संपूर्ण नाव : राहुल संभाजी मगदूम जन्मठिकाण : पेठ वाढदिवस : २१ जानेवारी १९९१ शिक्षण : एमकॉम, बीएड
“मला लय कॉन्फिडान्स हाय” हा संवाद गाजवून प्रत्येक घराघरात पोहचलेला अभिनेता सगळ्यांचा लाडका लागिर झालं जी मधील “राहुल्या” म्हणजे राहुल मगदूम. खऱ्या आयुष्यातील राहुल ते मालिकेतील राहुल्या हा अनोखा पल्ला गाठून यशाची उंची “राहुल मगदूम” याने गाठली आहे. राहुल मगदूम सोबतच्या काही खास गप्पा प्लॅनेट मराठीच्या स्टार ऑफ द वीक मधून…..
“अनपेक्षित घडलेली पहिली भूमिका” माझ्या पहिल्या मालिकेला मिळालेली प्रसिद्धी आणि हा एवढा प्रतिसाद हे माझ्यासाठी फार अनपेक्षित होतं. मला वाटलं नव्हतं की मी इथंपर्यँत कधी पोहचेन. मी ग्रामीण भागातून आलो आहे तर मुंबईशी एवढा संपर्क होईल आणि एवढं यश मिळेल असं कधीच वाटलं नव्हतं. माझ्या पहिल्या मालिकेतील भूमिका ही झी मराठी सारख्या वाहिनीसाठी आहे हे अगदीच अनपेक्षित होतं. एवढी मोठी भूमिका मिळणं हे खूप मोठं यश आहे.
“नाटकचं करायचंय” माझ्या अभिनय कारकिर्दीची सुरुवात ही रंगभूमी पासून झाली आहे. पण गेल्या दोन वर्षात मालिकेमूळे नाटक मागे पडलं म्हणून आता नाटक करायला आवडेल. आता प्रयोगिक नाटकं करायची आहेत.
“BMW ची गंमत” जयदीप शिंदे या माझ्या मित्राने BMW घेतली आणि त्याने मला पूजनासाठी बोलवलं होतं तर पूजन करून मित्राने ते फोटो सोशल मीडियावर टाकले तर या फोटो मुळे मीच BMW घेतली असं सगळ्यांना वाटलं तर असा हा मजेशीर किस्सा या बाबतीत घडला होता.
“राहुल्याच्या कॉन्फिडान्स ची गोष्ट” मालिकेत मी दुसरा तिसरा सीन करत असताना मला जाणवलं की राहुल्या ची भूमिका की फार साधी, सरळ आणि फार संथ आहे. हा आरामात, संथपणे वागणारा राहुल्याला फुल कॉन्फिडन्स दिला त्या एका संवादाने. मालिकेत हा संवाद थोडा मी माझ्या भाषेत आणि थोड्या वेगळ्या सुरात बोलायला सुरुवात केली त्या कॉन्फिडन्स ला कॉन्फिडान्स असा उच्चार केला तर हे अचानक सीन करताना सुचलं आणि ते मी कॅमेरा समोर सादर केलं, मग हे वेगळं वाटायला लागलं म्हणून मी अनेक सीन ला हे वाक्य पेरत गेलो. कॉन्फिडान्स या एका शब्दामूळे राहुल्या ची अनोखी ओळख निर्माण झाली. मग आता कधीही लोकं भेटली की हा संवाद म्हणायला लावतात. हे फार मजेशीर आहे त्यामुळे मला आवडतं.
“राहुल्या ने दिली नवी ओळख” राहुल पासून राहुल्या हा संपूर्ण महाराष्ट्रात पोहचला. या भूमिकेने नवीन ओळख दिली. राहुल हा फक्त गाव, गल्लीत आणि आमच्या परिसरात माहीत होता पण हा राहुल्या महाराष्ट्रात आणि त्यांच्या बाहेर जाऊन लोकांना समजला. माझ्यासाठी ही भूमिका फार आव्हानात्मक होती आणि ती भूमिका साकारून ती प्रसिद्ध होते तेव्हा एक वेगळं समाधान मिळतं तर माझ्या या भूमिकेमुळे वैयक्तिक आयुष्यात फार फरक पडला आणि ही संधी माझ्यासाठी फार महत्त्वपूर्ण ठरली.
“हळव्या मनाचा तत्वनिष्ठ राहुल” खऱ्या आयुष्यात राहुल थोडा हळवा आहे आणि तो फार तत्वनिष्ठ आहे. मी स्वतःला काही नियम घालून घेऊन तत्व पाळून मी वागतो.
“अश्या गोष्टी ज्या शिवाय राहू शकत नाही. अभिनय, वाचन, पावसात फिरणं, मित्रांना भेटणं, आईच्या हातची अळूची वडी, भरलेली वांगी आणि भाकरी!
“सामाजिक संघर्षाची कहाणी” “पळशीची पीटी” हा ग्रामीण भागातील चित्रपट आहे. समाजाने घालून दिलेल्या रूढी आणि परंपरा यावर भाष्य करणारा हा चित्रपट आहे. एका हट्टी हवालदाराची भूमिका मी साकारतो आहे.
“मालिकेमुळे घराघरात पोहचलो” “लागीर झालं जी” या मालिकेनं मला महाराष्ट्रातील घराघरात पोहचवलं. माझी पहिली मालिका ही एवढ्या मोठ्या वाहिनीवर आली त्यामुळे एक वेगळाच आनंद होता. या मालिकेनं खूप चांगले जीवाभावाचे मित्र (भय्यासाहेब, अज्या, विक्या) दिले. सगळ्यात मोठी गोष्ट ही की या मालिकेमुळे मला उत्तमरित्या कॅमेरा समोर काम करता आलं.
“बालनाट्य ते मालिका” मी सातवी आठवीत असताना गणपतीच्या मंडळात नाटकात भाग घ्यायचो. गणपतीच्या मंचावरून अभिनयाची सुरुवात झाली मग शाळेत असताना बालनाट्य करायचो. कॉलेज मध्ये युथ फेस्टिव्हल, सवाई, पुरुषोत्तम करंडक, राज्यनाट्य अश्या अनेक नामांकित स्पर्धांसाठी नाटकं, एकांकिका करायचो. त्या जिंकून यायचो आणि इथून एक खरी सुरुवात झाली. एक व्यावसायिक नाटक केलं यानंतर माझे गुरू जंगम सरांनी मला “पळशीची पीटी” साठी विचारलं तर हा चित्रपट करतांना तिथे तेजपाल वाघ या चित्रपटाचे संवाद लिहीत होते तर त्यांनी मला लागीर झालं जी या मालिकेत राहुल्या च्या भूमिकेसाठी घेतलं.
“एकांतात वाचन आणि कोकण फिरणं” मला अभिनया व्यतिरिक्त पावसाळ्यात कोकणात फिरायला खूप आवडतं कोकण हे आवडीचं आहे. फिरण्यासाठी मी तिकडे जातो. एकांतात वाचन करायला आवडतं. “अभिनेता नसतो तर…” अभिनेता नसतो तर शिक्षक झालो असतो. मला शाळेत मुलांना शिकवायला आणि त्यांच्या सोबत गप्पा मारून त्यांची नाटकं बसवायला आवडतात. अभिनेता नसतो तर शिक्षक म्हणून जगलो असतो.
“ड्रीम वर्क” मला भविष्यात नवाजुद्दीन सिद्दकी सोबत काम करायचं हे माझं ड्रीम वर्क असेल.
“चित्रपट आणि नवीन नाटक” माझा आगामी “पळशीची पीटी” हा चित्रपट येणार आहे आणि वग नाट्य करायचंय. हा वग नाट्य प्रकार आणि यातलं एखाद नाटक मला करायचं.
रॅपिड फायर….हे कि ते !
खऱ्या आयुष्यातला राहुल की मालिकेतील राहुल्या ? मालिकेतील राहुल्या
आवडता अभिनेता : निखिल चव्हाण, तेजपाल वाघ, नितिश चव्हाण – निखिल चव्हाण
आवडती अभिनेत्री : शिवानी बोरकर, किरण धाने – किरण धाने
मालिका, चित्रपट की नाटक – नाटक
मुंबई की सातारा : सातारा
खऱ्या आयुष्यात कोणाला डेट करतोस – अजूनतरी नाही
अभिनेता राहुल मगदूम ला प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे भावी आयुष्यासाठी मनःपूर्वक शुभेच्छा!
अनेक गाजलेल्या शीर्षक गीतांची गीतकार, सूत्रसंचालक, लेखिका तसेच पत्रकार अशी बहुपैलू ओळख घेऊन जगणारी प्रसिद्ध गीतकार “अश्विनी शेंडे” फक्त गीतकार एवढी ओळख न ठेवता “अक्षरा क्रियेशन” ची निर्मिती करणारी निर्माती ह्यांच्या बद्दल जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या “स्टार ऑफ द वीक” मधुन….
संपूर्ण नाव : अश्विनी चंद्रशेखर शेंडे / अश्विनी जयदीप बगवाडकर
जन्मठिकाण : मुंबई वाढदिवस : ३० ऑक्टोबर १९८३ लग्नाचा वाढदिवस : १८ डिसेंबर शिक्षण : एमए (MA) मराठी, डिप्लोमा इन पत्रकारिता
“कॉलेज मधून गीत लेखनाची सुरुवात” मी तेव्हा ठरवलं होतं की अभिनेत्री व्हायचं. कॉलेज च्या शेवटच्या वर्षी मी सगळं सोडून फक्त अभ्यास केला आणि कॉलेज मध्ये पहिली आले. कॉलेज पासूनचं नाटकाशी एक नाळ जोडली गेली होती मग तेव्हा कुठेतरी मनात प्रश्न उभा राहिला काय करू? आईची इच्छा होती प्राध्यापिका व्हावं, मग बाबांनी तेव्हा सांगतील तुझ्यात लिखाणाचा एक गुण आहे, मराठी विषय घेऊन बॅचलर केलं आहेस तर पत्रकारितेचा विचार कर. पत्रकारितेचा अभ्यास करता करता इंडियन एक्सप्रेस मध्ये काम मिळालं असं करून अनेक वर्षे पत्रकारिता केली. पत्रकारिता करताना अनेक ओळखी होत गेल्या, मी एका मॅगझीन साठी कॉलम लिहायचे, ते कॉलम वाचून मला अपर्णा पाडगावकरांनी “कळत नकळत” या मालिकेसाठी संवाद लिहिण्याची संधी दिली. संगीतकार निलेश मोहरीर सोबत माझा पहिला चित्रपट “आभास हा” प्रेक्षकांच्या समोर आला. मी आणि निलेश आम्ही एक टीम म्हणून आजवर अनेक कामं केली, अजूनही करतो आहोत तर खऱ्या अर्थी तिकडून गीतलेखनाची सुरुवात झाली.
“आयुष्यभर जगणारा लेखक”
तरूणाई पूर्वी पासून या क्षेत्राकडे वळत नव्हती. आपण हल्ली हे बघतो जर इंडस्ट्रीत १०० लोक जात असतील तर त्यातल्या काही लोकांना अभिनेता व्हायचं असतं, उरलेल्या लोकांना दिग्दर्शक व्हायचं असतं. यातून जी काही लोकं राहतात ते मेकअप आर्टिस्ट, लाईट्स, लेखक, कलादिग्दर्शन याकडे वळतात. “गीतलेखन” हे क्षेत्र पडद्यामागचं आहे. लोकांना ग्लॅमर च आकर्षण जास्त असतं पण मला असं नेहमी वाटतं की एका विशिष्ट काळा नंतर हे ग्लॅमर कुठेतरी कमी होतं. अभिनेता म्हणून वावर कमी होतो, तर अभिनय आणि बाकी क्षेत्रात एका काळा नंतर आपलं वय कुठेतरी आपल्या कामाच्या आड येतं पण लेखक हा आयुष्यभर लेखक म्हणून जगत असतो. आज एवढं वय होऊन ही गुलजार साहेब आहेत, जावेद सर आहेत ते इतकी वर्षे लिहितात. म्हणून मला वाटतं की हे एक असं क्षेत्र आहे जिथे तुमचं वय आडवं येत नाही. जेवढं वयाने मोठं होत जातो तेवढं लिखाणाच्या बाबतीत प्रगल्भ होत जातो ही लेखनाची खरी गंमत आहे. जर तरूणाई या क्षेत्रात येत असेल तर त्यांनी फार लक्ष केंद्रित करून लिखाण करावं. कॉलेज मध्ये कविता करणं आणि एक गाणं लिहिणं यात खूप फरक आहे. आजच्या घडीला “गुरू ठाकूर” हा असा कवी आहे की ज्याचं गाणं लाखो लोकांच्या प्ले लिस्ट मध्ये असतं संदीप खरे, वैभव जोशी जश्या कविता लिहितात अश्या ताकदीच्या कविता लिहिणं हे फार महत्त्वाच आहे आणि ते तेवढं सोप्प नक्कीचं नाही. आज माझं एखादं गाणं कोणाची रिंगटोन म्हणून वाजतं तेव्हा फार छान वाटतं. मन केंद्रित करून लिहिणं महत्त्वाच असतं. लेखन ही एक अशी कला आहे जी शिकवता येत नाही, यात सुद्धा एक साचेबद्धपणा आहे, पण तो ज्याला शिकवता येतो ज्यांच्यात लिखाणाची प्रतिभा असते. जी तरूणाई या क्षेत्रात येऊ पाहते त्यांना एवढचं सांगेन खूप कष्ट करावेच लागतात पण स्वतःला फार अपडेट ठेवावं लागतं. आपल्या आजूबाजूला लेखक काय लिहितात हे सतत बघावं की काय नवीन येतंय, नवीन गाणी ऐकावी, प्रत्येक लेखकाला आणि कवीला फॉलो करावं त्यांची काम बघावी. जर आपला कवी मित्र काही छान लिहीत असेल तर त्याला तेवढ्याचं आत्मियतेने कौतुक करायला पाहिजे. आजच्या काळात फक्त कागदावर लिखाण करण्यापेक्षा सतत नवीन गोष्टी ऐकल्या पाहिजे.
