अभिनय तसेच दिग्दर्शन अशी दुहेरी भूमिका बजावून अनेक आव्हानात्मक भूमिका पार पाडणारा नवखा अभिनेता “ऋषी मनोहर” बद्दल त्याच्या काही खास गोष्टी जाणून घेऊया ह्या आठवड्याच्या प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या “स्टार ऑफ द वीक” मधून..
ऋषी राजेंद्र मनोहर
वाढदिवस : २० जानेवारी १९९८
जन्मठिकाण : पुणे
शिक्षण : BMCC बीएमसीसी (पुणे)
“पुरुषोत्तम करंडक ते दादा एक गुड न्यूज” / “इंडस्ट्रीत स्वतःची ओळख निर्माण करायची होती” मला खरंच वाटलं नव्हतं मी या इंडस्ट्रीत येईन. माझे वडील क्रिकेटर होते त्यामुळे मला क्रिकेट खेळण्याची आवड आहे. मी अांतर शालेय आणि कॉलेज दोन्हीकडे क्रिकेट खेळलो. कॉलेज मध्ये गेल्यावर मग सांस्कृतिक गोष्टींकडे कल वाढत गेला. मग नाटकं आणि बाकी गोष्टींमधली आवड निर्माण होत गेली. नंतर BMCC मध्ये ऍडमिशन घेतलं आणि पुरुषोत्तम आणि फिरोजी करंडक यांची सुरुवात झाली. कॉलेज मध्ये अनेक कार्यशाळांना जाणं यामुळे नाटकातली आवड जोपासत गेलो. अकरावीत असताना मी फिरोजी करंडक केलं. पुरुषोत्तम करंडक साठी सॉरी परांजपे हे नाटक केलं होतं आणि फिरोजी साठी इतिहास गवाह है? हे नाटक बसवलं होतं. या सगळ्या कॉलेज मधल्या स्पर्धांमुळे नाटकांची गोडी निर्माण होत गेली. मी आजवर ९ ते १० नाटक बसवली आहेत. प्रत्येक नाटकांच्या वेळी मी पहिले आई (पौर्णिमा मनोहर) सोबत बोलतो की तिला या बद्दल काय वाटतं. मी अनेकदा तिची याबद्दल मतं जाणून घेत असतो आणि या क्षेत्रात प्रत्येकाची कल्पक मतं असतात तर ते जाणून घेण्यासाठी तिची फार मदत होते. आजवर मी जेवढी कामं केली आहेत त्यात तिचा खंबीरपणे पाठींबा आहे. एका अभिनेत्रीचा मुलगा या पेक्षा स्वतःची ओळख निर्माण करून मला या इंडस्ट्रीत यायचं होतं. मी जी नाटक केली त्या दोन्ही नाटकांना करंडक आहेत. या गोष्टीमुळे मला “दादा एक गुड न्यूज” साठी अद्वैत दादा ने कास्ट केलं होतं. असा हा कॉलेज पासून सुरू झालेला प्रवास आज सुद्धा चालू आहे.
“भूमिकेमुळे अभिनय शिकलो”/ “महत्वपूर्ण भूमिका” “दादा एक गुड न्यूज” हे माझं पहिलं व्यावसायिक नाटक आहे. या नाटकाच्या निमित्ताने मला नाटकांची एक अनोखी आणि वेगळी प्रक्रिया शिकायला मिळाली. मी पुण्यात “आजकाल” नावाच्या संस्थेअंतर्गत या आधी प्रायोगिक नाटकं केली, तेव्हा नाटकं बसवली पण या नाटकांची प्रक्रिया ही पूर्णतः वेगळी आहे तर ती मला या नाटकामुळे शिकायला मिळाली. उमेश दादा, आरती, हृता या सगळ्याचं सिनियर मंडळी कडून ऑन स्टेज आणि ऑफ स्टेज नेहमीच शिकायला मिळालं. या नाटकातली “बॉबी” ची भूमिका फार वेगळी आहे. तो फार साधा – भोळा आणि प्रंचड खरा आहे तो खूप कमी व्यक्त होतो. हे पात्र जेव्हा मी वाचलं तेव्हा मला फार आवडलं आणि काहीतरी वेगळ्याचं पध्दतीने साकारायला मिळालं. हे पात्र साकारायला थोडं कठीण वाटलं होतं पण जसे प्रयोग होतं गेले तशी यातली भूमिका गवसत गेली. अद्वैत दादा अनेक गोष्टी सांगत गेला. कल्याणी पाठारे यांनी खूप कमालीने हे पात्र लिहिलंय. या सगळ्या गोष्टींमुळे एक अभिनेता म्हणून अनेक गोष्टी या पात्रा कडून शिकता आल्या. अभिनयातील अनेक पैलू या भूमिकेमुळे उलगडत गेले. उमेश दादा प्रत्येक वेळी अगदी छोट्या गोष्टी सांगत राहायचा त्यामुळे अभिनेता म्हणून काम करताना बॉबी ही भूमिका खूप महत्वपूर्ण आहे आणि खूप काही शिकवून जाणारी आहे.
“इतिहास गवाह है? आहे खास” / नाटकं आहे खास ….” मला सगळीचं नाटकं आवडतात पण आम्ही फिरोजी करंडक साठी “इतिहास गवाह है? “हे नाटकं केलं होतं. फिरोजी असल्यामुळे यात डान्स आणि संगीत हे लाइव्ह आहे आणि मी कलाकार म्हणून यात काम सुद्धा करतो. कारण नाटकांत काम करून ते नाटकं बसवणं या सगळ्यांचा आनंद या एका नाटकामध्ये काम करताना मिळतो. त्यामुळे हे नाटकं मला करायला आवडतं आणि हे तेवढचं खास सुद्धा आहे.
“लवकरचं प्रायोगिक नाटक” नाटकांसाठी विषय काय निवडेन हे माहीत नाही पण पुढच्या दोन – तीन महिन्यात मी “आजकाल” या संस्थेच्या अंतर्गत एक २ अंकी प्रायोगिक नाटक बसवतो आहे आणि हे लवकरचं प्रेक्षकांच्या भेटीला येईल. “नाटकं करणं आव्हानात्मक” मला नाटकं करणं हे काम प्रचंड अवघड आहे असं वाटतं. नाटकं बसवून त्यात अभिनय करणं हा माझ्यासाठी टास्क होता. मग इतिहास गवाह है? मध्ये मी मुख्य भूमिकेत असायचो तर ती ४० ते ४५ मिनिटं मी रंगमंचावर राहून मला अभिनय आणि दिग्दर्शन सुद्धा योग्य पार पडतंय ना याकडे लक्ष द्यावं लागायचं. या गोष्टी सतत डोक्यात ठेवून ते नाटकं उत्तम रित्या पार पडलं पाहिजे हे आव्हानं होतं. दादा एक गूड न्युज आहे मध्ये स्वतःहा मधल्या दिग्दर्शकाला पूर्णतः बाजूला ठेवून फक्त अभिनय करायचा होता तर हे ही माझ्यासाठी आव्हानात्मक होतं आणि ही गोष्ट मला हळू हळू जमतं गेली असं मला वाटतं.
“आई सोबत काम करायचंय” आजपर्यंत आई सोबत काम करण्याचा काही योग जुळून नाही आला पण मला तिव्रतेने आई सोबत काम करण्याची इच्छा आहे. आई कोणत्या पध्दतीने काम करते आणि मी काय काम करतो हे जाणून घेण्यासाठी आई सोबत काम करायचंय.
“वेबची लाट” मला मागच्या वर्षी वेब साठी ऑफर आली होती पण नाटकांच्या गडबडीमूळे ते राहून गेलं. आपल्याकडे सध्या वेबची लाट आली आहे. प्रत्येक जण युट्युब किंवा वेब वर काम करतांना बघायला मिळतो त्यामुळे टीव्ही सोबत वेब वरच्या विषयांत होणारी वाढ बघता आता मला चांगली स्क्रिप्ट आणि रोल आला तर १००% मी वेब वर काम करेन.
“कौतुकाची थाप” नुकतंच आमच्या “दादा एक गुड न्यूज” चा शंभरावा प्रयोग पार पडला आणि त्याला जितू दादा (जितेंद्र जोशी) आला होता त्याला नाटक आवडलं, माझं काम आवडलं आम्ही तासभर यावर चर्चा केली. नाटकांविषयी त्याने एक पोस्ट सोशल मीडियावर टाकली तर हे मला खूप जास्त भावलं. माझ्यासाठी कामाची प्रेरणा आणि ऊर्जा देऊन जाणारं हे होत. माझ्या कामाची कुठेतरी दखल घेतली जाते आहे हा एक वेगळा अनुभव आनंद देऊन जाणारा होता. मला जितेंद्र जोशी हा अभिनेता फार आवडतो तर या नटाकडून माझ्या कामाला मिळणारी दाद, पोचपावती आणि कौतुकाची थाप माझ्यासाठी खूप मोठी गोष्ट होती. “ड्रीम वर्क” मला सुमित राघवन प्रचंड आवडतो म्हणून सुमित राघवन आणि जितेंद्र जोशी या दोन अभिनेत्यांसोबत काम करायला नक्की आवडेल.
“नाटक आणि बरंच काही…” चहा, नाटक, माझी डायरी या गोष्टींशिवाय मी राहू शकत नाही.
“मोबाईल आवडीचा” मी जास्त मोबाईल वापरतो त्यामुळे मोबाईल हेच आवडतं गॅजेट आहे.
आवडता अभिनेता : उमेश कामत, जितेंद्र जोशी, संजय मोने – उमेश कामत आणि जितेंद्र जोशी
अभिनय, दिग्दर्शन की निर्मिती – दिग्दर्शन
नाटक की वेबसेरीज – नाटक
दादा
एक गुड न्यूज मधला बॉबी ते “इतिहास गवाह है? या नाटकांची पर्वणी
प्रेक्षकांना देणाऱ्या या हँडसम अभिनेत्याला त्यांच्या पुढील वाटचालीसाठी
प्लॅनेट मराठी कडून खूप खूप शुभेच्छा!
“अस्मिता ते स्वराज्य रक्षक संभाजी” अश्या अनोख्या मालिकांचा पल्ला गाठून रसिक प्रेक्षकांची मन जिंकणारी अभिनेत्री अश्विनी महांगडे. अभिनयाच्या सोबतीने सामाजिक कामाची जाणीव जपून ‘रयतेचे स्वराज्य परिपूर्ण किचन’ ची स्थापना करणाऱ्या या अभिनेत्रीचा अभिनय ते समाजकारण हा प्रवास उलगडून घेऊ या प्लॅनेट मराठीच्या स्टार ऑफ द वीक मधून…..
संपूर्ण नाव : अश्विनी प्रदिपकुमार महांगडे जन्मठिकाण : वाई वाढदिवस : २७ ऑक्टोबर १९९० शिक्षण : बीकॉम, हॉटेल मॅनेजमेंट
“पसरणी ते मुंबई वारी / आव्हानात्मक राणूअक्का” पसरणी हे माझं मूळ गाव जिथून माझं शिक्षण झालं. या खेडेगावातून अभिनयाचा प्रवास फार अवघड असतो. गावात काही अभिनयाचे धडे देणारे काही क्लास नव्हते. माझे वडील अभिनय आणि दिग्दर्शन करून वाईत राज्यनाट्य स्पर्धेसाठी काम करायचे. त्यांच्या कडूनचं अभिनयाचे धडे गिरवत गेले. वडिलांच्या मनात कुठेतरी होतं की मी अभिनेत्री व्हावं, आपण काही करू शकलो नाही. आपल्या मुलीने या क्षेत्रात पाऊल टाकावं म्हणून पसरणी मधून नाटक, एकांकिका करत करत इंडस्ट्रीत पोहचले. एका खेडेगावातून सुरू झालेला प्रवास मुंबईत अभिनयासाठी घेऊन आला. मुंबईत आल्यावर मी ऑडिशन देत होते. अस्मिताच्या आधी मला चंद्रकांत कुलकर्णी यांच्याकडे नाटक करण्याची संधी मिळाली. अस्मिता मालिकेतून निवड झाल्याचा फोन आला आणि तेव्हा आनंद ही झाला, पण आपल्याला आता अजून जवाबदारी ने काम करायचं आहे याची जाणीव झाली. अस्मिता पासून सुरु झालेला प्रवास आणि झी सोबत एक अनोखं नातं इथून घडत गेलं. अस्मिता नंतर मला “स्वराज्य रक्षक संभाजी” मधून ऑडिशनसाठी फोन आला पण तो राणूअक्का या व्यक्तीरेखेसाठी नव्हता तर गुप्तहेर लाडी या भूमिकेसाठी विचारणा आली. मग ऑडिशन देऊन दोन दिवसांनी मला समजलं की आपलं या मालिकेत कास्टिंग नाही झालंय. जेव्हा यासाठी कास्टिंग नाही झालं तेव्हा खरंच रडले होते. कारण एवढ्या सुंदर मालिकेसाठी आपल्याला काम करायला मिळणार नव्हतं. पण मला पुन्हा आठ दिवसांनी सेटवरून लुक टेस्ट साठी फोन आला होता आणि क्षणात मी हो म्हणून सांगितलं आणि सेटवर गेल्यावर माझ्या हाती “राणूअक्का” च स्क्रिप्ट आलं. मला या भूमिके विषयी माहीत नव्हतं. मग इथून या भूमिकेसाठीचा अभ्यास सुरू झाला. राणूअक्का या संभाजीच्या मागे उभं राहणार एवढं मोठं पात्र होतं. हे आजवर कुणाला माहीत देखील नव्हतं. कास्टिंग झाल्याचा आनंद खूप होता पण सगळ्याचं गोष्टी नवीन होत्या अगदी कलाकारांपासून ते साडी मध्ये वावरण इथं पर्यंत गोष्टी शिकायला लागल्या. साडीत कसं चालावं किंवा सवय कशी करावी हे मला पल्लवी ताईने शिकवलं. लेखक प्रताप गंगावणे यांनी मला या भूमिकेसाठी फार मदत केली प्रत्येक सहकलाकार हा शिकवतं असतो त्यांच्याकडून गोष्टी शिकत गेले. माझे खूप सीन हे अमोल कोल्हें सोबत होते यामुळे हे फार चॅलेंजिंग होतं. सुरुवातीला मी त्यांच्या सोबत काम करायला घाबरायचे. अमोल दादांचे अनेक सीन हे वन टेक असायचे, त्यामुळे आपल्यावर काम करताना एक वेगळीच जवाबदारी असायची की आपलं पाठांतर चोख असायला हवं. पण हळूहळू त्यांच्या कडून गोष्टी शिकत गेले आणि त्यांनी मला समजून घेऊन काम केलं. प्रत्येक सहकलाकारासोबत त्यांचं वागणं हे कमाल आहे. आता यात रुळत जाऊन काम करते आहे. आता कुठे बाहेर फिरताना लोक सांगतात की तुम्ही आमच्या सुद्धा अक्कासाहेब आहात तर ही कामाची पोचपावती मिळणं फार मोलाची आहे आणि ती या मालिकेमुळे मिळाली यांचा जास्त आनंद आहे.
