स्टार ऑफ द विक : ५४ (प्रार्थना बेहरे) 

संपूर्ण नाव : प्रार्थना अविनाश बेहरे – जावकर  

जन्म तारीख आणि ठिकाण : ५ जानेवारी १९८८, भावनगर (गुजरात) 

शिक्षण : PHd inMathmatics and Statistics, पत्रकारिता पदव्युत्तर 

लग्नाचा वाढदिवस : १४ नोव्हेंबर 

घरच्यांचं मन राखून, स्वतःच टीव्हीवर झळकण्याचं स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी तिने न्यूज अँकर म्हणून काम करायला सुरुवात केली. हळूहळू सहाय्यक दिग्दर्शक आणि प्रोडक्शन मधूनही तिने काम केलं. अनेक बड्या स्टार्सच्या मुलाखती घेताना स्वतः स्टार बनण्याचं स्वप्नही ती पाहत होती.

अखेर हिंदीतील ‘पवित्र रीश्ता’ या लोकप्रिय मालिकेच्या निमित्तानं तिच्या अभिनयाला सुरुवात झाली. त्यानंतर मितवा, मिस्टर अँड मिसेस सदाचारी, जय महाराष्ट्र ढाबा भथिंडा अनेक अनेक गाजलेल्या चित्रपाटांतून तिने प्रेक्षकांची मनं जिंकली. न्यूज अँकर ते उत्तम अभिनेत्री असा यशस्वी प्रवास करणारी, दिलखुलास अभिनेत्री म्हणजे “प्रार्थना बेहरे“

बालपणीच्या सुंदर आठवणी….

लहानपणापासूनच आई-बाबांनी एक गोष्ट नेहमी शिकवली, अभ्यास आणि त्याबरोबरीने देवावर श्रद्धा असणं अत्यंत महत्त्वाचं आहे. त्यामुळे बालपणीच रामरक्षा, गीतेचे अध्याय असं सगळं ते आमच्याकडून म्हणून घेत. हे सगळ आमच्या आयुष्याचा भाग बनत गेलं. त्यामुळे लहानपणापासून झालेले संस्कार आजवरच्या आयुष्यात नेहमी उपयोगी ठरले आहेत. त्यावेळी घरची परिस्थिती फार चांगली नव्हती. बाबा टेक्स्टाईल इंजिनिअर असल्यामुळे ते मिलमध्ये काम करायचे. अचानक मिल बंद झाल्यानंतर अनेक अडचणी येऊ लागल्या. पण त्या परिस्थितही ते दुखः करत बसले नाहीत. ते नेहमी आनंदी असायचे आजही ते तेवढेच आनंदी जगतात. त्यामुळे त्यांच्या कडून हे मी शिकलेय आणि ते कायम लक्षात ठेऊन जीवनाचा प्रवास करत असते. 

न्यूज अँकर ते अभिनेत्री….

मला डान्सची प्रचंड आवड होती. त्यामुळे, मी तिसरीत असल्यापासून भरतनाट्यम शिकायला सुरुवात केली. माझ पदवी पर्यंतच शिक्षण होईल पर्यंत मी भरतनाट्यम शिकले आणि काही काळ शिकऊ लागले. नृत्याची आवडं असल्यामुळे मी कोणत्याही समारंभात नाचायचे, पण आपण अभिनय करावा किंवा आपल्याला अभिनय जमतोय… असा विचार कधी केलाच नव्हता. शिवाय, “अभ्यास सोडून ही अभिनेत्री बनणार का?” असं विचारणाऱ्या कुटुंबातून मी आली असल्यामुळे त्यावेळी अर्थात अभिनय क्षेत्राची निवड करणं माझ्या हातात नव्हतं. पण, मला टीव्हीवर दिसायचं…. हे माझ स्वप्न होतं.  म्हणून पत्रकारितेच शिक्षण घेऊन, त्यात नोकरी करायला सुरुवात केली. शिवाय, मी बातमीदार म्हणून काम करणं हे माझ्या पालकांनाही समाधान देणारं क्षेत्र असल्यामुळे मी रिपोर्टर म्हणून काम करण्यास सुरुवात केली. पदवी पर्यंतचे शिक्षण झाल्यानंतर पुढील शिक्षणासाठी मी मुंबईत येण्याचं ठरवलं. मुंबईत आल्यावर जर्नालिझम करणं किंवा नालंदा विद्यापीठातून भरतनाट्यमचं पुढील प्रशिक्षण घेण. काही कारणास्तव भरतनाट्यमचं शिक्षण मला थांबवावं लागलं आणि जर्नालिझम करता मुंबईच्या केसी कॉलेजमध्ये प्रवेश घेतला. तिथून जर्नालिझममध्ये पदव्युत्तर शिक्षण पूर्ण केलं. शिक्षण सुरु असताना आणि त्यानंतरही अनेक नामांकित वाहिन्यांमधून जर्नालीस्ट म्हणून कामही केलं.      

• 

• 

तीन मिनिट ते तीन तास…

जर्नालिझम करत असताना मला ‘क्राईम बीट’वर काम करण्याची प्रचंड इच्छा होती. पण माझा एकूणच स्वभाव आणि बडबडीवृत्ती लक्षात घेऊन मला ‘एन्टरटेनमेंट रिपोर्टर’ म्हणून काम करण्याची संधी मिळाली. त्यावेळी अनेक बड्या बॉलीवूड कलाकारांच्या मुलाखती घेण्याची संधी मला मिळाली. परंतु, मी करत असलेल्या कामातून मला आनंद मिळत नाहीये हे माझ्या लक्षात आलं. त्यामागे अनेक कारणही होती.  रिपोर्टर म्हणून काम करत असताना ‘गुरुपौर्णिमे’निमित्तानं मी एक स्टोरी केली होती. पण ती स्टोरी काही कारणास्तव फक्त ३ मिनिटांत संपवली. त्यावेळी माझी खूप निराशा झाली, आणि यातूनच आपण तीन तासाच्या स्टोरी ऐवजी तीन तासांच्या चित्रपटासाठी काम करण्याचा मी निर्णय घेतला. मग दिग्दर्शनात अधिक रस असल्यामुळे मी ‘रीटा’ या चित्रपटासाठी रेणुका शहाणे यांच्यासोबत सहाय्यक दिग्दर्शक म्हणून काम केल. याचं चित्रपटात एका अगदी छोट्या भूमिकेसाठी मी काम केलं. ती अभिनय करण्याची माझी पहिलीच वेळ होती. पण त्या छोट्या भूमिकेसाठी मी केला अभिनय सेटवरील सगळ्यांना आवडला, सगळ्यांनी माझ्या त्या कामाचं कौतुकही केलं. ही माझ्या आयुष्यातील पहिली भूमिका आणि त्यासाठी माझं झालेलं कौतुकं मला कायम लक्षात राहिलाय. त्यानंतर मी अभिनेत्री म्हणून काम करण्याचं ठरवलं. 

अखेर मोठी संधी मिळालीच…

मुंबईत जर्नालिझमकरता प्रवेश घेण्याआधी बाबांनी मला एमबीए करण्याचा सल्ला दिला होता. परदेशात चांगली नोकरी मिळेल, शिवाय व्यवस्थित पगारही मिळेल या दृष्टीने त्यांनी मला हे सुचवलं होत. परंतु, मी जर्नालिझम करण्याचा निर्णय त्यावेळी घेतला होता. त्यावेळी मी रिपोर्टर आहे, हे माझ्या कुटुंबियांना आणि फार कमी लोकांना माहिती होत. त्यात रिपोर्टरची नोकरी सोडल्यानंतर केलेल्या कामांत पुरेसे पैसे मिळत नव्हते. शिवाय, माझ्या जवळील पैसेही संपत आले होते. त्यामुळे, त्या काळात काही काम मिळत नव्हतं. दरम्यानच्या काळात माझ्या लग्नासाठी मुल बघण्याची सुरुवात झाली होती. गंमत म्हणजे, ‘पवित्र रिश्ता’चं कॉनट्रेक साईन करायला जाण्याच्या काही वेळ आधी मी एका मुलाला भेटले होते. पण, मग मी साईन केलेल्या कॉनट्रेकमधील नियम आणि अटींमुळे माझा लग्नाचा विषय तिकडेच थांबला. आईबाबांनीही मला पाठींबा दिला आणि माझ्या अभिनयातील करिअरचा शुभारंभ झाला. 

• 

मालिकांपासून ठरवून ब्रेक घेतला…

मी मराठी मालिकांमध्ये फार काम केलं नाही. ‘पवित्र रिश्ता’ सुरु असताना ‘मायलेक’ नावाच्या एका मालिकेत मी काम करत होते. पण मग दोन्ही मालिकांच्या शुटींगच्या वेळा संभाळण मला कठीण जाऊ लागलं आणि त्यामुळे मी ‘मायलेक’मध्ये काम करणं अगदी काही दिवसांतच थांबवलं होत. गुजरातमध्ये लहानाची मोठी झाल्यामुळे  माझं मराठी फार चांगलं नव्हतं. त्यामुळे अनेक सिन्स मी अगदी रडून केल्याचं मला आजही आठवतंय. म्हणूनच, ‘मी मराठीत पुढे काही करणार नाही’, असं त्यावेळी ठरवलं होतं. पण मग चित्रपटात काम करण्याची संधी मिळाली आणि माझं हे मत आपोआप बदललं. ‘पवित्र रिश्ता’ सोडण्यामागेही हेच कारणं होतं. मला चित्रपट करायचे होते आणि त्या दृष्टीने संधी मिळत होती म्हणून मी ती मालिका सोडली आणि मग संपूर्ण वेळ चित्रपटाकडे वळण्याचा निर्णय घेतला. परंतु, मी कोणत्याही संधीला नकार द्यायचा नाही’, हे मनाशी पक्क केलं आहे. त्यामुळे कदाचित आता नाही पण मालिका करणारच नाही असं होणारं नाही. शिवाय आता माझा नवरा अभिषेक जावकर यांचं प्रोडक्शन हाउस असल्यामुळे सध्या मला आवडतं असलेल्या दिग्दर्शनातील बारकावे शिकण्यासाठी अधिक वेळ देत आहे. लेखनात मदत करतेय. त्यामुळे आता त्या कामावर अधिक लक्ष देऊन येत्या काळात दिग्दर्शनाकडे वळण्याचा विचार आहे. 

• 

लवकरच हिंदी वेब सिरीज…

मालिका, चित्रपट यातून काम केल्यानंतर मी आता लवकरच एका हिंदी वेबसिरीजच्या माध्यमातून प्रेक्षकांच्या भेटीला येत आहे. या वर्षात ती वेबसिरीज प्रदर्शित होईल. शिवाय, २० मार्च २०२० ला माझा ‘अजिंक्य’ हा चित्रपट सर्वत्र प्रदर्शित होणारं आहे. एका समाजसेविकेच्या भूमिकेत मी या चित्रपटात दिसणार आहे. त्यानंतर एप्रिल किंवा मे मध्ये अजून एक सिनेमा प्रदर्शित होईल ज्याची लवकरच घोषणा होईल.  

नाटकं हे जबाबदारीच काम…

‘जय महाराष्ट्र ढाबा भठिंडा’ या चित्रपटानंतर मी, अंजन श्रीवास्तव आणि रीमा लागू यांच्या बरोबर एका हिंदी नाटकात काम केल होतं. पण नाटक ही खूप मोठी जबाबदारी आहे, असं मला वाटतं. शिवाय, मी नाटकाला तेवढा वेळ देऊ शकले नाही तर होणारं नुकसान आणि मला न मिळणार समाधान हे अजिबात पटणार नसल्यामुळे मी नाटकात काम करत नाही.  

