“हिंदीत मिळणारा मान मोठा” 
अर्थात दिग्गज लोकांबरोबर काम करताना खूप चांगले अनुभव आले. खूप आठवणी आहेत. नुकतंच “रणवीर शौरी” सोबत खूप काम केलं तो खूप मस्त अनुभव होता. सोबत काम करत असताना त्यांना खूप फोन येत होते पण मला त्यांनी विचारून,अगदी माझी परवानगी घेऊन तो फोन उचल्ला. यामुळे आम्हाला त्रास होऊ नये शूट करताना हा मानस होता. तसेचं “वीर दास” हा एकटा माणूस अनेक रोल पार पाडतो. तो खूप चांगला लेखक,अभिनेता, स्टॅन्ड अप कॉमेडी करतो. त्याच्या सोबत काम करताना येणारा अनुभव कमाल आहे. तो मला “हसमुख” या सिरीजच्या निमित्ताने भेटला. हिंदीत काम करताना एक वेगळ्या दर्जाचा आदर दिला जातो. तो कुठेच मराठीत दिला जात नाही याची खंत जाणवते. तर हा किस्सा अगदीच आठवणीत राहिला त्यांना त्या लोकांना माझ्या बद्दल असलेली माहिती हि भन्नाट होती. आदर हा हिंदीत फार दिला जातो.

“मी कॉम्बिनेशन फोटोग्राफी करतो” 
मी असं नाही म्हणार खिल्ली उडवतात. तर ते माझ्या फोटो मधून कुठेतरी स्वतःला रिप्रेझेन्ट करतात. स्वतःला यातून पब्लिसिटी मिळवून देतात. पण मला यातून खूप आनंद मिळतो. मी फोटो काढताना एका वेगळ्या नजरेतून ते काढत असतो. मी कुठेतरी त्या फोटो मध्ये एक वेगळी स्टोरी शोधून किंवा कॉम्बिनेशन ठेवून फोटो काढतो. मी रंगपंचमीला एका फोटो टाकला आणि तो खूप व्हायरल झाला. त्यात विजय पाटकर आणि सुशांत शेलार हे दोघे एका फ्रेम मध्ये होते हा फोटो मी सहज टाकला आणि त्याला खूप प्रतिसाद मिळाला. मी कॉम्बिनेशन फोटोग्राफी करतो आणि म्हणून त्याला एक वेगळं महत्व प्राप्त होत. कामाबद्दल हल्ली कमी बोललं जातं अनेक ठिकाणी मला सेल्फी काढायला लावतात तर हे कुठेतरी मी एक कॉम्प्लिमेंट मानतो. 

“लक्ष्या खूप काही शिकवून गेला” 
लक्ष्या सोबत असंख्य आठवणी आहेत. दुर्दैवाने तो फार लवकर सोडून गेला. लक्ष्या म्हंटल कि आम्ही कुठेतरी फार जास्त हळवे होतो. आम्ही अगदी पहिल्या नाटकापासून ते चित्रपटापर्यंत एकत्र आहोत. आजही त्याची फॅमिली मी विजय पाटकर सगळे एकत्र आहोत. एक कौटूंबिक वातावरण आमच्यात आहेत . एक आठवण फार गंमतीशीर आहे आम्ही नाटक करत होतो. तेंव्हा आमचा साताऱ्याला प्रयोग होता. पण आम्हाला तिथे गेल्यावर समजलं बुकिंग नाही आहे. मग प्रयोग तर रद्द झाला, मग आम्ही सगळे “रमी” खेळत बसलो होतो तर तिथले काही लोक आमच्याजवळ आली. त्यांनी आमची विचारपूस केली मग “लक्ष्या” ला असं वाटलं हे आपल्याला विचारतील नाटक का नाही केलं तर त्याने आवाज बदलून बोलयला सुरुवात केली आणि समोरची व्यक्ती जेंव्हा बोलली कि आम्हाला एक काँट्रॅक हवा तेव्हा याचा आवाज अगदी नीट होऊन हा पटकन जोरात “तुम्हाला कधी हवाय काँट्रॅक” आणि त्या नंतर आम्ही सगळेच हसून हसून लोटपोट झालो. हा किस्सा नेहमीच लक्षात राहणारा आहे. अनेक गोष्टी मी त्याच्याकडून शिकलो. इंडस्ट्री मधल्या अनेक गोष्टी बारकाईने शिकवल्या. व्यवहार शिकवले, वेळेवर येणं या गोष्टी मी शिकलो. आज लक्ष्या असता तर त्याने इंडस्ट्री कुठच्याकठे नेऊन ठेवली असती. मनाचा मोठेपणा हा त्याच्याकडे होता आणि त्यामुळे आमच्याकडे या गोष्टी आल्या आहेत.

“प्रत्येक भूमिका खास” 
माझ्या सगळ्याच भूमिका चांगल्या आहेत. भूमिका खूप वेगळ्या आणि हटके होत्या. प्रत्येक भूमिका हि आपण त्याच तन्मयतेने आणि उत्साहाने करायला पाहिजे. माझ्या सगळ्याच भूमिका मला आवडतात. विविध भूमिका साकारायला मिळणं हि फार मोठी गोष्ट आहे.

मराठी इंडस्ट्रीत खुपणारी गोष्ट अशी कि लोकं फार कमी अभ्यास करून एखाद्या चित्रपटाची निर्मिती करतात. आपल्याकडे स्क्रीन प्ले, पटकथा या गोष्टीचा फार विचार न करता वर्षाला अनेक चित्रपट येतात. आणि मग त्यातले अगदीच कमी सिनेमे चालतात तर हे कुठेतरी थांबलं पाहिजे. लोकांनी एखाद्या विषयाचा सारासार विचार करून चित्रपट बनवायला हवा. आपल्या इंडस्ट्रीत लेखकाला अगदी दुय्यम स्थान दिलं जातंय जे हिंदीत होत नाही. लेखकाला त्याचा योग्य मान मिळायला हवा. आपल्याकडे खूप लोकं आहेत जे वर्षाला अनेक प्रोजेक्ट्स करतात पण ते का करतात हे समजत नाही. वर्षाला अगदीच २ किंवा ३ फिल्मस् केल्या तर त्या चालतील. 