“बहुपैलू तयारी ने साकारली भूमिका / तलवार बाजी शिकले” ऐतिहासिक भूमिका करताना अनेक गोष्टीचं भान ठेवून काम करावं लागतं. व्यक्तिरेखेचा आदब जपून ती योग्यरित्या लोकांपर्यंत पोहचवावी लागते. राणूअक्का आजवर कोणी साकारली नसल्यामुळे ती योग्यरित्या सांभाळून घेऊन भूमिका निभावणं फार आव्हानात्मक होतं. मला सेटवर तलवारबाजी शिकवण्यात आली. जेव्हा माझे सीन नसायचे तेव्हा मी कार्तिक सर आणि जोत्याजी ची भूमिका बजावणाऱ्या गणेश दादा यांच्या कडून तलवार बाजीचे धडे घेतले. दिलेरखानाच्या छावणी मधला सीन शूट करत होतो तेव्हा पाच तास तो एक सीन शूट करत असताना तलवारबाजी केली आणि दुसऱ्या दिवशी एवढा हात सुजला की तो बरा व्हायला अनेक दिवस गेले. माझ्या दृष्टीने ही सुद्धा एक प्रकारची तयारी आहे. व्यक्तिरेखा समजून घेऊन साकारणं हे फार महत्वपूर्ण आहे. मला मनाली साकारताना फक्त अभिनय करायचा होता पण राणूअक्का करताना मला अभिनया सोबत तलवारबाजी करायची होती. मला घोडेबाजी शिकण्याची इच्छा आहे आणि नक्कीच आयुष्यात हे पूर्ण करण्याचा प्रयत्न करेन. ऐतिहासिक पात्र साकारताना नऊवारी सांभाळून ते अनेक गोष्टी सांभाळून अभिनय करण्याची जवाबदारी असते. स्क्रिप्ट मधली वाक्य आणि त्यातले शब्द समजून उमजून घेऊन बोलणं हे देखील एक टास्क आहे. अशी अनेक अंगांनी तयारी करून एखाद पात्र साकारणं हे फार महत्त्वाचं आहे असं मला वाटतं.
“नाटकाच्या शोधात…” मी नुकताच एक चित्रपट केला, ज्यात माझा रोल खूप मोठा आहे. खूप वेगळी आणि छान स्टारकास्ट आहे. मला नाटकं, चित्रपट आणि मालिका या तिन्ही माध्यमातून काम करायला आवडेल आणि त्याचं सोबतीने खास करून वेब सिरीज करायला आवडेल . पण आता मला नाटक करायचंय ते फार जवळचं असं वाटणार माध्यम आहे. मी सध्या नाटकाच्या शोधात आहे.
“वेबसरीज करताना…” माझी मैत्रीण (भाग्यशाली राऊत) आणि मी आम्हा दोघींना काहीतरी वेगळ अनुभवायचं आणि करायचं होतं. ती लेखिका आहे आणि कॉलेज पासून एक ठरलेलं होतं आपण काही तरी सोबत येऊन करू या. तर हे करण्यासाठी आम्हाला १२ वर्ष गेली. वेब चा बोलबाला होता म्हणून वेबसेरीज करू या हे पटकन डोक्यात आलं. या सगळ्यात शिकायला खूप काही मिळालं. मुलींसाठी काहीतरी करू या मग विषय निवडता निवडता मासिक पाळी हा विषय घेऊन आम्ही “महावारी” या सिरीज मधून तो लोकांसमोर घेऊन आलो. तेव्हा मी सिरीज निर्मिती करून दिग्दर्शन करत होते. हा अनुभव माझ्यासाठी नक्कीच अनोखा आणि शिकवून जाणारा होता. ज्या मुलींनी आजवर अभिनय नाही केला अश्या काही मुलींनी या निमित्ताने अभिनय केला. खेडेगावात घडणाऱ्या छोट्या छोट्या गोष्टी टिपण्यासाठी म्हणून ही सिरीज केली. लवकरचं नवा विषय घेऊन आम्ही पुन्हा लोकांसमोर येणार आहोत.
“गावाकडच्या गोष्टी मांडायला आवडतील ” / लवकरचं नवीन वेबसरीज…. असे अनेक विषय आहेत जे लोकांसमोर मांडता येऊ शकतात. आताचं उदाहरण घेऊ शकतो की आपल्याकडे जो महापूर आला. मी साताऱ्याची आहे, ही भीषण परिस्थिती मी पाहिली आहे. अशी परिस्थिती येताना त्यांच्या आधी काहीतरी होतं असेल ना म्हणून लोकांमध्ये जनजागृती निर्माण करण्यासाठी या विषयाला अनुसरून वेबसेरीज करू शकतो. मला खेडेगावातल्या गोष्टी मांडायला आवडतात आणि माझ्या नव्या वेब सिरीजचा विषय लवकरचं सगळ्यांसमोर येणार आहे.
“लोकांची भूक भागवणारं रयतेचे स्वराज्य परिपूर्ण किचन” रयतेचे स्वराज्य परिपूर्ण किचन सुरू करण्याचा कारण स्वराज्य रक्षक संभाजी ही मालिका आहे. मालिका करताना आपण एक माणूस म्हणून घडत असतो आणि आपल्यात आतून बाहेरून अनेक बदल होत असतात म्हणून मालिका करताना माझ्या विचार सारणीत बदल झाला आणि समाजाचं आपण काही तरी देणं असतो ही भावना जागृत झाली. आम्ही सगळ्यांनी सोबत येऊन “रयतेचे स्वराज्य प्रतिष्ठान” ची स्थापना केली. प्रतापगडावर जाऊन आम्ही शपथ घेतली की या मार्फत होणारी कामं ही समाजासाठी असतील म्हणून यांची निर्मिती झाली. या प्रतिष्ठाना अंतर्गत पहिला उपक्रम म्हणून या लोकांच्या काही रोजच्या गरजा भागवू म्हणून लोकांना जिथे पोटभर जेवायला मिळेल या संकल्पनेतून रयतेचे स्वराज परिपूर्ण किचन सुरू झालं यांची पहिली शाखा आम्ही मीरा रोड ला सुरू केली. बेघर लोकांना या मार्फत मोफत जेवण पुरवलं जात आणि अगदी ४० रुपयांत लोकांची भूक भागेल म्हणून हा छोटासा प्रयत्न केला होता आणि याला लोकांचा उत्तम प्रतिसाद लाभतो आहे. माणसाच्या रोजच्या गरजा भागवण्यासाठी हा उपक्रम आहे. हे करण्यात एक वेगळंचं सुख आहे.
“या गोष्टींशिवाय राहू शकत नाही” मोबाईल, अभिनय, आणि माझं घर या गोष्टींशिवाय मी नाही राहू शकत.
“मानधनाची मोठी तफावत” मानधना बद्दल जेव्हा निर्माती म्हणून याकडे बघते तेव्हा मराठी आणि हिंदी चॅनेल मध्ये फार तफावत जाणवते. मराठी आणि हिंदीत दोन्ही कडे मानधन वेगळ्या तऱ्हेचे दिलं जातं. एक अभिनेत्री म्हणून मला जिथे योग्य मानधन दिलं जात आणि चांगलं काम माझ्याकडे येतं तिथेच मी काम करते आणि यात मी खुश आहे.
“खूप बोल्ड भूमिका नाही जमणार” मी स्क्रिप्ट वाचून ठरवेन की ते कितपत मला जमणारं काम आहे. मी स्वतः फार बोल्ड भूमिका नाही करू शकतं हे मला माहित आहे. त्यामुळे खूप बोल्ड भूमिका असेल तर मी ती नाही करणार.
“इंडस्ट्रीत होणारा Groupism, गॉसिप कशाला हवं” खूप लोकं ग्रुप करून राहतात. अजून एक गोष्ट आणि माझा वैयक्तिक अनुभव आहे की लोक तोंडावर छान बोलतात आणि आपल्या मागे फार वाईट बोलतात, मला या गोष्टी फार खटकतात. खोटं वागून लोक इंडस्ट्रीत वावरतात म्हणून हे खटकतं.
“कास्टिंग काऊच भयंकर” मी जेवढं काम केलं तेवढ्यात मला काही असा अनुभव नाही आला. कास्टिंग काऊच हा भयंकर विषय आहे.
“राजकारणात करणार प्रवेश” विधानसभा तोंडावर असल्या कारणामुळे मला अनेक ठिकाणी हा प्रश्न विचारला जातो. वडिलांकडून मी अभिनयाचे धडे घेतले तसेच राजकारणाचे धडे सुद्धा त्यांच्याकडून मिळाले. ते चांगले कार्यकर्ते आणि नेते आहेत असं म्हणायला हरकत नाही. आज राजकारणी माणूस निवडून येऊन पुढे आपल्यासाठी निर्णय घेतात, प्रत्येक व्यक्ती ही या राजकारणाचा भाग असते. आपण मतदान करून यांचा एक भाग होतो म्हणून मी स्वतःला राजकारणाचा भाग मानते. प्लॅनेट मराठीच्या माध्यमातून मी एक सांगू इच्छिते की मी भविष्यात नक्कीच राजकारणात प्रवेश करणार आहे. “काम नसताना अनेक गोष्टी शिका” इंडस्ट्रीत भेदभाव असा होत नाही पण जेव्हा मी राणूअक्का हे पात्र साकारलं त्यानंतर मला लगेच दुसरी भूमिका मिळणं थोडं आव्हानात्मक असतं. जेव्हा आपल्याकडे काम नसतं तेव्हा आपण अनेक चांगल्या गोष्टी शिकू शकतो. लोकांच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करून आपण आपल्या कामावर लक्ष केंद्रित करून अनेक नव्या गोष्टी शिकल्या पाहिजे असं मला वाटतं.
“थँक्स आई आणि मावशी” अनेकदा कामाच्या गडबडीत आपण आपल्या जवळच्या लोकांना थँक्स बोलत नाही. आज मला एक गोष्ट सांगावीशी वाटते ती म्हणजे मला माझ्या आई आणि मावशीला थँक्स बोलायचंय. या दोघींच्या मूळे आज मी इथे आहे. त्यामुळे थँक्स आई आणि मावशी.
संपूर्ण नाव : राहुल संभाजी मगदूम जन्मठिकाण : पेठ वाढदिवस : २१ जानेवारी १९९१ शिक्षण : एमकॉम, बीएड
“मला लय कॉन्फिडान्स हाय” हा संवाद गाजवून प्रत्येक घराघरात पोहचलेला अभिनेता सगळ्यांचा लाडका लागिर झालं जी मधील “राहुल्या” म्हणजे राहुल मगदूम. खऱ्या आयुष्यातील राहुल ते मालिकेतील राहुल्या हा अनोखा पल्ला गाठून यशाची उंची “राहुल मगदूम” याने गाठली आहे. राहुल मगदूम सोबतच्या काही खास गप्पा प्लॅनेट मराठीच्या स्टार ऑफ द वीक मधून…..
“अनपेक्षित घडलेली पहिली भूमिका” माझ्या पहिल्या मालिकेला मिळालेली प्रसिद्धी आणि हा एवढा प्रतिसाद हे माझ्यासाठी फार अनपेक्षित होतं. मला वाटलं नव्हतं की मी इथंपर्यँत कधी पोहचेन. मी ग्रामीण भागातून आलो आहे तर मुंबईशी एवढा संपर्क होईल आणि एवढं यश मिळेल असं कधीच वाटलं नव्हतं. माझ्या पहिल्या मालिकेतील भूमिका ही झी मराठी सारख्या वाहिनीसाठी आहे हे अगदीच अनपेक्षित होतं. एवढी मोठी भूमिका मिळणं हे खूप मोठं यश आहे.
“नाटकचं करायचंय” माझ्या अभिनय कारकिर्दीची सुरुवात ही रंगभूमी पासून झाली आहे. पण गेल्या दोन वर्षात मालिकेमूळे नाटक मागे पडलं म्हणून आता नाटक करायला आवडेल. आता प्रयोगिक नाटकं करायची आहेत.
“BMW ची गंमत” जयदीप शिंदे या माझ्या मित्राने BMW घेतली आणि त्याने मला पूजनासाठी बोलवलं होतं तर पूजन करून मित्राने ते फोटो सोशल मीडियावर टाकले तर या फोटो मुळे मीच BMW घेतली असं सगळ्यांना वाटलं तर असा हा मजेशीर किस्सा या बाबतीत घडला होता.
“राहुल्याच्या कॉन्फिडान्स ची गोष्ट” मालिकेत मी दुसरा तिसरा सीन करत असताना मला जाणवलं की राहुल्या ची भूमिका की फार साधी, सरळ आणि फार संथ आहे. हा आरामात, संथपणे वागणारा राहुल्याला फुल कॉन्फिडन्स दिला त्या एका संवादाने. मालिकेत हा संवाद थोडा मी माझ्या भाषेत आणि थोड्या वेगळ्या सुरात बोलायला सुरुवात केली त्या कॉन्फिडन्स ला कॉन्फिडान्स असा उच्चार केला तर हे अचानक सीन करताना सुचलं आणि ते मी कॅमेरा समोर सादर केलं, मग हे वेगळं वाटायला लागलं म्हणून मी अनेक सीन ला हे वाक्य पेरत गेलो. कॉन्फिडान्स या एका शब्दामूळे राहुल्या ची अनोखी ओळख निर्माण झाली. मग आता कधीही लोकं भेटली की हा संवाद म्हणायला लावतात. हे फार मजेशीर आहे त्यामुळे मला आवडतं.
“राहुल्या ने दिली नवी ओळख” राहुल पासून राहुल्या हा संपूर्ण महाराष्ट्रात पोहचला. या भूमिकेने नवीन ओळख दिली. राहुल हा फक्त गाव, गल्लीत आणि आमच्या परिसरात माहीत होता पण हा राहुल्या महाराष्ट्रात आणि त्यांच्या बाहेर जाऊन लोकांना समजला. माझ्यासाठी ही भूमिका फार आव्हानात्मक होती आणि ती भूमिका साकारून ती प्रसिद्ध होते तेव्हा एक वेगळं समाधान मिळतं तर माझ्या या भूमिकेमुळे वैयक्तिक आयुष्यात फार फरक पडला आणि ही संधी माझ्यासाठी फार महत्त्वपूर्ण ठरली.
“हळव्या मनाचा तत्वनिष्ठ राहुल” खऱ्या आयुष्यात राहुल थोडा हळवा आहे आणि तो फार तत्वनिष्ठ आहे. मी स्वतःला काही नियम घालून घेऊन तत्व पाळून मी वागतो.
“अश्या गोष्टी ज्या शिवाय राहू शकत नाही. अभिनय, वाचन, पावसात फिरणं, मित्रांना भेटणं, आईच्या हातची अळूची वडी, भरलेली वांगी आणि भाकरी!
“सामाजिक संघर्षाची कहाणी” “पळशीची पीटी” हा ग्रामीण भागातील चित्रपट आहे. समाजाने घालून दिलेल्या रूढी आणि परंपरा यावर भाष्य करणारा हा चित्रपट आहे. एका हट्टी हवालदाराची भूमिका मी साकारतो आहे.
“मालिकेमुळे घराघरात पोहचलो” “लागीर झालं जी” या मालिकेनं मला महाराष्ट्रातील घराघरात पोहचवलं. माझी पहिली मालिका ही एवढ्या मोठ्या वाहिनीवर आली त्यामुळे एक वेगळाच आनंद होता. या मालिकेनं खूप चांगले जीवाभावाचे मित्र (भय्यासाहेब, अज्या, विक्या) दिले. सगळ्यात मोठी गोष्ट ही की या मालिकेमुळे मला उत्तमरित्या कॅमेरा समोर काम करता आलं.
