सहा जिगरी आणि फंडू दोस्तांची दुनियादारी करत त्यानं अनेकांची मनं जिंकली.

 ‘दिल दोस्ती दुनियादारी’ म्हणत सगळ्यांच्या भेटीला आलेला शिस्तप्रिय आणि शांत सुजय, शिकारीमधील वेगळ्या भूमिकेमुळे प्रेक्षकांच्या चर्चेचा विषय बनला. “प्लॅनेट मराठी मॅगझीन” च्या ‘स्टार ऑफ द विक’ च्या माध्यमातून जाणून घेऊयात या दिलखुलास आणि स्पष्टवक्ता असलेल्या अभिनेता “सुव्रत जोशी” विषयी….  

• संपूर्ण नाव : सुव्रत शेखर जोशी
• जन्म तारीख आणि ठिकाण : २२ एप्रिल १९८५, पुणे 
• लग्नाचा वाढदिवस : ११ एप्रिल
• शिक्षण : फर्ग्युसन कॉलेज, पुणे
• नॅशनल स्कूल ऑफ ड्रामा (एनएसडी) दिल्ली

सुव्रत, अभिनय आणि करीअर…

माझ्या घरी नाटक आणि चित्रपट बघण्याचं वातवरण होत. माझे वडील पत्रकार होते. शिवाय, ते चित्रपटांसाठी लिखाणही करायचे. त्यामुळे लहानपणापासूनच मला ते अनेक नाटकं आणि सिनेमा बघायला घेऊन जायचे. म्हणून अगदी माझ्या लहानपणापासूनच या संपूर्ण माध्यमाविषयी खूप आवड आणि कुतूहलही होत. माझ्या या आवडीपोटी शाळेत असल्यापासूनच नाटकांमध्ये भाग घ्यायला सुरुवात केली होती. त्यानंतर कॉलेजमध्ये असताना पुरुषोत्तम करंडक, फिरोदिया अशा विविध कॅम्पस थिएटरची परंपरा असलेल्या स्पर्धांच्या निमित्ताने विविध एकांकिका आणि नाटकांमध्ये मी सातत्याने काम करायला लागलो. अखेर कॉलेजच्या संपूर्ण पाच वर्षाच्या प्रवासात आपण फक्त आणि फक्त ‘नाटकं’चं केल्याचं लक्षात आलं आणि म्हणून मी अभिनय क्षेत्रात करिअर करण्याचा निर्णय घेतला. मला जेवढा अभिनय करायला आवडतो तेवढं मला इतर काही आवडत नाही. त्यामुळे माझ्या आवडीपोटी मी अभिनय क्षेत्रात उडी घेतली. सोबतच, डॉ. श्रीराम लागू यांनी नाट्यक्षेत्रात सर्व्वोत्तम काम करणाऱ्यासाठी ‘तन्वीर सन्मान’ पुरस्काराची सुरुवात केली होती. तो पहिला पुरस्कार डॉ. इब्राहिम अल्का जेजे यांना मिळाला आणि त्यांना बघूनच माझा अभिनय क्षेत्रात येण्याच्या निर्णयाला प्रोत्साहन मिळालं. पुण्यातील शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतर पुढील शिक्षणासाठी दिल्लीत एनएसडीमध्ये प्रवेश मिळवला. तेथील शिक्षण पूर्ण झाल्यानंतरही अनेक वर्ष मी दिल्लीत नाटकांमध्ये काम करण्यास सुरुवात केली. ‘किंगडम ऑफ ड्रीम्स’ या थिएटरच्या एका नाटकात मला मुख्य भूमिका मिळाली आणि तिचं माझ्या पहिल्या व्यावसाईक कामाची सुरुवात होती.         

वेगळ्या भूमिकांच्या शोधात…

‘दिल दोस्ती….’ नंतर मालिकांमध्ये काम करण्याच्या ज्या कमी ऑफर्स आल्या त्या ‘दिल दोस्ती…’मधील माझ्या भुमिकेसारख्याच होत्या. त्यामुळे त्या मालिका आणि तसेच रोल पुन्हा करण्यात मला रस वाटला नाही. माझ्यामते, आपण एकदा केलेलं काम आणि त्यानंतर पुन्हा तसचं काम करणं हे प्रेक्षकांच्या दृष्टीने मलाही कंटाळवाण वाटतं. दुसरी गोष्ट म्हणजे, मालिकांमध्ये काम करायचं असेल तर त्या मालिकेचा लेखक अत्यंत चांगला असणं खूप गरजेचं आहे. वेगळी कथा, वेगळे सिन्स आणि वेगळा अभिनय हा फार महत्वाचा आहे असं मला वाटतं. मुळात वास्तवाशी जवळीक साधणारा अभिनय आणि कथा असाव्यात असं मला वाटतं. परंतु दुर्दैवाने फार कमी मालिकांमध्ये असं चित्र पहायला मिळतं. त्यामुळे मला हवी तशी वेगळी मालिका न मिळाल्यामुळे मी ‘दिल दोस्ती…’नंतर कोणतीही मालिका स्वीकारली नाही.

मालिका, वेब, नाटक की चित्रपट

मला नाटक सर्वाधिक आवडतं. नाटकाइतकी सुंदर गोष्ट मनुष्याने आजपर्यंत बनवली नाहीये असं मला मनोमन वाटतं. मला चित्रपट बघायला खूप आवडतात. अर्थात, त्यात काम करणही आवडतं. परंतु त्या माध्यमात मी अजून शिकत आहे आणि अजून बरंच काही शिकण्यासारखं आहे. त्यामुळे चित्रपट आणि वेब (लॉंग फॉर्म सिरीज) मध्ये काम करण्याची दाट इच्छा आहे. वेबमुळे लोकांमध्ये नवनवीन पद्धतीचा वेगळा कॉन्टेंट तयार करण्याची क्षमता निर्माण झाली आहे. माझ्या संकल्पनेतून पुढे आलेला ‘भारतीय डिजिटल पार्टी (भाडीपा)’च्या ‘विषय खोल’ या चॅनलसाठी ‘व्ही-मॅन’ नावाचा एक नवा कार्यक्रम केला आहे. विशेष म्हणजे त्या कार्यक्रमासाठी मी सहलेखक म्हणूनही काम केलं आहे. वेब हे एक वेगळ आणि मनोरंजक माध्यम आहे त्यामुळे ते काम करताना खूप मजा आली. मला अनेक वर्षात कोणतीही मालिका बघताना फार मजा आली नाही. ‘दिल दोस्ती…’ करताना आम्हाला खूप मजा आली तशी मजा प्रेक्षकांनाही आली असेल. प्रेक्षकांनीही त्याबद्दल आवर्जून सांगावं.

‘शिकारी’चा सुखद धक्का…

महेश मांजरेकर सर आणि विजू माने यांनी माझं ‘अमर फोटो स्टुडिओ’मधील काम पाहिलं होतं.  त्यानंतर मी ‘आषाढ बार’नावाचं प्रायोगिक नाटकं करत होतो. ते बघण्यासाठी विजूसर आले होते आणि तो प्रयोग झाल्यावर त्यांनी मला ‘शिकारी’साठी विचारलं. खरतर, ‘शिकारी’ माझ्याकडे आला त्यावेळी मलाच आश्चर्याचा पण सुखद धक्का बसला होता. कारण , तोपर्यंत मी साकारलेल्या सगळ्याचं भूमिका अत्यंत सहृदयी आणि चांगला व्यक्तिमत्वाच्या होत्या. त्यामुळे विजूसर ज्यावेळी माझ्याकडे आले त्यावेळी मात्र खूप आनंद झाला होता. माझ्यापेक्षा ‘शिकारी’मधील माझी भूमिका अत्यंत वेगळी होती. एखादी भूमिका साकारताना त्यात खरेपणा यावा हा सगळ्यात महत्त्वाचा भाग असतो. त्यामुळे ‘शिकारी’च्या निमित्ताने वेगळ काम प्रेक्षकांसमोर घेऊन येण्याची संधी मला मिळाली. त्यात कोल्हापूरी ठसका असलेली भाषा मला बोलायची असल्याकारणाने ती भाषा शिकावी लागली. त्यासाठी माझा मित्र रोहित हळदीकर आणि विजूसरांनी मदत केली. मुख्यतः चित्रपटात एखादा बोल्ड सीन करताना तो विभस्त होऊन लोकांमध्ये चुकीचा संदेश जाण्याची शक्यता असते. त्याबद्दल थोडी भीती होती परंतु विजूसरांनी सगळं छान जमवून आणलं होतं.      

नव्या भूमिका लवकरच….

अनेक गोष्टी पाईपलाईनमध्ये आहेत. अभिनेत्री मृण्मयी देशपांडे लिखित आणि दिग्दर्शित एका चित्रपटात मी काम केलं आहे. लवकरच तो चित्रपट सर्वांच्या भेटीला येईल अशी अपेक्षा आहे. (भाडीपा)’च्या ‘विषय खोल’ या चॅनलसाठी ‘व्ही-मॅन’ नावाचा एका नवा कार्यक्रम.शिवाय, ‘शाही पेहरेदार’ नावाचं हिंदी आणि उर्दू भाषेतील नाटकं करतोय. अप्रतिम संहिता असलेल्या या नाटकाचा प्रयोग नक्की बघा. २८ सप्टेंबरला मुंबईतील एनसीपीएलला सायंकाळी ७ वाजता हा प्रयोग आहे. ‘सत्ता आणि हिंसा’, ‘ड्युटी आणि दोस्ती’ यांच्यावर भाष्य करणार हे नाटकं नक्की बघा. त्याव्यतिरिक्त समीर जोशी यांच्या पुढील चित्रपटात काम करतोय. अत्यंत गोड आणि कौटुंबिक गोष्ट असलेल्या या चित्रपटाविषयी तूर्तास काही सांगत नाही.

