त्यांना ते कसं वाजवतात किंवा काय हे माहीत नसतं. तर तेव्हा तुम्ही काहीतरी वाजवा असं सांगतात. दुसरी गोष्ट ही की पैसे दिले जात नाही आणि अपेक्षा फार ठेवणं हे मला खटकत. गृहीत धरून पुढे जाण्याचा प्रकार इंडस्ट्रीत मध्ये फार घडतो. 

“आई वडील हे पहिले गुरू” 
    माझे आई – वडील हे माझे गुरू आहेत. माझे गुरुजी कलारामनाथन ते माझं प्रेरणा स्थान आहेत, कारण व्हायोलिन वरचं त्यांचं वाजवण्याचं परफेक्शन खूप मस्त आहे. इंडस्ट्रीत अशी अनेक लोकं आहेत ज्यांची कामं आवडतात. मला अभिषेकी बुवा चं गाणं फार आवडतं, ए आर रेहमान अशी अनेक लोकं आवडतात. अनेक सिनियर आणि ज्युनिअर आपल्याला कधी कधी अनेक गोष्टी शिकवून जातात. 

“इंडिवा मुळे नवं वळण” 
    माझ्या आयुष्यातला टर्निंग पॉईन्ट “इंडिवा”  बँड होता. ऑल वूमन बँड मध्ये जेव्हा मी गेले तेव्हा माझ्या संगीतासाठी आणि वादनासाठी हा एक अफलातून अनुभव होता. माझ्या वैयक्तिक आयुष्यात आणि व्यक्तिमत्त्वात फार बदल झाले. मी नेहमी सलवार कुर्ती मध्ये वावरायचे मग इकडे येऊन फ्युजन स्टाईल फॉलो करायला मिळाली. स्वतःमधला बदल हा इथे येऊन उमगला आणि हा आयुष्यातला टर्निंग पॉईन्ट ठरला. 

“संमिश्र संगीत करायचंय” 
    मला ओरिजनल म्युझिक करायला आवडेल, फक्त मला ती एक संधी आणि इथे ती एक जागा मिळत नाही आहे. ओरिजनल म्युझिक जे विविध जॉनर मधलं असेल, अल्बम करायला आवडेल, इंडियन क्लासिकल, जॅझ किंवा फोक असेल या सगळ्यांच संमिश्र संगीत मला नक्कीच करायला आवडेल. 
“गोष्ट ट्युनिंग ची” 
   या दोन्ही संगीताचा मिलाफ जमवायला ट्यूनिंग फार महत्त्वाच असतं. दोन्ही संगीतात विशिष्ट ट्युनिंग असतं तर या गोष्टीचा विचार करून ट्युनिंग च भान ठेवून हे जमवून आणलं जात. ट्युनिंग जमली की यांचा मिलाफ घडवून आणला जातो. 

• 

• 

• 

• 

“बँड टिकवले गेले पाहिजेत”       बँड ही गोष्ट छान आहे. फक्त ती जोपासली जाऊ नये तर बँड टिकवता आले पाहिजेत. बँड हे टिकत नाहीत. कारण बँड म्हंटलं की ओरिजनल म्युझिक आलं मग प्रमोशन आलं तर यासाठी फार खटाटोप करावा लागतो. बॉलिवूड बँड किंवा गाणी याचं प्रमोशन किंवा प्रसिद्धी ही फार पटकन होते. तिकडे फार पैसे गुंतवले गेलेले असतात. फार सुमार गाणं, पैसा आहे म्हणून प्रमोट होतं. त्यामुळे लोकांच्या तोंडी हे गाणं आपसूक बसल जातं. बँड संस्कृतीला उत्साह देणारी गोष्ट हीच की लोकांनी तिला आपलंसं केलं पाहिजे. बँड हे पॅशन वर चालू केले जातात आणि बॉलिवूड बँड हे फार चालतात.

“सकारात्मक अनुभव” 
     आपण आपलं संगीत हे जवाबदारी ने सादर केलं पाहिजे तर ते जगाला आवडतं. अनुभव चांगला येतो तर आपण दर्जेदार आणि उत्तम रित्या सादर केलं तर ते लोकांना आवडतचं. यामुळे आम्हाला आजवर खूप छान आणि सकारात्मक प्रतिसाद आला आहे.
“कामासाठी कौतुकाची थाप” 
    मी फार पटकन गोष्टी शिकते आणि त्या आत्मसात करते या बद्दल लोक कौतुक करतात. वाजवण्याचा अनोखा फोकस आणि सुरेल वाजावते म्हणून माझं कौतुक केलं जातं. गाणं येत असल्याने ते व्हायोलिन वर वाजवताना पटकन येत. तोंडात शब्द असतात तर मी शब्द वाजवण्याचा प्रयत्न करते. अश्या पोचपावत्या मिळत असतात लोक कामाचं कौतुक करतात हे जास्त भावत.
“प्रवास आणि वाचन” 
   मला प्रवास करायला प्रचंड आवडतो. कुठेतरी वर्ल्ड टूर करायला, नव्या जागा भटकायला आवडतात आणि वाचन आवडतं .