“बालनाट्य ते मालिका” मी सातवी आठवीत असताना गणपतीच्या मंडळात नाटकात भाग घ्यायचो. गणपतीच्या मंचावरून अभिनयाची सुरुवात झाली मग शाळेत असताना बालनाट्य करायचो. कॉलेज मध्ये युथ फेस्टिव्हल, सवाई, पुरुषोत्तम करंडक, राज्यनाट्य अश्या अनेक नामांकित स्पर्धांसाठी नाटकं, एकांकिका करायचो. त्या जिंकून यायचो आणि इथून एक खरी सुरुवात झाली. एक व्यावसायिक नाटक केलं यानंतर माझे गुरू जंगम सरांनी मला “पळशीची पीटी” साठी विचारलं तर हा चित्रपट करतांना तिथे तेजपाल वाघ या चित्रपटाचे संवाद लिहीत होते तर त्यांनी मला लागीर झालं जी या मालिकेत राहुल्या च्या भूमिकेसाठी घेतलं.
“एकांतात वाचन आणि कोकण फिरणं” मला अभिनया व्यतिरिक्त पावसाळ्यात कोकणात फिरायला खूप आवडतं कोकण हे आवडीचं आहे. फिरण्यासाठी मी तिकडे जातो. एकांतात वाचन करायला आवडतं. “अभिनेता नसतो तर…” अभिनेता नसतो तर शिक्षक झालो असतो. मला शाळेत मुलांना शिकवायला आणि त्यांच्या सोबत गप्पा मारून त्यांची नाटकं बसवायला आवडतात. अभिनेता नसतो तर शिक्षक म्हणून जगलो असतो.
“ड्रीम वर्क” मला भविष्यात नवाजुद्दीन सिद्दकी सोबत काम करायचं हे माझं ड्रीम वर्क असेल.
“चित्रपट आणि नवीन नाटक” माझा आगामी “पळशीची पीटी” हा चित्रपट येणार आहे आणि वग नाट्य करायचंय. हा वग नाट्य प्रकार आणि यातलं एखाद नाटक मला करायचं.
रॅपिड फायर….हे कि ते !
खऱ्या आयुष्यातला राहुल की मालिकेतील राहुल्या ? मालिकेतील राहुल्या
आवडता अभिनेता : निखिल चव्हाण, तेजपाल वाघ, नितिश चव्हाण – निखिल चव्हाण
आवडती अभिनेत्री : शिवानी बोरकर, किरण धाने – किरण धाने
मालिका, चित्रपट की नाटक – नाटक
मुंबई की सातारा : सातारा
खऱ्या आयुष्यात कोणाला डेट करतोस – अजूनतरी नाही
अभिनेता राहुल मगदूम ला प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे भावी आयुष्यासाठी मनःपूर्वक शुभेच्छा!
अनेक गाजलेल्या शीर्षक गीतांची गीतकार, सूत्रसंचालक, लेखिका तसेच पत्रकार अशी बहुपैलू ओळख घेऊन जगणारी प्रसिद्ध गीतकार “अश्विनी शेंडे” फक्त गीतकार एवढी ओळख न ठेवता “अक्षरा क्रियेशन” ची निर्मिती करणारी निर्माती ह्यांच्या बद्दल जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या “स्टार ऑफ द वीक” मधुन….
संपूर्ण नाव : अश्विनी चंद्रशेखर शेंडे / अश्विनी जयदीप बगवाडकर
जन्मठिकाण : मुंबई वाढदिवस : ३० ऑक्टोबर १९८३ लग्नाचा वाढदिवस : १८ डिसेंबर शिक्षण : एमए (MA) मराठी, डिप्लोमा इन पत्रकारिता
“कॉलेज मधून गीत लेखनाची सुरुवात” मी तेव्हा ठरवलं होतं की अभिनेत्री व्हायचं. कॉलेज च्या शेवटच्या वर्षी मी सगळं सोडून फक्त अभ्यास केला आणि कॉलेज मध्ये पहिली आले. कॉलेज पासूनचं नाटकाशी एक नाळ जोडली गेली होती मग तेव्हा कुठेतरी मनात प्रश्न उभा राहिला काय करू? आईची इच्छा होती प्राध्यापिका व्हावं, मग बाबांनी तेव्हा सांगतील तुझ्यात लिखाणाचा एक गुण आहे, मराठी विषय घेऊन बॅचलर केलं आहेस तर पत्रकारितेचा विचार कर. पत्रकारितेचा अभ्यास करता करता इंडियन एक्सप्रेस मध्ये काम मिळालं असं करून अनेक वर्षे पत्रकारिता केली. पत्रकारिता करताना अनेक ओळखी होत गेल्या, मी एका मॅगझीन साठी कॉलम लिहायचे, ते कॉलम वाचून मला अपर्णा पाडगावकरांनी “कळत नकळत” या मालिकेसाठी संवाद लिहिण्याची संधी दिली. संगीतकार निलेश मोहरीर सोबत माझा पहिला चित्रपट “आभास हा” प्रेक्षकांच्या समोर आला. मी आणि निलेश आम्ही एक टीम म्हणून आजवर अनेक कामं केली, अजूनही करतो आहोत तर खऱ्या अर्थी तिकडून गीतलेखनाची सुरुवात झाली.
“आयुष्यभर जगणारा लेखक”
तरूणाई पूर्वी पासून या क्षेत्राकडे वळत नव्हती. आपण हल्ली हे बघतो जर इंडस्ट्रीत १०० लोक जात असतील तर त्यातल्या काही लोकांना अभिनेता व्हायचं असतं, उरलेल्या लोकांना दिग्दर्शक व्हायचं असतं. यातून जी काही लोकं राहतात ते मेकअप आर्टिस्ट, लाईट्स, लेखक, कलादिग्दर्शन याकडे वळतात. “गीतलेखन” हे क्षेत्र पडद्यामागचं आहे. लोकांना ग्लॅमर च आकर्षण जास्त असतं पण मला असं नेहमी वाटतं की एका विशिष्ट काळा नंतर हे ग्लॅमर कुठेतरी कमी होतं. अभिनेता म्हणून वावर कमी होतो, तर अभिनय आणि बाकी क्षेत्रात एका काळा नंतर आपलं वय कुठेतरी आपल्या कामाच्या आड येतं पण लेखक हा आयुष्यभर लेखक म्हणून जगत असतो. आज एवढं वय होऊन ही गुलजार साहेब आहेत, जावेद सर आहेत ते इतकी वर्षे लिहितात. म्हणून मला वाटतं की हे एक असं क्षेत्र आहे जिथे तुमचं वय आडवं येत नाही. जेवढं वयाने मोठं होत जातो तेवढं लिखाणाच्या बाबतीत प्रगल्भ होत जातो ही लेखनाची खरी गंमत आहे. जर तरूणाई या क्षेत्रात येत असेल तर त्यांनी फार लक्ष केंद्रित करून लिखाण करावं. कॉलेज मध्ये कविता करणं आणि एक गाणं लिहिणं यात खूप फरक आहे. आजच्या घडीला “गुरू ठाकूर” हा असा कवी आहे की ज्याचं गाणं लाखो लोकांच्या प्ले लिस्ट मध्ये असतं संदीप खरे, वैभव जोशी जश्या कविता लिहितात अश्या ताकदीच्या कविता लिहिणं हे फार महत्त्वाच आहे आणि ते तेवढं सोप्प नक्कीचं नाही. आज माझं एखादं गाणं कोणाची रिंगटोन म्हणून वाजतं तेव्हा फार छान वाटतं. मन केंद्रित करून लिहिणं महत्त्वाच असतं. लेखन ही एक अशी कला आहे जी शिकवता येत नाही, यात सुद्धा एक साचेबद्धपणा आहे, पण तो ज्याला शिकवता येतो ज्यांच्यात लिखाणाची प्रतिभा असते. जी तरूणाई या क्षेत्रात येऊ पाहते त्यांना एवढचं सांगेन खूप कष्ट करावेच लागतात पण स्वतःला फार अपडेट ठेवावं लागतं. आपल्या आजूबाजूला लेखक काय लिहितात हे सतत बघावं की काय नवीन येतंय, नवीन गाणी ऐकावी, प्रत्येक लेखकाला आणि कवीला फॉलो करावं त्यांची काम बघावी. जर आपला कवी मित्र काही छान लिहीत असेल तर त्याला तेवढ्याचं आत्मियतेने कौतुक करायला पाहिजे. आजच्या काळात फक्त कागदावर लिखाण करण्यापेक्षा सतत नवीन गोष्टी ऐकल्या पाहिजे.
“फोटोग्राफी आणि कुकिंग आवडीची” लिखाण सोडून मला फोटोग्राफी आणि स्वयंपाक करायला फार आवडतो. या दोन कला सुद्धा फार जवळच्या आहेत. याने मला प्रचंड आनंद मिळतो. माझं असं ठाम मत आहे की फोटोग्राफी आणि स्वयंपाक करायला कोणत्याचं महागड्या गोष्टींची गरज लागत नाही. आपल्याकडे फोटोग्राफी साठी एक विशिष्ट नजर असायला हवी. हळद , तिखट अश्या साध्या गोष्टींनी आपण उत्तम स्वयंपाक करू शकतो. जर मला कुठल्या सिरीयल चा भाग लिहून कंटाळा आला तर मी ब्रेक म्हणून किचन मध्ये जाऊन काहीतरी बनवते.
“उत्सुकतेने काम करता आलं पाहिजे, कलाकारांनी कधीच स्थिरावू नये” एक गीतकार म्हणून माझा आज वरचा प्रवास आणि अनुभव खूप मस्त आहे या पुढे ही राहील. मला काम करताना नेहमी चांगली माणसं भेटत गेली, एका कामातून दुसरं काम मिळत गेलं. माझी मेहनत, कामाचा प्रामाणिक पणा हा कायम असल्याने काम चांगलंच करायचंय हे नेहमी डोक्यात असायचं. आजही नवीन शीर्षक गीत आलं तरी मी तसं काम करण्यासाठी तेवढीच उत्सुक असते. काम करताना अशी कुठेच भावना नसते की आता एवढं काम झालं तर बस्स झालं हे कधीच नाही वाटलं. प्रत्येक नवं काम करताना जर आपण तेवढेच उत्सुक आणि अधीर असू तर आपल्यात काम करण्याची एक जाण आहे हे सतत जाणवतं. ज्या दिवशी आपल्याला वाटेल आपण स्थिरावलो आहोत तेव्हा आपल्या कामांची प्रकिया थांबते. कलाकारांनी कधीच स्थिरावू नये असं मला वाटतं. सेट होणं ही काहीतरी थांबण्याची प्रकिया आहे. हे क्षेत्र खूप छान, आव्हानात्मक आहे इथली कामाची पथ्य पाळून मस्त काम करता येतं. आपल्याकडे लेखकापेक्षा कमी मानधन हे गीतकाराला मिळतं. आपल्या इंडस्ट्रीत अजूनही गाण्याचं मोल खऱ्या अर्थी अजूनही समजलेलं नाही. गाण्या बद्दल कौतुक, लिहिण्या बद्दल आस्था आणि गीतकारा बद्दल प्रेम असतं, पण हे प्रेम पैशात अजून उमटत नाही किंवा पैशाच्या बाबतीत हे कुठे दिसतं नाही. आजकाल मालिकांची शीर्षक गीत ही जाहिरातीमुळे कमी दाखवली जातात तर कामाला मिळणारी किंमत फार तुटपुंजी आहे त्यामुळे मला गीतकाराच्या सोबतीने लेखिका म्हणून काम करावं लागतंय. फक्त गीतकार म्हणून जगून आर्थिक गोष्टी सांभाळणं कठीण आहे, या क्षेत्रात येतांना लेखक म्हणून तुमचं क्षेत्र विस्तारता आलं पाहिजे. आपल्याकडे कुठला ही गीतकार हा फक्त गीतकार म्हणून न जगता तो जॉब करतो, लेखक म्हणून काम करतो म्हणून या क्षेत्रात येतांना गीतकाराच्या सोबतीने हातात वेगळं काही तरी काम हवं.
“कोणी क्रेडिट देतं का क्रेडिट” / आपले म्हणवणारे लोकं पैसे आणि क्रेडिट च्या बाबतीत हात मागे घेतात.. नुकतंच आम्ही सगळ्या लेखकांनी आणि गीतकरांनी एका गोष्टीवरून आरडाओरडा केला होता ते होतं की गीतकरांना त्यांच्या कामाचं श्रेय देणं. हिंदी असो किंवा मराठी. या सगळ्यात प्रत्येक क्षेत्राला मग ते कला दिग्दर्शक, मेकअप आर्टिस्ट असो यांना श्रेय दिलं जातं पण यात गीतकरांना कुठेच श्रेय दिलं जात नाही. तुम्ही गाण्यां बद्दल बोलता, गायका बद्दल बोलता मग तुम्ही गीतकाराला यातून कसं वगळू शकता? गीतकार हा सुद्धा चित्रपटासाठी सगळ्यात मोठा भाग असतो यांची आपल्याकडे जाण नाही आहे. चित्रपट असो किंवा कोणताही प्रोजेक्ट असो तुम्ही जेवढं प्रत्येक क्षेत्राला श्रेय देता तेवढंच श्रेय गीतकाराला सुद्धा द्यावं एवढीच माफक अपेक्षा आणि मागणी आहे. जेव्हा एखादं चित्रपट समीक्षण असेल किंवा गाण्याच्या अल्बमचं समीक्षण असेल यात गीतकारांच्या नावाचा साधा उल्लेख सुद्धा नसतो या गोष्टीचं फार आश्चर्य वाटतं. तर गीतकार म्हणून ही गोष्ट फार खटकायची आणि खटकते की गीतकाराला त्यांच्या कामाचं श्रेय हे योग्य रित्या दिलं गेलं पाहिजे. या संदर्भात वैभव जोशी ची पोस्ट होती की गाणं लिहिण्याच्या बदल्यात आम्हाला चांगलं मानधन आणि आमच्या कामाचं श्रेय हे मिळायला हवं ही एवढी माफक अपेक्षा गीतकरांनी करू नये का?? आपल्या इंडस्ट्रीत मानधन आणि कामाचं क्रेडिट या दोन गोष्टी फार खटकतात. ग्लॅमर आणि स्क्रीन च्या दृष्टीने गीतकार हा नेहमी पडद्या मागचा कलाकार आहे. “शब्दांचा कॅफे” हा आम्ही एक शो करतो तेव्हा मागे स्क्रीन वर गाण्याचे शब्द हे लोकांना दिसतात आणि लोक गाणी चालू असताना आमच्या सोबत गुणगुणतात तर लोकांचं हे प्रेम आहे. त्यांना शब्दांबद्दल प्रेम आणि जाण आहे. मी स्वतःला सुदैवी समजते की मराठी चित्रपट आणि मराठी भाषेसाठी काम करण्याची संधी मिळते. साहित्य हे आपल्याला लाभलेलं देणं आहे ते प्रत्येक कलेशी निगडित आहे. लोकांकडून नेहमीच लिखाणाचं कौतुक होतं तर ही एक कामाची पोचपवती असते पण मग हे आपले आपले म्हणवणारे लोकं पैसे आणि क्रेडिट च्या बाबतीत हात मागे घेतात ते वाईट वाटतं.