भूमिकेसाठी चोखंदळ…

अभिनेत्री म्हणून काम करत असताना नेहमी त्याचं त्या पद्धतीच्या भूमिका करण्यापेक्षा सतत काहीतरी वेगळ करण्याच्या प्रयत्नांत आपण असावं असं मला वाटतं. त्यामुळे भूमिका स्विकारताना मी अनेकदा विचार करते. त्यामुळे मी करत असलेल्या भूमिका मला आवडल्या पाहिजेत आणि मला ती भूमिका साकारताना मज्जा आली पाहिजे हे लक्षात ठेवून मी भूमिकेची निवड करते.  

नकार मिळालेत कि…

मला एखाद्या चित्रपटाची कथा आवडली, मिटिंग झाली पण त्यातील भूमिका नंतर मला न मिळता कोणीतरी दुसऱ्याने ती साकारली असं झालंय. पण त्यामुळे मी कधी निराश झाला नाही. अभिनेत्री म्हणून तुम्हाला चांगला चित्रपट मिळणं ही एक महत्त्वाची गोष्ट आणि नशिबाचा भाग असतो, असं मला वाटतं. त्यामुळे माझ्या नशिबात नसेल म्हणून नकार मिळाले हे लक्षात ठेऊन मी कायम पुढे जाते. आणि त्याहून चांगल्या भूमिका नेहमी माझ्या वाट्याला आल्यात. 

अभिनेत्री नसते तर…

मी अभिनेत्री नसते तर नक्कीच या इंडस्ट्रीमध्येचं काम करत असते. मला दिग्दर्शन आवडतं, मला दिग्दर्शन करायचंय. त्यामुळे मी अभिनेत्री नसते तर शंभर टक्के मी दिग्दर्शक बनले असते. 

माणसं इथली खरीच…

मला इंडस्ट्रीमधील खरंतर काही खटकत नाही. याउलट मला लोकांना सांगायला आवडेल. अनेकदा लोकांना वाटतं ही इंडस्ट्री फार खोटी आहे. इथले लोक फार खोट वागतात. कोणाच कोणाशी आपापसात पटत नाही. माझ्यामते हे अगदीच चुकीचं आहे. त्यामुळे आम्हीही माणसं आहोत. आम्हीही आमचं काम करत असतो. तुमच्या प्रमाणे कामाच्या बाबतीत आमच्यातही स्पर्धा असते. पण त्यामुळे आमच्या मैत्रीत कधीचं फरक पडत नाही. इथली माणस सगळी खरी आहेत आणि ते खरचं वागतात. आणि असं नसतं, तर कदाचित मी या इंडस्ट्रीत नसते. 

ट्रोलिंग होतंच…

माझ्या वागण्या-बोलण्यावरून मला कधीच ट्रोल केलं नाही. परंतु, मध्यंतरी मी थोडी जाड झाले होते. त्यावेळी मात्र मला ट्रोल केल गेलं. माझ्यावर काही प्रमाणात टीका झाल्या. त्यात चित्रपट कारण सोडलं का? असंही विचारणारे अनेक जण होते. फिटनेस बद्दल अनेक कमेंट्स आल्या. पण काही काळ मी माझं आयुष्य माझ्या पद्धतीने जगण्याचं ठरवलं होत. त्यामुळे लोक काय म्हणतील याचं मला काही वाईट वाटलं नव्हतं. उलट मी बारीक झाल्यानंतर त्याचं प्रेक्षकांकडून चांगल्या कमेंट्सही आल्या.   

• 

मी अशीच हसते…

मी लहानपणापासून अशीच हसते. शाळेत असताना, ‘बिघडलेल्या गाडीच्या स्टार्टर’चा आवाज म्हणून मला चिडवलं जायचं. पण,ते हसणं लोकांपर्यंत तेव्हा पोहचल नव्हतं. त्यानंतर मालिका आणि चित्रपटात काम करताना कॅमेऱ्यामागे मी हसायचे त्यामुळे ते जगजाहीर नव्हतं. पण ‘चला हवा येऊ द्या’मध्ये गेल्यावर ते हसू मी लपवू शकले नाही. पण त्यावरून मला कधी कोणी वाईट बोललं नाही.

फिटनेस मंत्रा…

कामात व्यस्थ असले तरी जिम सोडणं मला आवडतं नाही. सकाळी उठल्यावर ११ १२ वाजता रोज जिमला जातेच. खाण्याकडे विशेष लक्ष देते. शिवाय, मला चालायला खूप आवडतं.

झटपट प्रश्न 

० प्रार्थनाच टोपणनाव 

-टूम्पा 

० प्रार्थनाला स्वतःमधील आवडणारी एक गोष्ट? 

-मला दुखी व्हायला आवडतं नाही.  

० प्रार्थानाला स्वतःमधील न आवडणारी एक गोष्ट?

-मी खूप आळशी आहे.

० निवेदन कि अभिनय 

-अभिनय 

० प्रार्थनाचा लाईफ फंडा 

-आयुष्यात नेहमी आनंदी रहा. 

• 

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

कुठलंही चित्र रेखाटण्यासाठी फक्त पेन्सिल, कागद आणि रंग यांचीच आवश्यकता नसते. तर कलात्मक नजर असेल, तर प्रत्येक गोष्टीतून काहीतरी नवीन साकारलं जाऊ शकतं हे ज्या  अवलियाने सातत्याने दाखवून दिलं, तो अवलिया कलाकार म्हणजे मराठमोळा चेतन राऊत. टाकाऊ वस्तूंच्या वापरातून काहीतरी कलात्मक साकारण्याची त्याची जिद्द आजही सुरु आहे. टाकाऊ वस्तूंच्या वापरातून त्यानं यापूर्वी साकारलेल्या सर्व कलाकृतींची नोंद विश्वविक्रम म्हणून नोंद  झाली आहे. आता २०१६ च्या आयआयटी मुंबईच्या ‘मूड इंडिगो’ या फेस्टिव्हलपासून सुरू झालेला त्याचा हा नाबाद प्रवास अजूनही सुरू आहे. आपली प्रत्येक कलाकृती ही इतरांपेक्षा वेगळी असावी हा चेतनचा प्रयत्न असतो. अनेक नवीनवीन विश्वविक्रमानावर भारताचं नावं कोरण्याच स्वप्नं तो जपतोय आणि जगतोयही. 

• 

• 

आज ‘मराठी राजभाषा दिना’ निमित्त मराठीचा झेंडा अटकेपार नेणाऱ्या मराठमोळ्या चेतन राऊत विषयी….

कोण आहे चेतन राऊत?
ठाण्यातल्या वाडा इथल्या एका आदिवासी पाड्यात राहणाऱ्या मराठमोळ्या चेतनने मुंबईच्या जे जे स्कूल ऑफ आर्टमधून फाईन आर्टस् या विषयात पदवी संपादन केली. प्रिंट मेकिंग या विषयात राष्ट्रीय पुरस्कार मिळवून त्यानं मोठ्या कष्टानं पदव्युत्तर शिक्षण पूर्ण केलं. शेतकरी कुटुंबातल्या असलेल्या चेतनच्या घरच्या परिस्थितीमुळे त्याचे इंजिनीअर बनण्याचं स्वप्न अपूर्णच राहिलं. मात्र आजपर्यंत तब्बल दहा वर्ल्ड रेकॉर्डसची चेतनच्या नावावर नोंद आहे. त्याच्या या सगळ्या विक्रमांची नोंद इंडिया बुक ऑफ रेकॉर्ड, युनिक वर्ल्ड रेकॉर्ड आणि लिम्का बुक ऑफ रेकॉर्ड, वर्ल्ड रेकॉर्ड इंडिया मध्ये नोंद झाली आहे. येत्या काळात अनेक नवी विक्रम करण्याचा त्याचा मानस आहे. 

विश्वविक्रम १ 

कलाकृती केव्हा साकारली : डिसेंबर २०१६ 

चार हजारहून अधिक कॅसेट्सचा वापर करून चेतनने पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांचं व्यक्तिचित्र साकारलं होतं. कॅसेट हा प्रकार आता दुर्मिळ झाला आहे. पण याचा वेगळा उपयोग चेतनने करण्याचं ठरवलं. चार हजारहून अधिक कॅसेटचा वापर करून चेतनने पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांचं व्यक्तीचित्र साकारलं होत. सर्वसाधारणपणे एखादी भव्य कलाकृती साकारताना तिचं चौकोनी किंवा गोलाकार स्वरूपात पिक्सलेट केलं जातं. परंतु आयताकृती कॅसेटचा वापर करून जगात पहिल्यांदाच अशाप्रकारचे पोर्ट्रेट चेतननं साकारलं होत. १५ फूट बाय २० फूट एवढ्या मोठ्या आकारमानाचे हे चित्र होत. त्यासाठी तब्बल सात महिने फिरून चेतनने धारावी, उपनगरातील झोपडपट्टी, भंगारवाला आदी ठिकाणांहून चेतन कॅसेट्स गोळा केल्या होत्या. 

विश्वविक्रम २

कलाकृती केव्हा साकारली : डिसेंबर २०१६

१२० बाय ३६ फूट आकारमानाच्या या थ्रीडी स्ट्रीट पेंटिंगचीही लिम्का बुकमध्ये नोंद होणार आहे. भारतात थ्रीडी स्ट्रीट पेंटिंग विषयी फारशी जागृती नाही, परंतु विदेशात या कलाकृतीला विशेष मान आहे. हाच मान स्वदेशी देखील मिळावा यासाठी चेतनचे प्रयत्न सुरु आहे. तत्कालीन बहुचर्चेचा विषय असलेल्या ‘नोटबंदी’वर हे भव्यचित्र बेतलेलं आहे. सध्या सर्वत्र एटीएमच्या बाहेर लोकांच्या लांबच लांब रांगा आपल्याला पाहायला मिळतात. या प्रकरणातील ताणामुळे काही नागरिकांना स्वतःचा जीव देखील गमवावा लागला आहे. हेच दाहक वास्तव चेतनने त्याच्या चित्रातून व्यक्त केलं होत.

• 

विश्वविक्रम ३ 

कलाकृती केव्हा साकारली : मे २०१७ 

मुंबईतल्या चोरबाजार, मुंब्रा, लॅमिंग्टन रोड या ठिकाणच्या जुन्या सीडी विक्रेत्यांशी संपर्क साधून चेतनने हजारो सीडीज मिळवल्या. पिक्सेल आणि थ्रीडी पेंटिंग यांचं फ्युजन असणारं शिवरायांचं मोझॅक आर्ट या सीडीजच्या माध्यमातून त्याने साकारलं. तब्बल चार-पाच महिन्यांच्या प्रयत्नांतून चेतननं ७५ हजारपेक्षा जास्त सीडीज गोळा केल्या होत्या. ११० फुट x ९० फुट या भव्य आकाराचं हे जगातलं सर्वात मोठं पोट्रेट ठरलं. सीडीज गोळा केल्यानंतर त्यांना चित्रानुसार कोडिंग करणं आणि इतर कामांत पाच-सहा दिवसांचा वेळ लागल्याचं चेतन सांगतो. तर सीडी जमिनीवर पसरवून पोट्रेट साकारण्यास चोवीस तासांहून अधिक वेळ लागतो असं चेतननं सांगितलं. 

विश्वविक्रम ४ 

कलाकृती केव्हा साकारली : डिसेंबर २०१७ 

आय आय ती मुंबईच्या ‘मूड इंडिगो’ या नामांकित फेस्टिवलच्या २०१७ सालच्या ‘कार्निव्हल’ या थीमनुसार आयआयटी कॅम्पसमध्ये भव्य कॅसल उभारण्यात आला होता. विशेष म्हणचे हे कॅसल दीड लाखाहून अधिक ‘कागदी कप’च्या सहाय्यानं तयार केल होतं. या कॅसलची उंची २२ फुट आणि रुंदी १६ असल्याची माहिती चेतन राऊत यानं दिली. प्रदीप सावंत, रोहित पवार, अविनाश ऐवाले या मित्रांच्या मदतीनं हे भव्य इन्स्टॉलेशन तो साकारणार होत.