“फोटोग्राफी आणि कुकिंग आवडीची” लिखाण सोडून मला फोटोग्राफी आणि स्वयंपाक करायला फार आवडतो. या दोन कला सुद्धा फार जवळच्या आहेत. याने मला प्रचंड आनंद मिळतो. माझं असं ठाम मत आहे की फोटोग्राफी आणि स्वयंपाक करायला कोणत्याचं महागड्या गोष्टींची गरज लागत नाही. आपल्याकडे फोटोग्राफी साठी एक विशिष्ट नजर असायला हवी. हळद , तिखट अश्या साध्या गोष्टींनी आपण उत्तम स्वयंपाक करू शकतो. जर मला कुठल्या सिरीयल चा भाग लिहून कंटाळा आला तर मी ब्रेक म्हणून किचन मध्ये जाऊन काहीतरी बनवते.
“उत्सुकतेने काम करता आलं पाहिजे, कलाकारांनी कधीच स्थिरावू नये” एक गीतकार म्हणून माझा आज वरचा प्रवास आणि अनुभव खूप मस्त आहे या पुढे ही राहील. मला काम करताना नेहमी चांगली माणसं भेटत गेली, एका कामातून दुसरं काम मिळत गेलं. माझी मेहनत, कामाचा प्रामाणिक पणा हा कायम असल्याने काम चांगलंच करायचंय हे नेहमी डोक्यात असायचं. आजही नवीन शीर्षक गीत आलं तरी मी तसं काम करण्यासाठी तेवढीच उत्सुक असते. काम करताना अशी कुठेच भावना नसते की आता एवढं काम झालं तर बस्स झालं हे कधीच नाही वाटलं. प्रत्येक नवं काम करताना जर आपण तेवढेच उत्सुक आणि अधीर असू तर आपल्यात काम करण्याची एक जाण आहे हे सतत जाणवतं. ज्या दिवशी आपल्याला वाटेल आपण स्थिरावलो आहोत तेव्हा आपल्या कामांची प्रकिया थांबते. कलाकारांनी कधीच स्थिरावू नये असं मला वाटतं. सेट होणं ही काहीतरी थांबण्याची प्रकिया आहे. हे क्षेत्र खूप छान, आव्हानात्मक आहे इथली कामाची पथ्य पाळून मस्त काम करता येतं. आपल्याकडे लेखकापेक्षा कमी मानधन हे गीतकाराला मिळतं. आपल्या इंडस्ट्रीत अजूनही गाण्याचं मोल खऱ्या अर्थी अजूनही समजलेलं नाही. गाण्या बद्दल कौतुक, लिहिण्या बद्दल आस्था आणि गीतकारा बद्दल प्रेम असतं, पण हे प्रेम पैशात अजून उमटत नाही किंवा पैशाच्या बाबतीत हे कुठे दिसतं नाही. आजकाल मालिकांची शीर्षक गीत ही जाहिरातीमुळे कमी दाखवली जातात तर कामाला मिळणारी किंमत फार तुटपुंजी आहे त्यामुळे मला गीतकाराच्या सोबतीने लेखिका म्हणून काम करावं लागतंय. फक्त गीतकार म्हणून जगून आर्थिक गोष्टी सांभाळणं कठीण आहे, या क्षेत्रात येतांना लेखक म्हणून तुमचं क्षेत्र विस्तारता आलं पाहिजे. आपल्याकडे कुठला ही गीतकार हा फक्त गीतकार म्हणून न जगता तो जॉब करतो, लेखक म्हणून काम करतो म्हणून या क्षेत्रात येतांना गीतकाराच्या सोबतीने हातात वेगळं काही तरी काम हवं.
“कोणी क्रेडिट देतं का क्रेडिट” / आपले म्हणवणारे लोकं पैसे आणि क्रेडिट च्या बाबतीत हात मागे घेतात.. नुकतंच आम्ही सगळ्या लेखकांनी आणि गीतकरांनी एका गोष्टीवरून आरडाओरडा केला होता ते होतं की गीतकरांना त्यांच्या कामाचं श्रेय देणं. हिंदी असो किंवा मराठी. या सगळ्यात प्रत्येक क्षेत्राला मग ते कला दिग्दर्शक, मेकअप आर्टिस्ट असो यांना श्रेय दिलं जातं पण यात गीतकरांना कुठेच श्रेय दिलं जात नाही. तुम्ही गाण्यां बद्दल बोलता, गायका बद्दल बोलता मग तुम्ही गीतकाराला यातून कसं वगळू शकता? गीतकार हा सुद्धा चित्रपटासाठी सगळ्यात मोठा भाग असतो यांची आपल्याकडे जाण नाही आहे. चित्रपट असो किंवा कोणताही प्रोजेक्ट असो तुम्ही जेवढं प्रत्येक क्षेत्राला श्रेय देता तेवढंच श्रेय गीतकाराला सुद्धा द्यावं एवढीच माफक अपेक्षा आणि मागणी आहे. जेव्हा एखादं चित्रपट समीक्षण असेल किंवा गाण्याच्या अल्बमचं समीक्षण असेल यात गीतकारांच्या नावाचा साधा उल्लेख सुद्धा नसतो या गोष्टीचं फार आश्चर्य वाटतं. तर गीतकार म्हणून ही गोष्ट फार खटकायची आणि खटकते की गीतकाराला त्यांच्या कामाचं श्रेय हे योग्य रित्या दिलं गेलं पाहिजे. या संदर्भात वैभव जोशी ची पोस्ट होती की गाणं लिहिण्याच्या बदल्यात आम्हाला चांगलं मानधन आणि आमच्या कामाचं श्रेय हे मिळायला हवं ही एवढी माफक अपेक्षा गीतकरांनी करू नये का?? आपल्या इंडस्ट्रीत मानधन आणि कामाचं क्रेडिट या दोन गोष्टी फार खटकतात. ग्लॅमर आणि स्क्रीन च्या दृष्टीने गीतकार हा नेहमी पडद्या मागचा कलाकार आहे. “शब्दांचा कॅफे” हा आम्ही एक शो करतो तेव्हा मागे स्क्रीन वर गाण्याचे शब्द हे लोकांना दिसतात आणि लोक गाणी चालू असताना आमच्या सोबत गुणगुणतात तर लोकांचं हे प्रेम आहे. त्यांना शब्दांबद्दल प्रेम आणि जाण आहे. मी स्वतःला सुदैवी समजते की मराठी चित्रपट आणि मराठी भाषेसाठी काम करण्याची संधी मिळते. साहित्य हे आपल्याला लाभलेलं देणं आहे ते प्रत्येक कलेशी निगडित आहे. लोकांकडून नेहमीच लिखाणाचं कौतुक होतं तर ही एक कामाची पोचपवती असते पण मग हे आपले आपले म्हणवणारे लोकं पैसे आणि क्रेडिट च्या बाबतीत हात मागे घेतात ते वाईट वाटतं.
“एका कामातून दुसरं काम मिळतं गेलं” पत्रकारिता करताना एकीकडे गाणं लिहिण्याचा प्रवास सुरु होता. कॉलेज मध्ये निलेश मोहरीर भेटला. पत्रकारिता सुरू होण्यापूर्वी आमचं काम सुरू झालं होतं. कॉलेज च्या शेवटच्या वर्षाला असताना गाणी लिहून झाली फक्त ती रिलीज नव्हती झाली. कळत नकळत होऊन कुलवधू आलं तेव्हा कुठे यश प्राप्त होतंय अशी जाणीव झाली मग तेव्हा यांतच काम करावं हे पक्कं झालं जेव्हा मला कळत नकळत चे संवाद लिहिण्याची संधी आली तेव्हा समजलं की पत्रकारिता सारखा दगदगीचा जॉब करून हे संवाद लेखन नाही जमणार मग तेव्हा मी जॉब सोडला. मी आणि निलेश आम्ही दोघेही नवखे होतो या क्षेत्रात. त्यामुळे कामाच मस्त बॉंडिंग झालं, आम्ही भेटून गाणी लिहायचो, चाली लावून बघायचो यातून एकमेकांच्या कामाची देवाणघेवाण व्हायची. असं करून आम्ही छान काम चालू केलं होतं. मग अश्या रितीने एका कामातून दुसरं काम मिळत गेलं. आम्ही केदार शिंदेंसाठी काम केलं मग त्यांनी त्यांचा “यंदा कर्तव्य आहे” मध्ये आम्हाला काम दिलं. म्हणून चांगली काम आणि चांगली माणसं यातून प्रवास चालू राहिला.
“गोष्ट एका गाण्याची” २०११ ला झी मराठी वर एक मालिका आली होती त्याचं नाव होतं “एकाच या जन्मी जणू” या मालिकेचं शीर्षक गीत फार गाजलं. गंमत अशी की २००८, २००९ आणि २०१० या तिन्ही वर्षी झी मराठीच्या गीतकाराचा पुरस्कार मला मिळाला तर तेव्हा मी फार तरुण गीतकार ठरले जिला तिन्ही वर्ष हा पुरस्कार मिळाला होता. मला माझं कोणतंच काम फारसं आवडत नाही कारण मी कामाच्या बाबतीत कधीच खुश नसायचे मला नेहमी कुठेतरी काही तरी कमी राहिलंय किंवा अरे अजून थोडा वेळ मिळाला असता तर छान झालं असतं असं नेहमी वाटत राहतं. “एकाच या जन्मी जणू” हे असं पहिलं गाणं होत की ते लिहून झाल्यावर मला खूप आनंद झाला तेव्हा कुठे मी समाधानी होते म्हणून हे गाणं फार खास आहे.
“सांभाळून घेणार कुटूंब” पूर्वी कसा विचार केला जायचा माहीत नाही पण एका क्षेत्रातील जोडीदार नको असं मत असायचं. पण आता चित्र फार बदललं आहे. तर आता हे एका क्षेत्रातलं कोणी असेल तर जास्त समजूतदार पणा दाखवता येतो. आमच्या दोघांना ही जाणीव होते की आपल्याला दोघांना इंडस्ट्रीतलं कोणी माणूस जोडीदार म्हणून मिळाला असता तर त्याला आपलं क्षेत्र समजलं नसतं. आम्ही दोघे एकाच क्षेत्रात आहोत त्यामुळे एकमेकांना प्रॉब्लेम समजतात आणि मग समजून घेऊन आम्ही सोबत राहतो. जयदिपचं कधी कधी रात्री रेकॉर्डिंग ला जाणं किंवा मी घरी उशिरा येणं हे आमच्यासाठी रोजचं आहे आणि दोघांना इंडस्ट्रीत घडणाऱ्या समस्या माहीत आहेत तर मग अश्या समजुतीने आम्ही एकमेकांना सांभाळून घेतो. मी घरी उशिरा येणार असेन तर तो आमच्या मुलीला सांभाळतो, जेव्हा त्यांचा शो असतो तेव्हा मी बऱ्याचदा त्याच्या कामासाठी तिथे असते तर हा समजून घेण्याचा स्वभाव एका इंडस्ट्रीत काम करताना येतो. माझ्या घरच्यांचा आणि खासकरून सासूबाईंचा मला पाठींबा असतो त्या सुद्धा मला माझ्या कामात मदत करतात आणि सगळं उत्तम रित्या सांभाळून घेतात. माझ्या आणि नवऱ्याच्या दृष्टीने आमच्यासाठी काम फार महत्त्वाच आहे, कामाच्या आड आम्ही एकमेकांची कोणतीच गोष्ट येऊ देत नाही. काम करताना घरच्यांचा पाठींबा फार महत्वपूर्ण ठरतो.
“एका स्वप्नांची गोष्ट / स्वप्नपूर्ती” “अक्षरा क्रियेशन” हे आमचं स्वप्न आहे. परफॉमिंग आर्टस् साठी चालू केलेली ही एक संस्था आहे. या संस्थेच्या अंतर्गत “शब्दांचा कॅफे” हा पहिला कार्यक्रम आम्ही सुरू केला. लाइव्ह शो दखिल करतो. जयदीप ने गेल्या ९ वर्षात त्याने जो लाइव्ह शो चा अनुभव घेतलाय सादरीकरणाच्या अनुभवाच्या जोरावर, तर त्याचे अनुभव आणि माझी लिहिण्याची एक अनोखी कला, गाण्याची कला आणि निवेदन कला यांचा संगम या शो मधून आम्ही करतो. लोकांना विविध गोष्टी ऐकायला आवडतात तर यातून रसिकांना काही तरी छान बघायला मिळेल म्हणून आम्ही कार्यक्रम करतो. फक्त गाण्या पुरतं मर्यादित नसून पुढे वर्कशॉप, संगीताचे धडे असतील, आर्टस् डिरेक्शन असे विविध पूर्ण कार्यक्रम यातून करायचे आहेत. आम्हाला असं वाटतं जेव्हा आमची मुलगी २० वर्षाची होईल तेव्हा तिला सांगता येईल की तुझ्या नावाने सुरू केलेली ही एक सुंदर संस्था आहे जी तू पुढे सांभाळ किंवा नवीन काही निवड पण हे तुझ्यासाठी अनोखं विश्व आहे. मुलांना आपल्या कामाच्या प्रकियेत सहभागी करून घ्यावं तर त्यांना त्याची किंमत समजते. जेव्हा अक्षरा मोठी होईल तेव्हा ती हे स्वप्न अजून मोठं करेल.
“बच्चन सरांसाठी काम करायचं” मला अमिताभ बच्चन यांच्या साठी संवाद लिहायला आवडतील. आपण काहीतरी लिहिलेलं बच्चन सरांनी सादर करावं हे एक स्वप्न आहे.
“गुलजार ते शांता बाई” माझ्यासाठी माझ्या कामाचं प्रेरणा स्थान गुलजार साहेब आहेत त्यांना मी गुरू मानते. मराठीत गदिमा आणि शांता शेळके हे दोघेही अफलातून लिहितात त्यांची लिहिण्याची पद्धत आणि शैली कमाल आहे. सौमित्र सुद्धा छान लिहितो तर अश्या प्रत्येकाकडून शिकायला मिळतं.
अश्या पाच गोष्टी ज्यांच्या शिवाय राहू शकत नाही..माझं कुटूंब, काम, चांगलं जेवण, संगीत ऐकणं आणि एसी.
रॅपिड फायर हे कि ते…..