“एका कामातून दुसरं काम मिळतं गेलं” पत्रकारिता करताना एकीकडे गाणं लिहिण्याचा प्रवास सुरु होता. कॉलेज मध्ये निलेश मोहरीर भेटला. पत्रकारिता सुरू होण्यापूर्वी आमचं काम सुरू झालं होतं. कॉलेज च्या शेवटच्या वर्षाला असताना गाणी लिहून झाली फक्त ती रिलीज नव्हती झाली. कळत नकळत होऊन कुलवधू आलं तेव्हा कुठे यश प्राप्त होतंय अशी जाणीव झाली मग तेव्हा यांतच काम करावं हे पक्कं झालं जेव्हा मला कळत नकळत चे संवाद लिहिण्याची संधी आली तेव्हा समजलं की पत्रकारिता सारखा दगदगीचा जॉब करून हे संवाद लेखन नाही जमणार मग तेव्हा मी जॉब सोडला. मी आणि निलेश आम्ही दोघेही नवखे होतो या क्षेत्रात. त्यामुळे कामाच मस्त बॉंडिंग झालं, आम्ही भेटून गाणी लिहायचो, चाली लावून बघायचो यातून एकमेकांच्या कामाची देवाणघेवाण व्हायची. असं करून आम्ही छान काम चालू केलं होतं. मग अश्या रितीने एका कामातून दुसरं काम मिळत गेलं. आम्ही केदार शिंदेंसाठी काम केलं मग त्यांनी त्यांचा “यंदा कर्तव्य आहे” मध्ये आम्हाला काम दिलं. म्हणून चांगली काम आणि चांगली माणसं यातून प्रवास चालू राहिला.
“गोष्ट एका गाण्याची” २०११ ला झी मराठी वर एक मालिका आली होती त्याचं नाव होतं “एकाच या जन्मी जणू” या मालिकेचं शीर्षक गीत फार गाजलं. गंमत अशी की २००८, २००९ आणि २०१० या तिन्ही वर्षी झी मराठीच्या गीतकाराचा पुरस्कार मला मिळाला तर तेव्हा मी फार तरुण गीतकार ठरले जिला तिन्ही वर्ष हा पुरस्कार मिळाला होता. मला माझं कोणतंच काम फारसं आवडत नाही कारण मी कामाच्या बाबतीत कधीच खुश नसायचे मला नेहमी कुठेतरी काही तरी कमी राहिलंय किंवा अरे अजून थोडा वेळ मिळाला असता तर छान झालं असतं असं नेहमी वाटत राहतं. “एकाच या जन्मी जणू” हे असं पहिलं गाणं होत की ते लिहून झाल्यावर मला खूप आनंद झाला तेव्हा कुठे मी समाधानी होते म्हणून हे गाणं फार खास आहे.
“सांभाळून घेणार कुटूंब” पूर्वी कसा विचार केला जायचा माहीत नाही पण एका क्षेत्रातील जोडीदार नको असं मत असायचं. पण आता चित्र फार बदललं आहे. तर आता हे एका क्षेत्रातलं कोणी असेल तर जास्त समजूतदार पणा दाखवता येतो. आमच्या दोघांना ही जाणीव होते की आपल्याला दोघांना इंडस्ट्रीतलं कोणी माणूस जोडीदार म्हणून मिळाला असता तर त्याला आपलं क्षेत्र समजलं नसतं. आम्ही दोघे एकाच क्षेत्रात आहोत त्यामुळे एकमेकांना प्रॉब्लेम समजतात आणि मग समजून घेऊन आम्ही सोबत राहतो. जयदिपचं कधी कधी रात्री रेकॉर्डिंग ला जाणं किंवा मी घरी उशिरा येणं हे आमच्यासाठी रोजचं आहे आणि दोघांना इंडस्ट्रीत घडणाऱ्या समस्या माहीत आहेत तर मग अश्या समजुतीने आम्ही एकमेकांना सांभाळून घेतो. मी घरी उशिरा येणार असेन तर तो आमच्या मुलीला सांभाळतो, जेव्हा त्यांचा शो असतो तेव्हा मी बऱ्याचदा त्याच्या कामासाठी तिथे असते तर हा समजून घेण्याचा स्वभाव एका इंडस्ट्रीत काम करताना येतो. माझ्या घरच्यांचा आणि खासकरून सासूबाईंचा मला पाठींबा असतो त्या सुद्धा मला माझ्या कामात मदत करतात आणि सगळं उत्तम रित्या सांभाळून घेतात. माझ्या आणि नवऱ्याच्या दृष्टीने आमच्यासाठी काम फार महत्त्वाच आहे, कामाच्या आड आम्ही एकमेकांची कोणतीच गोष्ट येऊ देत नाही. काम करताना घरच्यांचा पाठींबा फार महत्वपूर्ण ठरतो.
“एका स्वप्नांची गोष्ट / स्वप्नपूर्ती” “अक्षरा क्रियेशन” हे आमचं स्वप्न आहे. परफॉमिंग आर्टस् साठी चालू केलेली ही एक संस्था आहे. या संस्थेच्या अंतर्गत “शब्दांचा कॅफे” हा पहिला कार्यक्रम आम्ही सुरू केला. लाइव्ह शो दखिल करतो. जयदीप ने गेल्या ९ वर्षात त्याने जो लाइव्ह शो चा अनुभव घेतलाय सादरीकरणाच्या अनुभवाच्या जोरावर, तर त्याचे अनुभव आणि माझी लिहिण्याची एक अनोखी कला, गाण्याची कला आणि निवेदन कला यांचा संगम या शो मधून आम्ही करतो. लोकांना विविध गोष्टी ऐकायला आवडतात तर यातून रसिकांना काही तरी छान बघायला मिळेल म्हणून आम्ही कार्यक्रम करतो. फक्त गाण्या पुरतं मर्यादित नसून पुढे वर्कशॉप, संगीताचे धडे असतील, आर्टस् डिरेक्शन असे विविध पूर्ण कार्यक्रम यातून करायचे आहेत. आम्हाला असं वाटतं जेव्हा आमची मुलगी २० वर्षाची होईल तेव्हा तिला सांगता येईल की तुझ्या नावाने सुरू केलेली ही एक सुंदर संस्था आहे जी तू पुढे सांभाळ किंवा नवीन काही निवड पण हे तुझ्यासाठी अनोखं विश्व आहे. मुलांना आपल्या कामाच्या प्रकियेत सहभागी करून घ्यावं तर त्यांना त्याची किंमत समजते. जेव्हा अक्षरा मोठी होईल तेव्हा ती हे स्वप्न अजून मोठं करेल.
“बच्चन सरांसाठी काम करायचं” मला अमिताभ बच्चन यांच्या साठी संवाद लिहायला आवडतील. आपण काहीतरी लिहिलेलं बच्चन सरांनी सादर करावं हे एक स्वप्न आहे.
“गुलजार ते शांता बाई” माझ्यासाठी माझ्या कामाचं प्रेरणा स्थान गुलजार साहेब आहेत त्यांना मी गुरू मानते. मराठीत गदिमा आणि शांता शेळके हे दोघेही अफलातून लिहितात त्यांची लिहिण्याची पद्धत आणि शैली कमाल आहे. सौमित्र सुद्धा छान लिहितो तर अश्या प्रत्येकाकडून शिकायला मिळतं.
अश्या पाच गोष्टी ज्यांच्या शिवाय राहू शकत नाही..माझं कुटूंब, काम, चांगलं जेवण, संगीत ऐकणं आणि एसी.
रॅपिड फायर हे कि ते…..
पत्रकारिता, गीतकार : गीतकारिता
आवडता गीतकार : मंदार चोळकर, वैभव जोशी – वैभव जोशी
आवडतं सोशल मीडिया फेसबुक की इंन्स्टाग्राम : इंन्स्टाग्राम
“तुझ्यात जीव रंगला” या मालिकेतून घराघरात पोहचलेला सगळ्यांचा आवडता ‘राणा दादा’ म्हणजेच अभिनेता हार्दिक जोशी. हार्दिक च्या आवडी -निवडीं सोबत काही खास गप्पा जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या “स्टार ऑफ द वीक” मधून….
संपूर्ण नाव : हार्दिक महेश जोशी
जन्मठिकाण : मुंबई
वाढदिवस : १० ऑक्टोबर १९८८
शिक्षण : शालेय शिक्षण (इंडियन एज्युकेशन सोसायटी) पदवी (गुरुनानक खालसा कॉलेज)
“रंगभूमीवर काम करण्याची इच्छा” मी कधी नाटकात काम केलं नाही आहे, पण मला प्रायोगिक, व्यावसायिक नाटकात काम करायला आवडेल. या आधी अनेक स्पर्धांसाठी एकांकिकेत काम केलंय. आमच्यावेळी कॉलेज हे नाटकांसाठी फार प्राधान्य देत नव्हतं. जास्त मुलं यासाठी पुढाकार घेणारी नव्हती. मी कॉलेज मध्ये मॉडेलिंग केलंय. एक मराठी मुलगा मॉडेलिंग करतो ही गोष्ट त्यावेळी मोठी होती.
“चॅलेंजिंग भूमिका आवडतील” वेब वर काम करायला आवडेल. मी एक कलाकार आहे, त्यामुळे प्रत्येक क्षेत्रात कलेशी निगडित अभिनय करायला मला आवडेल. मालिकेत आधी “राणा” होता आता नवीन भूमिका आहे तर अश्या वैविध्यपूर्ण आणि साहसी भूमिका करण्याकडे माझा कल असतो. प्रत्येक भूमिकेसाठी वेगळी मेहनत घ्यावी लागते. आधी पेहेलवान होतो तर तेव्हा वजन वाढवलं होत आणि आता नव्या भूमिकेसाठी वजन कमी करावं लागलंय.
“सहज सोप्प आयुष्य जगायला आवडतं” / राणा मुळे ओळख निर्माण झाली.
हार्दिक जोशीला स्वतःची अशी स्वतंत्र ओळख मिळाली. समाजात मी या नावाने ओळखला गेलो. “राणा” या पात्रामुळे माझं करियर उभं राहिलं या साठी मी ‘झी मराठी’ आणि सगळ्या टीम चा आभारी आहे, की आज त्यांच्यामुळे मी माझी ओळख निर्माण करू शकलो.आज सगळ्यांच्या पाठींब्यामुळे राणा हे पात्र नावारूपाला आलंय. यात प्रेक्षकांचा मिळणारा प्रतिसाद आहे, त्यांनी या राणाला आपलंसं केलं. इतर कलाकारांप्रमाणे मी सुद्धा सेलिब्रिटी आयुष्य जगतोय. जेव्हा कधी पॅक उप होतं तेव्हा तिथे सेलेब्रिटी आयुष्य संपून वैयक्तिक आयुष्य मी अनुभवतो. सगळं एकदम नॉर्मल वागणं आणि सेटवर फिरणं या गोष्टी मी करतो. मी नेहमीच “वैयक्तिक आणि व्यावसायिक” आयुष्य वेगळं जगत आलो आहे, मला त्यांची सरमिसळ करून जगायला आवडत नाही. मी स्टार झालो असं मला वाटतं नाही मी फक्त प्रामाणिक पणे आज काम करतो आणि भविष्यात सुद्धा करत राहीन. प्रेक्षकांना हार्दिक कडून नक्कीच वेगळं काहीतरी बघायला मिळून त्यांच्या इच्छा पुर्ण होतील. पण मी आहे तसाच राहतो, वागतो. मित्रांसोबत गप्पा गोष्टी असू देत किंवा कट्टयावर गप्पा मारणं, बाईक वर फिरणं यात काहीच बदल नाही झाला. फक्त कधी कधी कलाकाराला त्यांच्या कामासाठी प्रोटोकॉल जपावा लागतो तेवढं जपून मी आयुष्य मस्त जगतो.
“सुट्टीत घरच्यांना वेळ”
“तुझ्यात
जीव रंगला” ही अशी पहिली मालिका आहे जी Male Oriented आहे. यामुळे खूप
कामाचा व्याप असतो. यामुळे घरच्यांना वेळ देणं एवढं जमत नाही. मी घरच्यांना
जमेल तसा वेळ देण्याचा प्रयत्न करत असतो. अनेकदा कामाच्या गडबडीत त्यांना
भेटणं जमत नाही, त्यामुळे मनात एक खंत राहते. पण घरचे समजून घेतात. जेव्हा
सुट्टी असते तेव्हा घरच्यांना, मित्रपरिवाराला, आमच्या घरात कुत्रे आहेत
तर त्यांना वेळ देतो ते सुद्धा आमच्या कुटुंबातील घटक आहेत.
“साधं राहण्याकडे कल” अर्थात मला सुद्धा ट्रेंड फॉलो करायला आवडतात. पण मी साधं राहण्याचा प्रयत्न करतो. मूड नुसार मी कपडे घालतो. मला आपला पारंपारिक लुक जास्त आवडतो. मी सणासंभाराला आणि गणपती मध्ये सोवळं नेसतो. आपण आपला पारंपारिकपणा जपला तर पुढची पिढी तो जपून ठेवेल. इव्हेंट्स आणि पार्टी ला मला डिझायनर कपडे घालायला आवडतात, तर यात माझी आई माझ्यासाठी डिजाईन निवडते. तिचं सांगणं असतं असा रहा, हे ट्राय कर तर म्हणून मी फार कपड्यांच्या बाबतीत लक्ष नाही देत. मला ट्रेंड्स फॉलो करून आपली स्टाईल कोणी तरी फॉलो करावी असं देखील वाटतं.
“मी स्टार नाही” मी स्वतःला स्टार समजत नाही. मला मुळात स्टार हे संकल्पना पटत नाही आणि ती मी माझ्या डोक्यात ठेवत नाही. अगदी टेलिव्हिजन बघणारा प्रेक्षक आणि १०० किमी लांबून मला भेटायला येणारा प्रेक्षक हा माझ्यासाठी महत्वाचा आहे. मुळात आपण मुंबई सारख्या मेट्रो पॉलिटिकल शहरात वाढलेलो आहोत इथे कोणाला कोणाची पडली नाही आहे. इथे गावात शूट करताना हा फरक जाणवतो. मी आज जो काही आहे तो प्रेक्षकांच्या प्रेमामुळे आहे. मी एक कलाकार आहे आणि सातत्याने मी प्रामाणिक पणे काम करत राहणार आणि लोकांची मन जिंकत राहणार.
“फिटनेस फ्रिक” मी खूप फिट राहण्याचा प्रयत्न करतो. मला जिम ला जाणं आणि फिट राहणं फार आवडतं. मी सेटवर जाताना जिम च्या कपड्यात जातो आणि शूट संपवून जिम ला जातो मग कितीही वाजले असू देतं. जिम करणं हे माझ्यासाठी सवयीचा एक भाग आहे. गेली ३ वर्ष मी जिम ला जातोय. आपण फिट राहिलो तर जास्त छान दिसू. आज मालिकेच्या निमित्ताने आणि अनेक तरुण हे राणा सारखी बॉडी असावी आणि त्याच्या सारखं फिट राहण्याचा हट्ट करतात आणि फिटनेस जपतात. हे ऐकून आनंद होतो की आपल्याला कोणी तरी फॉलो करून फिट राहण्याचा प्रयत्न करत आहेत.