• 

विश्वविक्रम ५ 

कलाकृती केव्हा साकारली : जानेवारी २०१८ 

कित्येकदा जुन्या कम्प्युटरचे भाग टाकाऊ म्हणून भंगारमध्ये टाकून दिले जातात. यातल्या कीबोर्डच्या बटणांचा उपयोग करून घेत चेतनने ही कलाकृती साकारली होती. भंगार म्हणून टाकून दिलेल्या कीबोर्डसची बटणं चेतननं जमा केली. त्यासाठी तो साकीनाका, ९० फिट रोड, कल्याण शीळफाटा आणि कुर्ला मार्केट अशा विविध ठिकाणी फिरला. स्क्रॅप मार्केटमधून त्यानं आपल्या या नव्या कलाकृतीसाठी बटणं गोळा केली आहेत. कलाम यांचं हे पोट्रेट तयार करण्यासाठी चेतननं ८७ हजारांहून अधिक (साधारण २५ हजार कीबोर्ड्सची) बटणांचा वापर केला. पोट्रेट अधिक आकर्षक बनवण्यासाठी ही बटणं नऊ रंगांमध्ये रंगवण्यात आली. या कलाकृतीचं खास आकर्षण म्हणजे, डॉ. कलाम यांचा वाढदिवस, त्यांना मिळालेले पुरस्कार, त्यांचं नावं आणि अशा अनेक गोष्टी पोट्रेटमध्ये दिसत होत्या. 

विश्वविक्रम ६ 

कलाकृती केव्हा साकारली : सप्टेंबर २०१८

चौदा हजार पंचमुखी रुद्राक्षांचा वापर करून चेतन शिवरायांचं पोट्रेट साकारलं असून, त्याची नोंद रेकॉर्डबुक्समध्ये झाली आहे. महाराष्ट्राचं दैवत असलेल्या छत्रपती शिवाजी महाराजांचं त्यानं तयार केलेलं नवं पोट्रेटही असंच चर्चेत आहे. ६ फूट लांब आणि ७ फूट रुंद आकाराच्या या मोझॅकची ‘इंडिया बुक ऑफ रेकॉर्ड’ आणि ‘युनिक वर्ल्ड रेकॉर्ड’मध्ये नोंद करण्यात आली आहे. ही रुद्राक्षं त्यानं खास नेपाळहून आणली आहेत. इतक्या रुद्राक्षांचा वापर केलेलं हे जगातलं पहिलंवहिलं मोझॅक आहे. सलग बहात्तर तासांच्या मेहनतीनंतर ही कलाकृती साकारली गेली. २८ रंग छटा असणाऱ्या या पोट्रेटमध्ये महाराजांच्या चेहऱ्यावर विविध सात रंगांच्या छटांचे बारकावे चेतनने दाखवले आहेत.

• 

विश्वविक्रम ७ 

कलाकृती केव्हा साकारली : जानेवारी २०१९ 

हिंदुहृदयसम्राट शिवसेनाप्रमुख बाळासाहेब ठाकरे यांचं भव्य पोर्ट्रेट चेतनने त्याच्या वाढदिवसाचं अवचीत्य साधून साकारलं होत. यासाठी तब्बल तेवीस हजार पंचमुखी रुद्राक्ष वापरण्यात आली होती. ८ बाय ८ फूट आकाराचे हे पोट्रेट चेतनच्या अनेक गाजलेल्या कलाकृतींपैकी महत्त्वाचे व्यक्तिचित्र होय.  

विश्वविक्रम ८ 

कलाकृती केव्हा साकारली : ऑगस्ट २०१९ 

चंद्रयान उड्डाणाच्या धर्तीवर डॉ. विक्रम साराभाई यांचं १२ बाय १० फुट आकाराचं पोर्ट्रेट साकारलं होतं. तब्बल पाच हजार पाचशे कागदी विमानांचा वापर करून ही कलाकृती साकारल्याचं चेतन सांगतो. सहा विविध रंगी कागदी विमानांचा यासाठी उपयोग करण्यात आला होता.   

• 

विश्वविक्रम ९ 

कलाकृती केव्हा साकारली : ऑक्टोबर २०१९  

आपल्या एकापेक्षा एक कलाकृतींनी मुंबई आयआयटी गाजवणाऱ्या चेतन राऊत या मराठी कलाकारानं कानपूर आयआयटीही गाजवलं. विशेष म्हणजे आयआयटी, मुंबईच्या ‘मूड इंडिगो’तल्या त्याच्या वेगवेगळ्या कलाकृती पाहून त्याला गेल्याचं वर्षी कानपूर आयआयटीनं खास निमंत्रित केलं होतं. यावेळी चेतननं तब्बल सात हजार प्लास्टिक बॉल्सचा वापर करून साकारलेली जोकरची ही कलाकृती चर्चेचा विषय ठरली. मुंबईच्या संदेश कॉलेजमधले ऋषिकेश माने, मनोज जाधव, अविनाश शिवशरन, अतुल गाडगे, आदर्श पवार अशी चेतनची टीम आहे. जगातलं सर्वात मोठं, प्लास्टिक बॉलचं मोझेक पोर्ट्रेट कानपूर कॅम्पसमध्ये साकारण्यात आलं होत. हे पोट्रेट साकारून, त्यांच्या ६ हजार चेंडूंच्या पोट्रेटचा रेकॉर्ड चेतन आणि त्याच्या टीमनं स्वत:च मोडला आहे. या जोकरसाठी तब्बल सात हजार विविधरंगी प्लास्टिक चेंडूंचा वापर करण्यात आला होता. ८ बाय १० फुटांच्या या पोट्रेटनं सर्वांची मनं जिंकली. 

विश्वविक्रम १० 

कलाकृती केव्हा साकारली : जानेवारी २०२० 

यावर्षाच्या सुरुवातीलाच तब्बल २ लाख पणत्यांचा वापर करून चेतनने रामदरबार सजवला होता. सहा रंगांच्या एकूण २ लाख पणत्या वापरून त्याने ६० बाय ९० फुट आकाराचे भव्य रामदरबाराचे पोर्ट्रेट साकारले होते. 

• 

अजय जयश्री उभारे
Content Writer (Planet Marathi) 

www.planetmarathi.org

www.planetmarathimagazine.com 

वयाच्या प्रत्येक वळणावर आपल्यातील प्रत्येक जण वेगवेगळी स्वप्नं बघतं असतो. यानेही तशीच स्वप्नं बघितली. सुरुवातीला त्याला बस कंडक्टर बनायचं होतं, तर काही दिवसांनी आपणं पोलीस व्हायचं हे त्याने ठरवलं. 

दिवसागणिक नवनवीन स्वप्न बघत अखेर तो अभिनेता बनला. ‘तुज विण सख्यारे…’ या मालिकेच्या निमित्तानं त्याने टीव्हीवर पदार्पण केलं. 

जेष्ठ अभिनेते नसिरुद्दीन शहा यांचा तालमीत अभिनयाचे धडे गिरवलेल्या या अभिनेत्याने आजवर अनेक इंज्राजी आणि उर्दू नाटकांमधून काम केलंय. 

वझनदार, तुझी माझी लव्हस्टोरी, काय रे रास्कला अशा अनेक चित्रपटांमधून त्याने त्याच्या अभिनयाची अनोखी छाप रसिकांच्या मनावर कोरली आहे. ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’च्या ‘स्टार ऑफ द विक’च्या माध्यमातून जाणून घेऊया अभिनेता ‘गौरव घाटणेकर’विषयी…

संपूर्ण नाव : गौरव जयंत घाटणेकर   

जन्म तारीख आणि ठिकाण : १५ मे, मुंबई   

शिक्षण : मास्टर्स इन ॲक्टिंग  

स्वप्न माझी अनेक….

मी अजिबातचं ठरवून या क्षेत्राकडे वळलो नाही. पण वेळोवेळी माझ्याकडून त्या गोष्टी होत गेल्या. लहानपणापासून सोसायटीच्या विविध कार्यक्रमांमध्ये मी सहभागी होत असे. त्यानंतर शाळा-कॉलेजच्या दिवसांतही हे सत्र कायम सुरु होत. पण पुढे जाऊन भविष्यात आपल्याला अभिनेता म्हणून काम करायचंय हे माझ्या कधीही डोक्यात नव्हतं. त्यामुळे मी अभिनेता होईन कि नाही यापेक्षा मी माझ्या इतर गुणांच्या बाबतीत अधिक सजग असायचो. माझं वक्तृत्व, खिलाडु वृत्ती आणि महत्त्वाचं म्हणजे, माझ्यात एखादी गोष्ट अधिक उत्तम पद्धतीने मांडण्याची कला लहानपणापासून अवगत होती. यातून मी घडतं गेलो. लहानपणी प्रत्येकजण विविध स्वप्न बघतो. तसचं मी ही बघायचो. शाळेतील प्रवासादरम्यान बस कंडक्टरला पाहून आपणही बस कंडक्टर व्हावं असं मला वाटायचं. थोडा मोठा झाल्यावर आपण पोलीस व्हावं असं मला वाटू लागल. माझे वडील नौदलात कार्यरत आहेत, त्यांना पाहून मी नेव्ही मध्ये जाण्याचा विचारही केला होता. त्यानंतर एअरफोर्समध्ये सामील व्हावं असाही मला वाटलं. मुळात मला अनेक गोष्टी वाटतं होत्या, त्या मला पूर्णपणे आवडतं नव्हत्या. त्यामुळे अखेर मला विविध पात्र साकारायला, लोकांच्या नकला करायला आवडतात हे माझ्या लक्षात आलं.  शिवाय, त्याचवेळी केलेल्या एका नाटकासाठी माझ प्रचंड कौतुकही झालं. दरम्यानच्या काळात नसिरुद्दीन शहा यांच्याशी भेट झाली आणि ते माझे अभिनयातील गुरु बनले. त्यानंतर अभिनयाकडे बघण्याचा माझा दृष्टीकोनही बदला आणि मी या क्षेत्रात आलो आणि इथेच रुळलो. स्ट्रगल रोजचाचं…इंडस्ट्रीमध्ये काम करायचं म्हणजे स्ट्रगल हा नेहमीचा आहे आणि तो असावा. माझ्या पालकांपैकी कोणी इंडस्ट्रीमध्ये नाही. माझा कोणत्याही प्रकारचा वशिला नव्हता. त्यामुळे माझ्यासारख्या नवख्या मुलाला इंडस्ट्रीमध्ये पदार्पण करण्यापासूनच स्ट्रगलचा सामना करावा लागतो. आजवर जे केलं ते स्वतःच्या मेहनतीमुळे केलं आहे. खरं हा इंडस्ट्रीमध्ये येण्याचा निर्णय हा माझा होता त्यामुळे संपूर्ण जिद्दीने इथे काम करायचं हे डोक्यात ठेऊनच या समुद्रात उडी मारायचं ठरवलं. त्यामुळे या प्रवासातील प्रत्येक गोष्ट मला वेगळा अनुभव आणि आनंद देत असते एवढं मात्र नक्की.

माझी पहिली भूमिका…

मी एका इंग्रजी नाटकामध्ये नसिरुद्दीन सरांसोबत काम करत होतो. त्यावेळी तो प्रयोग पाहण्यासाठी आलेल्या त्या वाहिनीकरता काम करणाऱ्या एका व्यक्तीने माझं नाटकातील काम पाहून माझ्या पहिल्या मालिकेसाठी विचारलं होतं. ‘तुज वीण सख्यारे…’ ही माझी पहिली मालिका आणि त्याच्यातील माझ्या पहिल्या भूमिकेचं प्रचंड कौतुकं झाल होतं. त्यामुळे पहिल्या प्रेमा इतकीच माझी पहिली भूमिका माझ्यासाठी अत्यंत जवळची आहे. याचं मालिकेने मला मोठा चाहतावर्ग ही मिळवून दिला. ड्रीम रोल…एक अभिनेता म्हणजे प्रचंड ‘हावरट’ वृतीचा असतो आणि असावा, असं मला वाटतं. त्यामुळे असे बरेच रोल आहेत जे मला करायची प्रचंड इच्छा आहे. त्यातही मला इंग्रजी सिनेमांचं प्रचंड आकर्षण असल्याने मला ‘मायकल कोरीओन’ची भूमिका साकारायला नक्की आवडेल. मी अनेक फिल्म्स बघतो आणि त्यातील अनेक कलाकार मला आवडतात. त्यामुळे तसे अनेक रोल आहेत जे मला साकारण्याची प्रचंड इच्छा आहे. 