तिची माझी लव्हस्टोरी….

सखी आणि माझ कसं जमलं असा प्रश्न अनेकांना पडतो. पण कसं जमलं यापेक्षा कुठल्याही नात्यात आपण प्रामाणिक असणं महत्वाचं असतं असं मला वाटतं. कोणतीही घाई न करता एकमेकांना समजून घेऊन निर्णय घेणं फार आवश्यक असतं. सखी आणि मी लग्न करण्याआधीही बराच वेळ घेतला. ‘दिल दोस्तीच्या…’सेटवर आमची पहिली भेट झाली. आमच्यात एकमेकांविषयी आकर्षण होतं. त्यामुळे सुरुवातीचे काही महिने आम्ही या नात्याबद्दल फारसे गंभीर नव्हतो. ज्याप्रकारे आम्ही दोघही स्वतंत्र आणि मुक्त विचारांचे आहोत. आमचं स्वातंत्र्य अबाधित राहावं याची आम्हा दोघांनाही काळजी आणि इच्छा असते. त्यामुळे सिरिअस कमिटमेंटमध्ये वैगरे नव्हतो. त्यानंतर मात्र आम्ही हळूहळू प्रेमात पडलो. मालिकेचा पहिला एपिसोड टेलिकास्ट होण्याआधीचं आम्ही एकमेकांसोबत होतो. लव्हस्टोरीपेक्षाही आम्हाला समानता हा गुण फार महत्वाचा वाटतो त्यामुळे आमच्या नात्यामध्येही सगळ्याचं गोष्टी समानतेने व्हाव्या यासाठी आम्ही सतत प्रयत्नशील असतो. आयुष्यातील प्रत्येक निर्णयात एकमेकांना खंबीरपाने पाठींबा देण्याची आमची कमिटमेंट आहे आणि तेच आमच्यासाठी खरं प्रेम आहे. शिवाय, ‘माणूस आणि कलाकार म्हणून आम्ही संपूर्ण आयुष्य एकत्र समृद्ध करणं’, हि आमची प्रेमाची व्याख्या आहे.       

सखी-सुव्रत जोडी पुन्हा एकत्र काम करणार…?

सखी आणि मला एकत्र काम करायला आवडेल. पण तेही संहितेवर अवलंबून आहे. आम्हाला दोघांनाही ती संहिता आवडायला पाहिजे. शिवाय एखाद्या नटाचं वैयक्तिक आयुष्य कुठल्याही ठिकाणी यावं असं वाटतं नाही. मला आणि सखीला आमचं वैयक्तिक आयुष्य जपायला खूप आवडतं. त्यामुळे सखी बरोबर प्रियकर किंवा मित्र अशा भूमिकांपलीकडे काही भूमिका असतील तर आम्हाला एकत्र काम करायला नक्की आवडेल.  

ड्रीम रोलची व्याख्या वेगळी…

माझ्या डोक्यात ड्रीम रोल वैगरे अजून नाही. पण मला नसरुद्दिन शहा, श्रीराम लागू, डॅनिअल डे-लुईस यांच्या सारखं काम करायला नक्की आवडेल. हे नट ज्या ताकतीने आणि पद्धतीने काम करतात त्या पद्धतीच काम मलाही करता यावं हे माझ ड्रीम आहे. कुठलाही रोल मिळाला तरी ते त्याचं ताकतीने कराव असं माझ नेहमी ड्रीम आहे.

बरंच काही खुपतंय…

इंडस्ट्रीमधील काही गोष्टी नक्कीचं खुपतात. पहिली गोष्ट म्हणजे आपल्याकडे कार्यनीती (Work Ethics) फार चांगले नाहीत. भारतीय मनोवृतीत असणारा बेशिस्त व्यवहार, मग तो वेळ पाळण्याच्या बाबतीत असो किंवा आर्थिक व्यवहारांच्या बाबतीत. या सगळ्या गोष्टींमध्ये बऱ्याच प्रमाणात विषमताही आहे. नटांना आता सुदैवाने बरे पैसे मिळू लागले आहेत. परंतु, नटांव्यतिरिक्तच्या कलाकारांना (स्पॉटदादा, लाईटमन, बॅकस्टेज) अजूनही न्याय्य मोबदला मिळत नाही. त्यामुळे आपला व्यवहार अधिक शिस्तशीर व्हायला हवा आणि या सगळ्यांना योग्य मोबदला मिळायला हवा. दुसरी गोष्ट म्हणजे, पत्रकारिता, विशेषतः ‘एंटटेनमेंट मिडिया’ ज्या पद्धतीने इंडस्ट्रीला विविध माध्यमातून सादर करत ते सादर करण्याची पद्धत मला खटकते. मालिकांमधील आयुष्य, आणि सेटवर केलेली मजा याचं गोष्टी दाखवल्यामुळे, फक्त मजा करायला जातात लोक असा एक भ्रम तयार केला जातो. खरंतर, मालिकांच आयुष्य अत्यंत स्ट्रेसफुल असतं, त्यामुळे फक्त गोड-गुलाबी बाजू दाखवण्यापेक्षा त्याची गंभीर बाजुही दाखवणं गरजेच आहे असं मला नक्की वाटतं.         

अभिनेता नसतो तर…

अभिनेता नसतो तर, मला शास्त्रीय गायक व्हायला नक्की आवडलं असतं. शिवाय शास्त्रज्ञ होणं, चित्रकलेची ओढ असल्यामुळे मला पेंटर होणंही आवडलं असतं. खर पाहता मला बरंच काही-काही करून बघायला आवडलं असतं. ट्रेकिंगची प्रचंड आवड असल्यामुळे कदाचित मी ट्रेकरही बनलो असतो.   

छंद माझे अनेक…

मला स्वयंपाक बनवायला प्रचंड आवडतं. सोबतच, वाचन करणं, चित्र काढणं या गोष्टी खूप आवडतात. वेगवेगळ्या ठिकाणी फिरणं आणि तिथल्या वेगवेगळ्या लोकांशी गप्पा मारायला मला खूप आवडतं. तिथल्या सांस्कृतिक गोष्टी, तिथला इतिहास, तिथले प्रश्न, तिथल्या लोकांच्या जगण्याच्या आणि भविष्याविषयीच्या संकल्पना, तत्वज्ञान मला समजून घ्यायला आवडतं.  

सगळ्यात सोपा फिटनेस फंडा…..

‘सातत्य’ हा माझ्या फिटनेसचा मूलमंत्र म्हणता येईल. मला डायटिंग करणं खूप आवडतं. मी विविध पद्धतीचे डाएट ट्राय करत असतो. सध्या ‘लो-कार्ब-हाय-प्रोटीन’ आणि ‘इंटरमिडट फास्टिंग’ करण्याचा प्रयत्न केला, त्याचा फार उत्तम रिझल्टही मिळाला. गेली बरीच वर्ष मी पांढरी साखर खाणं बंद केलं आहे. ‘इट लोकल’ हा नियम मी प्रकर्षाने पाळतो. परदेशातून आणलेल्या महागड्या भाज्या खाण्यात काही पॉइंट नसतो. ज्या भाज्या बाजारात स्वस्त मिळतात त्या खाव्यात. निसर्गाने एखाद्या काळात एखादी भाजी मुबलक प्रमाणात तयार केली आहे, याचा अर्थ आरोग्याच्या दृष्टीने आपण त्या भाज्या खाणं अपेक्षेत आहे. असा ‘निसर्ग सुलभ’ आणि साध्या नियमांना फॉलो करणारा माझा डाएट आणि फिटनेस फंडा आहे.         

रॅपिड फायर 

•  सखी कोणत्या भूमिकेत तुला जास्त आवडते? बायको की मैत्रीण? सखी मला सगळ्याच भूमिकांमध्ये आवडते आणि सगळ्याचं भूमिकांमध्ये तिच्याबद्दल मला काहीनाही तक्रारी असतात. त्यामुळे एक पर्याय निवडणं कठीण आहे.
•  पुणे की मुंबई? दोन्ही शहरांनी मला भरभरून दिलंय. शिवाय मी मुंबईपेक्षा जास्त दिल्लीत राहिलो आहे. आता मी लंडनला राहतोय तर हे शहरही मला खूप आवडलंय. त्यामुळे कोणत्याही एका शहराची निवड नाही होऊ शकत.  
•  होस्टिंग की अभिनय ?अभिनय
•  सुव्रत चा विक पॉईंट? सखी 
  

मराठी टेलिव्हिजन विश्वातील चॉकलेट बॉय म्हणून ओळखला जाणारा दिलखुलास अभिनेता. 
आपल्या अभिनयाच्या जोरावर प्रेक्षकांच्या मनात घर करून राहिलेला “जय ” असो किंवा बापमाणुस मधील “सूर्या” अश्या बहुपैलू या आठवड्याचा स्टार ऑफ द वीक

“सुयश टिळक” सोबत प्लॅनेट मराठी मॅगझीन च्या निमित्ताने मारलेल्या काही खास गप्पा..!! 