“लाडू सोबत ऑफ स्क्रीन कल्ला”
जेव्हा लाडू (राजवीर) सेटवर आला होता तेव्हा तो राणाचा फॅन होता. तो अगदी
लहान आहे तर सगळ्यांचा लाडका आहे. आमची सेटवर मस्त मज्जा मस्ती चालू असते.
तो फार गोड मुलगा आहे. त्याला आम्ही विचारतो की तुला बाहेर लोक काय
विचारतात तर त्याला लोक राणाचा मुलगा आहेस का असा प्रश्न विचारतात. सेटवर
कल्ला चालू असतो त्यामुळे आमच्यातील एक लहान मुलं जाग होतं. आम्ही ऑफ
स्क्रीन फार मज्जा करतो, म्हणून ते ऑन स्क्रीन एवढं छान दिसतं.
“सेटवरच कौटुंबिक वातावरण” नंदिनी वहिनी खऱ्या आयुष्यात बिलकुल त्रास देत नाही. आम्ही सेटवर सगळे एकाकुटूंबा सारखे असतो. धनश्री माझी चांगली सहकलाकार आहे, सोबत काम करताना तिच्याकडे काही गोष्टी शिकायला मिळतात. सेटवर प्रत्येक जण काही न काही शिकवून जातो. जे ऑन स्क्रीन आहे त्याच्या उलट आम्ही सगळेच ऑफ स्क्रीन फार मज्जा करतो.
“खऱ्या आयुष्यातील अंजली बाई कोण?”
अख्या महाराष्ट्राला एकाच झटक्यात समजेल की मी कोणाला डेट करतो आहे. खऱ्या आयुष्यात कोण अंजली बाई आहेत ते सगळ्यांना लवकरच समजेल.
“हटके भूमिका करायला आवडतील”/ वेगळे लुक्स ट्राय करेन” मी एका वेळी एकच काम करतो पण याच सोबतीने काही ऑफर्स आल्या आहेत. माझ्या आयुष्यात मी समोरच्याला दिलेली कमिटमेंट फार मोठी असते. कामाच्या बाबतीत ती कमिटमेंट गरजेची आहे. सध्या एकाच कामावर लक्ष केंद्रित करून ते काम करतोय. अनेक लोकांना काही नव्या कामासाठी हो सांगितलं आहे ते थांबले आहेत. नशिबात जे काम असेल ते मला मिळेल.
“उत्तम चहा करतो” मला फार काही बनवता येत नाही पण मी उत्तम चहा करू शकतो. लिंबू सरबत, ताक, तसेच पोळ्या लाटता येतात, वरण भात करता येऊ शकतो.
“लोकं हे पात्र जगतात” राणा – अंजली जोडी ही हिट ठरलीच पण लोकं मालिका किती बघतात आणि त्यांना आपल्या जीवनाचा एक भाग मानतात हे नुकतंच समजून आलं. जेव्हा मालिकेत राणा मरतो तेव्हा अंजली अश्या विधवा लूक मध्ये असते तर गावातली लोकं तिला येऊन सांगतात की तू काळजी करू नको सगळं नीट होईल. तर हे कुठेतरी फार आश्चर्य करणारं वाटतं. लोकं किती मालिका आपल्या जीवनाचा भाग मानतात त्यांना त्यातली गोष्ट खरी वाटते. लोकं हे पात्र जगतात, जेव्हा मालिकेत मी मेलो तेव्हा माझी आई रडली.
“हक्काने ओरडणारी आई” आई हक्काने ओरडते. आपल्याला आयुष्यात कोणाची तरी भीती असायला हवी. मी कुठे चुकलो तर ती मला ओरडते.
“स्पोर्ट्स बाईक आवडीची” स्पोर्ट्स बाईक माझी ड्रीम बाईक आहे. मला कार आणि स्पोर्ट्स बाईक फार आवडतात. आजोबांपासून ते दादा या सगळ्यांकडून मला या बद्दल आवड निर्माण झाली. ड्रीम बाईक असं म्हणाल तर तेव्हा जी चांगली असेल, मला सूट होईल, जी मला आवडेल तर अशी बाईक घेईन. आणि तेव्हा सुद्धा मी आईला आधी विचारेन आणि मग ती बाईक घेईन.
“सोशल प्रपोजल आणि बरंच काही….”
असे
कित्येक मजेशीर किस्से घडत असतात. सेटवर मुली येतात गुडघ्या वर बसून गुलाब
देऊन जातात हे खूपदा झालंय. सोशल मीडिया वर मेसेज येतात “माझ्याशी लग्न
करा, तुमचं लग्न झालंय का? , तुम्ही अंजली बाई शी लग्न करा, तुम्ही आमचे
आहात. तर अश्या तऱ्हेचे अनेक धम्माल मेसेज येत असतात. मी हे फार धम्माल
म्हणून बघतो.
रॅपिड फायर …हे कि ते
राणा दा की आताच नवा लुक?? – मला हार्दिक जोशीचा लुक आवडतो. मुंबई की कोल्हापूर – महाराष्ट्र वडापाव की कोल्हापूर चा तांबडा पांढरा रस्सा – वडापाव अंजली बाई की वहिनी साहेब – अंजली बाई अक्षया देवधर की धनश्री काडगावकर – अक्षया देवधर चित्रपट, रंगभूमी, मालिका – रंगभूमी कोणता लुक आवडतो वेस्टर्न की पारंपारीक – पारंपारीक
प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे अभिनेता “हार्दिक जोशी” ला त्याच्या पुढील कारकिर्दीसाठी खूप शुभेच्छा!
“माझ्या नवऱ्याची बायको” मालिकेतून प्रेक्षकांच्या मनात घर करून राहिलेली उत्तम अभिनेत्री.. युट्युब क्षेत्रात निर्मिती म्हणून काम करणारी युट्युबर आणि गीतकार अशी बहुपैलू ओळख जपणारी अभिनेत्री “अदिती द्रविड”
संपूर्ण नाव : अदिती विनायक द्रविड वाढदिवस : १ मार्च १९९१ जन्मठिकाण : पुणे शिक्षण : एमए(MA) भरतनाट्यम्
“कल्पकतेने व्यक्त होण्यासाठी युट्युब” माझी अभिनयाची सुरुवात ही नृत्यापासून नंतर मग नाटकं, मालिका अशी झाली. युट्युब चॅनेल सुरू करण्यामागे एक गंमत आहे. आपल्याला पटापट गोष्टी करण्याची सवय आहे तर युट्युब चा हा एक फायदा आहे की इथे वेळेचं बंधन नाही त्यामुळे अगदी २ ते ३ मिनिटांचा विडिओ तुम्ही अपलोड करू शकता. फक्त इथे संवादाची गरज असते, विषयाला बंधन नसतं. कल्पकतेने आपल्याला आपले विचार मांडण्यासाठी हे माध्यम बेस्ट आहे म्हणून मी युट्युब चॅनेल सुरू करण्याचा विचार केला आणि यातून “टायनी टॉकीज” ची निर्मिती झाली. मालिका आणि नाटकांतून काम करायला मज्जा येते, पण अजून त्यांच्या सोबतीने स्वतःच्या कला दाखवण्याची ही एक संधी मिळते तर या हेतूने मी आणि माझ्या टीम ने या चॅनेल ची सुरुवात केली.
“बहुपैली कामातून घडले” पदवी पर्यंत च्या शिक्षणासाठी पुण्यात होते तेंव्हा पाच वर्षे मी लोकांच्या नाटकाच्या तालमी बघायचे पण मनात कुठेतरी इच्छा होती की एकदा हे करून बघायला पाहिजे म्हणून मी नाटकात काम केलं. पदवीच्या शेवटच्या वर्षी मी नाटक केलं तेंव्हा पुण्यात “विनोद करंडक”, ही एक स्पर्धा व्हायची आणि त्यात मी रंगभूमीवर मुख्य भूमिकेत काम केलं आणि त्यात इतकी मज्जा आली की मी तेंव्हा पासून ठरवलं की पुढे आयुष्यात हेच करायचं. त्या नंतर मनात नाटकांविषयी प्रेम वाढत गेलं, नाटकाची प्रक्रिया आणि प्रयोगाला होणारी गर्दी आवडायला लागली हे करायला धम्माल येते म्हणून, मग त्या नंतर “हया गोजिरवाण्या घरात” हे पहिलं वहिलं व्यावसायिक नाटक केलं. मग “माझ्या नावऱ्याची बायको” ही पहिली मालिका केली. पीएनजी ज्वेलर्स साठी जाहिरात केली. “यु अँड मी” हे रसिका सुनील सोबत विडिओ सॉंग टायनी टॉकीज साठी केलं. मी गाणी देखील लिहिते तर झी टॉकीज साठी मी व्यावसायिक कामासाठी गाणी लिहिली तर असा सगळा प्रवास आज पर्यंत चालू आहे.
“विविध डान्स फॉर्म्स अनुभवायला आवडतील” माझ्या करियर ची सुरुवात ही नृत्यापासून झाली आहे तर नक्कीच मी याकडे करियरच्या दृष्टीकोनातून बघते. या सगळया गोष्टी काही वेगळ्या नाहीत. म्हणजे आपण जेंव्हा नृत्य करतो तेंव्हा आपण संवादा शिवाय आपल्या भावना व्यक्त करत असतो. हा मूक अभिनय असतो, इथे संवाद आले की आपण अभिनय करतो आणि हेच काम लिखाणातून करतो तेंव्हा लेखक होतो. इथलं प्रत्येक माध्यम हे एकमेकांशी निगडित आहे. प्रत्येक कलाकृती मधून व्यक्त होता येतं. म्हणून मला हे काम आवडतं. मला १००% विविध डान्स फॉर्म्स अनुभवायला आणि शिकायला नक्कीच आवडतील. एखादा डान्सचा रियालिटी शो असेल किंवा इव्हेंट्स असतील अश्या प्रत्येक माध्यमातून नृत्याचे विविध प्रकार अनुभवायला आवडतील.
“विषयांना बंधन नाही” – डिजिटल / वेब माध्यम बेस्ट
टेलिव्हिजन
वर अजून कुठेतरी मर्यादा आहेत असं मला वाटतं. कारण टीव्ही बघणारा आणि
मालिका बघणारा हा वर्ग कुठेतरी कौटुंबिक असतो किंवा सगळ्याच वयोगटातील लोकं
मालिका आणि टीव्ही बघतात त्यामुळे निर्माते आणि दिग्दर्शकांना काम करताना
भान ठेवायला लागतं की आपण काय प्रेक्षकांना दाखवतो आहोत, काय विषय आहे
यांचा विचार करून टेलिव्हिजन वर काम होतं. या पुढे जाऊन वेब असेल युट्युब,
नेटफलिक्स यावर अनेक विषय हाताळले जातात. हवा तो विषय आपण इथे हाताळू शकतो.
समाजकारण, राजकारण ते अगदी प्रेम, रोमॅंटिक विषय, बोल्ड, विनोदी, मनोरंजन
असे असंख्य विषय मांडण्यासाठी हा एक उत्तम प्लॅटफॉर्म आहे. जश्या गोष्टी
सुचत जातील तश्या आपण मांडू शकतो.
“अभिनय, नृत्य, लिखाण हि तिन्ही माध्यमं अभिनयातून दाखवते” अभिनय केला की आपल्याला डान्स सुद्धा करता येतो. त्यात गाणी म्हणता येतात तर अभिनयात या तिन्ही गोष्टी सामावून घेता येतात. अभिनय करताना डान्स आणि गीतकार म्हणून काम करण्याची संधी मिळते तर हेच डान्स मध्ये सुद्धा होतं. तिथे सुद्धा नाचताना आपल्या भावना या हावभावातून दाखवून देता येतात. जी पद असतात त्या वर डान्स करता येतो. आपण ही पद लिहिली असतील तर हे उत्तम प्रकारे प्रेक्षकांपर्यंत पोहचवता येतात. म्हणून ही तिन्ही क्षेत्र माझ्यासाठी महत्वाची आहेत.
“म्हणून झिलमिल आहे खास”
आतापर्यंत
च्या प्रवासातला “झिलमिल” या गाण्याचा अल्बम हा माझ्या आयुष्यातील फार
मस्त अनुभव होता. या निमित्ताने गाणं लिहायला मिळालं. हा अल्बम खास
असण्याची काही कारणं आहेत. एकतर बॉलिवूड चे सुप्रसिद्ध गायक “सलीम मर्चंट”
यांनी ते गाणं गायलं आणि ती माझ्यासाठी खूप मोठी गोष्ट होती. मराठी मधलं
त्यांचं पहिलं गाणं आणि ते मी लिहिलेलं तर ही गोष्ट माझ्यासाठी फार मोलाची
आणि खास आहे. सलीम सरांच्या स्टुडिओत आम्ही ते गाणं रेकॉर्ड केलं. मी
माझ्या आयुष्यातले १० तास त्यांच्या सोबत घालवले हा अनुभव कमालीचा होता.
अनेक कल्पक गोष्टींवर आमच्यात चर्चा झाली. त्यांना गाण्याचे शब्द आणि गाणं
आवडलं त्यांनी त्याचं कौतुक केलं. अजून एक गोष्ट माझ्या जवळचे मित्र
साई-पियुष यांनी हे गाणं संगीतबद्ध केलंय. विडिओ पॅलेस चे नानुभाई यांनी
झिलमिल ची निर्मिती केली. आवडीच्या लोकांसोबत ही काम करण्याची संधी आणि
सलीम सरांच मार्गदर्शन तर यामुळे हा अल्बम अजून जास्त खास झाला.
“बाल कलाकार ते दिग्गज कलाकार काही नं काही शिकवण देऊन जातात”
मी
फार नशीबवान आहे की मला सगळेच सहकलाकार फार उत्तम आणि मस्त मिळालेत.
नाटकात सुप्रिया पाठारे (ताई) होती. साईनकित कामत होता तो सुद्धा नवीन होता
इंडस्ट्रीत. तर सुप्रिया ताईने ने आम्हाला दोघांना मस्त सांभाळून घेतलं.
माझ्या नवऱ्याची बायको मध्ये अगदी अरुण नलावडें पासून रसिका सुनील पर्यंत
सगळ्या सहकलाकाराकडून अनेक गोष्टी शिकायला मिळायच्या. एवढ्या दिगग्ज
कलाकारांपासून नवख्या कलाकाराने समजून घेऊन कामं केली. कोणताही मतभेद न
करता समजून घेऊन शिकवून काम करण्याचा अनुभव घेता आला. सध्या करत असलेल्या
आंबेडकरांच्या मालिकेतील छोटा भिमा हे पात्र ज्याने साकारलं त्याच्या कडून
अनेक कमालीच्या गोष्टी शिकायला मिळाल्या. एवढा लहान असून अनेक गोष्टी
त्यांच्या कडून शिकण्याजोगं आहेत. मग अभिनयाची शिकवण असेल किंवा आमच्या
सोबत १४ तास काम करणं असू देत. मी अमृत कडून अनेक गोष्टी शिकले आहे.