पत्रकारिता, गीतकार : गीतकारिता
आवडता गीतकार : मंदार चोळकर, वैभव जोशी – वैभव जोशी
आवडतं सोशल मीडिया फेसबुक की इंन्स्टाग्राम : इंन्स्टाग्राम
“तुझ्यात जीव रंगला” या मालिकेतून घराघरात पोहचलेला सगळ्यांचा आवडता ‘राणा दादा’ म्हणजेच अभिनेता हार्दिक जोशी. हार्दिक च्या आवडी -निवडीं सोबत काही खास गप्पा जाणून घेऊ या प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या “स्टार ऑफ द वीक” मधून….
संपूर्ण नाव : हार्दिक महेश जोशी
जन्मठिकाण : मुंबई
वाढदिवस : १० ऑक्टोबर १९८८
शिक्षण : शालेय शिक्षण (इंडियन एज्युकेशन सोसायटी) पदवी (गुरुनानक खालसा कॉलेज)
“रंगभूमीवर काम करण्याची इच्छा” मी कधी नाटकात काम केलं नाही आहे, पण मला प्रायोगिक, व्यावसायिक नाटकात काम करायला आवडेल. या आधी अनेक स्पर्धांसाठी एकांकिकेत काम केलंय. आमच्यावेळी कॉलेज हे नाटकांसाठी फार प्राधान्य देत नव्हतं. जास्त मुलं यासाठी पुढाकार घेणारी नव्हती. मी कॉलेज मध्ये मॉडेलिंग केलंय. एक मराठी मुलगा मॉडेलिंग करतो ही गोष्ट त्यावेळी मोठी होती.
“चॅलेंजिंग भूमिका आवडतील” वेब वर काम करायला आवडेल. मी एक कलाकार आहे, त्यामुळे प्रत्येक क्षेत्रात कलेशी निगडित अभिनय करायला मला आवडेल. मालिकेत आधी “राणा” होता आता नवीन भूमिका आहे तर अश्या वैविध्यपूर्ण आणि साहसी भूमिका करण्याकडे माझा कल असतो. प्रत्येक भूमिकेसाठी वेगळी मेहनत घ्यावी लागते. आधी पेहेलवान होतो तर तेव्हा वजन वाढवलं होत आणि आता नव्या भूमिकेसाठी वजन कमी करावं लागलंय.
“सहज सोप्प आयुष्य जगायला आवडतं” / राणा मुळे ओळख निर्माण झाली.
हार्दिक जोशीला स्वतःची अशी स्वतंत्र ओळख मिळाली. समाजात मी या नावाने ओळखला गेलो. “राणा” या पात्रामुळे माझं करियर उभं राहिलं या साठी मी ‘झी मराठी’ आणि सगळ्या टीम चा आभारी आहे, की आज त्यांच्यामुळे मी माझी ओळख निर्माण करू शकलो.आज सगळ्यांच्या पाठींब्यामुळे राणा हे पात्र नावारूपाला आलंय. यात प्रेक्षकांचा मिळणारा प्रतिसाद आहे, त्यांनी या राणाला आपलंसं केलं. इतर कलाकारांप्रमाणे मी सुद्धा सेलिब्रिटी आयुष्य जगतोय. जेव्हा कधी पॅक उप होतं तेव्हा तिथे सेलेब्रिटी आयुष्य संपून वैयक्तिक आयुष्य मी अनुभवतो. सगळं एकदम नॉर्मल वागणं आणि सेटवर फिरणं या गोष्टी मी करतो. मी नेहमीच “वैयक्तिक आणि व्यावसायिक” आयुष्य वेगळं जगत आलो आहे, मला त्यांची सरमिसळ करून जगायला आवडत नाही. मी स्टार झालो असं मला वाटतं नाही मी फक्त प्रामाणिक पणे आज काम करतो आणि भविष्यात सुद्धा करत राहीन. प्रेक्षकांना हार्दिक कडून नक्कीच वेगळं काहीतरी बघायला मिळून त्यांच्या इच्छा पुर्ण होतील. पण मी आहे तसाच राहतो, वागतो. मित्रांसोबत गप्पा गोष्टी असू देत किंवा कट्टयावर गप्पा मारणं, बाईक वर फिरणं यात काहीच बदल नाही झाला. फक्त कधी कधी कलाकाराला त्यांच्या कामासाठी प्रोटोकॉल जपावा लागतो तेवढं जपून मी आयुष्य मस्त जगतो.
“सुट्टीत घरच्यांना वेळ”
“तुझ्यात
जीव रंगला” ही अशी पहिली मालिका आहे जी Male Oriented आहे. यामुळे खूप
कामाचा व्याप असतो. यामुळे घरच्यांना वेळ देणं एवढं जमत नाही. मी घरच्यांना
जमेल तसा वेळ देण्याचा प्रयत्न करत असतो. अनेकदा कामाच्या गडबडीत त्यांना
भेटणं जमत नाही, त्यामुळे मनात एक खंत राहते. पण घरचे समजून घेतात. जेव्हा
सुट्टी असते तेव्हा घरच्यांना, मित्रपरिवाराला, आमच्या घरात कुत्रे आहेत
तर त्यांना वेळ देतो ते सुद्धा आमच्या कुटुंबातील घटक आहेत.
“साधं राहण्याकडे कल” अर्थात मला सुद्धा ट्रेंड फॉलो करायला आवडतात. पण मी साधं राहण्याचा प्रयत्न करतो. मूड नुसार मी कपडे घालतो. मला आपला पारंपारिक लुक जास्त आवडतो. मी सणासंभाराला आणि गणपती मध्ये सोवळं नेसतो. आपण आपला पारंपारिकपणा जपला तर पुढची पिढी तो जपून ठेवेल. इव्हेंट्स आणि पार्टी ला मला डिझायनर कपडे घालायला आवडतात, तर यात माझी आई माझ्यासाठी डिजाईन निवडते. तिचं सांगणं असतं असा रहा, हे ट्राय कर तर म्हणून मी फार कपड्यांच्या बाबतीत लक्ष नाही देत. मला ट्रेंड्स फॉलो करून आपली स्टाईल कोणी तरी फॉलो करावी असं देखील वाटतं.
“मी स्टार नाही” मी स्वतःला स्टार समजत नाही. मला मुळात स्टार हे संकल्पना पटत नाही आणि ती मी माझ्या डोक्यात ठेवत नाही. अगदी टेलिव्हिजन बघणारा प्रेक्षक आणि १०० किमी लांबून मला भेटायला येणारा प्रेक्षक हा माझ्यासाठी महत्वाचा आहे. मुळात आपण मुंबई सारख्या मेट्रो पॉलिटिकल शहरात वाढलेलो आहोत इथे कोणाला कोणाची पडली नाही आहे. इथे गावात शूट करताना हा फरक जाणवतो. मी आज जो काही आहे तो प्रेक्षकांच्या प्रेमामुळे आहे. मी एक कलाकार आहे आणि सातत्याने मी प्रामाणिक पणे काम करत राहणार आणि लोकांची मन जिंकत राहणार.
“फिटनेस फ्रिक” मी खूप फिट राहण्याचा प्रयत्न करतो. मला जिम ला जाणं आणि फिट राहणं फार आवडतं. मी सेटवर जाताना जिम च्या कपड्यात जातो आणि शूट संपवून जिम ला जातो मग कितीही वाजले असू देतं. जिम करणं हे माझ्यासाठी सवयीचा एक भाग आहे. गेली ३ वर्ष मी जिम ला जातोय. आपण फिट राहिलो तर जास्त छान दिसू. आज मालिकेच्या निमित्ताने आणि अनेक तरुण हे राणा सारखी बॉडी असावी आणि त्याच्या सारखं फिट राहण्याचा हट्ट करतात आणि फिटनेस जपतात. हे ऐकून आनंद होतो की आपल्याला कोणी तरी फॉलो करून फिट राहण्याचा प्रयत्न करत आहेत.
“लाडू सोबत ऑफ स्क्रीन कल्ला”
जेव्हा लाडू (राजवीर) सेटवर आला होता तेव्हा तो राणाचा फॅन होता. तो अगदी
लहान आहे तर सगळ्यांचा लाडका आहे. आमची सेटवर मस्त मज्जा मस्ती चालू असते.
तो फार गोड मुलगा आहे. त्याला आम्ही विचारतो की तुला बाहेर लोक काय
विचारतात तर त्याला लोक राणाचा मुलगा आहेस का असा प्रश्न विचारतात. सेटवर
कल्ला चालू असतो त्यामुळे आमच्यातील एक लहान मुलं जाग होतं. आम्ही ऑफ
स्क्रीन फार मज्जा करतो, म्हणून ते ऑन स्क्रीन एवढं छान दिसतं.
“सेटवरच कौटुंबिक वातावरण” नंदिनी वहिनी खऱ्या आयुष्यात बिलकुल त्रास देत नाही. आम्ही सेटवर सगळे एकाकुटूंबा सारखे असतो. धनश्री माझी चांगली सहकलाकार आहे, सोबत काम करताना तिच्याकडे काही गोष्टी शिकायला मिळतात. सेटवर प्रत्येक जण काही न काही शिकवून जातो. जे ऑन स्क्रीन आहे त्याच्या उलट आम्ही सगळेच ऑफ स्क्रीन फार मज्जा करतो.
“खऱ्या आयुष्यातील अंजली बाई कोण?”
अख्या महाराष्ट्राला एकाच झटक्यात समजेल की मी कोणाला डेट करतो आहे. खऱ्या आयुष्यात कोण अंजली बाई आहेत ते सगळ्यांना लवकरच समजेल.
“हटके भूमिका करायला आवडतील”/ वेगळे लुक्स ट्राय करेन” मी एका वेळी एकच काम करतो पण याच सोबतीने काही ऑफर्स आल्या आहेत. माझ्या आयुष्यात मी समोरच्याला दिलेली कमिटमेंट फार मोठी असते. कामाच्या बाबतीत ती कमिटमेंट गरजेची आहे. सध्या एकाच कामावर लक्ष केंद्रित करून ते काम करतोय. अनेक लोकांना काही नव्या कामासाठी हो सांगितलं आहे ते थांबले आहेत. नशिबात जे काम असेल ते मला मिळेल.
“उत्तम चहा करतो” मला फार काही बनवता येत नाही पण मी उत्तम चहा करू शकतो. लिंबू सरबत, ताक, तसेच पोळ्या लाटता येतात, वरण भात करता येऊ शकतो.
“लोकं हे पात्र जगतात” राणा – अंजली जोडी ही हिट ठरलीच पण लोकं मालिका किती बघतात आणि त्यांना आपल्या जीवनाचा एक भाग मानतात हे नुकतंच समजून आलं. जेव्हा मालिकेत राणा मरतो तेव्हा अंजली अश्या विधवा लूक मध्ये असते तर गावातली लोकं तिला येऊन सांगतात की तू काळजी करू नको सगळं नीट होईल. तर हे कुठेतरी फार आश्चर्य करणारं वाटतं. लोकं किती मालिका आपल्या जीवनाचा भाग मानतात त्यांना त्यातली गोष्ट खरी वाटते. लोकं हे पात्र जगतात, जेव्हा मालिकेत मी मेलो तेव्हा माझी आई रडली.
“हक्काने ओरडणारी आई” आई हक्काने ओरडते. आपल्याला आयुष्यात कोणाची तरी भीती असायला हवी. मी कुठे चुकलो तर ती मला ओरडते.
“स्पोर्ट्स बाईक आवडीची” स्पोर्ट्स बाईक माझी ड्रीम बाईक आहे. मला कार आणि स्पोर्ट्स बाईक फार आवडतात. आजोबांपासून ते दादा या सगळ्यांकडून मला या बद्दल आवड निर्माण झाली. ड्रीम बाईक असं म्हणाल तर तेव्हा जी चांगली असेल, मला सूट होईल, जी मला आवडेल तर अशी बाईक घेईन. आणि तेव्हा सुद्धा मी आईला आधी विचारेन आणि मग ती बाईक घेईन.
“सोशल प्रपोजल आणि बरंच काही….”
असे
कित्येक मजेशीर किस्से घडत असतात. सेटवर मुली येतात गुडघ्या वर बसून गुलाब
देऊन जातात हे खूपदा झालंय. सोशल मीडिया वर मेसेज येतात “माझ्याशी लग्न
करा, तुमचं लग्न झालंय का? , तुम्ही अंजली बाई शी लग्न करा, तुम्ही आमचे
आहात. तर अश्या तऱ्हेचे अनेक धम्माल मेसेज येत असतात. मी हे फार धम्माल
म्हणून बघतो.
रॅपिड फायर …हे कि ते
राणा दा की आताच नवा लुक?? – मला हार्दिक जोशीचा लुक आवडतो. मुंबई की कोल्हापूर – महाराष्ट्र वडापाव की कोल्हापूर चा तांबडा पांढरा रस्सा – वडापाव अंजली बाई की वहिनी साहेब – अंजली बाई अक्षया देवधर की धनश्री काडगावकर – अक्षया देवधर चित्रपट, रंगभूमी, मालिका – रंगभूमी कोणता लुक आवडतो वेस्टर्न की पारंपारीक – पारंपारीक
प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे अभिनेता “हार्दिक जोशी” ला त्याच्या पुढील कारकिर्दीसाठी खूप शुभेच्छा!
प्लॅनेट मराठी आणि अक्षय बर्दापूरकर निर्मित “एबी आणि सीडी” या सिनेमातून “सायली संजीव” लवकरचं प्रेक्षकांच्या भेटीला.. “काही दिया परदेस” ह्या मालिकेतून घराघरात ओळखली जाणारी “गौरी” म्हणजेच सायली संजीव.. छोट्या पडदा गाजवल्या नंतर लवकरचं मोठ्या पडद्यावर आपल्या अभिनयाची किमया दाखवायला सज्ज झालेली अभिनेत्री “सायली संजीव” हिच्याशी प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या “स्टार ऑफ द वीक” च्या निमित्ताने केलेल्या दिलखुलास गप्पा….
नाव : सायली संजीव चांदसरकर
वाढदिवस : ३१ जानेवारी १९९३
जन्मठिकाण : धुळे
शिक्षण : Bachelor of Arts (B.A.) in Political Science
“अशोक मामांची मानलेली मुलगी” सगळ्यात मोठी गोष्ट अशी आहे की, ती एक आपण अफवा म्हणू शकतो, खूप लोकांना असं वाटतं की मी निवेदिता सराफ यांच्या सारखी दिसते तर लोकांना वाटतं मी त्यांचीच मुलगी आहे आणि मी अशोक सराफांच्या वाढदिवसाला सोशल मीडिया वर एक पोस्ट टाकली होती तर त्यात मी हॅप्पी बिर्थडे पप्पा! असं लिहलेलं. अशोक सराफ मला त्यांची मुलगी मानतात तर मी त्यांची मानलेली मुलगी आहे हे बऱ्याचं लोकांना माहीत नाही.