“आठवणी कॅमेऱ्यात टिपायला आवडतात” 
फोटोग्राफी ची आवड खूप लहानपणा पासून आहे. त्याला कारणीभूत माझी आजी आहे. ती उत्तम फोटोग्राफर होती. हि आवड कधी आणि केंव्हा लागली हे कळलंच नाही. सुरूवातीला फार बेसिक कॅमेरा मध्ये फोटो काढायचो. मग ते पुढे अनेक स्पर्धांसाठी पाठवायला लागलो तेव्हा त्यासाठी बक्षीसं मिळायची. मग कुठेतरी पटकन लक्षात आलं कि आपल्याला हे जमतंय मग मी आवड जोपासण्यासाठी फोटोग्राफीचं शिक्षण घ्यायचं असं ठरवलं “शॅडोज फोटोग्राफी” इथून फोटोग्राफीचा अभ्यास केला. माझ्यासाठी फोटोग्राफी फार खास आहे जेव्हा मी स्वतः एकटा असतो. तेंव्हा मला काही गोष्टी ते क्षण जपून ठेवायला आवडतात. आणि कॅमेरात कैद करायला आवडतात. ती एक आठवण म्हणून आपल्या सोबत आयुष्यभर राहते. आठवणी या आपल्या आयुष्यात फार महत्वाच्या असतात. असंख्य गोष्टी नकळत आपल्या कॅमेरा मध्ये टिपल्या जातात. एखादा फोटो काढून तो क्षण आपल्याला जगता येतो आणि यातून मला आनंद मिळतो.

“स्विमिंगची आवड”
माझ्या अनेक गोष्टी लहानपणी पासून सुरु झाल्या आहेत. त्यातलं एक स्विमिंग. आई वडिलांमुळे याची आवड लागली. एक धम्माल म्हणून स्विमिंग करतो आता कुठेही पाणी दिसलं कि उडी मारून पोहल्या शिवाय शांत बसत नाही.

“सोशली जोडलो गेलो” 
सोशल मीडिया वर व्यक्त होतो. माझ्या मते ते एक फार चांगलं माध्यम आहे. ते फार उत्तम रित्या तसेच सेन्सिबल पणे याचा वापर केला पाहिजे. सोशल मीडिया वरून अनेक चांगल्या गोष्टी करता येतात. काही अनोखा संदेश लोकांना देता येणार असेल किंवा काही गोष्टी लोकांपर्यंत पोहचवता येणार असतील तर ते सुद्धा आपण करायला हवं. या व्हर्चुअल जगात फक्त लाईक्स आणि कंमेट्स यातचं न रमता आपल्याला अनेक अनोख्या आणि कलात्मक पद्धतीने सोशल माध्यमाचा वापर करता येतो.

“बेस्ट कॉम्प्लिमेंट”
अनेक कॉम्प्लिमेंट्स येतात. मी सोशल मिडियाच्या माध्यमातून अनेक सामाजिक संस्थाशी जोडलो गेलो. ज्यांच्या सोबतीने मला काही वेगळं काम करता येतंय. जे खूप विविध तऱ्हेने आज काम करत आहेत. अश्या अनेक एनजीओ शी जोडलो गेलो. जी काही अनोखी लोकं इथून जोडली गेली हीच माझ्यासाठी बेस्ट कॉम्प्लिमेंट आहे. 

“इंडस्टीत एकत्र येऊन कामं करायला हवी” 
इंडस्ट्रीत न आवडणारी गोष्ट हीच कि खूप गुप्तता पाळली जाते. प्रत्येक नव्या प्रोजेक्ट्स बाबतीत फार गुप्तता पाळली जाते. तर खरंच याची गरज आहे का? असं मला वाटत . हि सर्वात न आवडणारी गोष्ट आहे. इंडस्ट्रीत बदल घडायला हवा हे सांगायला मी फार नवखा आहे. एक गोष्ट नक्कीच होऊ शकते ती कि सगळ्यांनी एकत्र येऊन काम केलं तर ते जास्त मस्त काम होऊ शकतं. ग्रुप मध्ये होणारी कामं किंवा या सगळ्यात प्रत्येक ठिकाणी कामातली चढाओढ वाढते. जर एक फॅमिली म्हणून एकत्र येऊन प्रत्येक नव्या गोष्टीचा विचार केला तर ते काम त्याहून उत्तम रित्या पार पाडलं जाऊ शकतं. कल्पनांची देवाणघेवाण आणि बाकी गोष्टींवर चर्चा घडून जास्त चांगल्या प्रकारे एक “हेल्दी कॉम्पिटिशन” होऊ शकते. खूप उत्तम काम लोकांपर्यंत पोहचू शकत नाही मग यामुळे लोकांना काही अनोख्या कलाकृती पाहायला मिळत नाहीत.

“सहकार्याने पर्यावरणात बदल घडवू” 
पर्यावरण आणि प्राणीप्रेम हे सगळ्यांना असतं पण त्या बद्दल काय कोणी काय करतंय का हे खूप महत्वाचं आहे. सहकार्य हा एकच मार्ग आहे, जिथून आपण काही तरी पर्यावरणाच्या आजच्या स्तिथीला तोंड देऊ शकतो. माणूस सुद्धा या सगळयाचा एक  भाग आहे. हल्ली बदलणारं पर्यावरण आणि वातावरणात होणारे बदल याबद्दल लोकांनी जाणून घ्यायला हवंय. आतापण काही फार निरोगी वातावरणात जगत नाही आहोत. आणि जगात हा मुद्दा फार ऐरणीवर आहे याचा विचार प्रत्येक माणसाने केला पाहिजे. आपल्याकडे होणारा प्लास्टिकचा वापर किती आहे आणि आपण किती त्याचा वापर करतोय हे जाणून घेणं गरजेचं आहे. अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीचा सारासार विचार करायला हवा. नव्या गोष्टीची निर्मिती होत असताना जुन्या गोष्टीची विल्हेवाट लावणं देखील तेवढं गरजेचं आहे. आपल्याला जगण्यासाठी लागणारं निरोगी वातारण निर्माण होत नाही. पुढच्या काही वर्षात हे चित्र फार भयानक होईल. सगळ्यांनी या गोष्टी चा विचार करून त्यावर तोडगा काढायला हवा.

“इंडस्ट्रीत सगळ्यांसोबत काम करायला आवडेल” 
आता कुठे माझी सुरुवात आहे. अजून खूप काम करायचंय. पण “तुंबाड” पहिल्या नंतर मला राही बर्वे सोबत काम करायचंय. त्यांच्यासारखा जर दिग्दर्शक असेल तर काम करायला नक्कीच आवडेल.

“खऱ्या आयुष्यातला सुयश”
खऱ्या आयुष्यात सुयश फार निसर्गात रमणारा आहे. मला फार माणसं जवळ लागत नाहीत. मी एकटा जास्त असतो. मला शांतपणा आणि एकांतात राहायला जास्त आवडतं. निसर्गात रमायला आणि खूप पुस्तकं वाचायला आवडतात. काही वेळा मला पटकन राग येतो आणि मी त्यावर लगेच बोलून जातो, व्यक्त होतो. मला रिग्रेट ठेवायला आवडत नाही जे मनात आहे ते बोलून मोकळा होणारा मी आहे. मग यामुळे समोरच्याला वाईट वाटलं तरी काही वाटतं नाही कारण ते माझं फार स्पष्ट मत असतं. मी खूप स्पष्ट आणि पारदर्शक आहे. गोष्टी लपवायला मला आवडत नाहीत. मी फार शांत आणि आनंदी असतो. 

“नवी मालिका : एक घर मंतरलेल” 
मुळातं या मालिकेला भयपट म्हणता येणार नाही हि एक रहस्यमय कथा आहे. आणि हा सगळा एक थरार आहे. थ्रिलर रहस्य यातून प्रेक्षकांना अनुभवयाला मिळणार आहे. अश्या पद्धतीचा विषय मला या निमित्ताने करायला मिळतोय याचा जास्त आनंद आहे. मी आजवर अनेक प्रेमकथा, फॅमिलीच्या निगडित मालिका केल्या याला प्रेक्षकांनी फार प्रेम दिलंय काही वेगळ्या भुमिका करून पाहिल्या. या मालिकेतील “क्षितिज निंबाळकर” ची भूमिका माझ्या फार जवळची आहे. खूप हटके गोष्टी जमावणारा मुलगा आहे. गूढ स्वभावाच्या माणसाची भूमिका मी पार पाडतोय.त्याला गोष्टीच्या कथा आणि त्यामागची कहाणी जाणून घ्यायला आवडते. तो फार सरळ माणूस आहे. माझ्या फार जवळ जाणारी हि नवी भूमिका आहे. त्यामुळे मला ते करायला खूप मज्जा येतेय.

