आपण अभिनय क्षेत्रासाठी बनलोच नाही. कारण तिथे काम करणारी लोकं फारचं वेगळी असतात. त्यामुळे आपल्यासारख्या सर्वसामान्य मुलीला हे जमणारच नाही असा तिचा समज होता. फाईन आर्टिस्टमधून शिक्षण घेत असताना तिने एक नाटक पाहिलं आणि व्यक्त होण्याच्या माध्यमाचा कॅनव्हास तिनं बदलला.
आजवर विविध एकांकिका, नाटकं, मालिका आणि चित्रपटात तिने काम केलं आहे. तर ‘फु बाई फु’ म्हणतं कॉमेडीचं उत्तम टायमिंग साधत तिने प्रेक्षकांना मनमुराद हसवलंय. पुढे ‘एका पेक्षा एक’ या डान्स शो मधून आपल्या अदांनी अवघ्या रसीकांच्या मनावर राज्य करणारी अभिनेत्री म्हणजे हेमांगी कवी. ‘प्लॅनेट मराठी’च्या ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’मधील ‘स्टार ऑफ द विक’च्या निमित्तानं जाणून घेऊया या दिलखुलास व्यक्तिमत्वाविषयी…
संपूर्ण नाव : हेमांगी चंद्रकांत कवी
जन्म तारीख आणि ठिकाण : २६ ऑगस्ट, ठाणे
लग्नाचा वाढदिवस : २५ डिसेंबर
शिक्षण : फाईन आर्ट्स (सर जे. जे. स्कुल ऑफ आर्ट)
मिमिक्री माझा स्ट्रॉंग पॉईंट
माझं बालपण खूप मस्त मजेत गेलं. आम्ही कळव्यात राहायला होतो. आत्ताच्या मानाने कळवा हे त्यावेळी निमगाव होतं. त्यामुळे गावातील मज्जा अनेक गंमती-जंमतीचा मनमुराद आनंद घेतं मी बालपण जगले. लहानपणी घरी येणाऱ्या पाहुण्यांची नक्कल करणं मला प्रचंड आवडतं असे. त्यामुळे पाहुणे गेल्यावर त्यांची मिमिक्री करण्याचा माझा तास सुरु व्हायचा. बरं, माझ्या या सवयीकरता मला माझ्या आई-वडिलांनी कधीच रोखलं नाही. त्यामुळे खेळकर आणि मजेशीर वातावरणात मी वाढले. परंतु, आपण लोकांच्या नकला करतोय, यालाच अभिनय म्हणतात हेही मला न कळणार होत. असं सगळं सुरु असताना, शालेय शिक्षण संपवून ‘जे. जे.’मध्ये प्रवेश मिळवला. त्यावेळी कॉलेजच्या ‘युथ फेस्टिव्हल’ला गेले असता, माझा नाटकाशी पहिल्यांदा संमंध आला. त्यापूर्वी मी एकही नाटक पाहिलं नव्हतं. शाळेत स्नेहसंम्मेलनासाठी स्टेजवर डान्स करण्यापुरता माझा काय तो या कला क्षेत्राशी संमंध. त्यामुळे युथ मधील नाटक पाहून, चित्रकलेव्यतिरिक कला साकारण्याचा हा हि वेगळा ‘कॅनव्हास’ आहे माझ्या लक्षात आलं. तोपर्यंत चित्रपट बघणं, परंतु आपल्यासारखे सर्वसामान्यही त्यात कामं करू शकतात, हा विचारही माझ्या मनात आला नव्हता. पण युथ मधील त्या एकांकिका बघून, आपणही कलाकार म्हणून व्यक्त होण्याचं माध्यम अभिनय असावं असं ठरवून मी पेंटिंग सोबतच अभिनयाकडे वळले. मग विविध एकांकिका आणि नाटकांमधून कामं करायला लागले. त्यावेळी विजू माने, मंदार देवस्थळी यांनी मला अभिनयाच्या बाराखडीपासून शिकण्यास खूप मदत केली अनेक बारकावे समजावून सांगितले आणि यातून मी शिकत गेले. त्यामुळे यांच्याकडून मिळालेल्या मार्गदर्शनाचा आणि लहानपणीच्या मिमिक्रीचा माझ्या पुढील कामांमध्ये खूप उपयोग झाला. सुरुवातीला अभिनय क्षेत्र आपल्यासाठी नाहीच . तिथे काम करणारी लोकं फार वेगळी असतात. त्यामुळे माझ्यासारख्या सर्वसामान्य मुलीला हे जमणारंचं नाही असा माझा समाज होता. पण नंतर स्वतः इथे काम करायला लागल्यावर हा गैरसमज दूर झाला.