“मी कधीच ब्रेक घेणार नाही, चित्रपट आणि वेब सिरीजच्या माध्यमातून भेटीला” आता अनेकांना माहीत नाही मी सध्या काय करतेय. प्रेक्षकांना मी बरेच दिवस दिसले नाही पण मी जेंव्हा मालिका करत होते तेंव्हा फार कमी काम करत होते पण आता मी फार कामात आहे. माझे ५ चित्रपट तयार आहेत ते प्रदर्शित होण्याची मी सुद्धा वाट बघत आहे. एक वेबसिरीज येत्या काही दिवसात येईल. त्या नंतर मी २ ते ३ चित्रपटाचं चित्रीकरण चालू होईल. सध्या मी प्लॅनेट मराठी आणि अक्षय बर्दापूरकर निर्मित, मिलिंद लेले दिग्दर्शित “एबी आणि सिडी” हा नवा चित्रपट करतेय. या सगळ्यामुळे लोकांना वाटतंय मी कुठेतरी ब्रेक घेतला आहे तर असं काही नसून मी कधीच ब्रेक घेणार नाही. मला काम करायला आवडतं. मी स्वतः या सगळ्या फिल्म्स कधी प्रदर्शित होणार आहेत यांची वाट बघतेय.
“मला सुट्टी आवडत नाही, आवडीतून घडलेलं करिअर” मी अगदीच मध्यमवर्गीय कुटूंबातून आलेले आहे. माझ्या वडिलांना वाटत होतं मी वकील व्हावं तर हा हट्ट नव्हता पण त्यांची इच्छा होती. आठवी, नववी नंतर माझा एकंदरीत कल हा राजकीय अभ्यासाकडे होता. माझ्या घरात कोणी ही कलाकार किंवा राजकारणी नाही. पण मला ही दोन्ही क्षेत्र मनापासून आवडतात. या सगळ्यात मी एलएलबी साठी ऍडमिशन घेतलं, पण बीए नंतर मी एका नाटकात भाग घेतला तेंव्हा अभिनय ही आवड होती पण करियरच्या दृष्टीकोनातून कधी याकडे पाहिलं नव्हतं. एक एकांकिका केली आणि त्या कामासाठी मला अनेक पुरस्कार मिळाले तेंव्हा तिथे परीक्षक म्हणून “प्रवीण तरडे” होते त्यांनी मला सांगितलं “तू स्क्रीन वर छान दिसशील” तर आवड म्हणून हे करावं म्हणून मी या क्षेत्रात आले. ऑडिशन द्यायला लागले, पण पुढे काही होईना मग मग हे नको करायला असं वाटलं. आई बाबांच्या मनात इंडस्ट्री बद्दल काही गैरसमज होते. पण मग मला जाणवायला लागलं की अभिनय करून कामाचं समाधान मिळतंय. त्या काळात बाबांना हृदय विकारांचा झटका आला तेंव्हा एकदमचं दडपण आलं. घरी बाबा एकटे कमावणारे होते. अचानक या गोष्टी घडल्या आणि मग तेंव्हा मी ठरवलं की आपण अभिनय करावा आणि माझ्याकडे योगायोगाने “काहे दिया परदेस” ही मालिका आली. मग मी घरच्यांना वेळ देऊन ही मालिका केली. मालिका संपून अगदीच दोन दिवस आराम केला आणि तिसऱ्या दिवशी मी “मृण्मयी देशपांडे” सोबत चित्रपट करत होते. मला सुट्टी आवडत नाही, तर आज या गोष्टी मला जाणवतात की आपण कामाची ओढ असल्यामुळे इथे आहोत.
“मी स्वतःला उत्तम अभिनेत्री समजत नाही, अनेक दिग्गज आदर्श” मला अनेक लोक प्रेरणा देऊन जातात. त्यामुळे अशी लोकं या इंडस्ट्रीत फार आहेत. खूप लोकांचं काम आवडतं, कामाची पद्धत आवडते. सुबोध भावे हे या इंडस्ट्री मधले पहिले मित्र आहेत. ते मला फार जास्त साथ देतात, सल्ले देतात. ते ज्या पद्धतीने आज काम करतात, त्यांचा उत्साह हा दांडगा आहे. अशोक सराफ यांच्याकडे बघून खूप लोकं मोठी झाली आहेत. ते आदर्श आहेत पण माझ्यासाठी सगळंच आहेत. आमचं एक बाप लेकीचं अनोखं नात आहे. किती काम करावं, कसं करावं, कामातली अचूक वेळ साधून कसं उत्तम काम करावं हे त्यांच्याकडून शिकते आहे. मोहन जोशी आहेत जे म्हणतात की आता मी एवढचं काम करणार पण ते त्यांच्या चौपट काम करतात. शुभांगी गोखले आहे जी माझी आई आहे ती खूप लाड करते पण लाडापेक्षा कसं आणि किती काम करावं हे त्यांनी मला “काहे दिया परदेस” मध्ये शिकवलं. अगदी काम करताना उभं कस राहावं इथपासून, हातवारे कसे करावे हे त्यांनी शिकवलं आहे. मी अजून अभिनय शिकते आहे त्यामुळे मी स्वतःला उत्तम अभिनेत्री समजत नाही.
“इंडस्ट्रीत काम करण्याचा चांगला अनुभव” या इंडस्ट्रीत मला पावलोपावली खूप चांगली लोकं भेटली आहेत. या बाबतीत मी स्वतःला फार नशीबवान समजते की उत्तम लोकांची साथ लाभली. कधीच वाईट अनुभव नाही आले. मला हिंदीत आणि मराठीत दोन्ही कडे सुंदर अनुभव आले आहेत.
“प्रत्येक जण प्रतिस्पर्धी” मी कोणाला प्रतिस्पर्धी नाही मानत. प्रत्येकांची काम करण्याची पद्धत वेगळी आहे. मला जे काम मिळालं ते दुसऱ्या कोणाला मिळेल असं नाही होऊ शकत. स्पर्धा कशाची करावी हा सुद्धा एक प्रश्नच आहे. एकीकडे हल्ली सगळेच प्रतिस्पर्धी आहेत. खूप स्पर्धा वाढली आहे ही डोक्यात एक गोष्ट ठेऊन काम करावं लागतं.
“घरच्यांचा खंबीर पाठींबा” झी आणि काहे दिया परदेस यांच्या पाठींब्यामुळे अनेक गोष्टी शक्य झाल्या. आई मालिका बघायची तिला हे आवडायचं पण मग म्हणून आपल्या मुली ने हे काम करावं असं तिला वाटायचं नाही. मग एका मालिकेमुळे त्यांना सुद्धा एक सेक्युरिटी आली. सेटवरच्या सगळ्या लोकांना आई बाबा भेटून गेले. घरच्यांना एका क्षणाला समजलं की आपली मुलगी जे काम करते आहे ते योग्य करतेय.
“फॅन्स च्या प्रेमाचा वर्षाव” मला रोज I love you चे मेसेज येतात. मी काही नाही करू शकत. माझ्या फेसबूक आणि इंनस्टाग्राम च्या पोस्ट वर नेहमी love you मेसेजस् असतात. हे मला फार आवडतं. माझे फॅन्स सगळे प्रेम करणारे आहेत. ते माझ्या डोक्यात कधीच हवा जाऊ देत नाहीत. नेहमी आपण केलेल्या कामाची पोहचपावती ते या माध्यमातून देत असतात.
“राजकीय आणि अभिनयात साथ देणारा साथीदार हवा” माझा एवढयात काही लग्नाचा प्लॅन नाही आहे. माझं स्वप्न आहे की मुंबईत स्वतःच घर झाल्याशिवाय लग्नाचा विचार करायचा नाही. मुलगा कसा असावा तर प्रत्येक मुलीला छान, देखणा, सुंदर, समजून घेऊन पाठींबा देणारा वगैरे हवा असतो तर नक्कीच या गोष्टी आहेत, पण माझं राजकीय आणि अभिनयातील करियर याला पाठींबा देणारा जोडीदार मला हवा आहे. मला राजकारणात काही तरी करायचंय तर अभिनय आणि राजकारण या दोन्ही गोष्टी सांभाळून मला यात साथ देणारा नवरा मला हवाय.
“राजकारण आवडीचं” मी मनसेची उपाध्यक्ष आहे हे अनेक लोकांना माहीत आहे. मला राजकारणात नक्कीच काही तरी करायला आवडेल. भविष्यात सक्रिय राजकारणात पदार्पण करायला नक्कीच आवडेल कारण या क्षेत्रात येऊन समजासाठी काही तरी काम करून समाजात बदल घडवावे अस मला वाटतं.
“एबी आणि सिडी चा अद्भुत योगायोग” या चित्रपटात काम करणं आणि यासाठी माझी निवड होणं हे सगळंच एवढं मजेशीर होत. मी नाशिक ला होते आणि मला भयंकर बातम्या बघायची सवय आहे तर तेंव्हा बातम्या बघताना फास्ट न्यूज मध्ये एक हेडलाईन पाहिली की “एबी आणि सिडी” या मराठी चित्रपटात “अमिताभ बच्चन” झळकणार! तेंव्हा मनात एक गोष्ट पटकन येऊन गेली यार असा एखादा चित्रपट करायला मिळायला हवा. त्याचं संध्याकाळी मला फोन आला की २०, २१ , २२ ला फ्री आहात का? तर मी त्यांना फिल्म च नाव विचारलं आणि ती फिल्म “एबी आणि सिडी” होती . मी कुठेतरी मनात एखादी गोष्ट आणली आणि ती सत्यात उतरणार यांचा आनंद झाला. एखादी गोष्ट मनापासून मागितली किंवा विचार केला की ती पूर्ण होतेच. तर हा एक अद्भुत योगायोग आहे माझ्यासाठी या फिल्म मध्ये काम करण्याचा.
“राजकारण ते कलाकारण” अभिनयाच्या सोबतीने राजकारण, चित्रकला, फिरायला जाणे खूप आवडते. कलात्मक गोष्टी करायला आवडतात. आयुष्यात ड्रीम टूर करण्याची इच्छा आहे.
“कामाची गरज असल्यास बोल्ड सीन करेन” बोल्ड भूमिका करण्याची व्याख्या फार वेगळी आहे. नक्कीच मला बोल्ड भूमिका साकारायला आवडेल. पण जिथे बोल्ड भूमिका करायची गरज आहे अश्याच ठिकाणी ती मी करेन. उगाचं न्यूड सीन करायला नाही आवडणार. अगदीच जिथे बोल्ड भूमिका करण्याची गरज असेल तिथे काम करेन पण त्याला कारण असेल तरच हे काम करेन.
“गोडसं तितकीच शॉर्ट टेम्पर” खऱ्या आयुष्यात मी फार मस्तीखोर, आगाऊ, डॅंबिस आहे. मी गोड आहे खरी असं लोक म्हणतात पण मी चटकन राग येणारी आहे. मला खोटं बोललेलं आवडतं नाही. उगाचं गोड गोड नाही बोलता येत, त्यामुळे मला खोट्या गोष्टी नाही आवडत. माझ्या आई बाबांमुळे माझ्यात गोडवा आलेला आहे असं वाटतं.
“कास्टिंग काऊच चा अनुभव”
कास्टिंग काऊच अजूनही चालतचं पण आता गेल्या काही दिवसात याचं प्रमाण कमी झालं आहे. मला वाईट अनुभव नाही आलेत पण दोन अडीच वर्षांपूर्वी मला एका हिंदी फिल्म साठी काम करण्याचा वेळी कास्टिंग काऊच चा अनुभव आला. त्यासाठी मी नकार दिला. मला मराठी इंडस्ट्रीत कास्टिंग काऊच एवढ्या प्रमाणात होतं असेल असं वाटत नाही. सध्या #MeToo मुळे दोन्ही इंडस्ट्रीत दहशत आहे. आपण कसे आहोत यावर समोरची व्यक्ती आपल्यासोबत वागते. यासाठी कोणा एका व्यक्तीला बोलणं फार चुकीचं आहे.
अश्या पाच गोष्टी ज्या शिवाय तू राहू शकत नाहीस? टीव्ही, चहा सोबत बातम्या, फोन, पैशाचं पाकीट.
रॅपिड फायर….हे कि ते….
आवडता अभिनेता : ऋषी सक्सेना, सचिन देशपांडे, ललित प्रभाकर, अशोक सराफ – अशोक सराफ आवडती अभिनेत्री : शुभांगी गोखले, हृता दुर्गुळे, मृण्मयी देशपांडे – शुभांगी गोखले
संपूर्ण नाव : तितिक्षा सुरेश तावडे
वाढदिवस : ३ जुलै १९९०
जन्मठिकाण : डोंबिवली
शिक्षण : हॉटेल मॅनेजमेंट
“सरस्वती” ते “तू अशी जवळी रहा” अश्या मालिकांमधून आपल्या भेटीला आलेली नवखी अभिनेत्री. अभिनयाच्या सोबतीने कुकिंग आणि क्रिकेट अश्या भिन्न आवडी जपणारी क्रिकेट फॅन आणि प्लेयर “तितीक्षा तावडे” सोबत प्लॅनेट मराठी मॅगझीनच्या “स्टार ऑफ द वीक” निमित्त केलेल्या काही खास गप्पा.
“अनपेक्षित प्रवास” हा प्रवास माझ्यासाठी फार अनपेक्षित होता. कारण जेंव्हा मी हॉटेल मॅनेजमेंट केलं तेव्हा असं कुठेही मनात नव्हतं कि मला अभिनेत्री व्हायचंय. मी त्यानंतर २ वर्ष नोकरी केली आणि तेव्हा माझी बहीण [खुशबू तावडे] अभिनेत्री झाली होती मग तिच्याकडे बघून मला असं वाटायचं अरे हि काही तरी वेगळं करतेय आणि मग तेंव्हा मला असं वाटलं कि असं काहीतरी वेगळं करूया. यात किती प्रसिद्धी आणि बाकी गोष्टी मिळतात. लोकं आपल्याला अभिनेत्री म्हणून ओळखतात. जेंव्हा आम्ही सगळे कुठे घरच्या समारंभांना जायचो तेंव्हा तिच्याकडे फार खास लक्ष दिल जायचं. मग मला वाटायचं यार आपण का नाही??? म्हंटल आपण कुठेतरी एक प्रयत्न करून बघू या. मग मी नोकरी सोडली आणि ऑडिशन द्यायला सुरुवात केली. मग नशिबाने एक एक गोष्टी आपसूक घडत गेल्या आणि त्यामुळे आज या क्षेत्रात आहे.