रॅपिड फायर हे कि ते….

• वादन की गायन : गायन 
• आवडती गायिका : सावनी रवींद्र, बेला शेंडे, प्रियांका बर्वे –  प्रियांका बर्वे 
• आवडता गायक : अवधूत गुप्ते, महेश काळे, मंगेश बोरगावकर – अवधूत गुप्ते 
  खाणं, फिरणं की वाचन – फिरणं  

• 

• 

• 

• 

  देखणी आणि कर्तृत्ववान व्हायोलिनिस्ट “श्रुती भावे” ला प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे पुढील वाटचालीसाठी खूप साऱ्या शुभेच्छा! 

   
संपूर्ण नाव : संग्राम आनंद साळवी 
जन्मठिकाण : कोल्हापूर (महाराष्ट्र)
वाढदिवस : ५ मे १९८५
लग्नाचा वाढदिवस : ५ मार्च २०१८
शिक्षण : (HSC) 

“नाटकांतून घडलेला मालिका प्रवास” 
    मी मूळचा कोल्हापूर चा आहे , पण इथे फार राहिलो नाही. माझे बाबा नेव्ही मध्ये होते तर माझं त्या निमित्ताने भारत दर्शन झालं आहे. २००२-०३ साली जेंव्हा आम्ही मुंबईत आलो तेंव्हापासून अभिनयाचा प्रवास सुरु झाला. मला आधी पासून अभिनयात काही तरी करायचं होतं, पण विविध ठिकाणी फिरणं असल्यामुळे याबद्दल फारसं माहीत नव्हतं. मग मुंबईत येऊन या बद्दल चौकशी केली. सगळ्यात आधी हिंदी थिएटर केलं मग मराठी रंगभूमी वर ४ नाटकं केली. नाटकांनंतर मालिकेसाठी ऑफर आली त्यासाठी ऑडिशन झालं आणि मग तेंव्हा पहिली मालीका “देवयानी” केली आणि असा हा प्रवास करत आज सगळ्यांसमोर आहे. 

म्हणून “देवयानी” आहे खास….!!! 
     देवयानी मालिकेतील माझा सगळ्यात जास्त गाजलेला संवाद (तुमच्या साठी कायपण) जो अक्ख्या महाराष्ट्राने उचलून धरला. माझं त्या मालिकेतील व्यक्तिरेखेचं नाव माझं खरं नाव असल्याने हा अनुभव मस्त होता. संपूर्ण मालिका हीच एक खास आठवण आहे. 

“मी तूझीचं रे” – कोड्यात पाडणारं पात्र” 
   विविध पैलूंच्या भूमिका करत असताना नव्या मालिकेत मी एका शासकीय अधिकाऱ्याची भूमिका साकारणार आहे. हा ऑफिसर खूप बिंधास्त आहे. एकूणचं एकदम कोड्यात पाडणार हे पात्र आहे. 

“बायकोसोबत सुट्टी चा वेळ एकत्र घालवतो” 
  दोघे सकाळी एकत्र जिम ला जातो मग येऊन आपल्या आपल्या शूट ला जाऊन पुन्हा रात्री भेटतो. दोघांना एकाच दिवशी सुट्टी असली की एकत्र फिरतो, सिनेमा  बघतो. 

“जिमिंग करणं आवडत” 
प्रत्येकाच्या आयुष्यात फिटनेस हा महत्त्वाचा आहे. मी या क्षेत्रात आहे म्हणून फिट राहावंच लागतं. पण सगळयांनी फिटनेस हा जपला पाहिजे. २४ तासापैकी एक तास तरी स्वतः साठी काढून व्यायाम केला किंवा जिमिंग केलं तर तेही पुरेसं आहे. माझे आजोबा आणि काका पेहेलवान आहेत तर मला आवडत जिम ला जाणं. 

“वेबची दुनिया अनुभवायला आवडेल” 
   मला अभिनय करायला आवडतो तर मलिका असेल किंवा वेब असेल दोन्ही कडे अभिनय हा करायचा आहे तर नक्कीच मला मालिकांसोबत वेब वर काम करायला आवडेल. माध्यमं वेगळी असली तर अभिनय हा आहेच. 

