“हलाल, लेथ जोशी” सारख्या गाजलेल्या चित्रपटांची निर्मिती करणारा तरुण निर्माता आणि अभिनय क्षेत्रात पदार्पण करून अभिनय कौशल उत्तम रित्या जपणारा अभिनेता “अमोल कागणे”
“अमोल कागणे” चा अभिनय ते निर्मिती प्रवास आणि आगामी चित्रपटांबद्दल च्या काही खास गप्पा जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या स्टार ऑफ द वीक मधून….
नाव : अमोल लक्ष्मण कागणे
वाढदिवस : ७ जानेवारी १९९१
जन्मठिकाण : लातूर
शिक्षण : Asst. Audiologist & Speech pathologist,BA (PG in Theatre)
“मेडिकल ते अभिनय”
माझ्या घरची पार्श्वभूमी ही शैक्षणिक क्षेत्रातली आहे. आमच्या पुणे आणि लातूर भागात स्वतःच्या शाळा, कॉलेज आणि हॉस्पिटल आहेत. मला आणि माझ्या बहिणीला (प्रीतम) लहानपणापासूनच अभिनयाची आणि कलेची आवड होती. कॉलेज आणि शाळेत आम्हाला ही आवड लागली आम्ही दोघे ही मेडिकल मधून शिक्षण घेतलेले आहोत. प्रितम (बहीण) एकदा एका सिनेमाचं शूट बघायला गेलेली असताना तिला तिकडे एका रोल साठी विचारण्यात आले. अभिनय क्षेत्रात आणि इंडस्ट्रीत माझ्या आधी माझ्या बहिणीने पदार्पण केलंय. त्या नंतर तिने दोन तीन चित्रपट केले तेंव्हा मी मेडिकल च्या शेवटच्या वर्षांला होतो. मग मी पुणे विद्यापीठात नाट्यशास्त्रासाठी प्रवेश घेतला. सगळं शिकून मी मुंबईत सहाय्यक दिग्दर्शक म्हणून आलो. नाटकं आणि एकांकिका करून ह्या क्षेत्राची ओढ जास्त वाढू लागली.
“चुकून निर्माता झालो”
माझा प्रवास हा अभिनयापासून सुरू झाला आणि मी चुकून निर्मिती क्षेत्रात आलो असं म्हणायला हरकत नाही.माझ्या स्वप्नात नव्हतं की मी निर्माता होईन किंवा इथे काम करेन. शिवाजी लोटण पाटील (राष्ट्रीय पुरस्कार विजेते) त्यांच्या चित्रपटांसाठी मी सहाय्यक दिग्दर्शनासाठी काम करायचो. मग तेंव्हा सरांनी सांगितलं की तुझी कौटुंबिक पार्श्वभूमी उत्तम आहे तर तू चित्रपटांची निर्मिती कर तेंव्हा हातात “हलाल” या चित्रपटाची कथा होती. मग घरच्यांना या बद्दल सांगितलं. घरून या गोष्टीसाठी आई बाबांनी पाठींबा दर्शवला आणि मग या चित्रपटांची निर्मिती केली. निर्मिती क्षेत्रात अश्या तऱ्हेनं सहजरित्या पदार्पण झालं. मग चित्रपट करताना अनेक गोष्टी शिकलो. बजेट कसं सांभाळायचं किंवा कलाकारांसोबत बोलणं असेल. अश्या प्रत्येक छोट्या गोष्टी शिकून मी आज वर निर्मिती करतो आहे. आज जवळपास स्वतःचे सात ते आठ चित्रपट एक निर्माता म्हणून केले आणि असा हा प्रवास सुरु आहे.
“गोवा माझ्यासाठी लकी”
मी गोवा चित्रपट महोत्सवासाठी फार जास्त उत्सुक आहे. दरवर्षी या फिल्म फेस्टिव्हल मध्ये एकतरी चित्रपट असतोच. “धग” त्यानंतर “हलाल” मग “लेथ जोशी” आणि आता “अहिल्या” आणि “भोंगा” हे दोन चित्रपट यंदा या महोत्सवात आहेत. गोवा चित्रपट महोत्सवाच माझ्यासाठी हे चौथ वर्ष आहे.