“क्रिकेट प्रेमी : क्रिकेटरची भूमिका करायला आवडेल” प्रत्येक क्रिकेटची मॅच नाही बघू शकत पण आमच्या घरात एक रीत आहे कि एखादा क्रिकेट सामना तरी बघावा. यावर्षी आयपीयल मुंबईत होत्या. आम्ही सगळे सहकुटूंब न चुकता क्रिकेट बघायला वानखेडेला जातो. या व्यतिरिक्त सेटवर कधीकधी खेळणं होत, मोकळ्या वेळेत आम्ही सगळे कलाकार क्रिकेट खेळतो. बॅट – बॉल नसला तरी सेटवरच्या प्रॉपर्टीस खोटी फळं, किंवा भिंतीला लावलेल्या फ्रेम्स, शोपीस तर अश्या गोष्टीचा वापर आम्ही स्टंप्स, बॅट बनवून आम्ही क्रिकेट खेळलोय. आधी सारखं फार क्रिकेट खेळायला नाही जमत पण माझ्या नशिबाने मला भविष्यात क्रिकेटर ची भूमिका मिळावी तर मला ती करायला नक्कीचं आवडेल.
“जादुई प्रवास” मला माझ्या या प्रवासाबद्दल फार आश्चर्य वाटतं. जेंव्हा “सरस्वती” मालिका मिळाली तेव्हा मला खरंच वाटत नव्हतं कि मी एका लीड रोल साठी सक्षम आहे. कारण मला काहीच यायचं नाही. त्यात मला एका गावठी मुलीची भूमिका साकारायची होती तर हे कुठेतरी आव्हानात्मक होतं. मला आदल्या रात्री असं फार वाटतं होत कि मला उद्या सेटवरून काढून टाकतील कारण मला एवढ्या लोकांसमोर बोलता येणार नाही. ऑडिशन काय एका बंद खोलीत दिली जाते. पण चारचौघात मला काहीच करता येणार नाही. पण माहित नाही कसं काहीतरी घडलं आणि मी अगदी सहजरित्या अभिनय करायला लागले. मला दिग्दर्शक फार चांगले मिळाले आणि बाकी सहकलाकार फार समजून घेणारे होते त्यामुळे त्यांच्या अनुभवातून मी शिकत होते. मग दुर्गा चा डबल रोल करायला मिळाला. मग त्यात मला दुबई ला जायला मिळालं. कुठेतरी छोटी स्वप्नं बघून हा प्रवास एवढा मोठा होईल हे कधीच वाटलं नव्हतं. एकदम जादुई प्रवास आहे हा. त्या आधी “कन्यादान” मालिकेत अगदी छोटा रोल केला होता. “सरस्वती” मालिका अडीच वर्ष चालली मग त्या नंतर मी थोडा ब्रेक घेऊन फिरायला गेले. तिकडून आल्यावर मला कन्यादानच्या निर्मात्यांचा फोन आला कि आमचा एक शो येतोय तुला करायला आवडेल का? माझ्यासाठी हे फार अद्भुत होत कि ज्यांच्याकडे मी माझ्या करियर ची सुरुवात केली त्यांच्याकडून आज मला मुख्य भूमिकेसाठी फोन येतोय. एकंदरीत माझ्यासाठी हा जादुई प्रवास आहे. इथला प्रत्येक क्षण मी एन्जॉय करतेय आणि जगतेय.
“लवकरच आम्ही बहिणी सोबत काम करू” नक्कीच आम्ही दोघी एकत्र काम करू. आमचे या दृष्टीने प्लॅन्स चालू आहेत. सध्या डिजिटल मीडिया एवढं कमालीचं माध्यम झालंय. इन्स्टाग्राम हे खूप जास्त पॉवर फुल नेटवर्किंग आहे की यातून फॅन्स आम्हाला नेहमी सांगत असतात की तुम्हाला दोघींना एकत्र बघायचंय. तर यासाठी आम्ही दोघी प्लॅनिंग करतोय तर लवकरचं आम्ही दोघी काहीतरी नवीन घेऊन प्रेक्षकांच्या भेटीला येऊ.
“लाडकी बहिण : अनोखी केमिस्ट्री” आम्ही दोघी बहिणींपेक्षा जवळच्या मैत्रिणी आहोत. आमचं गिफ्ट शॉप आहे. त्यामुळे आई बाबा दोघे सुद्धा तिकडे कामात असायचे मग अश्या वेळी माझी बहीण माझ्या सोबत असायची. ती लहानपणा पासून आज पर्यंत माझ्या आयुष्यात माझ्या आई बाबांची भूमिका बजावत आहे. आज सुद्धा ती तेवढीच काळजी घेते. आता तिचं लग्न झालंय तरीही आम्ही नेहमी एकमेकींच्या सोबत असतो. ती एकदम आई सारखी वागते. सकाळी शूट ला जाताना माझ्यासाठी डब्बा तयार असतो. रात्री घरी आले की जेवण ती माझ्यासाठी बनवते. तर हे कुठेच बदललं नाही आहे. कधीकधी भावंडांमध्ये भांडण होतात पण आम्ही एका क्षेत्रात असून आम्ही कधीचं कोणत्या गोष्टीसाठी आजवर भांडलो नाही आहोत. आम्ही न बोलता सुद्धा खूप बोलू शकतो. “कुकिंग स्ट्रेस बस्टर” कुकिंग माझ्यासाठी स्ट्रेस बस्टर आहे. मला स्वयंपाक करायला खूप आवडतो. वेळ मिळाला की माझा संपूर्ण वेळ कुकिंग साठी देते. फक्त मग त्यावेळी मला माझ्या कामात कोणी लुडबुड केलेली आवडत नाही. शूट मुळे फार कमी वेळ कुकिंग साठी दिला जातो पण कधी माझा उशिरा कॉल टाइम असेल तेंव्हा मी काहीतरी बनवून नेते. घरी खुशबू आणि संग्राम च उशिरा पॅकअप असल्यास मी त्यांच्यासाठी जेवण बनवते. “अश्या पाच गोष्टी त्या शिवाय राहू शकत नाही” पहिली गोष्ट : घरच्यांशी बोलल्या शिवाय राहू शकत नाही. दिवसातून एकदा तरी घरी फोन करतेयं. त्याशिवाय माझा दिवस संपत नाही. दुसरी गोष्ट : कामाशिवाय नाही राहू शकत. मला सुट्टी असली की करमत नाही.तिसरी गोष्ट : पुस्तकांशिवाय मी जगू शकत नाही. मला वाचायला आवडत त्यामुळे पुस्तक हवंच.चौथी गोष्ट : पूजा करून दिवसांची सुरुवात करते.पाचवी गोष्ट : फिरण्या शिवाय मी राहू शकत नाही. कामातून वेळ काढून अगदी जवळच्या ठिकाणी फिरून येते. “फडके रोड, दिवाळी पहाट आणि बरंच काही” डोंबिवली म्हंटलं की फडके रोड आठवतो तिकडे दिवाळी पहाट ला अगदी सगळेच मस्त तयार होऊन येतात. मित्र मैत्रिणींना भेटतात. तर झालं असं की मी सुरुवातीला क्रिकेट खेळायचे तर मी एकदम टॉम बॉय होते तर ते साडी नेसणं काही मला जमायचं नाही माझ्या सगळ्या मैत्रिणी जायच्या तर मी तिकडे जाणं टाळायचे तर सुरुवातीला मी एक वर्ष सुद्धा तिकडे गेले नाही. नंतर मी शिक्षणासाठी गोव्याला गेले आणि तिकडून आल्यावर जवळपास २० वर्ष डोंबिवलीत राहून मी २० वर्षांनी मी त्या दिवाळी पहाट ला गेले. त्यानंतर मला जाणवलं की यार आपण २० वर्ष काय मिस केलंय. तर या गोष्टीच कुठेतरी वाईट वाटत पण मला नशिबाने दर पाडव्याला, दिवाळी पहाट ला चॅनेल कडून तिकडे जाण्याची संधी मिळते मग आता ही फार वेगळी भावना आहे की आता लोकं आपल्याला बघायला येतात. डोंबिवली ने माझ्यावर फार प्रेम केलंय आणि आता ते मी अनुभवते आहे.
“रेस्टॉरंट उघडलं असतं”
अभिनेत्री नसते तर मी रेस्टॉरंट चालू केलं असतं. मी आणि माझ्या बहिणेने आम्ही दोघींनी हॉटेल मॅनेजमेंट केलंय तर आम्ही दोघींनाही कुकिंग, कॅफे कल्चर खूप आवडतं. तर आम्ही रेस्टॉरंट चालू केलं असत. आणि हा व्यवसाय केला असता.
“प्लस आणि वीक पॉईंट” प्लस पॉईंट हाच की मी कोणावर ही खूप प्रेम करू शकते. मी मोजून मारून प्रेम नाही करत. प्रेमाला काही मर्यादा नाही. वीक पॉईंट सुद्धा हाच आहे की आपण एखाद्यावर प्रेम केलं आणि कुठेतरी काही घडलं किंवा कोणी काही बोललं तर ते आपल्या फार मनाला लागतं.
“सारासार विचार करून इंडस्ट्रीत निर्णय घेतले जावे” आपल्या मराठी इंडस्ट्रीत अभिनयाला फार प्राधान्य दिलं जातं ही एक फार चांगली गोष्ट आहे, हे मी अनुभवलंय. जेंव्हा मी इंडस्ट्रीत आले तेव्हा मला असं वाटलं की इथे फक्त स्वभाव आणि दिसण्यावर गोष्टी बघितल्या जातात पण माझ्या कामाचं कौतुक केलं गेलं तर इथे कामाला प्राधान्य दिलं जातं. हल्लीच्या काही घटना बघितल्या गेल्या तर प्रत्येक कामाच्या दोन बाजू असतात तर आपण त्या दोन्ही समजून घेतल्या पाहिजेत. पण आजही लुक्स वरून किंवा शेवटच्या क्षणाला कोणालाही तडकाफडकी काढून टाकणं हा प्रकार फार विचित्र आहे. कारण अभिनय हे असं क्षेत्र आहे जे विश्वासावर चालतं. इथे कौतुक होतचं पण कधीकधी आपल्या चुका सुद्धा दाखवल्या जातात. पण एखाद्या कलाकाराला काढून टाकण्या अगोदर त्याला त्याची पूर्वसूचना दिली जावी. कास्टिंग च्या वेळी हा विचार केला तर ऐनवेळी काढून टाकल्यास त्या कलाकाराला मानसिक धक्का नाही बसणार. अभिनयाचा आत्मविश्वास एकदा गमावला की पुन्हा कॅमेरा समोर उभं राहणं कठीण जातं तर आपल्या इंडस्ट्रीत या गोष्टीचा विचार केला जावा असं मला वाटतं.
रॅपिड फायर ….
आवडत अभिनेता : संग्राम साळवी, सिद्धार्थ बोडके – संग्राम साळवी
It was a sultry morning when AB, the Big B of Bollywood entered premises of location where the shoot for forthcoming Marathi film “AB aani CD” was going on.
PLANET MARATHI debut production “AB aani CD” is a light family drama reflecting issues of family and society. Planet Marathi after series of shows, programs on its digital platform and then starting the STAR OF THE WEEK series on its e magazine , now enters the field of Marathi films with an urge and wish to create movies that shall reach masses in single screens as well as multiplexes.
Planet Marathi’s head Akshay Bardapurkar has always moved forth with new ideas and newer ways to bring Marathi culture to limelight through Arts, Entertainment, Politics and other facets of society.
When awarded the most Popular Brand in Digital ( StartUp Category) of Maharastra,by ArthSanket few days ago at the MAHABRAND event , he shared his aim to spread the brand s name in market and enter the IPO soon .
To all of us, who have grown up seeing Amitabh Bachchan’s movies since childhood, he is a legend , a hero in all respects.
On the sets of AB aani CD , which is being directed by Mr. Milind Lele and has a strong starcast of Marathi actors like Vikram Gokhale, Subodh Bhave , and renowned ones likes Sayali Sanjeev, Akshay Tanksale ,Seema Deshmukh, Sharvar Lohokare, Lokesh Gupte, Sagar Talshikar and many more, the first schedule was a wonderfully power packed event.
With presence of Amitabh ji it added more spice,more life to the shoot,while everyone tried to glimpse their hero and many trying to barge to reach near him.
It was amazing to see Sr.Bachchan with so much of focus and energy on the sets. Many of us were ashamed to find the way he kept his energies high throughout the shoot. With so many movies coming up and the kind of genres , he has been playing in, he has become an epitome in BOLLYWOOD with his works.
It is often said , ” when work is passion and perseverance is devotion , zeal of completing a task is more stronger”.
While in between the takes, Sr Bachchan was more engrossed with himself and his mobile , sitting quietly on his chair reflecting the philosophical thought “PLAY YOUR ROLE AND WITHDRAW ONCE YOU HAVE DONE YOUR PART”
With this new venture and rare combination of stars in Marathi film , we hope to bring more such unique presentations in future, while for now , stay tuned to all our social platforms for updates regarding the film.
अनेक दर्जेदार मालिका आणि नाटकांतून आपल्या भेटीला येत राहणारी, कोणतीही भूमिका अगदी लिलया पार पाडून रसिक प्रेक्षकांची मन जिंकून घेणाऱ्या “तुझ्यात जीव रंगला” ह्या मालिकेतील “नंदिता वहिनी” उर्फ “धनश्री काडगावकर” हिच्या सोबत प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या “स्टार ऑफ द वीक” च्या निमित्ताने केलेल्या काही खास गप्पा..