नव्या भूमिका लवकरच…

अनेक नवनवीन कामांसाठी माझं बोलणं सुरु आहे. त्यामुळे तूर्तास सगळ्या गोष्टी नाही सांगता येणारं मात्र, लवकरच दोन नव्या वेबसिरीजच्या माध्यमातून तुम्हा सगळ्यांच्या भेटीला येतं आहे. शिवाय, ‘एक प्रेम कहानी’ या उर्दू नाटकातही मी काम करतोय. लवकरचं हे नाटकही तुम्हाला बघता येईल. मराठी नाटकं करायचं, पण….मी गेली अनेक वर्ष उर्दू आणि इंग्रजी नाटकांमधून काम करतोय. पण, मला मराठी नाटकांमध्येही काम करण्याची प्रचंड इच्छा आहे. मला अजून कोणीही मराठी नाटकात काम करण्यासाठी विचारलं नाही. पण एखादी उत्तम भूमिका असलेलं नाटकं मला मिळालं, तर मराठीमध्ये नाटकं करण्यास मी तयार आहे. कारण, माझ्या मते नाटकामुळे आपल्याला अनेक गोष्टी शिकतात येतात. नाटकं आपल्याला समृद्ध करत जातो. त्यामुळे नाटकं करताना मला मिळणाऱ्या पैशांपेक्षा, तिथून मला मिळणारे अनुभव आणि नवी शिकवण माझ्यासाठी मोलाची आहे. त्यामुळे माझ्या अभ्यासाठी नक्की मी मराठी नाटकं करेन. मी उत्तम खेळाडू…अभिनयाव्यतिरिक्त मला खेळायला खूप आवडतं. मी स्कॉश प्लेअर आहे. मला घोडेस्वारी करायला प्रचंड आवडतं. शिवाय, मी क्रिकेटचा मोठा चाहता आहे. मला क्रिकेट खेळायला आणि बघायला आवडतं. शिवाय, मला फिटनेसमध्ये मदत करणारे सगळेच खेळ मला आवडतात.

• 

हे खटकतंय…

मराठी इंडस्ट्रीमध्ये थोडा पैसा येणं गरजेचं आहे, असं माझं मतं आहे. शिवाय, मला अजूनही वाटतं कि, आपल्याकडे टॅलेंटला वाव मिळत नाही. अनेकदा कलाकारांमधील वेगळेपणापेक्षा त्याच्या आधीच्याच कामावर त्याला नवीन काम मिळत. हे चुकीचं नाही. पण इतरानाही समान संधी मिळणं तेवढच गरजेचं आहे. सोबतच, प्रत्येकवेळी कलाकारांसोबत होणारं ट्रोलिंग मला अजिबात आवडतं नाही. पण मी त्याकडे दुर्लक्ष करणं अधिक पसंत करतो.   फिटनेस फंडा…खेळ हा माझ्या फिटनेसचा मंत्र म्हणता येईल. त्यामुळे फुटबॉल, स्कोश, अगदी घाम काढणारे खेळ मला प्रचंड आवडतात. जिम म्हणजे बोगसपणाचं लक्षण असं मला वाटतं. त्यामुळे खेळताना होणाऱ्या दुखापती जास्त असतील तरी फिटनेसच्या दृष्टीने अनेक फायदे खेळांमुळे होतात. आणि म्हणून माझा खेळांवर अधिक भर असतो.   

रॅपिड फायर….

० गौरवची आवडती अभिनेत्री – Kate Winslet (केट विन्स्लेट)
० गौरवाचा आवडता अभिनेता – Dustin Hoffman (डस्टीन हॉफमन)
० गौरव अभिनेता नसता तर – भिकारी (कारण मला अभिनया व्यतिरिक्त दुसरं काही जमत नाही आणि मी दुसऱ्या कशात रमत नाही)
० गौरवला स्वतःमधील आवडणारी एक गोष्ट – कधीही हार मानत नाही.
० गौरवला स्वतःमधील न आवडणारी एक गोष्ट – मी फार जास्त गंभीर (Over Critical) आहे
० गौरवचा लाईफफंडा – जगा आणि जगु द्या, खूप पैसा कमवा… 

• 

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

www.planetmarathi.org

www.planetmarathimagazine.com

वडील पोलिसात नोकरीला त्यामुळे त्यांच्या सततच्या बदल्यांमुळे हा पठ्या खर्या अर्थाने ‘बारा गावाचं पाणी’ त्याच्या लहानपणीच प्यायलाय. 

परदेशात वाईल्ड लाईफ कॉन्सर्वेशमधून मास्टर्स केल्यानंतरही त्याने आपली आवडं जपत कला क्षेत्राच्या दिशेने त्याचा मोर्चा वळवला. 

अभिनय, लेखन, दिग्दर्शन अशा पायऱ्या चढत तो आता निर्मिती क्षेत्रातही पाउल टाकतोय. एकांकिका, नाटकं, चित्रपट आणि मालिका असा चौफेर वावर असणारा आणि कोणत्याही विषयावर अगदी परखडपणे व्यक्त होणारा अभिनेता म्हणजे हेमंत ढोमे. ‘प्लॅनेट मराठी’च्या स्टार ऑफ द विक च्या माध्यमातून जाऊन घेऊया अवलियाबद्दल…. 

संपूर्ण नाव : हेमंत दयानंद ढोमे   

जन्म तारीख आणि ठिकाण : २१ मार्च, शिरूर (पुणे)  

शिक्षण : एम.एस.सी इन वाईल्ड लाईफ कॉन्सर्वेश (युके)

बालपणीच प्यायलो बारा गावाचं पाणी…

माझा जन्म पुण्यातील पण, शालेय जीवनाची सुरुवात ठाण्यात झाली. परंतु बाबांची पोलिसातील नोकरी असल्यामुळे त्यांची कामानिमित्त सतत बदली व्हायायची. त्यामुळे आम्ही सतत स्थलांतर करत असत. पहिलीला मी रायगड जिल्ह्यातील माणगावला गेलो. रायगडमध्ये असलो तरी माणगाव, पोलादपूर (दुसरी असताना), म्हसळा (तिसरी), मग चौथी ते सातवी आम्ही कर्जतला आलो. मग आठवीत मी खोपोलीला शाळेत प्रवेश घेतला. नववी नागोठणे, दहावी पनवेल आणि मग अकरावी ते पुढील शिक्षणाला पुण्याला गेलो. त्यानंतर एमएससी करता युकेला गेलो. त्यामुळे ‘बारा गावचं पाणी पिणे’, ही म्हण माझ्या बाबतीत अगदी तंतोतंत जुळते. पण खरं सांगता, दरवर्षी माझी शाळा बदलते पर्यायी मित्रही बदलले याचं मला फार वाईट वाटायचं. त्यामुळे मला फक्त माझ्या कर्जतच्या शाळेतील मित्र लक्षात आहेत. जिथे मी फार अधिक काळ राहिलो होतो. पण बालपणं मजेत गेलं. 

झाली अभिनयाची सुरुवात…

त्याकाळी खोपडी दारू प्यायल्यामुळे कर्जत, खालापूर सारख्या भागांत अनेकांचा मृत्यू झाला होता. बाबा पोलिसात असल्यामुळे या गोष्टींविषयी सतत बोललं जायचं, शिवाय, माझ्या बाबांनीही व्यसनमुक्तीविषयी जनजागृतीसाठी महत्त्वाची पावलं उचलायला सुरुवात केली होती. आमच्या शाळेकडून सुद्धा व्यसनमुक्तीवर आधारित पथनाट्य बसवली होती. त्यामुळे अगोदरपासून अभिनयाची आवड असणाऱ्या मला यानिमित्तानं संधी मिळाली. त्यानंतर अकरावीला मी पुण्याला गरवारे कॉलेजला प्रवेश घेतला. मग पुरुषोत्तम करंडक, फिरोदिया करंडक आणि विविध एकांकिका आणि अभिनय स्पर्धांमध्ये भाग घेण्यास सुरुवात केली. त्यामुळे अभिनयाची लहानपणापासून आवडं होती. मग पथनाट्य आणि विविध स्पर्धा यांच्यातून भाग घेऊन ही आवडं वाढत गेली. मग ‘समन्वय’ नावाच्या आमच्या नाट्य संस्थेच्या माध्यमातून ‘लूझ कंट्रोल’ या प्रायोगिक नाटकाचे भारतात आणि भारताबाहेर अनेक प्रयोग केले. या नाटकाचं लेखनही मी केल होत. त्याचं खूप कौतुक झालं. अनेक ठिकाणी मला लिखाणासाठी आणि अभिनयासाठी पारितोषिक मिळाली. त्यामुळे होणाऱ्या कौतुकातून काम करण्याची अधिकाधिक उर्जा मिळत गेली. 

आवडं माझ्यासाठी महत्त्वाची…

मी आयपीएस अधिकारी व्हावं अशी माझ्या बाबांची इच्छा होती. त्यामुळे मी स्पर्धा परीक्षा द्याव्यात या दृष्टीने मी कॉलेज सुरु असताना, त्यासोबतीने स्पर्धा परीक्षांचीही तयारी करतं होतो. परंतु अभिनयाची जास्त आवडं वाटू लागली आणि आपण याचं क्षेत्रात काहीतरी करावं असं मला वाटत होतं. मास्टर्स करण्यासाठी युकेला गेल्यावर अडीच वर्ष तिकडे होतो. त्याकाळातही आपल्याला अभिनय करायचा आहे हे सतत डोक्यात असायचं. वाईल्ड लाईफ विषयी मला प्रचंड आवडं आहे. त्यात मला जमेल त्या पद्धतीने मी काम करतं होतो, अजूनही करतोय. पण, अभिनय, लेखन आणि दिग्दर्शक म्हणून आपणं काम करावं हे मनाशी पक्क केलं आणि त्या दृष्टीने पावलं उचलली. अभिनय ही मुळची आवडं. मी लिखाण करतचं होतो. मग हळूहळू दिग्दर्शकाच्या भूमिकेत जाण्यास सुरुवात केली. पूर्ण शिकल्याशिवाय दिग्दर्शनाला सुरुवात करायची नाही हे मनाशी पक्क केल होतं. कदाचित त्याचमुळे दिग्दर्शनाचा योग खूप उशिरा आला. जवळपास दहा वर्ष या क्षेत्रात काम केल्यानंतर मी दिग्दर्शक म्हणून कामाला सुरुवात केली.

नाटकात रमतो…

मी चित्रपट आणि मालिकांमध्ये काम करतं असलो तरी नाटकात काम करणं मला सर्वाधिक आवडतं. त्यानंतर अनुक्रमे सिनेमा आणि टेलिव्हिजन. त्यामुळे नाटकं हे माझं लाडकं माध्यम आहे असं म्हणायला हरकत नाही. परंतु, टेलिव्हिजनवर काम करणं हे सगळ्यात अवघड काम आहे हे सत्यही नाकारता येणारं नाही. पण मी नाटकं किंवा सिनेमात रमतो. 

• 

शाब्बासकी मोलाची…

एका स्पर्धेसाठी क्षितीज पटवर्धन लिखित-दिग्दर्शित एका एकांकिकेत मी अभिनय केला होता. त्यामुळे ती माझी पहिली एकांकिका पण, मी केलेली पथनाट्यातील काम माझ्या अजूनही लक्षात आहेत. त्यावेळी त्याकामाचं खूप कौतुकही व्हायचं. पथनाट्यात मी साकारलेला सोंगाड्या आणि मावशीच्या माझ्या भूमिकांसाठी मला शाब्बासकी मिळाली. त्यावेळी गंभीर भूमिकाही साकारल्या पण विनोदी भूमिकांचं खूप कौतुक झालं. त्यामुळे कलाकार म्हणून लोकांना जे आवडतं ते देतं रहायचं या विचाराने नेहमी वेगळं साकारायच्या प्रयन्तात असतो. 