“निर्मिती पेक्षा अभिनय बरा”
माझ्यामते निर्मिती करण्यापेक्षा अभिनय करणं हे थोडं सोप्प आहे. जेंव्हा निर्मिती करतो तेंव्हा जवळपास १५० लोकांची टीम सांभाळावी लागते. अनेक कामाची जवाबदारी असते. अभिनेता म्हणून फार फार ४० दिवस काम असतं पण निर्मात्यासाठी एक चित्रपट करणं हा एक वर्षाचा किंवा सहा महिन्यांचा प्रवास असतो. प्रोडक्शन हाऊस सांभाळून, बजेट, प्री आणि पोस्ट प्रॉडक्शन, कास्टिंग, लोकेशन ची शोधा शोध या सगळ्या प्रक्रियेतून निर्मितीचा प्रवास घडत असतो. तर त्यामुळे मला कुठेतरी अभिनेता म्हणून काम सोप्पं वाटतं.
“ज्ञान घेऊन काम करा”
हल्ली मी बघतो की या क्षेत्रात येताना त्या क्षेत्राचा परिपूर्णपणे अभ्यास न करता लोक येतात. मेडिकल नंतर मी अभिनयाचा सगळा अभ्यास केला आणि मग आलो. तर मला एवढचं वाटतं की या क्षेत्रात येणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तीने शिकून त्या क्षेत्राचा नीट अभ्यास करून इथे यावं. अनेकदा खूप लोकं अचानक पणे फक्त अभिनय करायचा म्हणून इथे येतात. या क्षेत्रात काम करण्याचा अनुभव किंवा अभ्यास नसतो मग ते काम व्यवस्थित पार नाही पाडलं जात. आपल्याकडे सिनेमा हा उत्तम बनला पाहिजे. लोकं स्क्रिप्ट आणि बाकी गोष्टींवर काम न करता सिनेमा बनवतात मग यामुळे उत्तम काम घडतच नाही. आपल्याकडे उत्तम काम करण्यासाठी त्या बद्दलचा परिपूर्ण आणि योग्यरीत्या अभ्यास हा महत्त्वाचा भाग आहे. या साठी मी अगदीच मोजके पण चांगले चित्रपट करतो. एका धाटणीचा किंवा एका पठडीतील कथा घेऊन चित्रपट करायला नको असं मला वाटतं. त्या क्षेत्राबद्दल ज्ञान असणं फार महत्त्वाचं आहे.
“नाजूकपणे उलगडावी कथा”
कुठलाही चित्रपट हा अगदी नाजूकपणे हाताळला गेला पाहिजे. “हलाल” असेल किंवा “लेथ जोशी” अश्या कथा फार नाजूक आहेत. असे चित्रपट करताना कथा थोडी इकडे तिकडे झाली तर कोणाच्या तरी भावना दुखावल्या जाऊ शकतात. काही वेळा आपण कोणाची मन न दुखावता काम करतो पण काही समाज कंठक असतात त्यात राजकारणी असतील ते या गोष्टीचा गैरफायदा घेतात. मला या सगळ्याचा अनुभव “हलाल” मूळे आला. मला पोलीसांच संरक्षण होत. लोकांची मन आणि सामाजिक भावना न दुखावून एखादा विषय हा अगदी नाजूक रित्या उलगडून दाखवावा लागतो. अश्या काही चित्रपटातून लोकांनी काही तरी शिकावं. चित्रपट उत्तम बनला तर त्यांची कथा ही चांगली हवी. सिनेमा उत्तम हवा, लोकांना चांगल्या गोष्टी शिकायला यायला हव्यात.
“प्रत्येक महिन्याला नवा चित्रपट”
येत्या काळात जवळपास माझे १० ते १२ चित्रपट प्रदर्शित होणार आहेत. जुलै मध्ये माझी मुख्य भूमिका असलेला आणि खूप मोठी स्टार कास्ट असलेला “मान्सून फुटबॉल” हा चित्रपट येणार आहे. ऑगस्ट मध्ये “अहिल्या” तसेच ” “इथे मुलींना जागा नाही” , “जवानी झिंदाबाद” असे जवळपास प्रत्येक महिन्याला एक चित्रपट येणार आहे. माझे १२ चित्रपट पूर्ण झालेत अभिनेता म्हणून ७ चित्रपट आणि निर्माता म्हणून ४ सिनेमे येणार आहेत.
“सध्या दिग्दर्शन नकोच”
सध्या दिग्दर्शन नाही करणार. अभिनय आणि निर्मिती क्षेत्रात काम करताना अनेकदा वेळ हा मिळतंच नाही. कामाचा खूप व्याप असतो, कामात ओढाताण होते. त्यामुळे दिग्दर्शनात कदाचित उतरणार नाही.