संपूर्ण नाव : धनश्री काडगावकर वाढदिवस : ६ एप्रिल लग्नाचा वाढदिवस : ७ डिसेंबर जन्मठिकाण : सोलापूर
“छंदातून जोपासते कला” मी काही गायिका वैगरे नाही. पण माझे बाबा शास्त्रीय गायक आहेत. आमच्या घरातील हि गायनाची परंपरा सध्या माझा भाऊ सौरभ चालवतो. तो गायनाचा वारसा पुढे घेऊन जाण्यासाठी यामध्येच करिअर करतोय. खरंतर शूट आणि बाकी इतर गोष्टींमुळे गायनाकडे लक्ष द्यायला जमत नाही. पण बऱ्याचदा मला गाणी ऐकायला फार आवडतात. एखाद्या गाण्याचे शब्द काय आहेत या सगळ्याचा थोडाफार अभ्यास करून घरच्या घरी गात असते. गुणगुणायची सवय आहे हा एक छंद आहे, जो माझ्या मनाला आनंद देऊन जातो. डान्सचं बघायला गेलो तर सध्या कोल्हापूर मध्ये शूट सुरू आहे आमची एक हेयर आर्टिस्ट आहे तिच्या डान्स ग्रुप सोबत मी डान्सची प्रॅक्टिस करते. तिथे आम्हाला काही गोष्टी शिकवल्या जातात, मुळात मी भरतनाट्यम शिकलेले आहे. डान्स हे माझ्यासाठी माझं पॅशन तसेचं माझं पहिलं प्रेम आहे. आणि म्हणूनच मालिका संपल्यावर भरतनाट्यम् आणि डान्स कडे लक्ष द्यायचं.
“ऑरगॅनिक पदार्थ खाऊन फिट राहते” हल्ली प्रत्येकाला फिट राहण्याची गरज आहे. आपल्या धकाधकीच्या जीवनात कोणाला फिट राहायला जमत नाही. त्यामुळे कामाच्या जागी आपल्याला पूर्ण वेळ देता यावा म्हणून, आपण फिट राहून व्यायाम करायला हवा . गेली दीड वर्ष आम्ही गावात शूट करत आहोत. इथे शूट केल्यानंतर आम्हाला एक छान काकू मिळाल्या आहेत ज्या आम्हाला घरचं जेवण जेऊ घालतात. जे ऑरगॅनिक फूड आहे ते आम्हाला इथून मिळत. फिटनेसच्या बाबतीत मी फार लक्ष देते. फिट राहण्याकडे माझा कल आहे. स्वतःवर प्रेम करून आपण आपलं आरोग्य सांभाळलं पाहिजे. व्यायाम करून मी स्वतःला फिट ठेवण्याचा प्रयत्न करते. मला एक सवय आहे आरशात बघून स्वतः सोबत संवाद साधण्याची मग काही सकारात्मक गोष्टी यातून मला मिळतात.
“अभिनेत्री नसते तर” अभिनय क्षेत्रात येण्याचं कधीच ठरलं नव्हतं. अभिनयात येणं हे स्वप्नवत आहे. मला एवढी प्रसिद्धी मिळेल हेस्वप्नात सुद्धा वाटलं नव्हतं. या मागे आई बाबाचा पाठिंबा खूप आहे. एखाद्या आयटी कंपनी मध्ये काम करणं एवढचं स्वप्न होत. हा पण डान्सची फार आवड होती. जॉब करता करता मी डान्स मध्ये नक्कीच काहीतरी वेगळं असं केलं असतं. मी अभिनेत्री नसते तर डान्स इन्सिटट्यूट चालू केली असती ते एक स्वप्न आहे. मी जे काम करतेय त्या कामामध्ये मी खूप खुश आहे.
“बोल्ड भूमिका : कथेवर अवलंबून आहे” जर चांगली कथा असेल किंवा मला संपूर्ण कथा आवडली तर मी नक्कीच बोल्ड भूमिका करेन. माझ्यासाठी हे फार आव्हानात्मक काम असेल. काहीतरी वेगळं आहे किंवा मनावर दडपण येऊन जेव्हा ते काम पूर्ण करण्याची संधी मला मिळेल तेंव्हा मी नक्कीच बोल्ड भूमिका साकारेन. लोकं कितपत मला अश्या भूमिकेत स्वीकारतील हे बघायला मला नक्की आवडेल.
“मालिका, चित्रपट आणि नाटक हे वर्गीकरण नको” या साऱ्या इंडस्ट्रीमध्ये खूप काळ घालवला आहे असं मी मुळीत म्हणणार नाही. कारण मी अनेक गोष्टी सध्या शिकत आहे. इंडस्ट्रीत खुपणाऱ्या गोष्टी अश्या आहेत कि मालिका, नाटक, चित्रपट आणि वेबसेरीज हि अभिनयाची अनोखी माध्यमं समजली जातात. पण यात काम करणाऱ्या अभिनेत्रींबद्दल वर्गीकरण केलं जातं. हि मालिका करणारी अभिनेत्री, चित्रपट करणारी अभिनेत्री हे अश्या तऱ्हेचं वर्गीकरण केलं गेलं नाही पाहिजे. मालिकेतले कलाकार सुद्धा चित्रपटात तेवढयाचं उत्साहाने आणि चित्रपटाच्या बरोबरीची भूमिका साकारू शकतात. कलाकार हा प्रत्येक माध्यमातून काम करू शकतो असं मला वाटत.
“प्लस आणि वीक पॉइण्ट” प्लस पॉइण्ट असा आहे कि हल्ली माझे पेशन्स खूप वाढलेयत. स्वतःवर संयम ठेवून काम करायला जमतं. समोर काहीही घडत असलं कि तोलून मापून बोलते. माझे डोळे हा एक प्लस पॉइण्ट असू शकतो असं मला वाटतं. अनेकांकडून मिळणारी हि एक कॉम्प्लिमेंट असते कि माझे डोळे फार बोलके आहेत. वीक पॉइण्ट बद्दल बोलायचं झालं तर माझं खाणं, “चहा” हा माझा अगदीचं वीक पॉइण्ट आहे. मी कितीही डाएट केलं तरी चहा हा सोडूच शकत नाही. यांच्या सोबतीने माझी फॅमिली आणि माझा नवरा हा माझा वीक पॉइण्ट आहेत.
“लोकांना भावणारी नंदिता”
अनेक किस्से आहेत आठवणीत राहणारे. मी मध्यंतरी मॉल मध्ये गेले असताना एक आजी आल्या होत्या त्यांनी बाकी कलाकार सोबत फोटो काढले आणि माझ्या जवळ येऊन म्हणाल्या कि या बाई सोबत मला फोटो नाही काढायचा हि फार खडूस बाई आहे तर असे अनेक किस्से घडत असतात. सेट वर लोक भेटायला येतात तेव्हा त्यांना तिथे मी फार खडूस वाटते. लोकांच्या मनात एक फ्रेम तयार झाली माझ्याबद्दल पण मी हे सगळं मस्त एन्जॉय करतेय. आपली भूमिका लोकांपर्यंत अश्या तऱ्हेने पोहचते तर याच एक समाधान आहे. आमच्या गावात एक छोटी मुलगी शूट नसताना आम्ही तिच्या सोबत गप्पा मारत होतो तर सनी दादांनी तिला माझ्या बद्दल विचारलं तेंव्हा ती एवढी लहान मुलगी म्हणाली कि “काही काम न करता फक्त चंदे चंदे ओरडते एवढचं करते” हि एक कॉम्प्लिमेंट, हा अनुभव लक्षात राहणारा आहे.
“भाषेचा लहेजा जपला पाहिजे”
“गंध फुलांचा गेला सांगून” या मालिकेत बंजारा समाजातील मुलीची व्यक्तिरेखा साकारताना असू देत किंवा आता “तुझ्यात जीव रंगला” ढाली कोल्हापुरी भाषा असेल या साठी खूप मेहनत घ्यावी लागते. गावरान भाषा साकारण्यासाठी भाषा समजून सांगणारी अनेक लोक असतात. जेंव्हा कोल्हापुरात आलो आणि आमच्या कडे स्क्रिप्ट आली तेव्हा सुद्धा आम्ही गावठी बोलायचो पण इथे असलेले स्पॉट दादा, ड्रेसिंग दादा आमची टीम हि कोल्हापुरी आहे, तर त्यांच्या कडून ऐकून ऐकून त्या भाषेतला टोन आपल्या बोलण्यात कसा येऊ शकतो यावर विचार करायचो. सुरुवातीला आम्हाला अवधुत जोशी यांनी फार मदत केली. इथल्या मूळ भाषेचा टोन, भाषेतील लहेजा पकडण्यासाठी. आता अनेकदा घरी सुद्धा कोल्हापुरी भाषेतून संवाद साधण्याची सवय मला लागली आहे.
“घरच्यांचा भरभक्कम पाठींबा” सुरुवातीला आई बाबांना थोडी काळजी वाटायची कि इथे काम कसं करेल वैगरे पण मग आपल्या प्रवासाच्या दिशा आपल्याला माहित असतात तर मग पुढे या प्रवासात त्यांची साथ लाभली यासाठी मोठं भाग्य लागतं. अनेक उपदेश ते मला वारंवार देत असतात मग लग्नानंतर सासू सासरे यांचा मिळणारा पाठींबा हा खूप होता. सासऱ्यांकडुन खूप दाद मिळते. माझ्या प्रत्येक कामातील बदल ते मला वारंवार सांगत असतात. जेंव्हा मला हि ऑफर आली तेव्हा माझ्या नवऱ्याने मला हे काम कर असं सांगितलं. एक वेगळी भूमिका करण्यासाठी त्याने आजवर मला मदत केली आहे. तर मी यासाठी माझ्या नवऱ्याचे दुर्वेश देशमुख चे फार आभार मानते. अश्या सगळ्यांच्या पाठिंब्यामुळेचं मी आजवर काम करु शकत आहे.
रॅपिड फायर हे कि ते
पुणे कि मुंबई : मुंबई
मालिका, चित्रपट कि नाटक : तिन्ही ! एक असं नाही सांगता येणार.
रोमँटिक, व्हिलन कि कॉमेडी : रोमँटिक
आवडती स्टाईल : ट्रेडीशनल कि वेस्टर्न : ट्रेडीशनल
अभिनय, गायन की नृत्य : अभिनय
आवडता अभिनेता (ललित प्रभाकर, अभिजीत खांडकेकर,हार्दिक जोशी) : ललित प्रभाकर
मराठी टेलिव्हिजन विश्वातील चॉकलेट बॉय म्हणून ओळखला जाणारा दिलखुलास अभिनेता. आपल्या अभिनयाच्या जोरावर प्रेक्षकांच्या मनात घर करून राहिलेला “जय ” असो किंवा बापमाणुस मधील “सूर्या” अश्या बहुपैलू या आठवड्याचा स्टार ऑफ द वीक
“सुयश टिळक” सोबत प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या निमित्ताने मारलेल्या काही खास गप्पा..!!
“आठवणी कॅमेऱ्यात टिपायला आवडतात” फोटोग्राफी ची आवड खूप लहानपणा पासून आहे. त्याला कारणीभूत माझी आजी आहे. ती उत्तम फोटोग्राफर होती. हि आवड कधी आणि केंव्हा लागली हे कळलंच नाही. सुरूवातीला फार बेसिक कॅमेरा मध्ये फोटो काढायचो. मग ते पुढे अनेक स्पर्धांसाठी पाठवायला लागलो तेव्हा त्यासाठी बक्षीसं मिळायची. मग कुठेतरी पटकन लक्षात आलं कि आपल्याला हे जमतंय मग मी आवड जोपासण्यासाठी फोटोग्राफीचं शिक्षण घ्यायचं असं ठरवलं “शॅडोज फोटोग्राफी” इथून फोटोग्राफीचा अभ्यास केला. माझ्यासाठी फोटोग्राफी फार खास आहे जेव्हा मी स्वतः एकटा असतो. तेंव्हा मला काही गोष्टी ते क्षण जपून ठेवायला आवडतात. आणि कॅमेरात कैद करायला आवडतात. ती एक आठवण म्हणून आपल्या सोबत आयुष्यभर राहते. आठवणी या आपल्या आयुष्यात फार महत्वाच्या असतात. असंख्य गोष्टी नकळत आपल्या कॅमेरा मध्ये टिपल्या जातात. एखादा फोटो काढून तो क्षण आपल्याला जगता येतो आणि यातून मला आनंद मिळतो.
“स्विमिंगची आवड” माझ्या अनेक गोष्टी लहानपणी पासून सुरु झाल्या आहेत. त्यातलं एक स्विमिंग. आई वडिलांमुळे याची आवड लागली. एक धम्माल म्हणून स्विमिंग करतो आता कुठेही पाणी दिसलं कि उडी मारून पोहल्या शिवाय शांत बसत नाही.
“सोशली जोडलो गेलो” सोशल मीडिया वर व्यक्त होतो. माझ्या मते ते एक फार चांगलं माध्यम आहे. ते फार उत्तम रित्या तसेच सेन्सिबल पणे याचा वापर केला पाहिजे. सोशल मीडिया वरून अनेक चांगल्या गोष्टी करता येतात. काही अनोखा संदेश लोकांना देता येणार असेल किंवा काही गोष्टी लोकांपर्यंत पोहचवता येणार असतील तर ते सुद्धा आपण करायला हवं. या व्हर्चुअल जगात फक्त लाईक्स आणि कंमेट्स यातचं न रमता आपल्याला अनेक अनोख्या आणि कलात्मक पद्धतीने सोशल माध्यमाचा वापर करता येतो.
“बेस्ट कॉम्प्लिमेंट” अनेक कॉम्प्लिमेंट्स येतात. मी सोशल मिडियाच्या माध्यमातून अनेक सामाजिक संस्थाशी जोडलो गेलो. ज्यांच्या सोबतीने मला काही वेगळं काम करता येतंय. जे खूप विविध तऱ्हेने आज काम करत आहेत. अश्या अनेक एनजीओ शी जोडलो गेलो. जी काही अनोखी लोकं इथून जोडली गेली हीच माझ्यासाठी बेस्ट कॉम्प्लिमेंट आहे.