“ट्रोलर्स ना इंटरटेन करू नये” 
प्रत्येकाची अशी एक वेगळी पद्धत असते. आपल्या फॅन्सना समजून घेण्याची, त्यांना रिस्पॉन्स देण्याची. मी लोकांना यावर अजिबात इंटरटेन करत नाही. माझं आयुष्य फार खाजगी आहे मी माझ्या वैयक्तिक आयुष्यात कोणा सोबत आहे, काय करतोय, कुठे जातोय, कोण जवळचं आहे याच्याशी लोकांचं काही देणंघेणं नसावं. मी जे पडद्यावर करतो ते तुमच्या मनोरंजनासाठी तर त्यावर तुम्ही नक्कीचं आम्हाला कामाच्या बाबतीत कामाची पोचपावती द्या. पण हल्ली  सोशल मीडिया मुळे असं झालंय कि आपण कोणाच्या हि वैयक्तिक आयुष्यावर बोलू शकतो असा एक लोकांचा गैरसमज झाला आहे. हा फार वाईट आणि त्रासदायक आहे. लोकांना व्यक्त होण्याची काही सीमा राहिलेली नाहीये. लोकं बोलताना कुठलाही विचार न करता, हव्या त्या भाषेत हवं ते बोलतात. प्रेमाबद्दल आदर आहे पण लोकं कोणाच्याही खाजगी जीवनाबद्दल हव्या त्या तऱ्हेने व्यक्त होतात. इथे काही तरी मर्यादा हव्यात. वाटेल ते सल्ले देतात. हवे ते अंदाज लावतात. याबद्दल मी फार पटकन बोलतो. मी लोकांच्या अश्या कंमेटस् डिलीट करून टाकतो. अश्या लोकांना आपण पुन्हा काही रिप्लाय दिला तर ते प्रकरण अजून कुठेतरी वाढतं. जशी आमची काही जवाबदारी आहे तशी लोकांची आमच्या बद्दल बोलताना त्यांनी भान ठेवण्याची गरज वाटते. माणूस म्हणून तुम्ही कोणाला दुखवत नाही आहात ना हा विचार व्यक्त होताना, ट्रोल करताना करायला हवा. मी सगळयांना विनंती करेन कि व्यक्त होताना एकदा समोरच्या माणसाचा विचार नक्कीच करा. आमच्या जीवनातील वैयक्तिक भावनांशी जेव्हा तुम्ही खेळता तेव्हा आम्ही विरोध का करू नये! 

“अभिनेता नसतो तर पडद्यामागची दुनिया अनुभवली असती” 
अभिनेता नसतो तर मी नक्कीच फोटोग्राफर म्हणून या इंडस्ट्रीत आलो असतो. पडद्यामागे काम करायला मला आवडलं असतं. कॅमेराच्या मागे दिग्दर्शक म्हणून काम करण्याची इच्छा आहे.  अभिनेता नसतो तर नक्कीच हा प्रवास सुरु झाला असता. लोकांच्या प्रेमामुळे मी अभिनेता आहे. म्हणून जोवर अभिनेता आहे तोवर इथे काम करेन पण त्या नंतर मला पडद्यामागे राहून काम करायला जास्त आवडेल. 

“वीक पॉईंट आणि प्लस पॉईंट ” 
वीक पॉईंट हा आहे कि मी फार पटकन लोकांवर विश्वास ठेवतो आणि प्लस पॉईंट हा कि मी कोणाबद्दल कधीच मनात अढी ठेवून रहात नाही.

“भविष्यात बोल्ड विषयावर विचार करून काम करेन” 
विषय कितपत चांगला आणि मजबूत आहे यावरून ठरवेन पण विनाकारण बोल्ड सीन करण्याची गरज नसेल तर नक्कीच त्याचा विचार करून निर्णय घेईन. हल्ली अनेक वेब सिरीज येतात त्यामध्ये फार बोल्डनेस हाताळला जातो. काही वेळा याची गरज नसताना हा एक ट्रेंड म्हणून करायचा तर हे व्यर्थ आहे. हे करताना मी १० वेळा विचार करेन. लोकांना आवडतंय म्हणून फक्त त्या मध्ये बोल्ड सीन करावेत कि, त्या विषयाची गरज आहे म्हणून ते करायचं या गोष्टीचा विचार करून मी ते काम करेन.

रॅपिड फायर! “हे” कि “ते”-

१ } मालिका, नाटक कि चित्रपट : नाटक

२ }  फोटोग्राफी, अभिनय कि स्विमिंग : अभिनय

३ } मुंबई कि पुणे : मुंबई

४ } पुढचं पाऊल, दुर्वा कि बाप माणूस? :बाप माणूस

५ } आवडती अभिनेत्री हर्षदा खानविलकर, सई ताम्हनकर, तेजस्विनी पंडित, ऋता दुर्गुळे, सुरुची अडारकर : सई ताम्हनकर

६ } आवडता अभिनेता : सुबोध भावे, अंकुश चौधरी, आस्ताद काळे, सिद्धार्थ चांदेकर, सिद्धार्थ जाधव : अंकुश चौधरी

• 

• 

• 

प्लॅनेट मराठी मॅगझीन तर्फे “सुयश टिळक” या बहुगुणी अभिनेत्याला खूप साऱ्या शुभेच्छा.

मराठी टेलिव्हिजन विश्वात नव्याने उदयास आलेला चेहरा

“प्राजक्ता गायकवाड” 

 “नांदा सौख्य भरे” या मालसिक्कीम छोट्या पडद्यावर पदार्पण करून आता नावाजलेल्या “स्वराज्य रक्षक संभाजी” या बहुचर्चित मालिकेत “येसूबाई” यांची भूमिका ती अगदी लिलया पार पाडते आहे.प्राजक्ता अभिनयासोबतीने नृत्यात सुद्धा पारंगत आहे. शिक्षण सांभाळून ती अभिनयाकडे सुद्धा तेवढंच बारकाईने लक्ष देऊन अभिनय करते. प्राजक्ता ही एक कलाकार म्हणून जेवढी प्रसिद्ध आहे तेवढीच ती एक डान्सर म्हणून सुद्धा नाव कमावते आहे. अभिनय, डान्स आणि या सगळ्यांच्या सोबत सामाजिक बांधिलकी जपून प्राजक्ताला समाजकार्याची सुद्धा आवड आहे. एवढी मोठी आणि ऐतिहासिक भूमिका ती कशी साकारते आणि तिच्या आजवचरच्या अभिनयाचा प्रवास कसा होता हे जाणून घेऊया प्लॅनेट मराठी मॅगझिनच्या या आठवड्याच्या स्टार ऑफ द वीक मधून… 

तुझ्या पार्श्वभूमी बद्दल काय सांगशील? 
     खरंतर आधीच्या ज्या दोन्ही मालिका होत्या “नांदा सौख्य भरे आणि तू माझा सांगाती ” यातली प्रत्येक भूमिका ही वेगळी होती. नांदा सौख्य भरे मध्ये एक कॉलेज मध्ये जाणारी मुलगी तसेच तू माझा सांगाती मध्ये संत सखू ची भूमिका होती तर त्याला एक वेगळा टच होता.  एकमेकांपेक्षा आणि वेगळ्या भूमिका दोन्ही मालिकेत साकारल्या, आणि आता येसूबाईची भूमिका ही या दोन्ही पेक्षा फारच वेगळी अशी भूमिका साकारायला मिळतेय.  

   
अभिनय क्षेत्रातलं पहिलं पाऊल? 
      “जेव्हा एखादा कलाकार नवीन भूमिका करत असतो तेव्हा प्रत्येक वेळेस ती भूमिका त्याला नवीन जन्म देते, असं माझं वैयक्तीक मत आहे.” त्यामुळे प्रत्येक नवा रोल हा एक अनोखं पाऊल असतं. माझ्या अभिनयाची सुरुवात शाळेत असताना झाली. वक्तृत्व स्पर्धा, जिल्हास्तरीय – राज्यस्तरीय नाटकं ह्या सगळ्यांमध्ये माझा सहभाग असायचा. 
छोट्या पडद्यावर येसूबाई साकारल्यावर एकदमचं प्रसिद्धी आणि नावारूपाला आल्यानंतर खाजगी

आयुष्यात बदल जाणवतो का?
येसूबाई साकारून १ वर्ष पूर्ण झाल्यानंतर हे एक वर्ष इतकं काही देऊन गेलंय. आपण काम करताना प्रेक्षकांचा कधीच हिरमोड होऊ नये हेच डोक्यात ठेवुन प्रत्येक कलाकाराने काम करायला हवं असं मला वाटतं. अनुभव खूप भन्नाट आणि मस्त असतात. फॅन फॉलोइंग सुद्धा वाढलंय आता कुठे ही गेली की लोक आधी मुजरा आणि नमस्कार करतात, पाया पडतात, कधीचं कोणी अरे तुरे करून बोलत नाही प्रत्येकांच्या बोलण्यात एक मान असतो त्यांच्यासाठी आम्ही खरेतर देव आहोत. अश्या तऱ्हेने आम्हाला सगळीकडे आदरपूर्वक वागवलं जातं.

पण मला लोकं प्रत्येक भूमिकेत सांभाळून घेतात प्रत्येक भूमिकेवर तेवढंच प्रेम करतात. सोशल मीडियावर एखादा फोटो अपलोड केला तरी लोक त्यावर अगदी भरभरून कौतुक करतात. एकदा मी वारीतून दर्शन करून निघाले आणि तिथून निघताना एक आजोबा भेटले तर अचानक रडायला लागले. मला काहीचं समजत नव्हतं ते अचानक पाया पडले तर ते म्हंटले बाळा मी तुझ्या नाही तर तू साकारत असलेल्या व्यक्तीरेखेच्या येसूबाईच्या पाया पडतोय ही कामाची पोचपावती होती आणि हे एवढं सुख देणारं होतं की लोक आपल्या भूमिका वर किती प्रेम करतात याचा अनुभव आला त्यांची प्रतिक्रिया आयुष्यभर लक्षात राहील.  