“निरीक्षणातून गोष्टी शिका” 
हल्लीच्या नवख्या कलाकारांनी निरीक्षण केलं पाहिजे अनेकांची काम बघितली पाहिजे. वाचन केलं पाहिजे. व्हॅनिटी मध्ये बसून न राहता अनेक आपल्या पेक्षा मोठ्या सह कलाकारांची काम बघायला हवीत. त्यांच्या कामातून आपल्याला शिकायला मिळतं. कामाची आवड आणि नव्या गोष्टी जाणून घेण्याची उत्सुकता हल्लीच्या नवख्या कलाकारांमध्ये असायला हवी असं मला वाटतं. नव्या कलाकारांनी जाण ठेवून, समोरच्या व्यक्तीच् कामाचं कौतुक करायला शिकलं पाहिजे त्याला योग्य रित्या मान दिला पाहिजे. 

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे जगतमित्र तसेच हरहुन्नरी दिग्गज अभिनेते “जयवंत वाडकर” ह्यांच्या आजवरच्या कारकिर्दीला सलाम आणि पुढील वाटचालीसाठी शुभेच्छा..

Women Customers can register and activate Idea Sakhi in two simple steps:
Step1: Call on a multi-lingual toll-free number 1800-123-100
Step2: Register Emergency Contacts (Friends & Family). Up to 10 mobile numbers can be saved as Emergency Contacts.

A registered Idea Sakhi customer will:
• Receive a 10-digit proxy number, with which she can recharge her connection at any retail store without revealing her actual mobile number.
• Receive 10 minutes of free local/STD calls, 10 SMS and 100MB data when her balance reaches < Re. 1 or if she exhausts her data pack.

To send an Emergency or a Safe Alert, the Sakhi user will need to:
● Give a missed call to 55100 to send an Emergency Alert. A call, flash and SMS with the location and time details of the Sakhi user will be sent to the Emergency Contacts, alerting them.
● Call 55100 and press 2 to send a Safe Alert. SMS with the location and time details of the Sakhi user will be sent to the Emergency Contacts, for assistance.

Hangover of the previous day, leftover work, pending assignments, mood swings, conflicts at home, barging of guests into the private corner of your house and heart all these already bog down the mental state of a person and MONDAY literally starts on a bad note.

Gone are the days, when we looked forward for the starting of a week to restart work, waited patiently for school to start, wanted that Monday to come faster and make us dream bigger and achieve faster. What has led to the transformation of this beautiful MONDAY into such a tag of load?

Like the days, when load shedding was common, television was a luxury and radio progs made us sleep by 9:30 telling us stories from hawa mahal. Sleep was the most prized possession.Relaxation was well understood and known.

And as days changed, times moved ahead, we are in dearth of time, killing ourselves with unexpected expectations, and life size targets. No, it won’t be practical to say, be calm and enjoy your life as you wish to, as that will be a lie, an illusion.

“ऑरगॅनिक पदार्थ खाऊन फिट राहते” 
    हल्ली प्रत्येकाला फिट राहण्याची गरज आहे. आपल्या धकाधकीच्या जीवनात कोणाला फिट राहायला जमत नाही. त्यामुळे कामाच्या जागी आपल्याला पूर्ण वेळ देता यावा म्हणून, आपण फिट राहून व्यायाम करायला हवा . गेली दीड वर्ष आम्ही गावात शूट करत आहोत. इथे शूट केल्यानंतर आम्हाला एक छान काकू मिळाल्या आहेत ज्या आम्हाला घरचं जेवण जेऊ घालतात. जे ऑरगॅनिक फूड आहे ते आम्हाला इथून मिळत. फिटनेसच्या बाबतीत मी फार लक्ष देते. फिट राहण्याकडे माझा कल आहे. स्वतःवर प्रेम करून आपण आपलं आरोग्य सांभाळलं पाहिजे. व्यायाम करून मी स्वतःला फिट ठेवण्याचा प्रयत्न करते. मला एक सवय आहे आरशात बघून स्वतः सोबत संवाद साधण्याची मग काही सकारात्मक गोष्टी यातून मला मिळतात. 

“अभिनेत्री नसते तर” 
   अभिनय क्षेत्रात येण्याचं कधीच ठरलं नव्हतं. अभिनयात येणं हे स्वप्नवत आहे. मला एवढी प्रसिद्धी मिळेल हेस्वप्नात सुद्धा वाटलं नव्हतं. या मागे आई बाबाचा पाठिंबा  खूप आहे. एखाद्या आयटी कंपनी मध्ये काम करणं एवढचं स्वप्न होत. हा पण डान्सची फार आवड होती. जॉब करता करता मी डान्स मध्ये नक्कीच काहीतरी वेगळं असं केलं असतं. मी अभिनेत्री नसते तर डान्स इन्सिटट्यूट चालू केली असती ते एक स्वप्न आहे. मी जे काम करतेय त्या कामामध्ये मी खूप खुश आहे.

“बोल्ड भूमिका : कथेवर अवलंबून आहे” 
 जर चांगली कथा असेल किंवा मला संपूर्ण कथा आवडली तर मी नक्कीच बोल्ड भूमिका करेन. माझ्यासाठी हे फार आव्हानात्मक काम असेल. काहीतरी वेगळं आहे किंवा मनावर दडपण येऊन जेव्हा ते काम पूर्ण करण्याची संधी मला मिळेल तेंव्हा मी नक्कीच बोल्ड भूमिका साकारेन. लोकं कितपत मला अश्या भूमिकेत स्वीकारतील हे बघायला मला नक्की आवडेल.

“मालिका, चित्रपट आणि नाटक हे वर्गीकरण नको” 
     या साऱ्या इंडस्ट्रीमध्ये खूप काळ घालवला आहे असं मी मुळीत म्हणणार नाही. कारण मी अनेक गोष्टी सध्या शिकत आहे. इंडस्ट्रीत खुपणाऱ्या गोष्टी अश्या आहेत कि मालिका, नाटक, चित्रपट आणि वेबसेरीज हि अभिनयाची अनोखी माध्यमं समजली जातात. पण यात काम करणाऱ्या अभिनेत्रींबद्दल वर्गीकरण केलं जातं. हि मालिका करणारी अभिनेत्री, चित्रपट करणारी अभिनेत्री हे अश्या तऱ्हेचं वर्गीकरण केलं गेलं नाही पाहिजे. मालिकेतले कलाकार सुद्धा चित्रपटात तेवढयाचं उत्साहाने आणि चित्रपटाच्या बरोबरीची भूमिका साकारू शकतात. कलाकार हा प्रत्येक माध्यमातून काम करू शकतो असं मला वाटत. 