“मी यावर फार बोलणार नाही” 
   मालिके मधून एखाद्या कलाकाराला काढलं जातंय यात चूक कोणाची आहे किंवा कोणत्या कारणांमुळे एखाद्याला काढलं जातंय तर या गोष्टीचा सारासार विचार करून या गोष्टी घडतात तर यावर मी काही फार बोलू नाही शकत.

“सर लो बजेट है”

  आपल्या इंडस्ट्रीत खटकणारी गोष्ट ही की मी अनेकदा पाहिलंय आणि अनुभवलंय की फिल्म करताना निर्मात्यांकडून कसे पैसे काढून कलाकाराला चित्रपट कमी बजेट चा असल्याचं सांगितलं जातं. जर चांगल्या कथा असतील तर चित्रपट हा कमी बजेट मध्ये का करावा? आपल्याकडे सगळ्यात आधी एकच शब्द सांगितला जातो “सर कमी बजेट आहे” तर ही गोष्ट कुठेतरी खटकते. जर मोठा पल्ला गाठायचा असेल तर कुठेतरी रिस्क ही घ्यावीच लागते. 

“काळानुसार बदल होतात” 
   काय बदल व्हावेत हे मी सांगू नाही शकत कारण बदल हे घडत आहेत. प्रत्येक नवीन काम करताना, मालिका करताना नवीन नवीन गोष्टी आणि बदल घडत गेले. कालानुरूप बदल हे हळू हळू होतंच राहतात. 

“आयुष्यात पहिल्यांदा टिकटॉक विडिओ”    मी आयुष्यात पहिल्यांदा ‘टिकटॉक’ विडिओ केला आणि हा अनुभव कमाल होता. या आधी कधीच हे अँप वापरलं नव्हतं तर आधी ते डाऊनलोड केलं आणि मग मला अमृता देशमुख ने सांगितलं की ते कसं वापरायचं त्यातल्या अनेक गोष्टी तिने समजावून सांगितल्या. मग आम्ही पहिला विडिओ करत करत 3 विडिओ केले आणि ते फार व्हायरल सुद्धा झाले. मला याची काही कल्पना नव्हती की हे एवढं व्हायरल होईल पण टिकटॉक विडिओ करताना मज्जा आली मी त्याची गंमत अनुभवली. 

“घोडेस्वारी आणि क्रिकेट”
अभिनया व्यतिरिक्त मला घोडेस्वारी (हॉर्स रायडिंग), स्विमिंग आणि क्रिकेट या तीन गोष्टी करायला  आवडतात. अभिनय सांभाळून या तिन्ही गोष्टी करता येतात. 

“डायलॉग बाजी” 
मी स्वतःला फार भाग्यवान समजतो की मला प्रत्येक मालिकेत एक नवा संवाद मिळतो आणि तो हिट ठरतो तर यांचा एक वेगळाच आनंद आहे. नव्या मालिकेत सुद्धा एक असाच संवाद आहे जो फार गाजतोय आणि व्हायरल होतो आहे “ना मनात खोटं, ना ओठात खरं” तर हा संवाद सुद्धा लोकांना आवडला आहे याबद्दल मला फार आनंद आहे. 

“अश्या गोष्टी ज्या शिवाय राहू शकत नाही” 
नॉनव्हेज (जेवण), माझी गाडी, सिनेमा या गोष्टींशिवाय मी राहूचं शकत नाही . मी रोज एखादा चित्रपट बघून झोपतो. चित्रपट बघण्याचं फार वेड आहे तर म्हणून चित्रपट बघूनच झोपतो. 

“कूल आणि मस्तीखोर मी” 
    मी ऑफ कॅमेरा फार मस्तीखोर आहे. मला खोड्या (pranks) करायला फार आवडतात. सेटवर कूल आणि मस्तीच वातावरण असलं की सगळेच छान काम करतात. मला एका जागेवर शांत बसता येत नाही मी फक्त चित्रपट बघताना एका जागी बसू शकतो. 

रॅपिड फायर…हे कि ते

आवडती अभिनेत्री : खुशबू तावडे, गौरी नलावडे, तीतीक्षा तावडे, सायली संजीव – खुशबू तावडे
आवडता अभिनेता : सुयश टिळक , अमित कल्याणकर , गिरीश ओक – गिरीश ओक

आवडत सोशल मीडिया : फेसबुक, इंस्टाग्राम, ट्विटर – इंस्टाग्राम
मालिका, चित्रपट, नाटक : अभिनय 

रांगडं व्यक्तिमत्व तसेच स्मार्ट हिरो संग्राम साळवी ला प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे भावी आयुष्यासाठी खूप शुभेच्छा..