रंगावरून अनेकांनी नाकारलं…
स्ट्रगल हा जरी सगळ्यांच्याच वाट्याला आला तरी प्रत्येकासाठी तो वेगळा असतो. त्यामुळे, ‘अभिनयासाठी घर सोडलं, स्टेशनवर राहिलीये.’ असा स्ट्रगल देवकृपेने माझ्या वाट्याला आला नाही. मात्र, माझ्या रंगावरून मला अनेकदा डावललं गेलं. ही काळीचं आहे, हि सावळ्या वर्णाची आहे त्यामुळे हि ‘हिरोईन’ नाही होऊ शकतं असं म्हणतं काम मिळवण्यासाठी अनेक नकार मी पचवले. पण त्यावेळीही, कदाचित मी त्यांच्या कास्टिंगमध्ये बसतं नसेल असं म्हणतं सकारात्मक ऊर्जा घेऊन नेहमी पुढे चालतं राहिले. विशेष म्हणजे सहा विविध चॅनेलकरता पायलट शूट केल्यानंतर आमची लीड काळी नको या एका कारणावरून मला ती कामं सोडावी लागली होती. त्यामुळे रंगामुळे मिळालेल्या नाकारांमुळे कधीच हार मानली नाही. तुमच्याकडे टॅलेंट असेल तर, तुम्ही कसे दिसताय याकडे कोणी लक्ष देतं नाही या मताची मी आहे आणि हे लक्षात ठेऊनच काम करतेय. त्यामुळे ज्यांनी मला नाकारलं हे त्यांचं नुकसान आहे माझं नाही हे समीकरण मी कायम लक्षात ठेवते.
अभिनयाची धुडगूस…
‘क्रौर्य’ नावाच्या एकांकिकेत मी काम केलं होतं. यात मला फक्त एका विंगेतून दुसऱ्या विंगेत जायचं होतं. पण ते करतानाही माझा थरकाप उडाला होता. मग ‘सेल्फ पोट्रेट’ नावाची दुसरी एकांकिका मिळाली. त्यावेळी फाईन आर्टिस्ट आहे पण हे छान अभिनय करतात. शिवाय, त्यात माझा थोडा डान्सही (त्यावेळी मला डान्स येतं नव्हता) होता, त्यामुळे माझ्या या कामाची वाहवाही झाली. मग विजू मानेंनी मला त्यांच्या नाटकात काम करण्याची संधी दिली. माझं ते काम बघून ‘वादळवाट’ मालिकेसाठी कास्टिंग करण्यात आलं आणि पुढे असंच कामातून काम मिळतं गेलं. मग ‘अनधिकृत’ नावाचं नाटक केलं ज्यात अशोकमामांसोबत (अशोक सराफ) यांच्यासोबत काम करण्याची संधी मिळाली. मग त्याचं कौतुक झालं. अखेर ‘धुडगूस’च्या निमित्ताने मोठा ब्रेक मिळाला.धुडगूस हा माझा पहिला चित्रपट. धुडगूसमधील माझ्या कामाचं प्रचंड कौतुक झालं, मला अनेक पुरस्कारही मिळाले.
अनं मी डान्स करायला लागले…
‘फू बाई फू’चं पर्व संपलं आणि ‘एका पेक्षा एक’चं नवं पर्व सुरू होणारं होतं. मी स्किटमध्ये नाचते(गणपती डान्स), ते बघून मला ‘एका पेक्षा एक’मध्ये सहभागी होण्याकरता विचारण्यात आलं. मला डान्स येतं नाही, मी तो कधीच शिकले नाही. त्यामुळे काही एपिसोड्स झाल्यानंतर मला काढून टाका किंवा मी आपोआपचं स्पर्धेतून बाद होईन असं मी त्यावेळी बोलले होते. शिवाय, प्राजक्ता माळी, प्रार्थना बेहरे यांसारखे डान्सर्स त्या स्पर्धेत होते, त्यामुळे त्यांच्यासमोर आपला काही टिकावं लागणार नाही हे मी मनात पक्क केलं होत. पण स्पर्धा सुरु झाली, मी नाचू लागले आणि त्याकरता लोकांनी भरभरून प्रेम दिलं. अखेर या स्पर्धेच्या अंतिम पाच स्पर्धकांमध्ये मीही होते याचा आनंद आहे. ओमकार शिंदे आणि अजिंक्य शिंदे यांनी मला एका पेक्षा एक च्या मंचावर डान्स शिकवला आणि मी तिथून नाचायला शिकले.