लवकरच वेगळी भूमिका….

• 

जवळपास दोन वर्षानंतर मी एका चित्रपटामध्ये महत्त्वाच्या भूमिकेत प्रेक्षकांना बघायला मिळणार आहे. माझा जवळचा मित्र, प्रियदर्शन जाधव दिग्दर्शित आगामी ‘चोरीचा मामला’ या चित्रपटात मी एक मध्यवर्ती आणि वेगळी भूमिका साकारतोय. शिवाय ‘झिंमा’ नावाचा एक चित्रपटही मी करत आहे. मी आणि माझी पत्नी क्षिती असं आमची निर्मिती असणारा आणि मी दिग्दर्शित केलेला हा सिनेमा आहे. त्यामुळे पहिली चित्रपट निर्मिती, माझं दिग्दर्शन आणि सात बायकांच्या वेढ्यात अडकलेल्या एका पुरुषाची कथा सांगणारा हा वेगळा सिनेमा लवकरच प्रेक्षकांच्या भेटीला येईल. शिवाय इतर अनेक प्रोजेक्टही सुरु होण्याच्या मार्गावर आहेत. शिवाय, एका चांगल्या नाटकाच्या मी शोधात आहे. सोबतीने एक नाटकं लिहून ते पूर्णत्वास नेण्याच्या मार्गावर आहे. 

ड्रीमरोल निराळाच… 

ड्रीम रोल ही संकल्पना मुळात माझ्यासाठी नाही. कोणीतरी साकारलेली एखादी व्यक्तिरेखा किंवा भूमिका आपण साकारण्यात मजा नाही असं मला वाटतं. त्यामुळे, एखाद्या नाटकात किंवा सिनेमात मी ‘पांडू’ (उदाहरणार्थ) साकारला तर तो पांडू लोकांसाठी ड्रीमरोल वाटावा या दृष्टीने मी काम करेन. त्यामुळे मी केलेला एखादा रोल अनेक पिढ्या लोकांच्या लक्षात राहिलं या साठी मी काम करेन. त्यामुळे मला मिळणारी प्रत्येक भूमिका माझ्यासाठी ड्रीमरोल आहे.   

इंडस्ट्रीमधील हे खुपत….

इंडस्ट्रीमध्ये काम करताना एकमेकांविषयी असणारी इर्षा, असूह्या आणि स्पर्धा हे ज्यावेळी एका वेगळ्या पातळीवर पोहचतात त्याची फार चीड येते. दुसऱ्याच चांगलं काम आपणं बघू शकत नाही एवढी ती स्पर्धा टोकावर पोहोचलेली असते. मराठी इंडस्ट्री ही तेव्हाचं मोठी होईल, जेव्हा सगळे एकत्र मिळून काम करतील, असं मला वाटतं. एकत्र येऊन जेव्हा दुसऱ्याचा सिनेमा तेवढ्याच उत्साहात प्रमोट करतील, त्याचं कौतुकं करतील त्यावेळी याची सुरुवात होईल. हल्ली आपल्याचं लोकांमध्ये खूप मोठी स्पर्धा पाहायला मिळते. त्यामुळे वर्षभरात जवळजवळ शंभर सिनेमे येतात. त्यातील फार कमी लक्षात राहतात. जर हे सिनेमे समजा एकाच दिवशी आले तर त्याचा उपयोग होणारा नाही. त्यामुळे आपल्याआपल्यातील स्पर्धा थांबवून संपूर्ण इंडस्ट्री अधिकाधिक प्रगल्भ बनवण्याचा आपणं प्रयत्न करणं गरजेचं आहे.  

वेळीच व्यक्त व्हा…

जे वाईट आहे त्याबद्दल व्यक्त व्हायलाच हवं हे अगदी माझ्या लहानपणापासून माझ्या पालकांनी मला शिकवलं होतं. काय वाचावं, काय सोडून द्यावं. राजकारणा आणि समाजकारणाची आवडं अशा अनेक गोष्टी मला वडिलांनी शिकवल्या. त्यामुळे प्रत्येकाची ही जडणघडण होणं गरजेचं आहे. मी कोणत्याही पक्षाचा किंवा व्यक्तीचा समर्थक नाही. कोणत्याही जाती-धर्मांचा पगडा मला मान्य नाही. आपणं भारतीय आहोत या मताचा मी आहे. शिवाय आपण माणूस आहोत हे त्याहून महत्त्वाचं आहे. परंतु हल्ली देशातील परिस्थिती बघता जिथे मला व्यक्त व्हावसं वाटत तिथे मी व्यक्त होतो. याचा परिणाम म्हणून मला धमक्यांचे फोन वगैरेही येतात. शिवाय, कलाकार हा सॉफ्ट टार्गेट असल्यामुळे अनेकदा मला ट्रोल केल जातं. पण त्याचा मला फरक पडत नाही. इंटरनेट स्वस्त झाल्याचा हा मोठा गैरफायदा आहे मला वाटतं. कारणं, लोकांना कधी कुठे काय बोलावं याचं भानं उरतं नाही आणि मग गरज असेल तरी व्यक्त होणं त्यांना जमत नाही. शिवाय, भाषे पलीकडे जाऊन सर्वानीच विचार करायला हवा असं मला वाटत. 

प्रत्येक प्रतिक्रिया मोलाची…

काही सिनेमे ही केवळ ‘मनोरंजन पट’ असतात, त्याचा हेतू मनोरंजन हा एवढाच असतो. परंतु सिनेमे आणि नाटकं ही केवळ प्रबोधनासाठीचं असतात असा अनेकांचा समज असतो. पण तस अजिबात नसतं. शिवाय, आपलं काम हे काहींना आवडू शकतं, काहींना नाही आवडू शकतं. त्यामुळे जर सिनेमा सगळ्यांनाचं आवडला तर त्यातही काहीतरी चुकतयं असं मला वाटतं. त्यामुळे एखादा चित्रपट कोणाला आवडतं नसेल तरी त्यातूनही मला अनेक गोष्टी शिकता येतात. यातूनच स्वतःशी स्पर्धा निर्माण होते. शिवाय येत्या काळातील ऐतिहासिक सिनेमाच्या लाटेत आपणं काहीतरी वेगळा विषय घेऊन मीही काहीतरी नवीन घेऊन येण्याच्या प्रयत्नात आहे. लोकांना इतिहास बघायला आवडतोय, आणि तो अत्यंत चांगल्या प्रकारे मांडला जातोय हे सुखावह आहे. त्यामुळे येत्या काळात नक्कीच मी ही काही ऐतिहासिक करण्याच्या प्रयत्नात असणार् आहे.

नवीन वर्षाची आव्हान खूप…

आपल्या हातून खूप चांगलं काम घडलं पाहिजे म्हणून मी नवीन वर्षात अधिक मेहनत करणार आहे. लेखक, दिग्दर्शक, अभिनेता आणि आता निर्माता म्हणून शक्य तेवढ्या चांगल्या कामांतून आपणं प्रेक्षकांच्या लक्षात राहावं म्हणून काम करतं राहण्याचा माझा प्रयत्न कायम असेल. मनोरंजनपट करत विविध विषयांवर भर देत. मराठी सिनेमाचा यशाचा आकडा वाढवण्याच्या दृष्टीने माझ्या परीने सर्वतोपरी प्रयत्न करीन. 

• 

रॅपिड फायर 

० हेमंतचं टोपणनाव 

-भैया (माझी लहान बहिण मला याचं नावाने हाक मारते)

० हेमंतची आवडती अभिनेत्री

-मेरील स्ट्रीप, स्मिता पाटील, रत्ना पाठक-शहा, सुप्रिया पाठक, क्रीती सॅनन 

० स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट?

-आळस 

० स्वतःमधील आवडणारी गोष्ट? 

-खरेपणा 

० हेमंतचा विक पॉईंट?

-जेवण

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

http://www.planetmarathi.org

http://www.planetmarathimagazine.com

मेकॅनिकॅल इंजिनिअर म्हणून शिक्षण पूर्ण करून, त्यांनी स्वतःचा व्यवसाय थाटला. क्रीडा क्षेत्रात करिअर करण्याचं त्याचं स्वप्न होतं. पण काही कारणामुळे ते शक्य झाल नाही. पुढे जाऊन या आपण करत असलेल्या गोष्टींपेक्षा वेगळ्या असणाऱ्या मॉडेलिंग कडे तो वळाला. अनेक जाहिरातींमधून नावारूपास येऊन पुढे जाऊन मराठी, हिंदी, तमिळ, तेलगु, गुजराती, बंगाली बरोबरच हॉलीवूडपटामध्येही त्याने महत्त्वपूर्ण काम केलं फोटोग्राफी आणि भटकंतीची  आवड जपत त्यांनी अनेक पुस्तकाचं लेखन केलं. चित्रपटातील विविध भूमिकांबरोबरीने त्यांच्या विविध पुस्तकांनाही अनेक पुरस्कार मिळाले आहे. ‘प्लॅनेट मराठी मॅगझीन’च्या ‘स्टार ऑफ द विक’च्या माध्यमातून जाणून घेऊया एवर्ग्रीन आणि अष्ठपैलू व्यक्तिमत्व असणाऱ्या मॉडेल, अभिनेता आणि लेखक मिलिंद गुणाजी बद्दल…

संपूर्ण नाव : मिलिंद गुणाजी

जन्म तारीख आणि ठिकाण : २३ जुलै १९६१, मुंबई

शिक्षण : मेकॅनिकॅल इंजिनिअरिंग, पॉलिमर टेक्नोलॉजी

अभिनय केवळ योगायोग

माझं बालपण अगदी मजेत गेलं. लहान असताना किंवा अगदी कॉलेजमधील जीवनात माझा खेळण्याकडे अधिक कल असायचा. त्यामुळे चित्रपट आणि स्टार याबद्दल मला कुतूहल किंवा आकर्षण कधीच नव्हतं. त्यामुळे आवडं नाही म्हटल्यावर मी फारसे चित्रपट बघत नसे. पण, मला नाटकं बघायला प्रचंड आवडायचं. विशेष म्हणजे मराठी नाटकांविषयी विशेष आकर्षण असायचं. माझ्या आई-बाबांना नाटकं पाहण्याची आवड असल्यामुळे ते मला अनेकदा नाटकं बघयला घेऊन जात. कदाचित याचमुळे ही आवड वाढत गेली असावी…. हॉलीवूडच्या चित्रपटांच त्यावेळी भलतच अप्रूप असायचं. पण खेळामधील माझी आवडं लक्षात घेता, ‘आपण क्रीडा क्षेत्राचीच करिअर म्हणून निवड करायची असं’ त्यावेळी ठरवलं होतं. त्या दृष्टीने मी प्रयत्नही करतं होतो. त्यात क्रिकेट आणि बॅटमींटन हे माझे आवडीचे खेळ. यात मी उच्च स्थरांपर्यंत खेळलो आहे. अखेर हे सगळ सुरु असताना मी माझ इंजिनिअरिंगपर्यंतच शिक्षण पूर्ण करून गोव्यात स्वतःचा कारखाना सुरु केला. कालांतराने हा व्यवसाय बंद करून एका नवीन व्यवसायाची सुरुवात केली. यात मी मार्केटिंगवर काम करत असल्याने मुंबईतून काम सांभाळनं सहज शक्य व्हायचं. त्यामुळे, ‘काम झाल्यानंतर फावल्या वेळेत करायचं काय?’ असा प्रश्न पडला होता. बरं, क्रीडा क्षेत्रात करिअर करायचा विचारही माझ्या डोक्यात कायम होताचं. पण कंपनीच्या एका कामादरम्यान माझ्या उजव्या खांद्याला इजा झाली आणि त्यामुळे स्पोर्ट्सपर्सन म्हणून करिअर करण्याचा माझा विचार मागे पडला. मग माझ्या काही मित्रांनी, ‘तुझी पर्सनालीटी उत्तम आहे, तर तू मॉडेलिंग कर…’ असं सुचवलं. म्हणून मी त्या काळचे आघाडीचे फोटोग्राफर असणार्‍या गौतम राजाध्यक्ष यांची भेट घेतली. मुळात इंजिनिअर म्हणून शिक्षण घेऊन नंतर व्यवसायात रमलेल्या मला या क्षेत्राची फारशी माहिती नव्हती. आमच्या भेटीच्या अगदी दुसर्‍याच दिवशी गौतम सरांनी मला माझे फोटो काढण्यासाठी बोलावलं. त्यानंतर त्याकाळच्या नामांकित एजन्सीजमध्ये माझे फोटो देऊन आलो. काही तासांत  शंतनू शेगडे कडून मला फोन आला. अनेक नामांकित ब्रॅन्डसाठी काम करणाऱ्या एजन्सीमधून फोन आल्यानं मला आनंद झाला होता. मला स्क्रीनटेस्ट साठी बोलावण्यात आला. पण स्क्रीनटेस्ट म्हणजे काय हे मला अजिबात माहिती नव्हतं. अखेर माझ्या पहिल्या शुटिंगसाठी झाल्यानंतर दिल्लीला रवाना झालो. त्यानंतर हळूहळू चित्रपटाच्या ऑफर्स यायला  सुरुवात झाली. सुरुवातीला या ऑफर्स मी नाकारत होतो. या दरम्यान अनेक मोठ्या जाहिरातींसाठी मी काम केलं. आणि इथून माझा इंडस्ट्रीमधील प्रवास सुरु झाला. मग विविध मालिका आणि चित्रपटामधून मी काम करत राहिलो.