चिन्मयी ताई, मिलिंद दादा आमचे दिग्दर्शक किंवा बाकी टीम असेल. अपर्णा
पाडगावकर मॅडम अश्या सगळ्यांकडून खूप शिकायला मिळालं.
“विकी कौशल ते विक्रम गोखले” / दिगग्ज लोकांसोबत काम करण्याची इच्छा! भविष्यात “विकी कौशल” सोबत काम करण्याची संधी मिळावी, सध्या मी त्याच्या खूपचं प्रेमात आहे. मी मोहन जोशीं सोबत काम केलंय तर तो अनुभव खूप मस्त आहे. पण अशी अनेक लोकं आहेत ज्यांच्या सोबत काम करायचं. मराठीत मध्ये रोहिणी हट्टंगडी, विक्रम गोखले अशी अनेक कर्तृत्ववान लोकं आपल्याकडे आहेत ज्यांच्या सोबत काम करण्याची इच्छा आहे.
“प्रसिद्धी, व्हायरल आणि यश “ सध्या बघायला गेलं तर ओव्हर नाईट फेम हा खरंतर इंडस्ट्रीची समस्या नसून काम करताना किंवा हल्लीचा पटकन मिळणारा सोशल मीडिया वर मिळणारा संपर्क हा हे यामागचं कारण आहे. व्हायरल, फेमस आणि यशस्वी होणं या तिन्ही गोष्टी एकत्र मिळतात. प्रसिद्धी होणं आणि यातुन फेम मिळणं यात गफलत झाली ना तर नक्कीच समस्या निर्माण होऊ शकतात. एखादी गोष्ट व्हायरल होते म्हणजे ती चांगली असं नाही या उलट एखादी गोष्ट फार कल्पक असते पण ती लोकांपर्यंत पोहचत नाही. लोकं हल्ली वाट्टेल त्या गोष्टी उचलुन धरतात. युट्युब हा फुकट असलेला मंच असल्यामुळे कधी कोणी काही ही टाकू शकतं तर यामुळे कधी कधी समस्या होतात. जे कलाकार खूप जीव ओतून काम करतात त्यांच्यासाठी चुकीची गोष्ट आहे की लोक त्यांची सर्रास पणे खिल्ली उडवतात. मग या गोष्टीच वाईट वाटतं तर अश्या दोन्ही प्रकारच्या चांगल्या वाईट अनुभव आणि प्रतिक्रिया मिळत असतात हा कामाचा एक भाग आहे. जिथे जिथे ज्या ज्या गोष्टीची गरज आहे तिथे कलाकार हक्काने बोलतात आणि सोबत येऊन काम करतात ही चांगली गोष्ट इंडस्ट्रीत घडते.
“पाच गोष्टींशिवाय राहू शकत नाही” इंन्स्टाग्राम, चिकन लॉलीपॉप, मेकअप, गाणं, मित्र-मैत्रिणी आणि घरच्यांशिवाय मी राहू शकत नाही.
“पुरस्कारापेक्षा मोठी पोचपावती”
खरंतर
“ह्या गोजिरवाण्या घरात” हे नाटक जेवढं प्रेक्षकांपर्यंत पोहचायला हवं
होतं तेवढं पोहचू शकलं नाही, पण जेवढं पोहचलं त्याला लोकांनी खूप मस्त
प्रतिसाद दिला. त्या नाटकाचा विषय फार सुंदर होता. मी फाईन आर्टिस्ट असते,
त्यात माझं स्वप्न असतं की माझं चित्र पॅरिस च्या कालादालनात पोहचावं या
दरम्यान माझा अपघात होतो आणि माझी दृष्टी जाते तर मला त्यात अंध व्यक्तीची
भूमिका साकारायची होती. या सगळ्यात माझा नवरा आणि सासू कशी मदत करून
माझ्यातली कला जागवून ठेवतात तर हे काम करणं फार आव्हानात्मक होतं. आमच्या
या नाटकाच्या २५ व्या प्रयोगाला अंध शाळेच्या मुली आल्या होत्या नाटक
संपल्यावर त्या येऊन मला भेटल्या. त्यांना ते नाटक भावलं, आपलंसं वाटलं आणि
त्यांना त्यांच्यातली कलाकार दिसली अशी प्रतिक्रिया मला त्यांनी दिली तर
ही पोचपावती माझ्यासाठी कुठल्या ही पुरस्कारा पेक्षा फार महत्वाची आणि
जवळची आहे.
“फॅन मोमेंट” सलीम मर्चंट सरांना भेटले हीच फॅन मोमेंट आहे. त्यांनी त्यांच्या ट्विटर वरून माझं नाव ट्विट केलं होतं ही गोष्ट माझ्यासाठी खूप भारी होती.
“वेब आणि नव्या गाण्यांसह प्रेक्षकांच्या भेटीला” सध्या चालू असलेली मालिका आणि लवकरचं एका वेब सिरिज मधून मी सगळ्यांच्या भेटीला येणार आहे. मी एक नवीन गाणं सुद्धा लिहितेय.
संपूर्ण नाव : संग्राम आनंद साळवी जन्मठिकाण : कोल्हापूर (महाराष्ट्र) वाढदिवस : ५ मे १९८५ लग्नाचा वाढदिवस : ५ मार्च २०१८ शिक्षण : (HSC)
“नाटकांतून घडलेला मालिका प्रवास” मी मूळचा कोल्हापूर चा आहे , पण इथे फार राहिलो नाही. माझे बाबा नेव्ही मध्ये होते तर माझं त्या निमित्ताने भारत दर्शन झालं आहे. २००२-०३ साली जेंव्हा आम्ही मुंबईत आलो तेंव्हापासून अभिनयाचा प्रवास सुरु झाला. मला आधी पासून अभिनयात काही तरी करायचं होतं, पण विविध ठिकाणी फिरणं असल्यामुळे याबद्दल फारसं माहीत नव्हतं. मग मुंबईत येऊन या बद्दल चौकशी केली. सगळ्यात आधी हिंदी थिएटर केलं मग मराठी रंगभूमी वर ४ नाटकं केली. नाटकांनंतर मालिकेसाठी ऑफर आली त्यासाठी ऑडिशन झालं आणि मग तेंव्हा पहिली मालीका “देवयानी” केली आणि असा हा प्रवास करत आज सगळ्यांसमोर आहे.
म्हणून “देवयानी” आहे खास….!!! देवयानी मालिकेतील माझा सगळ्यात जास्त गाजलेला संवाद (तुमच्या साठी कायपण) जो अक्ख्या महाराष्ट्राने उचलून धरला. माझं त्या मालिकेतील व्यक्तिरेखेचं नाव माझं खरं नाव असल्याने हा अनुभव मस्त होता. संपूर्ण मालिका हीच एक खास आठवण आहे.
“मी तूझीचं रे” – कोड्यात पाडणारं पात्र” विविध पैलूंच्या भूमिका करत असताना नव्या मालिकेत मी एका शासकीय अधिकाऱ्याची भूमिका साकारणार आहे. हा ऑफिसर खूप बिंधास्त आहे. एकूणचं एकदम कोड्यात पाडणार हे पात्र आहे.
“बायकोसोबत सुट्टी चा वेळ एकत्र घालवतो” दोघे सकाळी एकत्र जिम ला जातो मग येऊन आपल्या आपल्या शूट ला जाऊन पुन्हा रात्री भेटतो. दोघांना एकाच दिवशी सुट्टी असली की एकत्र फिरतो, सिनेमा बघतो.
“जिमिंग करणं आवडत” प्रत्येकाच्या आयुष्यात फिटनेस हा महत्त्वाचा आहे. मी या क्षेत्रात आहे म्हणून फिट राहावंच लागतं. पण सगळयांनी फिटनेस हा जपला पाहिजे. २४ तासापैकी एक तास तरी स्वतः साठी काढून व्यायाम केला किंवा जिमिंग केलं तर तेही पुरेसं आहे. माझे आजोबा आणि काका पेहेलवान आहेत तर मला आवडत जिम ला जाणं.
“वेबची दुनिया अनुभवायला आवडेल” मला अभिनय करायला आवडतो तर मलिका असेल किंवा वेब असेल दोन्ही कडे अभिनय हा करायचा आहे तर नक्कीच मला मालिकांसोबत वेब वर काम करायला आवडेल. माध्यमं वेगळी असली तर अभिनय हा आहेच.
“मी यावर फार बोलणार नाही” मालिके मधून एखाद्या कलाकाराला काढलं जातंय यात चूक कोणाची आहे किंवा कोणत्या कारणांमुळे एखाद्याला काढलं जातंय तर या गोष्टीचा सारासार विचार करून या गोष्टी घडतात तर यावर मी काही फार बोलू नाही शकत.
“सर लो बजेट है”
आपल्या इंडस्ट्रीत खटकणारी गोष्ट ही की मी अनेकदा पाहिलंय आणि अनुभवलंय की
फिल्म करताना निर्मात्यांकडून कसे पैसे काढून कलाकाराला चित्रपट कमी बजेट
चा असल्याचं सांगितलं जातं. जर चांगल्या कथा असतील तर चित्रपट हा कमी बजेट
मध्ये का करावा? आपल्याकडे सगळ्यात आधी एकच शब्द सांगितला जातो “सर कमी
बजेट आहे” तर ही गोष्ट कुठेतरी खटकते. जर मोठा पल्ला गाठायचा असेल तर
कुठेतरी रिस्क ही घ्यावीच लागते.
“काळानुसार बदल होतात” काय बदल व्हावेत हे मी सांगू नाही शकत कारण बदल हे घडत आहेत. प्रत्येक नवीन काम करताना, मालिका करताना नवीन नवीन गोष्टी आणि बदल घडत गेले. कालानुरूप बदल हे हळू हळू होतंच राहतात.
“आयुष्यात पहिल्यांदा टिकटॉक विडिओ” मी आयुष्यात पहिल्यांदा ‘टिकटॉक’ विडिओ केला आणि हा अनुभव कमाल होता. या आधी कधीच हे अँप वापरलं नव्हतं तर आधी ते डाऊनलोड केलं आणि मग मला अमृता देशमुख ने सांगितलं की ते कसं वापरायचं त्यातल्या अनेक गोष्टी तिने समजावून सांगितल्या. मग आम्ही पहिला विडिओ करत करत 3 विडिओ केले आणि ते फार व्हायरल सुद्धा झाले. मला याची काही कल्पना नव्हती की हे एवढं व्हायरल होईल पण टिकटॉक विडिओ करताना मज्जा आली मी त्याची गंमत अनुभवली.
“घोडेस्वारी आणि क्रिकेट” अभिनया व्यतिरिक्त मला घोडेस्वारी (हॉर्स रायडिंग), स्विमिंग आणि क्रिकेट या तीन गोष्टी करायला आवडतात. अभिनय सांभाळून या तिन्ही गोष्टी करता येतात.
“डायलॉग बाजी” मी स्वतःला फार भाग्यवान समजतो की मला प्रत्येक मालिकेत एक नवा संवाद मिळतो आणि तो हिट ठरतो तर यांचा एक वेगळाच आनंद आहे. नव्या मालिकेत सुद्धा एक असाच संवाद आहे जो फार गाजतोय आणि व्हायरल होतो आहे “ना मनात खोटं, ना ओठात खरं” तर हा संवाद सुद्धा लोकांना आवडला आहे याबद्दल मला फार आनंद आहे.
“अश्या गोष्टी ज्या शिवाय राहू शकत नाही” नॉनव्हेज (जेवण), माझी गाडी, सिनेमा या गोष्टींशिवाय मी राहूचं शकत नाही . मी रोज एखादा चित्रपट बघून झोपतो. चित्रपट बघण्याचं फार वेड आहे तर म्हणून चित्रपट बघूनच झोपतो.
“कूल आणि मस्तीखोर मी” मी ऑफ कॅमेरा फार मस्तीखोर आहे. मला खोड्या (pranks) करायला फार आवडतात. सेटवर कूल आणि मस्तीच वातावरण असलं की सगळेच छान काम करतात. मला एका जागेवर शांत बसता येत नाही मी फक्त चित्रपट बघताना एका जागी बसू शकतो.
रॅपिड फायर…हे कि ते
आवडती अभिनेत्री : खुशबू तावडे, गौरी नलावडे, तीतीक्षा तावडे, सायली संजीव – खुशबू तावडे आवडता अभिनेता : सुयश टिळक , अमित कल्याणकर , गिरीश ओक – गिरीश ओक
आवडत सोशल मीडिया : फेसबुक, इंस्टाग्राम, ट्विटर – इंस्टाग्राम मालिका, चित्रपट, नाटक : अभिनय
रांगडं व्यक्तिमत्व तसेच स्मार्ट हिरो संग्राम साळवी ला प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे भावी आयुष्यासाठी खूप शुभेच्छा..
मराठी संगीत सृष्टीत नेहमीच काही तरी नाविन्यपूर्ण प्रयोग करणारी, आपल्या आवजाने प्रेक्षकांना मंत्रमुग्ध करणारी गायिका “सावनी रवींद्र” “सावनी अनप्लग्ड” या नव्या कोऱ्या संगीत सिरीज मधून ती गाण्याची अनोखी मेजवानी प्रेक्षकांना देणार आहे. आजच्या प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या “स्टार ऑफ द वीक” मधुन सावनी बद्दल काही खास गोष्टी जाणून घेऊ या….
संपूर्ण नाव : सावनी रवींद्र घांगुर्डे – धांडे जन्मठिकाण : रत्नागिरी वाढदिवस : २२ जुलै १९८९ लग्नाचा वाढदिवस : ४ मे २०१८ शिक्षण : बीए संस्कृत, एम ए मराठी, एम ए संगीत.
“वयाच्या दुसऱ्या वर्षी गायले” माझ्या आई-बाबांनी दोघांनी ही शास्त्रीय संगीतात पीएचडी केली आहे. ते दोघेही वेगवेगळ्या संगीत नाटकात कामं करतात. आमची स्वतःची निर्मिती संस्था (प्रोडक्शन हाऊस) आहे. त्यामुळे मी जन्माला आल्यापासून संगीतात वाढले. घरात २४ तास गाणं हे कानावर पडत होतं. त्यामुळे गायनाची आवड निर्माण झाली. माझी आई आवर्जून एक आठवण सांगते की मी वयाच्या दुसऱ्या वर्षी पहिल्यांदा गाणं गायले होते, मी फार पटकन बोलायला शिकले. तसंच पटकन गायला ही लागले. घरात संपूर्ण शास्त्रीय संगीताचा वारसा होता पण पुढे जाऊन माझा कल हा “सुगम” संगीताकडे वळला.
“ग्लॅमरस जगाची ओळख” मी स्टेज वर वाढले आहे आई असं सांगते. मी विंगेत मोठी झाले आहे. आई मला विंगेत झोपवायची आणि मग परफॉर्मन्स ला जायची. तर ते नाटक इतकं भिनलय आणि बघितलंय पण मी फक्त दोनदा तीनदा संगीत नाटकात काम केलंय. एकंदरीत माझा आवाज, संगीताचा पोत बघता आई बाबांनी ठरवलं की हिचा आवाज हा संगीत नाटकासाठी बनला नाही आहे ही पूर्णतः करियर यात नाही करू शकत. माझ्या गाण्याची पद्घत आणि मृदू आवाज हे बघता मी फक्त ‘कट्यार काळजात घुसली’ या नाटकात एक छोटी भूमिका करायचे. त्याचे मी ५० प्रयोग केले. त्यानंतर मी संगीत नाटकात काम केलं नाही. माझा संगीत नाटकाचा अभ्यास होता पण मला त्यात करियर नव्हतं करायचं तर ग्लॅमरस सृष्टीकडे कल हा आपोआप घडत गेला.