“इंडस्टीत एकत्र येऊन कामं करायला हवी” इंडस्ट्रीत न आवडणारी गोष्ट हीच कि खूप गुप्तता पाळली जाते. प्रत्येक नव्या प्रोजेक्ट्स बाबतीत फार गुप्तता पाळली जाते. तर खरंच याची गरज आहे का? असं मला वाटत . हि सर्वात न आवडणारी गोष्ट आहे. इंडस्ट्रीत बदल घडायला हवा हे सांगायला मी फार नवखा आहे. एक गोष्ट नक्कीच होऊ शकते ती कि सगळ्यांनी एकत्र येऊन काम केलं तर ते जास्त मस्त काम होऊ शकतं. ग्रुप मध्ये होणारी कामं किंवा या सगळ्यात प्रत्येक ठिकाणी कामातली चढाओढ वाढते. जर एक फॅमिली म्हणून एकत्र येऊन प्रत्येक नव्या गोष्टीचा विचार केला तर ते काम त्याहून उत्तम रित्या पार पाडलं जाऊ शकतं. कल्पनांची देवाणघेवाण आणि बाकी गोष्टींवर चर्चा घडून जास्त चांगल्या प्रकारे एक “हेल्दी कॉम्पिटिशन” होऊ शकते. खूप उत्तम काम लोकांपर्यंत पोहचू शकत नाही मग यामुळे लोकांना काही अनोख्या कलाकृती पाहायला मिळत नाहीत.
“सहकार्याने पर्यावरणात बदल घडवू” पर्यावरण आणि प्राणीप्रेम हे सगळ्यांना असतं पण त्या बद्दल काय कोणी काय करतंय का हे खूप महत्वाचं आहे. सहकार्य हा एकच मार्ग आहे, जिथून आपण काही तरी पर्यावरणाच्या आजच्या स्तिथीला तोंड देऊ शकतो. माणूस सुद्धा या सगळयाचा एक भाग आहे. हल्ली बदलणारं पर्यावरण आणि वातावरणात होणारे बदल याबद्दल लोकांनी जाणून घ्यायला हवंय. आतापण काही फार निरोगी वातावरणात जगत नाही आहोत. आणि जगात हा मुद्दा फार ऐरणीवर आहे याचा विचार प्रत्येक माणसाने केला पाहिजे. आपल्याकडे होणारा प्लास्टिकचा वापर किती आहे आणि आपण किती त्याचा वापर करतोय हे जाणून घेणं गरजेचं आहे. अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीचा सारासार विचार करायला हवा. नव्या गोष्टीची निर्मिती होत असताना जुन्या गोष्टीची विल्हेवाट लावणं देखील तेवढं गरजेचं आहे. आपल्याला जगण्यासाठी लागणारं निरोगी वातारण निर्माण होत नाही. पुढच्या काही वर्षात हे चित्र फार भयानक होईल. सगळ्यांनी या गोष्टी चा विचार करून त्यावर तोडगा काढायला हवा.
“इंडस्ट्रीत सगळ्यांसोबत काम करायला आवडेल” आता कुठे माझी सुरुवात आहे. अजून खूप काम करायचंय. पण “तुंबाड” पहिल्या नंतर मला राही बर्वे सोबत काम करायचंय. त्यांच्यासारखा जर दिग्दर्शक असेल तर काम करायला नक्कीच आवडेल.
“खऱ्या आयुष्यातला सुयश” खऱ्या आयुष्यात सुयश फार निसर्गात रमणारा आहे. मला फार माणसं जवळ लागत नाहीत. मी एकटा जास्त असतो. मला शांतपणा आणि एकांतात राहायला जास्त आवडतं. निसर्गात रमायला आणि खूप पुस्तकं वाचायला आवडतात. काही वेळा मला पटकन राग येतो आणि मी त्यावर लगेच बोलून जातो, व्यक्त होतो. मला रिग्रेट ठेवायला आवडत नाही जे मनात आहे ते बोलून मोकळा होणारा मी आहे. मग यामुळे समोरच्याला वाईट वाटलं तरी काही वाटतं नाही कारण ते माझं फार स्पष्ट मत असतं. मी खूप स्पष्ट आणि पारदर्शक आहे. गोष्टी लपवायला मला आवडत नाहीत. मी फार शांत आणि आनंदी असतो.
“नवी मालिका : एक घर मंतरलेल” मुळातं या मालिकेला भयपट म्हणता येणार नाही हि एक रहस्यमय कथा आहे. आणि हा सगळा एक थरार आहे. थ्रिलर रहस्य यातून प्रेक्षकांना अनुभवयाला मिळणार आहे. अश्या पद्धतीचा विषय मला या निमित्ताने करायला मिळतोय याचा जास्त आनंद आहे. मी आजवर अनेक प्रेमकथा, फॅमिलीच्या निगडित मालिका केल्या याला प्रेक्षकांनी फार प्रेम दिलंय काही वेगळ्या भुमिका करून पाहिल्या. या मालिकेतील “क्षितिज निंबाळकर” ची भूमिका माझ्या फार जवळची आहे. खूप हटके गोष्टी जमावणारा मुलगा आहे. गूढ स्वभावाच्या माणसाची भूमिका मी पार पाडतोय.त्याला गोष्टीच्या कथा आणि त्यामागची कहाणी जाणून घ्यायला आवडते. तो फार सरळ माणूस आहे. माझ्या फार जवळ जाणारी हि नवी भूमिका आहे. त्यामुळे मला ते करायला खूप मज्जा येतेय.
“ट्रोलर्स ना इंटरटेन करू नये” प्रत्येकाची अशी एक वेगळी पद्धत असते. आपल्या फॅन्सना समजून घेण्याची, त्यांना रिस्पॉन्स देण्याची. मी लोकांना यावर अजिबात इंटरटेन करत नाही. माझं आयुष्य फार खाजगी आहे मी माझ्या वैयक्तिक आयुष्यात कोणा सोबत आहे, काय करतोय, कुठे जातोय, कोण जवळचं आहे याच्याशी लोकांचं काही देणंघेणं नसावं. मी जे पडद्यावर करतो ते तुमच्या मनोरंजनासाठी तर त्यावर तुम्ही नक्कीचं आम्हाला कामाच्या बाबतीत कामाची पोचपावती द्या. पण हल्ली सोशल मीडिया मुळे असं झालंय कि आपण कोणाच्या हि वैयक्तिक आयुष्यावर बोलू शकतो असा एक लोकांचा गैरसमज झाला आहे. हा फार वाईट आणि त्रासदायक आहे. लोकांना व्यक्त होण्याची काही सीमा राहिलेली नाहीये. लोकं बोलताना कुठलाही विचार न करता, हव्या त्या भाषेत हवं ते बोलतात. प्रेमाबद्दल आदर आहे पण लोकं कोणाच्याही खाजगी जीवनाबद्दल हव्या त्या तऱ्हेने व्यक्त होतात. इथे काही तरी मर्यादा हव्यात. वाटेल ते सल्ले देतात. हवे ते अंदाज लावतात. याबद्दल मी फार पटकन बोलतो. मी लोकांच्या अश्या कंमेटस् डिलीट करून टाकतो. अश्या लोकांना आपण पुन्हा काही रिप्लाय दिला तर ते प्रकरण अजून कुठेतरी वाढतं. जशी आमची काही जवाबदारी आहे तशी लोकांची आमच्या बद्दल बोलताना त्यांनी भान ठेवण्याची गरज वाटते. माणूस म्हणून तुम्ही कोणाला दुखवत नाही आहात ना हा विचार व्यक्त होताना, ट्रोल करताना करायला हवा. मी सगळयांना विनंती करेन कि व्यक्त होताना एकदा समोरच्या माणसाचा विचार नक्कीच करा. आमच्या जीवनातील वैयक्तिक भावनांशी जेव्हा तुम्ही खेळता तेव्हा आम्ही विरोध का करू नये!
“अभिनेता नसतो तर पडद्यामागची दुनिया अनुभवली असती” अभिनेता नसतो तर मी नक्कीच फोटोग्राफर म्हणून या इंडस्ट्रीत आलो असतो. पडद्यामागे काम करायला मला आवडलं असतं. कॅमेराच्या मागे दिग्दर्शक म्हणून काम करण्याची इच्छा आहे. अभिनेता नसतो तर नक्कीच हा प्रवास सुरु झाला असता. लोकांच्या प्रेमामुळे मी अभिनेता आहे. म्हणून जोवर अभिनेता आहे तोवर इथे काम करेन पण त्या नंतर मला पडद्यामागे राहून काम करायला जास्त आवडेल.
“वीक पॉईंट आणि प्लस पॉईंट ” वीक पॉईंट हा आहे कि मी फार पटकन लोकांवर विश्वास ठेवतो आणि प्लस पॉईंट हा कि मी कोणाबद्दल कधीच मनात अढी ठेवून रहात नाही.
“भविष्यात बोल्ड विषयावर विचार करून काम करेन” विषय कितपत चांगला आणि मजबूत आहे यावरून ठरवेन पण विनाकारण बोल्ड सीन करण्याची गरज नसेल तर नक्कीच त्याचा विचार करून निर्णय घेईन. हल्ली अनेक वेब सिरीज येतात त्यामध्ये फार बोल्डनेस हाताळला जातो. काही वेळा याची गरज नसताना हा एक ट्रेंड म्हणून करायचा तर हे व्यर्थ आहे. हे करताना मी १० वेळा विचार करेन. लोकांना आवडतंय म्हणून फक्त त्या मध्ये बोल्ड सीन करावेत कि, त्या विषयाची गरज आहे म्हणून ते करायचं या गोष्टीचा विचार करून मी ते काम करेन.
टेलिव्हिजन विश्वातली लक्षवेधी अभिनेत्री, एक मॉडेल ते अभिनेत्री हा अभिनय क्षेत्रातील प्रवास लिलया पार पाडणारी. प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या “स्टार ऑफ द वीक” च्या ह्या आठवड्यात जाणून घेऊया अनेक दर्जेदार मालिकांमध्ये आपल्या अभिनयाची प्रभावी पणे छाप पाडणारी अभिनेत्री
“अक्षया गुरव”
“स्वतःच्या विश्वाची निर्मिती ”
करियरची सुरुवात मुळात हि मॉडेलिंग पासून झाली. घरातली कोणतीही व्यक्ती या क्षेत्रात नसून सुद्धा इथे येऊन स्वतःची वेगळी ओळख निर्माण केली. मॉडेलिंग करता करता ऑडिशन देत होते. रंगभूमीवर काम केलं. २ एकांकिका केल्या. एकांकिका करता करता २०१३ मध्ये एक शो केला मग मालिकेसाठी विचारलं गेलं. अगदी पद्धतशीर पणे त्या साठी ऑडिशन दिले मग त्या साठी निवड झाली ती माझी प्रमुख अभिनेत्री म्हणून पहिली मालिका “राधिका” … आयुष्यात पहिल्यांदा कॅमेरा फेस करायचा होता मनात भिती होती. २०१४-१५ रोजी स्टार प्रवाह वर “मानसीचा चित्रकार” हि मालिका केली त्यात पुन्हा मुख्य भूमिका मिळाली. मग लव्ह लग्न लोचा नावाची मालिका केली. २०१६ मध्ये मी डीडी नॅशनल वर एक कार्यक्रम केला त्या कार्यक्रमाची सूत्रसंचालक होते. आणिसध्या कलर्स मराठी वाहिनी वरील “राधा प्रेम रंगी रंगली” हि माझी चवथी मालिका. अश्या प्रकारे हा प्रवास स्वतःच्या जिद्दीवर आणि ध्येय ठेवून स्वतःच उभं केलेलं हे विश्व आहे. अजून खऱ्या अर्थाने प्रवास चालू होणार आहे आता कुठे टीव्ही वर काम करतेय. लवकरच चित्रपट करायचा आहे आणि मोठ्या पडद्यावर स्वतःला बघायला फार उत्सुक आहे.
“खंबीर पाठिंबा आणि घडत गेलेला प्रवास ”
मॉडेलिंग करताना खूप फिट राहावं लागतं आणि टेलिव्हिजन करताना कामाच्या वेळा या वेगळ्या असतात त्यामुळे तेवढं फिट राहणं शक्य नसतं. बाकी कामाच्या गडबडीत आपलं स्वतःकडे दुर्लक्ष होत. जेंव्हा मॉडेलिंग करत असतो तेव्हा संपूर्ण वेळ हा त्यासाठी दिला जातो. मला फक्त मॉडेलिंग करायचं नव्हतं मी रॅम्प शो, ब्युटी कॉन्टेस्ट केल्या आणि अचानक किंवा पटकन टीव्ही कडे वळले. या क्षेत्रात येण्याचं असं काही ठरलं नव्हतं. मला मॉडेलिंग करायचं होत कॉर्पोरेट जॉब करायचा होता. काहीचं न ठरवता या क्षेत्रात पदार्पण झालयं. माझ्या परिवाराचा पाठिंबा फार खंबीर होता आज त्यांच्यामुळे मी इथे आहे.
“कमर्शियल फिल्मस् करायला आवडतील” मी झोया अख्तर, इमतीयाझ अली यांची खूप मोठी फॅन आहे. यांच्या सोबत चित्रपट करायला नक्कीच आवडेल. आपल्या मराठीत सतीश राजवाडे, नागराज मंजुळे, अवधूत गुप्ते यांच्या सोबत इंडस्ट्रीत काम करण्याची इच्छा आहे. “उत्तम स्क्रिप्ट सोबत वेब करायला आवडेल” वेब सिरीज करायला नक्कीच आवडेल. आपण काळानुसार चालत आहोत हल्ली चा काळ हा वेब कन्टेन्ट आणि सिरीज चा आहे. वेब आता कुठे नावारूपाला येतंय. प्रेक्षक वर्ग वेब बघायला लागलाय हि एक चांगली गोष्ट आहे. नवख्या कलाकारांना हि एक संधी आहे. मनोरंजन करण्यासाठी नवा मंच उभा राहिला आहे. मला वेब सिरीज करायला नक्कीच आवडेल. पण सध्या चालू असलेल्या प्रत्येक सिरीज मध्ये बोल्ड सीन असतात. पण असे सीन करणं हा ज्याचा त्याचा वैयक्तिक प्रश्न आहे. मराठीत वेब कन्टेन्ट हा येतोय ही नक्कीच कौतुकास्पद बाब आहे. वेगळ्या विषयासह मराठी इंडस्ट्री आपल्या समोर येत आहे. सुजय डहाकेची एक सिरीज पाहिली ती त्याने कमाल केली आहे. “नवर्यासोबत अजून काम करायचं”
खरंतर आमच्या दोघांचा काम करण्याचा योग ५-६ महिन्यापूर्वी जुळून आला. आम्ही आजवर एकत्र काम केलेलं नाही. एकमेकांच्या सेटवर फार कमी जातो दोघे स्वतःच्या कामात असतो. नुकतीच त्याने एक हॉरर वेब सिरीज केली त्यात मी अभिनेत्री म्हणून काम केलं. आणि तो (भूषण वाणी) त्याचा डीओपी होता. अगदीच छोटा पण मस्त अनुभव होता. त्याची काम करण्याची पद्धत छान आहे. खूप शांत डोकं ठेवून तो काम पूर्ण करत असतो. समजुतीने काम करतो.