कथ्थक मध्ये मास्टर करून अनेक दिग्गज मंडळीं सोबत चित्रपटात आपल्या अभिनयाची छाप पाडणारी नवखी अभिनेत्री.

“चित्रपट, जाहिरात, तसचं आपल्या नृत्याची आवड जपून अभिनय कौशल्याचे अचुक जाण असलेली अभिनेत्री “

“बॉलीवूड मध्ये मराठीची छाप पाडणारी अभिनेत्री….
“आणि काशिनाथ घाणेकर ते सिंबाचा अनोखा प्रवास.. अभिनय, डान्स, आणि चित्रकला अश्या अनेक गोष्टीं साकारणारी अभिनेत्री…

ह्या आठवड्याची आमची 

स्टार ऑफ द वीक – “वैदेही परशुरामी”

१ ) आणि काशिनाथ घाणेकर, सिंबा दोन वेगळ्या भाषा, अनोख्या तऱ्हेचे रोल. आयुष्यात पुढे कोणत्या ठिकाणी काम करायला आवडेल? 

कधीचं अस ठरवून काम केलं नाही जे काम येईल ते करत राहिले. सिंबा तसेचं आणि काशिनाथ घाणेकर हे २०१८ मधले खूप मोठे धमाकेदार चित्रपट आहेत माझ्यासाठी आणि या पुढे सुद्धा नक्की काय काम करेन, कुठलं काम माझ्यापर्यत येईल हे मला सुद्धा बघायला आवडेल.

२ ) वकील कुटुंब आणि कायद्याची पदवीधर असल्या कारणामुळे तू या फील्ड मध्ये कशी आलीस? या ग्लॅमरस दुनियेत पहिलं पाऊल केव्हा पडलं? 

खूप वर्ष झाली या फिल्ड मध्ये येऊन वयाच्या १७ व्या वर्षी मी पहिला चित्रपट केला. तेव्हा अजिबात ध्यानीमनी नसताना सगळीच काम योगायोगाने झाली आहेत. तसाच पहिला चित्रपट सुद्धा मला मिळाला. कथक्क मध्ये पदवी घेतली त्यानंतर अचानक मग वेड लागी जिवा या चित्रपटाच्या ऑडिशन ला गेले आणि मग हा पहिला चित्रपट मिळाला. तेव्हा पासून मी आतापर्यंत चांगलं काम करत राहण्याच्या प्रयत्नात आहे.

३ )  तुझ्या  दृष्टीकोनातून ग्रेट पॅशन कोणतं? डान्स, अभिनय कि चित्रकला?

या प्रश्नाचं उत्तर फार कठीण आहे , कारण प्रत्येक कला ही तेवढीचं श्रेष्ठ असते. त्यांच्या शिवाय जगणं हे कठीण आहे.

One is like air, One is water, you cannot leave without either

म्हणून माझ्या बाबतीत सगळ्याच कला बेस्ट आहेत . पॅशन ची परिभाषा एकचं असली तरी प्रत्येकासाठी ती वेगळीचं असते . 

४ ) मराठी आणि हिंदी चित्रपटसृष्टीत काम केल्यावर काय वेगळेपणा जाणवला?

 माझ्या सुदैवाने मला एवढी दोन्ही कडे एवढी चांगली माणसं भेटली, की दोन्ही कडे काम करताना कधीचं काही अस वेगळेपणा जाणवला नाही.

खुप चांगल्या लोकांच्या सोबतीने काम करायला मिळालं. मराठी काय हिंदी काय कधीच सगळीडचे सहकलाकार, दिग्दर्शक सगळेच छान, समजूतदार आणि प्रेमळ होते मला सगळ्या सेट वर काम करताना मज्जा यायची सगळ्या टीम मूळे एवढं सुंदररित्या काम करता आलं.  घरासारखं वातावरण असल्याने मला दोन्ही सेट वर भाषा सोडली तर काहीच वेगळं पण वाटलं नाही  

• 

• 

• 

५ ) दोन्ही चित्रपटात निर्भय, अचूक भूमिका पार पाडणारी वैदेही आम्ही पाहिली पण खऱ्या आयुष्यातली वैदेही नक्की कशी आहे?

हे एका वाक्यात सांगण थोडं कठीण आहे तरी वैदेही थोडीशी धडपडी आहे. शांत आहे. समजूतदार आहे पण कामाचं टेन्शन घेणारी, स्वतःकडून फार अपेक्षा ठेवणारी आहे पण आता या अपेक्षा हळू-हळू का होईना पूर्ण व्हाव्यात हीच  इच्छा आहे.