“लताशाची निर्मिती”
जसं मी सांगितलं आई बाबा याच क्षेत्रातले आहेत. त्यामुळे लहानपणा पासून खूप दिगग्ज गायकांचा सहवास मला लाभला. तर या सगळ्यातला मोठं नाव म्हणजे पंडित हृदयनाथ मंगेशकर. मी अगदी ९ – १० वीत असल्यापासून त्यांचं आमच्या घरी येणं असायचं. आमचा घरोबा आहे दोन्ही कुटूंबात. तेंव्हा पंडितजींच्या सोबत आई बाबांच्या फार सांगीतिक चर्चा व्हायच्या. माझ्या आईने दीनानाथ मंगेशकर यांच्यावर पीएचडी केली आहे आणि तिने त्यांचं चरित्र लिहिलं आहे. हृदयनाथ मंगेशकर यांच्या कानांवर माझं एक गाणं पडलं तर तेंव्हा त्यांनी सांगितलं पुढच्या कार्यक्रमापासून सावनी माझ्या सोबत गाईल. तर लता आणि आशा यांची मराठी सांगीतिक सृष्टीतील कारकीर्द आहे तर या सगळ्यातला मोठा वाटा हृदयनाथ मंगेशकरांची गाणी हा असू शकतो. मला त्यांच्या कडून लहानपणापासूनचं गाण्याचे धडे मिळाले. गाणं शिकायला मिळालं. तर तेंव्हा जाणवलं नवीन पिढीची गायिका म्हणून त्यांचा एक आदर्श डोळ्यासमोर ठेवून त्यांच्या गाण्याचा ठेवा लोकांपर्यंत पोहचवावा आणि ही गाणी प्रेक्षकांसमोर सादर केली जावी म्हणून ‘लताशा’ ची सुरुवात मी केली. पाच वर्षापूर्वी मी मराठीत लताशा ची सुरुवात केली आणि त्यात स्वतः हृदनाथजींचा सहभाग असतो ते गाण्याच्या आठवणी सांगतात आणि मी त्या अनुषंगाने गाणी गाते. मराठी चा यशस्वी टप्पा पार करत मी या वर्षी हिंदीत लताशा चा कार्यक्रम करण्याचा प्रयत्न केला. मी एखाद्या नव्या कार्यक्रमाची निर्मिती ही स्वतःच्या अभ्यासासाठी करते. मला खूप काही शिकायला मिळतं आणि मग लोकांसमोर मांडता येतं. इतकी वर्षे मराठीत लताशा करून थोडी हिंमत करून लताशा हिंदीत करावं हे सुचलं. हिंदी मधली लता आणि आशा यांची सांगीतिक कारकीर्द ही अभूतपूर्व आहे ते मांडण हे खूप मोठं धाडस आहे तर मी या जानेवारीत हिंदी लताशा चा प्रयोग केला त्याचं मूळ स्वरूप थोडंफार बदलून हा कार्यक्रम मी सादर केला. अश्या रीतीने हिंदी आणि मराठीत लताशा चे दोन कार्यक्रम हे ठरलेले आहेत.
“म्हणून मी भाग्यवान समजते” अर्थातच मी ज्या वयापासून गाते आहे तेंव्हापासून संगीतकार यशवंत देव, श्रीनिवास खळे, मंगेश पाडगांवकर (काका) या सगळ्यांची मी नात होते. त्यांच्या अंगा खांद्यावर मी खेळले आहे. तर एवढ्या लहान वयापासून मला अश्या दिगग्ज लोकांचा सहवास लाभला आहे. तेंव्हा या गोष्टीच गांभीर्य कळत नव्हतं की आपण नेमकं कोणाबरोबर आहोत पण या क्षेत्रात काम करताना या सगळ्यांची जाणीव होते. “यशवंत देव” जे माझे गुरू आहेत ज्यांच्याकडे मी लहानपणापासून संगीत शिकले. मी स्वतःला भाग्यवान समजते की मला एवढ्या कामालीच्या आणि थोर दिगग्ज व्यक्तींचा सहवास लाभला, त्यांचा ठेवा मला मिळाला. माझ्यामते हे सगळेच संगीताची विद्यापीठं आहेत. त्यांच्या विद्यापीठात एक विद्यार्थी म्हणून प्रवेश मिळाला तरी आयुष्य सार्थकी लागलं असं म्हणू शकतो.
“आव्हानं स्वीकारून स्वतःची ओळख” मराठी इंडस्ट्रीत गायकांना स्थान अर्थातचं दिलं जातंय. प्रत्येक गायकाने स्वतःची जागा निर्माण केली आहे. मग ते जुन्या गायकांपासून ते अगदी मधला काळ (साधना सरगम ते आतापर्यंत स्वप्नील बांदोडकर. त्यांच्या नंतर आता आदर्श शिंदे , हृषीकेश रानडे या प्रत्येकाने स्वतःला इथे सिद्ध केलंय आणि स्वतःची ओळख निर्माण केली आहे. प्रत्येक काळाची वेगवेगळी आव्हानं स्वीकारून प्रत्येक गायकाने स्वतःला सिद्ध केलंय. =
“स्त्रियांना केंद्रीत करून चित्रपट व्हावेत” मला असं खूप वाटतं की स्त्रीला केंद्रित करून आपल्याकडे चित्रपट झाले पाहिजे आणि त्या अनुषंगाने स्त्रियांनी किंवा मुलींना जास्तीत जास्त गाण्यांची संधी मराठी उपलब्ध झाली पाहिजे. मराठी आणि बॉलिवूड दोन्हीकडे मुलींची गाणी बनत नाहीत. ड्युयेट्स बनतात पण त्यात सुद्धा चार ओळी या मुलींना देतात आणि बाकी पुरुषांना गाणं दिलं जातं तर याचं मूळ हेच की स्त्रियांना केंद्रीत करून चित्रपट तयार झाले पाहिजेत तरच स्त्रियांना गाण्यांची अजून संधी मिळू शकेल आणि हा ताळमेळ साधला गेला पाहिजे असं मला वाटतं.
“नव्या माध्यमातून व्यक्त होते” मी स्वतःच्या आयुष्यात जेवढं महत्व लाइव्ह शो ना दिलं तेवढं महत्व सोशल मिडिया ला सुद्धा दिलं. कारण प्रत्येक पिढीची आव्हानं हे वेगळी आहेत. काळाची गरज ही वेगळी आहे. आता सोशल मीडिया हे माध्यम एवढं मोठं आहे की आपण त्याचा चांगल्या पद्धतीने वापर करू शकतो. तर मी कुठेतरी गायनासाठी यांचा वापर करत असते. गेली काही वर्षे सावनी अनप्लग्ड ची युट्युब सिरीज आली आहे तसेच अनप्लग्ड शो होता. आता सुद्धा जागतिक संगीत दिवसाच्या निमित्ताने मी आठवडाभर रोज एक नव्या गाण्याचा व्हिडिओ पोस्ट करत आहे. माझं स्वतःच अँड्रॉइड अँप देखील आहे. तर अश्या अनेक टेक्नोसॅव्ही गोष्टी आहेत ज्या मला शिकायला आवडतात. तर अश्या काही प्रयोगा सोबत मी “सावनी ओरिजनल” ही सिरीज सुरू केली आहे ही एक युट्युब सिरीज आहे. आजच्या काळात चित्रपटाच्या सोबतीने संगीताला सुद्धा तेवढं महत्व प्राप्त झालंय. मराठी मध्ये संगीत चित्रपट करण्याची माझी इच्छा आहे. मूवी सॉंग हा प्रत्येकाचा नशिबाचा भाग असतो ते नेहेमीच मिळत असतं पण या सगळ्यात स्वतःला कुठेतरी व्यक्त करण्यासाठी युट्युबचा वापर करावा असं मला वाटतं. संगीताला भाषेच बंधन नसून संगीत ही एक भाषा आहे त्यामुळे अश्या सिरीज मधून मी विविध भाषेतून गाणी गाण्याचा प्रयत्न मी केला आहे.
“आठवणी मधलं गाणं” रोमॅंटिक गाणं माझ्या आवडीचं जे “होणार सून मी या घरची” या मालिकेतील सगळ्यात गाजलेलं, प्रसिद्ध झालेलं गाणं “तू मला मी तुला” हे गाणं माझ्या सदैव लक्षात राहील आणि ते माझ्यासाठी फार खास आहे.
“गायिका नसते तर???? ”
हे कठिण आहे सांगणं. गायिकाचं झाले असते मला तेवढचं येत ते ही सुद्धा उत्तम रीत्या जमत नाही असं मला वाटतं.
“वाचन आणि डान्स बघणं आवडतं” गायना व्यतिरिक्त मला वाचायला आणि डान्स बघायला आवडतो. मी लहानपणी कथक्क शिकले आहे.
“आणि या नंतर माझ्या आयुष्याला एक वेगळी कलाटणी मिळाली : समृध्द संपूर्ण अनुभव”
मी
लहान असताना हृदयनाथजी आमच्या घरी आले होते तेंव्हा घरी सांगीतिक चर्चा
सुरू होती. सलील चौधरी हे त्यांचे आदर्श होते आणि त्यांच्या गाण्यांविषयी
आमच्याकडे चर्चा सुरू होती आणि तेंव्हा “ओ सजना बरखा बहार आयी” हे गाणं
आमच्याकडे चालू होतं तर त्यांनी विचारलं हे कोणी गायलंय तेव्हा बाबा
म्हणाले सावनी ने गायलंय त्या वेळी मी शाळेत होते तर तेंव्हा त्यांची
प्रतिक्रिया फार छान होती की मला माहित नाही सावनी एवढं छान गाते असं ते
म्हणाले आणि त्या नंतर त्यांनी सांगितलं “भाव सरगम” या कार्यक्रमात सावनी
माझ्या सोबत गाईल. तर हा माझ्यासाठी फार मोठा आशीर्वाद आहे. मंगेशकर
कुटुंबियांचा आशीर्वाद आणि त्यांच्या सोबत बसून गाण्याची संधी मिळणं हे
माझ्यासाठी खूप भाग्य आहे मी यासाठी स्वतःला नशीबवान समजते. तर या नंतर
माझ्या आयुष्याला एक वेगळी कलाटणी मिळाली.
“अनपेक्षित वेब सीरिज”
वेब
मध्ये काम करण्याचा अनुभव फार भारी होता अगदी अनपेक्षित पणे ही वेब सिरीज
झाली आहे आणि त्यात मी अभिनय केला. अदिती द्रविड या माझ्या मैत्रिणीने मला
फोन केला आणि विचारलं की उद्या काय करतेस तर मी म्हटलं संध्याकाळी फ्री आहे
तर ती म्हणाली हा ठीक आहे ये तर मला या वेब सिरिज ची काहीच कल्पना नव्हती
मी सहज पणे तिला भेटायला गेले. गेल्यावर तिथे सेट होता आणि सुयश टिळक होता
आणि तिने सांगितलं की तुला एक छोटासा सीन करायचा आहे. आणि हे फारचं
आश्चर्याची गोष्ट होती माझ्यासाठी. मी यासाठी तयार झाले आणि मग आम्ही दोन
तास तो सीन शूट केला आणि ती होती “गालीमार” वेबसिरीज. काही प्लॅन न करता
अनपेक्षित पणे मी यात काम केलं.
“लाइव्ह गाणं ‘आव्हानं’ वाटतं” मला मनापासून एक गोष्ट वाटते की कोणत्याही गायकाने तो जेवढे रेकॉर्डिंग करतो तितकंच लाइव्ह गावं. लाइव्ह गाणं हे आव्हान असतं आपण वेगळी गाणी लोकांसमोर सादर करत असतो. लाइव्ह गाणं हे फार कठीण आहे असं मला वाटतं कारण तिथे सुरात गाणं, एवढ्या प्रेक्षकांसमोर गाणं या सगळ्यातून लोकांना आनंद मिळतो पण आपल्याला वेगळा गायनाचा अनुभव मिळतो. लाइव्ह गाताना आपण कसे गातो आहोत कुठल्या स्तरावर गातो हे स्वतःला समजतं. माझं लाइव्ह गाणं हे जन्मापासून चालू आहे हे अखंड सुरू राहील.
“चित्रपटावर गाण्याचा दर्जा ठरतो” ज्या प्रकारचे चित्रपट बनतील त्या प्रकारचा दर्जा त्या गाण्यांना प्राप्त होईल. सैराट हा एक आयकॉनिक चित्रपट होता ज्यात गाण्याला दिग्दर्शकाने खूप चांगलं प्राधान्य दिलं होतं म्हणून लोकांनी त्याला प्रतिसाद देऊन ते गाजलं. हे सगळं चित्रपटाची निर्मिती संस्थेवर अवलंबून आहे की ते त्या संगीताला किती मान देतात तर मग लोकांपर्यंत पोहचल्यावर लोकं त्या गाण्याची किंमत करतील. हा दर्जा प्राप्त करण्यासाठी सगळ्यांनी हातभार लावला पाहिजे. अशी अनेक चांगली गाणी गायली जातात पण ती रिलीज नाही होत तर या सगळ्या गोष्टींवर गाण्याचा दर्जा प्राप्त होतो.
“मानधन मिळवण्याचे प्लॅटफॉर्म वेगळे”
इंडस्ट्रीत
मानधन मिळवण्याचे प्लॅटफॉर्म वेगळे आहेत. जर मी रेकॉर्डिंग ला अडून राहिले
की मला एवढचं मानधन हवंय तर असं नाही होत. आपल्याला आपलं गाणं हे
लोकांसमोर आणायचं असतं. लाइव्ह शो ला आपण मागणी करू शकतो की एवढचं मानधन
हवं. हे प्रत्येक वेळी कशी परिस्थिती आहे त्यावर अवलंबून आहे पण माझ्यासाठी
नेहमीच पैसा हा दुसऱ्या स्थानावर आहे मला. माझ्यासाठी कामाचा आनंद आणि मी
कोणासाठी करते हे फार महत्त्वाचं असतं.
रॅपिड फायर… हे कि ते…
रत्नागिरी की पुणे : रत्नागिरी
शास्त्रीय की वेस्टर्न : शास्त्रीय
आवडता गायक : मंगेश बोरंगावकर, ऋषिकेश रानडे, रोहित राऊत – तिघेही (तिघांची गाण्याची पध्दत वेगळी आणि तिघेही जवळचे मित्र आहेत)
“हलाल, लेथ जोशी” सारख्या गाजलेल्या चित्रपटांची निर्मिती करणारा तरुण निर्माता आणि अभिनय क्षेत्रात पदार्पण करून अभिनय कौशल उत्तम रित्या जपणारा अभिनेता “अमोल कागणे” “अमोल कागणे” चा अभिनय ते निर्मिती प्रवास आणि आगामी चित्रपटांबद्दल च्या काही खास गप्पा जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या स्टार ऑफ द वीक मधून….