“प्लस आणि वीक पॉइण्ट” 
प्लस पॉइण्ट असा आहे कि हल्ली माझे पेशन्स खूप वाढलेयत. स्वतःवर संयम ठेवून काम करायला जमतं. समोर काहीही घडत असलं कि तोलून मापून बोलते. माझे डोळे हा एक प्लस पॉइण्ट असू शकतो असं मला वाटतं. अनेकांकडून मिळणारी हि एक कॉम्प्लिमेंट असते कि माझे डोळे फार बोलके आहेत. वीक पॉइण्ट बद्दल बोलायचं झालं तर माझं खाणं, “चहा” हा माझा अगदीचं वीक पॉइण्ट आहे. मी कितीही डाएट केलं तरी चहा हा सोडूच शकत नाही. यांच्या सोबतीने माझी फॅमिली आणि माझा नवरा हा माझा वीक पॉइण्ट आहेत. 

अनेक किस्से आहेत आठवणीत राहणारे. मी मध्यंतरी मॉल मध्ये गेले असताना एक आजी आल्या होत्या त्यांनी बाकी कलाकार सोबत फोटो काढले आणि माझ्या जवळ येऊन म्हणाल्या कि या बाई सोबत मला फोटो नाही काढायचा हि फार खडूस बाई आहे तर असे अनेक किस्से घडत असतात. सेट वर लोक भेटायला येतात तेव्हा त्यांना तिथे मी फार खडूस वाटते. लोकांच्या मनात एक फ्रेम तयार झाली माझ्याबद्दल पण मी हे सगळं मस्त एन्जॉय करतेय. आपली भूमिका  लोकांपर्यंत अश्या तऱ्हेने पोहचते तर याच एक समाधान आहे. आमच्या गावात एक छोटी मुलगी शूट नसताना आम्ही तिच्या सोबत गप्पा मारत होतो तर सनी दादांनी तिला माझ्या बद्दल विचारलं तेंव्हा ती एवढी लहान मुलगी म्हणाली कि “काही काम न करता फक्त चंदे चंदे ओरडते एवढचं करते” हि एक कॉम्प्लिमेंट, हा अनुभव लक्षात राहणारा आहे.

“गंध फुलांचा गेला सांगून” या मालिकेत बंजारा समाजातील मुलीची व्यक्तिरेखा साकारताना असू देत किंवा आता “तुझ्यात जीव रंगला” ढाली कोल्हापुरी भाषा असेल या साठी खूप मेहनत घ्यावी लागते. गावरान भाषा साकारण्यासाठी भाषा समजून सांगणारी अनेक लोक असतात. जेंव्हा कोल्हापुरात आलो आणि आमच्या कडे स्क्रिप्ट आली तेव्हा सुद्धा आम्ही गावठी बोलायचो पण इथे असलेले स्पॉट दादा, ड्रेसिंग दादा आमची टीम हि कोल्हापुरी आहे, तर त्यांच्या कडून ऐकून ऐकून त्या भाषेतला टोन आपल्या बोलण्यात कसा येऊ शकतो यावर विचार करायचो. सुरुवातीला आम्हाला अवधुत जोशी यांनी फार मदत केली. इथल्या मूळ भाषेचा टोन, भाषेतील लहेजा पकडण्यासाठी. आता अनेकदा घरी सुद्धा कोल्हापुरी भाषेतून संवाद साधण्याची सवय मला लागली आहे.

“दिलीप धोंडे यांना प्रेरित होऊन केली जग भ्रमंती” 
२०१० मध्ये कमांडर दिलीप धोंडे यांची मुलाखत करायची होती. त्यांनी एका छोट्या बोटीतून जगाला प्रदक्षिणा घातली होती आणि मग त्यांच्या त्या मुलखाती नंतर मला सुद्धा असचं मनात येऊन गेलं कि अापण सुद्धा असं काही तरी अनोख काम करू. साहसी आव्हानात्मक थ्रिल असलेलं. त्या वेळी वाटलेली गोष्ट आज सत्यात उतरली आहे. याचा होणारा आनंद अवर्णनीय असा आहे. खूप धाडस करून हा अनोखा प्रयत्न केला आणि आज तो सत्यात उतरला आहे याच समाधान मला आहे. 

“अविस्मरणीय अनुभवाचा प्रवास” 
  ३ वर्ष ३ दिवस हा फार मोठा प्रवास होता. फार अनुभव आणि अनोख्या तऱ्हेनं जगणं शिकवून गेला. उजाडणारा प्रत्येक दिवस काही तरी नव्या अडचणी, नवे अडथळे घेऊन समोर यायचा, मग रोज यांना समोर जाताना त्यातून मार्ग काढण्याचा प्रयत्न करायचो. रोज रात्री एखादा अडथळा येऊन समोर यायचा आणि सकाळी त्यावर मार्ग काढून प्रवासाची नवी वाट निर्माण करावी लागायची. या प्रवासात असंख्य गोष्टी शिकायला मिळाल्या, पाहायला मिळाल्या आणि आठवणीत राहतील असे अनुभव सोबतीला घेऊन हा प्रवास झाला. 

“मायभूमीत परतल्याचा आनंद अनोखा” 
 जेंव्हा म्यानमार भारत मैत्री पूल हा ओलांडला तेंव्हा मायभूमीत परतल्याची जाणीव झाली आणि आनंद देखील झाला. मातृभूमीत पाऊल ठेवल्याचा तो क्षण काही औरच होता. इथे मला कोणत्याही पासपोर्ट ची गरज लागणार नव्हती. मी व्हिसा शिवाय मुक्तपणे हिंडू शकणार होतो. प्रवासाची सांगता आपल्या भारतात आल्यावर पूर्ण झाली म्हणून हा क्षण निश्चितच आनंदाचा आणि अविस्मरणीय असा होता. 

“३ दिवसांच्या नियोजनावर जग हिंडलो” 
मी प्रवास करताना अजिबात नियोजन नाही करायचो. नियोजन सोबतीला असायचं पण फक्त ३ दिवसाचं. पुढच्या ३ दिवसात कुठे जायचंय, काय करायचं, अश्या छोट्या छोट्या नियोजनातून माझा प्रवास घडत गेला. फार मोठे मोठे प्लॅन्स न करता छोट्या छोट्या गोष्टींवर लक्ष देऊन हे नियोजन पार पडायचं. फार मोठे प्लॅन्स केले तर ते सत्यात कितपत उतरतील याबाबत काही शाश्वती नसायची. छोट्या प्लॅनिंग मध्ये पटकन तोडगा काढता यायचा. ३ दिवसाचं नियोजन करता करता ३ वर्ष ३ दिवस हा प्रवास पार पडला. 