“बहिणीची साथ मोलाची”
मी इंडस्ट्रीत आलो यामागे माझ्या बहिणीचा सगळ्यात मोलाचा वाटा आहे. मी नाटक, एकांकिका, दोन अंकी प्रयोग करायचो. पण तिने माझ्या अगोदर दोन तीन वर्षे काम केल्यामुळे तिला कामाचा अनुभव होता. इंडस्ट्री बद्दल अनेक गोष्टी बहिणी कडून समजल्या. मग मी जेंव्हा आलो तेंव्हा माझ्या शिकण्याची सुरुवात झाली. आमच्या दोघांच्या नात्यांची केमिस्ट्री लहानपणा पासून चांगली आहे. एकमेकांना समजून घेऊन, एकमेकांचे सल्ले घेऊन आम्ही दोघे काम करतो. आमच्या आई बाबांचा या साठी दोघांना खूप पाठींबा आहे. एकमेकांच्या प्रोजेक्ट बद्दल चर्चा अनुभवांची देवाणघेवाण करून आम्ही काम करतो. आम्ही दोघांनी एकत्रित काम केलेले तीन-चार सिनेमे लवकरचं येणार आहेत.
“समृद्ध संपूर्ण कान्स”
जेंव्हा “कान्स” मध्ये माझा सिनेमा दाखवला गेला तेंव्हा समजलं की आपला चित्रपट फार छोटा आहे. चित्रपट हे माध्यम विविध भाषाचं आहे. विविध देशातून वेगवेगळ्या विषयांवर सिनेमे इथे येतात. आपल्या चित्रपटाला एखादं दुसरा पुरस्कार मिळाला की आपल्याला वाटतं हे खूप भारी आहे. पण तिकडे जाऊन कळतं की आपण अजूनही पाण्यातच आहोत समुद्र फार मोठा आहे. २८८ देशातले १० ते १२ लाख चित्रपट कान्स ला आले होते. अनेक लोकांना भेटणं झालं, बोलणं झालं हा अनुभव खूप काही शिकवून जाणारा होता.
“संमिश्र अनुभवाचा प्रवास..” मला इंडस्ट्रीत काम करण्याचा अनुभव फार चांगला आला आहे. पण या इंडस्ट्रीत तेवढ्याच समस्या सुद्धा आहेत. चांगल्या लोकांची भेट झाली, अनेक लोकांनी मदत केली, दिग्दर्शक आणि अनेक अभिनेत्यांनी कामासाठी पाठींबा दिला पण याच सोबतीने फसवणारी लोक सुद्धा भेटली. स्वतःच ज्ञान आणि आत्मविश्वास असेल तर तुम्हाला कोणी फसवू शकत नाही. इंडस्ट्रीत नेहमी काम करत राहून ऍक्टिव्ह रहायला हवं.
“शेतात काम करायला आवडतं”
मी अभिनेता, निर्माता आहे पण सोबतीने मला नाटक करायला आवडतं. स्विमिंग करायला खूप आवडतं, वाचनाची आवड आहे. अनेकदा कथा आणि वेगवेगळी पुस्तकं वाचत असतो. सगळ्यात जास्त मला शेतात काम करायला खूप आवडतं. मी लातूर ला आमच्या गावी आजी आजोबांसोबत काम करतो. आवडीने शेतातील कामं करायला आवडतात तर शेता मुळे माझं आणि गावाचं असं एक घट्ट नात आहे.
रॅपिड फायर…हे कि ते….
आवडता अभिनेता : चिन्मय मांडलेकर, प्रियदर्शन जाधव, ओम भूतकर – ‘चिन्मय मांडलेकर’
आवडती अभिनेत्री : प्रितम कांगणे, प्रतिक्षा मुणगेकर, मोनालीसा बागल- ‘प्रितम कांगणे’
अभिनय की निर्मिती – अभिनय
आवडत सोशल मिडिया : फेसबुक कि इंन्स्टाग्राम – ‘फेसबुक‘
सामाजिक भान जपणारा हरहुन्नरी अभिनेता तसेच निर्माता “अमोल कागणे” ला प्लॅनेट मराठीच्या संपूर्ण टीम तर्फे भावी कारकिर्दीसाठी खूप साऱ्या शुभेच्छा!