नाव : अमोल लक्ष्मण कागणे वाढदिवस : ७ जानेवारी १९९१ जन्मठिकाण : लातूर शिक्षण : Asst. Audiologist & Speech pathologist,BA (PG in Theatre)
“मेडिकल ते अभिनय” माझ्या घरची पार्श्वभूमी ही शैक्षणिक क्षेत्रातली आहे. आमच्या पुणे आणि लातूर भागात स्वतःच्या शाळा, कॉलेज आणि हॉस्पिटल आहेत. मला आणि माझ्या बहिणीला (प्रीतम) लहानपणापासूनच अभिनयाची आणि कलेची आवड होती. कॉलेज आणि शाळेत आम्हाला ही आवड लागली आम्ही दोघे ही मेडिकल मधून शिक्षण घेतलेले आहोत. प्रितम (बहीण) एकदा एका सिनेमाचं शूट बघायला गेलेली असताना तिला तिकडे एका रोल साठी विचारण्यात आले. अभिनय क्षेत्रात आणि इंडस्ट्रीत माझ्या आधी माझ्या बहिणीने पदार्पण केलंय. त्या नंतर तिने दोन तीन चित्रपट केले तेंव्हा मी मेडिकल च्या शेवटच्या वर्षांला होतो. मग मी पुणे विद्यापीठात नाट्यशास्त्रासाठी प्रवेश घेतला. सगळं शिकून मी मुंबईत सहाय्यक दिग्दर्शक म्हणून आलो. नाटकं आणि एकांकिका करून ह्या क्षेत्राची ओढ जास्त वाढू लागली.
“चुकून निर्माता झालो” माझा प्रवास हा अभिनयापासून सुरू झाला आणि मी चुकून निर्मिती क्षेत्रात आलो असं म्हणायला हरकत नाही.माझ्या स्वप्नात नव्हतं की मी निर्माता होईन किंवा इथे काम करेन. शिवाजी लोटण पाटील (राष्ट्रीय पुरस्कार विजेते) त्यांच्या चित्रपटांसाठी मी सहाय्यक दिग्दर्शनासाठी काम करायचो. मग तेंव्हा सरांनी सांगितलं की तुझी कौटुंबिक पार्श्वभूमी उत्तम आहे तर तू चित्रपटांची निर्मिती कर तेंव्हा हातात “हलाल” या चित्रपटाची कथा होती. मग घरच्यांना या बद्दल सांगितलं. घरून या गोष्टीसाठी आई बाबांनी पाठींबा दर्शवला आणि मग या चित्रपटांची निर्मिती केली. निर्मिती क्षेत्रात अश्या तऱ्हेनं सहजरित्या पदार्पण झालं. मग चित्रपट करताना अनेक गोष्टी शिकलो. बजेट कसं सांभाळायचं किंवा कलाकारांसोबत बोलणं असेल. अश्या प्रत्येक छोट्या गोष्टी शिकून मी आज वर निर्मिती करतो आहे. आज जवळपास स्वतःचे सात ते आठ चित्रपट एक निर्माता म्हणून केले आणि असा हा प्रवास सुरु आहे.
“गोवा माझ्यासाठी लकी” मी गोवा चित्रपट महोत्सवासाठी फार जास्त उत्सुक आहे. दरवर्षी या फिल्म फेस्टिव्हल मध्ये एकतरी चित्रपट असतोच. “धग” त्यानंतर “हलाल” मग “लेथ जोशी” आणि आता “अहिल्या” आणि “भोंगा” हे दोन चित्रपट यंदा या महोत्सवात आहेत. गोवा चित्रपट महोत्सवाच माझ्यासाठी हे चौथ वर्ष आहे.
“निर्मिती पेक्षा अभिनय बरा” माझ्यामते निर्मिती करण्यापेक्षा अभिनय करणं हे थोडं सोप्प आहे. जेंव्हा निर्मिती करतो तेंव्हा जवळपास १५० लोकांची टीम सांभाळावी लागते. अनेक कामाची जवाबदारी असते. अभिनेता म्हणून फार फार ४० दिवस काम असतं पण निर्मात्यासाठी एक चित्रपट करणं हा एक वर्षाचा किंवा सहा महिन्यांचा प्रवास असतो. प्रोडक्शन हाऊस सांभाळून, बजेट, प्री आणि पोस्ट प्रॉडक्शन, कास्टिंग, लोकेशन ची शोधा शोध या सगळ्या प्रक्रियेतून निर्मितीचा प्रवास घडत असतो. तर त्यामुळे मला कुठेतरी अभिनेता म्हणून काम सोप्पं वाटतं.
“ज्ञान घेऊन काम करा” हल्ली मी बघतो की या क्षेत्रात येताना त्या क्षेत्राचा परिपूर्णपणे अभ्यास न करता लोक येतात. मेडिकल नंतर मी अभिनयाचा सगळा अभ्यास केला आणि मग आलो. तर मला एवढचं वाटतं की या क्षेत्रात येणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तीने शिकून त्या क्षेत्राचा नीट अभ्यास करून इथे यावं. अनेकदा खूप लोकं अचानक पणे फक्त अभिनय करायचा म्हणून इथे येतात. या क्षेत्रात काम करण्याचा अनुभव किंवा अभ्यास नसतो मग ते काम व्यवस्थित पार नाही पाडलं जात. आपल्याकडे सिनेमा हा उत्तम बनला पाहिजे. लोकं स्क्रिप्ट आणि बाकी गोष्टींवर काम न करता सिनेमा बनवतात मग यामुळे उत्तम काम घडतच नाही. आपल्याकडे उत्तम काम करण्यासाठी त्या बद्दलचा परिपूर्ण आणि योग्यरीत्या अभ्यास हा महत्त्वाचा भाग आहे. या साठी मी अगदीच मोजके पण चांगले चित्रपट करतो. एका धाटणीचा किंवा एका पठडीतील कथा घेऊन चित्रपट करायला नको असं मला वाटतं. त्या क्षेत्राबद्दल ज्ञान असणं फार महत्त्वाचं आहे.
“नाजूकपणे उलगडावी कथा” कुठलाही चित्रपट हा अगदी नाजूकपणे हाताळला गेला पाहिजे. “हलाल” असेल किंवा “लेथ जोशी” अश्या कथा फार नाजूक आहेत. असे चित्रपट करताना कथा थोडी इकडे तिकडे झाली तर कोणाच्या तरी भावना दुखावल्या जाऊ शकतात. काही वेळा आपण कोणाची मन न दुखावता काम करतो पण काही समाज कंठक असतात त्यात राजकारणी असतील ते या गोष्टीचा गैरफायदा घेतात. मला या सगळ्याचा अनुभव “हलाल” मूळे आला. मला पोलीसांच संरक्षण होत. लोकांची मन आणि सामाजिक भावना न दुखावून एखादा विषय हा अगदी नाजूक रित्या उलगडून दाखवावा लागतो. अश्या काही चित्रपटातून लोकांनी काही तरी शिकावं. चित्रपट उत्तम बनला तर त्यांची कथा ही चांगली हवी. सिनेमा उत्तम हवा, लोकांना चांगल्या गोष्टी शिकायला यायला हव्यात.
“प्रत्येक महिन्याला नवा चित्रपट” येत्या काळात जवळपास माझे १० ते १२ चित्रपट प्रदर्शित होणार आहेत. जुलै मध्ये माझी मुख्य भूमिका असलेला आणि खूप मोठी स्टार कास्ट असलेला “मान्सून फुटबॉल” हा चित्रपट येणार आहे. ऑगस्ट मध्ये “अहिल्या” तसेच ” “इथे मुलींना जागा नाही” , “जवानी झिंदाबाद” असे जवळपास प्रत्येक महिन्याला एक चित्रपट येणार आहे. माझे १२ चित्रपट पूर्ण झालेत अभिनेता म्हणून ७ चित्रपट आणि निर्माता म्हणून ४ सिनेमे येणार आहेत.
“सध्या दिग्दर्शन नकोच” सध्या दिग्दर्शन नाही करणार. अभिनय आणि निर्मिती क्षेत्रात काम करताना अनेकदा वेळ हा मिळतंच नाही. कामाचा खूप व्याप असतो, कामात ओढाताण होते. त्यामुळे दिग्दर्शनात कदाचित उतरणार नाही.
“बहिणीची साथ मोलाची” मी इंडस्ट्रीत आलो यामागे माझ्या बहिणीचा सगळ्यात मोलाचा वाटा आहे. मी नाटक, एकांकिका, दोन अंकी प्रयोग करायचो. पण तिने माझ्या अगोदर दोन तीन वर्षे काम केल्यामुळे तिला कामाचा अनुभव होता. इंडस्ट्री बद्दल अनेक गोष्टी बहिणी कडून समजल्या. मग मी जेंव्हा आलो तेंव्हा माझ्या शिकण्याची सुरुवात झाली. आमच्या दोघांच्या नात्यांची केमिस्ट्री लहानपणा पासून चांगली आहे. एकमेकांना समजून घेऊन, एकमेकांचे सल्ले घेऊन आम्ही दोघे काम करतो. आमच्या आई बाबांचा या साठी दोघांना खूप पाठींबा आहे. एकमेकांच्या प्रोजेक्ट बद्दल चर्चा अनुभवांची देवाणघेवाण करून आम्ही काम करतो. आम्ही दोघांनी एकत्रित काम केलेले तीन-चार सिनेमे लवकरचं येणार आहेत.
“समृद्ध संपूर्ण कान्स” जेंव्हा “कान्स” मध्ये माझा सिनेमा दाखवला गेला तेंव्हा समजलं की आपला चित्रपट फार छोटा आहे. चित्रपट हे माध्यम विविध भाषाचं आहे. विविध देशातून वेगवेगळ्या विषयांवर सिनेमे इथे येतात. आपल्या चित्रपटाला एखादं दुसरा पुरस्कार मिळाला की आपल्याला वाटतं हे खूप भारी आहे. पण तिकडे जाऊन कळतं की आपण अजूनही पाण्यातच आहोत समुद्र फार मोठा आहे. २८८ देशातले १० ते १२ लाख चित्रपट कान्स ला आले होते. अनेक लोकांना भेटणं झालं, बोलणं झालं हा अनुभव खूप काही शिकवून जाणारा होता.
“संमिश्र अनुभवाचा प्रवास..” मला इंडस्ट्रीत काम करण्याचा अनुभव फार चांगला आला आहे. पण या इंडस्ट्रीत तेवढ्याच समस्या सुद्धा आहेत. चांगल्या लोकांची भेट झाली, अनेक लोकांनी मदत केली, दिग्दर्शक आणि अनेक अभिनेत्यांनी कामासाठी पाठींबा दिला पण याच सोबतीने फसवणारी लोक सुद्धा भेटली. स्वतःच ज्ञान आणि आत्मविश्वास असेल तर तुम्हाला कोणी फसवू शकत नाही. इंडस्ट्रीत नेहमी काम करत राहून ऍक्टिव्ह रहायला हवं. “शेतात काम करायला आवडतं” मी अभिनेता, निर्माता आहे पण सोबतीने मला नाटक करायला आवडतं. स्विमिंग करायला खूप आवडतं, वाचनाची आवड आहे. अनेकदा कथा आणि वेगवेगळी पुस्तकं वाचत असतो. सगळ्यात जास्त मला शेतात काम करायला खूप आवडतं. मी लातूर ला आमच्या गावी आजी आजोबांसोबत काम करतो. आवडीने शेतातील कामं करायला आवडतात तर शेता मुळे माझं आणि गावाचं असं एक घट्ट नात आहे.
नुकतेच १० आणि १२ वी चे निकाल लागले असून आता या पुढे काय करावं हा प्रश्न सगळ्याचं विद्यार्थ्यांना आणि त्यांच्या पालकांना पडला आहे. तुम्ही बारावी नंतर अनेक प्रकारची क्षेत्र निवडू शकता आणि त्यात करियर घडवू शकता. मग तुम्हाला अगदीच तेच तेच शिक्षण न घेता काही तरी अनोख्या क्षेत्रात करिअर करण्याची हौस असेल तर आम्ही तुम्हाला काही अनोख्या क्षेत्राची माहिती देत आहोत.
१ ) ट्रॅव्हल आणि टुरिजम : नवीन भाषा शिकण्याची आणि फिरण्याची आवड असल्यास हे क्षेत्र तुमच्यासाठी बेस्ट करियर ठरू शकतं. नुसती फिरण्याची हौस असून उपयोग नाही रोज नव्याने इथे गोष्टी शिकवल्या जातात. फिरणं हा सुद्धा आपल्या अभ्यासाचा एक भाग या क्षेत्रामुळे होऊ शकतो. ट्रॅव्हल आणि टुरिजम करण्यासाठी तुम्हाला फिरण्याची आवड हवीच पण नवीन नवीन गोष्टी वाचण्याची आणि त्यांची अनुभूती घेऊन हे क्षेत्र करियरचा उत्तम पर्याय होऊ शकतो.
२ ) पत्रकारिता : वाचन, लेखन आणि रोज हव्या तेवढ्या विषयावर सविस्तर चर्चा करण्याची संधी हे क्षेत्र तुम्हाला देत. पत्रकार होणं हे फार सोप्पं वाटत असेल तरी हे काही सोप्पं नाही आहे. बातम्याची अचूक मांडणी कशी करावी, सूत्रसंचालन कसं असावं, भाषेवरची पकड असल्यास पत्रकारिता हा पर्याय एकदम परफेक्ट आहे.
३ ) इव्हेंट मॅनेजमेंट आणि पब्लिक रिलेशन : तुम्हाला जर इव्हेंट्स कलात्मक पध्दतीने करण्याची आवड असेल आणि समोरच्या व्यक्तीला तुमचं मत पटवून देण्याची कला असल्यास ही दोन्ही क्षेत्र करियरच्या दृष्टीने छान आहेत. इव्हेंटस करण्यासाठी काय काय नेमकं करावं लागतं यांचा सगळा अभ्यास इथे केला जातो. पब्लिक रिलेशन हे क्षेत्र हल्ली फार पुढे आहे त्यामुळे तुमच्याकडे बोलबच्चन पणा असल्यास हे क्षेत्र तुम्ही एक्सप्लोर करू शकता. पब्लिसिटी ची विविध बाजू उलगडण्यासाठी पब्लिक रिलेशन हा पर्याय करियर म्हणून उपलब्ध आहे.
४ ) फिल्म प्रोडक्शन आणि मॅनेजमेंट : चित्रपट क्षेत्रात फिल्म प्रोडक्शन हाऊस हा महत्वाचा भाग आहे. इथे कामाची विविध संधी उपलब्ध आहे. फिल्म प्रोडक्शन आणि मॅनेजमेंट हा अनोखं विश्व आहे. निर्मिती क्षेत्रात अनोख्या कामाची बाजू इथे शिकायला मिळते.
५ ) स्पोर्ट्स मॅनेजमेंट : खेळाची आवड असल्यास तुम्हाला स्पोर्ट्स मॅनेजमेंट हा अनोखा पर्याय आहे. खेळ आणि त्यातले विविध प्रकार, यातलं कौशल्य इथे शिकायला मिळतात. खेळातलं व्यवस्थापन कश्या प्रकारे होतं हे शिकण्यासाठी स्पोर्ट्स मॅनेजमेंट हे फील्ड तुम्ही ट्राय करा.