“माझ्यातल्या ‘मी’ पणाचा शोध” 
हा प्रवास मला असंख्य अनुभव देऊन गेला सोबतीला मनाचं समाधान. मला स्वतःची अशी वेगळी ओळख या प्रवासाने करून दिली. मी कोण आहे, काय करू शकतो, माझ्यातली क्षमता काय आहे, मी काय नाही करू शकत. उदाहरण मी चिकन किंवा मटण पचवू नाही शकत. या माझ्या मर्यादा आहेत. मी एका दिवसात ७ किलो मीटर, २० किलो वजन घेऊन चालू शकतो. मी २ दिवस काहीही न खाता जगू शकतो. एक दिवस पाण्याशिवाय ही राहू शकतो. अश्या अगणित गोष्टीची उलगड या प्रवासादरम्यान झाली. माझ्यातल्या मी पणाचा शोध मला या प्रवासा मुळे घेता आला. माझी कार्यक्षमता आणि शक्ती याची जाणीव झाली. या प्रवासामुळे अजून स्वतःला चांगल्या पद्धतीने ओळखू शकलो. 

“डिजिटली संपर्कात राहिलो” 
जग भटकत असताना घरच्यांसोबत संपर्क ठेवणं हे सोशल मीडिया मुळे थोड्या फार प्रमाणात शक्य झालं. एक एक दिवस प्रवास हा पुढे जात होता तसा वेळेतही बदल घडत होता. मी ज्यावेळी साऊथ अमेरिकेत होतो तेव्हा तिकडची वेळ आणि आपली भारतीय वेळ ही एकदम उलट असायची. इकडे आई बाबा सकाळचा चहा घ्यायचे तेव्हा मी तिकडे रात्रीच जेवण करून झोपलेला असायचो. तर अश्या वेळी संपर्क साधणं थोडं अवघड होतं. मी त्यांच्यासाठी एक छोटा निरोप लिहून ठेवायचो आणि झोपी  जायचो. मग ते सुद्धा दुसऱ्या दिवशी व्हाट्सअप वरून माझ्यासाठी एखादा संदेश रेकॉर्ड करून पाठवायचे. खूप दिवस आमचं समोरासमोर बोलणं नाही व्हायचं तिकडच्या आणि इकडच्या वेळांमुळे आमचा संपर्क हा डिजिटल स्वरूपात जास्त व्हायचा.

“पुस्तक लिहिणार” 
मुळात मी नियोजना शिवाय जगणारा व्यक्ती आहे. छोट्या प्लॅन्स मधून काहीतरी नव्या गोष्टीचीं उलगड होत असते त्यामुळे मी काही फार पुढचे प्लॅन्स बनवले नाहीत. सध्या माझ्या डोक्यात पुस्तक लिहिण्याचा प्लॅन आहे. त्याच बरोबर पत्रकारिता आणि पर्यावरण क्षेत्रात काम करण्याची संधी मला प्राप्त झाल्यास मी तिकडे हि काम करेन. 

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे ध्येयवेड्या आणि कर्तृत्ववान “विष्णुदास चापके“ ह्यांना सलाम! आणि भावी आयुष्याच्या वाटचालीसाठी मनःपूर्वक शुभेच्छा..!! 

     भारतीय संस्कृतीत आणि खासकरून आपल्या महाराष्ट्रात “गुढीपाडवा” हा सण अगदी उत्साहाने साजरा केला जातो. चैत्र शुद्ध प्रतिपदा म्हणजे गुढीपाडवा आणि याच दिवशी आपल्या मराठी नववर्षाची अगदी जोरदार सुरुवात होते. सगळेच नव्या वर्षाचं जोशात स्वागत करतात. घरोघरी गुढी उभारली जाते. ही गुढी उभारून तिची मनोभावे पूजा केली जाते. गुढी उभारून नवं वर्षाच्या एकमेकांना शुभेच्छा दिल्या जातात. साडेतीन मुहूर्तांपैकी एक मुहूर्त हा गुढीपाडव्याचा असतो. या मंगलदिनी अनेक नव्या गोष्टीची खरेदी केली जाते. 

   गुढीपाडव्याच्या दिवशी अनेक ठिकाणी शोभा यात्रांच आयोजन केलं जातं. मुंबईत अनेक ठिकाणी या शोभा यात्रा दरवर्षी उत्साहाने पार पाडतात. गिरगाव, ठाणे,डोंबिवली, कल्याण अश्या अनेक ठिकाणी दरवर्षी नव्या संकल्पना घेऊन या शोभा यात्रा नव्या वर्षाच्या मुहूर्तावर आयोजित केल्या जातात. ढोल ताशांच्या गजरात, मराठमोळ्या पारंपरिक पोशाखात सगळे एकत्र येऊन नव्या वर्षाच स्वागत करतात. 

  गुढीपाडवा हा सण आपल्या कडे मोठ्या उत्साहात साजरा करतात. याच सोबतीने आपल्या परंपरा जपून या सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. अनेक ठिकाणी पारंपरिक तऱ्हेनं गुढीपाडवा साजरा केला जातो. 

“वेशभूषेला अनोखी झालर”  –   गुढीपाडव्याला सगळेच पारंपारीक वस्त्र परिधान करतात. यात नऊवारीचा अनोखा थाट असतो. नऊवारी साडी, झब्बा कुर्ता, धोती, कोल्हापुरी, नऊवारीला शोभून दिसणारी नथ असा एकदम अनोखा आणि हटके पारंपारीक वेष परिधान करून सणाला एक वेगळंच महत्व प्राप्त होत.