रातोरात झालो स्टार…

‘कुरुक्षेत्र’ नावाच्या मालिकेमध्ये मी काम केलं. माझं ते काम बघून मुकेश भट्ट यांनी मला फोन करून भेटायला बोलवलं आणि ‘फरेब’ चित्रपटामधील मध्यवर्ती भूमिकेसाठी मला विचारण्यात आल. ‘फरेब’ मधील माझ्या खलभूमिकेचं खूप कौतुक झालं. त्या वर्षाच्या सगळ्याच मानाच्या आणि नामांकित पुरस्कारांच्या नामांकनाच्या यादीत माझं नाव होतं. या चित्रपटामुळे मी रातोरात स्टार झालो आणि इथून माझी खरी सुरुवात झाली असं मला वाटत. त्यानंतर ‘विरासत’ चित्रपटातील माझी खलभूमिका गाजली, त्या भूमिकेसाठीही सलग दोन वर्ष अनेक पुरस्कार मला मिळाले. मग नायक आणि खलनायक साकारत करिअरला सुरुवात झाली. आतापर्यंत तब्बल दोनशेहून अधिक चित्रपटांमधून मी काम केल आहे. शिवाय, अजूनही मॉडलिंग करतो.

• 

भटकंती माझी आवडं…

कॉलेजमध्ये असल्यापासून मला विविध गड-किल्ले, डोंगर-दऱ्यामधून फिरायला मला प्रचंड आवडतं होतं. विविध ठिकाणची माहिती असणारी अनेक दिग्गजांची पुस्तक मी वाचायचो. मला फोटोग्राफीची आवडं असल्यामुळे, मी माझी जीप काढून अनेकदा वेगवेगळ्या ठिकाणी फिरायला जात असे. मग फिरायला गेल्यावर जवळपासच्या एखाद्या गावकऱ्याला भेटून त्याच्या कडून त्या ठिकाणची सगळी माहिती, इतिहास जाणून घ्यायचो आणि त्याची नोंद करून ठेवायचो. असं करता-करता माझ्याकडे माहितीचा संग्रह झाला. मग ‘लोकप्रभा’ नावाच्या साप्ताहिकामध्ये लिहिण्यास सुरुवात केली. माळशेज घाटावर आधारित माझ्या त्या लेखाचं नाव होत ‘महाराष्ट्राचे कुलुमनाली-माळशेज घाट’. माझ्या त्या लेखाला प्रचंड प्रतिसाद मिळाला. मॉडेलअसताना मी भटकंतीही करतो यामुळे लोकांना माझ्याबद्दल फार अप्रूप वाटायचं. मग यातूनच ‘अनोखी पर्यटन स्थळे’ हा माझा स्तंभलेख सतत पाच वर्ष सुरु होता. मग ‘माझी मुलूखगिरी’ नावाचं माझ पुस्तक प्रकाशित झाल. आज या पुस्तकाची सोळावी आवृतू बाजारत आहे. याच पुस्तकच इंग्रजीत भाषांतर करण्यात आलं. आणि अखेर याच पुस्तकावर आधारीत ‘भटकंती’ या कार्यक्रमाची सुरुवात झाली आणि तो कार्यक्रम अनेक काळ चालला. मग ‘भटकंती’ शो करताना नव्याने गवसलेल्या ठिकाणांवर आधारीत ‘भटकंती’ नावच पुस्तक लिहिलं ज्याची आता नववी आवृत्ती आहे. अशा तब्बल बारा पुस्तकांचं मी लेखन केल. यातील ‘अनवट ‘ नावाच्या पुस्तकाला राज्य शासनाचा पुरस्कारही मिळाली आहे. मग ‘डिस्कव्हर महाराष्ट्र’या नव्या प्रोडक्शनची मी सुरुवात करून त्याचे साधारण २५ भाग केले याचा आनंद  आहे.

नव्या भूमिका…

सध्या प्लॅनेट मराठीचीच निर्मिती असलेला आणि शंतनू रोडे दिग्दर्शित ‘गोष्ट एका पैठणीची’ या एका माझ्या चित्रपटाच शुटींग सुरु आहे. त्याबरोबरच, यज्ञेश शेट्टीच्या ‘विंग्ज ऑफ गोल्ड’ चित्रपटाचाही मी महत्वाचा भाग आहे. शिवाय, एका तेलगु चित्रपटाची शुटींग लवकरच सुरु होईल. यासोबतच, एखाद्या चांगल्या प्रोजेक्टच्या निमित्तानं वेबवर झळकता आलं तर मी नक्की वेबकडे वळेन.

• 

भाषेचाच फरक…

कुठेही काम करताना फायनान्स फार महत्वाचा असतो. मी मराठी, हिंदी, तेलगु, तमिळ अशा विविध भाषांतील चित्रपटामध्ये काम केल आहे. शिवाय हॉलीवूडच्या चित्रपटामधून मी काम केल आहे. या सगळ्यात मला हॉलीवूड आणि साउथ इंडस्ट्रीची कामाची पद्धत आणि प्रोफेशनललीझम प्रचंड आवडतं. तिकडे सगळ्या गोष्टी परफेक्ट असतात. पण चित्रपटाचा दर्जा पहिला तर आपले मराठी चित्रपट उच्च दर्जाचे असतात यात वाद नाही. फक्त त्याला व्यवस्थित सिनेमागृह मिळून ते लोकांपर्यंत व्यवस्थित पोहचले तर त्याला तोड उरणार नाही आणि लोकांनाही त्याची मजा घेता येईल.

• 

फिटनेस फंडा…

योग्य आहार आणि नियमित व्यायाम हा माझा फिटनेस फंडा आहे. शिवाय कमीत कमी दहा-बारा हजार पावलं मी दररोज चालतो. शिवाय नियमित जीम् करण्यावरही माझा कटाक्ष असतो.

• 

राजकारणात रस नाही…

मी आणि सध्याचे मुख्यमंत्री उद्धवजी ठाकरे, आम्ही एका कॉलनीत राहतो. त्यामुळे लहानपणापासून आमच्यात मैत्री आहे. त्यानाही फोटोग्राफीची आवडं आहे त्यामुळे आमच चांगलं जमतं. हेलिकॉप्टरमधून त्यांनी केलेल्या अनेक फोटोशूटवेळी आम्ही एकत्र काम फोटो काढले आहेत. अनेक किल्लेही आम्ही एकत्र फिरलो आहे. त्यावर आधारित एक पुस्तकही प्रकशित होऊन साधारण दहा दिवसात आठ हजारप्रतींची विक्री झाली आहे. त्यामुळे आम्ही खूप चांगले मित्र आहोत. पण, मला राजकारणात अजिबात रस नाही.

• 

रॅपिड फायर…

आवडता अभिनेता

रोबिन विल्यम, किंग मार्टिन, बमन इराणी, अमिताभ बच्चन, दिलीपकुमार

स्वतः काम केलेला आवडता चित्रपट

– ‘विरासत’ आणि ‘फरेब’ माझे आवडते चित्रपट पण ‘गॉड मदर’मधील माझी भूमिका मला आवडते.      

स्वतःमधील न आवडणारी गोष्ट

-खूप हायपर होतो. खूप वाट बघणं मला आवडतं नाही.

स्वतःमधील आवडणारी गोष्ट

-मी एखादी गोष्ट हातात घेतली कि ती मी पूर्ण करतो, माझी ही वृत्ती मला खूप आवडते.

आवडतं पर्यटन स्थळ

-हरिश्चंद्रगड

मिलिंद गुणाजींचा विक पॉइंट

-मी हळवा आहे , त्यामुळे भावनेच्या आहारी लवकर जातो. ज्यामुळे लोक मला फसवू शकतात.

अभिनय, मॉडेलिंग, लेखन, फोटोग्राफी?

-फोटोग्राफी

• 

मुलाखत : अजय जयश्री उभारे (प्लॅनेट मराठी)

Sakhi – friend, companion, confidante and much more.

On International Women’s day, when the world celebrates womanhood and felicitates women from different fields,there have been innumerable cases of crimes against women on day today basis in every corner of our country. To change the mindset or to severe the rules, nothing seems to work when it comes to women harassment. Although there are organizations that help aware the people about the same,some preventive measures are also needed to be taken in this matter.

Idea and Vodaphone jointly came up with a launch of unique service,a safety related alert service for its women subscribers named SAKHI.

This service is currently available in few states.

Women Customers can register and activate Idea Sakhi in two simple steps:
Step1: Call on a multi-lingual toll-free number 1800-123-100
Step2: Register Emergency Contacts (Friends & Family). Up to 10 mobile numbers can be saved as Emergency Contacts.

A registered Idea Sakhi customer will:
• Receive a 10-digit proxy number, with which she can recharge her connection at any retail store without revealing her actual mobile number.
• Receive 10 minutes of free local/STD calls, 10 SMS and 100MB data when her balance reaches < Re. 1 or if she exhausts her data pack.

To send an Emergency or a Safe Alert, the Sakhi user will need to:
● Give a missed call to 55100 to send an Emergency Alert. A call, flash and SMS with the location and time details of the Sakhi user will be sent to the Emergency Contacts, alerting them.
● Call 55100 and press 2 to send a Safe Alert. SMS with the location and time details of the Sakhi user will be sent to the Emergency Contacts, for assistance.

Although there have been diffreent kind of app and services available in case of alert and also mapping, one of them being the SAFECITY which is a platform that crowdsources stories of abuse and maps the location of places and areas in city that has higher rates of crime, violence, harassment. It works cohesively with the Mumbai Police Dept and helps in providing info about such places. This map on the link helps SAFECITY to create an alert and also marks the place as UNSAFE .

It says ,”If you have been sexually harassed or abused in public spaces anywhere in the world, please share your story with us on this crowdmap. You can report anonymously in under 2 minutes.”

Alternatively you can download the app from google store or go to the website.

How to Report

By sending an email:
info@safecity.in

By sending a tweet with the hashtag/s:
#SafecityIndia

By filling this form on our website.