६ ) अभिनयात पदार्पण केलं तेव्हाची वैदेही आणि आत्ताची वैदेही यात काय फरक जाणवतो?

पुष्कळ फरक आहे. अनुभवाने आपण माणूस म्हणून खूप जास्त समृद्ध होत असतो.

मला जवळपास ८ ते ९ वर्ष झाली पण तेव्हा वय लहान होत. अभिनयाचा काही ही ट्रेनिग न घेतल्याने सगळंच नवल होत पण आता अभिनयातले छोटे छोटे बारकावे समजायला लागलेत. विविध पैलू शिकण्याचा प्रयत्न करतेय प्रत्येक नव्या कामात मला दिग्गज आणि अनुभवी कलाकारांकडून शिकायला मिळतंय. अर्थातच अनुभव संपन्न करणार हे क्षेत्र आहे. दिवसागणिक अनुभव येत असतात. त्यामुळे तेव्हाची वैदेही आणि आता ची वैदेही यात फार मोठा फरक आहे. 

७ ) तू अनेक दिगग्ज अभिनेत्याच्या सोबतीने काम केलंय तर आता मराठीत अशी कोण व्यक्ती आहे ज्यांच्या सोबत तुला काम करायचंय? 

हा अवघड प्रश्न आहे. सुदैवाने मी अनेक दिग्गज लोकांसोबत काम केलंय मग ते मोहन जोशी सर किंवा दिग्दर्शक म्हणून महेश मांजरेकर सर असतील, महेश कोठारे आता अभिजीत देशपांडे यांच्या सोबत काम करायची संधी मिळाली यांच्या सोबतीने सुबोध भावे , सुमित राघवन, सोनाली कुलकर्णी, सचिन  खेडेकर यांना अनुभवणं आणि काम करणं माझ्या नशिबात होत पण तसं सांगायचं झालं तर असा एक कोणी नाव नाही आहे. अजून खूप नव्या लोकां सोबत काम करायचं लिस्ट फार मोठी आहे पण त्यातल्या त्यात विक्रम गोखले, रोहिणी हट्टंगडी, अमेय वाघ, मिथिला पालकर, मुक्ता बर्वे यांच्या सोबत कामं करायला आवडतील.

८)  डान्स, अभिनय, अनेक जाहिराती आणि आता चित्रपट विविध माध्यमांतून काम करताना काय अनुभव असतो किंवा काय वेगळेपणा जाणवतो?

प्रत्येक फील्ड, इंडस्ट्री एवढी वेगळी आहे की तिथे काम करण्याची पद्धत थोडीफार वेगळी असते. पण यातलं मूळ हेच आहे की हे प्रत्येक क्षेत्र परफॉमिंग आर्टस् शी निगडीत आहे. म्हणून डान्स, अभिनय यांना वेगळं न करता माझं प्रेम हे परफॉरमिंग आर्टस् वर आहे. त्यामुळे माध्यम कोणतंही असो काम, मेहनत आणि जिद्द तिच असते.

९ ) पहिला पुरस्कार किंवा बेस्ट कॉम्प्लिमेंट कोणती आहे तुझ्यासाठी.

 पहिला पुरस्कार ‘वेड लावी जिवा’ साठी बेस्ट डेब्यु म्हणून  सह्याद्री चित्रपट पुरस्कार मिळाला आणि त्याच्यामुळे मला एक विश्वास मिळाला, प्रोत्साहन मिळालं. बेस्ट कॉम्प्लिमेंट “आणि काशिनाथ घाणेकर च्या वेळी दिग्दर्शक राजेश मापुस्कर आले होते तेव्हा त्यांनी “तू इंडस्ट्री साठी खूप छान दिवाळीचं गिफ्ट आहेस” ही कॉम्प्लिमेंट दिली मला एवढी भावलेली बेस्ट कॉम्प्लिमेंट आहे माझ्या दृष्टीने मला मिळालेली खूप सुंदर कामाची पोचपावती आहे. 

 

१० ) आठवणी मधलं काम कोणतं ?

असं एक काम नाही सांगता येणार. कारण केलेलं प्रत्येक काम हे कोणत्या ना कोणत्या कारणासाठी खास असतं पण त्यातही सांगायचं झालं तर “आणि काशिनाथ घाणेकर” या चित्रपटाने खूप काही दिलंय या चित्रपटातील कांचन घाणेकरांची भूमिका खूप लक्षवेधी आहे. माझ्या आयुष्यातलं आत्ता पर्यंतचं हे खास काम आहे. 

“या उत्कृष्ट अभिनेत्री ला प्लॅनेट मराठी कडून हार्दिक शुभेच्छा “