सौजन्य  : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी)

“आठवणी कॅमेऱ्यात टिपायला आवडतात” 
फोटोग्राफी ची आवड खूप लहानपणा पासून आहे. त्याला कारणीभूत माझी आजी आहे. ती उत्तम फोटोग्राफर होती. हि आवड कधी आणि केंव्हा लागली हे कळलंच नाही. सुरूवातीला फार बेसिक कॅमेरा मध्ये फोटो काढायचो. मग ते पुढे अनेक स्पर्धांसाठी पाठवायला लागलो तेव्हा त्यासाठी बक्षीसं मिळायची. मग कुठेतरी पटकन लक्षात आलं कि आपल्याला हे जमतंय मग मी आवड जोपासण्यासाठी फोटोग्राफीचं शिक्षण घ्यायचं असं ठरवलं “शॅडोज फोटोग्राफी” इथून फोटोग्राफीचा अभ्यास केला. माझ्यासाठी फोटोग्राफी फार खास आहे जेव्हा मी स्वतः एकटा असतो. तेंव्हा मला काही गोष्टी ते क्षण जपून ठेवायला आवडतात. आणि कॅमेरात कैद करायला आवडतात. ती एक आठवण म्हणून आपल्या सोबत आयुष्यभर राहते. आठवणी या आपल्या आयुष्यात फार महत्वाच्या असतात. असंख्य गोष्टी नकळत आपल्या कॅमेरा मध्ये टिपल्या जातात. एखादा फोटो काढून तो क्षण आपल्याला जगता येतो आणि यातून मला आनंद मिळतो.

“स्विमिंगची आवड”
माझ्या अनेक गोष्टी लहानपणी पासून सुरु झाल्या आहेत. त्यातलं एक स्विमिंग. आई वडिलांमुळे याची आवड लागली. एक धम्माल म्हणून स्विमिंग करतो आता कुठेही पाणी दिसलं कि उडी मारून पोहल्या शिवाय शांत बसत नाही.

“सोशली जोडलो गेलो” 
सोशल मीडिया वर व्यक्त होतो. माझ्या मते ते एक फार चांगलं माध्यम आहे. ते फार उत्तम रित्या तसेच सेन्सिबल पणे याचा वापर केला पाहिजे. सोशल मीडिया वरून अनेक चांगल्या गोष्टी करता येतात. काही अनोखा संदेश लोकांना देता येणार असेल किंवा काही गोष्टी लोकांपर्यंत पोहचवता येणार असतील तर ते सुद्धा आपण करायला हवं. या व्हर्चुअल जगात फक्त लाईक्स आणि कंमेट्स यातचं न रमता आपल्याला अनेक अनोख्या आणि कलात्मक पद्धतीने सोशल माध्यमाचा वापर करता येतो.

“इंडस्टीत एकत्र येऊन कामं करायला हवी” 
इंडस्ट्रीत न आवडणारी गोष्ट हीच कि खूप गुप्तता पाळली जाते. प्रत्येक नव्या प्रोजेक्ट्स बाबतीत फार गुप्तता पाळली जाते. तर खरंच याची गरज आहे का? असं मला वाटत . हि सर्वात न आवडणारी गोष्ट आहे. इंडस्ट्रीत बदल घडायला हवा हे सांगायला मी फार नवखा आहे. एक गोष्ट नक्कीच होऊ शकते ती कि सगळ्यांनी एकत्र येऊन काम केलं तर ते जास्त मस्त काम होऊ शकतं. ग्रुप मध्ये होणारी कामं किंवा या सगळ्यात प्रत्येक ठिकाणी कामातली चढाओढ वाढते. जर एक फॅमिली म्हणून एकत्र येऊन प्रत्येक नव्या गोष्टीचा विचार केला तर ते काम त्याहून उत्तम रित्या पार पाडलं जाऊ शकतं. कल्पनांची देवाणघेवाण आणि बाकी गोष्टींवर चर्चा घडून जास्त चांगल्या प्रकारे एक “हेल्दी कॉम्पिटिशन” होऊ शकते. खूप उत्तम काम लोकांपर्यंत पोहचू शकत नाही मग यामुळे लोकांना काही अनोख्या कलाकृती पाहायला मिळत नाहीत.

“सहकार्याने पर्यावरणात बदल घडवू” 
पर्यावरण आणि प्राणीप्रेम हे सगळ्यांना असतं पण त्या बद्दल काय कोणी काय करतंय का हे खूप महत्वाचं आहे. सहकार्य हा एकच मार्ग आहे, जिथून आपण काही तरी पर्यावरणाच्या आजच्या स्तिथीला तोंड देऊ शकतो. माणूस सुद्धा या सगळयाचा एक  भाग आहे. हल्ली बदलणारं पर्यावरण आणि वातावरणात होणारे बदल याबद्दल लोकांनी जाणून घ्यायला हवंय. आतापण काही फार निरोगी वातावरणात जगत नाही आहोत. आणि जगात हा मुद्दा फार ऐरणीवर आहे याचा विचार प्रत्येक माणसाने केला पाहिजे. आपल्याकडे होणारा प्लास्टिकचा वापर किती आहे आणि आपण किती त्याचा वापर करतोय हे जाणून घेणं गरजेचं आहे. अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीचा सारासार विचार करायला हवा. नव्या गोष्टीची निर्मिती होत असताना जुन्या गोष्टीची विल्हेवाट लावणं देखील तेवढं गरजेचं आहे. आपल्याला जगण्यासाठी लागणारं निरोगी वातारण निर्माण होत नाही. पुढच्या काही वर्षात हे चित्र फार भयानक होईल. सगळ्यांनी या गोष्टी चा विचार करून त्यावर तोडगा काढायला हवा.

“इंडस्ट्रीत सगळ्यांसोबत काम करायला आवडेल” 
आता कुठे माझी सुरुवात आहे. अजून खूप काम करायचंय. पण “तुंबाड” पहिल्या नंतर मला राही बर्वे सोबत काम करायचंय. त्यांच्यासारखा जर दिग्दर्शक असेल तर काम करायला नक्कीच आवडेल.

“खऱ्या आयुष्यातला सुयश”
खऱ्या आयुष्यात सुयश फार निसर्गात रमणारा आहे. मला फार माणसं जवळ लागत नाहीत. मी एकटा जास्त असतो. मला शांतपणा आणि एकांतात राहायला जास्त आवडतं. निसर्गात रमायला आणि खूप पुस्तकं वाचायला आवडतात. काही वेळा मला पटकन राग येतो आणि मी त्यावर लगेच बोलून जातो, व्यक्त होतो. मला रिग्रेट ठेवायला आवडत नाही जे मनात आहे ते बोलून मोकळा होणारा मी आहे. मग यामुळे समोरच्याला वाईट वाटलं तरी काही वाटतं नाही कारण ते माझं फार स्पष्ट मत असतं. मी खूप स्पष्ट आणि पारदर्शक आहे. गोष्टी लपवायला मला आवडत नाहीत. मी फार शांत आणि आनंदी असतो. 