नवीन वर्षाची सुरुवात…

     भारतीय संस्कृतीत आणि खासकरून आपल्या महाराष्ट्रात “गुढीपाडवा” हा सण अगदी उत्साहाने साजरा केला जातो. चैत्र शुद्ध प्रतिपदा म्हणजे गुढीपाडवा आणि याच दिवशी आपल्या मराठी नववर्षाची अगदी जोरदार सुरुवात होते. सगळेच नव्या वर्षाचं जोशात स्वागत करतात. घरोघरी गुढी उभारली जाते. ही गुढी उभारून तिची मनोभावे पूजा केली जाते. गुढी उभारून नवं वर्षाच्या एकमेकांना शुभेच्छा दिल्या जातात. साडेतीन मुहूर्तांपैकी एक मुहूर्त हा गुढीपाडव्याचा असतो. या मंगलदिनी अनेक नव्या गोष्टीची खरेदी केली जाते. 

• 

• 

• 

“मराठमोळ स्वागत”  

   गुढीपाडव्याच्या दिवशी अनेक ठिकाणी शोभा यात्रांच आयोजन केलं जातं. मुंबईत अनेक ठिकाणी या शोभा यात्रा दरवर्षी उत्साहाने पार पाडतात. गिरगाव, ठाणे,डोंबिवली, कल्याण अश्या अनेक ठिकाणी दरवर्षी नव्या संकल्पना घेऊन या शोभा यात्रा नव्या वर्षाच्या मुहूर्तावर आयोजित केल्या जातात. ढोल ताशांच्या गजरात, मराठमोळ्या पारंपरिक पोशाखात सगळे एकत्र येऊन नव्या वर्षाच स्वागत करतात. 

“परंपराच्या सोबतीने सेलिब्रेशन”  

  गुढीपाडवा हा सण आपल्या कडे मोठ्या उत्साहात साजरा करतात. याच सोबतीने आपल्या परंपरा जपून या सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. अनेक ठिकाणी पारंपरिक तऱ्हेनं गुढीपाडवा साजरा केला जातो. 

• 

• 

“गोड – धोड स्वागत”  –   आपल्याकडे सगळेच सण मोठया थाटामाटात साजरे करण्याची परंपरा आहे. महाराष्ट्रीन संस्कृती मध्ये प्रत्येक सणाला खास स्वयंपाक तयार केला जातो आणि सणांची गोडी अजून वाढवली जाते. पाडव्याला सुद्धा घरोघरी  अगदी गोड धोड जेवण बनवून या सणाची शोभा वाढवली जाते. पुरी-भाजी, मसाले भात, श्रीखंड-पुरी चा बेत हा हमखास आखला जातो आणि या सणाचं अगदीच आपुलकीने, लज्जतदार पणे स्वागत केलं जातं.

“वेशभूषेला अनोखी झालर”  –   गुढीपाडव्याला सगळेच पारंपारीक वस्त्र परिधान करतात. यात नऊवारीचा अनोखा थाट असतो. नऊवारी साडी, झब्बा कुर्ता, धोती, कोल्हापुरी, नऊवारीला शोभून दिसणारी नथ असा एकदम अनोखा आणि हटके पारंपारीक वेष परिधान करून सणाला एक वेगळंच महत्व प्राप्त होत.

सौजन्य  : नेहा कदम (प्लॅनेट मराठी)

मराठी टेलिव्हिजन विश्वातील चॉकलेट बॉय म्हणून ओळखला जाणारा दिलखुलास अभिनेता. 
आपल्या अभिनयाच्या जोरावर प्रेक्षकांच्या मनात घर करून राहिलेला “जय ” असो किंवा बापमाणुस मधील “सूर्या” अश्या बहुपैलू या आठवड्याचा स्टार ऑफ द वीक

“सुयश टिळक” सोबत प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या निमित्ताने मारलेल्या काही खास गप्पा..!! 

“आठवणी कॅमेऱ्यात टिपायला आवडतात” 
फोटोग्राफी ची आवड खूप लहानपणा पासून आहे. त्याला कारणीभूत माझी आजी आहे. ती उत्तम फोटोग्राफर होती. हि आवड कधी आणि केंव्हा लागली हे कळलंच नाही. सुरूवातीला फार बेसिक कॅमेरा मध्ये फोटो काढायचो. मग ते पुढे अनेक स्पर्धांसाठी पाठवायला लागलो तेव्हा त्यासाठी बक्षीसं मिळायची. मग कुठेतरी पटकन लक्षात आलं कि आपल्याला हे जमतंय मग मी आवड जोपासण्यासाठी फोटोग्राफीचं शिक्षण घ्यायचं असं ठरवलं “शॅडोज फोटोग्राफी” इथून फोटोग्राफीचा अभ्यास केला. माझ्यासाठी फोटोग्राफी फार खास आहे जेव्हा मी स्वतः एकटा असतो. तेंव्हा मला काही गोष्टी ते क्षण जपून ठेवायला आवडतात. आणि कॅमेरात कैद करायला आवडतात. ती एक आठवण म्हणून आपल्या सोबत आयुष्यभर राहते. आठवणी या आपल्या आयुष्यात फार महत्वाच्या असतात. असंख्य गोष्टी नकळत आपल्या कॅमेरा मध्ये टिपल्या जातात. एखादा फोटो काढून तो क्षण आपल्याला जगता येतो आणि यातून मला आनंद मिळतो.

“स्विमिंगची आवड”
माझ्या अनेक गोष्टी लहानपणी पासून सुरु झाल्या आहेत. त्यातलं एक स्विमिंग. आई वडिलांमुळे याची आवड लागली. एक धम्माल म्हणून स्विमिंग करतो आता कुठेही पाणी दिसलं कि उडी मारून पोहल्या शिवाय शांत बसत नाही.

“सोशली जोडलो गेलो” 
सोशल मीडिया वर व्यक्त होतो. माझ्या मते ते एक फार चांगलं माध्यम आहे. ते फार उत्तम रित्या तसेच सेन्सिबल पणे याचा वापर केला पाहिजे. सोशल मीडिया वरून अनेक चांगल्या गोष्टी करता येतात. काही अनोखा संदेश लोकांना देता येणार असेल किंवा काही गोष्टी लोकांपर्यंत पोहचवता येणार असतील तर ते सुद्धा आपण करायला हवं. या व्हर्चुअल जगात फक्त लाईक्स आणि कंमेट्स यातचं न रमता आपल्याला अनेक अनोख्या आणि कलात्मक पद्धतीने सोशल माध्यमाचा वापर करता येतो.

“बेस्ट कॉम्प्लिमेंट”
अनेक कॉम्प्लिमेंट्स येतात. मी सोशल मिडियाच्या माध्यमातून अनेक सामाजिक संस्थाशी जोडलो गेलो. ज्यांच्या सोबतीने मला काही वेगळं काम करता येतंय. जे खूप विविध तऱ्हेने आज काम करत आहेत. अश्या अनेक एनजीओ शी जोडलो गेलो. जी काही अनोखी लोकं इथून जोडली गेली हीच माझ्यासाठी बेस्ट कॉम्प्लिमेंट आहे. 

“इंडस्टीत एकत्र येऊन कामं करायला हवी” 
इंडस्ट्रीत न आवडणारी गोष्ट हीच कि खूप गुप्तता पाळली जाते. प्रत्येक नव्या प्रोजेक्ट्स बाबतीत फार गुप्तता पाळली जाते. तर खरंच याची गरज आहे का? असं मला वाटत . हि सर्वात न आवडणारी गोष्ट आहे. इंडस्ट्रीत बदल घडायला हवा हे सांगायला मी फार नवखा आहे. एक गोष्ट नक्कीच होऊ शकते ती कि सगळ्यांनी एकत्र येऊन काम केलं तर ते जास्त मस्त काम होऊ शकतं. ग्रुप मध्ये होणारी कामं किंवा या सगळ्यात प्रत्येक ठिकाणी कामातली चढाओढ वाढते. जर एक फॅमिली म्हणून एकत्र येऊन प्रत्येक नव्या गोष्टीचा विचार केला तर ते काम त्याहून उत्तम रित्या पार पाडलं जाऊ शकतं. कल्पनांची देवाणघेवाण आणि बाकी गोष्टींवर चर्चा घडून जास्त चांगल्या प्रकारे एक “हेल्दी कॉम्पिटिशन” होऊ शकते. खूप उत्तम काम लोकांपर्यंत पोहचू शकत नाही मग यामुळे लोकांना काही अनोख्या कलाकृती पाहायला मिळत नाहीत.

“सहकार्याने पर्यावरणात बदल घडवू” 
पर्यावरण आणि प्राणीप्रेम हे सगळ्यांना असतं पण त्या बद्दल काय कोणी काय करतंय का हे खूप महत्वाचं आहे. सहकार्य हा एकच मार्ग आहे, जिथून आपण काही तरी पर्यावरणाच्या आजच्या स्तिथीला तोंड देऊ शकतो. माणूस सुद्धा या सगळयाचा एक  भाग आहे. हल्ली बदलणारं पर्यावरण आणि वातावरणात होणारे बदल याबद्दल लोकांनी जाणून घ्यायला हवंय. आतापण काही फार निरोगी वातावरणात जगत नाही आहोत. आणि जगात हा मुद्दा फार ऐरणीवर आहे याचा विचार प्रत्येक माणसाने केला पाहिजे. आपल्याकडे होणारा प्लास्टिकचा वापर किती आहे आणि आपण किती त्याचा वापर करतोय हे जाणून घेणं गरजेचं आहे. अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीचा सारासार विचार करायला हवा. नव्या गोष्टीची निर्मिती होत असताना जुन्या गोष्टीची विल्हेवाट लावणं देखील तेवढं गरजेचं आहे. आपल्याला जगण्यासाठी लागणारं निरोगी वातारण निर्माण होत नाही. पुढच्या काही वर्षात हे चित्र फार भयानक होईल. सगळ्यांनी या गोष्टी चा विचार करून त्यावर तोडगा काढायला हवा.

“इंडस्ट्रीत सगळ्यांसोबत काम करायला आवडेल” 
आता कुठे माझी सुरुवात आहे. अजून खूप काम करायचंय. पण “तुंबाड” पहिल्या नंतर मला राही बर्वे सोबत काम करायचंय. त्यांच्यासारखा जर दिग्दर्शक असेल तर काम करायला नक्कीच आवडेल.

“खऱ्या आयुष्यातला सुयश”
खऱ्या आयुष्यात सुयश फार निसर्गात रमणारा आहे. मला फार माणसं जवळ लागत नाहीत. मी एकटा जास्त असतो. मला शांतपणा आणि एकांतात राहायला जास्त आवडतं. निसर्गात रमायला आणि खूप पुस्तकं वाचायला आवडतात. काही वेळा मला पटकन राग येतो आणि मी त्यावर लगेच बोलून जातो, व्यक्त होतो. मला रिग्रेट ठेवायला आवडत नाही जे मनात आहे ते बोलून मोकळा होणारा मी आहे. मग यामुळे समोरच्याला वाईट वाटलं तरी काही वाटतं नाही कारण ते माझं फार स्पष्ट मत असतं. मी खूप स्पष्ट आणि पारदर्शक आहे. गोष्टी लपवायला मला आवडत नाहीत. मी फार शांत आणि आनंदी असतो. 

“नवी मालिका : एक घर मंतरलेल” 
मुळातं या मालिकेला भयपट म्हणता येणार नाही हि एक रहस्यमय कथा आहे. आणि हा सगळा एक थरार आहे. थ्रिलर रहस्य यातून प्रेक्षकांना अनुभवयाला मिळणार आहे. अश्या पद्धतीचा विषय मला या निमित्ताने करायला मिळतोय याचा जास्त आनंद आहे. मी आजवर अनेक प्रेमकथा, फॅमिलीच्या निगडित मालिका केल्या याला प्रेक्षकांनी फार प्रेम दिलंय काही वेगळ्या भुमिका करून पाहिल्या. या मालिकेतील “क्षितिज निंबाळकर” ची भूमिका माझ्या फार जवळची आहे. खूप हटके गोष्टी जमावणारा मुलगा आहे. गूढ स्वभावाच्या माणसाची भूमिका मी पार पाडतोय.त्याला गोष्टीच्या कथा आणि त्यामागची कहाणी जाणून घ्यायला आवडते. तो फार सरळ माणूस आहे. माझ्या फार जवळ जाणारी हि नवी भूमिका आहे. त्यामुळे मला ते करायला खूप मज्जा येतेय.