येसूबाई यांसारख्या ऐतिहासिक भूमिका साकारताना विशेष मेहनत घ्यावी लागली असणारं. भिती किंवा दडपण येतं का? 
    मला जेव्हा कळालं मी ही भूमिका करतेय तेव्हा मला अमोल दादांनी पहिला प्रश्न असा केला होता की तुला घोडेस्वारी, तलवार बाजी येते का? मी तिथे नाही असं म्हणून आले होते पण त्या माझ्या नाही म्हणण्यात सुद्धा एवढी सकारात्मकता होती की पुण्यात आल्या नंतर पुढच्या आठ दिवसात मी सगळं शिकले. घोडेस्वारी, तलवारकाठी आणि हे सगळं होऊन शूटींग सुरू व्हायला १५ दिवस होते. मला एक लिस्ट दिली त्यात अनेक पुस्तकांची, कादंबऱ्याची, चरित्र कथा आहेत हे सगळं वाचून त्या भूमिकेसाठी माझा अभ्यास झाला. मग सेट वर लाठीकाठी, घोडेस्वारीचा सराव असे. हा एक प्रकारे त्या भूमिकेसाठीचा अभ्यासचं होता. अजून सुद्धा हा अभ्यास चालूच आहे आणि हे सगळं करून मी सीन करायला उभी राहते तेव्हा अमोल दादा कडून खुप शिकायला मिळतं. एक सहकलाकार म्हणून त्याला सांभाळून घेणं इथपासून ते संवाद कसे करावेत हे सगळं त्याचा कडून शिकतेय. दडपण असं नाही आलं कारण आपण जीव ओतून काम केल्यावर प्रेक्षकांकडून कमालीचा प्रतिसाद आला. त्या प्रतिसादामुळे काम करण्याची ओढ वाढते. सुरुवातीला थोडं साडी, दागिने सांभाळण्यात अडचण आली, पण नंतर हे सगळं सांभाळून घ्यायला जमत गेलं. आमची टीम एवढी मस्त आहे की कधी अडचण आलीच नाही. 

अमोल कोल्हे सारख्या अनुभवी आणि आपल्या व्यक्तिरेखेशी एकनिष्ठ असणाऱ्या कलाकारासोबत काम करतानाचा अनुभव कसा आहे? 
  सातवीत असताना आम्ही अमोल दादा सोबत महानाट्य केलं होतं “शिवपुत्र संभाजी” म्हणून त्याचे अजून सुद्धा प्रयोग चालू आहेत आणि एक गोष्ट सांगायला एवढा आनंद होतो की “की तेव्हा त्या नाटकात मी लहान येसुबाईची भूमिका साकारली होती आणि आता मोठ्या येसुबाई ची भूमिका साकारायला मिळतेय कदाचित हा एक मी योगायोग समजते.” अमोल दादा कडून अनेक गोष्टी शिकायला मिळतात. एकतर त्यांचं वाचन एवढं अफाट आहे या विषयावर त्यांचा एवढा अभ्यास आहे की त्यांना संवाद असे पाठ करायला लागत नाही. एखाद वाक्य कसं आणि कुठल्या प्रकारे घ्यायचं, कुठल्या शब्दाला वजन दयायचं, ते घोडेस्वारी खूप अफलातून करतात. ते मी त्यांच्या कडून शिकले. ऐतिहासिक मालिका करताना एक थाट आणि रुबाबदारपणा अंगवळणी असणं गरजेचं असतं. महाराणी येसूबाईची भूमिका करताना मला हा रुबाबदारपणा साकारण्यासाठी मला दादांनी फार मदत केली.   

   
मालिकेमध्ये काम करत असताना, तुला जर आता रंगभूमी कडे परत जाण्याचा योग आला तर तुझा निर्णय काय असेल? 
        मला नक्कीच रंगभूमीवर काम करायाला आवडेल. अभिनय क्षेत्राचा पाया रंगभूमी आहे. जर एखादी चांगली कथा आली तर मी नक्कीच पुन्हा रंगभूमीवर काम करेन. 

कोणत्या दिग्दर्शक / अभिनेता/ अभिनेत्री सोबत सिनेमा करण्याची इच्छा आहे? 
   हा प्रश्न फार अवघड आहे. मला साऊथचे चित्रपट बघायला फार आवडतात तर मला नागार्जून सोबत काम करायला आवडेल. एकदा तरी त्यांच्या सोबत काम करायचं. 

भावी आयुष्यात एखादी बोल्ड भूमिका ऑफर झाली तर करशील का?   

या बद्दल अजून काही विचार केला नाही तशी काही ऑफर आलीच तर तेव्हा विचार करेन. पण आता सध्या येसूबाईची भूमिका एन्जॉय करते आहे.

तुझा चाहतावर्ग हा झपाट्याने वाढतोय. त्यांच्यातलाचं एखादा गमतीदार किंवा लक्षात राहिलेला प्रसंग?
       मी बाबांसोबत चांदी खरेदी साठी गेले होते. एकतर पुणेकर असल्यामुळे अगदी चेहऱ्यावर स्टोल वैगरे बांधून फिरते. आम्ही दुकानात गेलो त्यानंतर माझ्या फक्त आवाजाने त्यांनी मला ओळखलं की येसूबाईची भूमिका करतेस नं? असं विचारलं आणि मी पटकन हो म्हंटलं. मग त्यांची ७५ वर्षांची आई, बायको त्यांनी माझं एवढं आदरातिथ्य केलं एखाद्या देवीची पूजा करावी असं सगळं केलं. फॅन्स किती काय काय करतात याच बेस्ट अनुभव होता. आणि हे सगळं झाल्यावर मी २-३ हजाराची खरेदी केली मग मी किती पैसे झाले असं काकांना विचारलं तेंव्हा त्यांनी दिलेलं उत्तर अस होत की “ महाराजांनी त्या वेळेस आम्हाला सोनं चांदी वाटली म्हणून आता आमच्याकडे सोनं आहे, त्यामुळे आम्ही त्यांच्या सूनबाईं कडून पैसे घेणार नाही. हा किस्सा आयुष्यभर लक्षात राहणारा आहे. एखाद्या कलाकारावरचं प्रेम हे यातून दिसून येतं.

प्लॅनेट मराठी च्या तर्फे या स्टार अभिनेत्री प्राजक्ता गायकवाड ला खूप खूप शुभेच्छा !!

The year was 2003 when Sandeep Sawant’s Shwaas narrated the tale of a young boy battling cancer that garnered both critical and popular accolade in Maharashtra and revived the fortunes of not only Marathi films but was also India’s entry to the Oscar.

A decade later, it came as no fluke to see Marathi content being consistently honored at the National Awards and case in point are movies like Faster Fene Dombivali Fast, Court and Harischandrachi Factory or for that matter, Sairat hitting the bull’s eye.

Today, cinema is undergoing a wave of change and particularly, Hindi cinema where several big ticket releases failed to hit the marquee in 2018. One of the reasons is the spread of web content such as NetFlix and Amazon Prime taking the market by storm and secondly, the dearth of good content where a strong impression is being slowly built that the audience can no longer be taken for a ride. It begs a very important question when it comes to Marathi substance where web content is not only the big thing with the audience lapping good content and the odds of films being made in the state of Maharashtra working at the box office.

Noted filmmaker Nikhil Mahajan in a newspaper column spoke on how 90 percent of Marathi films bombed at the box office and of course, it’s a question of the economics of film-making.

The next big stop for Marathi content is the digital web and there is a huge potential that can be exploited in churning out good content for an increasingly restless audience.

While figures may get tricky on viewership, recent media publications quoted that 54 percent of the market is being occupied by Zee Marathi as per 2018 figures according to an interview given by Ajay Bhalwankar of Sony Marathi to Economic Times. It makes us hopeful that there is and will always be space for filmmakers to showcase quality content on the web.

The question is, how Marathi cinema and sitcoms can be part of the wave of change and showcasing their products considering the growth of mobile penetration in this segment.

As a web portal, Planet Marathi has taken the leap ahead in combining various genres, right from showcasing arts and culture in Maharashtra to talk shows like Faces, Lai Bhaari with Amit Bhandari and Manja Bole hosted by famed actor and filmmaker Mahesh Manjrekar.  The stakes are high on the web and it’s all for grab looking at the Broadcast Audience Research Council (BARC) data for 2016 that forecasted Marathi GEC genre growth by a massive 145 percent in terms of viewership.

Prashen Kyawal, who is associated with films as a journalist and film critic, who reviewed the serial Date with Saie with Sai Tamhankar and now a Creative Producer for SD Motion Pictures has just released the Hindi film RAKKHOSH which is currently garnering rave reviews and bagging several awards is a staunch believer in curated web platform or digital media where Marathi cinema can witness tremendous growth.

“The digital and web media portal is opening up as a medium of expression for each and every community. In the same way, the Marathi speaking community is also looking to express itself in the web content space echoing their culture and varied emotions. The young generation is nowadays hooked to binge watching on the web space but at the same time looking forward to viewing content in their local languages. The success of the focus platform like ZEE5 in showcasing regional content in terms of language shows the potential of Marathi as a language, its might in web media and the digital space. It’s only going to soar higher.”

In the past, we have seen megastar Amitabh Bachchan who produced the Marathi film Vihir in 2010 and way back in 1994 he even made a special appearance in Deepak Sawant’s Akka. There is no dearth of leading superstars from Riteish Deshmukh playing the hero in Mowli to Madhuri Dixit making her big Marathi debut, Bucket List. The more, the merrier.We need the big stars to come forward to not only produce but act and promote Marathi content being showcased. It whittles down to a change in attitude for regional cinema that carries a huge potential to succeed and big stars must come ahead to promote regional content across several regional languages not limited to Marathi.

This post is written by our guest author Vishal ,who is an ex Fergusson Collegiate, an independent blogger & journalist residing in Mauritius.