“नवी मालिका : एक घर मंतरलेल” 
मुळातं या मालिकेला भयपट म्हणता येणार नाही हि एक रहस्यमय कथा आहे. आणि हा सगळा एक थरार आहे. थ्रिलर रहस्य यातून प्रेक्षकांना अनुभवयाला मिळणार आहे. अश्या पद्धतीचा विषय मला या निमित्ताने करायला मिळतोय याचा जास्त आनंद आहे. मी आजवर अनेक प्रेमकथा, फॅमिलीच्या निगडित मालिका केल्या याला प्रेक्षकांनी फार प्रेम दिलंय काही वेगळ्या भुमिका करून पाहिल्या. या मालिकेतील “क्षितिज निंबाळकर” ची भूमिका माझ्या फार जवळची आहे. खूप हटके गोष्टी जमावणारा मुलगा आहे. गूढ स्वभावाच्या माणसाची भूमिका मी पार पाडतोय.त्याला गोष्टीच्या कथा आणि त्यामागची कहाणी जाणून घ्यायला आवडते. तो फार सरळ माणूस आहे. माझ्या फार जवळ जाणारी हि नवी भूमिका आहे. त्यामुळे मला ते करायला खूप मज्जा येतेय.

“ट्रोलर्स ना इंटरटेन करू नये” 
प्रत्येकाची अशी एक वेगळी पद्धत असते. आपल्या फॅन्सना समजून घेण्याची, त्यांना रिस्पॉन्स देण्याची. मी लोकांना यावर अजिबात इंटरटेन करत नाही. माझं आयुष्य फार खाजगी आहे मी माझ्या वैयक्तिक आयुष्यात कोणा सोबत आहे, काय करतोय, कुठे जातोय, कोण जवळचं आहे याच्याशी लोकांचं काही देणंघेणं नसावं. मी जे पडद्यावर करतो ते तुमच्या मनोरंजनासाठी तर त्यावर तुम्ही नक्कीचं आम्हाला कामाच्या बाबतीत कामाची पोचपावती द्या. पण हल्ली  सोशल मीडिया मुळे असं झालंय कि आपण कोणाच्या हि वैयक्तिक आयुष्यावर बोलू शकतो असा एक लोकांचा गैरसमज झाला आहे. हा फार वाईट आणि त्रासदायक आहे. लोकांना व्यक्त होण्याची काही सीमा राहिलेली नाहीये. लोकं बोलताना कुठलाही विचार न करता, हव्या त्या भाषेत हवं ते बोलतात. प्रेमाबद्दल आदर आहे पण लोकं कोणाच्याही खाजगी जीवनाबद्दल हव्या त्या तऱ्हेने व्यक्त होतात. इथे काही तरी मर्यादा हव्यात. वाटेल ते सल्ले देतात. हवे ते अंदाज लावतात. याबद्दल मी फार पटकन बोलतो. मी लोकांच्या अश्या कंमेटस् डिलीट करून टाकतो. अश्या लोकांना आपण पुन्हा काही रिप्लाय दिला तर ते प्रकरण अजून कुठेतरी वाढतं. जशी आमची काही जवाबदारी आहे तशी लोकांची आमच्या बद्दल बोलताना त्यांनी भान ठेवण्याची गरज वाटते. माणूस म्हणून तुम्ही कोणाला दुखवत नाही आहात ना हा विचार व्यक्त होताना, ट्रोल करताना करायला हवा. मी सगळयांना विनंती करेन कि व्यक्त होताना एकदा समोरच्या माणसाचा विचार नक्कीच करा. आमच्या जीवनातील वैयक्तिक भावनांशी जेव्हा तुम्ही खेळता तेव्हा आम्ही विरोध का करू नये! 

“अभिनेता नसतो तर पडद्यामागची दुनिया अनुभवली असती” 
अभिनेता नसतो तर मी नक्कीच फोटोग्राफर म्हणून या इंडस्ट्रीत आलो असतो. पडद्यामागे काम करायला मला आवडलं असतं. कॅमेराच्या मागे दिग्दर्शक म्हणून काम करण्याची इच्छा आहे.  अभिनेता नसतो तर नक्कीच हा प्रवास सुरु झाला असता. लोकांच्या प्रेमामुळे मी अभिनेता आहे. म्हणून जोवर अभिनेता आहे तोवर इथे काम करेन पण त्या नंतर मला पडद्यामागे राहून काम करायला जास्त आवडेल. 

“वीक पॉईंट आणि प्लस पॉईंट ” 
वीक पॉईंट हा आहे कि मी फार पटकन लोकांवर विश्वास ठेवतो आणि प्लस पॉईंट हा कि मी कोणाबद्दल कधीच मनात अढी ठेवून रहात नाही.

रॅपिड फायर! “हे” कि “ते”-

USA मध्ये अमृता देशपांडे आणि अपर्णा पाध्ये या दोन मैत्रिणी सोबत येऊन हा “मराठी मसाला” फूड ट्रक चालवत आहेत .परदेशात फूड ट्रक ची मोठ्या प्रमाणावर चलती आहे. इथल्या फूड ट्रक वर इथलेच पदार्थ खायला मिळतात. पण USA मध्ये सध्या अनेकजण या मराठी पदार्थांचा आस्वाद घेताना दिसत आहेत. या फूड ट्रक च्या माध्यमातून तुम्हाला अनेक चवदार चविष्ट पदार्थांची मेजवानी अनुभवायला मिळणार आहे. वडापाव, साबुदाण्याची खिचडी, सुरळीच्या वड्या, चहा असे चविष्ट पदार्थ खाऊ घालणारा (Charlotte ) मधील हा महाराष्ट्रीय फूड ट्रक!

     महाराष्ट्रात आपल्याला अगदी सहजरित्या स्ट्रीट फूडचा आनंद लूटता येतो पण हाच आनंद सध्या परदेशात सुद्धा घेतला जातोय. आपल्या मातृभूमीत मिळणाऱ्या पदार्थांची चव इथे सुद्धा फूड ट्रक च्या माध्यमातून सगळे चाखत आहेत. अमृता देशपांडे आणि अपर्णा पाध्ये या दोन मैत्रीणींनी सोबत येऊन हा “मराठी मसाला” फूड ट्रक सुरू केला. मराठी खाद्यसंस्कृती आणि कला यांचा अनोखा संगम साधून त्यांनी हा फूड ट्रक परदेशात चालू केलाय! या फूड ट्रक च्या “अपर्णा पाध्ये” यांनी त्यांच्या या प्रवासाबद्दल आपल्याला काही खास गोष्टी सांगितल्या. 