“ट्रोलर्स ना इंटरटेन करू नये” 
प्रत्येकाची अशी एक वेगळी पद्धत असते. आपल्या फॅन्सना समजून घेण्याची, त्यांना रिस्पॉन्स देण्याची. मी लोकांना यावर अजिबात इंटरटेन करत नाही. माझं आयुष्य फार खाजगी आहे मी माझ्या वैयक्तिक आयुष्यात कोणा सोबत आहे, काय करतोय, कुठे जातोय, कोण जवळचं आहे याच्याशी लोकांचं काही देणंघेणं नसावं. मी जे पडद्यावर करतो ते तुमच्या मनोरंजनासाठी तर त्यावर तुम्ही नक्कीचं आम्हाला कामाच्या बाबतीत कामाची पोचपावती द्या. पण हल्ली  सोशल मीडिया मुळे असं झालंय कि आपण कोणाच्या हि वैयक्तिक आयुष्यावर बोलू शकतो असा एक लोकांचा गैरसमज झाला आहे. हा फार वाईट आणि त्रासदायक आहे. लोकांना व्यक्त होण्याची काही सीमा राहिलेली नाहीये. लोकं बोलताना कुठलाही विचार न करता, हव्या त्या भाषेत हवं ते बोलतात. प्रेमाबद्दल आदर आहे पण लोकं कोणाच्याही खाजगी जीवनाबद्दल हव्या त्या तऱ्हेने व्यक्त होतात. इथे काही तरी मर्यादा हव्यात. वाटेल ते सल्ले देतात. हवे ते अंदाज लावतात. याबद्दल मी फार पटकन बोलतो. मी लोकांच्या अश्या कंमेटस् डिलीट करून टाकतो. अश्या लोकांना आपण पुन्हा काही रिप्लाय दिला तर ते प्रकरण अजून कुठेतरी वाढतं. जशी आमची काही जवाबदारी आहे तशी लोकांची आमच्या बद्दल बोलताना त्यांनी भान ठेवण्याची गरज वाटते. माणूस म्हणून तुम्ही कोणाला दुखवत नाही आहात ना हा विचार व्यक्त होताना, ट्रोल करताना करायला हवा. मी सगळयांना विनंती करेन कि व्यक्त होताना एकदा समोरच्या माणसाचा विचार नक्कीच करा. आमच्या जीवनातील वैयक्तिक भावनांशी जेव्हा तुम्ही खेळता तेव्हा आम्ही विरोध का करू नये! 

“अभिनेता नसतो तर पडद्यामागची दुनिया अनुभवली असती” 
अभिनेता नसतो तर मी नक्कीच फोटोग्राफर म्हणून या इंडस्ट्रीत आलो असतो. पडद्यामागे काम करायला मला आवडलं असतं. कॅमेराच्या मागे दिग्दर्शक म्हणून काम करण्याची इच्छा आहे.  अभिनेता नसतो तर नक्कीच हा प्रवास सुरु झाला असता. लोकांच्या प्रेमामुळे मी अभिनेता आहे. म्हणून जोवर अभिनेता आहे तोवर इथे काम करेन पण त्या नंतर मला पडद्यामागे राहून काम करायला जास्त आवडेल. 

“वीक पॉईंट आणि प्लस पॉईंट ” 
वीक पॉईंट हा आहे कि मी फार पटकन लोकांवर विश्वास ठेवतो आणि प्लस पॉईंट हा कि मी कोणाबद्दल कधीच मनात अढी ठेवून रहात नाही.

“भविष्यात बोल्ड विषयावर विचार करून काम करेन” 
विषय कितपत चांगला आणि मजबूत आहे यावरून ठरवेन पण विनाकारण बोल्ड सीन करण्याची गरज नसेल तर नक्कीच त्याचा विचार करून निर्णय घेईन. हल्ली अनेक वेब सिरीज येतात त्यामध्ये फार बोल्डनेस हाताळला जातो. काही वेळा याची गरज नसताना हा एक ट्रेंड म्हणून करायचा तर हे व्यर्थ आहे. हे करताना मी १० वेळा विचार करेन. लोकांना आवडतंय म्हणून फक्त त्या मध्ये बोल्ड सीन करावेत कि, त्या विषयाची गरज आहे म्हणून ते करायचं या गोष्टीचा विचार करून मी ते काम करेन.

रॅपिड फायर! “हे” कि “ते”-

१ } मालिका, नाटक कि चित्रपट : नाटक

२ }  फोटोग्राफी, अभिनय कि स्विमिंग : अभिनय

३ } मुंबई कि पुणे : मुंबई

४ } पुढचं पाऊल, दुर्वा कि बाप माणूस? :बाप माणूस

५ } आवडती अभिनेत्री हर्षदा खानविलकर, सई ताम्हनकर, तेजस्विनी पंडित, ऋता दुर्गुळे, सुरुची अडारकर : सई ताम्हनकर

६ } आवडता अभिनेता : सुबोध भावे, अंकुश चौधरी, आस्ताद काळे, सिद्धार्थ चांदेकर, सिद्धार्थ जाधव : अंकुश चौधरी

• 

• 

• 

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे “सुयश टिळक” या बहुगुणी अभिनेत्याला खूप साऱ्या शुभेच्छा.

आयुष्यात अनेक संकटांवर मात करून अनेक कठीण प्रसंगांना सामोरं जाऊन त्याने त्याच्या जिद्दीच्या जोरावर खूपमोठं यश प्राप्त केलंय.  जिद्द आणि चिकाटी यांच्या जोरावर आयुष्यात आलेलं शारीरिक अपंगत्व यांच्यावर हसत हसतमात करून त्याने खूप काही कमवलंय. त्याची हि अनोखी संघर्ष गाथा त्याला पीएचडीच्या यशस्वी पायरी पर्यंत घेऊनगेली. “परीक्षित शहा” याने अख्या जगाला दाखवून दिलंय कि कोणत्याही परिस्थितीला सामोर जाऊन  जग जिंकता येतं.परीक्षित ला जन्मतःच शारीरिक अपंगत्व आलंय. पण त्याने त्याच्या इच्छाशक्ती यांच्या जोरावर शिक्षण पूर्ण केलंयआणि आज त्याने पीएचडीच्या प्रवेश परीक्षेत पहिल्याच प्रयत्नात यश प्राप्त करून एक वेगळी ओळख निर्माण केलीआहे. हा प्रेरणादाई प्रवास आपण परीक्षित कडून जाणून घेऊ या….

“परीक्षित शहा” याने अख्या जगाला दाखवून दिलंय कि कोणत्याही परिस्थितीला सामोर जाऊन जग जिंकता येतं. परीक्षित ला जन्मतःच शारीरिक अपंगत्व आलंय. पण त्याने त्याच्या इच्छाशक्ती यांच्या जोरावर शिक्षण पूर्ण केलंय आणि आज त्याने पीएचडीच्या प्रवेश परीक्षेत पहिल्याच प्रयत्नात यश प्राप्त करून एक वेगळी ओळख निर्माण केली आहे. हा प्रेरणादाई प्रवास आपण परीक्षित कडून जाणून घेऊ या….  
मला जन्मापासूनचं Osteogenesis Imperfecta आजार आहे त्यामुळे मला शारीरिक अपंगत्व आलंय. पण मला शिकायचं होतं ही एक मनापासून ईच्छा होतीच की आपण शिकू या आणि काही तरी करूया. मग शिक्षण सुरू झालं ४ वर्ष गुजरात मध्ये प्राथमिक शिक्षण, त्यानंतर वडिलांचं निधन झाल्यानंतर मी पनवेल ला आलो इथून पुढे शिक्षण सुरू राहिलं .

मग त्यानंतर MA इकॉनॉमिक्स साठी ऍडमिशन घेतलं. मुंबई विद्यापीठाच्या पीइटी परीक्षेत पास झालो आणि आता पुन्हा नव्या प्रयत्नशील यशा सोबत पीएचडी ची प्रवेश प्रकिया यशस्वीरीत्या पार केली या सोबतीने सध्या ब्लॉगिंग, डिजिटल मार्केटिंग, बुक review ची कामे सातत्याने चालू आहेत. इथेच नं थांबता मी आणि माझा गुवाहाटी इथला मित्र “चिन्मय शर्मा” दोघे मिळुन डिजिटल मीडियासाठी काम करतोय. संपूर्ण दिवस याचं कामात मन लावून याचं क्षेत्रात काम करण्याचा मानस आहे. तसेच मी ब्लॉगिंग आणि अर्थशास्त्रावर लेख लिहितो. एकदा पीएचडी झाल्यावर मी प्रोफेसर किंवा लेक्चरल या कामाचा विचार करतोय पण सध्या सगळा वेळ हा डिजिटल मार्केटिंग आणि पीएचडीच्या रिसर्च यांच्या कामासाठी वापरतोय. भविष्यात यातचं पुढे काही तरी करण्याचा प्रयत्न आहे. 

या सगळ्यात मला माझ्या आईने आणि वडिलांनी फार सहकार्य केलं.  माझ्या शिक्षणासाठी त्यांनी जवळपास एक वर्षा आधी पासूनच तयारी सुरू केली. जेंव्हा सरकारने मला विशेष परवानगी देण्यासाठी नकार दिला तेव्हा गुजरात हायकोर्टात जाण्याची त्यांची तयारी आणि हिंमत त्यांनी दाखवली. अभ्यासा व्यतिरिक्त पण इतर स्पर्धांमध्ये भाग घ्यायला आई पूर्ण तयारी करून द्यायची. जामनगर आणि पनवेल इथल्या शिक्षणासाठी वि. के. हायस्कूल आणि CKT कोलेज येथील शिक्षक, प्राध्यापक तसेचं इतर लोकांचा खूप सहकार्य लाभलं. 

आम्ही अजून मावशीच्या घरात राहतोय आणि त्या शिवाय मामाचा पण सपोर्ट आहे. १० वी नंतर मीडिया मुळे मी प्रकाश झोतात आलो तेव्हा अनेक लोकांनी मदत केली आज मी जो काही आहे तो सगळ्यांचा पाठिंबा लाभल्यामुळे. मला कधीचं कसली खंत जाणवली नाही. कारण जी परिस्थिती आहे त्यावर मात करून काय करता येईल यावर माझं लक्ष असतं. माझ्या आजूबाजूच्या लोकांकडून नेहमीच सहकार्य मिळतंय. त्यांच्या सहकार्यामुळे इथवर पोहचलो त्यासाठी त्यांचे आभार 

आजवरचा प्रवास हा फार उत्तम आहे. अनेक लोकांकडून खूप काही शिकायला मिळतं. एखाद दुसरा वाईट अनुभव आलाय पण प्रत्येक अनुभव शिकवून जातो. सुरुवातीच्या काळात मी काँग्रेसच्या volunteers ग्रुप मध्ये काम केलं तिथे अनेकांसोबत ओळख झाली. मग बुक review वैगरे करायला सुरुवात केली. दोन पुस्तकांचं अनुवादन केलं. ब्लॉग्स लिहायला लागलो.  लोकांनी पसंती दर्शवली, मार्गदर्शन केलं. मी “बिगबॉस” मधल्या माझ्या आवडत्या स्पर्धकावर ब्लॉग लिहिला त्यांनी ते वाचून त्याला उत्तरं दिली. सध्या राजकीय पक्ष आणि बॉलीवूड मधल्या काही लोकांचं इंटरनेट मार्केटिंगसाठी काम करतो तेंव्हा त्यांना जवळून अनुभवायला मिळतं. त्यांच्याकडून नेहमीच माझ्या कामाला दाद मिळते. माझ्या अनुभवांना आणि कामाला मिळणारा प्रतिसाद यामुळे मी खुपचं खुश आहे.