“खादाडी ते फिटनेस फ्रिक” मी खूप फूडी आहे सेट वर जेवताना फार काही काही चमचमीत खायला मिळतं. मग अनेक सहकलाकारांचे डब्बे सेट वर शेयर होतात. मला कधी उशिरा शूट ला जायचं असेल तेंव्हा मी स्वतः जेवण बनवून नेते. मला खूप काही खायला आवडत पाणीपुरी किंवा कोणत्या ठिकाणी काय खास खायला मिळतं तिथल्या खाण्याचा गोष्टी एक्सप्लोर करायला मला प्रचंड आवडतात. पण मी आता लवकरच योगा आणि डान्स क्लास लावणार आहे. जसा मला वेळ मिळेल तसा खादाडी करून फिटनेस ठेवणं हे मी सांभाळून घेते. वर्क आऊट पेक्षा मला खाणं आणि झोपणं फार प्रिय आहे. या क्षेत्रात असल्याने फिट हे राहावंच लागतं.
“बोल्डनेस ला मर्यादा हव्यात ” अर्थात अश्या तर्हेच्या बोल्ड भूमिका करायला आवडतील पण त्या बोल्डनेस ला सुद्धा माझ्या दृष्टीने काही मर्यादा असतील. एखादी बोल्ड भुमिका आलीच तर नक्की त्याचा विचार करेन. एखादा चांगला दिग्दर्शक किंवा डिओपी असल्यास मी काम करेन. माझा सहकलाकार कोण आहे या सगळ्या गोष्टींचा सारासार विचार करून मी तेंव्हा तो निर्णय घेईन.
“प्रेक्षकांच प्रेम हा अवर्णनीय अनुभव”
अनेक अनुभव आहेत. लोक भेटल्यावर नेहमी सांगतात “अरे तू अशी नाही आहेस मग त्या मालिकेत का अशी वागतेस?? माझ्या सासूबाईंना सुद्धा अनेक जण विचारतात कि मी खऱ्या आयुष्यात सुद्धा अशीच वागते का? मग त्यावरून घरी फार मजेशीर किस्से घडतात. शिवाजी पार्कला रंगपंचमी खेळायला गेलो होतो तिथे एक लहान मुलगी आणि तिची आई माझ्या सोबत फोटो काढायला आली एवढा रंग लावून सुद्धा आपल्याला लोक ओळखतात त्यांना आपलं काम आवडतं हि मिळणारी कामाची पोचपावती असते. लोकं आपल्याला फॉलो करतात आणि आपल्यावर एवढं प्रेम करतात. अनेक जण येता जाता खूप कॉम्प्लिमेंट देतात. तर आज आम्ही जे काही आहोत ते फॅन्स मुळे आहोत त्यांच्या कडून आम्हाला काम करण्याची वेगळीच ऊर्जा मिळते.
“सणासुदीला सुट्टी हवी ” इंडस्ट्रीत खुपणारी अशी कोणती गोष्ट नाही आहे फक्त सणासुदीला आम्हाला कोणाला सुट्टी नसते त्यामुळे घरच्यांसोबत वेळ फार कमी घालवता येतो त्या सगळ्या मालिकांच्या निर्मात्यांना, चॅनेलला हीच एक विनंती आहे कि सणासुदीला सुट्टी द्या.
“स्पष्टवक्तेपणा भावतो” मी फार पटकन बोलते. स्पष्टवक्ती आहे त्यामुळे लोकांना कुठेतरी हि गोष्ट पटत नाही. कोणी खोटं बोललं तर ते मला पटत नाही. अनेकांकडून मिळणारी एक कॉम्प्लिमेंट आहे कि माझं मन फार निर्मळ आहे. लोकांनी चांगलं बोलावं, ऐकावं, चांगल्या गोष्टी करण्यासाठी एखाद्याला प्रोत्साहित करावं. “बिग बॉस नको रे!” मी बिग बाॅस च्या २ ऱ्या पर्वात जाणार नाही आहे मी माझ्या सोशल मीडिया वर या संबधित एक पोस्ट सुद्धा टाकली आहे. माझे काही प्रोजेक्ट्स लाइन अप आहेत त्यामुळे मी काही जाणार नाही. मला घरी बसून बिग बॉस बघायला आवडेल. मला त्यात जाऊन ड्रामा नाही करता येणार. जो खूप खरा माणूस आहे स्पष्ट बोलणारा त्याने बिग बॉस मध्ये जाऊच नये. बिग बॉस मध्ये सगळेच नौटंकी आणि नाटकी लोक राहू शकतात. मला खऱ्या लोकांच्या सोबत राहायला आवडतं.
प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे अक्षया गुरव ह्या देखण्या अभिनेत्री ला खूप साऱ्या शुभेच्छा..
सध्या बहुचर्चित असलेला सिनेमा ”ती अँड ती” ह्या सिनेमाचा निर्माता अभिनेता “पुष्कर जोग” ह्याच्याशी केलेली खास बातचीत. प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या निमित्ताने पुष्कर ने काही खास गोष्टी आणि रोखठोक मतं आपल्याशी शेअर केल्या आहेत.. जाणून घेऊयात पुष्कर कडून कसा आहे त्याचा आज वरचा प्रवास आणि त्याचे अनुभव..
_________ “खडतर प्रवासाची गोष्ट…”
एक अभिनेता म्हणून अजून सुद्धा प्रवास चालू आहे. बालकलाकार म्हणून या क्षेत्रात आलो. कोणत्याही अभिनेत्याला त्याच्या आयुष्यात चढ उतार बघावे लागतात. जेंव्हा चढ असतो तेव्हा सगळेचं आपल्या सोबत असतात आणि आयुष्यात वाईट प्रसंगी कोणी सोबत नसतं. या चढ-उतार्यातून धडपड करत आपण शिकत असतो. करियरची जिद्द आणि वेड नसेल तर या क्षेत्रात काम करू नये. मला या क्षेत्राचं वेड आहे म्हणून मी घडत गेलो. उतार नसतील तर चढाला मज्जा नाही. हा प्रवास खडतर आहे. इथे इंडस्ट्रीत कोणी कोणाचं नाही. सरते सुरज ला सलाम आहे..
“जिद्दीच्या जोरावर शिकत गेलो”
अवघड प्रवासातून मार्ग काढत आज इथवर येऊन पोहचलो आहे. शिक्षणासाठी थोडा ब्रेक घेतला मग अभिनयाला सुरुवात केली. यात मध्ये बाबा गेले, तेंव्हा कुठेतरी आपला जवळचा व्यक्ती गेल्यामुळे थोडं नैराश्य आलं. कारण “बाप हा बाप असतो” कुठल्याही समस्येत बाबा मदत करायचे. खचून गेलो, मग थोडी जिद्द एकत्र करून मुंबईत आलो स्ट्रगल केलं. आई भावाचा पाठींबा होता. मुंबईत पाऊल टाकलं मग आयुष्यात काही चूका केल्या. २ हिंदी चित्रपटांची निर्मिती केली पण तिथे माझी फसवणूक झाली मग बाकी गोष्टींमध्ये अडकलो. अभिनय कारकिर्दीतली ४ वर्ष यात वाया गेली आणि दुनिया कशी आहे हे समजलं.
“बजेट आणि बरंच काही,वागणुकीतला जाणवणारा फरक..”
हिंदी आणि मराठीत बजेट आणि वागणुकीत जमिन अास्मानाचा फरक आहे. मराठीत कलाकाराला एक कलाकार म्हणून तशी वागणूक दिली जात नाही. इथे आपला माणूस आहे म्हणून गृहित धरलं जातं. हिंदीत संजय दत्त यांचा एक चित्रपट केला होता बालाजी प्रोडक्शनचा चित्रपट होता. तिथे अर्जुन रामपाल आणि मला सारखी वागणूक दिली जायची तेंव्हा कुठेतरी वागणुकीतला फरक जाणवतो.
“मराठी चित्रपट करणार नाही ” नक्कीचं दिग्दर्शनात पाऊल टाकणार पण थोड्या वर्षांनी! पण मराठी चित्रपट आता करणार नाही. कारण मराठी प्रेक्षकांना मराठी चित्रपट हे प्रेक्षक गृहात जाऊन बघायचे नाही आहेत. हिंदी चित्रपट किंवा वेब कन्टेन्टची निर्मिती नक्कीच करेन. वेब सिरीज करेन! मी माझ्या चित्रपटाच्या प्रमोशन साठी खूप फिरलो. मराठी प्रेक्षक वर्ग आणि सगळ्यात महत्त्वाचं मराठी चित्रपटगृह हे दुर्दैव आहे. या सगळ्यांची चीड येते मला. प्लॅनेट मराठीच्या या प्लॅटफॉर्म वरून एक गोष्ट आवर्जून सांगावीशी वाटते की मराठी चित्रपटगृह जो पर्यंत मराठी चित्रपटांना जागा देणार नाहीत तो पर्यंत मराठी चित्रपट पुढे जाणार नाही. मी अनेक चित्रपटगृहात गेलो तिथे “ती अँड ती” चित्रपट चालू असताना चित्रपट गृहाच्या बाहेर चित्रपटाचं पोस्टर नव्हतं. लोकांना कसं समजणार की इथे मराठी चित्रपट लागला आहे! मराठी चित्रपटाच एक पोस्टर नाही आणि कॅप्टन मर्व्हल चे मोठे पोस्टर लावतात इथेच मराठी चित्रपट कचऱ्याच्या पेटित जातो. साऊथ मध्ये अशी गोष्टी होणार नाही. मराठी चित्रपटाचं हे दुर्दैव आहे. पण आपल्याकडे कोणी सोबत येऊन या विषयावर बोलत नाही, म्हणून मराठी चित्रपट करणार नाही. आपण फक्त मराठी असल्याचा गर्व बाळगतो पण अश्या गोष्टी सत्यात येण्यासाठी कोणी प्रयत्न करत नाही. म्हणून मराठी निर्मात्यांसाठी वाईट वाटतं. “यंगेस्ट ब्रेक डान्सर, लिम्का बुक ऑफ रेकॉर्डस् मध्ये नाव…!!!! हा योगायोग आहे आणि आई बाबांचे आशिर्वाद, तुमच्या सगळ्याचं प्रेम म्हणून या गोष्टी घडल्या. मिथुन आणि गोविंदाचा खूप मोठा फॅन असल्याने त्याचं बघून बघून शिकलो आणि आता ते जमायला लागलंय.
“परदेशी जागांचा सामावेश असून,शाब्बासकी नाही धक्काचं”
मराठी प्रेक्षकांना अश्या ठिकाणी नव्या गोष्टी दाखवून ते नाविन्यपूर्ण करण्याचा प्रयत्न असतो. टेलिव्हिजन वर जगभरच्या गोष्टी दाखवून लोकांना माहिती द्यावी हा असं काही तरी वेगळं करण्याचा तो एक प्रयोग असतो यातून मला आनंद मिळतो पण काय आहे नं मराठीत याच कौतुक होत नाही पाठीवर शाब्बासकी न देता धक्का दिला जातो.
“मराठी बिग बॉस : अविस्मरणीय अनुभवांचा पल्ला” बिग बॉस मध्ये जाणं हा प्रचंड कठीण प्रवास होता. पण तो १०० दिवसांचा प्रवास अविस्मरणीय होता. कधीचं हे दिवस विसरणार नाही. मी जसा आहे तसा वागण्याचा प्रयत्न केला. कदाचित हे लोकांना भावलं असेल म्हणून एवढे दिवस टिकलो. खूप शिकायला मिळालं. बिग बॉस मुळे मी लोकांच्या मनात स्थान निर्माण केलं. एक माणूस म्हणून त्यांनी मला तिथे पाहिलं. मी आभार मानेन सगळ्यांचे जे बिग बॉस चा भाग होते.
“मी स्टार नाही कारण…!!!” मी स्वतःला कधीच स्टार समजत नाही. मला हे मिळणारं प्रेम फार अनरियल वाटतं. अरे आपण या योग्यतेचे आहोत का याची जाणीव होते. माझ्यासाठी खरे हिरो देशातील सैनिक आहेत. आम्ही लोकांचं मनोरंजन करतो पण माझ्यासाठी तेच खरे हिरो आहेत. प्रत्येक फॅन्सना मी रिप्लाय करतो. इथे कधी ही काहिही घडू शकतं. आज हे आहे तेच उद्या राहणार नाही. साधेपणाने आणि जमिनीवर पाय ठेवून काम करत राहायचं.
“सोशली जगताना भान ठेवा”
आजकालच्या युवा पिढीला हेच सांगेन की सोशल मीडियाचा वापर चांगल्या गोष्टीसाठी करा. ट्रॉलिंग च प्रमाण फार आहे. आम्ही कलाकार म्हणून ट्रोल होतो इथवर ठीक आहे पण तुम्ही त्यांच्या परिवाराला यात कधीच ट्रोल करू नका. हा हक्क कोणी ही तुम्हाला दिला नाही. इंडस्ट्रीत खरेपणा नाही. मुळात एकी नसल्यामुळे सगळे येऊन याला विरोध दर्शवणार नाहीत. माझ्या बाबतीत जेव्हा ट्रॉलींग झालं तेव्हा मी सायबर गुन्हा दाखल केला.
“खोट्या लोकांची खंत” इंडस्ट्रीत सगळे नाटकी आहेत. कोणी कोणाची मदत करत नाही. इथे ८०% लोकं खोटी आहेत. २०% लोकं चांगली आहेत. खंत याची वाटते की खूप ग्रुपिजम आहे. इथल्या व्यक्ती कधीच सुधारणार नाहीत.
प्लॅनेट मराठी कडून “पुष्कर जोग” ला त्याच्या ह्या जिद्दीसाठी सलाम आणि भावी आयुष्यासाठी खूप साऱ्या शुभेच्छा..!!