     गेली अनेक वर्षे परदेशात राहून महाराष्ट्रीयन स्ट्रीट फूड मिस केलं मग मी आणि माझे पती संदीप यांनी सोबत येऊन हा फूड ट्रक चालू केला. आम्हाला चेफ म्हणून आमची मैत्रीण अमृता देशपांडे हिची साथ लाभली. आज आम्ही अनेक ठिकाणी हा फूड ट्रक घेऊन जातो आणि लोकांना मराठी खाद्यपदार्थ चाखायला लावतो आहोत. यातून अनेक अनुभव येतात. लोकांचा मिळणारा उस्फुर्त प्रतिसाद आम्हाला काम करायला ऊर्जा देतो. आमच्या ५ जणींची टीम आहे. आमची टीम एवढी कमालीची आहे की प्रत्येकीला कुकिंग बद्दल असलेलं प्रेम आणि पॅशन यांच्या जोरावर आम्ही हे काम करतोय. मी स्वतः हा ट्रक चालवते. अापल्याकडच्या खाद्यपदार्थांना एक अलग अंदाज देऊन  काही तरी नवीन प्रयोग करून लोकांना काय वेगळं देता येईल याचा विचार करून पदार्थांची लिस्ट केली जाते. जवळ्पास एक महिना अगोदर आम्ही कुठे कुठे जाणार आहोत हे ठरवतो. 

        जगात कुठेही गेलो तरी वडापावला कधीचं न विसरणारा प्रत्येक मराठी माणूस परदेशात सुद्धा या वडापावची चव चाखतोय तो “मराठी मसाला” या फूड ट्रकच्या माध्यमातून. इथे अनेक चवदार पदार्थांची रेलचेल आहे. तुम्हाला वडापाव, पावभाजी, मिसळ पाव, भेळ, पाणीपुरी, समोसा, कचोरी, रगडा पॅटिस, खिमा चिकन पॅटिस यासारख्या फास्ट फूड सोबत तहान भागवणारी अनेक मराठमोळी थंडपेय इथे मिळतील. ट्रॉपिकल थंडर, कोकम सरबत, सोलकढी, मसाला मठ्ठा, कैरीचं पन्हं. तिखटाच्या सोबतीने महाराष्ट्रीयन गोडधोड गुलाबजाम, आम्रखंड, श्रीखंड, खीर असे कित्येक पदार्थ आम्ही इथल्या लोकांना खाऊ घालतो आहोत.   

  
     वडा पाव, सुरळीच्या वड्या, मिसळ, चाट, समोसा, भेळ असे अनेक पदार्थ असतात तर कधी जेवणासाठी आम्ही वेगवेगळे प्रयोग करत असतो. कढी-खिचडी, साबुदाणा खिचडी, चिकन, खिमा, असे लज्जतदार पदार्थ सगळयांना आकर्षित करतात लोक आवडीने येऊन खातात. ते पदार्थ खाऊन लोकांच्या चेहऱ्यावर दिसणारा आनंद हाच आमच्यासाठी खूप देऊन जातो. लोकं खूप कौतुक करतात. भारतीयांसोबत परदेशी लोकं सुद्धा आमच्या फूड ट्रक वर येऊन आवडीने वडा पाव खातात. त्यांना फूड सर्व्ह करून आम्हाला आमच्या कामाचं समाधान प्राप्त होत. ऑफिस, कॉलेज, इव्हेंट्सना आम्ही जातो तिथे लोकांना जेवायला देतो. होळीच्या निमित्ताने आम्ही एक इव्हेंट ठेवला होता तर तेव्हा आम्ही अनेक पदार्थ ठेवले होते. चाट पासून कबाब पर्यंत अश्या अनेक पदार्थांची रेलचेल होती. इथल्या स्थानिकांपासून फूड ट्रक वर खायला येणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तिला खायला करून देणं हाच आमचा प्रयत्न होता आणि असा हा प्रवास चालू आहे. अजुन खूप मोठा पल्ला गाठायचा आहे!!

“स्वतःच्या विश्वाची निर्मिती ” 

    करियरची सुरुवात मुळात हि मॉडेलिंग पासून झाली. घरातली कोणतीही व्यक्ती या क्षेत्रात नसून सुद्धा इथे येऊन स्वतःची वेगळी ओळख निर्माण केली. मॉडेलिंग करता करता ऑडिशन देत होते. रंगभूमीवर काम केलं. २ एकांकिका केल्या. एकांकिका करता करता २०१३ मध्ये एक शो केला मग मालिकेसाठी विचारलं गेलं. अगदी पद्धतशीर पणे त्या साठी ऑडिशन दिले मग त्या साठी निवड झाली ती माझी प्रमुख अभिनेत्री म्हणून पहिली मालिका “राधिका” … आयुष्यात पहिल्यांदा कॅमेरा फेस करायचा होता मनात भिती होती. २०१४-१५ रोजी स्टार प्रवाह वर “मानसीचा चित्रकार” हि मालिका केली त्यात पुन्हा मुख्य भूमिका मिळाली. मग लव्ह लग्न लोचा नावाची मालिका केली. २०१६ मध्ये मी डीडी नॅशनल वर एक कार्यक्रम केला त्या कार्यक्रमाची सूत्रसंचालक होते. आणिसध्या कलर्स मराठी वाहिनी वरील “राधा प्रेम रंगी रंगली” हि माझी चवथी मालिका. अश्या प्रकारे हा प्रवास स्वतःच्या जिद्दीवर आणि ध्येय ठेवून स्वतःच उभं केलेलं हे विश्व आहे. अजून खऱ्या अर्थाने प्रवास चालू होणार आहे आता कुठे टीव्ही वर काम करतेय. लवकरच चित्रपट करायचा आहे आणि मोठ्या पडद्यावर स्वतःला बघायला फार उत्सुक आहे. 