“क्लासमेट” या चित्रपटातुन अभिनयात पदार्पण करणारी अभिनेत्री….वास्तूशास्त्राची पदवी मिळवून अभिनयात पदार्पण करणारी ….

चित्रपट आणि शॉर्ट फिल्म्स हा अनोखा प्रवास ….

जळगाव व्हाया मुंबई…
“शेंटीमेंटल” मधली सुनंदा..

भेटू या प्लॅनेट च्या या आठवड्याची

स्टार ऑफ द वीक

पल्लवी पाटील

१ ) पहिलाच चित्रपट तुला अनेक मराठी मधल्या दिग्गज अभिनेत्या सोबत करायला मिळाला तो अनुभव कसा होता? 
  कोणत्याही कलाकारांसाठी त्याचा पहिला चित्रपट किंवा पहिलं काम हे अगदीच खास असतं. मला खरंतर फार टेन्शन होतं. माझे सगळेच सहकलाकार फार अनुभवी होते त्यांना माझ्यामुळे काही त्रास नाही ना होणार याचचं सतत दडपण होत. त्यानंतर आदित्य सरपोतदार सरांना भेटले तेव्हा त्यांनी खूप गोष्टी समजावून सांगितल्या. माझे सहकलाकार हे खूप जास्त समजून घेणारे होते सई, अंकुश, सुयश यांनी फार मदत केली. त्यामुळे प्रत्येक वेळी शूट ला अनेक गोष्टी शिकायला मिळाल्या हा शिकण्याचा अनुभव खूप मस्त होता. पहिला चित्रपट असल्यामुळे थोडी भिती होती. कसं होणार काय होणार पण ते उत्तम रित्या पार पडलं त्यामुळे हा अनुभव फारचं कमालीचा होता. 

त्यानंतर आदित्य सरपोतदार सरांना भेटले तेव्हा त्यांनी खूप गोष्टी समजावून सांगितल्या. माझे सहकलाकार हे खूप जास्त समजून घेणारे होते सई, अंकुश, सुयश यांनी फार मदत केली. त्यामुळे प्रत्येक वेळी शूट ला अनेक गोष्टी शिकायला मिळाल्या हा शिकण्याचा अनुभव खूप मस्त होता. पहिला चित्रपट असल्यामुळे थोडी भिती होती. कसं होणार काय होणार पण ते उत्तम रित्या पार पडलं त्यामुळे हा अनुभव फारचं कमालीचा होता. 

२ ) तू मूळची जळगाव ची आहेस तर या ग्लॅमरस जगाशी तुझा पहिल्यांदा संबध कसा आला?

माझं वास्तूशास्त्राचं शिक्षण पूर्ण झालं पदवी पार पडली आणि मी कामासाठी पुण्यात गेले. पण मला जॉब आणि बाकी मध्ये अडकून राहायचं नव्हतं. काही तरी वेगळं करायचं होतं. एकतर काही गोष्टी माहीत नसल्याने किंवा समजत नसल्या कारणाने इंडस्ट्रीत यावं की नाही हेच समजत नव्हतं. पण कुठेतरी आपण एक पाऊल उचलूया असं ठरवलं. जॉब सोडला आणि पुण्यात योगेश सोमण यांच्याकडे अभिनय कार्यशाळा होती मग त्याला गेले तेव्हा ताई ने 9x झकास च्या स्पर्धे बद्दल सांगितलं त्यासाठी माझी निवड झाली त्यात मी सहभाग घेतला हे माझ्यासाठी इंडस्ट्रीतलं पहिलं पाऊल होत. 

३ ) शेंटीमेंटल मधली तुझी भुमिका फार लक्षवेधी ठरली त्या बद्दल काय सांगशील?

शेंटीमेंटल मध्ये मला विनोदी भूमिका साकारायची होती. विनोदी भूमिका असल्याने भाषा हा एक वेगळा प्रकार मग ती भाषा मी आणि विकास पाटील याने बसून थोडी फार फ्रेम केली त्यात थोडा वेगळेपणा कसा येईल यावर अभ्यास झाला हे सगळं एवढं शिकण्याजोग होत की ते करताना खूप धम्माल यायची. मग बाकी सहकलाकार अशोक मामा असायचे मग ते गंमतीदार वातावरण असायचं काम करताना पण या चित्रपटातली “सुनंदा” साकारताना अनेक गोष्टी अनुभवायला मिळाल्या आणि लक्षात राहील अशी सुनंदा साकारली गेली. 

४ ) कोणत्या अभिनेत्या सोबत काम करण्याची इच्छा आहे?

खरंतर अस काही अजून वाटत नाही कारण अशी अनेक लोक आहेत ज्यांच्या सोबत काम करायची एक अशी कोणी व्यक्ती नाही .

५ ) मालिका, चित्रपट यातून काम करताना जाणवणारं वेगळेपण काय?
    मी चित्रपट केला, शॉर्ट फिल्म्स केल्या वेगळेपण काय असं सांगणं कठीण आहे. आपल्याकडे जे काम येतं ते आपण करावं आणि मस्त ते एन्जॉय करावं असं मला वाटतं. 

६ ) एखादा आठवणीं मधला किस्सा? आणि तुला तुझ्या कामासाठी मिळालेली बेस्ट कॉम्प्लिमेंट काय?
     आठवणी खूप आहेत जेव्हा पहिला चित्रपट केला तेव्हा अनेक पुरस्कार आणि नॉमिनेशन मिळाले खूप कौतूक झालं तेव्हा मला सुबोध भावे यांचा फोन आला तू उत्तम काम केलंय नवीन असून सुद्धा सहजरित्या काम पार पाडलं आहेस. हा कामातला सहजपणा असाच टिकवून ठेऊन काम कर ही माझ्यासाठी बेस्ट कॉम्प्लिमेंट आहे एक कलाकार एका कलाकाराचं कौतुक करत त्यापेक्षा बेस्ट काही असू शकत नाही. त्याच सोबतीने 9x झकास हिराॅईन स्पर्धा चालू असताना एकदा परीक्षक म्हणून रवी जाधव आणि आदित्य सरपोतदार आले होते तेव्हा रवी सरांनी दिलेलं कॉम्प्लिमेंट आज सुद्धा आठवते तू सुंदर हसतेस, वेगळ्या प्रकाराने ऍक्ट करतेस हे एका बड्या दिग्दर्शका कडून ऐकणं यात सुख होत. अश्या गोष्टीने आपल्याला एक उत्साह मिळतो, आत्मविश्वास मिळतो या दोन कॉम्प्लिमेंट फार लक्षात राहणाऱ्या आहेत. 

७ ) तुला अनेक अनुभव येत असतील तेव्हा लक्षात राहीलेला असा चांगला वाईट अनुभव काय?

आजवर अनेक काम केली सगळीकडे थोडेफार अनुभव सगळयांना येतात त्याच प्रमाणे मला सुद्धा आले पण यात खास असा अनुभव नाही.

८ ) इंडस्ट्री मधली बेस्ट मैत्रीण किंवा मित्र कोण ? 
     तसं बघायला गेलं तर कोणीच नाही. मी फार इन्ट्रोव्हर्ट आहे त्यामुळे लोकांशी बॉंडिंग व्हायला वेळ जातो पण कामाच्या ठिकाणी येणाऱ्या प्रत्येक सहकलाकारासोबत माझं छान जमत. त्यात सायली सजीव आहे पण सध्या ती थोडी कामात व्यस्त असल्याने आमच बोलणं कमी होतं. 

९ ) तू नवी अभिनेत्री आहेस तर तुला इथे पहिल्यांदा आल्यावर मिळालेली वागणूक कशी होती?
     इथे येणारी प्रत्येक व्यक्ती फार कष्ट करून एका ठिकाणी पोहचली असते साहजिक त्याप्रमाणे तिला वागणूक दिली जाते. आपण खूप मेहनत केली तरच इथे एक नाव कमावतो तो एका प्रकारचा मान प्राप्त करतो. मी नवी असल्यामुळे मला कशी वागणूक मिळाली हे तेवढं फारस माझ्यासाठी महत्त्वाचे नाही कारण लगेच आपल्या हाती सुख लागलं की त्याची काही किंमत रहात नाही. त्यामुळे ही एक छान प्रक्रिया आहे सगळेच यातून गेले आहेत प्रत्येकाला हा अनोखा नवखा अनुभव असतो तो एन्जॉय करावा .

१० ) मी टू या मोहिमेबद्दल काय मत आहे? मराठी इंडस्ट्रीत कोणत्याही अभिनेत्रीने या बद्दल काही प्रतिक्रिया दिली नाही आहे तुझं या बद्ल काय मत आहे?  
    पहिली गोष्टी मी टू चा अनुभव मराठीत कोणाला आला नसेल त्यामुळे कोणी मराठी अभिनेत्री यावर काही बोलल्या नसतील आणि जेव्हा ही मोहीम चालू झाली तेव्हा त्यात अनेक जणी यातून व्यक्त झाल्या एक मंच मिळाला म्हणून बाकी लोकांनी आपली मतं मांडली. 

११ ) तुझी कॉम्पिटीटर कोणाला मानतेस? इथली तुला प्रेरणा देणारी व्यक्ती कोण?   