म्हणून घेतला ब्रेक…
मध्यंतरीच्या काळात म्हणजे ‘फुलपाखरू’ मालिका करण्याआधी मी बराच काळ मालिका केली नाही. कारण, मला मालिकेसाठी कोणी विचारलंच नाही. पण त्याचवेळी ‘ती फुलराणी’, ‘ओवी’, ‘थष्ठ’ अशी माझी नाटकं अगदी छान चालू होती. त्यामुळे नाटकं सुरु असताना त्या कलाकाराला मालिकेसाठी विचारायचं नाही असं त्यावेळी ठरलेलं असायचं म्हणून त्या दरम्यान मला मालिकांपासून ब्रेक घ्यावा लागला. पण या ब्रेकमध्ये नाटकांबरोबरीने भरपूर वाचन केलं. नवनवीन टेक्नॉलॉजीसोबत स्वतःला अपडेट करत राहिले. पण आता मात्र एक हिंदी मालिकेमध्ये काम करत आहे. शिवाय हिंदी वेबसिरीजसाठीची बोलणी सुरु आहेत. परंतु तूर्तास मालिकेचा जम बसेपर्यंत वेबकडे वळणार नाही.
टिकटॉक पाहून ऑडिशन्सला बोलावलं…
टिकटॉकवर व्हिडीओ बनवणं मला खूप आवडतं. खरंतर त्या व्हिडीओ बनवणं खूप आव्हानात्मक असतं असं मला वाटतं. त्यामुळे लोक त्याकडे फक्त टाईमपास किंवा वेगळ्या नजरेने पाहत असले तरी, त्या व्हिडीओ बनवणं खूप कठीण असतं. लोकं कोणत्याही गोष्टीच्या बाबतीत फार लवकर व्यक्त होतात. ‘फू बाई फू’च्या वेळी लोकांनी त्या शोला त्यातील विनोदाला नावं ठेवली पण आज त्याचं शोचं एक वेगळं व्हर्जन असणाऱ्या ‘चला हवा येऊ द्या’वर लोक भरभरून प्रेम करत आहेत. टिकटॉकच्या बाबतीतही तसंच काहीसं झालं आहे. खरं सांगायचं तर, माझ्या वेबच्या तीन ऑडिशन्ससाठी माझ्या टिकटॉक वरील व्हिडीओ बघून मला विचारण्यात आलं आहे. त्यातील एक ‘बंगाली’ भूमिकेसाठीही ऑडिशन्ससाठी मला बोलावण्यात आलं आहे. पण लागोपाठ तीन लोकांनी मला ऑडिशन्ससाठी विचारलं हि त्या माध्यमाची ताकद आहे. त्यामुळे, कदाचित येत्या काळात आगळ्यावेगळ्या भूमिकेच्या निमित्तानं वेबवर झळकेनही. तूर्तास साल्या गोष्टी गुलदस्त्यात आहेत.
त्या कविता नव्हे…
मला लिहायला आवडतं. पण माझं मलाच माहित नाही. पावसाळा आला कि मला सुचतं आणि त्या ओळी मी माझ्या सोशल अकाऊंट्स वरून पोस्ट करते. अनेकांना त्या कनेक्ट होतात. त्यामुळे खूप लोक त्याचं कौतुकं करतात. मुळात मला पाऊस, श्रावण प्रचंड आवडतो. त्यातून उत्स्फूर्त मला सुचतं जात आणि ते मी लिहिते. परंतु मी जे खरडते त्याला कविता म्हणू नका. त्या कविता नाहीत.