“खंबीर पाठिंबा आणि घडत गेलेला प्रवास ” 

      मॉडेलिंग करताना खूप फिट राहावं लागतं आणि टेलिव्हिजन करताना कामाच्या वेळा या वेगळ्या असतात त्यामुळे तेवढं फिट राहणं शक्य नसतं. बाकी कामाच्या गडबडीत आपलं स्वतःकडे दुर्लक्ष होत. जेंव्हा मॉडेलिंग करत असतो तेव्हा संपूर्ण वेळ हा त्यासाठी दिला जातो. मला फक्त मॉडेलिंग करायचं नव्हतं मी रॅम्प शो, ब्युटी कॉन्टेस्ट केल्या आणि अचानक किंवा पटकन टीव्ही कडे वळले. या क्षेत्रात येण्याचं असं काही ठरलं नव्हतं. मला मॉडेलिंग करायचं होत कॉर्पोरेट जॉब करायचा होता. काहीचं न ठरवता या क्षेत्रात पदार्पण झालयं. माझ्या परिवाराचा पाठिंबा फार खंबीर होता आज त्यांच्यामुळे मी इथे आहे. 

 “कमर्शियल फिल्मस् करायला आवडतील” 
     मी झोया अख्तर, इमतीयाझ अली यांची खूप मोठी फॅन आहे. यांच्या सोबत चित्रपट करायला नक्कीच आवडेल. आपल्या मराठीत सतीश राजवाडे, नागराज मंजुळे, अवधूत गुप्ते यांच्या सोबत इंडस्ट्रीत काम करण्याची इच्छा आहे.    “उत्तम स्क्रिप्ट सोबत वेब करायला आवडेल”
      वेब सिरीज करायला नक्कीच आवडेल. आपण काळानुसार चालत आहोत हल्ली चा काळ हा वेब कन्टेन्ट आणि सिरीज चा आहे. वेब आता कुठे नावारूपाला येतंय. प्रेक्षक वर्ग वेब बघायला लागलाय हि एक चांगली गोष्ट आहे. नवख्या कलाकारांना हि एक संधी आहे. मनोरंजन करण्यासाठी नवा मंच उभा राहिला आहे. मला वेब सिरीज करायला नक्कीच आवडेल. पण सध्या चालू असलेल्या प्रत्येक सिरीज मध्ये बोल्ड सीन असतात. पण असे सीन करणं हा ज्याचा त्याचा वैयक्तिक प्रश्न आहे. मराठीत वेब कन्टेन्ट हा येतोय ही नक्कीच कौतुकास्पद बाब आहे. वेगळ्या विषयासह मराठी इंडस्ट्री आपल्या समोर येत आहे. सुजय डहाकेची एक सिरीज पाहिली ती त्याने कमाल केली आहे.
“नवर्यासोबत अजून काम करायचं” 

    खरंतर आमच्या दोघांचा काम करण्याचा योग ५-६ महिन्यापूर्वी जुळून आला. आम्ही आजवर एकत्र काम केलेलं नाही. एकमेकांच्या सेटवर फार कमी जातो दोघे स्वतःच्या कामात असतो. नुकतीच त्याने एक हॉरर वेब सिरीज केली त्यात मी अभिनेत्री म्हणून काम केलं. आणि तो (भूषण वाणी) त्याचा डीओपी होता. अगदीच छोटा पण मस्त अनुभव होता. त्याची काम करण्याची पद्धत छान आहे. खूप शांत डोकं ठेवून तो काम पूर्ण करत असतो. समजुतीने काम करतो.

“खादाडी ते फिटनेस फ्रिक” 
   मी खूप फूडी आहे सेट वर जेवताना फार काही काही चमचमीत खायला मिळतं. मग अनेक सहकलाकारांचे डब्बे सेट वर शेयर होतात. मला कधी उशिरा शूट ला जायचं असेल तेंव्हा मी स्वतः जेवण बनवून नेते. मला खूप काही खायला आवडत पाणीपुरी किंवा कोणत्या ठिकाणी काय खास खायला मिळतं तिथल्या खाण्याचा गोष्टी एक्सप्लोर करायला मला प्रचंड आवडतात. पण मी आता लवकरच योगा आणि डान्स क्लास लावणार आहे. जसा मला वेळ मिळेल तसा खादाडी करून फिटनेस ठेवणं हे मी सांभाळून घेते. वर्क आऊट पेक्षा मला खाणं आणि झोपणं फार प्रिय आहे. या क्षेत्रात असल्याने फिट हे राहावंच लागतं.

“बोल्डनेस ला मर्यादा हव्यात ” 
    अर्थात अश्या तर्हेच्या बोल्ड भूमिका करायला आवडतील पण त्या बोल्डनेस ला सुद्धा माझ्या दृष्टीने काही मर्यादा असतील. एखादी बोल्ड भुमिका आलीच तर नक्की त्याचा विचार करेन. एखादा चांगला दिग्दर्शक किंवा डिओपी असल्यास मी काम करेन. माझा सहकलाकार कोण आहे या सगळ्या गोष्टींचा सारासार विचार करून मी तेंव्हा तो निर्णय घेईन.

“प्रेक्षकांच प्रेम हा अवर्णनीय अनुभव” 

अनेक अनुभव आहेत. लोक भेटल्यावर नेहमी सांगतात “अरे तू अशी नाही आहेस मग त्या मालिकेत का अशी वागतेस?? माझ्या सासूबाईंना सुद्धा अनेक जण विचारतात कि मी खऱ्या आयुष्यात सुद्धा अशीच वागते का? मग त्यावरून घरी फार मजेशीर किस्से घडतात. शिवाजी पार्कला रंगपंचमी खेळायला गेलो होतो तिथे एक लहान मुलगी आणि तिची आई माझ्या सोबत फोटो काढायला आली एवढा रंग लावून सुद्धा आपल्याला लोक ओळखतात त्यांना आपलं काम आवडतं हि मिळणारी कामाची पोचपावती असते. लोकं आपल्याला फॉलो करतात आणि आपल्यावर एवढं प्रेम करतात. अनेक जण येता जाता खूप कॉम्प्लिमेंट देतात. तर आज आम्ही जे काही आहोत ते फॅन्स मुळे आहोत त्यांच्या कडून आम्हाला काम करण्याची वेगळीच ऊर्जा मिळते. 

“सणासुदीला सुट्टी हवी ” 
इंडस्ट्रीत खुपणारी अशी कोणती गोष्ट नाही आहे फक्त सणासुदीला आम्हाला कोणाला सुट्टी नसते त्यामुळे घरच्यांसोबत वेळ फार कमी घालवता येतो त्या सगळ्या मालिकांच्या निर्मात्यांना, चॅनेलला हीच एक विनंती आहे कि सणासुदीला सुट्टी द्या. 

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे अक्षया गुरव ह्या देखण्या अभिनेत्री ला खूप साऱ्या शुभेच्छा..