  हे क्षेत्र असं आहे की इथे अनेक कॉम्पिटीटर आहेत. स्वतःची स्वतः सोबत एक कॉम्पिटीशन असतेच कारण प्रत्येकाकडे कला आहे ,काम करण्याचा खूप वेगळेपण आहे त्यामुळे कॉम्पिटीटर खुप आहेत. आणि आदर्श ‘स्मिता पाटील’ मला या खूप जास्त भावतात त्यांची कामं आणि त्यांची कामावरची निष्ठा, अनुभव हे कमाल आहे. त्यामुळे त्या आवडत्या आहेत. आवडता अभिनेता किंवा अभिनेत्री हे असं काहीच नाही कारण दरवेळी ही आवड बदलत राहते आपण अनेक चित्रपट, नाटक बघतो तेव्हा त्यातला हिरो नाही आवडला पण त्यावेळी त्याचा सहकलाकार आवडून जातो ही आवड वेळोवेळी बदलत राहणारी आहे.

प्लॅनेट मराठी तर्फे या उत्तम अभिनेत्री ला खूप खूप शुभेच्छा !!!

Social media in last one week has completely been topsy- turvy with the trending topic of the 10 year challenge.The vast world of social media has been flooded with millions and millions of photos of celebrities, actors, sportspersons and almost all the users of Instagram and Facebook.

Was it just a fun to share the change ? Or an excitement to profile and highlight the success of life in 10 years?

Few people posted their social status difference through this challenge and some boasted of not being old in the last few years.

NEWS12ISLAND shares Technology and social media expert Lance Ulanoff views saying that the 10-year posting trend should serve as a reminder about what kind of data is shared on social media or through things like quizzes that ask for all sorts of information, personal or otherwise.

On its part, Facebook has come out with a clarification that it has had nothing to do with the 10-year challenge trending on social networks such as Facebook, the Facebook-owned Instagram and even Twitter, for that matter.

“The 10 year challenge is a user-generated meme that started on its own, without our involvement. It’s evidence of the fun people have on Facebook, and that’s it,” says the social network, in an official statement. – shares NEWS18, a popular news channel.Whereas another international news portal BBC speaks on a larger and global measure of the 10 year challenge . It showcases the situation of the world in 2009 in comparison to 2019, where humanity, worldpeace , nonviolence have gone for a toss. GREENPEACE, a global organization tries to highlight the climatic changes through it’s twitter post .

You can even find the most funniest and satirical memes here at BOREDPANDA. 

Some of the eminent Marathi celebrities like Amruta Khanvilkar, Amey Wagh and others too joined the bandwagon and went ahead to share pictures of their last 10 year journey. Their photos reflected their transformation as actors . We appreciated and were floored by their work in last decade which showed great potential and calibre of these actors to carve a niche of themselves.

• 

• 

• 

• 

• 

Definitely , this 10 year challenge has spiked so many different thoughts and ideas into everyone’s mind, that we are able to witness a variety of conglomerated thoughts .

Hope such a trend someday would bring more insight into the life and living of people of our place, state, nation to ignite the change that shall rectify the old mistakes and errors of society.We, as a society can bring so much change in the thought process, trends, process and traditions of our living which are amicable for all.

For now, we are enjoying the beautiful facets of life and appreciating the large heartedness of people , those who have had the heart to pull through the thick and thin of their lives in the last 10 years, irrespective of issues which we may or may not have known, sharing the smile and happiness with us.

It isn’t easier, a decade and still wear that smile and courage to pull on.

Ageing gracefully and with poise , everyone learns the complacency of life as they mature and age.

“Life –

It won’t stop ever, neither will the sands of time

we mere specks on this universe

definitely can

bring happiness in

each other’s life

to make it

more lovely and worthwhile”

Cheers to another set of 10 years ahead & lets us see what we have in store for 2029.

कथ्थक मध्ये मास्टर करून अनेक दिग्गज मंडळीं सोबत चित्रपटात आपल्या अभिनयाची छाप पाडणारी नवखी अभिनेत्री.

“चित्रपट, जाहिरात, तसचं आपल्या नृत्याची आवड जपून अभिनय कौशल्याचे अचुक जाण असलेली अभिनेत्री “

“बॉलीवूड मध्ये मराठीची छाप पाडणारी अभिनेत्री….
“आणि काशिनाथ घाणेकर ते सिंबाचा अनोखा प्रवास.. अभिनय, डान्स, आणि चित्रकला अश्या अनेक गोष्टीं साकारणारी अभिनेत्री…

ह्या आठवड्याची आमची 

स्टार ऑफ द वीक – “वैदेही परशुरामी”

१ ) आणि काशिनाथ घाणेकर, सिंबा दोन वेगळ्या भाषा, अनोख्या तऱ्हेचे रोल. आयुष्यात पुढे कोणत्या ठिकाणी काम करायला आवडेल? 

कधीचं अस ठरवून काम केलं नाही जे काम येईल ते करत राहिले. सिंबा तसेचं आणि काशिनाथ घाणेकर हे २०१८ मधले खूप मोठे धमाकेदार चित्रपट आहेत माझ्यासाठी आणि या पुढे सुद्धा नक्की काय काम करेन, कुठलं काम माझ्यापर्यत येईल हे मला सुद्धा बघायला आवडेल.

२ ) वकील कुटुंब आणि कायद्याची पदवीधर असल्या कारणामुळे तू या फील्ड मध्ये कशी आलीस? या ग्लॅमरस दुनियेत पहिलं पाऊल केव्हा पडलं? 

खूप वर्ष झाली या फिल्ड मध्ये येऊन वयाच्या १७ व्या वर्षी मी पहिला चित्रपट केला. तेव्हा अजिबात ध्यानीमनी नसताना सगळीच काम योगायोगाने झाली आहेत. तसाच पहिला चित्रपट सुद्धा मला मिळाला. कथक्क मध्ये पदवी घेतली त्यानंतर अचानक मग वेड लागी जिवा या चित्रपटाच्या ऑडिशन ला गेले आणि मग हा पहिला चित्रपट मिळाला. तेव्हा पासून मी आतापर्यंत चांगलं काम करत राहण्याच्या प्रयत्नात आहे.

३ )  तुझ्या  दृष्टीकोनातून ग्रेट पॅशन कोणतं? डान्स, अभिनय कि चित्रकला?

या प्रश्नाचं उत्तर फार कठीण आहे , कारण प्रत्येक कला ही तेवढीचं श्रेष्ठ असते. त्यांच्या शिवाय जगणं हे कठीण आहे.

One is like air, One is water, you cannot leave without either

म्हणून माझ्या बाबतीत सगळ्याच कला बेस्ट आहेत . पॅशन ची परिभाषा एकचं असली तरी प्रत्येकासाठी ती वेगळीचं असते . 

४ ) मराठी आणि हिंदी चित्रपटसृष्टीत काम केल्यावर काय वेगळेपणा जाणवला?

 माझ्या सुदैवाने मला एवढी दोन्ही कडे एवढी चांगली माणसं भेटली, की दोन्ही कडे काम करताना कधीचं काही अस वेगळेपणा जाणवला नाही.

खुप चांगल्या लोकांच्या सोबतीने काम करायला मिळालं. मराठी काय हिंदी काय कधीच सगळीडचे सहकलाकार, दिग्दर्शक सगळेच छान, समजूतदार आणि प्रेमळ होते मला सगळ्या सेट वर काम करताना मज्जा यायची सगळ्या टीम मूळे एवढं सुंदररित्या काम करता आलं.  घरासारखं वातावरण असल्याने मला दोन्ही सेट वर भाषा सोडली तर काहीच वेगळं पण वाटलं नाही  

• 

• 

• 

५ ) दोन्ही चित्रपटात निर्भय, अचूक भूमिका पार पाडणारी वैदेही आम्ही पाहिली पण खऱ्या आयुष्यातली वैदेही नक्की कशी आहे?

हे एका वाक्यात सांगण थोडं कठीण आहे तरी वैदेही थोडीशी धडपडी आहे. शांत आहे. समजूतदार आहे पण कामाचं टेन्शन घेणारी, स्वतःकडून फार अपेक्षा ठेवणारी आहे पण आता या अपेक्षा हळू-हळू का होईना पूर्ण व्हाव्यात हीच  इच्छा आहे.

६ ) अभिनयात पदार्पण केलं तेव्हाची वैदेही आणि आत्ताची वैदेही यात काय फरक जाणवतो?

पुष्कळ फरक आहे. अनुभवाने आपण माणूस म्हणून खूप जास्त समृद्ध होत असतो.

मला जवळपास ८ ते ९ वर्ष झाली पण तेव्हा वय लहान होत. अभिनयाचा काही ही ट्रेनिग न घेतल्याने सगळंच नवल होत पण आता अभिनयातले छोटे छोटे बारकावे समजायला लागलेत. विविध पैलू शिकण्याचा प्रयत्न करतेय प्रत्येक नव्या कामात मला दिग्गज आणि अनुभवी कलाकारांकडून शिकायला मिळतंय. अर्थातच अनुभव संपन्न करणार हे क्षेत्र आहे. दिवसागणिक अनुभव येत असतात. त्यामुळे तेव्हाची वैदेही आणि आता ची वैदेही यात फार मोठा फरक आहे. 

७ ) तू अनेक दिगग्ज अभिनेत्याच्या सोबतीने काम केलंय तर आता मराठीत अशी कोण व्यक्ती आहे ज्यांच्या सोबत तुला काम करायचंय? 