लवकरचं ब्रश हातात घेईन…
मी फाईन आर्ट्सची विद्यार्थीनी असल्यामुळे रंग आणि ब्रश आणि कॅनव्हास हे माझं व्यक्त होण्याचं एक माध्यम. परंतु आवड जपत मी अभिनयाकडे वळले. त्यामुळे अनेकदा हातात ब्रश घेणं होत नाही. दररोज मेकअप करताना हातात ब्रश घेते. परंतु आता मला चित्र रेखाटण्यासाठी ब्रश पुढं हातात घ्यायचाय. खूप धावपळं होती, अनेक गोष्टी करायच्या होत्या. नाटकं त्याचे दौरे, मालिका, चित्रपट या सगळ्यात खूप वेळ जातो. परंतु लवकरचं पेंटिंग सुरु करेन. माझ्या हातात ब्रश नसला तरी, तासनतास मनात एक ब्रश कायम विविध भूमिका रंगवत असतं आणि त्याची मदत मला अभिनयात होते.
खोटेपणा नकोच…
आपल्याकडे लोक कोणत्याही चांगल्या वाईट गोष्टींविषयी बोलत नाही, व्यक्त होतं नाहीत. इंडस्ट्रीमधील मला हि खटकणारी गोष्ट आहे. कदाचित बोलल्यानंतर होणारे दुष्परिणाम भोगण्याची तयारी नसल्यामुळे हे होत असले. किंवा इतर अनेक कारणांमुळे लोक बोलणं टाळतात. एखादी गोष्ट नाही आवडली तर त्याबद्दल कोणी बोलत नाही. उलट एखाद्याच्या ‘गुडबुक्स’मध्ये राहण्यासाठी त्याच व्यक्तीची खोटी तारीफ केली जाते. त्यामुळे अशा खोट्यांच्या दुनियेत जगणारे मला नाही आवडतं. आणि हि एकमेव गोष्ट मला खटकते.
फिटनेस फंडा
प्रेरणा बावडेकर या माझ्या डायटिशिअन आहेत. त्यांच्या मार्गदर्शनानुसार मी डाएट फॉलो करते. त्याचे खूप छान परिणाम मला दिसत आहेत. शिवाय जेव्हा शक्य होईल तेव्हा जिमला जाते. पण, सकाळ-संध्याकाळ मी न चुकता साधारणपणे ४५ मिनिट चालतेच. चालण्यासारखा दुसरा व्यायाम नाही आणि ते खरं आहे. कोणत्याही महागड्या साधनांशिवाय होणारा हा एक उत्तम व्यायाम आहे. या सगळ्या बरोबरचं गोडं आणि तेलकट पदार्थांवर ताबा मिळवला आहे.
रॅपिड फायर
हेमांगी अभिनेत्री नसती तर?
– चित्रकार
हेमांगीचा आवडता अभिनेता?
–(अनेक आहेत) अरुण सरनाईक, अशोक सराफ, सचिन पिळगावकर, लक्ष्मीकांत बेर्डे, सतीश दुभाषी, दिलीप प्रभावळकर, अमिताभ बच्चन, नसरुद्दीन शहा, शाहरुख खान, इरफान खान, आयुषमान खुराना……
हेमांगीचा फर्स्ट क्रश
–शाहरुख खान
हेमांगीचा आवडता चित्रपट
–(खूप आहेत) दिल वाले दुल्हनिया ले जायेंगे, तारे जमीन पर, दिल चाहता है आणि स्मिता पाटील यांचे सगळेच चित्रपट
स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट
–पटकन रिऍक्ट होणं (ते कधी चांगलं तर कधी वाईटही असतं)
स्वतःमधील खूप आवडणारी गोष्ट
–मी फार चिंता करत नाही, टेन्शन घेत नाही
हेमांगीचं आवडतं ठिकाणं
–माझं गावं (म्हसवड,सातारा), युएस, लंडन, रोम, इटली हे सगळं आवडतं
हेमांगीचा लाईफ फंडा
–भरपूर हसा आणि एकचं लाईफ आहे त्याचा आनंद घ्या. लोक काय म्हणतील (लोक काहीचं म्हणतं नसतात किंवा खूपकाही म्हणतं असतात) पण तुम्हाला काय योग्य वाटतं ते करा.
डान्स कि कॉमेडी
–डान्सिकल कॉमेडी आणि कॉमिकल डान्स
सगळ्यात जास्त वापरलं जाणारं सोशल मिडिया अँप
–इन्स्टाग्राम
मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)