हा अवघड प्रश्न आहे. सुदैवाने मी अनेक दिग्गज लोकांसोबत काम केलंय मग ते मोहन जोशी सर किंवा दिग्दर्शक म्हणून महेश मांजरेकर सर असतील, महेश कोठारे आता अभिजीत देशपांडे यांच्या सोबत काम करायची संधी मिळाली यांच्या सोबतीने सुबोध भावे , सुमित राघवन, सोनाली कुलकर्णी, सचिन  खेडेकर यांना अनुभवणं आणि काम करणं माझ्या नशिबात होत पण तसं सांगायचं झालं तर असा एक कोणी नाव नाही आहे. अजून खूप नव्या लोकां सोबत काम करायचं लिस्ट फार मोठी आहे पण त्यातल्या त्यात विक्रम गोखले, रोहिणी हट्टंगडी, अमेय वाघ, मिथिला पालकर, मुक्ता बर्वे यांच्या सोबत कामं करायला आवडतील.

८)  डान्स, अभिनय, अनेक जाहिराती आणि आता चित्रपट विविध माध्यमांतून काम करताना काय अनुभव असतो किंवा काय वेगळेपणा जाणवतो?

प्रत्येक फील्ड, इंडस्ट्री एवढी वेगळी आहे की तिथे काम करण्याची पद्धत थोडीफार वेगळी असते. पण यातलं मूळ हेच आहे की हे प्रत्येक क्षेत्र परफॉमिंग आर्टस् शी निगडीत आहे. म्हणून डान्स, अभिनय यांना वेगळं न करता माझं प्रेम हे परफॉरमिंग आर्टस् वर आहे. त्यामुळे माध्यम कोणतंही असो काम, मेहनत आणि जिद्द तिच असते.

९ ) पहिला पुरस्कार किंवा बेस्ट कॉम्प्लिमेंट कोणती आहे तुझ्यासाठी.

 पहिला पुरस्कार ‘वेड लावी जिवा’ साठी बेस्ट डेब्यु म्हणून  सह्याद्री चित्रपट पुरस्कार मिळाला आणि त्याच्यामुळे मला एक विश्वास मिळाला, प्रोत्साहन मिळालं. बेस्ट कॉम्प्लिमेंट “आणि काशिनाथ घाणेकर च्या वेळी दिग्दर्शक राजेश मापुस्कर आले होते तेव्हा त्यांनी “तू इंडस्ट्री साठी खूप छान दिवाळीचं गिफ्ट आहेस” ही कॉम्प्लिमेंट दिली मला एवढी भावलेली बेस्ट कॉम्प्लिमेंट आहे माझ्या दृष्टीने मला मिळालेली खूप सुंदर कामाची पोचपावती आहे. 

 

१० ) आठवणी मधलं काम कोणतं ?

असं एक काम नाही सांगता येणार. कारण केलेलं प्रत्येक काम हे कोणत्या ना कोणत्या कारणासाठी खास असतं पण त्यातही सांगायचं झालं तर “आणि काशिनाथ घाणेकर” या चित्रपटाने खूप काही दिलंय या चित्रपटातील कांचन घाणेकरांची भूमिका खूप लक्षवेधी आहे. माझ्या आयुष्यातलं आत्ता पर्यंतचं हे खास काम आहे. 

“या उत्कृष्ट अभिनेत्री ला प्लॅनेट मराठी कडून हार्दिक शुभेच्छा “

 

प्लॅनेट मराठी सादर करत आहे 

“स्टार ऑफ द वीक”

ह्या नव्या सेगमेंट मध्ये जाणून घ्या अभिनेता निखिल चव्हाण बद्दल काही इंटरेस्टिंग गोष्टी.मराठी मालिकांमधून आपल्या भेटीला येऊन रसिकांच्या मनात घर करून राहिलेल्या “लागीरं झालं जी” या मालिकेतील

“विक्या”

चित्रपट, मालिका, नाटक आणि नुकतंच वेब मध्ये पदार्पण करणारा निखिल चव्हाण!!

बॅकस्टेज आर्टिस्ट ते एक अभिनेता हा उल्लेखनीय प्रवास. 

  छोट्या पण लक्षवेधी भूमिका लिलया पार पाडणारा… 
विक्या ते आताच्या वेब मधला सच्या….

१ ) इंडस्ट्री मधला बेस्ट अनुभव ? 

      तसे अनेक अनुभव आहेत पण ‘लागीर झालं जी’ च्या वेळी अनेक अनुभव यायचे. आऊट डोअर शूट असल्या कारणाने धम्माल मस्ती आणि खूप गोष्टी शिकायला मिळाल्या. इथे काम करताना आम्ही शूट करतोय अस कधीचं वाटायचं नाही. कामात असलेला मोकळेपणा इथे अनुभवला म्हणून हा बेस्ट अनुभव आणि पहिली मालिका असल्या मूळे सगळेच अनुभव छान होते. 

२ ) इंडस्ट्री मधला बेस्ट मित्र ?

असं कोणाचं एकाचं नाव घेऊन इथे चालणार नाही काही बऱ्याच विश्वातली लोक मित्र सोबत असतात आहेत त्यामुळे मित्र परिवार खूप मोठा आहे. पण मला ज्या व्यक्तीने आयुष्यात घडवलंय अशी आवडती आणि खास व्यक्ती मित्र ‘तेजपाल वाघ’ मला अनेकदा समजून घेणारा, माझा बेस्ट बडी तेजा. आज मी त्याच्यामुळेचं इथे आहे.

३ ) आदर्श कोण आहे ? 

खरंतर आपण प्रत्येक सहकलाकारांकडून अनेक गोष्टी नकळत शिकत असतो .

आपल्याला घडवणारी खूप लोक आपल्या आसपास असतात पण माझ्यासाठी माझा आदर्श दिग्दर्शक महेश मांजरेकर आहेत. महेश सर माझ्यासाठी आदर्श आहेत त्यांच्या कडून अनेक गोष्टी शिकत आलो आहे. महेश सर हे माझ्यासाठी इंडस्ट्रीत आयडॉल आहेत.   
४ ) कोणत्या ड्रीम कलाकार किंवा दिग्दर्शकासोबत काम करण्याची इच्छा आहे? 
       मला महेश मांजरेकर सरांच्या सोबतीने ड्रीम वर्क करायचंय.. त्यांच्या सोबत काम करण्याची खूप जास्त इच्छा आहे. 
५ ) मालिका, चित्रपट, नाटक आणि आता वेब सीरिज या माध्यमांतून काम करताना येणारा अनुभव कसा आहे?   
   माझ नशीब एवढं चांगल आहे की मला प्रत्येक माध्यमातून काम करायला मिळतय .

माध्यम हे कुठलं ही असो काम करण्याची उत्सुकता हवी मग केलेलं प्रत्येक काम बेस्ट असतं , मला प्रत्येक कामातून नव्या गोष्टी शिकायला मिळतात अनेकदा नव्यांची उलगड होत जाते . प्रत्येक माध्यमातून काम करण्याचा अनुभव छान होता . वेब मधला अनुभव थोडा वेगळा आहे हल्ली आपल्याकडे वेव बघणार वर्ग सुद्धा खूप आहे , जेवढी लोक टीव्ही बघतात त्याच प्रमाणे ते वेब बघायला प्राधान्य देतात

.
६ ) आठवणीं मधला किस्सा किंवा कामाची पोचपावती ? 
             जेव्हा आपण एक कलाकार म्हणून काम करतो तेव्हा साहजिक पणे खूप आठवणी आहेत. पण एक आठवण की प्रकर्षाने सांगावीशी वाटते ती म्हणजे मी आमच्या घरातल्या एका लग्नासाठी गेलो होतो तेव्हा आजूबाजूची सगळी लोक अगदी फोटो वैगरे काढायला आली पण या गडबडीत माझं आई बाबांना भेटणं राहीलं पण हे सगळं ते सुद्धा बघत असताना त्यांच्या चेहऱ्यावरचं समाधान बघणं भारी गोष्ट होती. कदाचित हीचं कामाची पोचपावती असते. 

७ ) मालिका, चित्रपट, नाटक की वेब ?

अर्थातचं चित्रपट!!  कोणत्याही कलाकारांच चित्रपट करण्याचं एक स्वप्न असतचं.. 

  एवढं सगळं असताना अनेकदा वेगळया कामाची जवाबदारी आपल्यावर येते. यंदाच्या गणपती मध्ये जल्लोष गणरायाचा हा कार्यक्रम मला होस्ट करायचा होता तेव्हा मला येणाऱ्या प्रत्येक कलाकारांचा बारकाव्याने अभ्यास करायला लागायचा. इथे स्क्रिप्ट नव्हती त्यामुळे खूप विचार करून प्रश्न तयार करायला लागायचे हा नवखा अनुभव होता. नाटक आणि मालिकांच्या सोबतीने मला निर्मिती सुद्धा करायची आहे हे कितपत जमणार आहे हे ठाऊक नाही पण आयुष्यात निर्माता होण्याचं स्वप्न आहे. 

महाराष्ट्राच्या या उभरत्या कलाकाराला प्लॅनेट मराठी तर्फे खूप खूप शुभेच्छा !

Here we have already stepped in the new year of 2019 that awaits us with open arms.

Planet Marathi aspires to bring to you different aspects of our Film and Entertainment Industry, along with stories from the different corners of Maharashtra.

We have played a pivot role when it comes to Festivals, Politics or Entertainment and this year we would be adding more flavours to the already existing array of themes.

Maharashtra already known for its richness in Culture and Tradition has variety of  things to offer.

We wish all the readers, followers and our viewers a very Happy and Prosperous New Year.

Let us begin the journey of 2019 together.

Good company in a journey makes the way seem shorter. — Izaak Walton